Lista nazwisk osób powiązanych w jakikolwiek sposób z Elvisem Presleyem. Tutaj postaram się w skrócie przybliżyć daną postać lub choćby jednym zdaniem wyjaśnić jej związek z Elvisem Presleyem.
P. S.
Proponuję przeszukiwać korzystając z opcji "szukaj" (lub "znajdź", w zależności od przeglądarki jaką używacie), dostępnej w menu każdej przeglądarki internetowej. Co prawda lista jest poszeregowana alfabetycznie według nazwisk, ale czasem znamy tylko imię lub ksywkę, więc tak będzie łatwiej.
*******
***
*
Strona w budowie
(permanentnej, gdyż nazwiska będą sukcesywnie uzupełniane)
(permanentnej, gdyż nazwiska będą sukcesywnie uzupełniane)
*
***
*******
A
Abel; Robert Abel
- był amerykańskim pionierem efektów wizualnych, animacji komputerowej i mediów interaktywnych, najbardziej znanym z pracy swojej firmy - Robert Abel and Associates.
W 1972 roku był producentem filmu dokumentalnego "Elvis On Tour" wespół z Pierre Adidge, reżyserem i autorem scenariusza.
Urodził się 10 marca 1937 roku, a zmarł 23 września 2001 roku. Nieco więcej o nim na Wikipedii (ang.).
Adams; Jack Adams - właściciel Circle G Ranch, od którego Elvis odkupił tą posiadłość. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Adams; Nick Adams - aktor filmowy i telewizyjny. Urodził się 10 lipca 1931 roku, a zmarł 7 lutego 1968 roku. Był przyjacielem Elvisa. Po śmierci jego matki przyjechał do Graceland prosto z Hollywood i spędził noc czuwając nad swoim przyjacielem (obawiano się, że Elvis targnie się na swoje życie, nigdy wcześniej nie był tak bardzo rozbity psychicznie).
Nick Adams był też jednym z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku.
Adidge; Pierre Adidge - autor scenariusza i reżyser (obok Roberta Abla, który był jednocześnie producentem) filmu dokumentalnego "Elvis on Tour".
Adkins; Ronnie Lee Adkins - to on włamał się do grobu Elvisa na Cmentarzu Forest Hill. Co ciekawe był informatorem FBI, dokładnie agenta I.C. Smitha.
Aitcheson; Phil Aitcheson - teoretyk konspiracji.
Alex; Alex z Włoch - fan Elvisa z Włoch. Interesuje się twórczością i życiem Elvisa od 40 lat. Udziela się w różnych grupach i forach internetowych poświęconych Presleyowi. Nawiązał też kontakty z innymi fanami Elvisa na świecie i stronami internetowymi. Jego konikiem jest między innymi garderoba sceniczna Elvisa (w tym ustalanie w jakim kostiumie Elvis wystąpił na danym koncercie). Jak sam napisał o sobie: "Słucham tylko jego muzyki, w końcu on też powiedział, że dzień nigdy się nie skończy bez piosenka, dodam bez piosenki Elvisa. Jumpsuity stały się teraz moją obsesją".
W rzeczywistości Alessandro Catalano. Na blogu w komentarzach podpisuje się "Alex". Kiedy powołuję się na uzyskane od niego informacje, nazywam go "Alexem z Włoch".
Ali; Muhammad Ali - amerykański bokser. Urodził się 17 stycznia 1942 roku w Louisville, w stanie Kentucky, a zmarł 3 czerwca 2016, w Scottsdale, w stanie Arizona.
Elvis Presley i Muhammad Ali spotkali się po raz pierwszy w lutym 1973 roku w Las Vegas, kiedy Elvis kończył tam swój lutowy bieg koncertowy. Presley i Ali pozostali przyjaciółmi aż do śmierci Elvisa w 1977 roku.
Ali: „Kiedy miałem 15 lat i widziałem Elvisa w telewizji, chciałem być Elvisem. Tak bardzo go podziwiałem i zdecydowałem, że jeśli będę sławny, zrobię to tak jak on. Jest jednym z powodów, dla których chciałem zabawiać ludzi i być przez nich kochanym oraz sprawić, by dziewczyny tak bardzo mnie podziwiały”.
Jako młody nastolatek, Ali był pod wpływem tego, jak Elvis odnosił sukcesy w swoim przełomowym 1956 roku. Był szczególnie pod wrażeniem, kiedy Elvis dotrzymał obietnicy, że kupi matce samochód i dom, kiedy stanie się bogaty.
Ali: „Miałem 14 lat, kiedy usłyszałem, jak Elvis to mówi, i to sprawiło, że chciałem zrobić to samo. Powiedziałem: »Kiedy stanę się bogaty i sławny, kupię mamie samochód, a potem dom«. Po mojej pierwszej zawodowej walce kupiłem mamie różowego Cadillaca… A po drugiej walce kupiłem rodzinie dom. Tak jak Elvis”.
Ali powiedział o swoim przyjacielu: „Elvis był moim bliskim przyjacielem. Przyjechał do mojego obozu szkoleniowego w Deer Lake jakieś dwa lata przed śmiercią. Powiedział że nie chce, aby ktoś nam przeszkadzał. Pragnął ciszy i spokoju, kiedy był w chacie w moim obozie i nikt nawet o tym nie wiedział. Kiedy kamery zaczęły obserwować, jak trenuję, był na wzgórzu śpiąc w domku. Nikogo nie podziwiam, ale Elvis Presley był najsłodszym, najbardziej pokornym i najmilszym człowiekiem, jakiego chciałbyś poznać". No niezupełnie było to tak, że Ali nikogo nie podziwiał, bo o Elvisie mówił „The Greatest”, tak jak wcześniej tylko o sobie. Powiedział też (podczas Elvis Week w 1985 roku): „My, czarni ludzie, jesteśmy trochę zabawni, jeśli chodzi o muzykę. Nie będziemy podążać za kimś, jeśli on nie ma duszy, lecz jedynym białym chłopcem, który miał duszę, który potrafił śpiewać tak dobrze, był Elvis… Miał zdolności śpiewania, miał wszystko - był ładny, wiem. Jeśli chodzi o boks, nikt nie ma klasy, stylu, dowcipu, szybkości, piękna jak Ali. A jeśli chodzi o śpiewanie, nikt nie miał tego wszystkiego, co Elvis… Powiem światu, że Elvis był najwspanialszym wszech czasów”. Więcej na temat Alego i Presleya w artykule: "When Muhammad Ali called Elvis Presley “The Greatest" (ang.).
Amos; Betty Amos - przyjacióła Elvisa z 1954 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Andress; Ursula Andress - partnerowała Elvisowi w filmie "Fun in Acapulco" (1963), patrz post "♥ Kobiety - Ursula Andress".
Ashley; Edward L. Ashley - zaradny finansowo deweloper z Grass Valley w Kalifornii, wystąpił z pozwem przeciwko Elvisowi i jego ochronie, domagając się sześciu milionów dolarów odszkodowania za pobicie, które miało miejsce 20 maja 1974 w Sahara Hotel Lake Tahoe. Więcej o tej historii w poście "Występy Elvisa w Lake Tahoe".
Aubrey; James Thomas Aubrey Jr. - amerykański reżyser telewizyjny i filmowy. Dyrektor wykonawczy MGM. Jako prezes sieci telewizyjnej CBS w latach 1959-1965, wyprodukował niektóre z najtrwalszych seriali telewizyjnych na antenie.
Na jego prośbę przesunięto termin koncertu satelitarnego "Aloha from Hawaii", z 17-18 listopada 1972 roku, na 12-14 stycznia 1973 roku, ponieważ na 1 listopada 1972 roku zaplanowano już premierę filmu dokumenalnego "Elvis on Tour".
Data i miejsce urodzenia: 14 grudnia 1918, LaSalle, Illinois, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci: 3 września 1994, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Ausborn; Carvel Lee Ausborn - piosenkarz country. To on zaprosił ośmioletniego Elvisa do udziału w audycji radiowej "Saturday Jamboree", nadawanej przez stację WELO. Elvis uwielbiał jak Lee gra i śpiewa, ponoć chodził za nim jak pies. Carvel Lee Ausborn zaprosił też kilka razy małego Elvisa do udziału w swoim własnym programie. Więcej w poście: "Zwiastuny wielkości".
Avgeris; Georgia Avgeris - koleżanka z klasy w Humes High School, z którą Elvis flirtował. Niestety była greko-prawosławna i nie wolno jej było umawiać się z chłopcami innych wyznań.
B
Baker; Chet Baker (1929-1988) - trębacz. W latach 50. był najsłynniejszym młodym trębaczem na świecie. Jest podejrzenie, że udzielił Elvisowi lekcji gry na trąbce.
Bakker; Hans Bakker - handlarz fałszywymi pamiątkami, takimi jak ręczne teksty, które zalały rynek lata temu, jak i wiele innych fałszywych artykułów, w tym odzież i przedmioty osobiste [na podstawie wypowiedzi osoby posługującej się w przestrzeni internetowej nickiem "KingOfTheJungle", za którym kryje się ekspert od pisma Elvisa, pracujący dla wielu domów aukcyjnych i prywatnych kolekcjonerów; z 13 sierpnia 2015 roku.
Ballard; Caroline Ballard - jedna z wczesnych dziewczyn Elvisa z 1944 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Bardwell; Duke Bardwell - przez jakiś czas grał na gitarze basowej w zespole Elvisa TCB Band, od lutego 1974 roku do końca marca 1975 roku (zastępując Jerry'ego Scheff'a). Oprócz tego brał udział w kilku sesjach nagraniowych.
Barham; Jack Barham - fotograf gazety The Journal Shreveport (w Shreveport, Louisiana). To on potykał się o Elvisa, zawiniętego w kurtynę (ze strachu) na scenie Municipal Auditorium w Shreveport, podczas pierwszego występu Elvisa na Louisiana Hayride. :) Jack był tam z ramienia swojej gazety fotografować zupełnie kogoś innego. Przemierzając dyskretnie scenę wzdłuż kurtyny, starał się robić zdjęcia pod różnym kątem i co jakiś czas wpadał na ukrytego w niej Elvisa. To było jego pierwsze spotkanie z Elvisem. Tak je wspomina: "Przesuwałem się za kurtyną, aby uzyskać różne kąty ujęcia zdjęć. Między zasłonami był schowany ten dzieciak z gitarą. Wszedłem na niego dwukrotnie i nie wytrzymałem: »Kto ty do cholery jesteś?« - zaryczałem. A on odpowiedział: »Ja jestem Elvis Presley, sir.«" :)
Barnes; Robbie Barnes - chłopiec z widowni. Robbie Barnes miał sześć lat, gdy wraz z rodzicami był na koncercie Elvisa, 30 czerwca 1973 roku, o godzinie 15:00, w Atlancie (GA). Był ubrany w jumpsuit wzorowany na tych Elvisa. Matka uniosła dziecko, żeby Elvis mógł to zobaczyć, a Elvis poprosił by chłopca przyprowadzono na scenę. Wtedy podarował mu najpierw pelerynę "White Thunderbird Cape", a potem także pas "White Thunderbird Belt". Więcej o tej historii, jej tragicznym końcu i zdjęcia w poście "Jumpsuit - Thunderbird".
Barra; Rocky Barra - fan Elvisa i wydawca "Strictly Elvis" (magazynu dla fanów, który ukazywał się przez siedem lat na przełomie lat 60 i 70). Był na 68 koncertach Elvisa, w latach 1968-1977 i raz na osobistym spotkaniu (drugie, które miało się odbyć w 1974 po koncercie, nie doszło do skutku z uwagi na zły stan zdrowia Evisa):
Beaulieu; Priscilla Ann (Wagner) (Beaulieu) Presley - żona Elvisa (od 1967 do 1973), matka Lisy Marii Presley. Urodziła się jako Priscilla Ann Wagner, córka Jamesa Wagnera (pilota), który zginął w wypadku lotniczym, gdy była jeszcze niemowlęciem. Po śmierci męża jej matka Anna Lillian Iversen poślubiła Paula Beaulieu, oficera Sił Powietrznych USA, stacjonującego w Zachodnich Niemczech, a Priscilla dostała jego nazwisko.
Będąc żoną Elvisa, wdała się w romans z przyjacielem rodziny, karateką Mike Stonem (ochroniarzem Elvisa, który później został jej osobistym instruktorem karate), co doprowadziło do rozpadu małżeństwa.
Urodzona 4 maja 1945, Brooklyn, Nowy Jork.
Poznała Elvisa 13 września 1959 roku, w jego wynajmowanym domu w Bad Nauheim (Niemcy).
Rozeszli się 23 lutego 1972 roku, a wniosek o separację prawną złożyli 26 lipca 1972 roku. Elvis złożył wniosek o rozwód w swoje 38. urodziny, 8 stycznia 1973 roku, a rozwód orzeczono 9 października 1973 roku.
Bean; Orville S. Bean - właściciel mleczarni, w której Vernon pracował jako rozwoziciel mleka w czasie, gdy Gladys była w ciąży. Jego nazwisko wiąże się też z budową domu Presleyów w Tupelo. Vernon za pieniądze otrzymane od niego kupił materiały budowlane, kwestia sporna czy była to zaległa pensja, czy pożyczka, źródła nie są zgodne. Orville S. Bean w zasadzie był właścicielem prawie całego East Tupelo, w związku tym mieszkańcy byli od niego całkowicie uzależnieni, cała ziemia była jego własnością, podobnie jak wszelkie biznesy, które dawały ludziom zatrudnienie. Na stronie Stranger In My Own Hometown, możecie przeczytać więcej o tym obszarniku. 8 sierpnia 1945 roku, Vernon kupił od niego dom na Berry Street, tym razem gotowy, a nie ziemię pod budowę.
Bearde; Chris Bearde - zatrudniony jako pisarz (autor scenariusza), obok Allana Blye'a, w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68".
Bedford; Eloise Bedford - jedna z wczesnych dziewczyn Elvisa z 1944 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Beeny; Bill Beeny - teoretyk konspiracji.
Belew; William Lewis "Bill" Belew - projektant Elvisa praktycznie od 11 czerwca 1968 roku (dnia poznania). W rzeczywistości William Lewis Belew. Firmował swoją odzież "I.C. Costumes Co." (logo jego firmy). Więcej w poście: "Projektanci Elvisa Presleya". Zobacz też notkę biograficzną na stronie B & K Enterprises Costume Co.
Bell; Jimmy Hughes Bell
→ Patrz hasło "Ellis; Jimmy "Orion" Ellis"
Bell; Sam Bell - Afroamerykanin z Tupelo. Wieloletni przyjaciel Elvisa. Mieszkali po sąsiedzku i przyjaźnili się, gdy Presley mieszkał przez rok na North Green Street 1010.
Bernero; Johnny Bernero - perkusista. Od grudnia 1954 roku, to on gra na wszystkich wydanych i niewydanych nagraniach z Sun Records, gdzie jest użyta perkusja (początkowo sądzono, że to D.J. Fontana, ale on grał tylko i wyłącznie na koncertach, nie ma go na żadnym nagraniu studyjnym z tego okresu). Więcej o tym w poście "Tajemniczy perkusista na nagraniach z Sun Record".
Beyl; Thomas Georg Beyl - reporter BRAVO. Mieszkał przez tydzień, poczynając od 19 sierpnia 1959 roku, w wynajmowanym przez Elvisa domu przy Goethestraße 14 w Bad Nauheim w Niemczech.
Biggs; Delta Mae (Presley) Biggs - ciotka Elvisa, siostra jego ojca Vernona, córka jego babci Minnie Mae (Hood) Presley i dziadka Jessie D. McDowell Presley. Mieszkała z Elvisem do końca. Prawdopodobnie od czasu śmierci swojego męża w 1967 roku (Eugene Patterson Biggs, 1905–1967), chociaż tu pewności nie mam, bo gdzieś czytałam, że się z nim rozwiodła. Nie miała dzieci. Popadła w alkoholizm. Po śmierci Elvisa by zdobyć pieniądze na alkohol ponoć sprzedawała pokątnie różne przedmioty należące do niego (w tym kostiumy sceniczne i garderobę osobistą).
Po tym jak zabrano Elvisa do szpitala, w dniu 16 sierpnia 1977 roku, to ona nakazała sprzątnąć łazienkę i pokój Elvisa oraz zmienić pościel i ręczniki, zanim jeszcze do Graceland dotarł śledczy. Decyzja ta spowodowała zatarcie wszelkich śladów, jakie mogły by pomóc w zagadce rozwikłania śmierci Elvisa. Dowiadujemy się o tym z książki Nancy Rooks. Część "śmieci" Delta kazała wyrzucić do jakiegoś śmietnika poza terenem Graceland, a małą część z końcowych porządków, zakopano gdzieś pod drzewem na terenie posiadłości. Wszystko to było robione w wielkim pośpiechu, tylko dlaczego?
Urodziła się 19 lipca 1919 roku, w Fulton, Itawamba County (MS), a zmarła 29 lipca 1993 (w wieku 74 lat) w Memphis, Shelby County (TN). Została pochowana na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Binder; Steve Binder - producent i reżyser. Wyprodukował i wyreżyserował Comeback Special'68, dla telewizji NBC. Binder polubił Elvisa. Pracując z nim szybko zauważył jak Elvis jest wykorzystywany i manipulowany przez swoje najbliższe otoczenie, o czym mu powiedział. Elvis nie dał temu wiary, wydawało mu się, że ma nad wszystkim kontrolę. Binder nienawidził menedżer Presleya, między innymi za wykorzystywanie Elvisa, a Parker nienawidził Bindera za to, że ten ma świadomość, co się dzieje wokół Presleya i za czyją przyczyną. Wprowadził nakaz łączenia Bindera tylko z sekretarzami Graceland, a jeśli bezpośrednia rozmowa z Elvisem będzie konieczna, to monitorowania wszystkich połączeń od pierwszej do ostatniej sekundy.
Początkowo Binder był niechętny do kierowania specjalnym Elvisa, jednak pod wpływem swojego pracownika Bones'a Howe, który nalegał by się zgodził, zmienił zdanie. Bones Howe spotkał Presleya w latach 50., podczas gdy pracował w Radio Recorders jako inżynier audio. Binder szybko polubił Elvisa i starał się ratować najlepsze kawałki materiałów, które Parker z naczalstwem NBC i sponsorem Singer Company, chcieli wyrzucić z programu i zniszczyć. Udało mu się to tylko po części.
Steve Binder i Bones Howe zatrudnili załogę produkcyjną, podejmując współpracę z różnymi ludźmi, których znali już z wcześniejszych produkcji. Billy Goldenberg został przydzielony jako dyrektor muzyczny, podczas gdy Presley wybrał Billy Strange jako aranżera. Chris Bearde i Allan Blye zostali zatrudnieni jako pisarze, a Bill Belew jako projektant kostiumów.
Black; Wiliam "Bill" Black Jr - kontrabasista Elvisa. Jeden z trzech członków pierwszego zespołu Elvisa - The Blue Moon Boys. Nagrywał z Elvisem do swojej śmierci w 1965 roku. Wystąpił także w kilku filmach z Elvisem. Patrz post: "Elvis, Bill i Scotty - poznanie".
Urodził się 17 września 1926 roku w Memphis, Shelby County, Tennessee, zmarł 21 października 1965 (w wieku 39 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowany na Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County, Tennessee (za mauzoleum Elvisa, w pojedynczym grobie).
Syn dla: William Patton Black (1869–1950) i Ruby E. (Holland) Black (1905–1990).
Mąż dla: Evelyn (Steele) [Black] Turbeville (1929–2002).
Black; Johnny Black - brat Billa Blacka, kontrabasisty Elvisa. Wraz z matką mieszkał w tym samym domu co Presleyowie, na osiedlu Lauderdale Courts i poznał Elvisa jeszcze przed Billem. Patrz post: "Elvis, Bill i Scotty - poznanie".
Blajda; Jan Blajda – z wykształcenia geolog, z pasji brydżysta, nauczyciel, wychowawca i trener młodzieży. Wieloletni pracownik Centrum Młodzieży im. dr. H. Jordana w Krakowie. Dziennikarz, muzyk amator z absolutnym słuchem, społecznik, organizator i pomysłodawca niezliczonej ilości inicjatyw. Wielki miłośnik Elvisa Presleya. Wiceprezes Królewskiego Klub Elvisa Presleya „Good Luck Charm” w Krakowie. W wyniku jego zabiegów w Krakowie powstała Aleja Elvisa Presleya, a później także pomnik upamiętniający tego artystę. Jedną z inicjatyw Jana Blajdy było nazwanie "Elvis Presley Audytorium" jednego z budynków użyteczności publicznej, ale projekt ten nie doczekał się realizacji z powodu jego śmierci. Wielki sympatyk i animator brydża, Członek Honorowy Polskiego Związku Brydża Sportowego. Odznaczony przez prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi oraz za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Urodził się 12 maja 1944 roku, zmarł 20 stycznia 2017 roku.
Blong; Larry Blong - impersonator i dubler Elvisa.
Blye; Allan Blye - zatrudniony jako pisarz (autor scenariusza), obok Chrisa Bearde, w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68".
Bobbie Jane; Bobbie Jane Ayers Wrenn
→ Patrz hasło: "Wrenn; Bobbie Jane Ayers Wrenn";
Bobo; F. L. Bobo - sprzedawca z domu towarowego Tupelo Hardware, który obsługiwał Gladys i Elvisa, gdy przyszli w dzień jego jedenastych urodzin po obiecaną strzelbę (sportowy ".22 Long Rifle" - 0,22 cala - 5,6 mm). Pomógł przekonać Elvisa by w zamian wybrał gitarę. Patrz post: "Rower czy strzelba?".
Bonja; Edward Michael „Ed” Bonja - fotograf. Urodził się 13 lutego 1945 roku w Chicago (Illinois). W latach 60. XX wieku (dokładnie od 1964 roku) podjął pracę u Pułkownika Toma Parkera (menadżera Elvisa), w charakterze kierowcy i asystenta (podobnie jak jego wujek Tom Diskin) w jego biurze mieszczącym się w MGM Studios. W latach 70. przez Toma Parkera został wyznaczony na osobistego fotografa Elvisa, a także menadżera tras. Ostatnie lata mieszkał w Berlinie, gdzie zmarł 4 września 2019 roku w berlińskim szpitalu (białaczka). Bliscy Eda zwrócili się do fanów Elvisa o drobne datki, które chcą przeznaczyć na przewiezienie ciała Eda z Niemiec do Stanów Zjednoczonych, skąd pochodził i jego pochówek.
Boren; Charlie Boren - prowadził sobotni program "Saturday Jamboree" w radiu WELO, gdzie Elvis śpiewał w soboty, będąc jeszcze dzieckiem. Więcej w poście: "Zwiastuny wielkości".
Bower; Ralph Bower - fotograf kanadyjskiej gazety Vancouver Sun. Został prawie stratowany przez tłum fanów Elvisa na Empire Stadium w Vancouver, 31 sierpnia 1957 roku, później napisał o tym John Kirkwood w Vancouver Sun.
Bradley; Arlene (Bradley) Cogan - jedna z uprzywilejowanej grupy memphijskich nastolatek, nazywanej "żeńskim gangiem Elvisa". Ich znajomość z Evisem zaczęła się na przełomie 1956 i 1957 roku i z większością z nich trwała do końca jego życia. Arlene przez jakiś czas była też przewodniczącą chicagowskiego fanklubu Elvisa Presleya w latach 50. - patrz post "♥ Kobiety - Arlene Bradley".
Brando; Deborah Presley Brando
→ Patrz hasło: "Young; Deborah Delaine (Young) Presley Brando".
Brewer; Carolyn Brewer - jedna z wczesnych dziewczyn Elvisa z 1946 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Brewer; Gail Brewer-Giorgio - pisarka amerykańska. Również G.B. Giorgio lub Gail Giorgio. Pisarka, której "prace spekulują na temat możliwości, że piosenkarz Elvis Presley mógł sfałszować swoją śmierć w sierpniu 1977 roku", jak podaje Wikipedia.
Tymczasem kiedy Gail zaczęła pisać swoją pierwszą powieść "Orion", nawet nie podejrzewała, że wkłada kij w mrowisko. Opisała w niej, jak popularny piosenkarz z Południa, który nazywał się „Orion”, upozorował własną śmierć, by uniknąć presji sławy. Po śmierci Elvisa dopatrzono się w niej tak wielu punktów zbieżnych z życiem Presleya, iż uznano, że Brewer-Giorgio napisała książkę właśnie o nim, chcąc przekazać światu wiadomość, że Elvis żyje i wyjaśnić dlaczego musiał upozorować własną śmierć. Wkrótce po tym na scenie pojawił się artysta w masce, podobny do Elvisa, śpiewający jego piosenki, który nomen omen przyjął pseudonim "Orion". Przez lata udało się utrzymywać w tajemnicy kim jest tajemniczy "Orion", dopiero po dłuższym czasie wyszło na jaw, że to dotąd mało znany piosenkarz, Jimmy Ellis.
W tym samym czasie działy się też różne dziwne rzeczy. Ktoś wykupywał hurtowo całe nakłady jej książki z księgarń, a inne z kolei nie chciały ich w ogóle przyjmować, wyraźnie czymś wystraszone. To spowodowało, że zaskoczona i zdezorientowana Gail Brewer-Giorgio postanowiła przeprowadzić własne śledztwo. Swoje refleksje, ustalenia i wyjaśnienia zawarła w kolejnych książkach: "The Most Incredible Elvis Presley Story Ever Told" (1988, kolejne wydania jako "Is Elvis Alive?"), "The Elvis Files: Was His Death Faked?" (1990), "Elvis Undercover: Is He Alive and Coming Back?" (1999).
Brovers; Milton Brovers - przewodniczący Komisji Poborowej w Memphis. 20 grudnia 1957 roku, przyszedł osobiście do Graceland i wręczył Elvisowi pismo o powołaniu do służby wojskowej, w dniu 20 stycznia 1958 roku (tego dnia Elvis miał się stawić w punkcie poborowych).
Brown; Earl Brown - kompozytor i autor tekstów. Na Comeback Special '68, napisał dla Elvisa finałową piosenkę "If I can dream". O okolicznościach jej napisania przeczytacie w poście: "Jumpsuit - Aloha".
Brown; Estelle Brown - wokalistka The Sweet Inspirations, żeńskiej grupy wokalnej wspierającej Elvisa na scenie i podczas nagrań, od lipca 1969 roku do końca.
Brown; Maxine Brown - przyjacióła Elvisa z 1954 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Burlison; Paul Burlison - kolega Elvisa. Urodził się 4 lutego 1929 roku, w Brownsville (TN), a zmarł 27 września 2003 roku, w Horn Lake (MS). W 1950 roku on, Jesse Lee Denson, Elvis, Dorsey Burnette i Johnny Burnette utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts. Przez jakiś czas pracował w Crown Electric Company jako elektryk, czyli w tej samej firmie, w której Elvis jako kierowca ciężarówki.
W 1952 lub 1953 roku wraz z braćmi Brunette utworzyli grupę „The Rock and Roll Trio”. Johnny Burnette śpiewał wokale i grał na gitarze akustycznej, Dorsey Burnette grał na basie, a Burlison grał na gitarze prowadzącej. W 1956 roku trzej młodzi mężczyźni przenieśli się do Nowego Jorku.
Jesienią 1956 roku na koncercie w Niagara Falls wybuchła walka i Dorsey Burnette opuścił grupę. Szybko zastąpił go Johnny Black, brat basisty Elvisa, Billa Blacka.
W 1986 Burlison dołączył do Sun Rhythm Section, grupy oldies, w skład której wchodzili m.in. D J Fontana, były perkusista Elvisa. W 2005 roku zagrał także, razem z zespołem Elvisa TCB Band, w nagrodzonym Oskarem filmie "Walk the Line". Więcej o nim na Wikipedii.
Burnette; Dorsey Burnette - kolega Elvisa. Urodził się 28 grudnia 1932 roku, w Memphis (TN), zmarł 19 sierpnia 1979 roku, w Canoga Park (CA). W 1950 roku on, Jesse Lee Denson, Elvis, Paul Burlison i jego młodszy brat Johnny Burnette, utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts. Przez jakiś czas pracował w Crown Electric Company, czyli w tej samej firmie, w które Elvis jako kierowca ciężarówki. Więcej o nim na Wikipedii.
Burnette; Johnny Burnette kolega Elvisa. Urodził się 25 marca 1934 roku w Memhis (TN), zmarł 14 sierpnia 1964 roku, w Clear Lake (CA). W 1950 roku on, Jesse Lee Denson, Elvis, Paul Burlison i jego starszy brat Dorsey Burnette, utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts. Więcej o nim na Wikipedii.
Burrows; John Burrows - jedno z nazwisk, którym posługiwał się Elvis, gdy nie chciał zdradzać swoje prawdziwej tożsamości, głównie podczas różnych rezerwacji (np. w hotelach).
Burse; Charlie Burse - bluesman z Beale Street. Gdy Elvis miał kilkanaście lat i spędzał czas na Beale Street, Charlie Burse był już wiekowym człowiekiem. Grał między innymi na ukulele. Instrument ten zaintrygował Elvisa, a Charlie wiele go nauczył. Przypuszcza się, że to właśnie dzięki Charliemu Elvis tak perfekcyjnie opanował ukulele. Patrz post "Elvis i instrumenty - ukulele".
C
Calderaro; Daniel Calderaro - jeden z fotografów Elvisa. Z tych oficjalnych, z którymi Parker (menadżer Elvisa) zawarł umowę. W ostatnich latach wzbudzał trochę kontrowersji z uwagi na swoją rzekomą nieuczciwość względem kolekcjonerów (nie wysyłał materiałów, które wcześniej im sprzedał).
Campbell; Glen Campbell - amerykański gitarzysta i piosenkarz country. Znali się z Elvisem i wzajemnie wizytowali swoje koncerty. Urodził się 22 kwietnia 1936 roku w Delight w stanie Arkansas, a zmarł całkiem niedawno, 8 sierpnia 2017 roku w Nashville.
Cantwell; Robert Cantwell - policjant z Denver, zastępca szefa policji w Denver od 1972 roku. Przyjaciel Elvisa.
Cárdenas; Elsa Cárdenas - partnerowała Elvisowi w filmie "Fun in Acapulco" (1963), patrz post "♥ Kobiety - Elsa Cárdenas".
Carr; Vikki Carr - wokalistka amerykańska. Urodziła się 19 lipca 1941 roku w El Paso w Teksasie, jako Florencia Bisenta de Casillas-Martinez Cardona. Jej rodzice pochodzili z Meksyku. Występowała w różnych gatunkach muzycznych, w tym w popie, jazzie i country, ale największy sukces przyniósł jej śpiew po hiszpańsku. Znała Elvisa i bywała na jego koncertach, tak jak on na jej. Elvis bardzo ją lubił i szanował. Kiedyś, gdy spóźniła się na jego koncert, ponieważ wcześniej sama występowała w hotelu Tropicana w Las Vegas, Elvis pod koniec programu powtórzył piosenki, których nie słyszała.
W 1974 roku przez pół roku była związana z lekarzem Elvisa z Las Vegas, dr Eliasem Ghanem.
Cash; Johnny Cash - właściwie John Ray Cash, muzyk country, piosenkarz i aktor. Kolega Elvisa, jeszcze z Sun Records. Uczestnik sławnej sesji nagraniowej "Milion Dollar Quartet". Przyszedł na świat 26 lutego 1932 roku w Kingsland, zmarł 12 września 2003 w Nashville.
Cassel; Alicia Cecilia (Kerwin) Cassel
→ Patrz hasło: "Kerwin; Alicia Kerwin";
Caughley; James Caughley - członek Memphis Mafia. Bardzo chciał zostać jednym z Memphis Mafia. W końcu dopiął swego i Elvis przyjął go do pracy. Nosił ksywkę "Hamburger". Nie miał takich uprawnień jak reszta grupy, co zrozumiałe. Tamci byli zżyci i znali się od czasu szkoły średniej, siłą rzeczy mieli w stosunku do niego ograniczone zaufanie. Poza tym w Memphis Mafii ciągle panowała rywalizacja o względy Elvisa i kolejny konkurent był niepotrzebny. Dlatego przydzielano mu zwykle mniej znaczące zadania, jak między innymi pójście po hamburgery (stąd jego ksywa).
James Caughley nie cieszył się zbyt długo wymarzoną pracą u Elvisa. Pewnego dnia w Las Vegas dopuścił się kradziezy pieniędzy i zdjęć intymnych Priscilli z pokoju Elvisa. Na jego nieszczęście, Elvis szybko to zauważył. Wiedzieli, że wybiera się do Memphis. Pojechali na lotnisko - zdążyli, wywlekli go z samolotu i zawieźli z powrotem do hotelu. Później został zwolniony.
Chanzes; Steven Chanzes - teoretyk konspiracji.
Christan/ian; Elaine (Coons) Christan - fanka Elvisa, która w latach siedemdziesiątych, wraz ze swoją mamą Virinią Coons, była na wielu koncertach Elvisa (głównie w Las Vegas, gdzie przyjeżdżały na całe sezony). Prowadziła swój pamiętnik koncertowy gdzie po każdym koncercie umieszczała jego szczegółowy opis przebiegu, a także wyglądu Elvisa (w tym kostiumu). To dzięki niej mamy dziś wiedzę na temat wielu koncertów.
Swoją wiedzą dzieli się także z fanami, między innymi poprzez swoje publikacje w postaci różnych artykułów w biuletynach dla fanów, ale nie tylko tam.
W zależności od źródła, jej obecne nazwisko jest pisane z końcówką "an" lub "ian" - nie udało mi się ustalić, która z tych form jest poprawna.
Cher; Cherilyn "Cher" (Sarkisian) [Bono] Allman - gazety spekulowały o ich romansie. Patrz post "♥ Kobiety - Cher".
Cimmoll; Bruno Cimmoll - reporter z kanadyjskiego radia CKNW. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku.
Clark; Dick Clark - kolekcjoner pamiątek po Elvisie Presleyu, który uchodzi w środowisku za nieuczciwego człowieka. Złapano go kilka razy na sprzedaży fałszywek (zwłaszcza biżuterii TLC i TCB).
Clark; Dick Clark - osobowość telewizyjna i radiowa. W rzeczywistości Richard Wagstaff Clark. Urodził się 30 listopada 1929 roku, a zmarł 18 kwietnia 2012 roku. Swoją popularność zdobył jako prowadzący muzyczny program "American Bandstand", telewizji ABC, w latach 1956–1989, w którym trzykrotnie wystąpił Elvis (8 stycznia 1959 roku, 5 sierpnia 1959 roku i 8 stycznia 1960 roku). Więcej patrz na TV.
Clark; Florence Juanita (Sharp) Clark - matka Elizy Alice Presley, w rzeczywistości Alice Elizabeth Sharp (Clark) [Tiffin] McFarland, która prawdopodobnie jest siostrą przyrodnią Elvisa. Florence mieszkała po drugiej stronie ulicy, na której jest Graceland. W latach 1957-1961, z przerwą na służbę wojskową Elvisa, odwiedzała go w jego domu i brała udział w różnych wycieczkach z jego świtą (do kina, na lodowisko, do lunaparku itp.). Po mężu Clark.
Clarke; Doktor Charles Clarke - osobisty lekarz Gladys (matki Elvisa).
Cleaves; Charlie Cleaves - szeryf Shelby County, który prowadził procesję pogrzebową Elvisa.
Clarke; Jane Clarke - jedna z tancerek, z którą Elvis romansował w Paryżu. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Cocke; Marian Justice Cocke - pielęgniarka Elvisa w Graceland od połowy 1975 roku do końca. W 1943 roku ukończyła liceum w White Haven (dzielnica Memphis). W 1946 roku rozpoczęła naukę w szkole dla pielęgniarek Holy Name of Jesus Hospital w Gadsden w Alabamie, którą ukończyła w 1949 roku. Trzy lata później, 13 września 1952 roku, poślubiłem Roberta Cocke z Clarksdale (MS), a 12 października 1953 roku urodziło się im jedyne dziecko - córka Catherine Elizabeth (Katey). Marian rozpoczęła pracę w Baptist Memorial Hospital w Memphis, 9 maja 1959 roku, jako pielęgniarka infuzyjna, później została kierownikiem oddziału, a w 2004 roku przeszedłem na emeryturę. To właśnie w tym szpitalu poznała Elvisa w 1975 roku, gdy był tam hospitalizowany i została jego pielęgniarką. Elvis ją polubił i poprosił aby została jego pielęgniarką w Graceland. Opiekowała się Elvisem aż do jego śmierci 16 sierpnia 1977 roku.
W 1979 roku wydała książkę "I called Him Babe". Jak sama o tym mówi na Facebooku: "Zapisywałam swoje wspomnienia wyłącznie dla siebie, ale na prośbę Vernona opublikowałam je". Wspomina w niej jak cudownym, dobrym i wrażliwym był człowiekiem. Lecz nie miała już tak dobrego zdania o Memphis Mafii, zwłaszcza o trójce judaszy, autorów książki "Elvis what happened?". Napisała "On był zdradzony przez ludzi, którzy nazywali się jego przyjaciółmi. On został zniesławiony przez tych, którzy mu zazdrościli i wykorzystany z powodu swojej hojnej natury".
Występowała w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie, opowiadając o swoich czasach z Elvisem. Od ponad 20 lat prowadzi imprezę charytatywną Elvis Presley Memorial Dinner, z której cały dochód przeznaczony jest na cele charytatywne i dziękczynne za Elvisa.
Za pośrednictwem konta na Facebooku można zmówić jej książkę wraz z DVD. Marian pisze: "Dziękuję za nieustające wsparcie dla Elvisa Presleya. Pewnej nocy zapytał mnie, czy sądzę, że zostanie zapamiętany, kiedy go nie będzie. Powiedziałem mu: „O tak, zostaniesz zapamiętany”. Po raz kolejny fani Elvisa udowodnili mi, że mam rację".
Uwaga, w niektórych źródła czasem jej nazwisko pisane jest błędnie jako "Cook".
Cohn; Nudie Cohn - projektant i twórca. Był projektantem Elvisa przed Billem Belewem (od końca lat pięćdziesiątych do czerwca 1968 roku). Naprawdę nazywał się Nuta Kotlyarenko i pochodził z Ukrainy. Zaprojektował dla Elvisa między innymi słynny "Gold Lame Suit", trochę strojów filmowych oraz garderobę prywatną. Więcej w poście: "Projektanci Elvisa Presleya".
Cole; Bill Cole- członek National Academy of Recording Arts and Sciences. Razem z Gene Merlino i Chrisem Crosby (synem Binga Crosby), 28 sierpnia 1971 roku, w garderobie International Hotel, wręczyli Elvisowi Grammy Lifetime Achievement Award (wówczas jeszcze nazywaną Bing Crosby Award). Patrz post: "Grammy Awards Elvisa".
Cole; J.D. Cole - dyrektor szkoły w Tupelo. Na prośbę Olety Grimes, wychowawczyni Elvisa, posłuchał jego śpiewu. Był pod takim wrażeniem, że postanowił wystawić Elvisa w dorocznym konkursie talentów podczas festynu Mississippi-Alabam Fair & Dairy Show, jako reprezentanta EastTupelo.
Collins; David Collins - kolekcjoner, współpracujący z Mike L. Moonem, właścicielem Elvis Presley Museum w Pigeon Forge (TN).
Coons; Virginia Coons - wielka fanka Elvisa. Wraz ze swoją córką, dziś Elaine (Coons) Christian, była na wielu koncertach Elvisa, a także miała okazję spotkać się z nim osobiście. To dzięki niej mamy różne ciekawe informacje z tamtego okresu.
Covington; Pappy Covington - agent programu radiowego "Louisiana Haride". Zajmował się zjeżdżającymi artystami i ich rezerwacją na występy. Był człowiekiem bardzo przyjaźnie nastawionym do ludzi, a zwłaszcza artystów u progu swej kariery, mówiono o nim "grand-fatherly agent" (co można przetłumaczyć "bardzo ojcowski agent"). Gdy Presley, Bill i Scotty, pojawili się u niego 16 października 1954 roku (przed swoim debiutem w programie "Louisiana Hayride"), przyjął ich prawdziwie po ojcowsku. Sprawił, że poczuli się jak dobrze zapowiadające się gwiazdy. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Crosby; Chris Crosby - syn sławnego Binga Crosby na cześć, którego ustanowiono nagrodę Bing Crosby Award w 1963 roku (był też jej pierwszym laureatem), w 1982 roku przemianowaną na Grammy Lifetime Achievement Award. To właśnie on (Chris) wręczył tę nagrodę Elvisowi 28 sierpnia 1971 roku w jego garderobie w International Hotel, a z ramienia National Academy of Recording Arts and Sciences towarzyszyli mu: Gene Merlino i Bill Cole. Patrz post: "Grammy Awards Elvisa".
Curtin; Jim Curtin - jeden z największych fanów Elvisa, jeszcze za jego życia. Spotkał Elvisa wiele razy. Wśród fanów zasłynął tym, że podarował Elvisowi słynną gitarę, czarnego Gibsona J-200, na której Elvis grywał na koncertach (obecnie jest w Graceland). Elvis w podziękowaniu podarował mu jeden ze swoich jumpsuitów "White Stone Nail Mirror Suit". Jim był chyba najbardziej obdarowanym przez Elvisa fanem (dwa kombinezony, płyty, tysiące zdjęć oraz inne pamiątki) i mającym z nim najwięcej spotkań. Zmarł 25 czerwca 2011 roku. Więcej o Jimie w specjalnej notatce na końcu postu "Jumpsuit - Stone Nail Mirror" i w komentarzach do niego.
Cutrer; T. Tommie Cutrer - lokalny didżej z Shreveport. Grał muzykę Elvisa w swojej audycji radiowej. Tommie podejmował Elvisa, Scottiego i Billa, gdy po raz pierwszy przyjechali do Shreveport wystąpić w programie "Louisiana Hayride". Przyjął chłopaków ciepło, a na rozluźnienie uraczył ich różnymi opowieściami. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
D
Dalton; David Dalton - dziennikarz z magazynu muzycznego "The Rolling Stone".
Davidson; Chris Davidson - fan Elvisa, kolekcjoner pamiątek po nim oraz założyciel i właściciel Elvis-A-Rama Museum w Paradise (NV), które działało od 5 listopada 1999 roku do 1 października 2006 roku, ale dla zwiedzających było dostępne do 15 sierpnia 2006 roku.
Davis; Maria Louisa Davis - fanka Elvisa w Liverpoolu (Anglia). Była na wielu koncertach Elvisa. To dzięki niej mamy także informacje o jego kostiumach z 1969 roku i z późniejszych lat, a na stronie www.elvisinfonet.com możemy poczytać jej relacje z tamtego okresu. Maria prowadziła szczegółowe notatki z tych koncertów, łącznie z opisem kostiumów w jakich Elvis występował.
W zależności od źródła jej nazwisko podaje się jako "Davis" lub Davies". Również jej mama Gladys była fanką Elvisa i obie chodziły na te koncerty. Zdaje się, że po mężu Chantal.
Davis; Richard Davis - długoletni menadżer szafy (garderoby) Elvisa, członek MM. Był z Elvisem już od lat 50. w jednym ze źródeł napisano; Jego praca dla Elvisa rozpoczęła się na początku lat sześćdziesiątych i chociaż opuścił „Memphis Mafia” na początku lat siedemdziesiątych, jego związek z Elvisem nigdy się nie zerwał". Myślę, że wskazanie lat 60. jest pomyłką, poniewaz w materiałach spotykamy jego nazwisko przynajmniej od 1956 roku.
Uczetniczył w spotkaniu z The Beatles oraz towarzyszył Elvisowi w 1968 roku w trakcie przygotowywania programu "Comeback special '68". Powiedział kiedyś, że nigdy nie napisze książki o Elvisie, ponieważ nie byłoby takiej, w której mógłby oddać Elvisowi sprawiedliwość - nie do końca rozumiem, co chciał przez to powiedzieć.
Richard Davis zmarł 23 sierpnia 2004 roku, na atak serca, w rodzinnym mieście Memphis.
Day; Janet Day - jedna z młodych fanek, którą poznał na okręcie wojskowym USS General Randal, gdy płynął ze Stanów do Niemiec (od 22 września do 1 października 1958 roku). Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Dean; Jimmy Ray Dean - był amerykańskim piosenkarzem country, prowadzącym telewizję, oraz aktorem i biznesmenem. Był również twórcą marki kiełbasy Jimmy Dean, a także rzecznikiem reklam telewizyjnych. Stał się osobowością telewizji krajowej, zaczynając od CBS w 1957 roku.
Jimmy prowadził program Town and Country Jubilee, nazywany również "Town and Country Time", nadawany w WMAL-TV, Washington, D.C., w którym Elvis wystąpił dwukrotnie, 14 marca 1955 roku i 23 marca 1956 roku. Ponieważ był to program prowadzony przez Jimmy Deana, nazywano go także "Jimmy Dean Show".
Data i miejsce urodzenia: 10 sierpnia 1928, Olton, Teksas, Stany Zjednoczone;
Data i miejsce śmierci: 13 czerwca 2010, Varina, Wirginia, Stany Zjednoczone;
Żona: Donna Meade (od 1991 do 2010), Mary Sue Wittauer (od 1950 do 1990);
Dzieci: Connie Dean, Robert Dean, Garry Dean;
Demerly; Sue Demerly - fanka Elvisa, działająca w fanklubie „Reflections of Elvis Fan Club”. Była bardzo aktywna i rozprowadzała różne rzeczy związane z Elvisem (pamiątki, biuletyn, który wydawał klub oraz inne materiały - opracowania). Fanklub dziś już raczej nie działa, ale Sue Demerly tak - sprzedaje na eBayu różne pamiątki po Elvisie.
Denson; Jesse Lee Denson - kolega Elvisa z Lauderdale Courts, z którym Elvis ćwiczył grę na gitarze. Był niecałe trzy lata starszy od Elvisa. W 1950 roku Elvis, Jesse Lee Denson i trzej inni chłopcy - Paul Burlison i dwaj przyszli pionierzy rockabilly, bracia Dorsey i Johnny Burnette - utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts.
W 1952 lub 1953 roku wraz z braćmi Brunette i Paulem Burlisonem utworzyli grupę „The Rock and Roll Trio”. Johnny Burnette śpiewał wokale i grał na gitarze akustycznej, Dorsey Burnette grał na basie, a Burlison grał na gitarze prowadzącej. W 1956 roku trzej młodzi mężczyźni przenieśli się do Nowego Jorku.
Dieu; Shirley Dieu - dziewczyna Joe Esposito, którą Elvis bardzo szanował. Patrz post "♥ Kobiety - Shirley Dieu".
Dill; Art Dill - policjant z Denver, szef policji w Denver od 1972 roku. Przyjaciel Elvisa.
Dokkeberg; Kenneth Dokkeberg - przede wszystkim fan "Oriona", czyli Jima Ellisa (tajemniczego impersonatora Elvisa Presleya, występującego w masce, przez lata uważanego za prawdziwego Elvisa Presleya, który wyszedł z ukrycia), ale również Elvisa. Przez jakiś czas był w posiadaniu kostiumu "Beige Leatcher Emperor Suit" Elvisa.
Dolan; Catherine D. "Kitty" (Dolan) Crowley - jedna z kobiet Elvisa, z którą umawiał się w USA i w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Kitty Dolan".
Dors; Diana Mary (Fluck) "Dors" [Hamilton] [Dawson] Lake - miała relację intymną z Elvisem przez kilka miesięcy w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Diana Dors".
Doucette; Gene Doucette - projektant Elvisa. W jego żyłach płynie francusko-kanadyjska i iracko-hinduska krew. Więcej w poście: "Projektanci Elvisa Presleya". Zobacz też notkę biograficzną na stronie B & K Enterprises Costume Co. (a raczej laurkę jaką sobie sam napisał).
Dougher; Paul Dougher - kolega Elvisa z czasów zamieszkiwania w Lauderdale Courts. Jeden z paczki przyjaciół.
Dougher; Richard Dougher - kolega Elvisa z lat 50. Być może brat Paula Doughera, albo to sam Paul Dougher, tylko podany w źródle z innym imieniem.
E
Edvardsen; Tommy Edvardsen - jeden z autorów książki "Elvis Presley. Fashion for a King" (wydanej w 2011 roku), z norweskiego fanklubu "Flaming Star", obok Atle Simen Larsena.
Edwards; Michael Edwards - kolejny partner Priscilli, którego jednakowo pociągała seksualnie matka, jak i jej dorastająca córka.
Eligain; "Eligain" - pseudonim używany w internetowych mediach społecznościowych, mężczyzny pozującego w oryginalnym jumpsuicie "Navy Blue Silver Phoenix Suit" Elvisa, po tym jak Elvis przekazał kostium na aukcję charytatywną w lecie 1977 roku Holy Family Catholic Church (Kościołowi Katolickiemu Świętej Rodziny) [w North Denver]. Więcej o tym patrz post "Jumpsuit - Silver Phoenix".
Ellis; Jimmy "Orion" Ellis - piosenkarz amerykański. W rzeczywistości Jimmy Hughes Bell. Urodził się 26 lutego 1945 roku, zmarł 12 grudnia 1998 roku.
Jimmy Ellis był bardzo uzdolnionym dzieckiem. Świetnie grał w baseball, koszykówkę i piłkę nożną. Był też utalentowany muzycznie, dobrze śpiewał, a także grał na bandżo i gitarze.
Po wygraniu konkursu na targach stanowych jego pierwszym miejscem profesjonalnego występu był klub nocny Demon's Den w Albany, Georgia. Po ukończeniu szkoły pracował na farmie, a jednocześnie zajmował się śpiewem, co wkrótce doprowadziło go do podpisania kontraktu z Sun Records (tym samym, w którym wystartował Elvis). Jednak wówczas na świecie nie było miejsca dla drugiego Elvisa.
Do śmierci Presleya, Jimmy Ellis był mało znanym piosenkarzem. Miał głos bardzo podobny do głosu Elvisa Presleya, co po śmierci Presleya, postanowiła wykorzystać firma płytowa Jimmy Ellisa. Odtąd zaczął występować wystylizowany na Elvisa i z maską na twarzy. Przybrał pseudonim "Orion", który zaczerpnął z książki "Orion" Gail Brewer-Giorgio (patrz hasło "Orion" w "What is what"). Zwolennicy teorii upozorowanej śmierci Elvisa, szybko uwierzyli, że to prawdziwy Elvis Presley, który wyszedł z ukrycia. Dopiero wtedy stał się sławny.
Został zamordowany 12 grudnia 1998 roku, podczas napadu na jego lombard w Orrville (Alabama) - Jimmy's Pawn Shop.
W 2014 roku The Dan Lentino Management Group w Las Vegas uhonorował pośmiertnie Oriona (Jimmy Ellisa) nagrodą Lifetime Achievement Award.
W 2015 roku filmowiec Jeanie Finlay zrobił film dokumentalny o życiu i karierze Jimma Ellisa pod tytułem "Orion: Człowiek, który zostanie królem". Film zdobył nagrodę The Discovery Award na British Independent Film Awards 2015.
Więcej o nim w książce "True Disbelievers: The Elvis Contagion", R. Jerge Denisoff, George Plasketes, w poście "Jumpsuit - Beige Leather Emperor" i na Wikipedii.
Ensinger; Jean Ensinger - jeden z kolekcjonerów.
Esposito; Joseph "Joe" Carmine Esposito - kolega i członek Memphis Mafii, kierownik tras koncertowych i przyjaciel Elvisa.
Urodził się 22 stycznia 1938 roku, a zmarł 23 listopada 2016 roku. Po śmierci Elvisa, Joe został autorem i wydawcą kilku książek o Elvisie.
Esposito ma troje dzieci, Debbie i Cindy z pierwszego małżeństwa z Joan Roberts i Anthony'ego z drugiego małżeństwa z Martą Gallub (która zmarła 19 marca 2012 roku, po długiej walce z rakiem). Pomiędzy małżeństwami miał pięcioletni romans z Shirley Dieu.
Eubanks; Bill Eubanks - architekt wnętrz. Zaprojektował dla Elvisa pokój bilardowy w posiadłości Graceland.
Evans; Marilyn (Evans) "Dyanne" [Knowles] Knowles-Riehl - jedna z dziewczyn Elvisa z końca lat 50. Patrz post "♥ Kobiety - Marilyn Evans".
F
Fearon; Leslie Fearon - znana w latach 70. projektantka z Las Vegas. Przybrała pseudonim "Suzy Creamcheese", fikcyjnej postaci z albumów Franka Zappy. Pod koniec lat 60. lub na początku 70., otworzyła butik w Las Vegas (o tejże samej nazwie). Ubierały się w nim kobiety z otoczenia Elvisa, a także on sam. Więcej o Suzy Creamcheese, jej sklepie i pracowni w "What is what?", pod hasłem "Suzy Creamcheese".
Feavearyear; Ian Feavearyear - prawnik i fan Elvisa. Od 2006 roku (z jedną dłuższą przerwą) prowadzi stronę PresLaw (http://preslaw.info/), na ktorej przeczytacie o wytaczanych procesach, wyrokach i zawartych ugodach, a wszystko to poparate aktami sądowymi i korespondencją prawniczą między stronami - oczywiście prawnik dołącza tylko te dokumenty, które może, jakie nie są objęte dodatkową ochroną (utajnione). Dla nas to nieosiągalna dokumentacja w inny sposób, ale on jako prawnik ma do niej dostęp z racji wykonywanego zawodu.
Ferra; Sandy (Ferra) Martindale - wieloletnia kobieta Elvisa z lat 60. (od 1960 roku do momentu poślubienia Priscilli), a później przyjaciółka. Miała zostać jego żoną. Patrz post "♥ Kobiety - Sandy Ferra".
Fike; Lamar Fike - jeden z członków Memphis Mafii. Przyjaciel Elvisa od czasów szkolnych, był przy nim także w wojsku (w Killeen i w Bad Nauheim), mieszkając z jego rodziną.
Został członkiem świty Elvisa w 1957 roku, ale poznali się prawdopodobnie w Sun Studio już w 1954 roku, gdzie Lamar uczył się być diskdżokejem.
Kiedy Elvis dostał wezwanie do wojska, Lamar Fike zgłosił się dobrowolnie, żeby nie rozstawać się z przyjacielem i dalej być jego ochroniarzem.
Był asystentem Elvisa Presleya. Urodził się w Cleveland, Mississippi, 11 listopada 1935. Zmarł w Arlington w Teksasie 21 stycznia 2011 roku.
Finger; Finger - rodzina Finger była właścicielem i prowadzącym zajazd "Haus am See", z pokojami, restauracją i kawiarnią nad jeziorem Gederner See, nieopodal miasteczka Gedern w Niemczech. Elvis przebywał tam od 18 sierpnia do 5 września 1959 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Rosemarie Prass".
Finkel; Robert S. "Bob" Finkel - amerykański producent i dyrektor. Aktywny zawodowo w latach 1950-1996. Początkowo pracował jako dyrektor, a później producent (od 1959 roku) różnych programów głównie telewizyjnych.
Urodził się 25 marca 1918 roku w Philadelfii (Pensylwania), a zmarł 30 kwietnia 2012 roku w Beverly Hills (Kalifornia). Był jedynym synem Williama i Esther Finkel. Miał dwie siostry; Margery i Sally. Jego ojciec posiadał kilka kin w Filadelfii.
W 1968 roku wyprodukował program "Elvis" dla telewizji NBC, dziś znany jako "Comeback Special '68".
Fontana; D. J. Fontana - perkusista Elvisa. Urodził się 15 marca 1931 w Shreveport, Luizjana. W latach 1955-1968 grał podczas występów i na sesjach nagraniowych (z wyjątkiem tych w Sun Records, gdzie perkusistą sesyjnym był Johnny Bernero) z The Blue Moon Boys, ale nie zawsze. Pojawił się też w kilku filmach z Elvisem.
Forbess; Evan "Buzzy" Forbess - kolega i przyjaciel Elvisa, jeszcze z czasów szkolnych w Memphis. Chodzili do tej samej szkoły i wspólnie uczęszczali na kółko biologiczne, choć wiekowo był rok młodszy od Presleya. Przyjaźnili się i spędzali ze sobą dużo czasu także po szkole.
Fortas; Alan E. "Hog Ears" Fortas - jeden z członków Memphis Mafii. Pracował od lat 50. do końca 1968 roku. W trakcie "Comeback specjal '68", grał na perkusji. Później zrezygnował z pracy z uwagi na życie Elvisa w ciągłych rozjazdach. Napisał książkę "Memphis to Hollywood", o swojej długiej współpracy z Elvisem Presleyem. Poznali się w 1957 roku w Graceland i zaprzyjaźnili się po tym, jak zostali sobie przedstawieni (źródło nie podaje przez kogo).
Urodził się 6 kwietnia 1936 roku, zmarł 23 września 1992 roku, w wieku 56 lat.
Syn dla: Pauline (Sizeler) Fortas (1906–1985) - matki i Meyer Fortas (1905–1967) - ojca.
Brat dla: Williama E. Fortas.
Ojciec dla: Miles Fortas.
Francisco; Jerry Francisco - główny inspektor zdrowia okręgu Shelby (Memphis, TN) i lekarz sądowy jednocześnie. Lekarz sądowym hrabstwa Shelby od 1961 do 1999 roku (emerytura). Pisano o nim: "Był ostatnim słowem w Memphis na temat śmierci ludzi".
Nieoficjalnie, również człowiek do zadań specjalnych, jak się o nim mówiło. W późniejszych latach skierowano pod jego adresem wiele zarzutów, nie tylko z powodu opieszałości przy badaniu śmierci Elvisa, ale także w związku z innymi dziwnymi zgonami znanych osobistości, które uznano za wyjaśnione, choć okoliczności śmierci tych ludzi były równie kontrowersyjne, jak Elvisa (np. Martin Luter King, bracia Kennedy, Marylin Monroe). Wykazywano, że nie tylko nie próbował ich wyjaśnić, ale wręcz tuszował lub pomijał istotne fakty, a nawet ukrywał dowody.
Franks; Tilman Franks - kontrabasista, autor tekstów i menedżer kilku artystów. Był związany z "Louisiana Hayride". Widział zarówno pierwszy jaki drugi występ Presleya w tym programie, a także późniejsze. W filmie dokumentalnym "The Louisiana Hayride - Cradle of the Stars" (1984) opowiada o pierwszych dwóch występach Elvisa na Lousiana Hayride.
G
Gable; Lether Gable - kolega lub znajomy Vernona (ojca Elvisa) i Travisa Smitha (brata Gladys, wujka Elvisa). Na jesieni 1937 roku, Orville S. Bean (szef całej trójki) powiedział im, że jeśli wyhodują dorodną świnię, to on ją od nich kupi. Mężczyźni wyhodowali świnię, ale Orville S. Bean zapłacił im za nią dużo poniżej tego, co dostaliby gdzieś indziej. Byli tak wściekli na niego, że postanowili przerobić kwotę na czeku jaki od niego dostali. Oczywiście oszustwo miało krótkie nogi i 16 listopada 1937 sprawa trafiła do sądu. 25 maja 1938 roku cała trójka została skazana na trzy lata Parchman Farm (jak nazywano więzienie dla mężczyzn Mississippi State Penitentiary). Kaucja za zwolnienie warunkowe została ustalona na 500 dolarów za osobę, horrendalne pieniądze jak na tamte czasy. W dniu 4 stycznia 1938 roku złożono tylko dwie takie kaucje, za Travisa Smitha i Lether'a Gable. Poręczyli za nich Jessie D. Presley (ojciec Vernona) i J. G. Brown (źródło nie wyjaśnia kto to). Zatem ta dwójka nie trafiła do więzienia, ale Vernon tak.
Gabriel; Katherine Mary "Kathy" (Gabriel) Dittrick - modelka i tancerka, jedna z kobiet Elvisa, z którą zaczął się spotykać w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Kathy Gabriel".
Gallentine; Shirley Gallentine - jedna z sympatii Elvisa z lat 1945-1946. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Gambill; Jimmy Gambill - kuzyn Elvisa (podają, że z pierwszej linii, ale to raczej błąd). Obecnie jest zatrudniony w Graceland i oprowadza wycieczki.
Gambill; Marvin "GG" Gambill - mąż Patsy Presley, kuzynki Elvisa. Gdy wżenił się w rodzinę, Elvis zatrudnił go u siebie. Członek Memphis Mafii.
Gambill; Patsy (Presley) Gambill - kuzynka Elvisa. Wyszła za mąż za Marvina "GG" Gambilla, którego Elvis potem zatrudnił u siebie.
Gargiulo; Jean-Marc Gargiulo - fan z Francji, który regularnie, co roku, przylatywał na koncerty Elvisa (na swoją "coroczną pielgrzymkę", jak to określano).
Garland; Hank Garland - muzyk jazzowy. Przez jakiś czas należał do grona muzyków Elvisa w latach sześćdziesiątych. Zagrał również na kilku płytach Presleya oraz w filmie "Blue Hawai". Elvis, podarował mu swoje najbardziej wartościowe ukulele "Martin Ukulele", które wśród ukulele jest, jak Stradivarius wśród skrzypiec.
Geller; Elaine Geller - młodsza siostra Larry'ego Gellera, jedna z bliźniaczek.
Geller; Judy Geller - młodsza siostra Larry'ego Gellera, jedna z bliźniaczek. Patrz post "♥ Kobiety - Judy Geller".
Geller; Larry "Lawrance" Geller - przyjaciel Elvisa i jego duchowy powiernik. Wydaje się, że nikt lepiej nie rozumiał Elvisa jak on. Przez kilka lat (od wiosny 1964 roku) był jego osobistym fryzjerem, dopóki z Graceland nie przegonił go Parker w 1967 roku. Geller jednak powróci do kręgu Elvisa w 1969 roku i pozostanie już w nim na zawsze. Do śmierci Elvisa utrzymywali ze sobą serdeczne kontakty. Przez Memphis Mafię, która była o niego zazdrosna, był nazywany, a właściwie przezywany: "Swami", "Rasputin", "Lawrence z Izraela".
Giorgio; Gail Brewer-Giorgio
→ Patrz hasło: "Brewer; Gail Brewer-Giorgio";
Ghanem; Elias Ghanem - lekarz Elvisa w Las Vegas. Z czasem zyskał przydomek "lekarz gwiazd" (z jego usług korzystali między innymi: Wayne Newton, Michael Jackson, Bill Cosby, Ann-Margret, Tom Jones, Liberace, Johnny Cash, The Osmonds, Tim Conway, Robert Goulet, Johnny Cash, Lou Rawls, Raquel Welch, Glen Campbella i Roya Clarka). Także filantrop.
Urodził się 12 marca 1939 roku w Haifie w Izraelu. Po ukończeniu szkoły średniej pracował jako pracownik szpitala w Izraelu. Był synem libańskiego dyrektora ds. ropy naftowej, który przeprowadził się wraz z kompanią naftową do Palestyny.
Do USA przyjechał w ramach stypendium na studia medyczne, które rozpoczął w Duke University, w Karolinie Północnej. Było to w 1963 lub 1958 roku (niezgodność źródeł). Po Duke University Medical School przeprowadził się do Los Angeles na staż. W 1971 roku przeniósł się do Las Vegas i podjął pracę jako lekarz pogotowia w szpitalu Sunrise, gdzie szybko awansował na dyrektora oddziału ratunkowego, z pensją 3600 dolarów miesięcznie. W 1976 roku otworzył rodzinną praktykę, a w 1977 roku otworzył swoją pierwszą klinikę za Las Vegas Hilton, na Joe W. Brown Drive. Był na wezwanie gwiazd w dziewięciu dużych hotelach Las Vegas.
Ghanem opracował też specjalną terapię dla gwiazd. Elvis postanowił spróbować schudnąć i odpocząć, stosując tę jego nową terapię, o której słyszał. Nazywała się „dieta snu”, miała resetować metabolizm i cykl snu poprzez trzytygodniowy schemat odżywiania płynem i podawania starannie monitorowanych środków uspokajających (tak by pacjent większość czasu spał). Elvis wprowadził się do sypialni na piętrze domu Ghanema i poddał się tej terapii, aczkolwiek członkowie Memphis Mafii twierdzili, że coś z tą terapią było nie tak, a Elias Ghanem jest oszustwem.
Ghanem był też filantropem i biznesmenem. Kasował od gwiazd (np. od Franka Sinatry brał 550 dolarów za godzinę), ale gdy było trzeba, leczył też za darmo (np. ofiary wypadku w kopalni). Był między innymi właścicielem części czarteru siedmiu samolotów. Podczas 30 lat w Las Vegas był związany z medycyną, polityką i boksem. Jako członek zarządu bokserskiego, odegrał ważną rolę w dyscyplinowaniu boksera Mike'a Tysona podczas walki w 1997 roku w MGM Grand.
Miał żonę Jody i syna Farida, jednak rozwiódł się i już do końca prowadził życie singla, zawsze mówił "Szybkie samochody i piękne kobiety to moje hobby". Przez pół roku miał romans z piosenkarką Vikki Carr (w 1974 roku).
Ellias był nie tylko lekarzem Elvisa, ale też jego przyjacielem. Elvis bywał w jego domu i jak to on, obsypywał Eliasa prezentami. Dał mu między innymi: Stutza kupionego 32 tysiące dolarów, mercedesa, dwa zegarki, pierścionek z brylantem o wartości 60 tysięcy dolarów, złoty medalion TCB i wiele innych rzeczy.
Zmarł 27 sierpnia 2001 roku, w wieku 62 lat, po walce z rakiem, w swoim domu w Las Vegas.
Ghosh; Mukunda Lala Ghosh
→ Patrz hasło: "Yogananda; Paramahansa Yogananda";
Gilleland; Homer M. "Gill" Gilleland - osobisty fryzjer Elvisa, który najpierw (w latach 50.) był fryzjerem matki Elvisa - Gladys. Później zaczął czesać także Elvisa. Znali się z Elvisem ponad dwadzieścia lat i utrzymywali relacje do samej śmierci Elvisa. W środowisku fanów bardziej znany jest z tego, że kiedyś w Graceland Elvis podarował mu jeden ze swoich jumpsuitów - "White Eyelet Suit", wraz z peleryną i prawdopodobnie również pasem "Red Russian Belt" w wersji II. Gilleland otrzymał też od niego "White Flame Suit", kilka pasów scenicznych i wiele innej odzieży oraz pamiątek. Był osobistym fryzjerem Elvisa przez ostatnie dwadzieścia lat jego życia (Elvisa).
Glass; Bud Glass - jeden z najbardziej znanych fanów i propagatorów Elvisa, można powiedzieć historyk, badacz i dokumentalista kariery scenicznej Presleya oraz pamiątek po nim, współwłaściciel i współzałożyciel The King's Ransom Museum.
Bud Glass jest światowej sławy autorytetem w lokalizowaniu i uwierzytelnianiu rzadkich artefaktów Elvisa Presleya. W przeszłości opublikował bardzo popularną serię książek i płyt DVD „ELVIS: Behind The Image”. Bud Glass nie tylko posiada jedną z największych kolekcji pamiątek Elvisa Presleya na świecie, jest także historykiem Elvisa Presleya, producentem dokumentów, a także konsultantem największych kolekcjonerów. W 2019 roku rozpoczął nowy projekt - „Elvis Relics”. Artefakty Buda Glassa były prezentowane w programie David Letterman's Late Show, Entertainment Tonight, Geraldo Rivera, CNN, Univision i The History Channel, by wymienić tylko kilka, w tym lokalne wiadomości w Ameryce i Europie. Wybrane artefakty zostały wypożyczone nawet firmie Graceland (na jej prośbę) na wystawę w Australii w 2017 roku.
Gleaves; Cliff Gleaves - kolega Elvisa i członek MM od 1956 roku. Towarzyszył Elvisowi w Hollywood podczas kręcenia „Love Me Tender”. Był z nim na sesji Million Dollar Quartet (4 grudnia 1956 roku w Sun Studio), towarzyszył Elvisowi w 1957 roku na badaniu lekarskim do służby wojskowej i był też w Niemczech podczas służby wojskowej (także w Paryżu).
To on przedstawił Elvisa Anicie Wood (był jej przyjacielem), która później została dziewczyną Elvisa.
Był piosenkarzem rockabilly i robił własną karierę, ale jednocześnie pracował dla Elvisa.
Zmarł 4 czerwca 2002 roku.
Goldenberg; Billy Goldenberg - dyrektor muzyczny w "Comeback Special '68". Obsadzony na tym stanowisku przez Steve Bindera.
Goodman; Diana Goodman - jedna z kobiet Elvisa w 1975 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Diana Goodman".
Grant; Virginia Grant - agentka nieruchomości, która w marcu 1957 roku pokazywała Gladys i Vernonowi Presley różne domy, w tym Graceland.
Gray; Barbara "Bobbi" (Owens) Gray - jedna z kobiet Elvisa w 1956 roku. Znana ze zdjęcia "The Kiss". Patrz post "♥ Kobiety - Barbara Gray".
Greene; Lorne Hyman Greene - aktor kanadyjski. Właściwie Lyon Chaim Green. Urodził się 12 lutego 1915 roku w Ottawie, w rodzinie żydowskich emigrantów z Rosji. Zmarł 11 września 1987 roku w Santa Monica. Polskim widzom znany przede wszystkim z roli Bena Cartwrighta z telewizyjnego serialu "Bonanza" (1959-1973), dzięki której zyskał popularność na całym świecie. W 1977 wystąpił w innym znanym nam serialu "Korzenie", w roli Johna Reynoldsa, pierwszego pana czarnego niewolnika Kunta Kinte. Był też narratorem filmów dokumentalnych.
Był fanem Elvisa i bywał na jego koncertach. Podczas koncertu 26 stycznia 1974 (Opening Night), w trakcie piosenki "Can't Help Falling In Love", Elvis podszedł do niego, a Lorne Greene wstał i uścisnął obie dłonie Elvisa, co publiczność nagrodziła owacją na stojąco. Nieco wcześniej podczas tego koncertu złapał niebieski szalik od Elvisa, czym był bardzo zadowolony.
Grimes; Oleta Grimes - była nauczycielką i wychowawczynią Elvisa w piątej klasie. Prowadziła też świetlicę szkolną, do której rodzice przyprowadzali dzieci idąc do pracy (w Tupelo). Mieszkała na ulicy Old Saltillo, niecałe 100 metrów od Vernona i Gladys. Zaprzyjaźniła się z Gladys, gdy okazało się, że są ze sobą daleko spokrewnione.
Grob; Dick Grob - jeden z ochroniarzy Elvisa, wchodzący w skład Memphis Mafii. W ostatnich latach szef jego ochrony. Poznał Elvisa w 1967 roku, w Palm Springs, kiedy pełnił dyżury przed posiadłością Elvisa przy Ladera Circle 1350. Wtedy był policjantem. Elvis przynosił im do patrolu policyjnego (samochodu) lemoniadę. Często wsiadał do auta i rozmawiał z dyżurującymi policjantami. Powiedział, że gdyby chcieli coś do picia mają się nie krępować i przyjść do posiadłości. Pewnego razu Dick podszedł do tylnych drzwi. Elvis otworzył mu je, powiedział, że ma podejść do drzwi frontowych i od razu je zamknął. Gdy Dick stanął przed drzwiami frontowymi, Elvis powitał go słowami: "Moi przyjaciele wchodzą frontowymi drzwiami, a nie tylnymi". Od tego czasu Dick zaprzyjaźnił się z Elvisem na dobre.
Gdy Elvis zakończył pracę w Hollywood i powrócił na scenę, a Dick nosił się z zamiarem opuszczenia policji, na początku lat siedemdziesiątych Elvis zaproponował mu pracę u siebie w charakterze ochroniarza, którą przyjął. Szybko został szefem bezpieczeństwa w Graceland i na trasach po Stanach Zjednoczonych. Posiadał dyplom „Air Force Academy” i był pilotem myśliwca. Grob był więcej niż wykwalifikowany do tej pracy, ponieważ pracował już dla FBI i CIA i ukończył specjalne szkolenie dla słuzb specjalnych. Pracę dla Elvisa w MM rozpoczął w 1969 roku.
Po śmierci Elvisa pracował dla Vernona. Dick Grob napisał książkę „The Elvis Conspiracy”, która między innymi opowiada bardzo szczegółowo o wydarzeniach otaczających śmierć Elvisa.
Gruyton; Dick Gruyton - dyrektor wykonawczy Elvis Presley Birtplace w Tupelo.
Guercio; Joseph "Joe" Guercio - dyrygent orkiestry Joe Guercio Orchestra, koncertującej z Elvisem od 7 sierpnia 1970 roku do końca. Urodził się w Buffalo w stanie Nowy Jork, w dniu 16 lipca 1927 roku. Joe Guercio spędził ostatnie 15 lat w Nashville, gdzie zmarł 4 grudnia 2014 roku. Więcej o tym człowieku w poście: "Marmurki dyrygenta Joe Guercio".
Guralnik; Peter Guralnik - jeden z biografów Elvisa Presleya.
Guy; Doris Guy - koleżanka Elvisa z czasów zamieszkiwania w Lauderdale Courts. Jedna z paczki przyjaciół. Młodsza siostra Farleya Guya.
Guy; Farley Guy - kolega Elvisa z czasów zamieszkiwania w Lauderdale Courts. Jeden z paczki przyjaciół. Starszy brat Doris Guy.
H
Habler; David Habler - ochroniarz Elvisa (tzw. Memphis Mafia). Oprócz Reda Westa, Sony'ego Westa, jeden z autorów pośrednich niechlubnej książki „Elvis what happened?” (wydanej w akcie zemsty za zwolnienie z pracy). Więcej o zwolnieniu ochroniarzy i powstaniu książki w poście "Zwolnienie trzech ochroniarzy Elvisa".
Dave poznał Elvisa w 1972 roku w swoim studio karate w Santa Monica w Kalifornii. Od tego czasu aż do 1976 roku był jednym z ochroniarzy Elvisa, dopóki nie został zwolniony wraz z Redem i Sonnym Westem. Dziś dalej angażuje się w wydarzenia związane z Elvisem. Wwyprodukował nawe swój własny program Elvisa „The Elvis Experience” w 1999 roku.
Hand; Albert Hand - założyciel i prezes Elvis Presley Fan Club of Great Britain, w latach 1957-1967. To największy i najprężniej działający fanklub Elvisa Presleya na świecie, od założenia w 1957 roku do dziś.
Hanna; Sherif Hanna - jeden z większych kolekcjonerów pamiątek po Elvisie. Ma też jego kostiumy sceniczne (np. "Blue Powder Suit").
Hardin; Glen D. Hardin - klawiszowiec Elvisa, członek zespołu TCB.
Harra; Johnny Lee Harra - urodził się jako Harry Lee Lovett, 11 lipca 1946 roku. Zmarł 30 marca 2011 roku. Był amerykańskim impersonatorem Elvisa Presleya. Zaczął już naśladować Elvisa w wieku jedenastu lat. W 1981 roku zostal obsadzony w roli Elvisa w filmie dokumentalnym „To jest Elvis”. Był jednym z czterech aktorów wcielających się w Presleya w tym filmie, odtwarzał rolę 42-letniego Elvisa.
Po wielu latach odosobnienia, wrócił na scenę przed 25. rocznicą śmierci Elvisa. W 1995 roku zajął drugie miejsce wśród ajlepszych naśladowców Evisa Presleya na świecie XX wieku. Później podróżował po świecie ze swoim programem „Profile of Presley”.
Harris; Faye Harris - (siostra Tressie Miller) bardzo bliska przyjaciółka Gladys Presley w East Tupelo. Jak sama mówiła "nie było takiej rzeczy, o której bym wiedziała, a Gladys nie". Wdowa. Pół wieku mieszkała przy ulicy Adams razem z siostrą.
Harris; Guy Harris - syn Faye Harris. Guy Harris dorastał razem z Elvisem w Tupelo i stali się przyjaciółmi na całe życie. Jako młodzi chłopcy spędzali ze sobą dużo czasu, grając w piłkę, chodząc do kina, pływając itp. Ich matki były najlepszymi przyjaciółkami. Później został historykiem w muzeum Elvis Presley Birthplace. Był też pomysłodawcą odrestaurowania i przeniesienia na tereny muzeum kościoła Assembly of God Church w East Tupeloo, do którego uczęszczali Presleyowie.
Harris; Louis Harris - członek Memphis Mafii od lat 50.
Harry; Bill Harry - założyciel dwutygodnika muzycznego "Mersey Beat" w angielskim Liverpoolu. Interesował się też życiem i twórczością Elvisa Presleya, jako czołowego artysty gatunków muzycznych wchodzących w skład nurtu "mersey beat". Pisał też artykuły o Elvisie Presleyu, które publikował w gazetach i na internecie.
Hathaway; Hope Hathaway - chyba najbardziej znana w historii kina aktorka, z którą Elvis spotkał się 1960 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Hope Hathaway".
Hayes; Lowell Hayes - jeden z nadwornych jubilerów Elvisa, u którego ten zamawiał wyroby jubilerskie kilogramami.
Hawkins; Hoyt Hawkins - członek grupy wokalnej The Jordanaires - baryton i wokal prowadzący, fortepian, organy, perkusja (1949-1980).
Data i miejsce urodzenia: 31 marca 1927, Paducah, Kentucky, Stany Zjednoczone.
Data śmierci: 23 października 1982.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Heath; John Robert Heath - fan Elvisa i kolekcjoner, który przez kilka lat pracował w Graceland jako konsultant do spraw pamiątek po Elvisie Presleyu. Bardzo zaradny i obrotny człowiek. Odzyskał dla Graceland "White Can Dream Suit" (kostium z piosenki finałowej "Comeback Special '68"), który pochopnie sprzedano na początku lat 90. Prawdopodobnie brał też udział w negocjacjach z Hilton Hotel w sprawie odzyskania od nich jednego z kilku jumpsuitów "White Aloha Suit".
Heath pracował też dla takich domów aukcyjnych jak: Christie i Sotheby. Urodził się w 1945 roku, a już dziewięć lat później stał się fanem Elvisa. Stało się to po koncercie 30 lipca 1954 roku, na którym był razem ze swoim kuzynem. Jak mówi: „Wrażenie, jakie zrobił było niewiarygodne. Nikt nie wyglądał ani nie śpiewał jak Elvis Presley. Był jak książę z innej planety. Tak różny w stylu. Wywalił drzwi! [przenośnia]”.
Od tego czasu zbiera wszystko o Presleyu. Fanem Elvisa został też jego syn - John Michael Heath. Dziś razem dbają o swoją kolekcję (prowadzą ją wspólnie, a nie każdy oddzielnie). Wydał też katalog, w którym ją prezentuje "My Elvis Presley Collection" (17 kwietnia 2017 roku; ASIN: B071XTR5G5).
Heckman; Don Heckman - krytyk muzyczny piszący do "New York Timesa". Po koncertach Elvisa w Madison Square Garden, w 1972 roku, napisał bardzo przychylną Elvisowi recenzję. Nagłówek "New York Timesa" brzmiał: "Prince From Another Planet", a w swojej recenzji Don Heckman napisał, że był „solidnym profesjonalistą wykonującym pracę, którą prawdopodobnie potrafi wykonać lepiej niż ktokolwiek inny na świecie”.
Heidera; Wally Heidera - inżynier dźwięku RCA. Przywiózł sprzęt RCA Records na koncert satelitarny, który po podłączeniu wywołał zakłócenia na 2 godziny przed koncertem 14 stycznia 1973 roku. Na szczęście sytuację uratowała Marynarka Stanów Zjednoczonych (miała swoją bazę wojskową na Hawajach), która dostarczyła specjane ołowiane ekrany izolujące sprzęty, co rozwiązało problem.
Helm; Anne Helm - jedna z aktorek, z którą spotykał się Elvisa z 1961 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Anne Helm".
Henley; Letetia "Tish" (Henley) Kirk - była pielęgniarką Elvisa przez jedenaście lat i mieszkała na terenie posiadłości Graceland, ale nie w głównym budynku, tylko w domu-przyczepie. Jej mąż był strażnikiem rezydencji.
Czasami w źródłach można spotkać "Trish" zamiast "Tish". Kirk to nazwisko po mężu.
Henning; Susan Patricia (Henning) [nie ustalono] [nie ustalono] Schutte - wystąpiła z Elvisem w "Comeback Special '68", gdzie zaczął się ich dwuletni romans. Patrz post "♥ Kobiety - Susan Henning".
Hill; Wanda June Hill - prezeska i założycielka jednego z fanklubów Elvisa. Bardzo bliska przyjaciółka i powierniczka Elvisa. Jedna z niewielu osób, z którą Elvis mógł rozmawiać na tematy wykraczające poza zdolność powszechnego rozumowania (mistyczne). Więcej o niej i jej relacji z Elvisem na stronie www.elvislightedcandle.org (strona w języku angielskim). Patrz też post "Zjawiska paranormalne w życiu Elvisa".
Hinton; Dr Donald Hinton - lekarz psychiatra, który wydał książkę "The Truth about Elvis Aron Presley: In His Own Words". Twierdził w niej, że Elvis żyje, a on jest jego lekarzem, chociaż ani razu nie spotkali się osobiście.
Hoban; Michael Hoban - przyjaciel Billa Morgana i jednocześnie jego projektant w firmie North Beach Leathers. Przypuszczalnie wśród garderoby jaką Elvis tam zakupił, były też ubrania według jego projektów. Na przykład skórzany kostium "Beige Leather Pegasus Suit", został wykonany na podstawie jego projektu.
Hodge; Charles Franklin "Charlie" Hodge - amerykański piosenkarz, najbardziej znany z występów z Elvisem Presleyem, od jego powrotu na scenę w 1969 roku. Był aktywny zawodowo w latach 1954-2006. Śpiewał, grał na fortepianie i gitarze.
Charlie poznał Elvisa w wojsku. Zaprzyjaźnili się na statku płynącym do Niemiec, gdzie mieli odbyć pozostałe półtora roku służby wojskowej. Na prośbę Elvisa, pozwolono aby dzielili jedną kajutę. Ich przyjaźń trwała do końca życia Elvisa. Po powrocie z Niemiec, Charlie był jednym ze stałych członków Memphis Mafii. Według jednego ze źródeł tak naprawdę poznali się w 1956 roku podczas nagrywania jakiegoś programu telewizyjnego.
Przez ponad 17 lat mieszkał w Graceland. Miał małe role w czterech filmach Elvisa: „Clambake” (1967), „Speedway”, „Stay Away, Joe” (1968) i „Charro!” (1969). Wraz z Redem Westem napisał „You're Be Gone”, który Elvis faktycznie nagrał w 1965 roku. Charlie Hodge był prawdopodobnie jednym z najbardziej lojalnych towarzyszy Elvisa. Urodził się 14 grudnia 1934 w Decatur, zmarł 3 marca 2006 w Knoxville, na raka płuc.
Hollywood; "Hollywood" - to pseudonim jednego z większych kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu. Musi to być ktoś dobrze znający środowisko Elvisa, świadczy o tym jego wiedza, która bynajmniej nie pochodzi z książek.
Hollywood był uczniem Eda Parkera, jak sam o tym mówi:
Holloway; Nancy (Brown) Holloway - poznała się z Elvisem we Francji i zaprzyjaźnili się, później odwiedzała go w Stanach. Patrz post "♥ Kobiety - Nancy Holloway".
Hooffman; Lester Hoffman - dentysta Elvisa z Memphis; To on przyjął go w noc poprzedzajacą jego śmierć.
Hooten; Arthur Hooten - był synem koleżanki i współpracowniczki Gladys (matki Elvisa) w kawiarni Britlinga w Memphis. W latach 50. zaprzyjaźnił się z Elvisem i znalazł się w kręgu jego towarzyszy, Memphis Mafii.
Hopper; Dennis Hopper - amerykański aktor, reżyser i scenarzysta filmowy. Przyjaciel Natalie Woood, który przedstawił ją Elvisowi. Wówczas był współlokatorem Nicka Adamsa. Także jeden z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku.
Data i miejsce urodzenia: 17 maja 1936, Dodge City, Kansas, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 29 maja 2010, Venice, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone.
Hookstratten; Ed "Hook" Hookstratten - wieloletni prawnik (jeden z kilku) rodziny Presley (był nim przez 23 lata). Zmarł 22 stycznia 2014 roku z powodu powikłań związanych z zastoinową niewydolnością serca. Miał 83 lata. Hookstratten przeprowadzał też rozwód Elvisa i Priscilli w 1973 roku.
Hopkins; Jerry Hopkins - jeden z biografów Elvisa Presleya. Jedyny autor, który napisał pierwszą biografię Elvisa Presleya jeszcze za jego życia. Urodził się 9 listopada 1935 roku w Camden, New Jersey, a zmarł 3 czerwca 2018 roku (w wieku 82 lat) w Bangkoku, Tajlandia. Więcej o nim na Wikipedii (strona w języku angielskim).
Houston; Emily "Cissy" (Drinkard) [Garland] Houston - amerykańska piosenkarka soul i gospel, matka Whitney Houston. Urodziła się 30 września 1933 roku w Newark (NJ), żyje nadal.
Jej pierwszym mężem był Freddie Garland (od 1955 roku do rozwodu w 1957 roku), a drugim John Houston Jr. (od 1964 roku do rozwodu w 1991 roku).
Członkini i założycielka, razem z Doris Troy i siostrzenicą Dee Dee Warwick, grupy wokalnej "The Sweet Inspiration", która od lipca 1969 roku współpracowała z Elvisem aż do jego śmierci w 1997 roku.
W 1970 roku Cissy opuściła The Sweet Inspirations, oddając się wychowywaniu dzieci i karierze solowej.
Kiedy w lipcu 1969 roku Elvis wszedł na scenę International Hotel, gdzie czekały już dziewczyny ze Sweet Inspirations i TCB Band, podszedł do nich przedstawił się i każdej z nich dał buziaka. Cissy z wrażenia spadła ze stołka. Wtedy na próbie poznały Elvisa, widząc i rozmawiając z nim po raz pierwszy.
Howe; Bones Howe - inżynier dźwięku, współpracownik Steve Bindera w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68". Aczkolwiek Bones Howe poznał Elvisa już wcześniej, jeszcze w latach 50., gdy pracował w Radio Recorders jako inżynier audio. Później zaczął współpracę ze Stevem Binderem i to właśnie on namawiał go gorąco by przyjął ofertę producenta programu specjalnego Elvisa od telewizji NBC.
Howe; Russ Howe - wielki fan Elvisa i kolekcjoner, współwłaściciel The King's Ransom Musem razem z Budem Glassem.
Howell; Greg Howell - od prawie trzydziestu lat pracuje dla muzeów, korporacji, małych firm i osób prywatnych jako kierownik projektu, konsultant, projektant stron i grafik oraz zarządzajacy marketingiem internetowym.
W latach 1992-2002 przez dekadę kierował działem wystaw i archiwów w firmie Elvis Presley Enterprises, Inc. (EPE, Graceland). Greg opracował swoje najnowocześniejsze archiwa zawierające cyfrową bazę danych zawierającą 100 000 zdjęć, 10 000 tekstyliów, 250 000 dokumentów i 30 000 różnych obiektów, w tym klasyczne samochody, instrumenty muzyczne, broń, meble i akcesoria, architekturę mieszkalną oraz spersonalizowany prywatny odrzutowiec.
W 2003 roku powrócił na dwa lata do Graceland (EPE) między innymi jako konsultant do współpracy z Peabody Hotel otwierającym dom Elvisa Presleya w Lauderdale Courts w Memphis. Pracował przy wystawach w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland, kilku Bibliotekach Prezydenckich oraz w Wielkiej Brytanii i Niemczech.
W latach 2007-2008 był konsultantem The Liberace Museum and Foundation (Las Vegas), doradzając kuratorowi muzeum i zarządowi w zakresie technik konserwacji oraz wystaw. Więcej o nim w artykule "About Greg Howell" na jego stronie (ang.).
Hullet; Tom Hullet - promotor tras koncertowych Elvisa, z Concerts West, firmy AEG Live z siedzibą w Los Angeles, obecnie jednym z największych na świecie producentów i promotorów koncertów na żywo. Podobno również jego przyjaciel.
Dziś, my fani, znamy jego nazwisko głównie z listów autentyczności, wystawianych przez niego do pamiątek po Presleyu. A od lipca 2019 roku, także jako właściciela jednego z unikatowych kostiumów scenicznych Elvisa - "White Two Piece Silver Accents Suit", z serii "Three Piece", czyli garniturów z pelerynami. Kostium ten pozostawał w rękach Toma Hulleta od lata 1972 roku, do 27 lipca 2019 roku, kiedy sprzedał go na aukcji.
Humperdinck; Engelbert Humperdinck - brytyjski piosenkarz hinduskiego pochodzenia. Urodził się 2 maja 1936 roku w Madrasie (Indie). W rzeczywistości to pseudonim artystyczny Arnolda George'a Dorsey'a, bo tak brzmią jego prawdziwe personalia. Na początku lat 50. zaczął śpiewać w nocnych klubach, gdzie prezentował m.in. kompozycje z oper Engelberta Humperdincka, które wpłynęły na niego do tego stopnia, że przyjął pseudonim po tym artyście. W połowie lat 50. przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Więcej o nim na Wikipedii (po polsku). Znali się z Elvisem i przyjaźnili, byli też wzajemnie swoimi fanami. Koncertuje do dziś i mieszka jednocześnie w "dwóch ojczyznach", ma dom w Beverly Hills w USA i w Anglii. Za życia Elvisa koncertował gównie w Las Vegas w Stanach, prawdopodobnie właśnie w tym mieście poznali się z Elvisem. W latach 60.-90. dawał od 100 do 200 koncertów rocznie.
Hunt; Doktor William Robert Hunt - lekarz, który został wezwany, gdy rodziła Gladys Presley. Odebrał poród bliźniaków Presley, co odnotował w swojej Książce Urodzin (Physicians Record of Birth), odnalezionej po jego śmierci. Pod pozycją 919, odnotował w niej narodziny Jessego Garona Presleya, a pod 920 Elvisa Aarona Presleya. Można ją zobaczyć w poście "Narodziny bliźniaków, z których jeden zostanie obwołany Królem". Dr Hunt miał 68 lat, gdy odebrał poród bliźniaków Presley.
William Robert Hunt urodził się 8 listopada 1867, w Mississippi, a zmarł 4 sierpnia 1952, w Tupelo Lee County Mississippi, USA. Jego rodzicami byli: Jesse Ivy Hunt (ojciec) i Sarah Jane Pound (matka). Robert William Hunt poślubił Lula Ellen Morgan i miał z nią trójkę dzieci. Został pochowany na Glenwood Cemetery, w Tupelo.
Hussey; Tom Hussey - jeden z trzech partnerów Roselli Elizabeth "Rossie" Presley, prababci Elvisa, z którymi miała dzieci. Nawet gdyby chciała, to i tak nie mogłaby go poślubić, ponieważ był już żonaty. Jego żona krótko po ślubie wróciła w rodzinne strony, do Fort Worth w Teksasie, ale nigdy się nie rozwiedli.
Tom był plantatorem w Northeast Mississippi, posiadającym prawie 7000 akrów. Później dokupił jeszcze 69 akrów, które obejmowały East Tupelo, MS. Tom był najpierw żonaty z mieszkanką Fort Worth (TX), jednak po próbie mieszkania w Northeast Mississippi wkrótce powróciła do Fort Worth w Teksasie. Później prawdopodobnie miał jeszcze jedną żonę.
Był ojcem: Essie Presley, Doshia Presley, Noah Presley (rodzeństwa Jessie Presleya, dziadka Elvisa, ale z innego ojca).
Hutchinson; Larry Hutchinson - śledczy z prokuratury stanowej, który jako pierwszy ustalił personalia tajemniczej kobiety, która spotykała się z Elvisem w 1977 roku. Chodziło a Alicię Kerwin. Niby nie było oficjalnego śledztwa w sprawie śmierci Elvisa, ale została przesłuchana na okoliczność znajomości z Elvisem, ponieważ była jedną z ostatnich osób, z którą utrzymywał kontakt w ostatnich miesiącach życia.
I
"Ibn Saud"; "Ibn Saud"; – król Arabii Saudyjskiej w latach 1932–1953, dokładnie twórca państwa saudyjskiego. Pełnego nazwiska nie podam, bo każde źródło podaje inne, a różnice te są znaczne. Urodził się 15 stycznia 1875 roku (tu też nie ma zgodności w źródłach), zmarł 9 listopada 1953 roku.
Wszyscy jego synowie noszą nazwisko „ibn Abd al-Aziz Al Saud”, wszystkie kobiety „bint Abdul Aziz Al Saud”. Ibn Saud miał w sumie 45 męskich potomków z 26 żonami (według arykułu "Descendants of Ibn Saud" na Wikipedii), z których 36 dożyło dorosłości. Całkowita liczba jego dzieci jest nieznana, źródła podają od 50-200.
22 sierpnia 1959 roku, jego trzynasty syn (nie sposób się doliczyć, który to), odwiedził Elvisa w jego domu przy Goethestraße 14 w Bad Nauheim w Niemczech. Wizyta trwała godzinę.
Iversen; Anna Lillian (Iversen) [Wagner] Beaulieu - matka Priscilli Ann (Wagner) (Beaulieu) Presley, czyli żony Elvisa Presleya (Wagner po ojcu biologicznym, Beaulieu po ojczymie, Presley po mężu). Matka Priscilli z domu Iversen, po pierwszym mężu Wagner, pod drugim mężu Beaulieu.
J
Jackson; Bruce Jackson - inżynier dźwięku Elvisa w latach 1971-1977. Urodził się 3 czerwca 1949 roku, a zmarł 29 stycznia 2011 roku.
Jarret; Hugh Jarrett - członek grupy wokalnej The Jordanaires - wokal basowy (1954-1958). Opuścił grupę w 1958 roku, kiedy Elvis Presley poszedł do wojska. Zastąpił go Ray Walker - wokal basowy (1958-2013).
Data i miejsce urodzenia: 11 października 1929 roku, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone. Data i miejsce śmierci: 31 maja 2008, Atlanta, Georgia, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Jarret; Michael Jarrett – przede wszystkim kompozytor i autor piosenek. Dwie z nich Elvis miał w swoim repertuarze. Były to: „I'm leavin” i „I'll be home for Christmas”. Gra również na instrumentach klawiszowych. Michael ma na swoim koncie także współpracę z legendarnym Jerrym Lee Lewisem.
Jarvis; Felton Jarvis – producent większości płyt Elvisa Presleya począwszy od 1966 roku aż do jego śmierci w 1977 roku. Urodził się 16 listopada 1934 roku w Atlancie (Georgia), a zmarł 3 stycznia 1981 roku w Nashville (Tenneessee).
Jay; Jerry Jay - fan Elvisa i didżej z Phoenix, który puszczał jego płyty.
Jenkins; Harry Jenkins - wiceprezes RCA, odpowiedzialny za sprawy związane z wydawaniem płyt i ich promocją.
Jogananda; Paramahansa Jogananda
→ Patrz hasło: "Yogananda; Paramahansa Yogananda";
Johnson; Robert "Bob" Johnson - redaktor do spraw rozrywki w lokalnej gazecie Memphis Press-Scimitar oraz fotograf.
W tej gazecie czasami Sam Phillips (właściciel wytwórni Sun Records) zamieszczał różne ogłoszenia reklamowe lub informacyjne. Kiedy 4 grudnia 1956 roku, Johnny Cash, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins i Elvis Presley spotkali się u Sama Phillipsa i zaczęli swoje nieplanowane wcześniej jam session, Sam włączył nagrywanie i zadzwonił po Boba Johnsona. Chwilę później Bob wszedł do studia, aby udokumentować to zdarzenie. Następnego dnia, w gazecie ukazał się artykuł napisany przez niego o tej nieplanowanej sesji czterech młodych, utalentowanych muzyków. Został opublikowany pod tytułem "Million Dollar Quartet".
Johnson; Daniel Johnson - obecnie właściciel i prezes sieci muzeów CEO Elvis Presley Museum, którą przejął od jego założyciela, prezesa i pierwszego właściciela, Jimmy Velveta. Więcej o samym muzeum i jego właścicielu w poście "Jumpsuit - Mannequine".
Jones; Ira Jones - pierwszy przełożony Elvisa w wojsku w Niemczech, Później zastąpił go sierżant Billy Wilson, po tym jak został odwołany do Stanów Zjednoczonych.
Jones; Tom Jones - brytyjski piosenkarz, gitarzysta, prezenter telewizyjny i aktor, a także dobry przyjaciel Presleya. Panowie chodzili wzajemnie na swoje koncerty.
Joseph; Mike Joseph - człowiek, który zrobił zdjęcie rzekomego Elvisa, siedzącego za drzwiami budynku przy basenie, 1 stycznia 1978 roku. Czytaj "Tajemnicze zdjęcie przy basenie".
K
Kahane; Jackie Kahane - komik, występujący podczas supportów przed wyjściem Elvisa na scenę. Towarzyszył Elvisowi na scenie od listopada 1971 roku do końca. W Madison Square Garden, pośrednio omal nie doprowadził do zbojkotowania koncertu przez Elvisa. Publiczność bardzo źle przyjęła Kahane (gwiżdżąc, bucząc i rzucając pod jego adresem niegrzeczne epitety). Elvis tak się wściekł, że powiedział "skoro nie potrafią się zachować, to mnie też nie będą oglądać" i zarządził "odwrót". Pół godziny zajęło ekipie, menadżerowi i organizatorom przekonywanie Elvisa, by jednak wyszedł na scenę.
Kaufman, Andy Kaufman - komik amerykański. Urodził się 17 stycznia 1949 w Nowym Jorku, a zmarł 16 maja 1984 w Los Angeles. Andy Kaufman był jednym z najbardziej ekscentrycznych komików w USA. Uznanie publiczności zdobył sobie występami w nocnych klubach w roli "cudzoziemca" parodiującego Elvisa Presleya. I gdyby nie ta rola, pewnie świat nigdy by o nim nie usłyszał, gdyż dopiero dzięki parodiowaniu Elvisa zyskał popularność. W Polsce znamy go z serialu komediowego „Taxi”, w którym wcielał się w postać mechanika o imieniu Latka. Więcej o nim w Wikipedii oraz w poście "Jumpsuit - Andy Elvis".
Keisker; Marion Keisker - prawa ręka Sama Phillipsa w wytwórni Sun Records. To ona nagrywała płytkę Elvisa, gdy ten 18 lipca 1953 roku, przyszedł do studia. I gdyby nie to, że ciągle przypominała o nim Samowi, pewnie losy Elvisa potoczyłyby się inaczej. Kto wie, może nigdy nie zostałby sławny lub odkryłby go ktoś inny.
Kennedy; Aaron Kennedy - bliski przyjaciel Vernona Presleya, ojca Elvisa. To między innymi również na jego cześć Elvis otrzymał drugie imię "Aaron".
Kennedy; Eugene Kennedy - policjant z Denver, detektyw. Był przyjacielem Elvisa. Popełnił samobójstwo 26 stycznia 1976 roku (w wieku 37 lat). Elvis wcześniej odwiedził Denver, kiedy jechał na zimowe wakacje do Vail (kurortu narciarskiego) i zabrał ze sobą kilku zaprzyjaźnionych policjantów z Denver. 28 stycznia 1976 roku wrócił specjalnie z Memphis na pogrzeb Eugene, który całkowicie sfinansował. Spotkał się też z jego rodziną. Eugene był młodszym bratem Jerry'ego Kennedy'ego, również policjanta z Denver.
Kennedy; Jerry Kennedy - policjant z Denver, kapitan. Przyjaciel Elvisa. Starszy brat Eugene Kennedy'ego. Towarzyszył Elvisowi podczas zimowych wakacji w Vail, w 1976 roku. Pozyskał też od Elvisa jumpsuit "Navy Blue Silver Phoenix Suit" na aukcję charytatywną organizowaną przez Holy Family Catholic Church (Kościoł Katolicki Świętej Rodziny) w North Denver, żeby w lipcu 1977 można go było zlicytować. Pieniądze z aukcji były przeznaczone na renowację tego kościoła, ponieważ groziło mu zawalenie. To właśnie tu Elvis uczestniczył w abożeństwie żałobnym odprawianym przed pogrzebem Eugene Kennedy'ego.
Kent; Joey Kent - współautor (z Frankiem Page'm) kilku książek ("Something in the water", "Elvis. The Hayride Years 54-56'', "Elvis Presley At The Hayride Tonight" - tytuł roboczy i jednocześnie tytuł płyty CD) poświęconych programowi "Louisiana Hayride". Syn Davida Kent'a, który kupił nazwę "Louisiana Hayride" i archiwa radia KWKH w połowie lat siedemdziesiątych, a także kontynuował program "Louisiana Hayride" od 1975 do 1987 roku. W 1992 roku Joey Kent odziedziczył to wszystko po ojcu. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Kerkorian; Kerkor "Kirk" Kerkorian - właściciel International Hotel w okresie 1969-1971. Urodził się 6 czerwca 1917, a zmarł 15 czerwca 2015. Wybudował ten hotel i był pomysłodawcą oraz inicjatorem jego powstania. Bardzo mu zależało, żeby to Elvis koncertował w pierwszym miesiącu po otwarciu hotelu (w lipcu), jednak w lipcu występowała tam Barbra Streisand, a Elvis dopiero w sierpniu. Więcej o tym w poście "Występy Elvisa w Las Vegas".
Kern; Andrew M. Kern - fan i kolekcjoner pamiątek po Elvisie. Po jego śmierci w 1995 roku, zgodnie z jego wolą, rodzina sprezentowała (czyli zwróciła za friko) jumpsuit "White Aloha Suit" wraz z peleryną do Estate of Elvis Presley (EPE). Resztę zgromadzonych przez Andrew M. Kerna pamiątek przekazano fundacji Make-A-Wish Foundation, aby ta sprzedała je i pozyskała środki finansowe na swoją działalność.
Jeśli chodzi o pelerynę, znalazłam stuprocentowe potwierdzenie (nawet kilka dowodów). Co się zaś tyczy jumpsuitu, tak na 90% - informacje z różnych for. Nie wiem też jak to było z pasem. Według niektórych źródeł Andrew M. Kern miał komplet (jumpsuit, pas, peleryna), chociaż każdy z elementów nabył oddzielnie. Kostium miał kupić na jakiejś aukcji, pelerynę odkupił od dziennikarza sportowego, który złapał ją 14 stycznia 1973 roku podczas koncertu. A pas, nie wiem. Odsyłam do postu "Jumpsuit - Aloha".
Kern; Kevin Kern - z ramienia Graceland był dyrektorem wystawy "Elvis at O2", w Londynie, która trwała od 12 grudnia 2014 roku do 10 stycznia 2016 roku.
Kersch; Kathleen "Katchy Kersch" Kroeger Kersh [Edwards] Ward - Elvis romansował z nią w 1960 roku. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - Kathy Kersch".
Kerwin; Alicia Cecilia (Kerwin) Cassel - ostatnia kobieta Elvisa, z którą nawiązał romans w kwietniu 1977 roku. Miała zastąpić Ginger Alden, z którą nie mógł się dogadać.
Urodziła się w 1956 roku, zmarła 12 marca 1991 roku. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - Alicia Kerwin"
Kessler; Alice Kessler - tancerka z klubu Lido de Paris, z którą spotykał się Presley podczas odbywania służby wojskowej w Niemczech. Jedna z dwóch bliźniaczek Kessler. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - bliźniaczki Kessler".
Kessler; Ellen Kessler - tancerka z klubu Lido de Paris, z którą spotykał się Presley podczas odbywania służby wojskowej w Niemczech. Jedna z dwóch bliźniaczek Kessler. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - bliźniaczki Kessler".
Kinard; Bill Kinard - kolekcjoner pamiątek po Elvisie, który wraz z żoną Lindą wystawia na aukcjach fałszywe lub co najmniej wątpliwe w swojej autentyczności przedmioty związane z Elvisem. W środowisku uchodzi jako człowiek nieuczciwy, lawirant. Od dziesięciu lat jego poczynania na aukcjach są bacznie śledzone przez EER (patrz "What is What?"), która ostrzega kupujących, a także domy aukcyjne, dostarczając im dowody na nieprawdziwość tychże pamiątek. Ostatnia próba przekrętu miała miejsce na GWS Auctions, 11 listopada 2017 roku, gdzie Kidnar oferował między innymi drewniany dom Presleyów (dziadków Elvisa) z Tupelo, jumsuit "White Aloha" i różowego Cadillaca. Więcej na temat jego działalności oraz działań EER w sprawie sprzedaży fałszywych artefaktów w cyklu artykułów na stronie EER (jedenaście odcinków) - niestety prawdopodobie strona przestała działać na zawsze od 2021 roku.
King; Larry King - prowadzący program talk show "Larry King Show", telewizji CNN, w latach 1985-2010. W programie tym pojawiały się też różne odcinki poświęcone Presleyowi.
Kingsley; Jimmy Kingsley - kaskader z Hollywood. Jimmy rozpoczął karierę w latach 50. jako kaskader i zastępca (dubler) Elvisa Presleya, zanim zaczął pracować jako ochroniarz w „Memphis Mafii”. Jim Kingsley zmarł 22 lutego 1989 roku w Memphis (popełnił samobójstwo kiedy jego jedenastodniowa żona opuściła go dla lokalnego perkusisty). Nie mylić z Jimmy Kingsleyem, redaktorem jednej z gazet w Memphis, Commercial Appeal.
Kirkham; Millie Kirkham - sopranistka Elvisa, towarzysząca mu podczas koncertów od roku 1969 do 16 sierpnia 1970 roku.
Kirkwood; John Kirkwood - reporter kanadyjskiej gazety Vancouver Sun, który napisał bardzo krytyczny artykuł po koncercie Elvisa na stadionie Empire Stadium w Vancouver, 31 sierpnia 1957 roku, nazywając tłum bydłem, obwiniając przy tym Elvisa za zachowanie tłumu. Oczywiście nie omieszkał również skrytykować śpiewu Elvisa.
Klein; George "GK" Klein - członek Memphis Mafii. Urodził się 8 października 1935 roku w Memphis (TN). Poznał Elvisa Presleya w 1948 roku, gdy oboje mieli po 13 lat i byli w ósmej klasie w Humes High School, gdzie Klein był przewodniczącym klasy. Klein kiedyś powiedział, że „Elvis był jedynym dzieckiem w szkole, które potrafiło śpiewać”. Dodał też „Miałem szczęście, ponieważ jego matka mnie lubiła”.
Miał długą i pełną sukcesów karierę jako DJ radiowy i osobowość telewizyjna w Memphis, w 1957 roku. Prowadził Talent Party w WHBQ-TV od 1964 do 1973. Był także członkiem słynnej Memphis Mafia, w skład której wchodzili najbliżsi przyjaciele i współpracownicy Elvisa Presleya. Pojawił się też w epizodycznych rolach w ośmiu filmach Presleya.
W późniejszych latach George Klein był gospodarzem zarówno kanału 19 Elvis Radio SiriusXM, jak i oryginalnego Elvis Hour George'a Kleina na WLFP FM. Klein napisał także dwie książki - "Elvis Presley: A Family Album" (2007) i "Elvis: My Best Man: Radio Days, Rock 'n' Roll Nights" (2010) oraz trzecią w 2011 roku "Me and a Guy Named Elvis: My Lifelong Friendship with Elvis Presley" (wspólnie z Chuckiem Crisafulli).
Został wprowadzony do Tennessee Radio Hall of Fame w 2013 roku, a do Memphis Music Hall of Fame w 2018 roku.
Klein poślubił Barbarę Little 5 grudnia 1970 roku w apartamencie hotelowym Elvisa Presleya w Las Vegas, z Presleyem jako jego drużbą. Rozwiódł się z nią w 1979 roku. Później poślubił Darę Patterson, 8 maja 1998 roku w Memphis i był z nią do końca.
Według lokalnych doniesień prasowych Klein zmarł 5 lutego 2019 roku w Memphis z powodu komplikacji związanych z demencją.
Prescilla Presley napisała na Twitterze, że Klein przed śmiercią przebywał w hospicjum. Miał także zapalenie płuc. Powiedziała, że była w stałym kontakcie z Kleinem i innymi przyjaciółmi jej byłego męża, Jerrym Schillingiem i Marian Justice Cocke, gdy Klein był chory.
Kuijk; Andreas Cornelis „Dries” van Kuijk
→ Patrz hasło: "Thomas Andrew "Pułkownik" "Tom" Parker";
Kuligowski; Adam Kuligowski - najbardziej znany w Polsce fan Elvisa Presleya, popularyzator jego twórczości i kolekcjoner pamiątek, zwłaszcza płyt. Gościł jako znawca Elvisa w radio, telewizji, prasie. Także ekspert w Wielkiej Grze. Urodził się 23 grudnia 1943 roku, zmarł 22 kwietnia 2016 roku na zawał serca. Został złożony w grobie na Cmentarzu Parafialnym w Otwocku (kwatera IV. rząd 5, nr grobu 224, tak na wypadek gdyby ktoś chciał odwiedzić naszego przewodnika i mentora po świecie Elvisa).
L
Lacker; Martin J. "Marty" Lacker - jeden z członków Memphis Mafii. Znali się z Elvisem jeszcze z Humes High School, ale zaczął dla niego pracować dopiero w 1961 roku.
Przyszedł na świat w Bronksie, a wychował na Brooklynie w Nowym Jorku, 3 stycznia 1937 roku. Przeprowadził się do Memphis w 1952 roku i uczęszczał do Humes High School. Przez jakiś czas pracował w WKGN Knoxville. Później jego kariera radiowa zabrała go do WNOE New Orleans, a następnie z powrotem do WHBQ Memphis.
Marty pojawił się w 13 filmach Elvisa, brał udział w trasach koncertowych i rzekomo koordynował sesje nagraniowe Elvisa. Razem z Joe Esposito był najlepszym człowiekiem na weselu Elvisa na krótko przed zwolnieniem w 1967 roku.
Odejście Marty Lackera, to enigmatyczna sprawa. On utrzymuje, że odszedł z powodu swoich planów zawodowych. Shirley Dieu (dziewczyna Joe Esposito), mówi wprost: "Zapłacił Marty'emu Lackerowi 10.000 dolarów, aby trzymał się z daleka. Tak, Joe Esposito, Priscilla i David Stanley osobiście mi to powiedzieli, podobnie jak inni". W jednym z materiałów napisano: "Lacker był zawsze niezawodny, ale za Joe Esposito grał tylko drugie skrzypce". Rodzina po jego śmierci napisała: "Lacker pozostał bliskim i zaufanym przyjacielem, dopóki Elvis nie odszedł", co nie wydaje się być prawdą. Dlaczego Elvisowi tak bardzo zależało na jego odejściu, że zapłacił mu tyle pieniędzy? - nie wiem.
Marty Lacker urodził się 3 stycznia 1937 roku w Miscellaneous. Zmarł 13 lutego 2017 roku z powodu niewydolności nerek.
Larsen; Atle Simen Larsen - jeden z autorów książki "Elvis Presley. Fashion for a King" (wydanej w 2011 roku), z norweskiego fanklubu "Flaming Star", obok Tommy Edvardsena (drugi autor).
Lawhorn; Joe Ann Lawhorn - koleżanka z Humes High School, z którą Elvis flirtował.
Leach; David Leach - ochroniarz Elvisa. Rzadko spotykane nazwisko, więc niewiele mogę o nim powiedzieć. Kiedy na aukcji charytatywnej w 1975 roku pojawił się kostium "Navy Blue Two Piece Multicolored Arrows Suit", Vernon oskarżył Davida Leacha, że ukradł ten kostium i przekazał na aukcję poza jego i Elvisa wiedzą. Czy i jak wyjaśniła się sprawa z Davidem, nie wiem. Na aukcji kostium nabyła pewna kobieta, ale Vernon nie zażądał jego zwrotu, ponieważ uznał, że kobieta w niczym nie zawiniła.
LeGarde; Edward "Ted" LeGarde - piosenkarz country australijskiego pochodzenia. Wraz z bratem bliźniakiem (Thomas "Tom" LeGarde) tworzyli grupę country "Le Garde Twins". Jednak w rzeczywistości ich związki z Elvisem były tylko pośrednie - w latach 70. trafili pod skrzydła Toma Parkera, menadżera Elvisa. Więcej o tym, co wynikło z tych kontaktów w poście "Jumpsuit - Light Blue Target".
LeGarde; Thomas "Tom" LeGarde - piosenkarz country australijskiego pochodzenia. Wraz z bratem bliźniakiem (Edward "Ted" LeGarde) tworzyli grupę country "Le Garde Twins". Jednak w rzeczywistości ich związki z Elvisem były tylko pośrednie - w latach 70. trafili pod skrzydła Toma Parkera, menadżera Elvisa. Więcej o tym, co wynikło z tych kontaktów w poście "Jumpsuit - Light Blue Target".
Leiber; Jerome "Jerry" Leiber - kompozytor, ale przede wszystkim tekściarz. Urodził się 25 kwietnia 1933 roku, a zmarł 22 sierpnia 2011 roku. Jego kariera zawodowa była ściśle związana z Mike Stollerem - tworzyli razem. Lieber pochodził z Baltimor, ale poznali się w Los Angeles w 1950 roku. Krótko po tym zaczęli razem pisać piosenki. Ich pierwszym przebojem była kompozycja "Hard Times", nagrana przez Charlesa Browna, która stała się rhythm and bluesowym hitem w 1952 roku. Byli prawie etatowymi pisarzami muzycznymi Presleya.
Leroy; "Leroy" - to pseudonim jednego z kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu, który uchodzi także za znawcę jego biografii.
Lesley; Alice Lesley - występowała jako „The Female Elvis Presley”, poznali się w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Alis Lesley".
Lewin; Henry Lewin - nowy wiceprezes Hotelu Hilton (dawnego International), po jego przejęciu przez rodzinę Hiltonów. Pochodził z Niemiec.
Lewis; Barbara Jean (Lewis) Young - jedna z kobiet Elvisa w pierwszej połowie lat 50. Przypuszczalnie matka jednego z jego dzieci. Patrz post "♥ Kobiety - Barbara Jean Lewis".
Lewis; Stan Lewis - właściciel sklepu z płytami Stan's Records na Texas Street, w Shreveport i główny dystrybutor w regionie. Elvis z ekipą wpadli do niego, gdy pierwszy raz przyjechali do Shreveport wziąć udział w programie "Louisiana Hayride". Chcieli go poznać i sprawdzić, czy w obrocie są płyty Elvisa z muzyką. Gdy Elvis odwiedzi go innym razem podpisze mu trochę swoich płyt (z autografem lepiej się sprzedawały). Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Liberace; Władziu Valentino Liberace - amerykański artysta estradowy pochodzenia polsko-włoskiego (ojciec Włoch, Salvatore Liberace - trębacz, matka Polka, Frances Zuchowska - pianistka). Urodził się 16 maja 1919 w West Allis, Wisconsin, a zmarł 4 lutego 1987 w Palm Springs, Kalifornia. Utalentowany, ekscentryczny, genialny pianista i showman. Znany przede wszystkim z groma biżuterii, ekstrawaganckich kostiumów oraz wystawnej oprawy swoich występów, podczas których na swym fortepianie zawsze stawiał świecznik, a na scenę często wjeżdżał luksusowym samochodem. Pokrewna dusza z Elvisem. Ci panowie po prostu musieli się polubić. :)
Lichter; Paul Lichter - znany kolekcjoner pamiątek po Elvisie, a także autor kilku książek o nim. Znał Elvisa osobiście. Przez jakiś czas był właścicielem aż czterech jumpsuitów Elvisa. Jednak w środowisku kolekcjonerskim nie mówi się o nim zbyt dobrze. Przede wszystkim dlatego, że wchodził w posiadanie niektórych pamiątek po Presleyu nieuczciwą drogą (tak zwana opcja "z tyłu sklepu" - patrz "What is what").
Lime; Yvonne Glee (Lime) Fedderson - miała romantyczną relację z Elvisem przez pierwsze miesiące 1956 roku. Poznali się na planie filmowym. Patrz post "♥ Kobiety - Yvonne Lime".
Litwin; Mortimer Litwin - rzemieślnik wykonujący pasy do kostiumów Elvisa, w Winton Belt Co.
Locke; Dixie Locke - dziewczyna Elvisa. Dixie zwróciła uwagę na Elvisa 24 stycznia 1954 w kościele. Tam upewniając się, że Elvis ją usłyszy, zaczęła się głośno umawiać z koleżanką na wrotki, w sobotę w Rainbow Rollerdrome w Memphis. Chyba też wpadła Elvisowi w oko, albo to był przypadek (bo przecież on też spędzał w tym miejscu sporo czasu), bo w sobotę trafili na siebie, właśnie w Rainbown Rollerdrome. Wtedy pierwszy raz zaczęli ze sobą rozmawiać, a potem Elvis odwiózł ją do domu swoim Lincolnem 1941. Dwa tygodnie później zabrał ją do swojego domu i przedstawił rodzicom. W dniu 26 lutego 1954 roku uczestniczyli w nocnym śpiewaniu gospel w Ellis Auditorium. Według www.elvis.com.au, Elvis był jej partnerem na Junior Prom w 1954 i Senior Prom w 1955 roku, w South Side High School, co nie może być zgodne z prawdą (raczej chodzi o zwykły bal na zakończenie roku szkolnego w 1954, który odbył się w jej szkole, a w przypadku roku 1955 o Junior Prom w hotelu Paebody). W roku 1955 Elvis był już sławny i dużo koncertował, jego kariera nabierała tempa i zaczęli widywać się coraz rzadziej. Dixie była dziewczyną Elvisa do października 1955 roku. Ostatni raz widziała go osobiście dzień po pogrzebie jego matki.
W niektórych źródłach można spotkać informację, że ich poznanie miało miejsce już pod koniec czerwca 1953 roku, co podważa Guralnik, jako jedyny, któremu udało się namówić Dixie na rozmowę o Elvisie - dopiero w 1990 roku - spotkali się wtedy w kościele, gdzie Dixie (według jej słów) zobaczyła pierwszy raz Elvisa.
Logan; Horacy "Hoss" Logan - producent i zarazem prowadzący na żywo program "Louisiana Hayride" w Municipal Auditorium w Shreveport, który co sobotę był transmitowany przez stację radiową KWKH w audycji pod tym samym tytułem. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Lord; Jack Lord - aktor i przyjaciel Elvisa. Grał główną rolę (w latach 1968-1980) w popularnym wtedy filmie "Hawaii Five-0", który Elvis uwielbiał.
W rzeczywistości John Joseph Patrick "Jack Lord" Ryan.
Zanim rozpoczął swoją karierę aktorską studiował sztuki piękne na Uniwersytecie Nowojorskim. Otrzymywał też stypendium piłkarskie. Po ukończeniu studiów Lord pracował jako marynarz, a następnie jako inżynier w Persji, po czym powrócił na amerykańskie wybrzeże, gdzie prowadził szkołę artystyczną w Greenwich Village i malował oryginalne prace. W tej sferze rozkwitł (często podpisując swoje obrazy "John J. Ryan") i wystawiał je w wielu prestiżowych instytucjach, w tym w Metropolitan Museum of Art i Modern Museum of Art.
Pod koniec lat 40. Lord zajął się aktorstwem, ucząc się u Sanforda Meisnera w nowojorskim Neighborhood Playhouse. W filmach i telewizji od 1949 roku, Lord (aktor o surowych rysach twarzy, z głęboko osadzonymi oczami i wysokimi kośćmi policzkowymi) grał zwykle brutalnych złoczyńców i robotników, a sławę telewizyjną zdobył jako gwiazda docenionego przez krytykę, ale słabo ocenianego serialu o rodeo "Stoney Burke" (1962).
Mniej więcej w tym samym czasie Lord zagrał agenta CIA Felixa Leitera w pierwszym filmie o Jamesie Bondzie, "Dr. No". Od 1968 do 1980 roku Lord występował w cotygodniowym dramacie policyjnym "Hawaii Five-O". Producenci obsadzili go w roli Steve'a McGarretta, specjalisty od rozwiązywania problemów w hawajskiej policji stanowej, który spędzał całe dnie na włóczeniu się po wyspach, rozwiązywaniu pojedynczych spraw, a także rozpracowywaniu ludzi z hawajskiej przestępczości zorganizowanej, zwłaszcza gangstera Wo Fat (Khigh Dhiegh), który wymykał się schwytaniu aż do ostatniego miesiąca emisji programu. Lord był także autorem scenariusza i reżyserem kilku odcinków. Po zamknięciu "Hawaii 5-0" Lord podjął próbę realizacji kolejnego serialu o Hawajach, ale "M Station: Hawaii" (1980) nie dotarł dalej niż do filmu pilotażowego.
Kiedy Elvis odwiedził go pierwszy raz w jego domu na Hawajach, w 1972 roku, podarował mu zloty pistolet z rękojeścią w kolorze kości słoniowej, a 10 stycznia 1973 roku, na dwa dni przed pierwszym koncertem satelitarnym, pas "White Aloha Belt", co Billa Belewa prawie nie doprowadziło do zawału serce. Z kolei Jack Lord podarował Elvisowi zabytkowe banjo. Więcej patrz posty: "Elvis i instrumenty - banjo i mandolina" i "Jumpsuit - Thunderbird".
Wraz z żoną Miarie był na różnych koncertach Elvisa, w tym w Honolulu w listopadzie 1972 roku, w styczniu 1973 roku na "Aloha from Hawaii", w Hilton Hotel w Las Vegas w Sezonie 8, a także na kilku innych koncertach.
Urodził się 20 grudnia 1922 roku, w Brooklynie w Nowym Jorku, zmarł 21 stycznia 1998 roku, w Honolulu na Hawajach, na zastoinową niewydolność serca.
Lord; Marie (De Narde) Lord - aktor i przyjaciel Elvisa. Grał główną rolę (w latach 1968-1980) w popularnym wtedy filmie "Hawaii Five-0", który Elvis uwielbiał. Wraz z żoną Miarie był na różnych koncertach Elvisa, w tym w Honolulu w listopadzie 1972 roku, w styczniu 1973 roku na "Aloha from Hawaii", w Hilton Hotel w Las Vegas w Sezonie 8, a także na kilku innych koncertach.
Marie De Narde była drugą żoną aktora Jacka Lorda, znanego z roli Steve'a McGarretta w amerykańskim programie telewizyjnym Hawaii Five-O w latach 1968-1980. Byli małżeństwem przez pięćdziesiąt lat, ale nie mieli dzieci.
De Narde urodziła się w St. Louis, w stanie Missouri, w rodzinie francuskiej. Studiowała projektowanie mody i sztukę w Paryżu, a następnie przeniosła się do Nowego Jorku, aby zrobić karierę jako projektantka mody. W Nowym Jorku poznała Jacka, który był studentem sztuk pięknych na Uniwersytecie Nowojorskim i otrzymywał stypendium piłkarskie. Marie Lord wkrótce porzuciła swoją karierę, aby wesprzeć Jacka w karierze aktorskiej. Jack lubił ją nazywać: "Narzeczoną mojej młodości, która wciąż jest ze mną".
Urodziła się 16 sierpnia 1905 roku, zmarła 13 października 2005 roku, w Honolulu na Hawajach.
Kiedy Elvis odwiedził ich pierwszy raz w ich domu na Hawajach, w 1972 roku, podarował Marie złoty pierścień wysadzany szmaragdami i diamentami, a na backstage Hilton Hotel w Las Vegas w 1973 roku, pas "White Jack Lord Belt" i chusteczkę z odręcznie napisaną dedykacją.
Loren; Sofia Costanza Brigida "Lazzaro" "Loren" (Villani) (Scicolone) Ponti - poznała Elvisa w Paramount Pictures. Patrz post "♥ Kobiety - Sophia Loren".
Loyd; Robert Harold Loyd - kuzyn Elvisa, jego matka Retha Smith była siostrą Gladys. Przez 32 lata pracował przy bramie Graceland. Fani bardzo go lubili, bo zawsze opowiadał im o Elvisie.
Po śmierci Elvisa nagrał "A Prayer for Elvis" dla wytwórni Modern Age w Memphis. Był współautorem książki "The Gates of Graceland", z Georgem Baugh w 1978 roku. W 1987 roku napisał "Elvis Presley's Graceland Gates". Loyd był na straży w noc niesławnego incydentu Jerry'ego Lee Lewisa w Graceland.
Urodził się 22 kwietnia 1929 roku, zmarł 18 stycznia 2002 (w wieku 72 lat). Został pochowany na cmentarzu Old Union Cemetery Shannon, Lee County, Mississippi.
Syn dla: Pervy Loyd i Retha Smith.
Mąż dla: Marcelle Barnes.
Brat przyrodni dla: William Hunt Riley.
M
Mack; Bill Mack - rzekomo właściciel samobójczej notatki Elvisa Presleya.
Mansfield; Elisabeth (Stefaniak) Mansfield - była sekretarką Elvisa w Bad Nauheim. Mieszkała z rodziną Presleyów przy Goethestrasse 14 i zarabiała 35 $ tygodniowo. Przez jakiś czas była też jego kochanką, ale był to tylko związek natury seksualnej. Trwał do momentu poznania przez Elvisa Priscilli, jak sama powiedziała.
Urodziła się w Bambergu w 1939 roku w rodzinie niemieckiej. W wieku 13 lat przeniosła się do Stanów Zjednoczonych z matką i ojczymem, który był amerykańskim żołnierzem zawodowym. Przez następne cztery lata uczęszczała do amerykańskich szkół, aby uczyć się języka, a następnie zostać obywatelką USA. W ostatniej klasie liceum wróciła do Niemiec, do Grafenwoehr, gdzie stacjonował jej ojczym. Pod koniec 1958 roku Elisabeth poznała tam Elvisa i wkrótce potem udała się do Rad Nauheim jako jego prywatna sekretarka. Została z nim podczas jego służby wojskowej w Niemczech i poleciała z powrotem do Stanów Zjednoczonych z babcią Minnie Presley, ojcem Vernonem Presley i przyjacielem Elvisa Lamarem Fike, zaledwie kilka dni przed Elvisem.
W 1960 roku wyszła za mąż za Rexa Mansfielda, przyjaciela Elvisa w armii. Razem napisali książkę „Elvis in Germany” („Elvis the Soldier”) i „Sergeant Presley: Our Untold Story of Elvis 'Missing Years”. Elvisa poznała, gdy ten był w wojsku w Niemczech, w teatrze w Grafenwöhr (w tej miejscowości Elvis był dwa miesiące na manewrach).
Jak sama powiedziała w wywiadzie udzielonym podczas "Elvis Week 2018":
W noc przed powrotem do USA Elvis zapytał ją, czy chciałaby powrócić z nim do USA i dalej dla niego pracować, gdy odmówiła powiedział, że jego propozycja jest ciągle otwarta i jeśli zmieni zdanie, to zaprasza ją do siebie.
Elisabeth urodziła się w Niemczech, ale przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, gdy jej matka wyszła za mąż za merykańskiego żołnierza - ojczyma Elisabeth. Kiedy jej ojczym został przeniesiony do Niemiec, Elisabeth ponownie znalazła się w tym kraju.
Mann; Bobby Mann - kuzyn Elvisa, przyjął 18 000 dolarów za potajemne sfotografowanie jego zwłok. Zdjęcie pojawiło się na okładce National Enquirer, co uczyniło go największym i najszybciej sprzedającym się numerem wszechczasów.
Mansfield; Donald "Rex" Mansfield - przyjaciel Elvisa. Był jednym z dwunastu żołnierzy, którzy przybyli z Elvisem do Fort Chaffee w Arkansas. Został również wysłany do Niemiec z Elvisem. Tego samego dnia wstąpili do wojska i przeszli tę samą drogę w armii (cykl służby, od momentu stawienia się w punkcie poborowych po powrót pociągiem do Memphis), ale ich przyjaźń zaczęła się w bazie wojskowej Fort Hood. Pewnego razu z niezapowiedzianą wizytą do bazy przyjechała Anita Wood, ówczesna dziewczyna Elvisa. Elvis był tego dnia wyznaczony do służby wartowniczej. Rex zastąpił go nie oczekując nic w zamian (jak to było w zwyczaju wśród żołnierzy). Elvis docenił to i od tego momentu zaczęła się ich przyjaźń. Elvis nazywał go "Rexadus".
Pod taką też nazwą Rex założył stronę internetową w latach dwutysięcznych, ale po jego śmierci została zamknięta (wielka szkoda).
Urodził się w Dresden, małym miasteczku w północno-zachodnim Tennessee, około 120 mil (210 km) na północ od Memphis. Pierwotnie dorastał na farmie w miasteczku Pahnersville, około 14 kilometrów od Dresden, gdzie również uczęszczał do Palmersville High School i ukończył ją. Później uczęszczał na University of Tennessee w Martin, a po krótkiej karierze kupca został powołany do wojska w wieku 22 lat.
W 1983 roku Rex Mansfield z żoną Elisabeth napisali książkę Graceland "Elvis w Niemczech" (i "Elvis The Soldier"). W 2002 roku napisali cenioną przez fanów książkę: "Sergeant Presley: Our Untold Story of Elvis' Missing Years", w której część rozdziałów napisał Rex, a część Elisabeth. Została wydana w Kanadzie i USA. Rex napisał jeszcze jedną książkę: "Living The Moments. My Life with Elvis, Elisabeth and Jesus".
Rex poznał Elizabeth Stefaniak w teatrze w Grafenwöhr. Elisabeth zaczepiła jednego z zołnierzy, który siedział obok Elvisa, kiedy szedł po popcorn i spytała czy mógłby załatwić jej autograf Elvisa. Ten się zgodził. Chwilę później podszedł do niej inny żołnierz, którym był właśnie Rex Mansfield i powiedział, że Elvis zaprasza ją by przyłączyła się do nich. Pobrali się w czerwcu 1960 roku. Rex był z Dresden w stanie Tennessee, ale po ślubie z Elisabeth przenieśli się w pobliże Knoxville.
Rex nie został członkiem Memphis Mafii, chociaż mógł. Jak sam powiedział: "Nie mogłem zostać w pobliżu Elvisa z miłością, jaką miałem dla Elisabeth". Krótko po skończeniu służby wojskowej wrócił do swojej poprzedniej pracy, a kilka miesięcy później ożenił się z Elisabeth Stefaniak. Ich małżeństwo przetrwało 58 lat, aż do jego śmierci. Mimo zaproszenia, Elvis nie przybył na ich ślub (w Tennessee).
Rex Mansfield był przyjacielem Elvisa przez 18 miesięcy.
Rex Mansfield zmarł 26 sierpnia 2018 roku (w wieku 83 lat). Zaledwie dwa tygodnie po tym jak on i jego żona Elisabeth byli specjalnymi gośćmi Tygodnia Elvisa (Elvis Week) podczas "Elvis Presley Fan Clubs Event".
Mansfield; Vera Jayne "Jayne Mansfield" (Palmer) [Mansfield] [Hargitaya] Cimbera - aktorka, jedna z kobiet Elvisa, z którą miał romans w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Jayne Mansfield".
Marchese; Angie Marchese - kurator Muzeum Graceland oraz dyrektor archiwów Graceland.
Marren; Jeff Marren - właściciel Rockhurst Auctions. Jeff otrzymał zadanie prowadzenia Graceland Auctions dla Elvis Presley Enterprises. Jako kierownik ds. konsygnacji, zbudował firmę na głównym rynku wyjątkowych artefaktów i pamiątek Elvisa Presleya.
Martin; Becky Martin - wczesna dziewczyna Elvisa z lat 1943-1945. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Martin; Rex Martin - fan Elvisa z Wielkiej Brytanii. Autor i wydawca (własnym sumptem) "Worldwide Elvis News Service Weekly" (magazynu dla fanów, wydawanego w latach 1969-1978). Był na ponad 60 koncertach Elvisa i kilka razy spotkał się z nim osobiście.
Zmarł 8 lutego 2013 roku - został znaleziony martwy w swoim domu.
Polecam bardzo ciekawy wywiad z Rexem, który przeprowadził EIN - poniżej linki do jego czterech części w formie nieaktywnej, z uwagi na politykę Bloggera:
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin.html
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin_part2.html
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin_part3.html
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin_part4.html
Mata; Sri Daya Mata - przywódczyni duchowa Elvisa w latach 1965-1977. Przewodnicząca SRF (Self-Realization Fellowship) w latach 1955–2010. Przyszła na świat 31 stycznia 1914 roku w Salt Lake City (Utah, Stany Zjednoczone) w rodzinie mormońskiej, jako Rachel Faye Wright, choć rodzina była przede wszystkim związana z kościołem The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints (LDS Church). Zmarła 30 listopada 2010 roku w Los Angeles (Kalifornia, Stany Zjednoczone). Patrz post: "Elvis i sztuki medytacji".
Matthews; Neal Matthews Jr - członek grupy wokalnej The Jordanaires - drugi tenor i wokal prowadzący, gitara rytmiczna, gitara prowadząca, kontrabas, gitara basowa (1949–2000). Data i miejsce urodzenia: 26 października 1929 roku, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone. Data i miejsce śmierci: 21 kwietnia 2000 roku, Brentwood, Tennessee, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w indeksie "What is what";
McCarty; Mary Sue McCarty - fanka Elvisa z Luizjany, która wraz ze swoją mamą podróżowała na koncerty Elvisa.
McComb; Janelle McComb - przyjaciółka Presleyów z Tupelo.
McCowan; Michael McCowan - przyjaciel Elvisa, policjant z Los Angeles.
McDowell; Dean McDowell - amerykański artysta muzyki country i muzyk. Najlepiej chyba znany z piosenki „The King Is Gone” z 1977, w hołdzie dla Elvisa Presleya, wydanej najpierw na singlu, potem na longplayu.
Urodził się 25 marca 1950 roku w Portland (TN). Jest fanem Elvisa, a także jego impersonatorem.
Link do strony z informacją o LP „The King Is Gone”:
https://www.discogs.com/release/3051410-Ronnie-McDowell-The-King-Is-Gone
Link do strony z informacjami o Deanie McDowell:
https://allfamous.org/pl/people/ronnie-mcdowell-19500325.html
A tutaj post "W hołdzie Elvisowi {14} - piosenka" z kilkoma klipami z jej wykonaniem.
McFarland; Alice Elizabeth McFarland
→ Patrz hasło: "Presley; Eliza Alice Presley";
McGregor; Mike McGregor - pracownik Elvisa. Dbał o funkcjonowanie Graceland i Circle G Ranch. W wolnych chwilach parał się galanterią skórzaną. Wykonał też kilka rzeczy użytkowych dla Elvisa (między innymi pasy). Był zawodowym jeźdźcem (ujeżdżaczem) i rymarzem. Kiedy Elvis miał swoją hodowlę koni na Circle G Ranch, to on się nimi głównie zajmował.
Elvis początkowo zatrudnił Mike'a do pracy z końmi na jego ranczo Circle G, ale Mike był także kowalem i wykonywał niestandardowe wyroby ze skóry. Zostali przyjaciółmi i przez kilka lat Mike i jego rodzina mieszkali w Graceland, gdzie robił siodła, pasy do kostiumów scenicznych, kabury i skórzane kombinezony dla Elvisa.
W 1976 roku Mike otworzył swój sklep. Wśród klientów i przyjaciół, którzy lubili jego wyroby byli Johnny Cash, Mark Collie, Felton Jarvis, Roy Orbison, Carl Perkins, Priscilla Presley, Jim Weatherly i oczywiście Elvis.
Po śmierci Elvisa Mike otworzył swój sklep naprzeciw Graceland, gdzie sprzedawał biżuterię i wyroby ze skór fanom Elvisa i jego naśladowcom. Później przeniósł się do Oksfordu (MS).
Po śmierci Mike'a i jego żony Barbary w styczniu nadszedł czas na zamknięcie sklepu. Drogi przyjaciel rodziny i partner biznesowy, Kim Taylor, zajął się zamknięciem sklepu i sprzedażą osobistych pamiątek Elvisa i Mike'a. Zobacz też notkę biograficzną (ang.) na stronie B & K Enterprises Costume Co.
Mike zapisał się też w historii, że uratował przed zniszczeniem kilka kostiumów Elvisa oraz kilka sztuk jego odzieży osobistej (więcej o tym w poście "Wielkie niszczenie kostiumów i innych ubrań Elvisa").
McMahan; Betty McMahan - dziewczyna Elvisa z czasów zamieszkiwania w Laurdedale Courts. Chodzili w latach 1949-1950. Patrz post "♥ Kobiety - Betty MacMahan".
Melcher; Johanna Hannerl "Hannerl Melcher" (Melcher) [Steel] [Poscher] Höfer - modelka i tancerka, jedna z kobiet Elvisa, z którą zaczął się spotykać w 1957 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Hannerl Melcher".
Melvin; Bob Melvin - komik, występujący podczas supportów przed wyjściem Elvisa na scenę. Towarzyszył Elvisowi na scenie od stycznia 1971 roku do końca września 1971 roku.
Memmer; Darrin Lee Memmer - autor książek o Elvisie Presleyu, przede wszystkim dementujący i demaskujący nieprawdziwe informacje podawane w innych materiałach (książki, artykuły, programy, wywiady) pod naciskiem ich wydawców. Publikuje jako "Dariin Memmer" lub "Darrin Lee". Można powiedzieć, że jest godnym następcą nieżyjącego już Billa Burka. Napisał już kilkadziesiąt pozycji o Elvisie.
Niestety, nie napisze już nic więcej, a miał jeszcze wiele w planach - zmarł w wieku 53 lat, w piątek, 15 kwietnia 2022 roku. Urodził się 20 maja 1968 roku.
Mendell; Cricket Mendell - fan z Francji, który przylatywał na koncerty Elvisa.
Merlino; Gene Merlino - członek National Academy of Recording Arts and Sciences. Razem z Billem Cole i Chrisem Crosby (synem Binga Crosby), 28 sierpnia 1971 roku, w garderobie Presleya w International Hotel, wręczyli Elvisowi Grammy Lifetime Achievement Award (wtedy jeszcze nazywaną Bing Crosby Award). Patrz post: "Grammy Awards Elvisa".
Miller; Bill Miller - dyrektor do spraw rozrywki w International Hotel.
Miller; Mindi Miller - aktorka i modelka. Spotykała się z Elvisem w 1975 i 1976 roku (ostatni raz w listopadzie). Poznała go, kiedy stacjonowała we Włoszech w Rzymie. Akurat wróciła do USA żeby sprzedać auto i wszystko czego nie mogła lub nie chciała zabrać ze sobą do Włoch. Kiedy poznała Elvisa, a on zaoferował jej by została jego kobietą, pod jego wpływem zmieniła swoje plany o 180 stopni. Pojechała do Włoch, wypowiedziała umowę z agencją, zlikwidowała swoje mieszkanie w Rzymie i na stałę wróciła do USA.
Pod względem zainteresowań byli do siebie bardzo podobni - konie, karate, religia, duchowość.
Miller; Sandi Miller - fanka, która zaprzyjaźniła się z Elvisem i spędzała sporo czasu w jego domach w Kalifornii, na próbach w studio i w Las Vegas. Była także z Elvisem na planie jego filmów i robiła wiele zdjęć, a także prowadziła szczegółowe dzienniki. Jej wpisy zapewniały, że szczegóły opowieści były tak świeże, jak w dniu, w którym się wydarzyły, bo pisane na gorąco. W związku z ich zażyłością nie obyło się bez plotek, że łączy ich coś więcej.
Niestety, odeszła od nas 11 marca 2022 roku.
Miller; Sandy (Miller) Silverberg - pielęgniarka Vernona, ojca Elvisa, w latach 70. Początkowo przychodziła opiekować się nim, kiedy mieszkał jeszcze na Dolan Drive 1266. W 1974 roku jego małżeństwo w zasadzie było już tylko na papierze. Elvis kupił mu kolejny dom przy Old Hickory Road 1293, gdzie Vernon przeniósł się 11 czerwca 1974 roku. Sandy Miller dalej była jego pielęgniarką, a ich relecje oprócz medycznych przybrały także charakter damsko-męski. Kiedy w listopadzie 1977 roku małżeństwo Vernona z Davadą Stanley zostało rozwiązane sądownie (rozwód), do jego domu przy Old Hickory Road 1293, wprowadziła się Sandy Miller. Zaręczyli się, jednak do ślubu nie doszło z uwagi na śmierć Vernona, 26 czerwca 1979 roku.
Miller; Tressie Miller - (siostra Faye Harris) przyjaciółka Gladys Presley w East Tupelo. Wdowa. Pół wieku mieszkała przy ulicy Adams razem z siostrą, Faye Harris.
Mineo; Salvatore "Sal" Mineo Jr. - amerykański aktor filmowy i teatralny, nominowany dwukrotnie do Oscara za role drugoplanowe w filmach "Buntownik bez powodu" i "Exodus". Pochodził z rodziny sycylijskich emigrantów.
Jeden z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku, za sprawą Nicka Adamsa.
Data i miejsce urodzenia: 10 stycznia 1939, Bronx, Nowy Jork, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 12 lutego 1976, West Hollywood, Kalifornia, Stany Zjednoczone.
Moffat; Tom Moffat - był promotorem koncertu satelitarnego "Aloha from Hawaii". Nazywano go tytanem w hawajskim przemyśle rozrywkowym. Był pierwszym radiowym DJ, który wprowadził rock na fale radiowe Hawajów. Miał pseudonim "Wujek Tom". Pojawił się na wyspach w 1957 roku, kiedy to przyprowadził Elvisa przed oblicze tysięcy uwielbiających go fanów. Odtąd zaskarbił sobie ich sympatię i pozostał w tym miejscu do końca, a Elvisa na Hawaje ściągnął jeszcze nie raz.
Moffatt dorastał w małym miasteczku w stanie Michigan i przeniósł się na Hawaje, aby uczęszczać do college'u. Na Uniwersytecie Hawajskim najpierw studiował prawo, a następnie zwrócił się ku teatrowi, a także zdobył pierwszą pracę w radiu. W końcu rzucił się do pracy na pełny etat. Pracował w KGU i KIKI (stacje radiowe).
Wkrótce potem, podczas wojny koreańskiej, Moffatt został powołany do wojska. Spędził swój czas w US Army w Tripler Army Medical Center, gdzie przede wszystkim zajmował się przygotowywanie i prowadzeniem audycji radiowych w szpitalach.
Po wojnie Moffatt został zatrudniony w nowej stacji radiowej - KPOI.
W wywiadzie dla Hawaii News Now prawie dziesięć lat temu Moffatt powiedział, że pierwszy występ Elvisa był jednym z najbardziej ekscytujących, wszyscy krzyczeli gdy Elvis wykonał "Hound Dog", a potem zeskoczył ze sceny i usiadł na kolanach z gitarą.
Urodził się 30 grudnia 1930 roku w Detroit, Michigan, USA. Zmarł w wieku 85 lat, 12 grudnia 2016 roku, w Honolulu, Hawaii, USA.
Monroe; Norma Jeane "Carole Lind" "Marilyn Monroe" (Mortenson) (Gifford) [Dougherty] [DiMaggio] Miller - chyba najbardziej znana w historii kina aktorka, z którą Elvis spotkał się 1960 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Marilyn Monroe".
Moody; Raymond A. Moody Jr. - amerykański psycholog i lekarz, najbardziej znany jako autor książek dotyczących opisu zjawisk z pogranicza śmierci klinicznej i doświadczenia śmierci. Najlepiej sprzedającą się jego książką jest "Życie po życiu" (1975).
Urodził się 30 czerwca 1944 roku w Porterdale (GA). Obecnie mieszka gdzieś na prowincji w Alabamie.
Studiował filozofię na Uniwersytecie Virginia (stopień doktora), psychologię na West Georgia College (stopień profesora) i medycynę na Medical College of Georgia (stopień doktora). W 1998 roku objął kierownictwo Katedry Badań nad Świadomością Uniwersytetu Nevada w Las Vegas. Pracował również jako psychiatra sądowy.
W 1987 roku wydał książkę "Elvis After Life: Unusual psychic experiences surrounding the death of a superstar", w której omawia przypadki śmierci i śmierci klinicznej powiązane z Elvisem. W 1989 roku książkę wydano ponownie.
1987 - Peachtree Publishers, Atlanta (GA); ISBN10: 0-934601-40-2; ISBN13: 978-0-934601-40-5;
1989 - Bantam Books , New York (NY); ISBN10: 0-553-27345-0; ISBN13: 978-0-553-27345-8;
Moon; Mike L. Moon - kolekcjoner i właściciel Elvis Presley Museum w Pigeon Forge (TN).
Mooneyham; Billie Eugenia (Wardlaw) Mooneyham
→ Patrz hasło: "Wardlaw; Billie Eugenia (Wardlaw) Mooneyham";
Moore; Carrie Moore - agentka rezerwacji z Nashville.
Moore; Dorothy Joan "Joanna Moore" (Cook) [Moore] [Oreck] [O'Neal] Reeves - Elvis romansował z nią w drugiej połowie 1961 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Joanna Moore".
Moore; Leona Moore - pielęgniarka pracująca w szpitalu w Tupelo. W 1942 roku opiekowała się między innymi pacjentką Gladys Presley, która została tam hospitalizowana. To od niej wiemy, że przyczyną hospitalizacji Gladys było poronienie kolejnej ciąży.
Moore; Ruth Brown Moore - właścicielka posiadłości Graceland przed Elvisem Presleyem, od której w dniu 19 marca 1957 roku, za kwotę 102.500 dolarów, Elvis kupił tę posiadłość
Moore; Winfield Scott "Scotty Moore" Moore III - gitarzysta Elvisa w pierwszym okresie kariery. Także jego pierwszy menadżer. Patrz post: "Elvis, Bill i Scotty - poznanie".
Urodził się 27 grudnia 1931 roku w Gadsden, Crockett County, Tennessee, zmarł 28 czerwca 2016 roku (w wieku 84 lat) w Nashville, Davidson County, Tennessee. Został pochowany na cmentarzu Cox's Chapel Church of Christ Cemetery Coxville, Crockett County, Tennessee.
Syn dla: Winfield Scott Moore (1890–1963) i Mattie Priscilla (Hefley) Moore (1892–1975).
Moreno; Rosita Dolores (Alverio) (Moreno) "Rita Moreno" Gordon - jedna z kobiet, z którą spotykał się Elvis. Więcej o tym w poście: "♥ Kobiety - Rita Moreno".
Morgan; Bill Morgan - projektant i właściciel firmy North Beach Leathers. Pochodził z Meksyku. Elvis odwiedzał jego sklep w Hollywood i zostawiał tam dużo pieniędzy. Bill Morgan zaprojektował też dla niego serię kostiumów scenicznych "Las Vegas - Hilton Collection", wykonanych z jeleniej irchy oraz kilka kreacji filmowych.
Morgan; Magdalene "Magdaline" "Magdline" Morgan - młodzieńcza miłość Elvisa. Elvis miał wtedy zaledwie trzynaście lat. Prawdopodobnie to była jego pierwsza miłość. Więcej o tym w poście: "Pierwsze małżeństwo Elvisa Presleya".
Morgan; Todd Morgan - dyrektor ds. mediów w Graceland (nie wiem od kiedy, ale na pewno był nim w 2020 roku).
Morris; Mr. Bobby Morris - dyrygent orkiestry Bobby Morrison Orchestra, która koncertowała z Elvisem Presleyem od momentu jego powrotu na scenę, po przerwie spowodowanej kręceniem filmów w Hollywood, do 6 sierpnia 1970 roku.
Morton; Peter Morton - jeden z założycieli Hard Rock Cafe. W grudniu 2012 roku nabył posiadłość Elvisa przy Hillcrest Road 1174, w dzielnicy Trousdale Estates, w Beverly Hills, w Los Angeles.
Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley
Moss; Larry Moss - wielki fan Elvisa i kolekcjoner. Wraz z żoną Judy, kolekcjonują pamiątki po Elvisie od 1973 roku. Mają małe muzeum i kilka naprawdę wartościowych, z punktu widzenia fanów, rzeczy. Między innymi jumpsuit "White Fireworks Suit" wraz z peleryną, a także pierwszy kontrakt menadżerski Elvisa w Thomasem Parkerem, z 1955 roku. Kolekcja jest ukryta i tylko nieliczni mogli ja zobaczyć.
Mott; Bitsy Mott Moss - członek Memphis Mafii od lat 50.
Mozart; Heather Mozart - fanka i kolekcjonerka pamiątek po Elvisie Presleyu, która w swoim domu ma specjalny pokój, w którym je gromadzi i eksponuje. Pasję tę podziela ze swoim mężem, Johnem Mozartem.
Murakami; Tetsuji Murakami - japoński instruktor karate, pracujący w Paryżu. Kiedy Jurgen Seydel zobaczył jak poważnie Elvis do tego podchodzi, zalecił mu, aby wziął lekcje u japońskiego instruktora Tetsuji Murakamiego w Paryżu, a Elvis skorzystał z tej rady.
Mozart; John Mozart - fan i kolekcjoner pamiątek po Elvisie Presleyu, który w swoim domu ma specjalny pokój, w którym je gromadzi i eksponuje. Pasję tę podziela ze swoją żoną, Heather Mozart.
N
Nash; Alanna Nash - jedna z biografek Elvisa Presleya. Napisała miedzy innymi sławną książkę "Baby, Let’s Play House. ELVIS PRESLEY and the WOMEN WHO LOVED HIM" (2009), o relacjach Elvisa z kobietami. W sumie wydała cztery ksiązki o nim.
Naff; Nick Naff - ówczesny dyrektor reklamy i promocji International Hotel w czasach, gdy występował tam Presley.
Nalla; Jerry Nalla - młodsza siostra Luthera Nalla, kolegi Elvisa z Laurderdale Courts, która się w nim zakochała, a on traktował ją jak młodszą siostrę.
Nalla; Luther Nalla - kolega Elvisa z czasów zamieszkiwania w Laurderdale Courts. Jeden z paczki przyjaciół. Starszy brat Jerry Nalla.
Nettle; Jeanette Nettle - jedna z sióstr z duetu "The Nettles Sisters", z którą Elvis umawiał się w 1955 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Nicholson; Monte Nicholson - teoretyk konspiracji.
Nicholson; Ossie Nicholson - mąż Pauline Nicholson, kucharki Elvisa. Ponoć był ostatnim człowiekiem, którego Elvis zatrudnił w Graceland. Pracował jako strażnik.
Nicholson; Pauline Nicholson - jedna z kucharek w Graceland. Podjęła pracę u Elvisa w 1960 roku, gdzie pracowała do emerytury w 1990 roku, a okazjonalnie także później. Na prośbę Priscilli i Lisy Marie Presley, w trakcie emerytury wracała do Graceland przygotowywać rodzinne i świąteczne posiłki. Ostatni raz w grudniu 2004 roku, podczas gdy ekipa telewizji CBS kręciła tam film "Elvis by the Presley's".
Była nie tylko kucharką. Stała się niejako członkiem rodziny. Lubiano ją, szanowano, doceniano i ufano. Przez lata była powierniczką Elvisa, a okazjonalnie także niańką Lisy Marie. Nazywała Elvisa pieszczotliwie "Mr. P.", a on ją "Pauliną". Stała się znana z przygotowywania ulubionych przez Elvisa kanapek z masłem orzechowym, bananami i smażonym bekonem. Później napisała książkę kucharską, w której znalazły się przepisy na potrawy jakie gotowała w Graceland.
Pauline Nicholson urodziła się 16 kwietnia 1929 roku w Teksasie, USA. Wyszła za mąż za Ossie Nicholsona. Zmarła na raka w wieku 76 lat, 7 lipca 2005 roku w Memphis, Tennessee, USA.
Nichopoulos; George Constantine "Dr Nick" Nichopoulos - znany również jako „Dr Nick”. Amerykanin greckiego pochodzenia. Urodził się 29 października 1927 roku, zmarł 24 lutego 2016 roku. Zaczął leczyć dorywczo Elvisa w 1967 roku, a w 1970 roku został jego osobistym lekarzem i był nim aż do śmierci artysty. Więcej o nim na Wikipedii.
O
O'Grady; John O'Grady - prywatny detektyw z Hollywood (a wcześniej policjant pracujący w wydziale antynarkotykowym). Współpracował z prawnikami Elvisa i bezpośrednio z Elvisem (np. sprawdzał mu różne osoby). Był przyjacielem Elvisa i troszczył się o niego.
Overhead; Rita Overhead - fanka Elvisa z Wielkiej Brytanii. Udzielała się na forach internetowych poświęconych Elvisowi, a także w brytyjskim fanklubie Elvisa Presleya. W 1972 roku, wraz z mężem Ronem (Rodney), również fanem Elvisa, odwiedziła Stany Zjednoczone. Byli w Memphis i w Las Vegas, gdzie zobaczyli wszystkie koncerty Elvisa, poczynając od Mdnight Show, 31 sierpnia 1972 roku, a kończąc na Closing Show, 4 września 1972 roku. Tutaj możecie przeczytać jej wrażenia z tychże koncertów "Rita Overhead".
W nocy, z 2 na 3 września 1972 roku, byli najpierw na spotkaniu z menadżerem Parkerem, a później także z Elvisem.
W związku z pewnym zdjęciem jakie dołączyła do swoich wspomnień, zatytułowanych "Rita Story" (link: http://www.tonkoorevaar.be/rita-files/rita-story.htm), publikowanych na podstronie portalu www.tonkoorevaar.be (od sierpnia 2020 roku nie zawsze działa), wspominam o niej (Ricie) w kilku postach: "Nieznane, zapomniane, nierozpoznane pasy", "Jumpsuit - Owl", "Jumpsuit - Swirl".
Rita odeszła od nas 27 kwietnia 2019 roku, w wieku 75 lat. Nabożeństwo pogrzebowe Rity odbyło się w Krematorium Gilroes, we wtorek 21 maja 2019 roku, o godzinie 13:00.
P
Pall; Gloria "Gloria Pall" "Voluptua" (Pallatz) [Eaton] Kane - amerykańska modelka (także pin-up), tancerka (przede wszystkim showgirl), striptizerka, aktorka, pisarka i bizneswoman. Elvis umawiał się z nią krótko w 1957 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Gloria Pall".
Page; Gregory John Page - nazywany w skrócie Greg Page. Urodził się 16 stycznia 1972 roku, w Sydney, Nowa Południowa Walia, Australia. Piosenkarz, muzyk i aktor. Najbardziej znany jako oryginalny wokalista i członek-założyciel zespołu dziecięcego The Wiggles.
Jest właścicielem czwartej co do wielkości kolekcji pamiątek Elvisa Presleya na świecie, między innymi odzieży, aktu małżeństwa, gitary, fortepianu, ostatniego Cadillaca należącego do Elvisa i oryginalnych naszyjników z zespołu TCB.
Jego solowy album „Taking Care of Country” z 2005 roku odzwierciedla zainteresowanie muzyką Elvisa Presleya. Został nagrany z zespołem TCB Band, back-up Elvisa. Wiosną 2003 roku Page wystąpił w Las Vegas z zespołem TCB. Jego drugi album z zespołem TCB "Let It Be Me", został wydany w 2012 roku.
Greg Page należy do tych kolekcjonerów, który dzieli się swoimi zbiorami z innymi, w sensie udostępnia ich, pokazywania. Swoją kolekcję zawsze pokazywał na PARKES ELVIS FESTIVAL w Australii, a w ciągu roku była wystawiana w The King's Castle Museum, będącego częścią Henry Parkes Museum (Peak Hill Road, Parkes, NPW 2870), umiejscowionego na terenie dużego kompleksu muzealno-kulturalnego w Henry Parkes Centre, przy Newell Highway 66/78, Parkes NSW 2870, Australia.
Więcej o nim na Wikipedii i w poście "Jumpsuit - Beige Leather Emperor".
Page; Raymond Franklin "Frank" Page - prowadzący stacji radiowej KWKH w Shreveport, która transmitowała program "Louisiana Hayride", nadawany na żywo z Municipal Auditorium w Shreveport. Wprowadził Elvisa na scenę podczas jego pierwszego występu na "Louisianaa Hayride", w dniu 16 października 1954 roku. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Paget; Debralee (Gryffin) "Debra Paget" [Street] [Boetticher] [Kung] - aktorka amerykańska. W rzeczywistości Debralee Gryffin. Pochodziła z rodziny aktorskiej. Partnerowała Elvisowi w filmie "Love me tender" z 1956 roku.
Zakochali się w sobie. Patrz post: "♥ Kobiety - Debra Paget".
Parker; Edmund Kealoha "Ed" Parker Sr. - przyjaciel i czasami ochroniarz Elvisa (na zasadzie dobrowolnego wsparcia jego ochrony). Karateka. Jego trener karate. Amerykański znawca sztuk walki, autor pokazów, instruktor, sławny założyciel American Karate Kenpo, posiadający rangę Starszego Wielkiego Mistrza (ang. Senior Grand aster).
Urodził się 19 marca 1931 roku na Hawajach, gdzie dorastał. W wieku dwunastu lat został zapisany przez ojca na dżudo. Później ćwiczył także boks, ale jego początkową pasją było dżudo. W 1949 roku, w wieku 18 lat otrzymał pierwszy stopień mistrzowski - Shodan (pierwszy dan czarnego pasa*).
* W dżudo czarny pas zaczyna klasę mistrzowską, ale nie jest najwyższym pasem tak jak to jest w karate. W judo jest 6 stopni szkoleniowych - KYU (numerowanych od VI do I, czyli odwrotnie) i 10 stopni mistrzowskich - DAN (numerowanych od I do X). Klasa mistrzowska również ma dziesięć danów, ale dany od I do V przydziela się z czarnym pasem, dany VI do VIII z biało-czerwono-czarnym pasem, a od IX do X z czerwono-czarnym pasem.
Pewnego razu w latach 40. Frank Chow przedstawił Edowi Parkerowi sztukę walki Karate Kenpo, a następnie wprowadził Parkera do Williama Kwai Sun Chowa, ucznia mistrza Jamesa Masayoshi Mitose. Ed Parker trenował z Williamem Chow służąc jednocześnie w straży przybrzeżnej. W roku 1953 został awansowany przez swojego mistrza Williama Chowa do rangi czarnego pasa pierwszego dana.
Zanim to nastąpiło, już po otrzymaniu brązowego pasa w Karate Kenpo, przeniósł się na kontynent amerykański, aby uczęszczać na Uniwersytet Brighama Younga, gdzie zaczął uczyć tej sztuki walki.
Parker otworzył pierwszą szkołę karate w zachodnich Stanach Zjednoczonych w Provo, Utah, w 1954 roku, a w 1956 roku otworzył dojo w Pasadenie w Kalifornii.
Na Parkera duży wpływ miały interpretacje japońskie i okinawskie, występujące na Hawajach. Książka Parkera "Kenpo Karate", opublikowana w 1961 roku, pokazuje wiele trudnych ruchów liniowych, choć z modyfikacjami, które wyróżniają jego interpretacje. Wszystkie dotychczasowe wpływy znalazły odzwierciedlenie w sztywnej, liniowej metodzie Parkera, amerykańskim "Karate Kenpo". W trakcie pisania książki znalazł się pod wpływem sztuki chińskiej i zawarł te interpretacje w swoim systemie.
Jego pierwszym uczniem był Charles Beeder (z brązowym pasem), któremu później przyznał czarny pas. Pozostałe czarne pasy w porządku chronologicznym licząc od 1962 roku otrzymali od niego: Rich Montgomery; James Ibrao; Mills Crenshaw (którego Parker upoważnił do otwarcia szkoły w Salt Lake City, Utah, pod koniec 1958 roku; później szkoła ta stała się miejscem narodzin Międzynarodowego Stowarzyszenia Karate Kenpo, czyli IKKA); Tom Garriga; Rick Flores; Al i Jim Tracy z Tracy Kenpo; Chuck Sullivan; Mark Georgantas; John McSweeney; Dave Hebler. W 1962 roku John McSweeney otworzył szkołę w Irlandii, co skłoniło Parkera do przejęcia kontroli nad Stowarzyszeniem Karate Kenpo w Ameryce oraz Tracy Kenpo braci Tracy, a następnie utworzenia nowej organizacji: International Kenpo Karate Association (IKKA).
Parker był dobrze znany ze swojej kreatywności biznesowej i pomógł wielu sztukom walki otworzyć własne dojo. Był dobrze znany w Hollywood, gdzie wyszkolił kilku kaskaderów i celebrytów oraz pracował jako ekspert karate przy produkcji kilku filmów.
Pozostawił po sobie kilku światowej sławy wielkich mistrzów. Parker pomógł też Bruce'owi Lee zdobyć międzynarodową uwagę, przedstawiając go na Międzynarodowych Mistrzostwach Karate.
Służył jako ochroniarz Elvisa Presleya w ostatnich latach życia piosenkarza. Jest najbardziej znany jako Kenpoists, założyciel amerykańskiego Kenpo i jest nazywany z czułością "Ojcem amerykańskiego Kenpo", a formalnie "Starszym Wielkim Mistrzem amerykańskiego Kenpo".
Edmund Kealoha Parker zmarł w Honolulu na atak serca 15 grudnia 1990 roku.
Z pięciorga dzieci Parkera jego syn, Ed Parker Jr., założył własny system samoobrony: Paxtial Martial Arts. Cztery córki Parkera - Darlene Parker Tafua, Beth Parker Uale, Yvonne Parker Autry i Sheri Parker Pula - są wspólniczkami Ed Parker's Sr. Kam IV Inc., firmy rodzinnej, wcześniej znanej jako Ed Parker Enterprises (w skład, której wchodzą: International Karate Championship Tournament, Ed Parker's American Kenpo Karate Studios, International Kenpo Karate Association [IKKA] i DELSBY Publications), która została im przekazana w kwietniu 2006 roku, krótko przed odejściem Leilani Parker (żony Eda Parkera, a ich matki). Kam IV Inc. posiada wyłączne prawa do spuścizny (własności materialnych, intelektualnych i prawnych) Eda Parkera Seniora.
Żona: Marguerite Leilani Bertelmann Yap Parker, urodzona 26 kwietnia 1933 roku na Ka'u, Hawaje, zmarła 12 czerwca 2006 roku w Pasadenie, Kalifornia.
Dzieci: Ed Parker Jr., Darlene Parker Tafua, Yvonne Parker Autry, Beth Parker Uale, Sheri Parker Pula.
Wnuki: Edmund Kealoha Parker III.
Parker; Patricia Ann "Pat" Parker - kobieta, która w 1970 roku pozwała Elvisa o ojcostwo, patrz post: "♥ Kobiety - Patricia Parker".
Parker; Nancy Parker - tancerka i łyżwiarka rewiowa, z którą Elvis romansował w Paryżu. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Parker; Thomas Andrew "Pułkownik" "Tom" Parker - w rzeczywistości Andreas Cornelis „Dries” van Kuijk. Urodzony 26 czerwca 1909 roku, Breda, Holandia, zmarły 21 stycznia 1997 roku, Las Vegas, USA (w wieku87 lat). Amerykański impresario, trzeci i ostatni menadżer Elvisa Presleya. Więcej o nim w poście "Menadżerowie Elvisa Presleya" (w przygotowaniu) i w "Dychotomia finansowa w relacjach zawodowych Presleya i Parkera".
Parry; Patti Parry - jedyna kobieta w Memphis Mafii. Trafiła tam mając siedemnaście lat i była u boku Elvisa do końca. Jak utrzymuje sama i jak potwierdzają inni, jej relacja z Elvisem zawsze opierała się tylko na przyjaźni i jej uwielbieniu do niego jako człowieka i artysty. Pytana, jak to się stało, że znalazła się w męskim gronie Memphis Mafii, zawsze odpowiada "po prostu weszłam i za żadne skarby nie chciałam się dać stamtąd wyrzucić".
Patti była jedną z najlepszych przyjaciółek Elvisa. Poznała Elvisa w 1960 roku, kiedy wraz z przyjacielem pojechali bulwarem Santa Monica w Los Angeles. Gdy stali przy Elvisie na czerwonym świetle, Patti po prostu przekręciła okno i przemówiła do niego. Elvis był pod wrażeniem. Zaprosił ją do swojego domu w Bel Air. Później ta dwójka miała bardzo dobre relacje.
Jest na scenie w „68 Comeback Specials”. Pracowała jako fryzjerka Elvisa w latach 60. i 70. Elvis zawsze miał wybór między Larrym Gellerem i Patti Parry.
Niestety w ostatnich latach jej zdrowie zostało poważnie dotknięte przez jej alkoholizm. Patti Parry zmarła 27 października 2011 roku.
Parkhill; George Parkhill - dyrektor wykonawczy RCA. Czasem slużbowo uczestniczył w koncertach Elvisa.
Pasetta; Martin Allen "Marty" Pasetta - producent koncertu satelitarnego "Aloha from Hawaii Via Satellite".
Urodził się 16 czerwca 1932 roku, zmarł 21 maja 2015 roku, w wieku 82 lat.
Pepper; Sterling Gary Pepper Jr. - wielki fan Elvisa. Gary był sparaliżowany i jeździł na wózku inwalidzkim (efekt przebytego porażenia mózgowego). Codziennie przeglądał lokalne gazety i wycinał artykuły, które wspominały o lokalnym biznesie, a firmy je od niego kupowały, tak sobie dorabiał. Jednak jego uwagę zwróciły artykuły o nowym śpiewaku o niezwykłym imieniu i nazwisku - Elvis Presley. Wtedy poszedł na jeden z koncertów Elvisa i tak został jego gorącym fanem. Matka Gary'ego woziła syna gdzie tylko chciał, do bramy Graceland, na koncerty, do kina na filmy z Elvisem. Gary witał też Elvisa na dworcu, gdy ten wrócił z wojska.
Kiedy Gary przeczytał w prasie, że Gladys Presley, tak jak i on, zbiera wszystkie informacje prasowe, o swoim synu, zaoferował swoją pomoc. Jego życzliwość doprowadziła do solidnej przyjaźni między nim i rodziną Presley. Elvis kupił mu dom na Dolan Drive, gdzie zamieszkał z rodzicami, a później z pielęgniarką, którą również załatwił mu Elvis (poprosił swojego przyjaciela Carla Nicholsa, aby znalazł mu dobrą pielęgniarkę i Carl znalazł Nancy Pease Whitehead, która była równie wielką fanką Elvisa jak Gary, dzięki czemu od razu przypadli sobie do gustu). Jego ojca Sterlinga Peppera, zatrudnił jako strażnika bramy w Graceland.
Gary był również prezesem fanklubu Elvisa "The Elvis Tankers". Gdy zmarli jego rodzice, Elvis wypłacał mu 600,- dolarów miesięcznie, a także dofinansowywał fanklub, bo wiedział, że to jego całe życie. Pepper i Nancy będąc jednocześnie fanami Elvisa, codziennie pielgrzymowali do Graceland, uczęszczali na koncerty Elvisa i spędzali razem wolny czas. Lecz ciężkie czasy nastały, gdy Elvis zmarł. Nancy powiedziała wtedy, że "Memphis zmieniło się w ciągu kilku dni" i chciała opuścić miasto, lecz nie Peppera. godzina Presleya natychmiast przestała łożyć na fanklub i wypłacać pomoc dla Gary'ego. W 1978 roku renta Garego bez wcześniejszej pomocy Elvisa nie wystarczyła już na utrzymanie domu i jakieś nawet skromne życie, tak trafił do domu opieki, a Nancy wróciła do rodziny. Jednak pozostawali przyjaciółmi w stałym kontakcie, aż do śmierci Garego dwa lata później.
Kiedy Gary przeniósł się do domu opieki, dał Nancy na przechowanie całą kolekcję pamiątek Elvisa, jaką zgromadził przez te wszystkie lata. Nancy i jej siostra prawie 30 lat po śmierci Gary'ego, wystawiły ją na aukcję (w 2009 roku) i uzyskały 250 000 dolarów. Wtedy spadkobiercy Peppera wnieśli skargę, twierdząc, że Nancy ukradła te przedmioty, zabrała bez zgody Peppera. Sąd przeprowadził gruntowne rozpoznanie, z którego jednoznacznie wynikało, że Gary przekazał Nancy całą kolekcję warunkowo (na przechowanie póki on żyje, a gdyby zmarł wcześniej, to ustanawia ją jej prawnym właścicielem). Uznał też, że ich relacje były bardzo życzliwe i przyjacielskie, a Nancy Pease wykonywała swoje obowiązki pielęgniarskie z niezwykłą starannością [red. na podstawie listów, zdjęć, przesłuchań świadków]. Ponadto ustalił, że Gary powiedział kiedyś: "nie chcę swoich krewnych, którzy nie byli mi bliscy podczas mojego życia [red. nie utrzymywali z nim kontaktów, nie wspomagali go, nie opiekowali się nim] i nie byli fanami Elvisa, aby dostali moją kolekcję". W związku z tymi ustaleniami sąd uznał, że wolą Gary'ego było, aby to Nancy stała się właścicielką jego kolekcji i oddalił w całości powództwo jego rodziny.
Petersem; Gerald Petersem - prywatny kierowca limuzyny Elvisa, stacjonującej w Los Angeles, w latach 70.
Peterson; Page Peterson - była kobietą Elvisa od lipca 1971 roku i jeszcze przez jakiś czas w 1972 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Page Peterson".
Petty; Tori Petty - miała relacje intymne z Elvisem w latach 1975-1976. Patrz post "♥ Kobiety - Tori Petty".
Phillips; Dewey Phillips - dyskdżokej radiowy w Memphis, osobowość radiowa. Urodził się 13 maja 1929 w Crump, w stanie Tennessee, ale dzieciństwo spędził w Adamsville. Po służbie w armii podczas II Wojny Światowej, przeniósł się do Memphis, gdzie rozpoczął karierę radiową w 1949 roku, w radiu WHBQ. Był wiodącą osobowością radiową przez dziewięć lat. Mimo segregacji rasowej, na antenie puszczał zarówno czarną, jak i białą muzykę. Pod tym względem był prekursorem. Współpracował z Samem Phillipsem z Sun Records, pomagając mu promować nowych artystów. W lipcu 1954 roku, był pierwszym didżejem, który nadał młodego Elvisa Presleya.
W 1957 roku, Dewey posunął się do pewnej nikczemności, która na zawsze zakończyła jego znajomość z Presleyem, Pułkownikiem i RCA. Któregoś dnia odwiedził Elvisa na planie filmu "Więzienny rock". Elvis puścił mu wtedy singiel Teddy Bear z próbnego tłoczenia, który miał się ukazać na rynku i w radiu dopiero za kilka tygodni. Dewey ukradł tęże płytę, a następnie zaprezentował ją w radiu. Trudno powiedzieć dlaczego tak uczynił, być może nałogi stępiły w nim poczucie lojalności, uczciwości i bycia fair.
Nie stronił od używek. Zmarł 28 września 1968 roku, z powodu niewydolności serca, w wieku 42. Jest pochowany na cmentarzu w Crumpt, w hrabstwie Hardin, w stanie Tennessee.
Phillips; Samuel Cornelius "Sam" Phillips - amerykański producent muzyczny, biznesmen, disc jockey, muzyk. Urodził się 5 stycznia 1923 roku, jako najmłodszy z ośmiorga dzieci, na farmie w pobliżu Florencji, w stanie Alabama. Jego rodzice byli biednymi dzierżawcami ziemi. Jako dziecko pracował z nimi na polach bawełny wraz z czarnymi robotnikami, od których nauczył się wrażliwości muzycznej i szacunku do ich muzyki.
Odegrał ważną rolę w rozwoju rock and rolla jako głównego nurtu muzyki rozrywkowej w latach 50. XX wieku. Był założycielem (27 marca 1952) i właścicielem wytwórni płytowej Sun Records w Memphis, a także poszukiwaczem talentów w latach 40. i 50. XX wieku. Odkrył m.in. Elvisa Presleya, Johnny'ego Casha, Jerry'ego Lee Lewisa, Carla Perkinsa, Roya Orbisona.
Phillips zmarł z powodu niewydolności oddechowej w szpitalu Saint Francis w Memphis, w stanie Tennessee, w dniu 30 lipca 2003 roku. W 1986 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
Pieper; Maria Pieper - właścicielka willi przy Goethestrasse 14 w Bad Nauheim (Niemcy). Czepliwa i pazerna kobieta. Elvis wynajął od niej dom na ponad rok i pozostawał w nim do samego wyjazdu z Niemiec (2 marca 1960 roku).
Pietrafeso; Ron Pietrafeso - policjant z Denver. Pracował jako śledczy narkotykowy. Przyjaciel Elvisa. Wraz z kilkoma innymi policjantami z Denver, towarzyszył Elvisowi podczas zimowych wakacji w Vail, w 1976 roku.
Płoński; Janusz Płoński - autor filmu "Elvis forever", z 1997 roku, przygotowanego na zlecenie redakcji katolickiej niemieckiej telewizji ZDF. Ideą filmu jest pokazanie związków Elvisa z muzyką gospel, religią i pytaniem, które sobie ciągle zadawał - "Dlaczego ja Panie?" oraz o kulcie artysty wśród fanów, jaki powstał po jego śmierci. Więcej o filmie i autorze w poście: "Film 'Elvis forever' Janusza Płońskiego".
Polston; Robert "Butch" Polston - fan Elvisa. Zaintrygowany jego strojami skontaktował się z projektantami Elvisa (Billem Belewem i Genem Doucettem), krawcem Elvisa (Ciro Romano) oraz rzemieślnikiem wykonującym pasy do kostiumów Elvisa (Mortimerem Litwinen z Winton Belt Co.). Uzyskał od nich projekty i wskazówki, jak tworzyć jumpsuity Elvisa oraz zgodę na wykorzystanie tych projektów i całej przekazanej mu wiedzy. Tak powstała firma B & K Enterprises Costume Co., zajmująca się konserwacją strojów Elvisa, zlecaną przez Graceland oraz produkcją replik kostiumów.
Polston; Kim Polston - fanka Elvisa. Wraz z mężem Butchem, zgłębiała wiedzę na temat strojów scenicznych Elvisa. Później wspólnie otworzyli firmę B & K Enterprises Costume Co., która prosperuje do dziś i jest jedyną taką firmą mającą legitymację spadkobierców Elvisa do wykonywania replik jego kostiumów.
Poole; Carolyn Poole - koleżanka z Humes High School, z którą Elvis flirtował.
Porter; Bill Porter - inżynierem dźwięku Elvisa.
Portnoy; Lillian Portnoy - jedna z kobiet Elvisa z lat 1958-1959. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Prass; Rosemarie Prass - w rzeczywistości Rosemarie Praß. Dziewczyna, z którą Elvis spędzał czas podczas swojego pobytu nad jeziorem Gederner See w Niemczech, w sierpniu 1959 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Rosemarie Prass".
Presley; Annie Virginia (Cloyd) Presley - żona Salesa Presleya. Przyjaźniła się z Gladys, matką Elvisa. W 1940 roku Annie z mężem i Presleyami wyjechali razem do pracy w Pascagoula (MS). Urodzona 26 sierpnia 1921 roku w Alabamie, zmarła 21 lutego 2008 w Tupelo, Lee County (MS). Została pochowana obok męża Salesa Presleya w Priceville Memorial Gardens, Tupelo, Lee County (MS).
Presley; Buck Presley - kuzyn dziadka Elvisa (ojca Vernona). Buck miał żonę Alice i siedmioro synów. Mieszkali w Nattleton. Utrzymywali stały kontakt z Vernonem i Gladys Presley.
Presley; Charlene (McMullen) Presley - urodziła się w Tupelo, Mississippi, ale dorastała w Memphis w stanie Tennessee. Wyszła za mąż za Harolda Raya Presleya (kuzyna Elvisa), który jako pierwszy zamieszkał z Elvisem, lecz mimo to nigdy nie poznała go osobiście. W ostatnich latach wdała się w układy z Lindą i Billem Kidnarami i poświadcza im autentyczność różnych pamiątek po Elvisie (jak wiemy w większości wątpliwych lub fałszywych). Harold Ray w latach 1993-2001 był szeryfem hrabstwa Lee. W 2001 roku zginął na służbie w strzelaninie z przestępcą. Od tego czasu wydaje się rodzina zaczęła schodzić na psy. W lutym 2016 roku Charlene została nawet aresztowana wraz córką (Jada Presley Harrington, 37) i jej mężem (Clint Harrington, 39) za rzekome włamanie się do domu towarowego Palmer's Mini Storage w Tupelo. W związku z tym wydarzeniem na całą trójkę padły też podejrzenia o podobne włamania i kradzieże w innych obiektach handlowych w okolicy (więcej - artykuł po angielsku).
EER podważa udział Charlene w pogrzebie Elvisa, chociaż ona twierdzi, że na nim była, zresztą na osobiste zaproszenie Vernona, który zadzwonił do nich osobiście. Na swoim profilu na Facebooku napisała: "Jestem fanką Elvisa, dorastałam w pobliżu Graceland, gdy Elvis był u szczytu swojej kariery. Był dla nas wszystkich w Memphis największą chlubą i rarytasem. Tyle razy przychodził do bramy spotkać się z fanami [red. ona wtedy też tam przychodziła w charakterze fanki]". Z kolei o dniu pogrzebu Elvisa mówi: "Ci wszyscy ludzie na drzewach zafascynowali mnie bardziej niż gwiazdy filmowe".
Presley; Clettes (Smith) Presley - siostra Gladys i żona Vestera Presleya (brata ojca Elvisa Vernona) - dwie siostry poślubiły dwóch braci. Poślubiła Vestera Presleya 14 września 1935 roku w Tupelo. Co ciekawe na początku Gladys sprzyjała z Vesterem, a Clettes z Vernonem, natomiast co wpłynęło na wymianę partnerów nie udało mi się ustalić. Nie mieli dzieci.
Urodziła się 14 sierpnia 1919 roku, a zmarła 9 grudnia 1994 roku (w wieku 75 lat), w Memphis (TN). Została pochowana na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Córka dla: Robert Lee Smith (1879–1931); Octavia Luvenia (Mansell) Smith (1876–1935).
Siostra dla: Lillian Smith Fortenberry (1906–1990); Lavell Smith (1908–1979); Gladys Love (Smith) Presley (1912–1958); Tracy D. Smith (1917–1966); Johney L. Smith (1922–1968).
Presley; Deborah Presley Brando
→ Patrz hasło: "Young; Deborah Delaine (Young) Presley Brando".
Presley; Eliza Alice Presley - prawdopodobnie przyrodnia siostra Elvisa, córka Vernona. Jej matka Florence Juanita Sharp przeprowadził się do Pasadeny w Teksasie, gdzie urodziła Elizę 23 stycznia 1962 roku, po czym oddała ją do adopcji do rodziny Tiffin. Eliza przez lata próbowała dojść kto jest jej biologicznym ojcem. Tak poszukiwania doprowadziły ją do Presleyów. Szczegółowo o tej historii w poście "Rodzeństwo Elvisa".
Presley; Elvis Aaron Presley Junior - rzekomo syn Elvisa Presleya, naśladowca i właścicieł Elvis Presley Museum w Niagara Falls w Kanadzie - po jego zamknięciu w 1995 roku, otworzył "The Dreamland Elvis and Friends Museum", czasem nazywane też "Dreamland Presley Museum" w parku rozrywki Canada's Wonderland, położonym w Vaughan (Ontario), na przedmieście Toronto (około 25 km na północ od centrum).
Elvis Aaron Presley Junior ma być biologicznym synem Elvisa Presleya i aktorki Angelique Delores Pettyjohn, (film „Blue Hawaii”), urodzonym 24 grudnia 1961 roku w Gary, w stanie Indiana, bez wiedzy Elvisa, lecz za wiedzą Toma Parkera.
Menedżer Elvisa, pułkownik Tom Parker, obawiał się, iż małżeństwo Elvisa z Angelique, a także jego zbliżające się ojcostwo, poważnie zaszkodzą reputacji króla, niszcząc tym samym jego bogactwo i sławę. Wywierał presję na Angelique, aby dokonała aborcji, lecz ona nie chciała się na to zgodzić. Tak doszło do pewnej umowy - ona urodzi dziecko potajemnie, a następnie odda je do adopcji rodzinie, którą wyszuka dla niego Tom Parker. Pułkownik Parker, którym swego czasu zajęła się para cyrkowa, kiedy przybył do Stanów jako nieletni emigrant z Holandii, skorzystał z własnego doświadczenia i zaczął przeczesywać cyrkowe trupy w poszukiwaniu odpowiednich rodziców. Znalazł ich w młodej jugosłowiańskiej parze, znanej jako performerzy „The Vargas”, która podróżowała z cyrkiem Ringling Brothers po Ameryce Północnej. Młoda para bardzo chciała mieć własne dziecko, ale ich starania nie przynosiły rezultatów. Zaraz po urodzeniu, kiedy Pettyjohn oddawała im syna, miała powiedzieć: „Uważajcie na tego chłopca, on należy do Elvisa”. Warunki adopcji były proste - po pierwsze, pod żadnym pozorem nie ujawniać danych biologicznych rodziców dziecka, aż do ukończenia przez nie 21. roku życia (czyli osiągnięcia pełnoletności), nie domagać się żadnej rekompensaty pieniężnej od rodziny Presleyów w imieniu dziecka. Dotrzymali umowy.
O ile historia ta jest prawdziwa, podejrzewam, że nie było to tak całkiem bezinteresowne. Zapewne otrzymywali środki do ukończenia 21 roku życia chłopca, albo jednorazowo jakąś pokaźną kwotę.
Chłopiec dorastał jako Phillip Stanic w otoczeniu świata cyrkowego. W wieku 5 lat zaczął występować jako klaun cyrkowy, którego mentorami były takie nazwiska cyrku jak Blinko i Gene Randall. Później trenował egzotyczne koty, a w wieku 15 lat był już znany jako najmłodszy treser dzikich zwierząt na świecie. Jego egzotyczne koty pojawiły się w wielu reklamach, w tym batonach czekoladowych Kit Kat i samochodach Cougar Lincoln Mercury, a także w kilku filmach. W wieku 16 lat odkrył, że umie śpiewać i zaczął występować w klubach na nocnych pokazach, podczas gdy w ciągu dnia pracował ze swoimi zwierzętami. Kiedy Phillip skończył 21 lat, podjęto trudną decyzję, aby powiedzieć młodemu mężczyźnie, że został adoptowany, a jego ojcem jest Elvis Presley.
Po wielu wewnętrznych zmaganiach Phillip zdał sobie sprawę, że chciał, aby jego prawdziwa tożsamość została uznana. Wystąpił o prawo do noszenia nazwiska Elvis Aaron Presley Junior do Stanowego Sądu Federalnego Stanów Zjednoczonych. Po przedstawieniu sądowi różnych dokumentów, a także zeznań złożonych pod przysięgą i dodatkowych dowodów przedstawionych przez niezależne osoby trzecie, Trybunał stwierdził: „zawiadomienie o przesłuchaniu zostało złożone w sposób i w formie wymaganej przez prawo, a żaden sprzeciw nie został wniesiony przez jakąkolwiek osobę” i orzekł, że Phillip Stanic decyzją tegoż sądu został uznany za Elvisa Aarona Presleya Jr., w dniu 21 stycznia 1985 roku i otrzymał prawo do noszenia nazwiska Elvis Aaron Presley Junior przez federalny system sądowy Stanów Zjednoczonych.
Presley; Gladys Love (Smith) Presley - matka Elvisa, pierwsza żona Vernona Presleya (od 1933 do 1958). Urodzona 25 kwietnia 1912 roku (Hrabstwo Pontotoc, Missisipi), zmarła 14 sierpnia 1958 roku w Memphis, Tennessee.
Matka dla: Elvisa Arona Presleya, Jesse Garona Presleya i córki (1942-1942).
Córka dla: Robert Lee Smith (1879–1931); Octavia Luvenia (Mansell) Smith (1876–1935).
Siostra dla: Effie Smith; Lillian Mann Fortenberry; Lavell Smith; Retha Smith; Travis Smith; Tracy D Smith; Clettes Presley i Johney Lee Smith.
Presley; Harold Ray Presley - kuzyn Elvisa. Prawdopodobnie pierwszy, który z nim zamieszkał. Gdy Elvis zaczął stawać na nogi finansowo, ściągał do siebie różnych ubogich członków rodziny i przyjaciół, aby dać im zatrudnienie i wspomóc finansowo. Był szeryfem hrabstwa Lee od 1993 do 2001 roku. Harold Ray Presley zyskał rozgłos, gdy swoimi działaniami doprowadził do ukrócenia handlu narkotykami w hrabstwie. Został zabity 6 lipca 2001 roku podczas strzelaniny z podejrzanym o porwanie. Dziadek Elvisa Presley'a był jego stryjem. Był synem Noacha Presleya (brata Jessiego Presleya, dziadka Elvisa) z drugiego małżeństwa (matka: Christine Mary (Houston) Presley, 1915–2001).
Ożenił się z Charlene McMullen. Mieszkał z rodziną w Mooreville.
Harold Ray Presley był szeryfem hrabstwa Lee od 1993 roku. Został zabity na służbie w wiejskim okręgu Lee w piątek, 6 lipca 2001 roku.
Urodził się 4 października 1948 roku we wschodnim Tupelo (rodzice: Noah Edward Presley i Christine Houston Presley). Był weteranem armii amerykańskiej w wojnie w Wietnamie. Przez wiele lat był zatrudniony w Palmer's Big Star, zanim jeszcze został zastępcą szeryfa Jacka Shirleya. Pierwszy raz został wybrany na szeryfa w 1993 roku. Później wybrano go na kolejną kadencję, a w 1998 roku na trzecią (z rekordową ilością głosów - ponad 80 procent). Był aktywny w sprawach społeczności, a także w podejmowaniu wysiłków na rzecz ograniczenia handlu narkotykami i ich zażywania.
Otrzymał nagrodę funkcjonariusza roku - Buford Pusser 1995, przyznawaną corocznie najlepszemu funkcjonariuszowi organów ścigania (najlepiej egzekwującemu prawo). Przez osiem kolejnych lat został wybierany na Lee County's Best Law Enforcement Officer oraz dwukrotnie na Boss of the Year (szefa roku). Osobiście pomagał w ponad 2500 aresztowaniach narkotykowych. Odegrał znaczącą rolę w budowie nowego więzienia i więzienia dla nieletnich w Lee County. Początkowo wdrożył program DARE i grupę zadaniową do spraw narkotyków Lee County Joint Narcotics Task Force. Został doceniony przez kraje na całym świecie, otrzymując liczne nagrody i wyróżnienia. Był aktywny w Stowarzyszeniu Szeryfów Mississippi (Mississippi Sheriff's Association). Był członkiem Priceville Baptist Church (Kościoła Baptystów Priceville) i uczęszczał do kościoła baptystów Free Will Baptist Church w Tupelo.
Ostatnie pożegnanie odbyło się o godzinie 15 w niedzielę, w kościele baptystów Harrisburg (Harrisburg Baptist Church) w Tupelo, z udziałem brata Wayne Thorn i kapelana David Hamilton pełniących służbę. Pogrzeb odbył się w Veterans Garden (Ogrodzie Weteranów) w Lee Memorial Park, z wojskowymi honorami. Elvis byłby z niego dumny.
Harold Ray Presley pozostawił: Charlene McMullen Presley (żonę) w Mooreville; Christine Presley Roberts (matkę) w Tupelo; troje dzieci: Patrick Presley (żona - Nicky), Brad Presley (żona - Kathy) i Jada Presley, wszyscy w Mooreville; dwie siostry: Eva White (mąż - Ophie) w Pelahatchie, Norma Ray w Tupelo; dwóch braci: Larry'ego Presleya (żona - Joan), Jamesa Roya Presleya (żona - Barbara), wszyscy w Tupelo; troje wnucząt: Braxton Presley, Hunter Hardin i Abbie Presley; siostrzenice i siostrzeńcy: Brandon, Greta, Greg, Dennis, Kevin, Kirk, Johnny, Charlotte, Joey, Wendy, Karen, Marcus i Angie.
Presley; Herschell Presley - jeden z siedmiu synów Bucka i Alice Presley, kuzyn Elvisa. W dzieciństwie i w latach młodzieńczych spędzali ze sobą dużo czasu.
Presley; Jerry Presley - kuzyn Elvisa z drugiej linii (prawdopodobnie). Mąż Patsy (Anderson) Presley. Od 1969 roku jest impersonatorem Elvisa Presleya. Amerykanie opisują go jako "second cousin", co może oznaczać (tak jak u nas), że pierwszym wspólnym przodkiem Jerrego i Elvisa był ich pradziadek, jak i że jest kuzynem powinowatym. Ponieważ podważano związek pokrewieństwa tych dwojga, w 1987 roku odbyła się konferencja prasowa z udziałem zawodowego genealoga (Richard Carlton Fulcher), który publicznie przeanalizował drzewo genealogiczne Presleyów, a następnie wykazał pokrewieństwo tych dwojga. Co ciekawe, Jerry Presley spokrewniony jest z Elvisem aż na trzy sposoby, w wyniku przeróżnych związków rodzinnych (patrz CLIP).
Presley; Jessie Dunning "Dee" "JD" Mcdowell Presley - dziadek Elvisa, ojciec Vernona Presleya i mąż Minnie Mae (Hood) Presley, poślubił ją 20 lipca 1913 roku. Rozeszli się 3 sierpnia 1954 roku według jednego ze źródeł, a według bazy genealogicznej rozwód wzięli 19 października 1954 roku. Natomiast większość źródeł mówi, że faktyczna separacja miała miejsce już w 1948 roku. Z baz genealogicznych wynika, że Jessie był bigamistą, ponieważ swoją drugą żonę (Vera Kinnaird Leftwich) poślubił 4 grudnia 1948 w Louisville, Jefferson Co., KY.
Pomagał synowi Vernonowi budować dom w Tupelo. Urodził się 9 kwietnia 1896 (w hrabstwie Itawamba, Mississippi), zmarł 19 kwietnia 1973 (Louisville, KY). Tu ciekawy artykuł o nim (tylko po angielsku).
Presley; Jesse Garon Presley - starszy brat bliźniak (jednojajowy) Elvisa. Urodził się martwy, 35 minut przed Elvisem, o 4:00 nad ranem, 8 stycznia 1935 roku. Został pochowany w nieoznaczonym grobie na cmentarzu Priceville Cemetery w Tupelo. Więcej w poście "Narodziny bliźniaków, z których jeden zostanie obwołany Królem".
Presley; Lisa Marie Presley - córka Elvisa (jego jedyne, oficjalne dziecko). Urodzona 1 lutego 1968, Memphis, Tennessee. Patrz "Wspaniały ojciec Lisy Marii Presley" oraz "Metryczka". Zmarła 12 stycznia 2023 roku.
Presley; Minerva "Minnie" Mae "Dodger" (Hood) Presley - matka ojca Elvisa (Vernona Presleya), babcia Elvisa, pierwsza żona Jessiego Presleya (dziadka Elvisa). Miała z nim pięcioro dzieci: Vester Presley (1914–1997), Vernon Elvis Presley (1916–1979) - ojca Elvisa, Delta Mae Presley Biggs (1919–1993), Gladys Erlene Presley Dowling (1923–1985) i Nashval Lorene Presley Pritchett (1925–1994).
Miała trójkę rodzeństwa: Harrison J Hood (1876–1970), Sallie Hood (1883–1951), Ophie D Hood West (1893–1938).
Bardzo niewiele źródeł podaje, że w rzeczywistości miała na imię "Minerva", a "Minnie" było tylko zwyczajowym skrótem tegoż imienia. Mówiono, że jest bardzo energiczną i ciężko pracującą osobą.
Urodzona 17 czerwca 1890 (Itawamba County, Mississippi), zmarła 8 maja 1980 roku (Memphis, Shelby County, Tennessee).
Rodzice: William H Hood i Mary Louisa (Warren) Hood.
Presley; Noah Edward Purcell Presley - wujek Elvisa, brat jego dziadka Jessiego Presleya, a także wujek jego ojca Vernona Presleya. Czasami mieszkali na tej samej ulicy, co on - Kelly Street. Gladys i Vernon mieli z nim dobre stosunki.
Prawdopodobnie jego rzeczywiste imię było "Nashville", ale z uwagi na miasto Nashville, powszechnie stosuje się skrót imienia, czyli "Noah" (dotyczy to nie tylko Nashville'a Presleya, tylko wszystkich noszących to imię).
Matką Noacha była Rosella Elizebeth Presley (1861–1924), a ojcem Tom Hussey.
Prawdopodobnie jego pierwszym drugim imieniem było Purcell, które później zmienił sobie na Edward (jak podaje jedna z jego prawnuczek, Suzanne E Presley), dlatego czasem spotykamy zapis Noah E Presley (na przykład na nagrobku), a czasami Noah P Presley (na przykład w nazwie sklepu).
Miał dwie żony: Susan Izora (Griffin) Presley (1882–1939) oraz Christine Mary/Marie (Houston) Presley (1915–2001), którą poślubił w 1940 roku.
Noah i Susan mieszkali w East Tupelo. Noah był burmistrzem East Tupelo, obejmując urząd 7 stycznia 1936 roku, a później także szeryfem w Lee County, w 1946 roku. Miał również mały sklep "Noah P Presley Groceries". Sklep znajdował się w północno-wschodnim rogu East Main i Canal Street.
Po śmierci Susan w 1939 roku, Noah ożenił się ponownie z młodszą kobietą o imieniu Christine Mary Houston, w 1940 roku. Noah założył drugą rodzinę z Christine, z którą miał sześcioro dzieci.
Presley; Patsy Anderson Presley - pracowała dla Elvis Presley Enterprises (EPE) w Graceland przez 22 lata, począwszy od 1982 roku, w roli osoby do kontaktów i relacji z fanami. Kiedy odkryła, że starsi stażem pracownicy są dużo gorzej wynagradzani od młodych menadżerów postanowiła odejść, a EPE jej na to pozwoliło, co zostało uznane przez środowisko za jedną z najgłupszych decyzji personalnych EPE, ponieważ Patsy w tej roli sprawdzała się bardzo dobrze, żyła tą pracą.
Patsy poślubiła kontrowersyjnego Jerry'ego Presleya, jednego z impersonatorów Elvisa, który jest powinowatym kuzynem Elvisa - prababcia Elvisa Presleya, Rosella Presley związała się z Johnym Wallacem, który jest wujkiem Jerry'ego. Rosella Presley i John Wallace nigdy nie wzięli ślubu, żyjąc w nieformalnym związku, a ich dzieci otrzymały nazwisko rodziny Presley. Jeśli chodzi o Jerry'ego to nie wiadomo czy kiedykolwiek miał jakieś bliższe relacje z Elvisem. Prawdopodobnie nie. Kiedyś zapytano o to Marty'ego Lacker'a (z Memphis Mafii, długoletniego przyjaciela Elvisa), odpowiedział: "Elvis nigdy mi o nim nie wspominał".
Presley; Purcell "Cell" "Sales" Presley - mąż Annie (Cloyd) Presley. Mieli trójkę dzieci: Sales Marion Presley; Doris J Presley Willis i Barbra Sue Presley.
W rzeczywistości miał na imię Purcell, ale "Sales" przylgnęło do niego tak bardzo, że pod takim imieniem został pochowany (na nagrobku widnieje jako Sales Presley). Jak sugerują niektóre źródła, prawdopodobnie najpierw nosił przydomek "Cell", który z uwagi na wymowę przekształcił się w "Sales".
Purcell był kuzynem Elvisa z drugiej linii, synem Noacha Presleya (z pierwszego małżeństwa), brata jego dziadka Jessiego Presleya (ojca Vernona).
W 1940 roku, wraz z żoną Annie, Vernonen, Gladys i Elvisem, pojechali do Pascagoula do pracy przy budowie stoczni Ingalls. Urodził się 17 lipca 1918 roku w Tupelo, Lee County (MS), a zmarł 28 maja 1951 (w wieku 32 lat), również w Tupelo.
Został pochowany na cmentarzu Priceville Memorial Gardens w Tupelo, Lee County (MS).
Presley; Rosella Elizebeth "Rossie" Presley - prababcia Elvisa, matka między innymi Jessiego Presleya (dziadka Elvisa, ojca jego ojca Vernona). Wychowywała wszystkie swoje dzieci jako samotna matka, rolniczka. Nigdy nie wyszła za mąż, a swoim dzieciom dawała nazwisko Presley. Rosella miała dziesięcioro dzieci z trzema różnymi ojcami:
- Walter Presley {ojciec William Steele},
- Essie Presley, Doshia Presley, Noah Presley {ojciec Thomas Hussey},
- Jessie Presley (dziadek Elvisa), Calhoun Presley, Mack Presley, Robbie Presley, Joseph Presley, [? imię] Presley {ojciec John Wallace}.
Rosella Elizebeth "Rosie" Presley urodziła się 16 lutego 1861, w Fulton, Itawamba County (MS), zmarła 30 lipca 1924 (w wieku 63 lat, na raka), w Itawamba County (MS). Zostala pochowana na cmentarzu Ridge Cemetery, w Itawamba County (MS).
Córka dla: Jessie Elvetus Dunnin Presley i Martha Jane Wesson Steele.
Na stronach genealogicznych figuruje też jako Martha Rosella Presley. Poza tym najbardziej wiarygodne źródła podają, że urodziła się w 1862 roku, aczkolwiek na nagrobku wpisano 1861 rok.
Presley; Vernon Elvis Presley - ojciec Elvisa. Urodził się 10 kwietnia 1916, Fulton, Missisipi (USA), a zmarł 26 czerwca 1979, Memphis, Tennessee (USA). Mąż Gladys Love (Smith) Presley.
Ojciec dla: Elvisa Aarona Presleya, Jesse Garona Presleya i córki (1942-1942).
Brat dla: Vester Presley (1914–1997); Delta Mae (Presley) Biggs (1919–1993); Gladys Erlene (Presley) Dowling (1923–1985); Nashval Lorene Presley Pritchett (1925–1994).
Presley; Vester Presley - wujek Elvisa (brat ojca). Pomagał bratu budować dom. Poślubił Clettes Smith (siostrę Gladys Smith, matki Elvisa i żony swojego brata Vernona Presleya), jednak wcześniej to Clettes chodziła z Vernonem, a Gladys z Vesterem. Był długoletnim strażnikiem u bram Graceland, a fani zatrzymywali się i zadawali mu pytania na temat Elvisa. Poślubił Clettes Smith w 1935 roku, mieli jedno dziecko, córkę Patsy Presley.
Współpracował przy książkach „A Presley Speaks” i „The Presley Family Cookbook”. W 1981 roku zagrał samego siebie w filmie This Is Elvis.
Urodził się 11 września 1914 roku, w Fulton, Itawamba County, Mississippi, zmarł 18 stycznia 1997 roku (w wieku 82 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowany Forest Hill Cemetery Midtown w Memphis, Shelby County, Tennessee.
Był synem: Jessie D. McDowell Presley (1896–1973) i Minnie Mae (Hood) Presley (1890–1980).
Brat dla: Vernon Elvis Presley (1916–1979); Delta Mae (Presley) Biggs (1919–1993); Gladys Erlene (Presley) Dowling (1923–1985); Nashval Lorene Presley Pritchett (1925–1994).
Prince; Tony Prince - fan Elvisa i discjockey Radio Luxembourg. Szkot. Był jednym z dwustu fanów Elvisa, którzy przelecieli wyczarterowanym z Wielkiej Brytanii samolotem do Las Vegas, na ostatnie pięć dni koncertowych Sezonu 7 w Hitlon Hotel. Marzył by zapowiedzieć Elvisa na scenie, jako konferansjer. Kiedy wraz z jedenastoma delegatami (z dwustu, którzy przylecieli) znalazł się w pokoju Pułkownika Parkera, w trakcie rozmowy zagadnął:
Pringle; Norm Pringle - reporter z CDKA Radio w Vancouver. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku.
Prowse; Juliet Prowse - partnerka filmowa Elvisa z "G.I. blues" (1960). Przyjaźniła się z nim jeszcze długo po zakończeniu zdjęć do filmu (prawdopodobnie do 1965 roku, kiedy to wyjechała na dłuższy czas do Afryki). Sama była przede wszystkim świetną tancerką (od czwartego roku życia jej pasją był balet klasyczny), oddaną również jodze, której notabene także nauczała. To właśnie joga zbliżyła do siebie ją i Elvisa.
Data i miejsce urodzenia: 25 września 1936, Mumbaj, Indie. Data i miejsce śmierci: 14 września 1996, Holmby Hills, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone. Więcej o niej na Filmweb i w poście "♥ Kobiety - Juliet Prowse".
Q
Quinn; Brian Quinn - fan i kolekcjoner pamiątek po Elvisie Presleyu. Prowadzi znany większości fanów serwis www.elvisnews.com.
R
Raines; Mark Raines - reporter z kanadyjskiego radia CKWX. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku.
Rawlins; Judith Ellen "Judy Rawlins" (Riedel) [Rawlins] Damone - Elvis romansował z nią w 1960 roku, więcej w poście "♥ Kobiety - Judy Rawlins".
Rambo; Joyce "Dottie" Rambo - piosenkarka gospel. Urodziła się 2 marca 1934 roku. Nazywano ją ‘The Queen Gospel Music’. W 1973 roku w Las Vegas, Elvis podarowa jej w prezencie urodzinowym jumpsuit "Blue Wheat Suit". Dottie ceniła sobie prezent od Elvisa i trzymała go w ukryciu. Dopiero po jej śmierci kostium odkryła jej córka (Reba Rambo McGuire).
Kiedy Elvis występował w Las Vegas Dotie wraz z mężem Buck'iem niejednokrotnie go odwiedzali. Siedzieli wtedy w jego prywatnej garderobie i rozmawiali. Krótko przed śmiercią Elvis podpisał kontrakt na nagranie (w hołdzie dla Dottie) swoich dwunastu ulubionych jej piosenek, ale już nie zdążył tego uczynić.
Joyce "Dottie" Rambo zmarła 11 maja 2008 roku, w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku autobusowym. Właśnie skończyła występ w Calvary Life Church w Granite City w stanie Illinois i była w drodze na pokaz z okazji Dnia Matki w Teksasie, kiedy autobus Prévost z 1997 roku, którym podróżowała, jadący wzdłuż autostrady międzystanowej 44 tuż za Mount Vernon w stanie Missouri, zjechał z drogi, przebił barierkę i uderzył w nasyp. Dottie Rambo zmarła na miejscu zdarzenia, a jej menedżer Larry Ferguson i rodzina, z którymi jechała, zostali ranni, ale przeżyli.
Reed; Jerry Reed - jeden z gitarzystów sesyjnych Elvisa, głównie w RCA Studio B w Nashville. Brał udział również w "Comeback Special '68".
Człowiek ten nie budzi zaufania, zbyt często rozmija się z prawdą. Rocky Barra (wydawca "Strictly Elvis") w wywiadzie jaki udzielił we wrześniu 2008 roku, portalowi EIN, wspomina:
Reed; Priscilla Reed - żona jednego z gitarzystów sesyjnych Elvisa, Jerry Reeda. Na początku lat 70. Elvis podarował im swój pas sceniczny "Blue Swirl Mirror Belt", który Priscilla potem przerobiła żeby go nosić. Aczkolwiek mam pewne wątpliwości co do prawdziwości tej historii, więcej patrz post "Nieznane, zapomniane, nierozpoznane pasy", a tam pozycja "#22 Belt".
Reynolds-Hunter; Kay Reynolds-Hunter - był fryzjerem Elvisa i jego świty przez pewien czas w ostatnich latach jego życia.
Rhee; Kang H. Rhee - mistrz sztuk walki i osobisty trener Elvisa. Urodził się 30 stycznia 1938 roku w Seulu (Korea), zmarł 16 sierpnia 2019 roku w Christian Care Center w Memphis (USA).
Syn Sang-Chula i Soon-Pyo (Hong) Rhee, był drugim najstarszym z pięciorga rodzeństwa.
W 1960 r. Ukończył Uniwersytet Yonsei w Seulu w Korei Południowej, uzyskując tytuł Bachelor of Arts in Business Administration i założył Yonsel University Martial Arts Team. Cztery lata później wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, aby uczyć TaeKwonDo w Memphis w Tennessee. W 1966 roku założył PaSaRyu Martial Arts Association. Później, w 1972 roku, World Black Belt Bureau.
Był Wielkim Mistrzem PaSaRyu w stopniu dziesiątego dana i Kuk Ki Kwon w stopniu siódmego dana.
W latach 1970-1974 byl instruktorem Elvisa Presleya. Kiedy Elvis zakończył edukację w jego szkole pomógł mu otworzyć The Tennesee Karate Institute of Memphis wraz z narodowym mistrzem karate Billem ‘Superfoot’ Wallacem. Później Kang Rhee Institute and Pasaryu Martial Arts Association. Instytut mieścił się przy 1317 Overton Park Avenue w Memphis, ale jego budynek został zburzony w 2011 roku. W The Tennessee Karate Institute Elvis, Red West, Ed Parker i inni nakręcili dokument karate zatytułowany „The New Gladiators”, który zaginął i został opublikowany dopiero w sierpniu 2010 roku.
16 września 1974 roku Kang Rhee przyznał Elvisowi 8 Dan (czarny pas) podczas małej, prawie prywatnej ceremonii, w której uczestniczyli tylko inni stażyści i ich rodziny.
W ostatnich latach Kang Rhee prowadził Karate School w Trinity Commons Shopping Center w Cordovie (na przedmieściach Memphis), którą zamknął w kwietniu 2013 roku z uwagi na podeszły wiek i stan zdrowia, ale do końca utrzymywał małe biuro w Southwind w East Memphis.
Wcześniej, kiedy Elvis jeszcze trenował, szkoła ta mieściła się przy Poplar Avenue 1913 w Midtown Memphis (posesja nadal jest własnością Kanga Rhee).
Kang Rhee jest obecny w internecie na stronie www.worldbbb.com i na Facebooku.
Pogrzeb Kanga Rhee odbył się 23 sierpnia 2019 roku, o godz. 19:30, w Korean Baptist Church of Memphis w Collierville.
Richards; Frank Richards - mąż Leony Richards, kuzyn Gladys. Presleyowie pomieszkiwali u nich na ulicy Maple Street w Tupelo. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Richards; Leona Richards - żona Franka Richardsa, kuzyna Gladys, u których Presleyowie pomieszkiwali na ulicy Maple Street w Tupelo. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Richardson; Jane Richardson - doradczyni administracji mieszkaniowej w Memphis. Przyszła na wywiad środowiskowy do Presleyów, 17 czerwca 1949 roku, gdy mieszkali na Poplar Avenue 572. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Riley; Julian Riley - lokalny badacz życia Elvisa w Tupelo.
Robertson; James Leroy Robertson - przyjaciel Elvisa, któremu podarował dwuletniego Mercedesa-Benz 600, z 1970 roku (jednego z dwóch jakie miał).
Robinson; Red Robinson - reporter z kanadyjskiego radia CKWX. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku. Nieopatrznie naraził swoją stację na straty w wysokości 5.000,- dolarów, o czym więcej w poście "Elvis za granicą {1} - Kanada" (w opracowaniu).
Roman; Letizia "Letícia Román" (Novarese) Gelles - aktorka, z którą Elvis romansował w 1960 roku. Patrz post: "♥ Kobiety - Leticia Román".
Rooks; Nancy Rooks - jedna z kucharek Elvisa. Była pamiętnego dnia (16 sierpnia 1977 roku) w Graceland. Między godziną 9:30 a 10:00, słyszała w sypialni Elvisa głośne hałasy. Musiały być naprawdę głośne, skoro słyszała je aż w kuchni (drzwi pokoju Elvisa były podwójne i specjalnie wyciszane). Ten aspekt wykazuje się w teorii morderstwa, obok rozgardiaszu i nieładu jaki panował w łazience, sugerując, że Elvis się bronił, walcząc z napastnikiem (lub napastnikami) o życie. Nancy Rooks pracowała u Elvisa od 1967 roku do dnia jego śmierci.
Romano; Ciro Romano - krawiec Elvisa od 1968 roku, zatrudniony w I.C. Costumes Co. Billa Belewa. Obecnie mieszka w swojej posiadłości w Arizonie i pracuje dla firmy B & K Costume Co. (był jednym z założycieli i pomysłodawców jej powstania).
Rosen; David Rosen - profesor na Texas A&M University, interesujący się i badający duchowość Elvisa.
Russell; Kurt Russell - aktor. Urodził się 17 marca 1951 roku. Pojawił się w filmie „It Happened at the World Fair” (1963), wcielił się w rolę Presleya w filmie telewizyjnym „ELVIS” (1979), a także zagrał przestępcę przebranego za impersonatora Elvisa w komedii sensacyjnej „3000 mil to Graceland” (2001), która opowiada o tym jak Michael (Kurt Russell) i jego wspólnicy napadają na kasyno w Las Vegas w czasie "Elvis Week" i przebrani za Elvisa Presleya kradną trzy miliony dolarów. W „It Happened at the World Fair” Russell (który był wtedy dwunastoletnim chłopcem) podbiegł i kopnął Elvisa w goleń (zgodnie ze scenariuszem). Później w filmie widzi Elvisa i pielęgniarkę razem na randce i pyta, czy może ponownie go kopnąć za pieniądze. W „3000 mil to Graceland” ta scena została sparodiowana, młody chłopak biegnie i kopie Russella (ubranego w jumpsuit Elvisa) w goleń.
Ryan; John Joseph Patrick "Jack Lord" Ryan
→ Patrz hasło: "Lord; Jack Lord";
Ryan; Sheila Ryan Caan - dziewczyna Elvisa, z którą Elvis miał przyjacielsko-intymną relację w latach 1974-1976. Podczas wielu koncertów, jakie dał w tym okresie, ilekroć Sheila była na widowni dedykował jej piosenkę „And I Love You So”. Raz, po dedykacji, zanim jeszcze zaczął śpiewać powiedział: „Podejdź tutaj Sheila, pozwól mi zaśpiewać Ci, kochanie”. Sheila była najbardziej lojalną kobietą Elvisa.
W 1976 roku Sheila poślubiła aktora Jamesa Caana, ale małżeństwo przetrwało tylko rok, a jego owocem był syn Josie James Caan (obecnie aktor). Po cichu mówi się, że Sheila nigdy nie przestała kochać Elvisa i to dlatego jej małżeństwo z góry było skazane na niepowodzenie. Po rozwodzie nigdy już nie wyszła zamąż.
Od śmierci Elvisa utrzymywała kontakty z Kathy Westmoreland, Lindą Thompson i Larry Gellerem.
Urodziła się 17 września 1952, w Franklin Park (Illinois), a zmarła na raka 18 września 2012, w Canoga Park, w Los Angeles (Kalifornia).
S
Sachs; Bill Sachs - jeden z redaktorów magazynu muzycznego Billbord. Po pierwszych dwóch występach Elvisa na Louisiana Hayride napisał w Bilbordzie: "Dziewiętnastoletni Elvis Presley, który gościł na "Louisiana Hayride" 16 października 1954 roku, wykonał taki hit, że został sprowadzony również tydzień później [red. 23 października 1954 roku] i stał się stałym członkiem rodziny "Hayride" [red. nawiązanie do podpisania rocznego kontraktu]".
Salva; Tom Salva - jeden z kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu. Jego zbiory są wystawiane w King's Ransom Museum, razem ze zbiorami Buda Glassa i Russa Howe, właścicieli tego muzeum. Cała trójka przyjaźni się ze sobą.
Sarnoff; Tom Sarnoff - vice Prezydent NBC na West Coast (Zachodnie Wybrzeże). To do niego zwrócił się menadżer Elvisa, Tom Parker, w październiku 1967 roku, z propozycją programu, który dziś nazywamy "Comeback Special '68". Na tym etapie (propozycji) miał to być program świąteczny na Boże Narodzenie, z Elvisem w charakterze piosenkarza, sponsorowany przez Singer Corporation (po stronie NBC leżały by tylko stosunkowe niewielkie koszty). Coś na zasadzie Timex Show z 1960 roku.
Satana; Tura Luna Pascual (Yamaguchi) [Satana] [?] Jurman - jedna z najważniejszych kobiet w życiu Elvisa. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - Tura Satana".
Sauer; Ingrid Sauer - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Ingrid Sauer".
Savalas; Telly Savalas - aktor, znany w naszym kraju między innymi z serialu kryminalnego "Detektyw Kojak", z filmu "Parszywa dwunastka", czy "Ucieczka na Atenę". W 1975 roku zakupił posiadłość Elvisa przy Monovale Drive 144 (Holomby Hills, Los Angeles).
Scheff; Jerry Scheff - gitarzysta basowy w TCB Band Elvisa. Dorastał w okolicach San Francisco. Jego muzycznym kierunkiem był jazz i R&B. W wieku 15 lat grał w klubach w swoim nowym rodzinnym mieście Sacramento i w San Francisco. Później trafił do „Navy School of Music” w Waszyngtonie. Odbył dziewięciomiesięczny kurs teorii muzyki i harmonii oraz grał jazz z kilkoma znakomitymi muzykami. Po zwolnieniu z marynarki przeniósł się do Los Angeles i regularnie grał w klubach. Pierwszym hitem, na którym Scheff grał na basie, był album z grupą The Association, na którym znalazły się single "Along Comes Mary" i "Cherish". Szczególnym punktem jego kariery był album Doors "L.A. Woman". Pod koniec lat 60. poznał gitarzystę Jamesa Burtona, który tworzył zespoł dla Elvisa w 1969 roku. Scheff pracował dla Elvisa od 1969 do 1973 i od 1975 do 1977, na scenie i przy wielu nagraniach studyjnych. Zastanawiając się nad tamtymi latami, Jerry mówi: „Elvis miał ogromny wpływ na moją karierę. To było jak powrót do szkoły”.
Schilling; Jerry Schilling - przyjaciel Elvisa, jedyny który go nigdy nie zdradził. Urodzony 6 lutego 1942 roku, w Memphis, Tennessee. Miał dwie żony: Myrna Smith (od 1982 do 1987), Cindy Bennett (od 2000).
Poznał Elvisa w niedzielę 11 lipca 1954 roku, mając zaledwie 12 lat, kiedy został zaproszony przez Red West do dołączenia do niego, Presleya i innych w meczu piłki nożnej. Presley był rozgrywającym i rzucił podanie do Schillinga. Ponieważ był to bardzo dobry chwyt, Schilling był zapraszany do gry w każdą niedzielę przez kilka lat. Kiedy kariera Elvisa przybrała zawrotne tempo i był tak zajęty, że nie mógł grać, ich kontakty urwały się na jakiś czas. Kilka lat później Jerry Schilling złożył wizytę Presleyowi i odnowili swoją przyjaźń. Niedługo potem, w 1964 roku, Presley poprosił Schillinga, aby dołączył do jego świty, Memphis Mafii, a on na to przystał. Gdy ich przyjaźń jeszcze bardziej się zawiązała, Presley kupił Schillingowi dom w Hollywood, w którym mieszka do dziś.
W przeciwieństwie do wielu z otoczenia Elvisa, Jerry opuścił „wewnętrzny krąg” na jakiś czas, aby rozpocząć praktykę jako montażysta filmowy w branży filmowej, ucząc się od podstaw rzemiosła, które później dobrze mu przysłuży się. Jerry trenował również karate z Elvisem i był nazywany "Puma" w społeczności karate. Być może także ze względu na jego niezależność, Jerry i Elvis zostali bliskimi przyjaciółmi i Elvis doskonale wiedział, że zawsze może polegać na Jerrym.Miał małą rolę w filmie "The Trouble With Girls" ("Kłopoty z dziewczynami"), a w "Viva Las Vegas!" był jednym ze statystów.
Po rozpoczęciu nowej ścieżki kariery i przejściu do zarządzania w 1976 roku, pracował z takimi gwiazdami show jak Billy Joel, „Beach Boys” i „Sweet Inspirations”. Kiedy Lisa-Marie rozpoczęła karierę wokalną, Jerry przejął zarządzanie jej pierwszymi krokami.
Jerry Schilling i Sonny West jako jedyni z Memphis Mafii towarzyszyli Elvisowi podczas spotkania z prezydentem Richardem Nixonem w Białym Domu, 21 grudnia 1970 roku. Współredagował "Elvis on Tour" z Martinem Scorsese.
Książki: "Me and a Guy Named Elvis: My Lifelong Friendship with Elvis Presley".
Schröer; Andreas Schröer - autor książki "A Date With Elvis: Army Years Revisited".
Schutz; Siegrid Schutz - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Siegrid Schutz".
Scrivener; Mildred Scrivener - wychowawczyni Elvisa w dwunastej klasie. To ona postanowiła wciągnąć Elvisa do szkolnej rewii. Każdy rok szkolny kończył się uroczystym pokazem szkolnej rewii, czyli w różny sposób uzdolnionych dzieci. 9 kwietnia 1953 roku, konkurs te wygrał Elvis. Jak napisano na jednym z niemieckich portali: "Jako nauczycielka historii Elvisa w Humes High School, Mildred zakochała się w Elvisie jako uczniu i sprawiła, że Elvis wystąpił na corocznym wiosennym pokazie w szkole. Elvis zaśpiewał »Keep Them Cold Icy Fingers Off Of Me«, 9 kwietnia 1953 roku, a reakcja publiczności była tak entuzjastyczna, że wysłali go z powrotem na scenę na bis". Więcej w poście: "Zwiastuny wielkości".
Seaton; George L. Seaton - policjant z Denver, szef policji w Denver do 1972 roku. To z jego rąk Elvis przyjął swoją pierwszą pamiątkową oznakę policjanta Denver.
Selph; Mary Kathleen "Kathy" Selph - dziewczyna Elvisa od marca do 19 lipca 1972 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Kathleen Selph".
Seydal; Juergen Seydal - mistrz karate i instruktor stylów Shotokan. Trenował Elvisa w latach 1959-1960, kiedy Elvis pełnił służbę wojskową w Niemczech. Elvis jeździł do niego do Francji ilekroć miał urlop lub przepustkę. Był pierwszym trenerem Elvisa. Nazywany ojcem niemieckiego karate.
Shapiro; Max Shapiro
- jeden z dentystów Elvisa.
Sharp; Alice Elizabeth Sharp
→ Patrz hasło: "Presley; Eliza Alice Presley";
Sharp; Florence Juanita Sharp
→ Patrz hasło: "Clark; Florence Juanita (Sharp) Clark";
Shaver; Sean Shaver - fotograf. Fotografował Elvisa przez ponad dwadzieścia lat, temu poświęcił i podporządkował całe swoje życie. Wielki fan nie tylko głosu Presleya, ale przede wszystkim jego osobowości. Jest autorem największej kolekcji zdjęć (80 tysięcy) i filmów (setki, a może i tysiące godzin), na których znajdują się ujęcia z występów, filmów dokumentalnych, a także z życia prywatnego Elvisa. Więcej o nim w poście "Jumpsuit - Fringe Sleeves".
Sheering; Angie Sheering - fanka z Wielkiej Brytanii, która spotkała się z Elvisem na backstage Caesar's Palace po koncercie Toma Jonesa, 3 września 1974 roku (środa) w Las Vegas. Artykuł z relacją z tego spotkania został opublikowany w magazynie brytyjskiego fanklubu Elvisa Presleya (niestety nie podano numeru i daty).
Sheeley; Mary Jo Sheeley - fanka, dziewczyna, a później przyjaciółka Elvisa od 1956 roku - patrz post: "♥ Kobiety - Mary Jo Sheeley". Siostra Sharon Sheeley.
Sheeley; Sharon Sheeley - fanka i przyjaciółka Elvisa od 1956 roku - patrz post: "♥ Kobiety - Mary Jo Sheeley", gdzie jest także i o niej. Siostra Mary Jo Sheeley.
Shemwell; Sylvia Jean Shemwell - wokalistka żeńskiej grupy wokalnej The Sweet Inspirations, wspierającej Elvisa na scenie i podczas nagrań, od lipca 1969 roku do końca.
Urodziła się 30 czerwca 1941 roku w Fayetteville, Cumberland County, w Karolinie Północnej. Przed rozpoczęciem pracy z Elvisem The Sweets Inspirations śpiewał z Arethą Franklin. Przed dołączeniem do Sweet Inspirations, Sylvia zaczęła śpiewać w 1959 roku z „Gospellaires”. Po śmierci Elvisa Sylvia zorganizowała własne trio jazzowe. W swoim życiu pracowała z wieloma artystami, między innymi; Elvis Presley, Dionne Warwick, Dee Dee Warwick, The Drifters, Gene Pitney, Connie Francis, Bee Gees, Wilson Pickett, Solomon Burke, Esther Phillips i Aretha Franklin.
W roku 2001 Sylvia doznała ciężkiego udaru i zmagała się z umiejętnością mówienia, a przede wszystkim śpiewu. Zmarła 13 lutego 2010 roku w Winnetka, Los Angeles County, California.
W marcu 2011 roku Sylvia Smith została zastąpiona przez mieszkającą w Los Angeles piosenkarkę Kelly Jones.
W latach 70. była hospitalizowana, wykryto u niej raka żołądka. Kiedy Elvis się o tym dowiedział, uklęknął przed nią, położył ręce na jej brzuchu i modlił się. Kiedy poszła do szpitala na kolejną wizytę, ku zaskoczeniu lekarzy, po raku nie było śladu.
Sherlock; Nick Sherlock - przez jakiś czas współpracował z firmą Billa Belwa IC Costume Company. Miało to miejsce w okresie kiedy w jumpsuitach Elvisa zdobienia uzyskiwano głównie za pomocą ćwieków.
Shoofey; Alex Shoofey - wiceprezes International Hotel.
Shore; Sammy Shore - komik, występujący podczas supportów przed wyjściem Elvisa na scenę. Towarzyszył Elvisowi na scenie w roku 1969 i 1970.
Shutts; Stephen M. "Elvis" Shutts - jeden z kolekcjonerów. Ma jeden z kostiumów "White Yellow Flame Suit". Jednak najbardziej znany jest ze skupowania i sprzedaży pamiątek po Elvisie (głównie, ale także po innych gwiazdach rocka), czym zyskał sobie przydomek „The Indiana Jones of Memorabilia”.
Wydał książkę: "Raiders of Rock: The Pursuit of Rock and Roll Memorabilia in America".
Realizuje kolejne odcinki programu telewizyjnego "Raiders of Rock", w którym razem z drugim kolekcjonerem, Robertem Reynoldsem, podróżują po Stanach Zjednoczonych w poszukiwaniu najcenniejszych znalezisk w historii muzyki, przeszukując lokalne pchle targi i wyprzedaże garażowe, aby odkryć osobiste, a czasem cenne pamiątki muzyczne. Od znalezienia klasycznej szafy grającej, która kiedyś należała do Johnny'ego Casha, po potencjalne przedmioty takich artystów jak Elvis, Hank Williams Jr., Nirvana, Cheap Trick i Led Zeppelin (od 2012 roku).
Prowadzi firmę Rockology LLC - strona firmowa: Rock'n'Roll Rockology Memorabila. Jest tez na Instagramie i YouTube.
Jak sam podaje na swoim kanale Rockology na YouTube: "Jestem Stephen M. Shutts, właściciel Rockology, firmy zajmującej się historią muzyki i pamiątkami, specjalizującą się w wyszukiwaniu, uwierzytelnianiu, wycenie, kupowaniu, sprzedaży i pośrednictwie w sprzedaży pamiątek po Elvisie, Country Music i Rock N 'Roll. Jestem wiodącym autorytetem w dziedzinie pamiątek związanych z Elvisem i muzyką country, a moje znaleziska i przedsięwzięcia prezentowałem w Entertainment Tonight, Inside Edition, The Tonight Show, CNN, Fox, CH-1, CMT, w USA Today, Time, Newsweek i w wielu innych mediach na całym świecie".
Na stronie Rockology możemy przeczytać o nim trochę więcej i z mniejszym ładunkiem pychy (lub dumy, jak kto woli). W młodym wieku Stephen M. Shutts zajmował się zbieraniem puszek po piwie i kart baseballowych. W tym czasie rozwinęła się też jego miłość do muzyki ukształtowana przez pierwsze płyty, które usłyszał: Buffalo Springfield i The Jackson 5. W latach 70. Shutts został zahipnotyzowany Elvisem Presleyem po tym, jak zobaczył go w telewizji. Przekonał ojca, by kupił bilety na nadchodzący koncert Elvisa w Dayton w Ohio. Shutts zakochał się we wszystkim, co wiązało się z tym pierwszym koncertem.
Po ukończeniu studiów, przeprowadził się do Nashville i z braku lepszych ofert pracy, rozpoczął pracę w agencji talentów, gdzie rozwinął talent aktorski. Występy w roli odtwórcy Elvisa stały się normą dla Shutts a (na długo przed użyciem terminu „Elvis Tribute Artist” lub „ETA”), co otworzyło mu wiele drzwi, w tym trzyletnią trasę koncertową u boku duetu muzyki country Brooks & Dunn.
Od czasu przeprowadzki do Nashville i od wczesnych lat 90. XX wieku do chwili obecnej, znajdowanie nostalgicznych przedmiotów i odkrywanie historii muzyki stało się jego pasją. W miarę upływu lat znajdowanie i zbieranie rzadkich i interesujących przedmiotów jako pamiątek przekształciło się z hobby w pełnoprawną działalność, w tym kupowanie, sprzedawanie, wycenianie, uwierzytelnianie i pośrednictwo w handlu pamiątkami.
W latach 90. na listach uwierzytelniających do pamiątek, przy swoim nazwisku dopisywał w nawiasie D.B.A. Baby Let's Play House lub "Stephen M. Shutts (DBA Baby Let's Play House)". Nie udało mi się wyjaśnić co to za twór, ale podejrzewam, że pierwsza nazwa jego firmy, dziś znanej jako Rockology LLC.
Sigmon; Linda Hood Sigmon - osoba, która uważa siebie za pośredniczkę między Elvisem żyjącym w konspiracji, który przybrał imię Jesse (swojego zmarłego brata bliźniaka), a resztą świata. Jest też jedyną osobą, której zakonspirowany Elvis zaufał i z którą jest w stałym kontakcie (według jej słów). Niestety nigdzie nie wyjaśnia jak do tego doszło i czy zna go osobiście (raz mówi, że nigdy nie spotkała w realnym świecie, innym razem, że tak). Prowadzi stronę internetową (a od jakiegoś czasu także drugą), na której opisuje swój kontakt z Jesse (Elvisem w konspiracji). Była też na Facebooku, ale od jakiegoś czasu jej profil nie działa (być może zmieniła) i ma swój kanał na YouTube (na szczęście tutaj prawie nikt już nie zagląda).
W jednym (tylko) ze źródeł wyczytałam, że zmarła w 2018 roku, aczkolwiek nie udało mi się potwierdzić tej wiadomości. Faktem jest, że w 2018 roku zaprzestała pisania na swoich stronach, co być może zostało zinterpretowane jej zgonem. Jaka jest prawda nie wiadomo, być może została do tego zmuszona prawnie, perswazją lub też po prostu jej się to znudziło. Niemniej na Facebooku była aktywna do 2021 roku. Teraz już nie jest, ale z kolei nastąpił ruch na jej stronach www.
Sitton; Ray Sitton - członek Memphis Mafii od lat 50.
Slaughter; Todd Slaughter - fan Elvisa z UK od początku lat 60., a od sierpnia 1967 roku prezes fanklubu Elvisa Presleya w Wielkiej Brytanii.
Fanklub Elvisa Presleya w Wielkiej Brytanii powstał w 1957 roku. Tod Slaughter przejął go od Alberta Handa w 1967 roku.
Współpracował też z Radio Caroline i Radio Luxemburg. Jak pisze:
Slaughter; Vicky Slaughter - żona Toda Slaughtera, również wielka fanka Elvisa.
Slomanski; Henry "Hammering Hank" Slomanski - mistrz karate i instruktor karate Chitō-ryū. Urodził się 18 czerwca 1928 roku, a zmarł 23 kwietnia 2000 roku. W niektórych źródłach występuje jako Hank Slemansky lub Samansky (błędnie).
Trenował Elvisa w latach 1959-1960, kiedy Elvis pełnił służbę wojskową w Niemczech. Elvis jeździł do niego do Francji ilekroć miał urlop lub przepustkę. Slomanski cieszył się wielkim szacunkiem w świecie karate, był niekwestionowanym autorytetem. Uważano go za bezkompromisowego i rygorystycznego egzaminatora, zwłaszcza w stosunku do różnych uczniów-sław. Jak czytamy w jego biografii: „Jeśli ktoś kiedykolwiek zdobył czarny pas u Hanka, możesz być pewny, że solidnie na niego zapracował”. Jest w niej też fragment dotyczący Elvisa: "Podczas egzaminowania Presleya, Hank otro przetestował Elvisa i wielokrotnie próbował go złamać, lecz dowiedział się, że Presley miał w sobie prawdziwego »ducha walki«”, co przesądziło o przyznaniu mu czarnego pasa. To był pierwszy pas mistrzowski Elvisa - czarny w stopniu pierwszego dana.
Elvis wcześniej nie znał tego nazwiska, aż nie przeczytał w magazynie artykułu o Hanku Slemanskym, byłym żołnierzu piechoty morskiej, który wprowadził ten sport do sił zbrojnych. To z niego dowiedział się, że ten mistrz ma ustawioną najwyżej poprzeczkę, jest najlepszy i najbardziej wymagający.
Smith; Billy Smith - był pierwszym kuzynem Elvisa, synem najstarszego brata Gladys Presley, Travisa i bratem Bobby Smitha. Billy był o 8 lat młodszy od Elvisa i dorastał razem z nim w Tupelo. Rodzina Billy'ego przeniosła się również z Presleyami, gdy po raz pierwszy przeprowadzili się do Memphis. Kiedy Elvis kupił Graceland, rodzina Billy'ego również się tam wprowadziła, a jego ojciec Travis pracował dla Elvisa jako szef ochrony. Kiedy Billy był wystarczająco dorosły, zaczął pracować z zespołem "Memphis Mafia".
Billy i Elvis byli kuzynami i dorastali razem, nigdy się nie rozstali. Elvis był bliżej Billy'ego niż kogokolwiek innego w „Memphis Mafia” i zawsze robił wszystko. Po ślubie on i jego żona Jo, mieszkali w przyczepie za głównym domem Graceland, z wyjątkiem kilku lat, kiedy Billy pracował na kolei. Zajmował się garderobą Elvisa zarówno podczas trasy, jak i w Graceland. Billy i jego żona rozegrali ostatni mecz racquetballa z Elvisem ostatniej nocy przed jego śmiercią. Po śmierci Elvisa przez krótki czas przebywał w Graceland, a następnie wraz z rodziną przeniósł się do Missisipi.
Będąc zarówno rodziną, jak i członkiem "Memphis Mafia", Billy Smith był prawdopodobnie najbliższym przyjacielem Elvisa.
Syn dla: Travis James Smith (1914–1973) i Lorraine (Iva) Smith (1922–1988). Travis był bratem Gladys (matki Elvisa).
Billy mieszka w Mississippi i nadal pracuje jako specjalista od maszyn w firmie produkującej stal.
Smith; Bobby James Smith - był pierwszym kuzynem Elvisa, synem najstarszego brata Gladys Presley, Travisa i bratem Billego Smitha.
Syn dla: Travis James Smith (1914–1973) i Lorraine (Iva) Smith (1922–1988). Travis był bratem Gladys (matki Elvisa).
Urodził się 1 sierpnia 1941 roku, zmarł 13 września 1968 (w wieku 27 lat). Został pochowany na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Smith; Danny Smith - syn Billy'ego Smitha i jego żony Jo. Czyli Elvis był jego wujkiem. Linia matki (Gladys).
Dziś prowadzi kanał "Memphis Mafia Kid" na YouTube, a podpisuje się "Welcome To Elvis Presley's World".
Smith; Frank Smith - pastor kościoła Assembly of God Church w East Tupelo za czasów kiedy Elvis był chłopcem. To on dał mu kilka lekcji gry na gitarze.
Smith; Gene "Junior" Smith - kuzyn Elvisa. Jeden z pierwszych członków Memphis Mafii. On i Elvis byli kuzynami i przyjaciółmi z dzieciństwa, pracowali razem, randkowali razem z dziewczynami i pozostawali ze sobą blisko. Podobnie jak jego (Elvisa) kuzyn Billy Smith, Gene również mieszkał w Graceland i był odpowiedzialny za garderobę Elvisa. Przestał współpracować z Elvisem w 1969 roku z powodu braku porozumienia z Vernonem w sprawie płacy.
Syn dla Levalle (siostry Gladys) i Edwarda Smitha. Brat dla: Lee Edwarda Smitha i "Juniora" Smitha.
Gene czasami nazywany jest "Juniorem", zwłaszcza w materiałach, które odnoszą się do wczesnych lat 50., kiedy był młodym chłopakiem. To mylące, bo ksywka "Junior" zarezerwowana jest dla innego Smitha, którego imienia nie udało mi się ustalić (→ Patrz hasło: "Junior" Smith).
Smith; I.C. Smith - agent FBI, który używał Ronnie Lee Adkinsa (tego, który okradł grób Elvisa na cmentarzu Forest Hill) jako informatora.
Smith; John Smith - piosenkarz country i autor tekstów. Miał upodobania bardzo podobne do Evisa, lubił i śpiewał gospel, lubił te same potrawy, kochał zwierzęta, zwłaszcza konie itp. Podobnie jak Elvis interesował się duchowością człowieka, aczkolwiek nie wychodził poza ryt chrześcijański (tak jak Elvis czytał Biblię i inne książki z kanonu).
Kolejny, który uważa się za syna Elvisa Presleya. Twierdził nawet, że Elvis utworzył dla niego fundusz powierniczy. W akcie urodzenia, jaki dostarczył jednej z gazet, widnieje jako John Dennis Roach, a w rubryce rodzice wymieniono: Elvis A. Presley i Zona Marie Roach. Z aktu wynika, że urodził się w lipcu 1961 roku. Dokument został wydany 1985 roku przez Teksański Departament Zdrowia. Sceptycy uważają, że został sfałszowany w programie graficznym, a jedna z osób go znających twierdzi nawet, że widziała jeszcze dwa inne akty jego urodzenia.
Smith twierdzi, że został adoptowany przez Irę Dee Smith, brata matki Elvisa, Gladys Smith Presley, gdy miał 16 miesięcy. Natomiast wyjaśniając swoje rzekome pokrewieństwo z Elvisem mówi, że kuzyn męża jego biologicznej matki, ożenił się z bratem mamy Elvisa Gladys. Ira Dee i jego żona Etta również adoptowali dwie siostry Johna z jednego z poprzednich małżeństw Zony Marie. Jednak żaden z dokumentów nie wspomina o Irze Dee Smith ani o dziadku Elvisa, Robercie Smith, który był żonaty i spłodził inne dzieci przed ślubem z babcią Presleya, Doll Mansell.
Smith zaczął śpiewać jako małe dziecko i występował w lokalnych nocnych klubach, w programie The Louisiana Hayride w swoim rodzinnym mieście Shreveport. Później dołączył do trasy koncertowej The Lawrence Welk Show. Po doświadczeniu z Welk, Smith nagrał kilka singli i spróbował swoich sił w pisaniu piosenek w Nashville. W 1979 roku jako Dennis Smith wydał dwa single. Są też jakieś jego nagrania jako John Starr, wydane w 2010 roku.
Ponadto twierdzi, że piosenka "(Marie's The Name) His Latest Flame" powstała na cześć jego matki.
Więcej o nim w artykule "Is Scottsdale's John Smith the Secret Love Child of Elvis Presley?" na stronie Phoenix New Times.
Smith; "Junior" Smith - jeden z kuzynów Elvisa ze strony matki. Był członkiem MM od początku kariery Elvisa. Miał przerażający wygląd twarzy i równie skomplikowaną osobowość. Brał udział w wojnie koreańskiej (1950–1953), która odcisnęła na nim piętno. Ponoć podczas jednej z akcji wpadł w szał i zastrzelił grupę cywilów w koreańskiej wiosce, co prawdopodobnie było aktem desperacji strachem o własne życie.
Z niektórych źródeł niejasno wynika, że mógł być bratem Gene, Bobby'ego, Lee Edwarda, Billy'ego Smithów. Bobby i Billy byli brcmi, synami najstarszego brata Gladys Presley, Travisa Smitha i jego żony Lorraine. Z kolei Alanna Nash pisze: "Wkrótce powitają siostrę Gladys Levalle i jej męża Edwarda Smitha oraz ich dzieci, Juniora i Gene, z Mississippi", co już w ogóle komplikuje sprawę, bo z tego by wynikało, że Levalle Smith poślubiła jakiegoś Edwarda Smitha, mężczyznę o takim samym nazwisku jak ona.
W innym źródle czytamy: "11 czerwca 1956 był smutnym dniem dla Elvisa. Leci do Memphis na pogrzeb swojego kuzyna Lee Edwarda Smitha, brata Gene'a i Juniora, który utonął". To by znaczyło, że "Junior" był synem Edwarda Smitha, a skoro był nazywany "Juniorem", to jego personalia powinny brzmieć: Edward Smith Jr. Czyli jest jednym z trójki synów Levalle (siostry Gladys) i Edwarda Smitha.
Niestety wszystkie źródła nazywają go tylko "Juniorem" i nie mogę ustalić jego imienia, ani czyim był synem. I chyba nie ja jedna mam z tym problem, bo w źródłach w tej kwestii jest totalny bałagan.
Smith; Lera Louise Samantha Smith - żona kuzyna Elvisa, Gene'a Smitha. Przez cały czas mieszkali w Memphis. Lera i Louise, to jej imiona. Natomiast jeśli chodzi o imię "Samantha", to albo jest to jej trzecie imię, albo nazwisko panieńskie.
Smith; Leroy Smith - fan i jeden z większych kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu. Ma też dużą wiedzę pozyskaną bezpośrednio od najbliższego otoczenia Elvisa.
Smith; Lorraine (Iva) Smith - żona Travis James Woodrow Wilson Smith (brata Gladys), od 1936 roku (wzięli ślub w Tupelo).
Matka dla: Bobby James Smith i Billy Smith.
Urodziła się 14 września 1922 roku, w Tupelo, Lee County, Mississippi, zmarła 11 listopada 1988 (w wieku 66 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowana na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown, w Memphis, Shelby County, Tennessee.
Smith; Myrna Yvonne Smith - amerykańska twórczyni piosenek i piosenkarka, wokalistka żeńskiej grupy wokalnej The Sweet Inspirations, wspierającej Elvisa na scenie i podczas nagrań, od lipca 1969 roku do końca.
Urodziła się 28 maja 1941 roku, w New Jersey. W marcu 2010 roku, podczas europejskiej trasy koncertowej "Elvis: The Concert", Myrna Smith zachorowała na zapalenie płuc. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych jej stan nadal się pogarszał. Do października 2010 roku była pacjentką w Centrum Pielęgniarstwa i Rehabilitacji Canyon Oaks w Canoga Park w Kalifornii. Zmarła 24 grudnia 2010 roku.
Smith; Rebecca "Reeca" (Smith) Gossan - jedna z dziewcząt, nad którą Elvis roztoczył opiekę mentorską (patrz post "♥ Kobiety - Reeca Smith").
Smith; Robert Lee "Bob" Smith - ojciec Gladys (Smith) Presley, matki Elvisa, żony Vernona Elvisa Presleya.
Żona: Octavia Lavenia (Mansell) "Doll" Smith.
Ojciec dla: Effie Smith; Lillian Mann Smith Fortenberry; Lavell Smith; Retha Smith; Gladys Love Smith Presley; Travis Smith; Tracy D Smith; Clettes Smith Presley i Johney Lee Smith.
Urodził się 24 marca 1879 roku w hrabstwie Lee County (MS), zmarł w październiku 1931 roku, w hrabstwie Lee County (MS). Został pochowany na Mount Pleasant Methodist Church Cemetery, w Tremont, w hrabstwie Itawamba County.
Smith; Robin A. Smith - dyrygent brytyjski. Dyrygował Czeską Narodową Orkiestrą Symfoniczną podczas "Elvis Presley Live in Concert", 7 czerwca 2018 roku w Krakowie, na obiekcie Tauron Arena.
Smith; Octavia Lavenia (Mansell) "Doll" Smith - matka Gladys (Smith) Presley, matki Elvisa, żony Vernona Elvisa Presleya. Wcześniej zanim przylgnęło do niej "Doll", nazywana również "Lovina" lub "Luvenia".
Mąż: Robert Lee "Bob" Smith.
Matka dla: Effie Smith; Lillian Mann Smith Fortenberry; Lavell Smith; Retha Smith; Gladys Love Smith Presley; Travis Smith; Tracy D Smith; Clettes Smith Presley i Johney Lee Smith.
Urodziła się w maju 1876 roku w hrabstwie Itawamba County (MS), zmarła 13 kwietnia 1935 roku, w Tupelo, w hrabstwie Lee County (MS). Została pochowana na Mount Pleasant Methodist Church Cemetery, w Tremont, w hrabstwie Itawamba County.
Smith; Travis James Woodrow Wilson Smith - brat Gladys Love (Smith) Presley, żony Vernona Presleya i matki Elvisa.
Mąż Lorraine (Iva) Smith (1922–1988), którą poślubił w 1936 roku.
Ojciec dla: Bobby James Smith i Billy Smith.
Urodził się 3 października 1914 roku, w Mississippi, zmarł 17 sierpnia 1973 (w wieku 58 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowany na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Soden; Jack Soden - od czerwca 1982 roku Dyrektor Wykonawczy Graceland Division of Elvis, od maja 1990 roku Dyrektor Generalny i Prezes Elvis Presley Enterprises, Inc. Od grudnia 2015 roku jest dyrektorem The Greater Memphis Chamber. Zasiada w zarządach różnych instytucji charytatywnych w Memphis, takich jak: The National Civil Rights Museum (Narodowe Muzeum Praw Obywatelskich), Professional Advisory Board w Saint Jude Children's Research Hospital (Profesjonalna Rada Doradcza w St. Jude Children's Research Hospital), Society of Entrepreneurs (Towarzystwo Przedsiębiorców).
Jack Soden był maklerem giełdowym w Kansas City na początku lat 80., gdy poznał Priscillę Presley dzięki wspólnym znajomym, kiedy była już wykonawcą majątku Elvisa Presleya (wbrew woli Elvisa uczynił ją Vernon na krótko przed śmiercią). Mówiła Sodenowi: „Ciotka Delta [Elvisa] nadal mieszka w domu, pokojówka wciąż przychodzi sprzątać, kuzyni i wujowie nadal tną trawę i malują ogrodzenia”, co kosztuje, tak jak utrzymanie posiadłości. Soden obserwując tłumy fanów wciąż stojących pod bramą i wypisujących na kamiennym ogrodzeniu, wpadł na pomysł żeby udostępnić rezydencję zwiedzającym. Chciał włączyć w to miasto, ale Rada Miejska stwierdziła, że "Elvis nie żyje, życie toczy się dalej, a Graceland nie jest częścią przyszłości Memphis". Jednak on wiedział swoje i jak czas pokazał było to trafione posunięcie. Graceland dla zwiedzających otworzono 7 czerwca 1982 roku.
Spector; Harvey Phillip "Phil" Spector – amerykański producent muzyczny i muzyk, aktywny zawodowo głównie w latach 60. i 70. XX wieku. Urodził się 26 grudnia 1939 roku w Nowym Jorku, a zmarł 16 stycznia 2021 roku w French Camp (w więzieniu). Źródła podają sprzeczne informacje - jedne mówią, że zmarł z przyczyn naturalnych (wiek), inne wskazują na zarażenie wirusem SARS-CoV-2 wywołującym chorobę COVID-19.
Spector miał zaledwie 17 lat, kiedy jego grupa The Teddy Bears nagrała swój pierwszy przebój - balladę napisaną i wyprodukowaną przez niego, która stała się klasykiem muzyki pop "To Know Him is to Love Him".
Później rozpoczął współpracę z wybitnymi kompozytorami Jerrym Leiberem i Mikiem Stollerem. Ostatecznie znalazł swoją niszę w produkcji. Przez pewien czas miał nawet własną firmę producencką Philles Records, z Lesterem Sillesem, w której opracował swoje autorskie brzmienie. Był nazywany wizjonerem za stworzenie tak zwanej "ściany dźwięku", która łączyła porywające harmonie wokalne z orkiestrowymi aranżacjami.
W połowie lat 70. Spector wycofał się z branży muzycznej. Od czasu do czasu pojawiał się, by pracować nad specjalnymi projektami, w tym albumem Leonarda Cohena "Death of a Ladies' Man" i "End of the Century" The Ramones.
W 1989 roku, za swój wkład w rozwój muzyki, został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
W 2003 roku został oskarżony o morderstwo aktorki Lany Clarkson w swojej rezydencji na obrzeżach Los Angeles. 15 kwietnia 2009 roku został uznany za winnego, a 29 maja tego samego roku skazany za morderstwo drugiego stopnia na karę dożywotniego pozbawienia wolności z możliwością ubiegania się o przedterminowe zwolnienie warunkowe po odbyciu 19 lat z zasądzonej kary. W 2011 roku ubiegał się o ponowne rozpatrzenie sprawy, ale jego prośba nie została przyjęta.
W latach 60. nagrywał dla Elvisa ścieżki dźwiękowe - dema. Z Evisem współpracowało również wielu muzyków Spectora, w tym perkusista Hal Blaine i giarzysta Barney Kessel. Z kolei piosenkarz Darlene Love, z zepołu Spektora The Crystals, przeszedł do grupy The Blossoms, która pracowała z Elvisem w "Comeback Special '68". Dodatkowo kilku innych jego muzyków (Tommy Tedesco, Mike Deasy, Larry Knechtel, Billy Strange) było zaangażowanych w studyjnych sesjach nagraniowych Elvisa.
W Rolling Stone Magazine (z 1 listopada 1969 roku) ukazał się z nim wywiad, przeprowadzony przez Janna Wennera w kwietniu 1969 roku, w którym Spector nazywa Elvisa "sensacją" i mówi o nim:
Spencer; Barbara Spencer - dziewczyna Elvisa z lat 1944-1945. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Spinks; Bruce Spinks - dziennikarz sportowy, który podczas koncertu satelitarnego złapał pelerynę, gdy Elvis rzucił ją publiczności.
Spreen; Glen Spreen - począwszy od sesji nagraniowej w 1969, pracował jako aranżer Elvisa. W 1973 roku został współautorem dwóch piosenek: "Holly Leaves" i "Christmas Trees". Zmarł po krótkiej chorobie w sierpniu 2016 roku.
Sri; Sri Daya Mata
→ Patrz hasło: "Mata; Sri Daya Mata";
Stanford; Lawrence Stanford - on i jego żona Martha zaadatowali dawny kościół Assembly of God Church w East Tupelo, do którego uczęszczali Presleyowie na dom mieszkalny. Mieszkali w nim od 1959 roku do 2008 roku (42 lata), kiedy to budynek odkupiło od nich muzeum Elvis Presley Birthplace.
Stanford; Martha Stanford - ona i jej mąż Lawrence zaadatowali dawny kościół Assembly of God Church w East Tupelo, do którego uczęszczali Presleyowie na dom mieszkalny. Mieszkali w nim od 1959 roku do 2008 roku (42 lata), kiedy to budynek odkupiło od nich muzeum Elvis Presley Birthplace.
Stanic; Phillip Stanic
→ Patrz hasło: "Elvis Aaron Presley Junior";
Stanley; Angie Stanley - żona Wiliama "Billa" Stanleya, przybranego brata Elvisa. Została omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Stanley; Davada Mae (Elliot) "Dee" Stanley Presley - druga żona Vernona, ojca Elvisa.
Urodziła się 16 czerwca 1925 w Waverly, Hrabstwo Humphreys, Tennessee, USA. Zmarła 28 września 2013 w Nashville, Hrabstwo Davidson, Tennessee, USA.
Rodzice: James Wright Elliot (1874 - 1957) i Bessie Mae Heath (1887 - 1930).
Jej pierwszym mężem był oficer armii amerykańskiej William Jabe Stanley (1922 - 1991), z którym miała trójkę synów: Williama "Billy", Ricka "Ricky" i Davida. Rozwiodła się z nim po poznaniu Vernona w 1960 roku. Rzekomo z powodu alkoholizmu męża.
Zaprosiła Elvisa do siebie na kawę, gdy oboje stacjonowali w Niemczech. Ponoć chciała go uwieść, ale Elvis wyczuł o co chodzi i wysłał do niej swojego ojca Vernona. Kobieta uznała, że "lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu" i tak to się zaczęło. Rozwiedli się kilka miesięcy po śmierci Elvisa. Choć Elvis wręcz alergicznie nie znosił tej kobiety, to zgodził się na ich czasowe zamieszkiwanie w Graceland (po ślubie Vernona z Davadą), a jego uraza do macochy nigdy nie odbiła się na jego relacjach z przybranym rodzeństwem. Wręcz przeciwnie, pokochał tych chłopców i rozpieszczał ich na wszelkie możliwe sposoby, jak to Elvis. Gdy dorośli również roztoczył nad nimi opiekę, dał pracę i wyciągał z różnych opresji.
Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; David Stanley - syn z pierwszego małżeństwa Davady "Dee" Stanley Presley, drugiej żony Vernona, ojca Elvisa; najmłodszy z trójki jego przybranych braci ("przybrany", a nie "przyrodni", jak podają błędnie źródła, również nie "przysposobiony"). David i jego bracia przeprowadzili się do Graceland w 1960 roku, gdzie mieszkali niecałe dwa lata, do czasu aż Elvis nie kupił im nowego domu przy Hermitage Road 3650. Zaczął pracować u Elvisa 8 czerwca 1972 roku, wbrew woli swojej matki. Pracował jako ochroniarz Elvisa do końca, z małą przerwą na szkołę filmową.
Urodził się w 1955 roku. Dziś jest przewodniczącym „David Stanley Communications and Impello Media Group”. Jest znany w całym kraju jako mówca, pisarz i producent. Mieszka ze swoją żoną Jennifer w Dayton w Ohio. Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; Richard Earl "Ricky" Stanley - syn z pierwszego małżeństwa Davady "Dee" Stanley Presley, drugiej żony Vernona, ojca Elvisa; środkowy z trójki jego przybranych braci ("przybrany", a nie "przyrodni", jak podają błędnie źródła, również nie "przysposobiony"). Twardy narkoman, który po śmierci swego sławnego brata, najbardziej rozpaczał. Był na liście płac jako osobisty asystent i ochroniarz. Podczas swojego pobytu z Elvisem miał problem z narkotykami i został aresztowany w 1975 roku za próbę wypełnienia fałszywej recepty na amfetaminę w lokalnym szpitalu. W końcu się zawziął i postanowił wyjść na prostą, dla siebie i z miłości do Elvisa oraz przez wzgląd na pamięć o nim (pisze o tym w swojej książce "W pułapce"). Rick przeszedł leczenie uzależnienia od narkotyków i postanowił iść drogą, którą kiedyś zasugerował mu Elvis - został kaznodzieją (razem z Elvisem dużo rozmawiali o Bogu). Pracował jako ochroniarz Elvisa do końca, ale z małą przerwą - został zwolniony po konflikcie z Lindą Thompson, a po jej odejściu z Graceland w grudniu 1977 roku, przywrócony do pracy.
Rick i jego bracia przeprowadzili się do Graceland w 1960 roku, gdzie mieszkali niecałe dwa lata, do czasu aż Elvis nie kupił im nowego domu przy Hermitage Road 3650. Rick urodził się 13 grudnia 1953 roku, a zmarł 7 stycznia 2019 roku.
Pracował dla Elvis jako osobisty asystent i ochroniarz. Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; William "Billy" Stanley - syn z pierwszego małżeństwa Davady "Dee" Stanley Presley, drugiej żony Vernona, ojca Elvisa; najstarszy z trójki jego przybranych braci ("przybrany", a nie "przyrodni", jak podają błędnie źródła, również nie "przysposobiony"). Początkowo należał do Memphis Mafii, jednak później, gdy stał się twardym narkomanem, był przekonany, że Elvis uwiódł jego żonę Angie. Tak tłumaczył sobie jej odejście (chociaż ona porzuciła go z powodu niekontrolowanej narkomanii) i wkrótce sam też wyprowadził się od Elvisa.
David i jego bracia przeprowadzili się do Graceland w 1960 roku, gdzie mieszkali niecałe dwa lata, do czasu aż Elvis nie kupił im nowego domu przy Hermitage Road 3650. Billy urodził się w styczniu 1953 roku.
Elvis nazwał go „Charlie Manson” z powodu jego groźnego wyglądu.
Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; William Jabe Stanley - pierwszy mąż Davady Mae (Elliot) "Dee" Stanley Presley. Był oficerem armii amerykańskiej, brał udział w II wojnie światowej i wojnie w Wietnamie. Był w osobistej obstawie generała George'a Pattona. Urodził się w 1922 roku, a zmarł w 1991 roku (dokładnych dat nie udało mi się ustalić). Mieli ze sobą trójkę synów: Williama "Billy" Stanleya, Ricka "Ricky" Stanleya i Davida Stanleya. Davada rozwiodła się z nim po poznaniu Vernona w 1960 roku, kiedy mieszkał w Niemczech, gdy Elvis pełnił tam służbę wojskową. Rzekomo z powodu alkoholizmu męża, co potwierdzają synowie.
Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanton; Brenda Gail "Gail Stanton" Stone - modelka i aktorka, jedna z kobiet Elvisa w latach 1976-1977. Patrz post "♥ Kobiety - Gail Stanton"
Stefaniak; Elisabeth Stefaniak
→ Patrz hasło: "Mansfield; Elisabeth (Stefaniak) Mansfield".
Stevens; Andrea June (Stephens) Stevens - wygrała konkurs magazynu "Hit Parader", w którym nagrodą była kolacja z Elvisem. Patrz post "♥ Kobiety - Andrea June Stevens"
Stoker; Gordon Stoker - lider grupy The Jordanaires - wokal tenorowy, fortepian, organy, perkusja (1951-2013).
Data i miejsce urodzenia: 3 sierpnia 1924, Gleason, Tennessee, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 27 marca 2013, Brentwood, Tennessee, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Stoller; Mike Stoller - urodził się jako Michael Stoller, ale później zmienił imię legalnie na "Mike". Jest pianistą i kompozytorem. Urodził się 13 marca 1933 roku i mieszkał Long Island. Jego kariera zawodowa była ściśle związana z Jerome "Jerry" Leiberem - tworzyli razem. Poznali się w Los Angeles w 1950 roku. Krótko po tym zaczęli razem pisać piosenki. Ich pierwszym przebojem była kompozycja "Hard Times", nagrana przez Charlesa Browna, która stała się rhythm and bluesowym hitem w 1952 roku. Byli prawie etatowymi pisarzami muzycznymi Presleya.
Stone; Brenda Gail Stone
→ Patrz hasło: "Stanton; Brenda Gail "Gail Stanton" Stone".
Stone; Mike Stone - karateka i "przyjaciel" Elvisa. Przez jakiś czas nim był, tak długo aż nie uwiódł mu żony (albo ona jego). Był osobistym trenerem karate Priscilli, ale wcześniej ćwiczył też z Elvisem i pracował jako jego ochroniarz.
Mike Stone urodził się w Makawao, Maui na Hawajach. Stone po raz pierwszy zapoznał się ze sztukami walki w Aikido, gdy był uczniem Lahainaluna High School. Po ukończeniu Stone wstąpił do armii amerykańskiej w 1962 roku. Stone rozpoczął naukę Shorin-ryu Karate, zdobywając czarny pas w zaledwie sześć miesięcy pod okiem Herberta Petersa, stacjonując w Fort Chaffee w Arkansas. Dobrze znany ze swoich sukcesów w turniejach karate w latach sześćdziesiątych XX wieku, Stone znany ze swojej agresywności zdobył przydomek „The Animal”, co oznacza rekord 91 zwycięstw z rzędu. W 1964 roku Stone wygrał wielkie mistrzostwa sparingowe na pierwszych w historii Międzynarodowych Mistrzostwach Karate w Long Beach w Kalifornii. Jest autorem kilku książek, w szczególności „Book of American Eclectic Karate”.
Stone spotkał Elvisa i Priscillę Presleyów w 1968 roku na Hawajach, podczas mistrzostw karate, organizowanych przez długoletniego instruktora karate Elvisa, Eda Parkera. Ponoć Elvis był pod wrażeniem jego umiejętności. Natępny raz spotkali się kilka lat później w Las Vegas. Mike Sone był ochroniarzem Phila Spectora. Phil przyprowadził go za kulisy i poznał z Elvisem. Kiedy Spector poszedł Elvis i Stone przenieśli się do jego apartamentu na najwyższym piętrze i rozmawiali o karate.
Kiedy Priscilla postanowiła uczyć się karate, pierwszych lekcji udzielił jej Ed Parkera, potem Kang Rhee, a następnie przeniosła się do Chucka Norrisa. Stone odwiedzał szkołę Norrisa i szkolił Priscillę, tak zaczął sie ich romans.
W lutym 1972 roku Priscilla odeszła od Elvisa i wprowadziła się do Stone'a, z którym miała długi romans. Stone miał małe dziecko i ciężarną żonę. Stone pracował jako ochroniarz dla producenta płyt Phila Spectora. Po występie Elvis zaprosił Stone'a z powrotem do apartamentu pary, gdzie zasugerował, żeby Priscilla trenowała ze Stone. Trzy tygodnie później Priscilla odbyła 45 minut jazdy do szkoły Stone'a w Huntington Beach. Ze względu na odległość Priscilla zdecydowała się trenować z Chuckiem Norrisem, który miał szkołę w zachodnim Los Angeles, bliżej domu Presleyów. Stone od czasu do czasu wyjeżdżał do szkoły Norrisa, by szkolić Priscillę. Związek szybko stał się romantyczny, przyczyniając się do rozstania Elvisa i Priscilli w lutym 1972 roku i rozwodu w 1973 roku. Stone i Priscilla ostatecznie rozstali się, ponieważ sprzedał gazecie Globe historię zatytułowaną „How I Stole Elvis Presley's Wife From Him”.
W 1963 roku Stone zdobył mistrzostwo Southwest Karate w dywizji czarnych pasów. Promotorem był Allen Steen, który odniósł zwycięstwo nad Stone i Chuckiem Norrisem. Na Międzynarodowych Mistrzostwach Karate Eda Parkera w 1964 roku Stone pokonał Harry'ego Keolanui w finale, aby zostać Grand Championem. W Chicago w tym samym roku Stone odniósł zwycięstwo nad Rayem Cooperem i Millsem Crenshawem, wygrywając pierwszy światowy turniej karate. Na Narodowych Mistrzostwach Stanów Zjednoczonych w Karate w 1965 roku Stone zdobył mistrzostwo pokonując Waltera Worthy'ego. Również w tym samym roku Stone ponownie wygrał Międzynarodowe Mistrzostwa Karate Eda Parkera, pokonując Arta Pelela i Tony'ego Tullenersa. Trzy lata później Stone wygrał Mistrzostwa Świata Zawodowców w Karate, 24 listopada 1968 roku, pokonując Boba Taiana decyzją punktową. W 1969 roku na Narodowych Mistrzostwach Karate USA Stone przegrał z Victorem Moorem.
Stone był trzykrotnie żonaty. Swoją pierwszą żonę, Mary Ann Dobbs (od 1964 do 1966), poznał w armii stacjonującej w Fort Chaffee. Swoją drugą żonę, Francine Doxey (od 1966 do 1972), poznał w Newport Beach, gdzie pracował jako bramkarz. W 1985 roku Stone sprzedał cały swój dobytek i przeniósł się na odizolowaną wyspę na Filipinach, gdzie mieszka wraz ze swoją obecną żoną Tainą (od 1986).
Strada; Al Strada - ochroniarz Elvisa. W 1972 roku został pierwotnie zatrudniony w Graceland jako ochroniarz, który miał zająć się Priscillą i Lisą-Marie w nocy, gdy Elvis był w poza domem.
Z czasem podejmował także wiele innych zadań. On i jego żona Sandy często towarzyszyli Elvisowi w trasie. Był też menedżerem garderoby Presleya. Pracował w Graceland jeszcze po śmierci Elvisa, do 25 lipca 1980 roku.
Strange; Billy Strange - został wybrany przez Presleya na swojego aranżera w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68".
Strickland; Christine Strickland - jedna z kucharek Elvisa w Graceland. Na początku lat 60. Elvis podarował jej w prezencie swoje pierwsze pianino (Stroud, 1911), które kupił od O.K. Houck Piano Company Inc. w Memphis, Tennessee, 30 września 1955 roku, za 281,75dolarów.
Sumner; John Daniel "J. D." Sumner, zwany w skrócie J. D. Sumner - przyjaciel Elvisa, najniższy znany bas świata w latach kiedy występował. Urodził się 19 listopada 1924 roku, a zmarł 16 listopada 1998 roku.
Był amerykańskim piosenkarzem gospel, autorem tekstów piosenek, promotorem muzyki, znanym nie tylko ze swojego niskiego basu, ale także z innowacji w dziedzinie muzyki chrześcijańskiej i ewangelicznej, śpiewał w pięciu kwartetach.
J. D. Sumner po raz pierwszy śpiewał w The Sunny South Quartet w latach 1945 - 1949. Kwartet miał główną siedzibę w Tampa na Florydzie i był sponsorowany przez Dixie Lily Flour Company. W 1949 roku menedżer Sunny South Horace Floyd przeniósł kwartet do Orlando, ale Sumner pozostał w Tampie, gdzie utrzymał sponsoring i założył nową grupę, Dixie Lily Harmoneers, z którą śpiewał przez kilka miesięcy. W 1949 roku J. D. Sumner opuścił Dixie Lily Harmoneers i przeniósł się do Atlanty w stanie Georgia, gdzie wstąpił do Sunshine Boys. Głównie dzielił swój czas między Atlantą i Wheeling w Zachodniej Virginii, ale bywał też w Hollywood, gdzie śpiewał w filmach.
Skład grupy Sunshine Boys: Fred Daniel - tenor, Ed Wallace - głos prowadzący, Ace Richman - baryton, J. D. Sumner - bas. Występował z Sunshine Boys przez pięć lat, aż do 30 czerwca 1954. 30 czerwca 1954 roku zginęło tragicznie dwóch członków kwartetu Blackwood Brothers, baryton - R. W. Blackwood i bas - Bill Lyles. J. D. Sumner został natychmiast zatrudniony przez Blackwood Brothers i zastąpił Billa Lylesa. Cecil Blackwood przyłączył się w tym samym czasie, aby zastąpić swojego brata R. W. Blackwooda na barytonie. J. D. śpiewał z kwartetem Blackwood Brothers Quartet od 1954 do 1965.
Założył również National Quartet Convention wraz z Jamesem Blackwoodem, aby zaprezentować różne kwartety w branży, a konwencja ta przerodziła się w coroczny festiwal kwartetów gospel. Trwa do dziś i jest ostoją branży. Właśnie w tym czasie poznał Elvisa Presleya, który jako młody chłopiec całymi nocami śpiewał w The Ellis Auditorium w Memphis. Presley był zapalonym fanem muzyki Southern Gospel i grup takich jak The Blackwood Brothers i The Statesmen Quartet. Kiedyś Sumner zauważył, że Presley przegapił koncert w jednym miesiącu i zapytał, dlaczego go nie było. Presley odpowiedział, że nie miał pieniędzy na zakup biletu, a Sumner powiedział: "Synu, zawsze możesz mnie znaleźć, kiedy tylko chcesz wejść, niezależnie czy masz pieniądze, czy nie". Sumner powiedział następnie swoim kolegom z grupy, aby zostawiali dla Presleya tylne drzwi sceny otwarte, tak by zawsze mógł wejść na ich koncert.
W 1962 roku J. D. Sumner został kierownikiem The Stamps Quartet, pozostając jednocześnie w Blackwood Brothers, który opuści trzy lata później. Sumner był najbardziej znany jako lider The Stamps Quartet, który wkrótce stał się znany jako J.D. Sumner & The Stamps.
Jako nastolatek Elvis Presley był idolem śpiewu Sumnera po tym, jak zobaczył go z Sunshine Boys. Presley zatrudnił J.D. Sumner & The Stamps jako swoją męską grupę wokalną w 1971 roku. Grupa koncertowała i nagrywała z Presleyem od listopada 1971 do śmierci Presleya w 1977 roku. Sumner śpiewał nie tylko na pogrzebie Elvisa, ale wcześniej śpiewał również na pogrzebie jego matki Gladys w 1958 roku. Po rozwiązaniu The Stamps Quartet w 1980 roku, Sumner z Hovie Lister, Jake Hess, Rosie Rozell i James Blackwood stworzyli Masters V, jako specjalną konsolidację członków Blackwood Brothers Quartet i Statesmen Quartet. Grupa była wizytówką głosu i kompozycji Sumnera i zdobyła nagrodę Grammy w 1981 roku za najlepsze tradycyjne występy gospel. Sumner był uznawany nie tylko za jego śpiew, pisanie piosenek i promocje koncertowe, ale również był pierwszym, który dostosował autokar do rozrywki dla grup muzycznych.
Po rozwiązaniu Masters V w 1988 roku, Sumner zreformował The Stamps Quartet i występował z grupą aż do swojej śmierci w 1998 roku. W ostatnich latach często pojawiał się gościnnie w filmach z Bill Gaither Homecoming. Po śmierci Sumnera, wokalista Ed Enoch, członek The Stamps Quartet od 1969 roku, przejął grupę i zmienił jej nazwę na "Ed Enoch and the Golden Covenant", tak przynajmniej podaje Wikipedia, według mojej wiedzy pozyskanej ze strony Eda Enocha i jego kwartetu wynika, że wrócili do starej nazwy - The Stamps Quartet. Sumner spotkał młodego Elvisa Presleya, gdy śpiewał z Blackwood Brothers. Presley miał wtedy 14 lat. W późniejszych latach obaj utworzyli silny związek. Sumner zmagał się z alkoholizmem, co doprowadziło też do kryzysu w jego małżeństwie, w okresie przypadającym na czas koncertowania z Elvisem. Presley pomógł przyjacielowi wyjść z uzależnienia, a także doprowadził do pojednania małżonków.
W wywiadzie udzielonym Geraldo Rivera w 1990 roku, Sumner obalił wiele mitów dotyczących uzależnień Presleya, a mianowicie, że Presley był ciężkim pijakiem i używał nielegalnych substancji:
"Znałem Elvisa od czasu, gdy miał 14 lat i wszystko, co widziałem jak pije, to jeden kieliszek brzoskwiniowej brandy. On (Presley) wywaliłby cię za używanie marihuany, nienawidził kokainy i ledwie akceptował to, że ktokolwiek pije alkohol".
Sumner oświadczył także, że Elvis "nie miał pojęcia, iż zabija się za pomocą leków, czuł że dopóki robi to, co Doktor mu zaleca jest OK i w żaden sposób nie naraża swojego życia".
Śmierć Presleya uderzyła w Sumnera bardzo mocno, ponieważ nie tylko wzajemnie się lubili, ale Sumner uważał Elvisa za swojego wybawcę, który uratował mu życie: "On (Elvis) pomógł uratować moje małżeństwo, moje zdrowie, moją karierę i ostatecznie moje życie".
Przez 18 lat Sumner utrzymywał rekord świata Guinnessa, jako najniższy utrwalony na nagraniach bas. Do 2012 roku został pokonany tylko trzykrotnie przez następujących wokalistów: Dan Britton (1984), Tim Storms (2002 i jeszcze raz w 2012 roku) oraz Roger Menees (2011). Sumner został wprowadzony do Gospel Music Hall of Fame (Galerii Sław Muzyki Gospel) w 1984 roku i do Southern Gospel Music Association Hall of Fame (Galerii Sław Południowej Muzyki Gospel). W 1964 roku Sumner założył Gospel Music Association (Stowarzyszenie Muzyki Gospel) z udziałem Jamesa Blackwooda. Był także siłą sprawczą National Quartet Convention (Krajowej Konwencji Kwartetowej).
T
Tamblyn; Russell Irving „Russ” Tamblyn - znany także jako Rusty Tamblyn, amerykański aktor, tancerz i choreograf, nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę Normana Page’a w dramacie "Peyton Place". W "West Side Story" wcielił się w Riffa, przywódcę gangu Jets.
Jeden z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku, za sprawą Nicka Adamsa. Poźniej poślubił Venetię Stevenson, z którą Elvis później miał romans. Małżeństwo przetrwało zaledwie rok (1956-1957).
Data i miejsce urodzenia: 30 grudnia 1934 88 lat, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone.
Tanner; Isabelle Tanner - artystka, poetka i pisarka. Autorka książki "Elvis A Quide To My Soul" (1993). ISBN-10: 0963701819; ISBN-13: 978-0963701817.
Taurog; Norman Taurog - reżyser. Wyreżyserował dziewięć filmów Elvisa: „Blue Hawaii”, „Double Trouble”, „GI Blues” („Café Europa”), „Girls! Girls! Girls!”, „Happened At The World Fair”, „Live A Little, Love A Little”, „Speedway”, „Spinout” i „Tickle Me”.
On i Elvis współpracowali dobrze i byli dobrymi przyjaciółmi. Taurog zawsze powtarzał, że Elvis, gdyby dostał lepsze cenariusze, mógłby się okazać utalentowanym, a może nawet świetnym aktorem.
Tetsuji; Murakami Tetsuji - japoński mistrz i instruktor karate, u którego trenował Elvis w latach 1959-1960, podczas swojego pobytu w wojsku w Niemczech.
Thomson; Claude Thomson - Afroamerykanin, tancerz i solista. Występował w programie "Elvis" (Comeback Special '68), telewizji NBC, wyemitowanym 3 grudnia 1968 roku (materiał nagrywano w czerwcu 1968 roku).
Thompson; Linda Thompson - przez cztery lata była partnerką Elvisa (od lata 1972 roku do Gwiazdki 1976 roku), po rozwodzie z Priscillą. Zamieszkała w Graceland.
Była królową piękności. Przebywała tam przez prawie pięć lat i w tym czasie była jego wierną towarzyszką, jego dziewczyną, kochanką i powierniczką. W przeciwieństwie do swoich byłych dziewczyn i byłej żony, Linda towarzyszyła Elvisowi w trasie i w Las Vegas.
W miarę pogarszania się jego zdrowia, życie z nim stawało się coraz trudniejsze, a Linda ostatecznie opuściła go w 1976 roku.
„Była dla niego dobra, dawała z siebie wszystko i pozostała tak długo, jak mogła” - powiedział jeden z braci Stanley. Po śmierci Elvisa Linda kontynuowała pracę dla telewizji, występując w Hee Haw i reklamach. Jednak stosunkowo późno stało się znane, że Linda jest także bardzo popularną autorką tekstów.
Była żoną olimpijczyka Bruce'a Jennera przez sześć lat, a później poślubiła producenta muzycznego Davida Fostera.
Thompson; Sam Thompson - ochroniarz Elvisa. Brat Lindy Thompson. Sam został zatrudniony w połowie lat 70. Szybko został uznany za przyjaciela rodziny, a jako część mafii Memphis, zawsze był w zasięgu Elvisa.
Przez cztery lata był zastępcą szeryfa hrabstwa Shelby, a po ukończeniu szkoły prawniczej rozpoczął pracę jako sędzia sądu dla nieletnich w Memphis. Po przejściu na emeryturę przeniósł się do Los Angeles i zaczął zdobywać przyczółek w branży muzycznej, zarządzając między innymi dobrze zapowiadającym się Michaelem Bublé. Następnie pracował w sektorze energii odnawialnej w stanie Nevada, a teraz mieszka ze swoją żoną Louise w Las Vegas.
Elvis kupił mu dom przy Favel Road 1317, w Memphis.
Tiffin; Alice Elizabeth Tiffin
→ Patrz hasło: "Presley; Eliza Alice Presley";
Tillery; Gary Tillery - autor duchowej biografii Elvisa Presleya: "The Seeker King: A Spiritual Biography of Elvis Presley". Patrz post: "Elvis i sztuki medytacji
Tubb; Ernest Tubb - piosenkarz country i członek Grand Ole Opry. Chociaż Elvis nie był już mile widziany w Grand Ole Opry po swoim jedynym występie, kilka osób wciąż wierzyło w jego talent. Jednym z nich był Ernest Tubb. W 1947 roku otworzył sklep muzyczny na Broadwayu w Nashville i zaczął organizować "Midnite Jamboree" na jego zapleczu. Był to kolejny program radiowy, emitowany zaraz po Grand Ole Opry. Dał scenę muzykom, którzy zasłużyli na jego uwagę, w tym Elvisowi Presleyowi. Zaraz po jego źle przyjętym występie w Grand Ole Opry, Tubb zaprosił Elvisa, jeszcze tej samej nocy na występ w swoim programie. Sklep z nagraniami Ernest Tubb istnieje do dziś.
Tucker; Tanya Tucker - jedna z podopiecznych, Elvis jej mentorował. Patrz post "♥ Kobiety - Tanya Tucker" (w przygotowaniu).
Turner; Roy Turner - historyk Tupelo.
Turner; Sonny Turner - piosenkarz, wokalista zespołu The Platters (afroamerykańska wokalna grupa popowa wykonująca muzykę soulową i R&B, powstała w 1953 roku w Los Angeles). Znali się z Elvisem. Pewnego razu Elvis podarował mu pas sceniczny "Red Russian Eagle Belt" w wersji I. Wspomniano o tym w książce "Blue Suede Shoes: The Culure of Elvis", Thom Gilbert (2016).
Tutt; Ronnie Tutt - perkusista Elvisa. Urodził się 12 marca 1938 roku w Dallas, TX. Grał podczas koncertów i sesji nagraniowych dla wielu rockowych artystów (przede wszystkim po śmierci Elvisa). Chociaż życie zawodowe związał z perkusją, to jako dziecko grał także na skrzypcach, trąbce, ukulele i banjo. Członek zespołu Elvisa - TCB Band. Był muzykiem Elvisa do końca.
Tyler Moore; Mary Tyler Moore - aktorka. Zagrała jedną z zakonnic w "Change of Habit" obok Elvisa. Wygrała siedem nagród Emmy. W 1980 roku była nominowana do Oscara za rolę zamożnej matki, której syn został przypadkowo zabity w "Ordinary People".
U
Underwood; Charles Underwood - znajomy Elvisa jeszcze z lat pięćdziesiątych. Kiedyś wykonał skórzany pokrowiec, w stylu western, na gitarę Elvisa, Gibsona J-200 z 1956 roku. Zdjęcia gitary w tej nowej "szacie" w poście "Jumpsuit - Stone Nail Mirror".
V
Velvet; Jimmy "Jimmy Velvet" Tennant - piosenkarz, znany w latach 50. i 60., przyjaciel Elvisa. Poznał Elvisa, gdy miał 15 lat, a Elvis 19, a ich przyjaźń i wzajemna sympatia utrzymały się do końca życia Elvisa. Jego prawdziwe nazwisko brzmi Tennant, a "Velvet", to tylko pseudonim, który przyjął w 1963 roku.
W niecały rok po śmierci Elvisa, 1 czerwca 1978 roku, otworzył pierwsze na świecie muzeum Elvisa Presleya, które mieściło się przy Elvis Presley Boulevard, na wprost Graceland (na 4 lata przed otwarciem muzeum Graceland, 7 czerwca 1982). Później przekształcił je w sieć muzeów CEO Elvis Presley Museum, z muzeami w kilku miastach. Do dziś pozostaje drugim na świecie (tuż po Graceland), największym zbiorem archiwaliów Elvisa Presleya. Więcej o nim w poście "Jumpsuit - Mannequine".
Kiedy Velvet spotkał Elvisa w 1955 roku, obaj zaczęli występować jako piosenkarze rockowi - Elvis w wieku 19 lat, Velvet w wieku 15 lat. Ale, jak mówi Velvet, dopiero w 1974 roku poznał dobrze króla, chociaż przyjaźnił się z matką Elvisa, którą odwiewdzał w latach 50.
Vooren; Monique Van Vooren - belgijska aktorka, tancerka, modelka, łyżwiarka i piosenkarka. Urodziła się 25 marca 1927 roku w Brukseli (Belgia). Zmarła 25 stycznia 2020 roku, w Nowym Jorku (NY). Jest wymieniana na listach kobiet Elvisa, więcej patrz post "♥ Kobiety - Monique Van Vooren".
W
Wahlberg; Kenneth "Ken Wegas" Wahlberg - impersonator, szwedzki ETA (Elvis Tribute Artist). Wykupił wszelkie prawa do kostiumu "Black Laser Diamond Suit" (który był przygotowywany dla Elvisa w chwili jego śmierci na jego pierwszą trasę za ocean, jaka miała się odbyć w 1978 roku) i doprowadził do jego powstania. Więcej o tym w poście "Jumpsuit - Black Laser Diamond ".
Walker; Mike Walker - redaktor National Enquirer. W jednym z wywiadów omawia słynne zdjęcie szkatuły Elvisa.
Walker; Ray Walker - członek grupy wokalnej The Jordanaires - wokal basowy (1958-2013). Przystąpił do grupy za Hugha Jarretta, który odszedł z niej gdy Elvis poszedł do wojska. Data i miejsce urodzenia: 16 marca 1934 roku, Centreville, Missisipi, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Walley; Deborah Walley - aktorka, zagrała z Elvisem w "Spinout" (1966). To właśnie na planie tego filmu zaprzyjaźniła się z Elvisem, za sprawą wspólnego zainteresowania sprawami duchowymi. Razem z nim często uczęszczała do aszramu Lake & Shrine Self-Realization Fellowship w Pacific Palisades, nadmorskiej dzielnicy Los Angeles (CA).
Urodziła się w rodzinie łyżwiarzy Ice Capades i choreografów - Nathana i Edith Walley. Gdy miała zaledwie trzy lata, po raz pierwszy wystąpiła publicznie w Madison Square Garden. W wieku kilku lat zdecydowała się na karierę aktorską. Data i miejsce urodzenia: 12 sierpnia 1941 roku, Bridgeport, Connecticut, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 10 maja 2001, Sedona, Arizona, Stany Zjednoczone (rak przełyku). Więcej o niej na Wikipedii (angielski).
Wallis; Harold Brent "Hall" Wallis - amerykański producent filmowy. W rzeczywistości Aaron Blum Wołowicz, syn Ewy (z domu Blum) i Jacoba Wołowicza, Żydów aszkenazyjskich z Suwałk (Polska). Urodził się 14 września 1898 w Chicago, Illinois, zmarł 5 października 1986 (w wieku 88) w Rancho Mirage, Kalifornia. Jest najbardziej znany z filmu Casablanca (1942) i True Grit (1969), a także wielu innych ważnych filmów dla Warner Bros. W 1944 roku pokłócił się, a następnie rozstał z Warner Bros. Odtąd pracował jako producent niezależny. Był również związany z innymi wytwórniami, np. Paramount Pictures, Universal Pictures. Współpracował z takimi gwiazdami jak: Humphrey Bogart, Bette Davis, Errol Flynn, Dean Martin, Jerry Lee Lewis oraz Elvis Presley.
Niestety, jeśli chodzi o współpracę z Presleyem, Hall Wallis nie zapisał się dobrze. Dogadał się z Pułkownikiem Parkerem w sprawie maksymalizacji zysków, przez co filmy stawały się coraz gorsze, mało profesjonalne. Zrezygnowano z kręcenia materiałów w plenerze i na sesjach wyjazdowych (w innych miejscach), wszystko próbując realizować w studio. To co widzimy na ekranie od 1964 roku, to po prostu surowy "live", sceny z pierwszych ujęć. W swoim układzie poszli nawet tak daleko, że całkowicie zrezygnowali z prób i tak zwanych retakes (powtórek ujęć i scen, z których potem wybiera się tę najlepszą), co odbiło się fatalnie na jakości, a filmy zaczęły przypominać nieprofesjonalne wersje amatorkie. Szczędzono również na oprawie muzycznej, zamieniając zawodowe ekipy muzyczne, na małe grupki chałturników lub ograniczając się do kilku muzyków Elvisa.
Wardell; Don Wardell - w RCA Records odrestaurował katalog Elvisa Presleya. Otrzymał klucze do miasta Tupelo (MS) od Fundacji Elvis Presley Birthplace. W wieku trzynastu lat rozpoczął karierę w TV w nadawaniu w programie radiowym BBC „Childrens Hour”.
Całe życie zajmował się muzyką i nadawcami. Miał zaszczyt współpracować z Beatlesami, The Rolling Stones, pułkownikiem Tomem Parkerem, Henry Mancini, Ellą Fitzgerald i Timem Rice. W 1982 roku zdobył Grammy za przywrócenie nagrań Franka Sinatry z Tommy'm Dorseyem.
Don Wardell posiadał też pewną pamiątkę, mianowicie zdjęcia z wielkiego niszczenia ubrań i kostiumów Elvisa w 1971 roku (patrz post "Wielkie niszczenie kostiumów i innych ubrań Elvisa").
Wardlaw; Billie Eugenia (Wardlaw) Mooneyham - jedna z dziewczyn Elvisa z czasów zamieszkiwania w Laurderdale Courts. Chodzili w latach 1950-1952. Patrz post "♥ Kobiety - Billie Wardlaw".
Watts; Deborah Gail "Debbie" Watts - mieli dwumiesięczny romans w 1977 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Debbie Watts".
Webb; Diana (Webb) [von Welanetz] Wentworth - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Później spotykał się z nią w USA, w latach 1960-1963. Patrz post "♥ Kobiety - Diana Webb".
Weidemann; Günther Weidemann - jeden z chłopców, dzięki któremu mamy zdjęcia Elvisa z pobytu nad jeziorem Hattstein (teraz Hattsteinweiher, kiedyś także Hattstein-Weiher), w miasteczku Usingen, niecałe 20 minut jazdy na zachód od Friedbergu i Bad Nauheim, nad które czasem jeździł Elvis. Młodszy brat Petera Weidemanna. Kolega Hermann Wöhlermanna.
Weidemann; Peter Weidemann - jeden z chłopców, dzięki któremu mamy zdjęcia Elvisa z pobytu nad jeziorem Hattstein (teraz Hattsteinweiher, kiedyś także Hattstein-Weiher), w miasteczku Usingen, niecałe 20 minut jazdy na zachód od Friedbergu i Bad Nauheim, nad które czasem jeździł Elvis. Starszy brat Günthera Weidemanna. Kolega Hermanna Wöhlermanna.
Wertheimer; Alfred "Al" Wertheimer - jeden z najlepszych i najsłynniejszych fotografów Elvisa. W 1956 roku został zatrudniony przez Anne Fulchino z RCA do fotografowania wschodzącej gwiazdy Elvisa Presleya. Miał robić mu zdjęcia wszędzie, nie tylko podczas koncertów i przebywania w miejscach publicznych, ale przede wszystkim w życiu codziennym - w domu, w hotelach, z rodzicami, fanami, dziewczynami, przyjciółmi, w podróży itp. Alanna Nash napisała o nim:
"Wertheimer, podobnie jak Elvis, miłośnik nocy, podróżował z nim przez tydzień, wykonując około 3800 klatek, wszystkie nie pozowane i w naturalnym świetle, aby opisać jego życie zawodowe i osobiste – na scenie, za kulisami, w studiu nagraniowym, w domu z rodzicami i przyjaciółmi oraz w trasie ze swoimi fanami. Żaden inny fotograf nie uchwyciłby tak zaskakująco intymnych chwil ani nie spisałby kroniki tak ważnego etapu kariery Elvisa. Powstałe w ten sposób zdjęcia, eleganckie, wymowne i ikoniczne, „były prawdopodobnie pierwszym i ostatnim spojrzeniem na codzienne życie Elvisa Presleya” – napisał Wertheimer. – „Byłem reporterem, którego piórem był aparat”".
Jak przewidziała Fulchino, Al był tak dyskretny i dobry w swojej pracy, że wielu ludzi, którzy otaczali Elvisa, prawie nie wiedziało, że tam jest. Mierzył 158 cm.
Alfred "Al" Wertheimer był niemieckim emigrantem. Urodziła się 16 listopada 1929 roku w Niemczech, zmarł 19 października 2014 roku w Nowym Jorku (NY) w USA.
West; Robert Gene "Red" West - tak brzmi jego pełne imię i nazwisko, a ksywę Red otrzymał dlatego, że był rudy. Człowiek o wielu talentach - karateka, aktor, kaskader, kompozytor. Przez wiele lat jeden z najbliższych przyjaciół Elvisa, także ochroniarza, partner sparingowy karate i kompozytor kilku piosenek. Znali się ze szkoły. Tak było do czasu, kiedy został zwolniony z pracy (13 lipca 1976 roku) i razem z kuzynem Sonym Westem i Davidem Hablerem (innym ochroniarzem z Memphis Mafia) napisali książkę szkalującą Elvisa „Elvis what happened?”.
Red West rozpoczął pracować dla Elvisa w 1954 roku, początkowo jako ochroniarz i kierowca na trasach koncertowych. Ożenił się z jedną z sekretarek Elvisa. Więcej o zwolnieniu ochroniarzy i powstaniu książki w poście "Zwolnienie trzech ochroniarzy Elvisa".
Urodził się 20 listopada 1936, Memphis, Tennessee (USA). Zmarł 18 lipca 2017 roku w Memphis (w szpitalu).
West; Delbert "Sonny" West - ochroniarz Elvisa prawie od początku jego kariery, podobnie jak jego kuzyn Red West, który zwerbował go do pracy u Presleya. Trzynastego lipca 1976 roku został zwolniony z pracy i razem z kuzynem (Redem Westem) oraz Davidem Hablerem (innym ochroniarzem z Memphis Mafii) napisali książkę szkalującą Elvisa „Elvis what happened?”. Więcej o zwolnieniu ochroniarzy i powstaniu książki w poście "Zwolnienie trzech ochroniarzy Elvisa".
Urodził się 5 lipca 1937, a zmarł 24 maja 2017 roku na raka płuc. Sonny był członkiem ekipy Elvisa Presley (Memphis Mafii). Spotkał go po raz pierwszy w 1958 roku, zanim Elvis opuścił służbę wojskową w Niemczech. Później pracował dla Elvisa i był odpowiedzialny za ochroniarzy. Przez jakiś czas mieszkał w Graceland. Grał też kilku filmach Elvissa: "Kid Galahad" i "Stay away, Joe". Więcej o nim na Wikipedii (po angielsku).
Był odpowiedzialny za utrzymanie floty samochodów, motocykli, skuterów śnieżnych, wózków golfowych i wszystkiego innego, co miało silnik i koła.
Sonny był także obecny, razem z Jerrym Schillingiem, 21 grudnia 1970 roku, kiedy Elvis spotkał się z prezydentem Richardem Nixonem. Elvis był również świadkiem na jego ślubie, 28 grudnia 1970 roku.
Zobacz też notę na stronie B & K Enterprises Costume Co.
Westmoreland; Kathleen "Kathy" Westmoreland - sopranistka Elvisa, towarzysząca mu podczas koncertów od 17 sierpnia 1970 roku do końca. Zastąpiła Millie Kirkham, która z powodów osobistych nie mogła jeździć w trasy z Elvisem.
Elvis zawsze przedstawiał Kathy publiczności jako „piękną (lub małą) dziewczynkę o wysokim głosie”.
Na pogrzebie Elvisa zaśpiewała „My Heavenly Father Watches Over Me”.
W 1978 roku pojawiła się na Broadwayu „The Legend Lives”, zaś w 1979 roku zaśpiewała ścieżkę dźwiękową do telewizyjnego filmu „Elvis”. Przez krótki czas (kilka miesięcy), była także jego partnerką, o czym więcej w przyszłości, gdy będę omawiać kobiety Elvisa.
Urodziła się 10 sierpnia 1945 roku w Texarkana, Arkansas. Dorastała w Abelene, w Teksasie, z rodzeństwem Melody, Christie i Brentem. W 1962 roku siedemnastoletnia Kathy zajęła drugie miejsce w konkursie Miss Nastolatek Ameryki.
Wilbanks; Jane "Janie" Wilbanks - jedna z dziewczyn Elvisa z lat 1958-1960. Patrz post "♥ Kobiety - Jane Wilbanks".
Wilkinson; John Richard Wilkinson - gitarzysta rytmiczny w TCB Band (zespole Elvisa). Od otwarcia Las Vegas w 1969 roku do swojego ostatniego koncertu w Indianapolis w 1977 roku.
Wilkinson jest najbardziej znany ze swojej gry na gitarze w „Early Morning Rain”, którą Elvis wielokrotnie wprowadzał do programu od 1974 roku, przedstawiając Wilkinsona publiczności.
Po udarach w 1989 roku jego lewa ręka pozostała sparaliżowana i nie mógł dłużej grać na gitarze. Ale John nie poddał się i kontynuował grę. Zawsze był mile widzianym gościem na imprezach Elvisa i opublikował kilka książek o swoim życiu i karierze.
John od dawna cierpi na raka jelita grubego, ale zawsze wraca do fanów i cieszy się stabilnym stanem.
Willoughby; Robert Hanley „Bob” Willoughby - jeden z najsłynniejszych amerykańskich fotografów, nazywany „człowiekiem, który praktycznie wynalazł fotoreportaż filmowy”.
Urodził się 30 czerwca 2009 roku w Los Angeles w Kalifornii. Zajął się fotografią po otrzymaniu w prezencie aparatu na 12. urodziny. Robił zdjęcia, którymi ilustrowano artykuły o sztuce i kulturze, przede wszystkim muzyków i aktorów. Duża część popularności Willoughby'ego wynikała z jego zdolności do uchwycenia gwiazd filmowych w niestrzeżonych chwilach odpoczynku i bezbronności. Jak właśnie te z Elvisem i Sophią Loren podczas lunchu w 1958 roku.
W 1963 roku Willoughby zbudował pierwszy zdalnie sterowany aparat fotograficzny do zdjęć na planie. Doprowadziło to do innych innowacji, które umożliwiły mu robienie zdjęć identycznych z materiałem filmowym.
Fotografował do końca życia. Przez 17 lat mieszkał też w Irlandii. Ostatnie lata życia spędził w Vence we Francji, gdzie kontynuował bardzo aktywne życie zawodowe. Zmarł na raka w dniu 18 grudnia 2009 roku. Obrazy Willoughby'ego są reprezentowane przez archiwum zdjęć filmowych i telewizyjnych i mogą być oglądane publicznie na stronie mptvimages.com
Wilson; Billy Wilson - sierżant, który zastąpił byłego przełożonego Elvisa, Irę Jonesa, po tym jak Ira otrzymał rozkaz powrotu do Stanów Zjednoczonych.
Wilson; Regis Wilson - poznała Elvisa w lutym 1953 roku. Spotkali się kilka razy, a potem Elvis zaprosił ją na Senior Promt (bal absolwentów), który odbył się na początku maja 1953 roku. To było ich ostatnie spotkanie. Wkrótce po tym zdarzeniu Regis wyprowadziła się z rodzicami na Florydę. Chciała nawet zadzwonić do Elvisa i pożegnać się, ale w tamtych czasach "dziewczyny nie dzwoniły do chłopców", jak to tłumaczy. Elvis kilka dni później przyszedł ją odwiedzić i dopiero wtedy dowiedział się, że rodzina przeniosła się na Florydę.
Patrz post: "♥ Kobiety - Regis Wilson".
Wood; Natalia (Nikołajewna) (Zacharienko) "Natalie Wood" [Wagner] [Gregson] Wagner - jedna z kobiet Elvisa w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Natalie Wood".
Wöhlermann; Hermann Wöhlermann - jeden z chłopców, dzięki któremu mamy zdjęcia Elvisa z pobytu nad jeziorem Hattstein (teraz Hattsteinweiher, kiedyś także Hattstein-Weiher), w miasteczku Usingen, niecałe 20 minut jazdy na zachód od Friedbergu i Bad Nauheim, nad które czasem jeździł Elvis. Kolega Petera i Günthera Weidemanna.
Wrenn; Bobbie Jane Ayers Wrenn - kuzynka Elvisa ze strony matki. Z pełnego nazwiska prawie nieznana, bardziej jako "Bobbie Jane".
Bobbie Jane Ayers Wrenn i jej mąż Ed odwiedzili Elvisa w Las Vegas, w lutym i sierpniu 1973 roku. Bobbie Jane Elvis przedstawił też publiczności podczas koncertu Midnight Show 21 sierpnia 1974 roku.
Bobbie Jane Ayers Wrenn, była córką Lillian Smith Fortenberry, która była siostrą Gladys Smith Presley (matki Elvisa). Bobbie była pierwszą kuzynką Elvisa (z pierwszej linii).
Wright; Rachel Faye Wright
→ Patrz hasło: "Mata; Sri Daya Mata";
X
Y
Yerushalmi; Mordechai Yerushalmi - jubiler. Wraz z żoną Victorią założył w 1976 roku firmę The Jewelers of Las Vegas. Szybko zdobył uznanie wśród najbogatszych klientów. Elvis Presley potrafił wezwać go w środku nocy do swojego apartamentu w Las Vegas, prosząc by przywiózł mu najokazalsze pierścienie. Po dziś dzień nazywany jest jubilerem gwiazd. Oprócz Elvisa kupowali u niego: Liberace, Mike Tyson (bokser), Evel Knievel (kaskader), Bill Cosby, Jerry Lee Lewis i Chuck Norris.
Yogananda; Paramahansa Yogananda - w rzeczywistości Mukunda Lal Ghosh. Jogin, mistyk, propagator krijajogi. W Polsce używa się spolszczonej wersji jego nazwiska "Joganada". Jest powszechnie czczony jako wybitny przywódca duchowy naszych czasów. Urodził się 5 stycznia 1893 roku w północnych Indiach. W 1915 roku, tuż po ukończeniu studiów na Uniwersytecie w Kalkucie, złożył śluby zakonne i został oficjalnie przyjęty do prastarego indyjskiego zakonu Swamich. Dwa lata później rozpoczął dzieło swego życia, zakładając szkołę, która od tamtego czasu rozrosła się i obejmuje wiele placówek oświatowych w całych Indiach, obok tradycyjnych przedmiotów ogólnokształcących prowadzi się w nich ćwiczenia jogi i wpaja ideały duchowe.
W 1920 roku Paramahansa Yogananda został zaproszony do Stanów (USA) na Międzynarodowy Kongres Przywódców Religijnych, gdzie wygłosił historyczną mowę "The Science of Religion". Tego samego roku założył także międzynarodową organizację Self-Realization Fellowship (Towarzystwo Urzeczywistnienia Jaźni) i pozostał już na zawsze w Stanach Zjednoczonych. Elvis czcił Yoganandę, a do Self-Realization Fellowshi wstąpił w 1965 roku.
Już jako chłopiec Yogananda poczuł pociąg do życia duchowego i szukał właściwego guru. W wieku siedemnastu lat związał się ze Swami Yukteswar Giri, mistrzem Krija Jogi. On sam został wcielony w Krija Jogę w 1884 roku przez Lahiri Mahasaya, świętego mężczyznę, który w 1861 roku otrzymał zadanie ponownego wprowadzenia starożytnej dyscypliny na świat - Krija Jogi.
W przeciwieństwie do wielu świętych mężów Yogananda doradzał większości swoich uczniów, aby kontynuowali swoje dotychczasowe codzienne życie dokładnie tak, jak poprzednio. Dla niego życie w oświeconym stanie nie wymagało wyrzeczenia się świata i bycia ascetą (pozostania mnichem). Nie czyni rozróżnienia między hinduskimi, muzułmańskimi, chrześcijańskimi i żydowskimi zwolennikami, a dla ubogich z najniższej kasty był tak gościnny jak dla maharadży.
Paramahansa Yogananda założył swoją siedzibę w Los Angeles w 1925 roku. Wielokrotnie wykładał i rozpowszechniał wiedzę na temat wierzeń hinduskich, a także korzyści jakie płyną z Krija Jogi, gdziekolwiek się udał. W 1946 roku opublikował swoją autobiografię, która zawierała historie wielu świętych mężów i opis mocy, jakie posiadali.
Zmarł 7 marca 1952 roku w Los Angeles. Wyznawcy utrzymują, że osiągnął mahasamadhi (stan opuszczenia ciała), praktykowany przez zaawansowanych joginów - od śmierci różni się tym, że przebiega świadomie, jednak nie jest samobójstwem.
Więcej o Yoganadzie na Wikipedii (pl.) oraz w poście "Elvis i sztuki medytacji".
Elvis czcił Yoganandę, studiował jego książki, a do Self-Realization Fellowshi wstąpił w 1965 roku.
Young; Deborah Delaine (Young) Presley Brando - prawdopodobnie biologiczna córka Elvisa z jego związku z Barbarą Jean (Lewis) Young. Patrz post "♥ Kobiety - Barbara Jean Lewis"
Z
Zehetbauer; Anjelika Zehetbauer - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Anjelika Zehetbauer".
W 1972 roku był producentem filmu dokumentalnego "Elvis On Tour" wespół z Pierre Adidge, reżyserem i autorem scenariusza.
Urodził się 10 marca 1937 roku, a zmarł 23 września 2001 roku. Nieco więcej o nim na Wikipedii (ang.).
Adams; Jack Adams - właściciel Circle G Ranch, od którego Elvis odkupił tą posiadłość. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Adams; Nick Adams - aktor filmowy i telewizyjny. Urodził się 10 lipca 1931 roku, a zmarł 7 lutego 1968 roku. Był przyjacielem Elvisa. Po śmierci jego matki przyjechał do Graceland prosto z Hollywood i spędził noc czuwając nad swoim przyjacielem (obawiano się, że Elvis targnie się na swoje życie, nigdy wcześniej nie był tak bardzo rozbity psychicznie).
Nick Adams był też jednym z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku.
Adidge; Pierre Adidge - autor scenariusza i reżyser (obok Roberta Abla, który był jednocześnie producentem) filmu dokumentalnego "Elvis on Tour".
Adkins; Ronnie Lee Adkins - to on włamał się do grobu Elvisa na Cmentarzu Forest Hill. Co ciekawe był informatorem FBI, dokładnie agenta I.C. Smitha.
Aitcheson; Phil Aitcheson - teoretyk konspiracji.
Alex; Alex z Włoch - fan Elvisa z Włoch. Interesuje się twórczością i życiem Elvisa od 40 lat. Udziela się w różnych grupach i forach internetowych poświęconych Presleyowi. Nawiązał też kontakty z innymi fanami Elvisa na świecie i stronami internetowymi. Jego konikiem jest między innymi garderoba sceniczna Elvisa (w tym ustalanie w jakim kostiumie Elvis wystąpił na danym koncercie). Jak sam napisał o sobie: "Słucham tylko jego muzyki, w końcu on też powiedział, że dzień nigdy się nie skończy bez piosenka, dodam bez piosenki Elvisa. Jumpsuity stały się teraz moją obsesją".
W rzeczywistości Alessandro Catalano. Na blogu w komentarzach podpisuje się "Alex". Kiedy powołuję się na uzyskane od niego informacje, nazywam go "Alexem z Włoch".
Ali; Muhammad Ali - amerykański bokser. Urodził się 17 stycznia 1942 roku w Louisville, w stanie Kentucky, a zmarł 3 czerwca 2016, w Scottsdale, w stanie Arizona.
Elvis Presley i Muhammad Ali spotkali się po raz pierwszy w lutym 1973 roku w Las Vegas, kiedy Elvis kończył tam swój lutowy bieg koncertowy. Presley i Ali pozostali przyjaciółmi aż do śmierci Elvisa w 1977 roku.
Ali: „Kiedy miałem 15 lat i widziałem Elvisa w telewizji, chciałem być Elvisem. Tak bardzo go podziwiałem i zdecydowałem, że jeśli będę sławny, zrobię to tak jak on. Jest jednym z powodów, dla których chciałem zabawiać ludzi i być przez nich kochanym oraz sprawić, by dziewczyny tak bardzo mnie podziwiały”.
Jako młody nastolatek, Ali był pod wpływem tego, jak Elvis odnosił sukcesy w swoim przełomowym 1956 roku. Był szczególnie pod wrażeniem, kiedy Elvis dotrzymał obietnicy, że kupi matce samochód i dom, kiedy stanie się bogaty.
Ali: „Miałem 14 lat, kiedy usłyszałem, jak Elvis to mówi, i to sprawiło, że chciałem zrobić to samo. Powiedziałem: »Kiedy stanę się bogaty i sławny, kupię mamie samochód, a potem dom«. Po mojej pierwszej zawodowej walce kupiłem mamie różowego Cadillaca… A po drugiej walce kupiłem rodzinie dom. Tak jak Elvis”.
Ali powiedział o swoim przyjacielu: „Elvis był moim bliskim przyjacielem. Przyjechał do mojego obozu szkoleniowego w Deer Lake jakieś dwa lata przed śmiercią. Powiedział że nie chce, aby ktoś nam przeszkadzał. Pragnął ciszy i spokoju, kiedy był w chacie w moim obozie i nikt nawet o tym nie wiedział. Kiedy kamery zaczęły obserwować, jak trenuję, był na wzgórzu śpiąc w domku. Nikogo nie podziwiam, ale Elvis Presley był najsłodszym, najbardziej pokornym i najmilszym człowiekiem, jakiego chciałbyś poznać". No niezupełnie było to tak, że Ali nikogo nie podziwiał, bo o Elvisie mówił „The Greatest”, tak jak wcześniej tylko o sobie. Powiedział też (podczas Elvis Week w 1985 roku): „My, czarni ludzie, jesteśmy trochę zabawni, jeśli chodzi o muzykę. Nie będziemy podążać za kimś, jeśli on nie ma duszy, lecz jedynym białym chłopcem, który miał duszę, który potrafił śpiewać tak dobrze, był Elvis… Miał zdolności śpiewania, miał wszystko - był ładny, wiem. Jeśli chodzi o boks, nikt nie ma klasy, stylu, dowcipu, szybkości, piękna jak Ali. A jeśli chodzi o śpiewanie, nikt nie miał tego wszystkiego, co Elvis… Powiem światu, że Elvis był najwspanialszym wszech czasów”. Więcej na temat Alego i Presleya w artykule: "When Muhammad Ali called Elvis Presley “The Greatest" (ang.).
Amos; Betty Amos - przyjacióła Elvisa z 1954 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Andress; Ursula Andress - partnerowała Elvisowi w filmie "Fun in Acapulco" (1963), patrz post "♥ Kobiety - Ursula Andress".
Ashley; Edward L. Ashley - zaradny finansowo deweloper z Grass Valley w Kalifornii, wystąpił z pozwem przeciwko Elvisowi i jego ochronie, domagając się sześciu milionów dolarów odszkodowania za pobicie, które miało miejsce 20 maja 1974 w Sahara Hotel Lake Tahoe. Więcej o tej historii w poście "Występy Elvisa w Lake Tahoe".
Aubrey; James Thomas Aubrey Jr. - amerykański reżyser telewizyjny i filmowy. Dyrektor wykonawczy MGM. Jako prezes sieci telewizyjnej CBS w latach 1959-1965, wyprodukował niektóre z najtrwalszych seriali telewizyjnych na antenie.
Na jego prośbę przesunięto termin koncertu satelitarnego "Aloha from Hawaii", z 17-18 listopada 1972 roku, na 12-14 stycznia 1973 roku, ponieważ na 1 listopada 1972 roku zaplanowano już premierę filmu dokumenalnego "Elvis on Tour".
Data i miejsce urodzenia: 14 grudnia 1918, LaSalle, Illinois, Stany Zjednoczone
Data i miejsce śmierci: 3 września 1994, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Ausborn; Carvel Lee Ausborn - piosenkarz country. To on zaprosił ośmioletniego Elvisa do udziału w audycji radiowej "Saturday Jamboree", nadawanej przez stację WELO. Elvis uwielbiał jak Lee gra i śpiewa, ponoć chodził za nim jak pies. Carvel Lee Ausborn zaprosił też kilka razy małego Elvisa do udziału w swoim własnym programie. Więcej w poście: "Zwiastuny wielkości".
Avgeris; Georgia Avgeris - koleżanka z klasy w Humes High School, z którą Elvis flirtował. Niestety była greko-prawosławna i nie wolno jej było umawiać się z chłopcami innych wyznań.
B
Baker; Chet Baker (1929-1988) - trębacz. W latach 50. był najsłynniejszym młodym trębaczem na świecie. Jest podejrzenie, że udzielił Elvisowi lekcji gry na trąbce.
Bakker; Hans Bakker - handlarz fałszywymi pamiątkami, takimi jak ręczne teksty, które zalały rynek lata temu, jak i wiele innych fałszywych artykułów, w tym odzież i przedmioty osobiste [na podstawie wypowiedzi osoby posługującej się w przestrzeni internetowej nickiem "KingOfTheJungle", za którym kryje się ekspert od pisma Elvisa, pracujący dla wielu domów aukcyjnych i prywatnych kolekcjonerów; z 13 sierpnia 2015 roku.
Ballard; Caroline Ballard - jedna z wczesnych dziewczyn Elvisa z 1944 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Bardwell; Duke Bardwell - przez jakiś czas grał na gitarze basowej w zespole Elvisa TCB Band, od lutego 1974 roku do końca marca 1975 roku (zastępując Jerry'ego Scheff'a). Oprócz tego brał udział w kilku sesjach nagraniowych.
Barham; Jack Barham - fotograf gazety The Journal Shreveport (w Shreveport, Louisiana). To on potykał się o Elvisa, zawiniętego w kurtynę (ze strachu) na scenie Municipal Auditorium w Shreveport, podczas pierwszego występu Elvisa na Louisiana Hayride. :) Jack był tam z ramienia swojej gazety fotografować zupełnie kogoś innego. Przemierzając dyskretnie scenę wzdłuż kurtyny, starał się robić zdjęcia pod różnym kątem i co jakiś czas wpadał na ukrytego w niej Elvisa. To było jego pierwsze spotkanie z Elvisem. Tak je wspomina: "Przesuwałem się za kurtyną, aby uzyskać różne kąty ujęcia zdjęć. Między zasłonami był schowany ten dzieciak z gitarą. Wszedłem na niego dwukrotnie i nie wytrzymałem: »Kto ty do cholery jesteś?« - zaryczałem. A on odpowiedział: »Ja jestem Elvis Presley, sir.«" :)
Barnes; Robbie Barnes - chłopiec z widowni. Robbie Barnes miał sześć lat, gdy wraz z rodzicami był na koncercie Elvisa, 30 czerwca 1973 roku, o godzinie 15:00, w Atlancie (GA). Był ubrany w jumpsuit wzorowany na tych Elvisa. Matka uniosła dziecko, żeby Elvis mógł to zobaczyć, a Elvis poprosił by chłopca przyprowadzono na scenę. Wtedy podarował mu najpierw pelerynę "White Thunderbird Cape", a potem także pas "White Thunderbird Belt". Więcej o tej historii, jej tragicznym końcu i zdjęcia w poście "Jumpsuit - Thunderbird".
Barra; Rocky Barra - fan Elvisa i wydawca "Strictly Elvis" (magazynu dla fanów, który ukazywał się przez siedem lat na przełomie lat 60 i 70). Był na 68 koncertach Elvisa, w latach 1968-1977 i raz na osobistym spotkaniu (drugie, które miało się odbyć w 1974 po koncercie, nie doszło do skutku z uwagi na zły stan zdrowia Evisa):
"Widziałem Elvisa na żywo 68 razy! Był najbardziej niesamowitym wykonawcą wszech czasów. Po raz pierwszy zobaczyłem go w sierpniu 1969 roku. Ten "pierwszy rok" był najbardziej ekscytującym okresem ze wszystkich. Elvis miał coś do udowodnienia - i udało mu się! Elvis rzeczywiście wykonał salto podczas "Suspicious Minds", to było naprawdę coś!";Elvis wywarł też na niego duchowy wpływ, jak sam mówi:
"W 1974 roku mieliśmy udać się w określone miejsce w Hiltonie po koncercie, a Joe Esposito miał przyjść i zabrać nas na górę, aby porozmawiać z Elvisem. Joe przyszedł się z nami spotkać, ale powiedział: »Elvis jest zbyt zmęczony, aby spotkać się z kimkolwiek dzisiaj wieczorem« i po prostu odszedł".
"Nie byłem chrześcijaninem, kiedy zacząłem podążać za Elvisem - wtedy byłem tylko dzieciakiem. W wieku dziesięciu lat, pierwszymi płytami, jakie kupiłem były »Don't Be Cruel« i »Too Much«. Mniej więcej w tym samym czasie zacząłem uczęszczać do kościoła Assemblies of God w moim sąsiedztwie. To "dziwne", ale ostatnio dowiedziałem się, że kiedy Elvis stał się nastolatkiem, jego rodzice nie chodzili z nim do kościoła - on po prostu chodził tam sam. Ja też tak robiłem. We wrześniu 1971 roku oddałem swoje życie Chrystusowi".I do dziś podąża tą drogą. Jest pastorem. Rocky Barra jest też autorem kilku książek o Elvisie.
Beaulieu; Priscilla Ann (Wagner) (Beaulieu) Presley - żona Elvisa (od 1967 do 1973), matka Lisy Marii Presley. Urodziła się jako Priscilla Ann Wagner, córka Jamesa Wagnera (pilota), który zginął w wypadku lotniczym, gdy była jeszcze niemowlęciem. Po śmierci męża jej matka Anna Lillian Iversen poślubiła Paula Beaulieu, oficera Sił Powietrznych USA, stacjonującego w Zachodnich Niemczech, a Priscilla dostała jego nazwisko.
Będąc żoną Elvisa, wdała się w romans z przyjacielem rodziny, karateką Mike Stonem (ochroniarzem Elvisa, który później został jej osobistym instruktorem karate), co doprowadziło do rozpadu małżeństwa.
Urodzona 4 maja 1945, Brooklyn, Nowy Jork.
Poznała Elvisa 13 września 1959 roku, w jego wynajmowanym domu w Bad Nauheim (Niemcy).
Rozeszli się 23 lutego 1972 roku, a wniosek o separację prawną złożyli 26 lipca 1972 roku. Elvis złożył wniosek o rozwód w swoje 38. urodziny, 8 stycznia 1973 roku, a rozwód orzeczono 9 października 1973 roku.
Bean; Orville S. Bean - właściciel mleczarni, w której Vernon pracował jako rozwoziciel mleka w czasie, gdy Gladys była w ciąży. Jego nazwisko wiąże się też z budową domu Presleyów w Tupelo. Vernon za pieniądze otrzymane od niego kupił materiały budowlane, kwestia sporna czy była to zaległa pensja, czy pożyczka, źródła nie są zgodne. Orville S. Bean w zasadzie był właścicielem prawie całego East Tupelo, w związku tym mieszkańcy byli od niego całkowicie uzależnieni, cała ziemia była jego własnością, podobnie jak wszelkie biznesy, które dawały ludziom zatrudnienie. Na stronie Stranger In My Own Hometown, możecie przeczytać więcej o tym obszarniku. 8 sierpnia 1945 roku, Vernon kupił od niego dom na Berry Street, tym razem gotowy, a nie ziemię pod budowę.
Bearde; Chris Bearde - zatrudniony jako pisarz (autor scenariusza), obok Allana Blye'a, w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68".
Bedford; Eloise Bedford - jedna z wczesnych dziewczyn Elvisa z 1944 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Beeny; Bill Beeny - teoretyk konspiracji.
Belew; William Lewis "Bill" Belew - projektant Elvisa praktycznie od 11 czerwca 1968 roku (dnia poznania). W rzeczywistości William Lewis Belew. Firmował swoją odzież "I.C. Costumes Co." (logo jego firmy). Więcej w poście: "Projektanci Elvisa Presleya". Zobacz też notkę biograficzną na stronie B & K Enterprises Costume Co.
Bell; Jimmy Hughes Bell
→ Patrz hasło "Ellis; Jimmy "Orion" Ellis"
Bell; Sam Bell - Afroamerykanin z Tupelo. Wieloletni przyjaciel Elvisa. Mieszkali po sąsiedzku i przyjaźnili się, gdy Presley mieszkał przez rok na North Green Street 1010.
Bernero; Johnny Bernero - perkusista. Od grudnia 1954 roku, to on gra na wszystkich wydanych i niewydanych nagraniach z Sun Records, gdzie jest użyta perkusja (początkowo sądzono, że to D.J. Fontana, ale on grał tylko i wyłącznie na koncertach, nie ma go na żadnym nagraniu studyjnym z tego okresu). Więcej o tym w poście "Tajemniczy perkusista na nagraniach z Sun Record".
Beyl; Thomas Georg Beyl - reporter BRAVO. Mieszkał przez tydzień, poczynając od 19 sierpnia 1959 roku, w wynajmowanym przez Elvisa domu przy Goethestraße 14 w Bad Nauheim w Niemczech.
Biggs; Delta Mae (Presley) Biggs - ciotka Elvisa, siostra jego ojca Vernona, córka jego babci Minnie Mae (Hood) Presley i dziadka Jessie D. McDowell Presley. Mieszkała z Elvisem do końca. Prawdopodobnie od czasu śmierci swojego męża w 1967 roku (Eugene Patterson Biggs, 1905–1967), chociaż tu pewności nie mam, bo gdzieś czytałam, że się z nim rozwiodła. Nie miała dzieci. Popadła w alkoholizm. Po śmierci Elvisa by zdobyć pieniądze na alkohol ponoć sprzedawała pokątnie różne przedmioty należące do niego (w tym kostiumy sceniczne i garderobę osobistą).
Po tym jak zabrano Elvisa do szpitala, w dniu 16 sierpnia 1977 roku, to ona nakazała sprzątnąć łazienkę i pokój Elvisa oraz zmienić pościel i ręczniki, zanim jeszcze do Graceland dotarł śledczy. Decyzja ta spowodowała zatarcie wszelkich śladów, jakie mogły by pomóc w zagadce rozwikłania śmierci Elvisa. Dowiadujemy się o tym z książki Nancy Rooks. Część "śmieci" Delta kazała wyrzucić do jakiegoś śmietnika poza terenem Graceland, a małą część z końcowych porządków, zakopano gdzieś pod drzewem na terenie posiadłości. Wszystko to było robione w wielkim pośpiechu, tylko dlaczego?
Urodziła się 19 lipca 1919 roku, w Fulton, Itawamba County (MS), a zmarła 29 lipca 1993 (w wieku 74 lat) w Memphis, Shelby County (TN). Została pochowana na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Binder; Steve Binder - producent i reżyser. Wyprodukował i wyreżyserował Comeback Special'68, dla telewizji NBC. Binder polubił Elvisa. Pracując z nim szybko zauważył jak Elvis jest wykorzystywany i manipulowany przez swoje najbliższe otoczenie, o czym mu powiedział. Elvis nie dał temu wiary, wydawało mu się, że ma nad wszystkim kontrolę. Binder nienawidził menedżer Presleya, między innymi za wykorzystywanie Elvisa, a Parker nienawidził Bindera za to, że ten ma świadomość, co się dzieje wokół Presleya i za czyją przyczyną. Wprowadził nakaz łączenia Bindera tylko z sekretarzami Graceland, a jeśli bezpośrednia rozmowa z Elvisem będzie konieczna, to monitorowania wszystkich połączeń od pierwszej do ostatniej sekundy.
Początkowo Binder był niechętny do kierowania specjalnym Elvisa, jednak pod wpływem swojego pracownika Bones'a Howe, który nalegał by się zgodził, zmienił zdanie. Bones Howe spotkał Presleya w latach 50., podczas gdy pracował w Radio Recorders jako inżynier audio. Binder szybko polubił Elvisa i starał się ratować najlepsze kawałki materiałów, które Parker z naczalstwem NBC i sponsorem Singer Company, chcieli wyrzucić z programu i zniszczyć. Udało mu się to tylko po części.
Steve Binder i Bones Howe zatrudnili załogę produkcyjną, podejmując współpracę z różnymi ludźmi, których znali już z wcześniejszych produkcji. Billy Goldenberg został przydzielony jako dyrektor muzyczny, podczas gdy Presley wybrał Billy Strange jako aranżera. Chris Bearde i Allan Blye zostali zatrudnieni jako pisarze, a Bill Belew jako projektant kostiumów.
Black; Wiliam "Bill" Black Jr - kontrabasista Elvisa. Jeden z trzech członków pierwszego zespołu Elvisa - The Blue Moon Boys. Nagrywał z Elvisem do swojej śmierci w 1965 roku. Wystąpił także w kilku filmach z Elvisem. Patrz post: "Elvis, Bill i Scotty - poznanie".
Urodził się 17 września 1926 roku w Memphis, Shelby County, Tennessee, zmarł 21 października 1965 (w wieku 39 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowany na Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County, Tennessee (za mauzoleum Elvisa, w pojedynczym grobie).
Syn dla: William Patton Black (1869–1950) i Ruby E. (Holland) Black (1905–1990).
Mąż dla: Evelyn (Steele) [Black] Turbeville (1929–2002).
Black; Johnny Black - brat Billa Blacka, kontrabasisty Elvisa. Wraz z matką mieszkał w tym samym domu co Presleyowie, na osiedlu Lauderdale Courts i poznał Elvisa jeszcze przed Billem. Patrz post: "Elvis, Bill i Scotty - poznanie".
Blajda; Jan Blajda – z wykształcenia geolog, z pasji brydżysta, nauczyciel, wychowawca i trener młodzieży. Wieloletni pracownik Centrum Młodzieży im. dr. H. Jordana w Krakowie. Dziennikarz, muzyk amator z absolutnym słuchem, społecznik, organizator i pomysłodawca niezliczonej ilości inicjatyw. Wielki miłośnik Elvisa Presleya. Wiceprezes Królewskiego Klub Elvisa Presleya „Good Luck Charm” w Krakowie. W wyniku jego zabiegów w Krakowie powstała Aleja Elvisa Presleya, a później także pomnik upamiętniający tego artystę. Jedną z inicjatyw Jana Blajdy było nazwanie "Elvis Presley Audytorium" jednego z budynków użyteczności publicznej, ale projekt ten nie doczekał się realizacji z powodu jego śmierci. Wielki sympatyk i animator brydża, Członek Honorowy Polskiego Związku Brydża Sportowego. Odznaczony przez prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi oraz za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Urodził się 12 maja 1944 roku, zmarł 20 stycznia 2017 roku.
Blong; Larry Blong - impersonator i dubler Elvisa.
Blye; Allan Blye - zatrudniony jako pisarz (autor scenariusza), obok Chrisa Bearde, w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68".
Bobbie Jane; Bobbie Jane Ayers Wrenn
→ Patrz hasło: "Wrenn; Bobbie Jane Ayers Wrenn";
Bobo; F. L. Bobo - sprzedawca z domu towarowego Tupelo Hardware, który obsługiwał Gladys i Elvisa, gdy przyszli w dzień jego jedenastych urodzin po obiecaną strzelbę (sportowy ".22 Long Rifle" - 0,22 cala - 5,6 mm). Pomógł przekonać Elvisa by w zamian wybrał gitarę. Patrz post: "Rower czy strzelba?".
Bonja; Edward Michael „Ed” Bonja - fotograf. Urodził się 13 lutego 1945 roku w Chicago (Illinois). W latach 60. XX wieku (dokładnie od 1964 roku) podjął pracę u Pułkownika Toma Parkera (menadżera Elvisa), w charakterze kierowcy i asystenta (podobnie jak jego wujek Tom Diskin) w jego biurze mieszczącym się w MGM Studios. W latach 70. przez Toma Parkera został wyznaczony na osobistego fotografa Elvisa, a także menadżera tras. Ostatnie lata mieszkał w Berlinie, gdzie zmarł 4 września 2019 roku w berlińskim szpitalu (białaczka). Bliscy Eda zwrócili się do fanów Elvisa o drobne datki, które chcą przeznaczyć na przewiezienie ciała Eda z Niemiec do Stanów Zjednoczonych, skąd pochodził i jego pochówek.
Boren; Charlie Boren - prowadził sobotni program "Saturday Jamboree" w radiu WELO, gdzie Elvis śpiewał w soboty, będąc jeszcze dzieckiem. Więcej w poście: "Zwiastuny wielkości".
Bower; Ralph Bower - fotograf kanadyjskiej gazety Vancouver Sun. Został prawie stratowany przez tłum fanów Elvisa na Empire Stadium w Vancouver, 31 sierpnia 1957 roku, później napisał o tym John Kirkwood w Vancouver Sun.
Bradley; Arlene (Bradley) Cogan - jedna z uprzywilejowanej grupy memphijskich nastolatek, nazywanej "żeńskim gangiem Elvisa". Ich znajomość z Evisem zaczęła się na przełomie 1956 i 1957 roku i z większością z nich trwała do końca jego życia. Arlene przez jakiś czas była też przewodniczącą chicagowskiego fanklubu Elvisa Presleya w latach 50. - patrz post "♥ Kobiety - Arlene Bradley".
Brando; Deborah Presley Brando
→ Patrz hasło: "Young; Deborah Delaine (Young) Presley Brando".
Brewer; Carolyn Brewer - jedna z wczesnych dziewczyn Elvisa z 1946 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Brewer; Gail Brewer-Giorgio - pisarka amerykańska. Również G.B. Giorgio lub Gail Giorgio. Pisarka, której "prace spekulują na temat możliwości, że piosenkarz Elvis Presley mógł sfałszować swoją śmierć w sierpniu 1977 roku", jak podaje Wikipedia.
Tymczasem kiedy Gail zaczęła pisać swoją pierwszą powieść "Orion", nawet nie podejrzewała, że wkłada kij w mrowisko. Opisała w niej, jak popularny piosenkarz z Południa, który nazywał się „Orion”, upozorował własną śmierć, by uniknąć presji sławy. Po śmierci Elvisa dopatrzono się w niej tak wielu punktów zbieżnych z życiem Presleya, iż uznano, że Brewer-Giorgio napisała książkę właśnie o nim, chcąc przekazać światu wiadomość, że Elvis żyje i wyjaśnić dlaczego musiał upozorować własną śmierć. Wkrótce po tym na scenie pojawił się artysta w masce, podobny do Elvisa, śpiewający jego piosenki, który nomen omen przyjął pseudonim "Orion". Przez lata udało się utrzymywać w tajemnicy kim jest tajemniczy "Orion", dopiero po dłuższym czasie wyszło na jaw, że to dotąd mało znany piosenkarz, Jimmy Ellis.
W tym samym czasie działy się też różne dziwne rzeczy. Ktoś wykupywał hurtowo całe nakłady jej książki z księgarń, a inne z kolei nie chciały ich w ogóle przyjmować, wyraźnie czymś wystraszone. To spowodowało, że zaskoczona i zdezorientowana Gail Brewer-Giorgio postanowiła przeprowadzić własne śledztwo. Swoje refleksje, ustalenia i wyjaśnienia zawarła w kolejnych książkach: "The Most Incredible Elvis Presley Story Ever Told" (1988, kolejne wydania jako "Is Elvis Alive?"), "The Elvis Files: Was His Death Faked?" (1990), "Elvis Undercover: Is He Alive and Coming Back?" (1999).
Brovers; Milton Brovers - przewodniczący Komisji Poborowej w Memphis. 20 grudnia 1957 roku, przyszedł osobiście do Graceland i wręczył Elvisowi pismo o powołaniu do służby wojskowej, w dniu 20 stycznia 1958 roku (tego dnia Elvis miał się stawić w punkcie poborowych).
Brown; Earl Brown - kompozytor i autor tekstów. Na Comeback Special '68, napisał dla Elvisa finałową piosenkę "If I can dream". O okolicznościach jej napisania przeczytacie w poście: "Jumpsuit - Aloha".
Brown; Estelle Brown - wokalistka The Sweet Inspirations, żeńskiej grupy wokalnej wspierającej Elvisa na scenie i podczas nagrań, od lipca 1969 roku do końca.
Brown; Maxine Brown - przyjacióła Elvisa z 1954 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Burlison; Paul Burlison - kolega Elvisa. Urodził się 4 lutego 1929 roku, w Brownsville (TN), a zmarł 27 września 2003 roku, w Horn Lake (MS). W 1950 roku on, Jesse Lee Denson, Elvis, Dorsey Burnette i Johnny Burnette utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts. Przez jakiś czas pracował w Crown Electric Company jako elektryk, czyli w tej samej firmie, w której Elvis jako kierowca ciężarówki.
W 1952 lub 1953 roku wraz z braćmi Brunette utworzyli grupę „The Rock and Roll Trio”. Johnny Burnette śpiewał wokale i grał na gitarze akustycznej, Dorsey Burnette grał na basie, a Burlison grał na gitarze prowadzącej. W 1956 roku trzej młodzi mężczyźni przenieśli się do Nowego Jorku.
Jesienią 1956 roku na koncercie w Niagara Falls wybuchła walka i Dorsey Burnette opuścił grupę. Szybko zastąpił go Johnny Black, brat basisty Elvisa, Billa Blacka.
W 1986 Burlison dołączył do Sun Rhythm Section, grupy oldies, w skład której wchodzili m.in. D J Fontana, były perkusista Elvisa. W 2005 roku zagrał także, razem z zespołem Elvisa TCB Band, w nagrodzonym Oskarem filmie "Walk the Line". Więcej o nim na Wikipedii.
Burnette; Dorsey Burnette - kolega Elvisa. Urodził się 28 grudnia 1932 roku, w Memphis (TN), zmarł 19 sierpnia 1979 roku, w Canoga Park (CA). W 1950 roku on, Jesse Lee Denson, Elvis, Paul Burlison i jego młodszy brat Johnny Burnette, utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts. Przez jakiś czas pracował w Crown Electric Company, czyli w tej samej firmie, w które Elvis jako kierowca ciężarówki. Więcej o nim na Wikipedii.
Burnette; Johnny Burnette kolega Elvisa. Urodził się 25 marca 1934 roku w Memhis (TN), zmarł 14 sierpnia 1964 roku, w Clear Lake (CA). W 1950 roku on, Jesse Lee Denson, Elvis, Paul Burlison i jego starszy brat Dorsey Burnette, utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts. Więcej o nim na Wikipedii.
Burrows; John Burrows - jedno z nazwisk, którym posługiwał się Elvis, gdy nie chciał zdradzać swoje prawdziwej tożsamości, głównie podczas różnych rezerwacji (np. w hotelach).
Burse; Charlie Burse - bluesman z Beale Street. Gdy Elvis miał kilkanaście lat i spędzał czas na Beale Street, Charlie Burse był już wiekowym człowiekiem. Grał między innymi na ukulele. Instrument ten zaintrygował Elvisa, a Charlie wiele go nauczył. Przypuszcza się, że to właśnie dzięki Charliemu Elvis tak perfekcyjnie opanował ukulele. Patrz post "Elvis i instrumenty - ukulele".
C
Calderaro; Daniel Calderaro - jeden z fotografów Elvisa. Z tych oficjalnych, z którymi Parker (menadżer Elvisa) zawarł umowę. W ostatnich latach wzbudzał trochę kontrowersji z uwagi na swoją rzekomą nieuczciwość względem kolekcjonerów (nie wysyłał materiałów, które wcześniej im sprzedał).
Campbell; Glen Campbell - amerykański gitarzysta i piosenkarz country. Znali się z Elvisem i wzajemnie wizytowali swoje koncerty. Urodził się 22 kwietnia 1936 roku w Delight w stanie Arkansas, a zmarł całkiem niedawno, 8 sierpnia 2017 roku w Nashville.
Cantwell; Robert Cantwell - policjant z Denver, zastępca szefa policji w Denver od 1972 roku. Przyjaciel Elvisa.
Cárdenas; Elsa Cárdenas - partnerowała Elvisowi w filmie "Fun in Acapulco" (1963), patrz post "♥ Kobiety - Elsa Cárdenas".
Carr; Vikki Carr - wokalistka amerykańska. Urodziła się 19 lipca 1941 roku w El Paso w Teksasie, jako Florencia Bisenta de Casillas-Martinez Cardona. Jej rodzice pochodzili z Meksyku. Występowała w różnych gatunkach muzycznych, w tym w popie, jazzie i country, ale największy sukces przyniósł jej śpiew po hiszpańsku. Znała Elvisa i bywała na jego koncertach, tak jak on na jej. Elvis bardzo ją lubił i szanował. Kiedyś, gdy spóźniła się na jego koncert, ponieważ wcześniej sama występowała w hotelu Tropicana w Las Vegas, Elvis pod koniec programu powtórzył piosenki, których nie słyszała.
W 1974 roku przez pół roku była związana z lekarzem Elvisa z Las Vegas, dr Eliasem Ghanem.
Cash; Johnny Cash - właściwie John Ray Cash, muzyk country, piosenkarz i aktor. Kolega Elvisa, jeszcze z Sun Records. Uczestnik sławnej sesji nagraniowej "Milion Dollar Quartet". Przyszedł na świat 26 lutego 1932 roku w Kingsland, zmarł 12 września 2003 w Nashville.
Cassel; Alicia Cecilia (Kerwin) Cassel
→ Patrz hasło: "Kerwin; Alicia Kerwin";
Caughley; James Caughley - członek Memphis Mafia. Bardzo chciał zostać jednym z Memphis Mafia. W końcu dopiął swego i Elvis przyjął go do pracy. Nosił ksywkę "Hamburger". Nie miał takich uprawnień jak reszta grupy, co zrozumiałe. Tamci byli zżyci i znali się od czasu szkoły średniej, siłą rzeczy mieli w stosunku do niego ograniczone zaufanie. Poza tym w Memphis Mafii ciągle panowała rywalizacja o względy Elvisa i kolejny konkurent był niepotrzebny. Dlatego przydzielano mu zwykle mniej znaczące zadania, jak między innymi pójście po hamburgery (stąd jego ksywa).
James Caughley nie cieszył się zbyt długo wymarzoną pracą u Elvisa. Pewnego dnia w Las Vegas dopuścił się kradziezy pieniędzy i zdjęć intymnych Priscilli z pokoju Elvisa. Na jego nieszczęście, Elvis szybko to zauważył. Wiedzieli, że wybiera się do Memphis. Pojechali na lotnisko - zdążyli, wywlekli go z samolotu i zawieźli z powrotem do hotelu. Później został zwolniony.
Chanzes; Steven Chanzes - teoretyk konspiracji.
Christan/ian; Elaine (Coons) Christan - fanka Elvisa, która w latach siedemdziesiątych, wraz ze swoją mamą Virinią Coons, była na wielu koncertach Elvisa (głównie w Las Vegas, gdzie przyjeżdżały na całe sezony). Prowadziła swój pamiętnik koncertowy gdzie po każdym koncercie umieszczała jego szczegółowy opis przebiegu, a także wyglądu Elvisa (w tym kostiumu). To dzięki niej mamy dziś wiedzę na temat wielu koncertów.
Swoją wiedzą dzieli się także z fanami, między innymi poprzez swoje publikacje w postaci różnych artykułów w biuletynach dla fanów, ale nie tylko tam.
W zależności od źródła, jej obecne nazwisko jest pisane z końcówką "an" lub "ian" - nie udało mi się ustalić, która z tych form jest poprawna.
Cher; Cherilyn "Cher" (Sarkisian) [Bono] Allman - gazety spekulowały o ich romansie. Patrz post "♥ Kobiety - Cher".
Cimmoll; Bruno Cimmoll - reporter z kanadyjskiego radia CKNW. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku.
Clark; Dick Clark - kolekcjoner pamiątek po Elvisie Presleyu, który uchodzi w środowisku za nieuczciwego człowieka. Złapano go kilka razy na sprzedaży fałszywek (zwłaszcza biżuterii TLC i TCB).
Clark; Dick Clark - osobowość telewizyjna i radiowa. W rzeczywistości Richard Wagstaff Clark. Urodził się 30 listopada 1929 roku, a zmarł 18 kwietnia 2012 roku. Swoją popularność zdobył jako prowadzący muzyczny program "American Bandstand", telewizji ABC, w latach 1956–1989, w którym trzykrotnie wystąpił Elvis (8 stycznia 1959 roku, 5 sierpnia 1959 roku i 8 stycznia 1960 roku). Więcej patrz na TV.
Clark; Florence Juanita (Sharp) Clark - matka Elizy Alice Presley, w rzeczywistości Alice Elizabeth Sharp (Clark) [Tiffin] McFarland, która prawdopodobnie jest siostrą przyrodnią Elvisa. Florence mieszkała po drugiej stronie ulicy, na której jest Graceland. W latach 1957-1961, z przerwą na służbę wojskową Elvisa, odwiedzała go w jego domu i brała udział w różnych wycieczkach z jego świtą (do kina, na lodowisko, do lunaparku itp.). Po mężu Clark.
Clarke; Doktor Charles Clarke - osobisty lekarz Gladys (matki Elvisa).
Cleaves; Charlie Cleaves - szeryf Shelby County, który prowadził procesję pogrzebową Elvisa.
Clarke; Jane Clarke - jedna z tancerek, z którą Elvis romansował w Paryżu. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Cocke; Marian Justice Cocke - pielęgniarka Elvisa w Graceland od połowy 1975 roku do końca. W 1943 roku ukończyła liceum w White Haven (dzielnica Memphis). W 1946 roku rozpoczęła naukę w szkole dla pielęgniarek Holy Name of Jesus Hospital w Gadsden w Alabamie, którą ukończyła w 1949 roku. Trzy lata później, 13 września 1952 roku, poślubiłem Roberta Cocke z Clarksdale (MS), a 12 października 1953 roku urodziło się im jedyne dziecko - córka Catherine Elizabeth (Katey). Marian rozpoczęła pracę w Baptist Memorial Hospital w Memphis, 9 maja 1959 roku, jako pielęgniarka infuzyjna, później została kierownikiem oddziału, a w 2004 roku przeszedłem na emeryturę. To właśnie w tym szpitalu poznała Elvisa w 1975 roku, gdy był tam hospitalizowany i została jego pielęgniarką. Elvis ją polubił i poprosił aby została jego pielęgniarką w Graceland. Opiekowała się Elvisem aż do jego śmierci 16 sierpnia 1977 roku.
W 1979 roku wydała książkę "I called Him Babe". Jak sama o tym mówi na Facebooku: "Zapisywałam swoje wspomnienia wyłącznie dla siebie, ale na prośbę Vernona opublikowałam je". Wspomina w niej jak cudownym, dobrym i wrażliwym był człowiekiem. Lecz nie miała już tak dobrego zdania o Memphis Mafii, zwłaszcza o trójce judaszy, autorów książki "Elvis what happened?". Napisała "On był zdradzony przez ludzi, którzy nazywali się jego przyjaciółmi. On został zniesławiony przez tych, którzy mu zazdrościli i wykorzystany z powodu swojej hojnej natury".
Występowała w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie, opowiadając o swoich czasach z Elvisem. Od ponad 20 lat prowadzi imprezę charytatywną Elvis Presley Memorial Dinner, z której cały dochód przeznaczony jest na cele charytatywne i dziękczynne za Elvisa.
Za pośrednictwem konta na Facebooku można zmówić jej książkę wraz z DVD. Marian pisze: "Dziękuję za nieustające wsparcie dla Elvisa Presleya. Pewnej nocy zapytał mnie, czy sądzę, że zostanie zapamiętany, kiedy go nie będzie. Powiedziałem mu: „O tak, zostaniesz zapamiętany”. Po raz kolejny fani Elvisa udowodnili mi, że mam rację".
Uwaga, w niektórych źródła czasem jej nazwisko pisane jest błędnie jako "Cook".
Cohn; Nudie Cohn - projektant i twórca. Był projektantem Elvisa przed Billem Belewem (od końca lat pięćdziesiątych do czerwca 1968 roku). Naprawdę nazywał się Nuta Kotlyarenko i pochodził z Ukrainy. Zaprojektował dla Elvisa między innymi słynny "Gold Lame Suit", trochę strojów filmowych oraz garderobę prywatną. Więcej w poście: "Projektanci Elvisa Presleya".
Cole; Bill Cole- członek National Academy of Recording Arts and Sciences. Razem z Gene Merlino i Chrisem Crosby (synem Binga Crosby), 28 sierpnia 1971 roku, w garderobie International Hotel, wręczyli Elvisowi Grammy Lifetime Achievement Award (wówczas jeszcze nazywaną Bing Crosby Award). Patrz post: "Grammy Awards Elvisa".
Cole; J.D. Cole - dyrektor szkoły w Tupelo. Na prośbę Olety Grimes, wychowawczyni Elvisa, posłuchał jego śpiewu. Był pod takim wrażeniem, że postanowił wystawić Elvisa w dorocznym konkursie talentów podczas festynu Mississippi-Alabam Fair & Dairy Show, jako reprezentanta EastTupelo.
Collins; David Collins - kolekcjoner, współpracujący z Mike L. Moonem, właścicielem Elvis Presley Museum w Pigeon Forge (TN).
Coons; Virginia Coons - wielka fanka Elvisa. Wraz ze swoją córką, dziś Elaine (Coons) Christian, była na wielu koncertach Elvisa, a także miała okazję spotkać się z nim osobiście. To dzięki niej mamy różne ciekawe informacje z tamtego okresu.
Covington; Pappy Covington - agent programu radiowego "Louisiana Haride". Zajmował się zjeżdżającymi artystami i ich rezerwacją na występy. Był człowiekiem bardzo przyjaźnie nastawionym do ludzi, a zwłaszcza artystów u progu swej kariery, mówiono o nim "grand-fatherly agent" (co można przetłumaczyć "bardzo ojcowski agent"). Gdy Presley, Bill i Scotty, pojawili się u niego 16 października 1954 roku (przed swoim debiutem w programie "Louisiana Hayride"), przyjął ich prawdziwie po ojcowsku. Sprawił, że poczuli się jak dobrze zapowiadające się gwiazdy. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Crosby; Chris Crosby - syn sławnego Binga Crosby na cześć, którego ustanowiono nagrodę Bing Crosby Award w 1963 roku (był też jej pierwszym laureatem), w 1982 roku przemianowaną na Grammy Lifetime Achievement Award. To właśnie on (Chris) wręczył tę nagrodę Elvisowi 28 sierpnia 1971 roku w jego garderobie w International Hotel, a z ramienia National Academy of Recording Arts and Sciences towarzyszyli mu: Gene Merlino i Bill Cole. Patrz post: "Grammy Awards Elvisa".
Curtin; Jim Curtin - jeden z największych fanów Elvisa, jeszcze za jego życia. Spotkał Elvisa wiele razy. Wśród fanów zasłynął tym, że podarował Elvisowi słynną gitarę, czarnego Gibsona J-200, na której Elvis grywał na koncertach (obecnie jest w Graceland). Elvis w podziękowaniu podarował mu jeden ze swoich jumpsuitów "White Stone Nail Mirror Suit". Jim był chyba najbardziej obdarowanym przez Elvisa fanem (dwa kombinezony, płyty, tysiące zdjęć oraz inne pamiątki) i mającym z nim najwięcej spotkań. Zmarł 25 czerwca 2011 roku. Więcej o Jimie w specjalnej notatce na końcu postu "Jumpsuit - Stone Nail Mirror" i w komentarzach do niego.
Cutrer; T. Tommie Cutrer - lokalny didżej z Shreveport. Grał muzykę Elvisa w swojej audycji radiowej. Tommie podejmował Elvisa, Scottiego i Billa, gdy po raz pierwszy przyjechali do Shreveport wystąpić w programie "Louisiana Hayride". Przyjął chłopaków ciepło, a na rozluźnienie uraczył ich różnymi opowieściami. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
D
Dalton; David Dalton - dziennikarz z magazynu muzycznego "The Rolling Stone".
Davidson; Chris Davidson - fan Elvisa, kolekcjoner pamiątek po nim oraz założyciel i właściciel Elvis-A-Rama Museum w Paradise (NV), które działało od 5 listopada 1999 roku do 1 października 2006 roku, ale dla zwiedzających było dostępne do 15 sierpnia 2006 roku.
Davis; Maria Louisa Davis - fanka Elvisa w Liverpoolu (Anglia). Była na wielu koncertach Elvisa. To dzięki niej mamy także informacje o jego kostiumach z 1969 roku i z późniejszych lat, a na stronie www.elvisinfonet.com możemy poczytać jej relacje z tamtego okresu. Maria prowadziła szczegółowe notatki z tych koncertów, łącznie z opisem kostiumów w jakich Elvis występował.
W zależności od źródła jej nazwisko podaje się jako "Davis" lub Davies". Również jej mama Gladys była fanką Elvisa i obie chodziły na te koncerty. Zdaje się, że po mężu Chantal.
Davis; Richard Davis - długoletni menadżer szafy (garderoby) Elvisa, członek MM. Był z Elvisem już od lat 50. w jednym ze źródeł napisano; Jego praca dla Elvisa rozpoczęła się na początku lat sześćdziesiątych i chociaż opuścił „Memphis Mafia” na początku lat siedemdziesiątych, jego związek z Elvisem nigdy się nie zerwał". Myślę, że wskazanie lat 60. jest pomyłką, poniewaz w materiałach spotykamy jego nazwisko przynajmniej od 1956 roku.
Uczetniczył w spotkaniu z The Beatles oraz towarzyszył Elvisowi w 1968 roku w trakcie przygotowywania programu "Comeback special '68". Powiedział kiedyś, że nigdy nie napisze książki o Elvisie, ponieważ nie byłoby takiej, w której mógłby oddać Elvisowi sprawiedliwość - nie do końca rozumiem, co chciał przez to powiedzieć.
Richard Davis zmarł 23 sierpnia 2004 roku, na atak serca, w rodzinnym mieście Memphis.
Day; Janet Day - jedna z młodych fanek, którą poznał na okręcie wojskowym USS General Randal, gdy płynął ze Stanów do Niemiec (od 22 września do 1 października 1958 roku). Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Dean; Jimmy Ray Dean - był amerykańskim piosenkarzem country, prowadzącym telewizję, oraz aktorem i biznesmenem. Był również twórcą marki kiełbasy Jimmy Dean, a także rzecznikiem reklam telewizyjnych. Stał się osobowością telewizji krajowej, zaczynając od CBS w 1957 roku.
Jimmy prowadził program Town and Country Jubilee, nazywany również "Town and Country Time", nadawany w WMAL-TV, Washington, D.C., w którym Elvis wystąpił dwukrotnie, 14 marca 1955 roku i 23 marca 1956 roku. Ponieważ był to program prowadzony przez Jimmy Deana, nazywano go także "Jimmy Dean Show".
Data i miejsce urodzenia: 10 sierpnia 1928, Olton, Teksas, Stany Zjednoczone;
Data i miejsce śmierci: 13 czerwca 2010, Varina, Wirginia, Stany Zjednoczone;
Żona: Donna Meade (od 1991 do 2010), Mary Sue Wittauer (od 1950 do 1990);
Dzieci: Connie Dean, Robert Dean, Garry Dean;
Demerly; Sue Demerly - fanka Elvisa, działająca w fanklubie „Reflections of Elvis Fan Club”. Była bardzo aktywna i rozprowadzała różne rzeczy związane z Elvisem (pamiątki, biuletyn, który wydawał klub oraz inne materiały - opracowania). Fanklub dziś już raczej nie działa, ale Sue Demerly tak - sprzedaje na eBayu różne pamiątki po Elvisie.
Denson; Jesse Lee Denson - kolega Elvisa z Lauderdale Courts, z którym Elvis ćwiczył grę na gitarze. Był niecałe trzy lata starszy od Elvisa. W 1950 roku Elvis, Jesse Lee Denson i trzej inni chłopcy - Paul Burlison i dwaj przyszli pionierzy rockabilly, bracia Dorsey i Johnny Burnette - utworzyli luźny muzyczny kolektyw, który często grał w Lauderdale Courts.
W 1952 lub 1953 roku wraz z braćmi Brunette i Paulem Burlisonem utworzyli grupę „The Rock and Roll Trio”. Johnny Burnette śpiewał wokale i grał na gitarze akustycznej, Dorsey Burnette grał na basie, a Burlison grał na gitarze prowadzącej. W 1956 roku trzej młodzi mężczyźni przenieśli się do Nowego Jorku.
Dieu; Shirley Dieu - dziewczyna Joe Esposito, którą Elvis bardzo szanował. Patrz post "♥ Kobiety - Shirley Dieu".
Dill; Art Dill - policjant z Denver, szef policji w Denver od 1972 roku. Przyjaciel Elvisa.
Dokkeberg; Kenneth Dokkeberg - przede wszystkim fan "Oriona", czyli Jima Ellisa (tajemniczego impersonatora Elvisa Presleya, występującego w masce, przez lata uważanego za prawdziwego Elvisa Presleya, który wyszedł z ukrycia), ale również Elvisa. Przez jakiś czas był w posiadaniu kostiumu "Beige Leatcher Emperor Suit" Elvisa.
Dolan; Catherine D. "Kitty" (Dolan) Crowley - jedna z kobiet Elvisa, z którą umawiał się w USA i w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Kitty Dolan".
Dors; Diana Mary (Fluck) "Dors" [Hamilton] [Dawson] Lake - miała relację intymną z Elvisem przez kilka miesięcy w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Diana Dors".
Doucette; Gene Doucette - projektant Elvisa. W jego żyłach płynie francusko-kanadyjska i iracko-hinduska krew. Więcej w poście: "Projektanci Elvisa Presleya". Zobacz też notkę biograficzną na stronie B & K Enterprises Costume Co. (a raczej laurkę jaką sobie sam napisał).
Dougher; Paul Dougher - kolega Elvisa z czasów zamieszkiwania w Lauderdale Courts. Jeden z paczki przyjaciół.
Dougher; Richard Dougher - kolega Elvisa z lat 50. Być może brat Paula Doughera, albo to sam Paul Dougher, tylko podany w źródle z innym imieniem.
E
Edvardsen; Tommy Edvardsen - jeden z autorów książki "Elvis Presley. Fashion for a King" (wydanej w 2011 roku), z norweskiego fanklubu "Flaming Star", obok Atle Simen Larsena.
Edwards; Michael Edwards - kolejny partner Priscilli, którego jednakowo pociągała seksualnie matka, jak i jej dorastająca córka.
Eligain; "Eligain" - pseudonim używany w internetowych mediach społecznościowych, mężczyzny pozującego w oryginalnym jumpsuicie "Navy Blue Silver Phoenix Suit" Elvisa, po tym jak Elvis przekazał kostium na aukcję charytatywną w lecie 1977 roku Holy Family Catholic Church (Kościołowi Katolickiemu Świętej Rodziny) [w North Denver]. Więcej o tym patrz post "Jumpsuit - Silver Phoenix".
Ellis; Jimmy "Orion" Ellis - piosenkarz amerykański. W rzeczywistości Jimmy Hughes Bell. Urodził się 26 lutego 1945 roku, zmarł 12 grudnia 1998 roku.
Jimmy Ellis był bardzo uzdolnionym dzieckiem. Świetnie grał w baseball, koszykówkę i piłkę nożną. Był też utalentowany muzycznie, dobrze śpiewał, a także grał na bandżo i gitarze.
Po wygraniu konkursu na targach stanowych jego pierwszym miejscem profesjonalnego występu był klub nocny Demon's Den w Albany, Georgia. Po ukończeniu szkoły pracował na farmie, a jednocześnie zajmował się śpiewem, co wkrótce doprowadziło go do podpisania kontraktu z Sun Records (tym samym, w którym wystartował Elvis). Jednak wówczas na świecie nie było miejsca dla drugiego Elvisa.
Do śmierci Presleya, Jimmy Ellis był mało znanym piosenkarzem. Miał głos bardzo podobny do głosu Elvisa Presleya, co po śmierci Presleya, postanowiła wykorzystać firma płytowa Jimmy Ellisa. Odtąd zaczął występować wystylizowany na Elvisa i z maską na twarzy. Przybrał pseudonim "Orion", który zaczerpnął z książki "Orion" Gail Brewer-Giorgio (patrz hasło "Orion" w "What is what"). Zwolennicy teorii upozorowanej śmierci Elvisa, szybko uwierzyli, że to prawdziwy Elvis Presley, który wyszedł z ukrycia. Dopiero wtedy stał się sławny.
Został zamordowany 12 grudnia 1998 roku, podczas napadu na jego lombard w Orrville (Alabama) - Jimmy's Pawn Shop.
W 2014 roku The Dan Lentino Management Group w Las Vegas uhonorował pośmiertnie Oriona (Jimmy Ellisa) nagrodą Lifetime Achievement Award.
W 2015 roku filmowiec Jeanie Finlay zrobił film dokumentalny o życiu i karierze Jimma Ellisa pod tytułem "Orion: Człowiek, który zostanie królem". Film zdobył nagrodę The Discovery Award na British Independent Film Awards 2015.
Więcej o nim w książce "True Disbelievers: The Elvis Contagion", R. Jerge Denisoff, George Plasketes, w poście "Jumpsuit - Beige Leather Emperor" i na Wikipedii.
Ensinger; Jean Ensinger - jeden z kolekcjonerów.
Esposito; Joseph "Joe" Carmine Esposito - kolega i członek Memphis Mafii, kierownik tras koncertowych i przyjaciel Elvisa.
Urodził się 22 stycznia 1938 roku, a zmarł 23 listopada 2016 roku. Po śmierci Elvisa, Joe został autorem i wydawcą kilku książek o Elvisie.
Esposito ma troje dzieci, Debbie i Cindy z pierwszego małżeństwa z Joan Roberts i Anthony'ego z drugiego małżeństwa z Martą Gallub (która zmarła 19 marca 2012 roku, po długiej walce z rakiem). Pomiędzy małżeństwami miał pięcioletni romans z Shirley Dieu.
Eubanks; Bill Eubanks - architekt wnętrz. Zaprojektował dla Elvisa pokój bilardowy w posiadłości Graceland.
Evans; Marilyn (Evans) "Dyanne" [Knowles] Knowles-Riehl - jedna z dziewczyn Elvisa z końca lat 50. Patrz post "♥ Kobiety - Marilyn Evans".
F
Fearon; Leslie Fearon - znana w latach 70. projektantka z Las Vegas. Przybrała pseudonim "Suzy Creamcheese", fikcyjnej postaci z albumów Franka Zappy. Pod koniec lat 60. lub na początku 70., otworzyła butik w Las Vegas (o tejże samej nazwie). Ubierały się w nim kobiety z otoczenia Elvisa, a także on sam. Więcej o Suzy Creamcheese, jej sklepie i pracowni w "What is what?", pod hasłem "Suzy Creamcheese".
Feavearyear; Ian Feavearyear - prawnik i fan Elvisa. Od 2006 roku (z jedną dłuższą przerwą) prowadzi stronę PresLaw (http://preslaw.info/), na ktorej przeczytacie o wytaczanych procesach, wyrokach i zawartych ugodach, a wszystko to poparate aktami sądowymi i korespondencją prawniczą między stronami - oczywiście prawnik dołącza tylko te dokumenty, które może, jakie nie są objęte dodatkową ochroną (utajnione). Dla nas to nieosiągalna dokumentacja w inny sposób, ale on jako prawnik ma do niej dostęp z racji wykonywanego zawodu.
Ferra; Sandy (Ferra) Martindale - wieloletnia kobieta Elvisa z lat 60. (od 1960 roku do momentu poślubienia Priscilli), a później przyjaciółka. Miała zostać jego żoną. Patrz post "♥ Kobiety - Sandy Ferra".
Fike; Lamar Fike - jeden z członków Memphis Mafii. Przyjaciel Elvisa od czasów szkolnych, był przy nim także w wojsku (w Killeen i w Bad Nauheim), mieszkając z jego rodziną.
Został członkiem świty Elvisa w 1957 roku, ale poznali się prawdopodobnie w Sun Studio już w 1954 roku, gdzie Lamar uczył się być diskdżokejem.
Kiedy Elvis dostał wezwanie do wojska, Lamar Fike zgłosił się dobrowolnie, żeby nie rozstawać się z przyjacielem i dalej być jego ochroniarzem.
Był asystentem Elvisa Presleya. Urodził się w Cleveland, Mississippi, 11 listopada 1935. Zmarł w Arlington w Teksasie 21 stycznia 2011 roku.
Finger; Finger - rodzina Finger była właścicielem i prowadzącym zajazd "Haus am See", z pokojami, restauracją i kawiarnią nad jeziorem Gederner See, nieopodal miasteczka Gedern w Niemczech. Elvis przebywał tam od 18 sierpnia do 5 września 1959 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Rosemarie Prass".
Finkel; Robert S. "Bob" Finkel - amerykański producent i dyrektor. Aktywny zawodowo w latach 1950-1996. Początkowo pracował jako dyrektor, a później producent (od 1959 roku) różnych programów głównie telewizyjnych.
Urodził się 25 marca 1918 roku w Philadelfii (Pensylwania), a zmarł 30 kwietnia 2012 roku w Beverly Hills (Kalifornia). Był jedynym synem Williama i Esther Finkel. Miał dwie siostry; Margery i Sally. Jego ojciec posiadał kilka kin w Filadelfii.
W 1968 roku wyprodukował program "Elvis" dla telewizji NBC, dziś znany jako "Comeback Special '68".
Fontana; D. J. Fontana - perkusista Elvisa. Urodził się 15 marca 1931 w Shreveport, Luizjana. W latach 1955-1968 grał podczas występów i na sesjach nagraniowych (z wyjątkiem tych w Sun Records, gdzie perkusistą sesyjnym był Johnny Bernero) z The Blue Moon Boys, ale nie zawsze. Pojawił się też w kilku filmach z Elvisem.
Forbess; Evan "Buzzy" Forbess - kolega i przyjaciel Elvisa, jeszcze z czasów szkolnych w Memphis. Chodzili do tej samej szkoły i wspólnie uczęszczali na kółko biologiczne, choć wiekowo był rok młodszy od Presleya. Przyjaźnili się i spędzali ze sobą dużo czasu także po szkole.
Fortas; Alan E. "Hog Ears" Fortas - jeden z członków Memphis Mafii. Pracował od lat 50. do końca 1968 roku. W trakcie "Comeback specjal '68", grał na perkusji. Później zrezygnował z pracy z uwagi na życie Elvisa w ciągłych rozjazdach. Napisał książkę "Memphis to Hollywood", o swojej długiej współpracy z Elvisem Presleyem. Poznali się w 1957 roku w Graceland i zaprzyjaźnili się po tym, jak zostali sobie przedstawieni (źródło nie podaje przez kogo).
Urodził się 6 kwietnia 1936 roku, zmarł 23 września 1992 roku, w wieku 56 lat.
Syn dla: Pauline (Sizeler) Fortas (1906–1985) - matki i Meyer Fortas (1905–1967) - ojca.
Brat dla: Williama E. Fortas.
Ojciec dla: Miles Fortas.
Francisco; Jerry Francisco - główny inspektor zdrowia okręgu Shelby (Memphis, TN) i lekarz sądowy jednocześnie. Lekarz sądowym hrabstwa Shelby od 1961 do 1999 roku (emerytura). Pisano o nim: "Był ostatnim słowem w Memphis na temat śmierci ludzi".
Nieoficjalnie, również człowiek do zadań specjalnych, jak się o nim mówiło. W późniejszych latach skierowano pod jego adresem wiele zarzutów, nie tylko z powodu opieszałości przy badaniu śmierci Elvisa, ale także w związku z innymi dziwnymi zgonami znanych osobistości, które uznano za wyjaśnione, choć okoliczności śmierci tych ludzi były równie kontrowersyjne, jak Elvisa (np. Martin Luter King, bracia Kennedy, Marylin Monroe). Wykazywano, że nie tylko nie próbował ich wyjaśnić, ale wręcz tuszował lub pomijał istotne fakty, a nawet ukrywał dowody.
Franks; Tilman Franks - kontrabasista, autor tekstów i menedżer kilku artystów. Był związany z "Louisiana Hayride". Widział zarówno pierwszy jaki drugi występ Presleya w tym programie, a także późniejsze. W filmie dokumentalnym "The Louisiana Hayride - Cradle of the Stars" (1984) opowiada o pierwszych dwóch występach Elvisa na Lousiana Hayride.
G
Gable; Lether Gable - kolega lub znajomy Vernona (ojca Elvisa) i Travisa Smitha (brata Gladys, wujka Elvisa). Na jesieni 1937 roku, Orville S. Bean (szef całej trójki) powiedział im, że jeśli wyhodują dorodną świnię, to on ją od nich kupi. Mężczyźni wyhodowali świnię, ale Orville S. Bean zapłacił im za nią dużo poniżej tego, co dostaliby gdzieś indziej. Byli tak wściekli na niego, że postanowili przerobić kwotę na czeku jaki od niego dostali. Oczywiście oszustwo miało krótkie nogi i 16 listopada 1937 sprawa trafiła do sądu. 25 maja 1938 roku cała trójka została skazana na trzy lata Parchman Farm (jak nazywano więzienie dla mężczyzn Mississippi State Penitentiary). Kaucja za zwolnienie warunkowe została ustalona na 500 dolarów za osobę, horrendalne pieniądze jak na tamte czasy. W dniu 4 stycznia 1938 roku złożono tylko dwie takie kaucje, za Travisa Smitha i Lether'a Gable. Poręczyli za nich Jessie D. Presley (ojciec Vernona) i J. G. Brown (źródło nie wyjaśnia kto to). Zatem ta dwójka nie trafiła do więzienia, ale Vernon tak.
Gabriel; Katherine Mary "Kathy" (Gabriel) Dittrick - modelka i tancerka, jedna z kobiet Elvisa, z którą zaczął się spotykać w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Kathy Gabriel".
Gallentine; Shirley Gallentine - jedna z sympatii Elvisa z lat 1945-1946. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Gambill; Jimmy Gambill - kuzyn Elvisa (podają, że z pierwszej linii, ale to raczej błąd). Obecnie jest zatrudniony w Graceland i oprowadza wycieczki.
Gambill; Marvin "GG" Gambill - mąż Patsy Presley, kuzynki Elvisa. Gdy wżenił się w rodzinę, Elvis zatrudnił go u siebie. Członek Memphis Mafii.
Gambill; Patsy (Presley) Gambill - kuzynka Elvisa. Wyszła za mąż za Marvina "GG" Gambilla, którego Elvis potem zatrudnił u siebie.
Gargiulo; Jean-Marc Gargiulo - fan z Francji, który regularnie, co roku, przylatywał na koncerty Elvisa (na swoją "coroczną pielgrzymkę", jak to określano).
Garland; Hank Garland - muzyk jazzowy. Przez jakiś czas należał do grona muzyków Elvisa w latach sześćdziesiątych. Zagrał również na kilku płytach Presleya oraz w filmie "Blue Hawai". Elvis, podarował mu swoje najbardziej wartościowe ukulele "Martin Ukulele", które wśród ukulele jest, jak Stradivarius wśród skrzypiec.
Geller; Elaine Geller - młodsza siostra Larry'ego Gellera, jedna z bliźniaczek.
Geller; Judy Geller - młodsza siostra Larry'ego Gellera, jedna z bliźniaczek. Patrz post "♥ Kobiety - Judy Geller".
Geller; Larry "Lawrance" Geller - przyjaciel Elvisa i jego duchowy powiernik. Wydaje się, że nikt lepiej nie rozumiał Elvisa jak on. Przez kilka lat (od wiosny 1964 roku) był jego osobistym fryzjerem, dopóki z Graceland nie przegonił go Parker w 1967 roku. Geller jednak powróci do kręgu Elvisa w 1969 roku i pozostanie już w nim na zawsze. Do śmierci Elvisa utrzymywali ze sobą serdeczne kontakty. Przez Memphis Mafię, która była o niego zazdrosna, był nazywany, a właściwie przezywany: "Swami", "Rasputin", "Lawrence z Izraela".
Giorgio; Gail Brewer-Giorgio
→ Patrz hasło: "Brewer; Gail Brewer-Giorgio";
Ghanem; Elias Ghanem - lekarz Elvisa w Las Vegas. Z czasem zyskał przydomek "lekarz gwiazd" (z jego usług korzystali między innymi: Wayne Newton, Michael Jackson, Bill Cosby, Ann-Margret, Tom Jones, Liberace, Johnny Cash, The Osmonds, Tim Conway, Robert Goulet, Johnny Cash, Lou Rawls, Raquel Welch, Glen Campbella i Roya Clarka). Także filantrop.
Urodził się 12 marca 1939 roku w Haifie w Izraelu. Po ukończeniu szkoły średniej pracował jako pracownik szpitala w Izraelu. Był synem libańskiego dyrektora ds. ropy naftowej, który przeprowadził się wraz z kompanią naftową do Palestyny.
Do USA przyjechał w ramach stypendium na studia medyczne, które rozpoczął w Duke University, w Karolinie Północnej. Było to w 1963 lub 1958 roku (niezgodność źródeł). Po Duke University Medical School przeprowadził się do Los Angeles na staż. W 1971 roku przeniósł się do Las Vegas i podjął pracę jako lekarz pogotowia w szpitalu Sunrise, gdzie szybko awansował na dyrektora oddziału ratunkowego, z pensją 3600 dolarów miesięcznie. W 1976 roku otworzył rodzinną praktykę, a w 1977 roku otworzył swoją pierwszą klinikę za Las Vegas Hilton, na Joe W. Brown Drive. Był na wezwanie gwiazd w dziewięciu dużych hotelach Las Vegas.
Ghanem opracował też specjalną terapię dla gwiazd. Elvis postanowił spróbować schudnąć i odpocząć, stosując tę jego nową terapię, o której słyszał. Nazywała się „dieta snu”, miała resetować metabolizm i cykl snu poprzez trzytygodniowy schemat odżywiania płynem i podawania starannie monitorowanych środków uspokajających (tak by pacjent większość czasu spał). Elvis wprowadził się do sypialni na piętrze domu Ghanema i poddał się tej terapii, aczkolwiek członkowie Memphis Mafii twierdzili, że coś z tą terapią było nie tak, a Elias Ghanem jest oszustwem.
Ghanem był też filantropem i biznesmenem. Kasował od gwiazd (np. od Franka Sinatry brał 550 dolarów za godzinę), ale gdy było trzeba, leczył też za darmo (np. ofiary wypadku w kopalni). Był między innymi właścicielem części czarteru siedmiu samolotów. Podczas 30 lat w Las Vegas był związany z medycyną, polityką i boksem. Jako członek zarządu bokserskiego, odegrał ważną rolę w dyscyplinowaniu boksera Mike'a Tysona podczas walki w 1997 roku w MGM Grand.
Miał żonę Jody i syna Farida, jednak rozwiódł się i już do końca prowadził życie singla, zawsze mówił "Szybkie samochody i piękne kobiety to moje hobby". Przez pół roku miał romans z piosenkarką Vikki Carr (w 1974 roku).
Ellias był nie tylko lekarzem Elvisa, ale też jego przyjacielem. Elvis bywał w jego domu i jak to on, obsypywał Eliasa prezentami. Dał mu między innymi: Stutza kupionego 32 tysiące dolarów, mercedesa, dwa zegarki, pierścionek z brylantem o wartości 60 tysięcy dolarów, złoty medalion TCB i wiele innych rzeczy.
Zmarł 27 sierpnia 2001 roku, w wieku 62 lat, po walce z rakiem, w swoim domu w Las Vegas.
Ghosh; Mukunda Lala Ghosh
→ Patrz hasło: "Yogananda; Paramahansa Yogananda";
Gilleland; Homer M. "Gill" Gilleland - osobisty fryzjer Elvisa, który najpierw (w latach 50.) był fryzjerem matki Elvisa - Gladys. Później zaczął czesać także Elvisa. Znali się z Elvisem ponad dwadzieścia lat i utrzymywali relacje do samej śmierci Elvisa. W środowisku fanów bardziej znany jest z tego, że kiedyś w Graceland Elvis podarował mu jeden ze swoich jumpsuitów - "White Eyelet Suit", wraz z peleryną i prawdopodobnie również pasem "Red Russian Belt" w wersji II. Gilleland otrzymał też od niego "White Flame Suit", kilka pasów scenicznych i wiele innej odzieży oraz pamiątek. Był osobistym fryzjerem Elvisa przez ostatnie dwadzieścia lat jego życia (Elvisa).
Glass; Bud Glass - jeden z najbardziej znanych fanów i propagatorów Elvisa, można powiedzieć historyk, badacz i dokumentalista kariery scenicznej Presleya oraz pamiątek po nim, współwłaściciel i współzałożyciel The King's Ransom Museum.
Bud Glass jest światowej sławy autorytetem w lokalizowaniu i uwierzytelnianiu rzadkich artefaktów Elvisa Presleya. W przeszłości opublikował bardzo popularną serię książek i płyt DVD „ELVIS: Behind The Image”. Bud Glass nie tylko posiada jedną z największych kolekcji pamiątek Elvisa Presleya na świecie, jest także historykiem Elvisa Presleya, producentem dokumentów, a także konsultantem największych kolekcjonerów. W 2019 roku rozpoczął nowy projekt - „Elvis Relics”. Artefakty Buda Glassa były prezentowane w programie David Letterman's Late Show, Entertainment Tonight, Geraldo Rivera, CNN, Univision i The History Channel, by wymienić tylko kilka, w tym lokalne wiadomości w Ameryce i Europie. Wybrane artefakty zostały wypożyczone nawet firmie Graceland (na jej prośbę) na wystawę w Australii w 2017 roku.
Gleaves; Cliff Gleaves - kolega Elvisa i członek MM od 1956 roku. Towarzyszył Elvisowi w Hollywood podczas kręcenia „Love Me Tender”. Był z nim na sesji Million Dollar Quartet (4 grudnia 1956 roku w Sun Studio), towarzyszył Elvisowi w 1957 roku na badaniu lekarskim do służby wojskowej i był też w Niemczech podczas służby wojskowej (także w Paryżu).
To on przedstawił Elvisa Anicie Wood (był jej przyjacielem), która później została dziewczyną Elvisa.
Był piosenkarzem rockabilly i robił własną karierę, ale jednocześnie pracował dla Elvisa.
Zmarł 4 czerwca 2002 roku.
Goldenberg; Billy Goldenberg - dyrektor muzyczny w "Comeback Special '68". Obsadzony na tym stanowisku przez Steve Bindera.
Goodman; Diana Goodman - jedna z kobiet Elvisa w 1975 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Diana Goodman".
Grant; Virginia Grant - agentka nieruchomości, która w marcu 1957 roku pokazywała Gladys i Vernonowi Presley różne domy, w tym Graceland.
Gray; Barbara "Bobbi" (Owens) Gray - jedna z kobiet Elvisa w 1956 roku. Znana ze zdjęcia "The Kiss". Patrz post "♥ Kobiety - Barbara Gray".
Greene; Lorne Hyman Greene - aktor kanadyjski. Właściwie Lyon Chaim Green. Urodził się 12 lutego 1915 roku w Ottawie, w rodzinie żydowskich emigrantów z Rosji. Zmarł 11 września 1987 roku w Santa Monica. Polskim widzom znany przede wszystkim z roli Bena Cartwrighta z telewizyjnego serialu "Bonanza" (1959-1973), dzięki której zyskał popularność na całym świecie. W 1977 wystąpił w innym znanym nam serialu "Korzenie", w roli Johna Reynoldsa, pierwszego pana czarnego niewolnika Kunta Kinte. Był też narratorem filmów dokumentalnych.
Był fanem Elvisa i bywał na jego koncertach. Podczas koncertu 26 stycznia 1974 (Opening Night), w trakcie piosenki "Can't Help Falling In Love", Elvis podszedł do niego, a Lorne Greene wstał i uścisnął obie dłonie Elvisa, co publiczność nagrodziła owacją na stojąco. Nieco wcześniej podczas tego koncertu złapał niebieski szalik od Elvisa, czym był bardzo zadowolony.
Grimes; Oleta Grimes - była nauczycielką i wychowawczynią Elvisa w piątej klasie. Prowadziła też świetlicę szkolną, do której rodzice przyprowadzali dzieci idąc do pracy (w Tupelo). Mieszkała na ulicy Old Saltillo, niecałe 100 metrów od Vernona i Gladys. Zaprzyjaźniła się z Gladys, gdy okazało się, że są ze sobą daleko spokrewnione.
Grob; Dick Grob - jeden z ochroniarzy Elvisa, wchodzący w skład Memphis Mafii. W ostatnich latach szef jego ochrony. Poznał Elvisa w 1967 roku, w Palm Springs, kiedy pełnił dyżury przed posiadłością Elvisa przy Ladera Circle 1350. Wtedy był policjantem. Elvis przynosił im do patrolu policyjnego (samochodu) lemoniadę. Często wsiadał do auta i rozmawiał z dyżurującymi policjantami. Powiedział, że gdyby chcieli coś do picia mają się nie krępować i przyjść do posiadłości. Pewnego razu Dick podszedł do tylnych drzwi. Elvis otworzył mu je, powiedział, że ma podejść do drzwi frontowych i od razu je zamknął. Gdy Dick stanął przed drzwiami frontowymi, Elvis powitał go słowami: "Moi przyjaciele wchodzą frontowymi drzwiami, a nie tylnymi". Od tego czasu Dick zaprzyjaźnił się z Elvisem na dobre.
Gdy Elvis zakończył pracę w Hollywood i powrócił na scenę, a Dick nosił się z zamiarem opuszczenia policji, na początku lat siedemdziesiątych Elvis zaproponował mu pracę u siebie w charakterze ochroniarza, którą przyjął. Szybko został szefem bezpieczeństwa w Graceland i na trasach po Stanach Zjednoczonych. Posiadał dyplom „Air Force Academy” i był pilotem myśliwca. Grob był więcej niż wykwalifikowany do tej pracy, ponieważ pracował już dla FBI i CIA i ukończył specjalne szkolenie dla słuzb specjalnych. Pracę dla Elvisa w MM rozpoczął w 1969 roku.
Po śmierci Elvisa pracował dla Vernona. Dick Grob napisał książkę „The Elvis Conspiracy”, która między innymi opowiada bardzo szczegółowo o wydarzeniach otaczających śmierć Elvisa.
Gruyton; Dick Gruyton - dyrektor wykonawczy Elvis Presley Birtplace w Tupelo.
Guercio; Joseph "Joe" Guercio - dyrygent orkiestry Joe Guercio Orchestra, koncertującej z Elvisem od 7 sierpnia 1970 roku do końca. Urodził się w Buffalo w stanie Nowy Jork, w dniu 16 lipca 1927 roku. Joe Guercio spędził ostatnie 15 lat w Nashville, gdzie zmarł 4 grudnia 2014 roku. Więcej o tym człowieku w poście: "Marmurki dyrygenta Joe Guercio".
Guralnik; Peter Guralnik - jeden z biografów Elvisa Presleya.
Guy; Doris Guy - koleżanka Elvisa z czasów zamieszkiwania w Lauderdale Courts. Jedna z paczki przyjaciół. Młodsza siostra Farleya Guya.
Guy; Farley Guy - kolega Elvisa z czasów zamieszkiwania w Lauderdale Courts. Jeden z paczki przyjaciół. Starszy brat Doris Guy.
H
Habler; David Habler - ochroniarz Elvisa (tzw. Memphis Mafia). Oprócz Reda Westa, Sony'ego Westa, jeden z autorów pośrednich niechlubnej książki „Elvis what happened?” (wydanej w akcie zemsty za zwolnienie z pracy). Więcej o zwolnieniu ochroniarzy i powstaniu książki w poście "Zwolnienie trzech ochroniarzy Elvisa".
Dave poznał Elvisa w 1972 roku w swoim studio karate w Santa Monica w Kalifornii. Od tego czasu aż do 1976 roku był jednym z ochroniarzy Elvisa, dopóki nie został zwolniony wraz z Redem i Sonnym Westem. Dziś dalej angażuje się w wydarzenia związane z Elvisem. Wwyprodukował nawe swój własny program Elvisa „The Elvis Experience” w 1999 roku.
Hand; Albert Hand - założyciel i prezes Elvis Presley Fan Club of Great Britain, w latach 1957-1967. To największy i najprężniej działający fanklub Elvisa Presleya na świecie, od założenia w 1957 roku do dziś.
Hanna; Sherif Hanna - jeden z większych kolekcjonerów pamiątek po Elvisie. Ma też jego kostiumy sceniczne (np. "Blue Powder Suit").
Hardin; Glen D. Hardin - klawiszowiec Elvisa, członek zespołu TCB.
Harra; Johnny Lee Harra - urodził się jako Harry Lee Lovett, 11 lipca 1946 roku. Zmarł 30 marca 2011 roku. Był amerykańskim impersonatorem Elvisa Presleya. Zaczął już naśladować Elvisa w wieku jedenastu lat. W 1981 roku zostal obsadzony w roli Elvisa w filmie dokumentalnym „To jest Elvis”. Był jednym z czterech aktorów wcielających się w Presleya w tym filmie, odtwarzał rolę 42-letniego Elvisa.
Po wielu latach odosobnienia, wrócił na scenę przed 25. rocznicą śmierci Elvisa. W 1995 roku zajął drugie miejsce wśród ajlepszych naśladowców Evisa Presleya na świecie XX wieku. Później podróżował po świecie ze swoim programem „Profile of Presley”.
Harris; Faye Harris - (siostra Tressie Miller) bardzo bliska przyjaciółka Gladys Presley w East Tupelo. Jak sama mówiła "nie było takiej rzeczy, o której bym wiedziała, a Gladys nie". Wdowa. Pół wieku mieszkała przy ulicy Adams razem z siostrą.
Harris; Guy Harris - syn Faye Harris. Guy Harris dorastał razem z Elvisem w Tupelo i stali się przyjaciółmi na całe życie. Jako młodzi chłopcy spędzali ze sobą dużo czasu, grając w piłkę, chodząc do kina, pływając itp. Ich matki były najlepszymi przyjaciółkami. Później został historykiem w muzeum Elvis Presley Birthplace. Był też pomysłodawcą odrestaurowania i przeniesienia na tereny muzeum kościoła Assembly of God Church w East Tupeloo, do którego uczęszczali Presleyowie.
Harris; Louis Harris - członek Memphis Mafii od lat 50.
Harry; Bill Harry - założyciel dwutygodnika muzycznego "Mersey Beat" w angielskim Liverpoolu. Interesował się też życiem i twórczością Elvisa Presleya, jako czołowego artysty gatunków muzycznych wchodzących w skład nurtu "mersey beat". Pisał też artykuły o Elvisie Presleyu, które publikował w gazetach i na internecie.
Hathaway; Hope Hathaway - chyba najbardziej znana w historii kina aktorka, z którą Elvis spotkał się 1960 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Hope Hathaway".
Hayes; Lowell Hayes - jeden z nadwornych jubilerów Elvisa, u którego ten zamawiał wyroby jubilerskie kilogramami.
Hawkins; Hoyt Hawkins - członek grupy wokalnej The Jordanaires - baryton i wokal prowadzący, fortepian, organy, perkusja (1949-1980).
Data i miejsce urodzenia: 31 marca 1927, Paducah, Kentucky, Stany Zjednoczone.
Data śmierci: 23 października 1982.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Heath; John Robert Heath - fan Elvisa i kolekcjoner, który przez kilka lat pracował w Graceland jako konsultant do spraw pamiątek po Elvisie Presleyu. Bardzo zaradny i obrotny człowiek. Odzyskał dla Graceland "White Can Dream Suit" (kostium z piosenki finałowej "Comeback Special '68"), który pochopnie sprzedano na początku lat 90. Prawdopodobnie brał też udział w negocjacjach z Hilton Hotel w sprawie odzyskania od nich jednego z kilku jumpsuitów "White Aloha Suit".
Heath pracował też dla takich domów aukcyjnych jak: Christie i Sotheby. Urodził się w 1945 roku, a już dziewięć lat później stał się fanem Elvisa. Stało się to po koncercie 30 lipca 1954 roku, na którym był razem ze swoim kuzynem. Jak mówi: „Wrażenie, jakie zrobił było niewiarygodne. Nikt nie wyglądał ani nie śpiewał jak Elvis Presley. Był jak książę z innej planety. Tak różny w stylu. Wywalił drzwi! [przenośnia]”.
Od tego czasu zbiera wszystko o Presleyu. Fanem Elvisa został też jego syn - John Michael Heath. Dziś razem dbają o swoją kolekcję (prowadzą ją wspólnie, a nie każdy oddzielnie). Wydał też katalog, w którym ją prezentuje "My Elvis Presley Collection" (17 kwietnia 2017 roku; ASIN: B071XTR5G5).
Heckman; Don Heckman - krytyk muzyczny piszący do "New York Timesa". Po koncertach Elvisa w Madison Square Garden, w 1972 roku, napisał bardzo przychylną Elvisowi recenzję. Nagłówek "New York Timesa" brzmiał: "Prince From Another Planet", a w swojej recenzji Don Heckman napisał, że był „solidnym profesjonalistą wykonującym pracę, którą prawdopodobnie potrafi wykonać lepiej niż ktokolwiek inny na świecie”.
Heidera; Wally Heidera - inżynier dźwięku RCA. Przywiózł sprzęt RCA Records na koncert satelitarny, który po podłączeniu wywołał zakłócenia na 2 godziny przed koncertem 14 stycznia 1973 roku. Na szczęście sytuację uratowała Marynarka Stanów Zjednoczonych (miała swoją bazę wojskową na Hawajach), która dostarczyła specjane ołowiane ekrany izolujące sprzęty, co rozwiązało problem.
Helm; Anne Helm - jedna z aktorek, z którą spotykał się Elvisa z 1961 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Anne Helm".
Henley; Letetia "Tish" (Henley) Kirk - była pielęgniarką Elvisa przez jedenaście lat i mieszkała na terenie posiadłości Graceland, ale nie w głównym budynku, tylko w domu-przyczepie. Jej mąż był strażnikiem rezydencji.
Czasami w źródłach można spotkać "Trish" zamiast "Tish". Kirk to nazwisko po mężu.
Henning; Susan Patricia (Henning) [nie ustalono] [nie ustalono] Schutte - wystąpiła z Elvisem w "Comeback Special '68", gdzie zaczął się ich dwuletni romans. Patrz post "♥ Kobiety - Susan Henning".
Hill; Wanda June Hill - prezeska i założycielka jednego z fanklubów Elvisa. Bardzo bliska przyjaciółka i powierniczka Elvisa. Jedna z niewielu osób, z którą Elvis mógł rozmawiać na tematy wykraczające poza zdolność powszechnego rozumowania (mistyczne). Więcej o niej i jej relacji z Elvisem na stronie www.elvislightedcandle.org (strona w języku angielskim). Patrz też post "Zjawiska paranormalne w życiu Elvisa".
Hinton; Dr Donald Hinton - lekarz psychiatra, który wydał książkę "The Truth about Elvis Aron Presley: In His Own Words". Twierdził w niej, że Elvis żyje, a on jest jego lekarzem, chociaż ani razu nie spotkali się osobiście.
Hoban; Michael Hoban - przyjaciel Billa Morgana i jednocześnie jego projektant w firmie North Beach Leathers. Przypuszczalnie wśród garderoby jaką Elvis tam zakupił, były też ubrania według jego projektów. Na przykład skórzany kostium "Beige Leather Pegasus Suit", został wykonany na podstawie jego projektu.
Hodge; Charles Franklin "Charlie" Hodge - amerykański piosenkarz, najbardziej znany z występów z Elvisem Presleyem, od jego powrotu na scenę w 1969 roku. Był aktywny zawodowo w latach 1954-2006. Śpiewał, grał na fortepianie i gitarze.
Charlie poznał Elvisa w wojsku. Zaprzyjaźnili się na statku płynącym do Niemiec, gdzie mieli odbyć pozostałe półtora roku służby wojskowej. Na prośbę Elvisa, pozwolono aby dzielili jedną kajutę. Ich przyjaźń trwała do końca życia Elvisa. Po powrocie z Niemiec, Charlie był jednym ze stałych członków Memphis Mafii. Według jednego ze źródeł tak naprawdę poznali się w 1956 roku podczas nagrywania jakiegoś programu telewizyjnego.
Przez ponad 17 lat mieszkał w Graceland. Miał małe role w czterech filmach Elvisa: „Clambake” (1967), „Speedway”, „Stay Away, Joe” (1968) i „Charro!” (1969). Wraz z Redem Westem napisał „You're Be Gone”, który Elvis faktycznie nagrał w 1965 roku. Charlie Hodge był prawdopodobnie jednym z najbardziej lojalnych towarzyszy Elvisa. Urodził się 14 grudnia 1934 w Decatur, zmarł 3 marca 2006 w Knoxville, na raka płuc.
Hollywood; "Hollywood" - to pseudonim jednego z większych kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu. Musi to być ktoś dobrze znający środowisko Elvisa, świadczy o tym jego wiedza, która bynajmniej nie pochodzi z książek.
Hollywood był uczniem Eda Parkera, jak sam o tym mówi:
"Jestem w Ed Parkers Kenpo od 30 lat. Jako student Newbury Park Kenpo Karate, zostałem awansowany na mój pierwszy czarny przez samego Parkera, gdy miałem 16 lat. Testy miały miejsce w szkole Pasadena, a potem wszyscy uczniowie i instruktorzy (Jeff Speakman, Dave Hebler) poszli do domu pana Parkera na grilla. Pokazał nam wszystkie posiadane artefakty Elvisa i opowiadał historie, w jaki sposób otrzymał je od Elvisa".Później ów młodzian stał się również fanem Elvisa, a z czasem także kolekcjonerem. W mediach społecznościowych używa pseudonimu "Hollywood".
Holloway; Nancy (Brown) Holloway - poznała się z Elvisem we Francji i zaprzyjaźnili się, później odwiedzała go w Stanach. Patrz post "♥ Kobiety - Nancy Holloway".
Hooffman; Lester Hoffman - dentysta Elvisa z Memphis; To on przyjął go w noc poprzedzajacą jego śmierć.
Hooten; Arthur Hooten - był synem koleżanki i współpracowniczki Gladys (matki Elvisa) w kawiarni Britlinga w Memphis. W latach 50. zaprzyjaźnił się z Elvisem i znalazł się w kręgu jego towarzyszy, Memphis Mafii.
Hopper; Dennis Hopper - amerykański aktor, reżyser i scenarzysta filmowy. Przyjaciel Natalie Woood, który przedstawił ją Elvisowi. Wówczas był współlokatorem Nicka Adamsa. Także jeden z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku.
Data i miejsce urodzenia: 17 maja 1936, Dodge City, Kansas, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 29 maja 2010, Venice, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone.
Hookstratten; Ed "Hook" Hookstratten - wieloletni prawnik (jeden z kilku) rodziny Presley (był nim przez 23 lata). Zmarł 22 stycznia 2014 roku z powodu powikłań związanych z zastoinową niewydolnością serca. Miał 83 lata. Hookstratten przeprowadzał też rozwód Elvisa i Priscilli w 1973 roku.
Hopkins; Jerry Hopkins - jeden z biografów Elvisa Presleya. Jedyny autor, który napisał pierwszą biografię Elvisa Presleya jeszcze za jego życia. Urodził się 9 listopada 1935 roku w Camden, New Jersey, a zmarł 3 czerwca 2018 roku (w wieku 82 lat) w Bangkoku, Tajlandia. Więcej o nim na Wikipedii (strona w języku angielskim).
Houston; Emily "Cissy" (Drinkard) [Garland] Houston - amerykańska piosenkarka soul i gospel, matka Whitney Houston. Urodziła się 30 września 1933 roku w Newark (NJ), żyje nadal.
Jej pierwszym mężem był Freddie Garland (od 1955 roku do rozwodu w 1957 roku), a drugim John Houston Jr. (od 1964 roku do rozwodu w 1991 roku).
Członkini i założycielka, razem z Doris Troy i siostrzenicą Dee Dee Warwick, grupy wokalnej "The Sweet Inspiration", która od lipca 1969 roku współpracowała z Elvisem aż do jego śmierci w 1997 roku.
W 1970 roku Cissy opuściła The Sweet Inspirations, oddając się wychowywaniu dzieci i karierze solowej.
Kiedy w lipcu 1969 roku Elvis wszedł na scenę International Hotel, gdzie czekały już dziewczyny ze Sweet Inspirations i TCB Band, podszedł do nich przedstawił się i każdej z nich dał buziaka. Cissy z wrażenia spadła ze stołka. Wtedy na próbie poznały Elvisa, widząc i rozmawiając z nim po raz pierwszy.
Howe; Bones Howe - inżynier dźwięku, współpracownik Steve Bindera w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68". Aczkolwiek Bones Howe poznał Elvisa już wcześniej, jeszcze w latach 50., gdy pracował w Radio Recorders jako inżynier audio. Później zaczął współpracę ze Stevem Binderem i to właśnie on namawiał go gorąco by przyjął ofertę producenta programu specjalnego Elvisa od telewizji NBC.
Howe; Russ Howe - wielki fan Elvisa i kolekcjoner, współwłaściciel The King's Ransom Musem razem z Budem Glassem.
Howell; Greg Howell - od prawie trzydziestu lat pracuje dla muzeów, korporacji, małych firm i osób prywatnych jako kierownik projektu, konsultant, projektant stron i grafik oraz zarządzajacy marketingiem internetowym.
W latach 1992-2002 przez dekadę kierował działem wystaw i archiwów w firmie Elvis Presley Enterprises, Inc. (EPE, Graceland). Greg opracował swoje najnowocześniejsze archiwa zawierające cyfrową bazę danych zawierającą 100 000 zdjęć, 10 000 tekstyliów, 250 000 dokumentów i 30 000 różnych obiektów, w tym klasyczne samochody, instrumenty muzyczne, broń, meble i akcesoria, architekturę mieszkalną oraz spersonalizowany prywatny odrzutowiec.
W 2003 roku powrócił na dwa lata do Graceland (EPE) między innymi jako konsultant do współpracy z Peabody Hotel otwierającym dom Elvisa Presleya w Lauderdale Courts w Memphis. Pracował przy wystawach w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland, kilku Bibliotekach Prezydenckich oraz w Wielkiej Brytanii i Niemczech.
W latach 2007-2008 był konsultantem The Liberace Museum and Foundation (Las Vegas), doradzając kuratorowi muzeum i zarządowi w zakresie technik konserwacji oraz wystaw. Więcej o nim w artykule "About Greg Howell" na jego stronie (ang.).
Hullet; Tom Hullet - promotor tras koncertowych Elvisa, z Concerts West, firmy AEG Live z siedzibą w Los Angeles, obecnie jednym z największych na świecie producentów i promotorów koncertów na żywo. Podobno również jego przyjaciel.
Dziś, my fani, znamy jego nazwisko głównie z listów autentyczności, wystawianych przez niego do pamiątek po Presleyu. A od lipca 2019 roku, także jako właściciela jednego z unikatowych kostiumów scenicznych Elvisa - "White Two Piece Silver Accents Suit", z serii "Three Piece", czyli garniturów z pelerynami. Kostium ten pozostawał w rękach Toma Hulleta od lata 1972 roku, do 27 lipca 2019 roku, kiedy sprzedał go na aukcji.
Humperdinck; Engelbert Humperdinck - brytyjski piosenkarz hinduskiego pochodzenia. Urodził się 2 maja 1936 roku w Madrasie (Indie). W rzeczywistości to pseudonim artystyczny Arnolda George'a Dorsey'a, bo tak brzmią jego prawdziwe personalia. Na początku lat 50. zaczął śpiewać w nocnych klubach, gdzie prezentował m.in. kompozycje z oper Engelberta Humperdincka, które wpłynęły na niego do tego stopnia, że przyjął pseudonim po tym artyście. W połowie lat 50. przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Więcej o nim na Wikipedii (po polsku). Znali się z Elvisem i przyjaźnili, byli też wzajemnie swoimi fanami. Koncertuje do dziś i mieszka jednocześnie w "dwóch ojczyznach", ma dom w Beverly Hills w USA i w Anglii. Za życia Elvisa koncertował gównie w Las Vegas w Stanach, prawdopodobnie właśnie w tym mieście poznali się z Elvisem. W latach 60.-90. dawał od 100 do 200 koncertów rocznie.
Hunt; Doktor William Robert Hunt - lekarz, który został wezwany, gdy rodziła Gladys Presley. Odebrał poród bliźniaków Presley, co odnotował w swojej Książce Urodzin (Physicians Record of Birth), odnalezionej po jego śmierci. Pod pozycją 919, odnotował w niej narodziny Jessego Garona Presleya, a pod 920 Elvisa Aarona Presleya. Można ją zobaczyć w poście "Narodziny bliźniaków, z których jeden zostanie obwołany Królem". Dr Hunt miał 68 lat, gdy odebrał poród bliźniaków Presley.
William Robert Hunt urodził się 8 listopada 1867, w Mississippi, a zmarł 4 sierpnia 1952, w Tupelo Lee County Mississippi, USA. Jego rodzicami byli: Jesse Ivy Hunt (ojciec) i Sarah Jane Pound (matka). Robert William Hunt poślubił Lula Ellen Morgan i miał z nią trójkę dzieci. Został pochowany na Glenwood Cemetery, w Tupelo.
Hussey; Tom Hussey - jeden z trzech partnerów Roselli Elizabeth "Rossie" Presley, prababci Elvisa, z którymi miała dzieci. Nawet gdyby chciała, to i tak nie mogłaby go poślubić, ponieważ był już żonaty. Jego żona krótko po ślubie wróciła w rodzinne strony, do Fort Worth w Teksasie, ale nigdy się nie rozwiedli.
Tom był plantatorem w Northeast Mississippi, posiadającym prawie 7000 akrów. Później dokupił jeszcze 69 akrów, które obejmowały East Tupelo, MS. Tom był najpierw żonaty z mieszkanką Fort Worth (TX), jednak po próbie mieszkania w Northeast Mississippi wkrótce powróciła do Fort Worth w Teksasie. Później prawdopodobnie miał jeszcze jedną żonę.
Był ojcem: Essie Presley, Doshia Presley, Noah Presley (rodzeństwa Jessie Presleya, dziadka Elvisa, ale z innego ojca).
Hutchinson; Larry Hutchinson - śledczy z prokuratury stanowej, który jako pierwszy ustalił personalia tajemniczej kobiety, która spotykała się z Elvisem w 1977 roku. Chodziło a Alicię Kerwin. Niby nie było oficjalnego śledztwa w sprawie śmierci Elvisa, ale została przesłuchana na okoliczność znajomości z Elvisem, ponieważ była jedną z ostatnich osób, z którą utrzymywał kontakt w ostatnich miesiącach życia.
I
"Ibn Saud"; "Ibn Saud"; – król Arabii Saudyjskiej w latach 1932–1953, dokładnie twórca państwa saudyjskiego. Pełnego nazwiska nie podam, bo każde źródło podaje inne, a różnice te są znaczne. Urodził się 15 stycznia 1875 roku (tu też nie ma zgodności w źródłach), zmarł 9 listopada 1953 roku.
Wszyscy jego synowie noszą nazwisko „ibn Abd al-Aziz Al Saud”, wszystkie kobiety „bint Abdul Aziz Al Saud”. Ibn Saud miał w sumie 45 męskich potomków z 26 żonami (według arykułu "Descendants of Ibn Saud" na Wikipedii), z których 36 dożyło dorosłości. Całkowita liczba jego dzieci jest nieznana, źródła podają od 50-200.
22 sierpnia 1959 roku, jego trzynasty syn (nie sposób się doliczyć, który to), odwiedził Elvisa w jego domu przy Goethestraße 14 w Bad Nauheim w Niemczech. Wizyta trwała godzinę.
Iversen; Anna Lillian (Iversen) [Wagner] Beaulieu - matka Priscilli Ann (Wagner) (Beaulieu) Presley, czyli żony Elvisa Presleya (Wagner po ojcu biologicznym, Beaulieu po ojczymie, Presley po mężu). Matka Priscilli z domu Iversen, po pierwszym mężu Wagner, pod drugim mężu Beaulieu.
J
Jackson; Bruce Jackson - inżynier dźwięku Elvisa w latach 1971-1977. Urodził się 3 czerwca 1949 roku, a zmarł 29 stycznia 2011 roku.
Jarret; Hugh Jarrett - członek grupy wokalnej The Jordanaires - wokal basowy (1954-1958). Opuścił grupę w 1958 roku, kiedy Elvis Presley poszedł do wojska. Zastąpił go Ray Walker - wokal basowy (1958-2013).
Data i miejsce urodzenia: 11 października 1929 roku, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone. Data i miejsce śmierci: 31 maja 2008, Atlanta, Georgia, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Jarret; Michael Jarrett – przede wszystkim kompozytor i autor piosenek. Dwie z nich Elvis miał w swoim repertuarze. Były to: „I'm leavin” i „I'll be home for Christmas”. Gra również na instrumentach klawiszowych. Michael ma na swoim koncie także współpracę z legendarnym Jerrym Lee Lewisem.
Jarvis; Felton Jarvis – producent większości płyt Elvisa Presleya począwszy od 1966 roku aż do jego śmierci w 1977 roku. Urodził się 16 listopada 1934 roku w Atlancie (Georgia), a zmarł 3 stycznia 1981 roku w Nashville (Tenneessee).
Jay; Jerry Jay - fan Elvisa i didżej z Phoenix, który puszczał jego płyty.
Jenkins; Harry Jenkins - wiceprezes RCA, odpowiedzialny za sprawy związane z wydawaniem płyt i ich promocją.
Jogananda; Paramahansa Jogananda
→ Patrz hasło: "Yogananda; Paramahansa Yogananda";
Johnson; Robert "Bob" Johnson - redaktor do spraw rozrywki w lokalnej gazecie Memphis Press-Scimitar oraz fotograf.
W tej gazecie czasami Sam Phillips (właściciel wytwórni Sun Records) zamieszczał różne ogłoszenia reklamowe lub informacyjne. Kiedy 4 grudnia 1956 roku, Johnny Cash, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins i Elvis Presley spotkali się u Sama Phillipsa i zaczęli swoje nieplanowane wcześniej jam session, Sam włączył nagrywanie i zadzwonił po Boba Johnsona. Chwilę później Bob wszedł do studia, aby udokumentować to zdarzenie. Następnego dnia, w gazecie ukazał się artykuł napisany przez niego o tej nieplanowanej sesji czterech młodych, utalentowanych muzyków. Został opublikowany pod tytułem "Million Dollar Quartet".
Johnson; Daniel Johnson - obecnie właściciel i prezes sieci muzeów CEO Elvis Presley Museum, którą przejął od jego założyciela, prezesa i pierwszego właściciela, Jimmy Velveta. Więcej o samym muzeum i jego właścicielu w poście "Jumpsuit - Mannequine".
Jones; Ira Jones - pierwszy przełożony Elvisa w wojsku w Niemczech, Później zastąpił go sierżant Billy Wilson, po tym jak został odwołany do Stanów Zjednoczonych.
Jones; Tom Jones - brytyjski piosenkarz, gitarzysta, prezenter telewizyjny i aktor, a także dobry przyjaciel Presleya. Panowie chodzili wzajemnie na swoje koncerty.
Joseph; Mike Joseph - człowiek, który zrobił zdjęcie rzekomego Elvisa, siedzącego za drzwiami budynku przy basenie, 1 stycznia 1978 roku. Czytaj "Tajemnicze zdjęcie przy basenie".
K
Kahane; Jackie Kahane - komik, występujący podczas supportów przed wyjściem Elvisa na scenę. Towarzyszył Elvisowi na scenie od listopada 1971 roku do końca. W Madison Square Garden, pośrednio omal nie doprowadził do zbojkotowania koncertu przez Elvisa. Publiczność bardzo źle przyjęła Kahane (gwiżdżąc, bucząc i rzucając pod jego adresem niegrzeczne epitety). Elvis tak się wściekł, że powiedział "skoro nie potrafią się zachować, to mnie też nie będą oglądać" i zarządził "odwrót". Pół godziny zajęło ekipie, menadżerowi i organizatorom przekonywanie Elvisa, by jednak wyszedł na scenę.
Kaufman, Andy Kaufman - komik amerykański. Urodził się 17 stycznia 1949 w Nowym Jorku, a zmarł 16 maja 1984 w Los Angeles. Andy Kaufman był jednym z najbardziej ekscentrycznych komików w USA. Uznanie publiczności zdobył sobie występami w nocnych klubach w roli "cudzoziemca" parodiującego Elvisa Presleya. I gdyby nie ta rola, pewnie świat nigdy by o nim nie usłyszał, gdyż dopiero dzięki parodiowaniu Elvisa zyskał popularność. W Polsce znamy go z serialu komediowego „Taxi”, w którym wcielał się w postać mechanika o imieniu Latka. Więcej o nim w Wikipedii oraz w poście "Jumpsuit - Andy Elvis".
Keisker; Marion Keisker - prawa ręka Sama Phillipsa w wytwórni Sun Records. To ona nagrywała płytkę Elvisa, gdy ten 18 lipca 1953 roku, przyszedł do studia. I gdyby nie to, że ciągle przypominała o nim Samowi, pewnie losy Elvisa potoczyłyby się inaczej. Kto wie, może nigdy nie zostałby sławny lub odkryłby go ktoś inny.
Kennedy; Aaron Kennedy - bliski przyjaciel Vernona Presleya, ojca Elvisa. To między innymi również na jego cześć Elvis otrzymał drugie imię "Aaron".
Kennedy; Eugene Kennedy - policjant z Denver, detektyw. Był przyjacielem Elvisa. Popełnił samobójstwo 26 stycznia 1976 roku (w wieku 37 lat). Elvis wcześniej odwiedził Denver, kiedy jechał na zimowe wakacje do Vail (kurortu narciarskiego) i zabrał ze sobą kilku zaprzyjaźnionych policjantów z Denver. 28 stycznia 1976 roku wrócił specjalnie z Memphis na pogrzeb Eugene, który całkowicie sfinansował. Spotkał się też z jego rodziną. Eugene był młodszym bratem Jerry'ego Kennedy'ego, również policjanta z Denver.
Kennedy; Jerry Kennedy - policjant z Denver, kapitan. Przyjaciel Elvisa. Starszy brat Eugene Kennedy'ego. Towarzyszył Elvisowi podczas zimowych wakacji w Vail, w 1976 roku. Pozyskał też od Elvisa jumpsuit "Navy Blue Silver Phoenix Suit" na aukcję charytatywną organizowaną przez Holy Family Catholic Church (Kościoł Katolicki Świętej Rodziny) w North Denver, żeby w lipcu 1977 można go było zlicytować. Pieniądze z aukcji były przeznaczone na renowację tego kościoła, ponieważ groziło mu zawalenie. To właśnie tu Elvis uczestniczył w abożeństwie żałobnym odprawianym przed pogrzebem Eugene Kennedy'ego.
Kent; Joey Kent - współautor (z Frankiem Page'm) kilku książek ("Something in the water", "Elvis. The Hayride Years 54-56'', "Elvis Presley At The Hayride Tonight" - tytuł roboczy i jednocześnie tytuł płyty CD) poświęconych programowi "Louisiana Hayride". Syn Davida Kent'a, który kupił nazwę "Louisiana Hayride" i archiwa radia KWKH w połowie lat siedemdziesiątych, a także kontynuował program "Louisiana Hayride" od 1975 do 1987 roku. W 1992 roku Joey Kent odziedziczył to wszystko po ojcu. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Kerkorian; Kerkor "Kirk" Kerkorian - właściciel International Hotel w okresie 1969-1971. Urodził się 6 czerwca 1917, a zmarł 15 czerwca 2015. Wybudował ten hotel i był pomysłodawcą oraz inicjatorem jego powstania. Bardzo mu zależało, żeby to Elvis koncertował w pierwszym miesiącu po otwarciu hotelu (w lipcu), jednak w lipcu występowała tam Barbra Streisand, a Elvis dopiero w sierpniu. Więcej o tym w poście "Występy Elvisa w Las Vegas".
Kern; Andrew M. Kern - fan i kolekcjoner pamiątek po Elvisie. Po jego śmierci w 1995 roku, zgodnie z jego wolą, rodzina sprezentowała (czyli zwróciła za friko) jumpsuit "White Aloha Suit" wraz z peleryną do Estate of Elvis Presley (EPE). Resztę zgromadzonych przez Andrew M. Kerna pamiątek przekazano fundacji Make-A-Wish Foundation, aby ta sprzedała je i pozyskała środki finansowe na swoją działalność.
Jeśli chodzi o pelerynę, znalazłam stuprocentowe potwierdzenie (nawet kilka dowodów). Co się zaś tyczy jumpsuitu, tak na 90% - informacje z różnych for. Nie wiem też jak to było z pasem. Według niektórych źródeł Andrew M. Kern miał komplet (jumpsuit, pas, peleryna), chociaż każdy z elementów nabył oddzielnie. Kostium miał kupić na jakiejś aukcji, pelerynę odkupił od dziennikarza sportowego, który złapał ją 14 stycznia 1973 roku podczas koncertu. A pas, nie wiem. Odsyłam do postu "Jumpsuit - Aloha".
Kern; Kevin Kern - z ramienia Graceland był dyrektorem wystawy "Elvis at O2", w Londynie, która trwała od 12 grudnia 2014 roku do 10 stycznia 2016 roku.
Kersch; Kathleen "Katchy Kersch" Kroeger Kersh [Edwards] Ward - Elvis romansował z nią w 1960 roku. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - Kathy Kersch".
Kerwin; Alicia Cecilia (Kerwin) Cassel - ostatnia kobieta Elvisa, z którą nawiązał romans w kwietniu 1977 roku. Miała zastąpić Ginger Alden, z którą nie mógł się dogadać.
Urodziła się w 1956 roku, zmarła 12 marca 1991 roku. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - Alicia Kerwin"
Kessler; Alice Kessler - tancerka z klubu Lido de Paris, z którą spotykał się Presley podczas odbywania służby wojskowej w Niemczech. Jedna z dwóch bliźniaczek Kessler. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - bliźniaczki Kessler".
Kessler; Ellen Kessler - tancerka z klubu Lido de Paris, z którą spotykał się Presley podczas odbywania służby wojskowej w Niemczech. Jedna z dwóch bliźniaczek Kessler. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - bliźniaczki Kessler".
Kinard; Bill Kinard - kolekcjoner pamiątek po Elvisie, który wraz z żoną Lindą wystawia na aukcjach fałszywe lub co najmniej wątpliwe w swojej autentyczności przedmioty związane z Elvisem. W środowisku uchodzi jako człowiek nieuczciwy, lawirant. Od dziesięciu lat jego poczynania na aukcjach są bacznie śledzone przez EER (patrz "What is What?"), która ostrzega kupujących, a także domy aukcyjne, dostarczając im dowody na nieprawdziwość tychże pamiątek. Ostatnia próba przekrętu miała miejsce na GWS Auctions, 11 listopada 2017 roku, gdzie Kidnar oferował między innymi drewniany dom Presleyów (dziadków Elvisa) z Tupelo, jumsuit "White Aloha" i różowego Cadillaca. Więcej na temat jego działalności oraz działań EER w sprawie sprzedaży fałszywych artefaktów w cyklu artykułów na stronie EER (jedenaście odcinków) - niestety prawdopodobie strona przestała działać na zawsze od 2021 roku.
King; Larry King - prowadzący program talk show "Larry King Show", telewizji CNN, w latach 1985-2010. W programie tym pojawiały się też różne odcinki poświęcone Presleyowi.
Kingsley; Jimmy Kingsley - kaskader z Hollywood. Jimmy rozpoczął karierę w latach 50. jako kaskader i zastępca (dubler) Elvisa Presleya, zanim zaczął pracować jako ochroniarz w „Memphis Mafii”. Jim Kingsley zmarł 22 lutego 1989 roku w Memphis (popełnił samobójstwo kiedy jego jedenastodniowa żona opuściła go dla lokalnego perkusisty). Nie mylić z Jimmy Kingsleyem, redaktorem jednej z gazet w Memphis, Commercial Appeal.
Kirkham; Millie Kirkham - sopranistka Elvisa, towarzysząca mu podczas koncertów od roku 1969 do 16 sierpnia 1970 roku.
Kirkwood; John Kirkwood - reporter kanadyjskiej gazety Vancouver Sun, który napisał bardzo krytyczny artykuł po koncercie Elvisa na stadionie Empire Stadium w Vancouver, 31 sierpnia 1957 roku, nazywając tłum bydłem, obwiniając przy tym Elvisa za zachowanie tłumu. Oczywiście nie omieszkał również skrytykować śpiewu Elvisa.
Klein; George "GK" Klein - członek Memphis Mafii. Urodził się 8 października 1935 roku w Memphis (TN). Poznał Elvisa Presleya w 1948 roku, gdy oboje mieli po 13 lat i byli w ósmej klasie w Humes High School, gdzie Klein był przewodniczącym klasy. Klein kiedyś powiedział, że „Elvis był jedynym dzieckiem w szkole, które potrafiło śpiewać”. Dodał też „Miałem szczęście, ponieważ jego matka mnie lubiła”.
Miał długą i pełną sukcesów karierę jako DJ radiowy i osobowość telewizyjna w Memphis, w 1957 roku. Prowadził Talent Party w WHBQ-TV od 1964 do 1973. Był także członkiem słynnej Memphis Mafia, w skład której wchodzili najbliżsi przyjaciele i współpracownicy Elvisa Presleya. Pojawił się też w epizodycznych rolach w ośmiu filmach Presleya.
W późniejszych latach George Klein był gospodarzem zarówno kanału 19 Elvis Radio SiriusXM, jak i oryginalnego Elvis Hour George'a Kleina na WLFP FM. Klein napisał także dwie książki - "Elvis Presley: A Family Album" (2007) i "Elvis: My Best Man: Radio Days, Rock 'n' Roll Nights" (2010) oraz trzecią w 2011 roku "Me and a Guy Named Elvis: My Lifelong Friendship with Elvis Presley" (wspólnie z Chuckiem Crisafulli).
Został wprowadzony do Tennessee Radio Hall of Fame w 2013 roku, a do Memphis Music Hall of Fame w 2018 roku.
Klein poślubił Barbarę Little 5 grudnia 1970 roku w apartamencie hotelowym Elvisa Presleya w Las Vegas, z Presleyem jako jego drużbą. Rozwiódł się z nią w 1979 roku. Później poślubił Darę Patterson, 8 maja 1998 roku w Memphis i był z nią do końca.
Według lokalnych doniesień prasowych Klein zmarł 5 lutego 2019 roku w Memphis z powodu komplikacji związanych z demencją.
Prescilla Presley napisała na Twitterze, że Klein przed śmiercią przebywał w hospicjum. Miał także zapalenie płuc. Powiedziała, że była w stałym kontakcie z Kleinem i innymi przyjaciółmi jej byłego męża, Jerrym Schillingiem i Marian Justice Cocke, gdy Klein był chory.
Kuijk; Andreas Cornelis „Dries” van Kuijk
→ Patrz hasło: "Thomas Andrew "Pułkownik" "Tom" Parker";
Kuligowski; Adam Kuligowski - najbardziej znany w Polsce fan Elvisa Presleya, popularyzator jego twórczości i kolekcjoner pamiątek, zwłaszcza płyt. Gościł jako znawca Elvisa w radio, telewizji, prasie. Także ekspert w Wielkiej Grze. Urodził się 23 grudnia 1943 roku, zmarł 22 kwietnia 2016 roku na zawał serca. Został złożony w grobie na Cmentarzu Parafialnym w Otwocku (kwatera IV. rząd 5, nr grobu 224, tak na wypadek gdyby ktoś chciał odwiedzić naszego przewodnika i mentora po świecie Elvisa).
L
Lacker; Martin J. "Marty" Lacker - jeden z członków Memphis Mafii. Znali się z Elvisem jeszcze z Humes High School, ale zaczął dla niego pracować dopiero w 1961 roku.
Przyszedł na świat w Bronksie, a wychował na Brooklynie w Nowym Jorku, 3 stycznia 1937 roku. Przeprowadził się do Memphis w 1952 roku i uczęszczał do Humes High School. Przez jakiś czas pracował w WKGN Knoxville. Później jego kariera radiowa zabrała go do WNOE New Orleans, a następnie z powrotem do WHBQ Memphis.
Marty pojawił się w 13 filmach Elvisa, brał udział w trasach koncertowych i rzekomo koordynował sesje nagraniowe Elvisa. Razem z Joe Esposito był najlepszym człowiekiem na weselu Elvisa na krótko przed zwolnieniem w 1967 roku.
Odejście Marty Lackera, to enigmatyczna sprawa. On utrzymuje, że odszedł z powodu swoich planów zawodowych. Shirley Dieu (dziewczyna Joe Esposito), mówi wprost: "Zapłacił Marty'emu Lackerowi 10.000 dolarów, aby trzymał się z daleka. Tak, Joe Esposito, Priscilla i David Stanley osobiście mi to powiedzieli, podobnie jak inni". W jednym z materiałów napisano: "Lacker był zawsze niezawodny, ale za Joe Esposito grał tylko drugie skrzypce". Rodzina po jego śmierci napisała: "Lacker pozostał bliskim i zaufanym przyjacielem, dopóki Elvis nie odszedł", co nie wydaje się być prawdą. Dlaczego Elvisowi tak bardzo zależało na jego odejściu, że zapłacił mu tyle pieniędzy? - nie wiem.
Marty Lacker urodził się 3 stycznia 1937 roku w Miscellaneous. Zmarł 13 lutego 2017 roku z powodu niewydolności nerek.
Larsen; Atle Simen Larsen - jeden z autorów książki "Elvis Presley. Fashion for a King" (wydanej w 2011 roku), z norweskiego fanklubu "Flaming Star", obok Tommy Edvardsena (drugi autor).
Lawhorn; Joe Ann Lawhorn - koleżanka z Humes High School, z którą Elvis flirtował.
Leach; David Leach - ochroniarz Elvisa. Rzadko spotykane nazwisko, więc niewiele mogę o nim powiedzieć. Kiedy na aukcji charytatywnej w 1975 roku pojawił się kostium "Navy Blue Two Piece Multicolored Arrows Suit", Vernon oskarżył Davida Leacha, że ukradł ten kostium i przekazał na aukcję poza jego i Elvisa wiedzą. Czy i jak wyjaśniła się sprawa z Davidem, nie wiem. Na aukcji kostium nabyła pewna kobieta, ale Vernon nie zażądał jego zwrotu, ponieważ uznał, że kobieta w niczym nie zawiniła.
LeGarde; Edward "Ted" LeGarde - piosenkarz country australijskiego pochodzenia. Wraz z bratem bliźniakiem (Thomas "Tom" LeGarde) tworzyli grupę country "Le Garde Twins". Jednak w rzeczywistości ich związki z Elvisem były tylko pośrednie - w latach 70. trafili pod skrzydła Toma Parkera, menadżera Elvisa. Więcej o tym, co wynikło z tych kontaktów w poście "Jumpsuit - Light Blue Target".
LeGarde; Thomas "Tom" LeGarde - piosenkarz country australijskiego pochodzenia. Wraz z bratem bliźniakiem (Edward "Ted" LeGarde) tworzyli grupę country "Le Garde Twins". Jednak w rzeczywistości ich związki z Elvisem były tylko pośrednie - w latach 70. trafili pod skrzydła Toma Parkera, menadżera Elvisa. Więcej o tym, co wynikło z tych kontaktów w poście "Jumpsuit - Light Blue Target".
Leiber; Jerome "Jerry" Leiber - kompozytor, ale przede wszystkim tekściarz. Urodził się 25 kwietnia 1933 roku, a zmarł 22 sierpnia 2011 roku. Jego kariera zawodowa była ściśle związana z Mike Stollerem - tworzyli razem. Lieber pochodził z Baltimor, ale poznali się w Los Angeles w 1950 roku. Krótko po tym zaczęli razem pisać piosenki. Ich pierwszym przebojem była kompozycja "Hard Times", nagrana przez Charlesa Browna, która stała się rhythm and bluesowym hitem w 1952 roku. Byli prawie etatowymi pisarzami muzycznymi Presleya.
Leroy; "Leroy" - to pseudonim jednego z kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu, który uchodzi także za znawcę jego biografii.
Lesley; Alice Lesley - występowała jako „The Female Elvis Presley”, poznali się w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Alis Lesley".
Lewin; Henry Lewin - nowy wiceprezes Hotelu Hilton (dawnego International), po jego przejęciu przez rodzinę Hiltonów. Pochodził z Niemiec.
Lewis; Barbara Jean (Lewis) Young - jedna z kobiet Elvisa w pierwszej połowie lat 50. Przypuszczalnie matka jednego z jego dzieci. Patrz post "♥ Kobiety - Barbara Jean Lewis".
Lewis; Stan Lewis - właściciel sklepu z płytami Stan's Records na Texas Street, w Shreveport i główny dystrybutor w regionie. Elvis z ekipą wpadli do niego, gdy pierwszy raz przyjechali do Shreveport wziąć udział w programie "Louisiana Hayride". Chcieli go poznać i sprawdzić, czy w obrocie są płyty Elvisa z muzyką. Gdy Elvis odwiedzi go innym razem podpisze mu trochę swoich płyt (z autografem lepiej się sprzedawały). Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Liberace; Władziu Valentino Liberace - amerykański artysta estradowy pochodzenia polsko-włoskiego (ojciec Włoch, Salvatore Liberace - trębacz, matka Polka, Frances Zuchowska - pianistka). Urodził się 16 maja 1919 w West Allis, Wisconsin, a zmarł 4 lutego 1987 w Palm Springs, Kalifornia. Utalentowany, ekscentryczny, genialny pianista i showman. Znany przede wszystkim z groma biżuterii, ekstrawaganckich kostiumów oraz wystawnej oprawy swoich występów, podczas których na swym fortepianie zawsze stawiał świecznik, a na scenę często wjeżdżał luksusowym samochodem. Pokrewna dusza z Elvisem. Ci panowie po prostu musieli się polubić. :)
Lichter; Paul Lichter - znany kolekcjoner pamiątek po Elvisie, a także autor kilku książek o nim. Znał Elvisa osobiście. Przez jakiś czas był właścicielem aż czterech jumpsuitów Elvisa. Jednak w środowisku kolekcjonerskim nie mówi się o nim zbyt dobrze. Przede wszystkim dlatego, że wchodził w posiadanie niektórych pamiątek po Presleyu nieuczciwą drogą (tak zwana opcja "z tyłu sklepu" - patrz "What is what").
Lime; Yvonne Glee (Lime) Fedderson - miała romantyczną relację z Elvisem przez pierwsze miesiące 1956 roku. Poznali się na planie filmowym. Patrz post "♥ Kobiety - Yvonne Lime".
Litwin; Mortimer Litwin - rzemieślnik wykonujący pasy do kostiumów Elvisa, w Winton Belt Co.
Locke; Dixie Locke - dziewczyna Elvisa. Dixie zwróciła uwagę na Elvisa 24 stycznia 1954 w kościele. Tam upewniając się, że Elvis ją usłyszy, zaczęła się głośno umawiać z koleżanką na wrotki, w sobotę w Rainbow Rollerdrome w Memphis. Chyba też wpadła Elvisowi w oko, albo to był przypadek (bo przecież on też spędzał w tym miejscu sporo czasu), bo w sobotę trafili na siebie, właśnie w Rainbown Rollerdrome. Wtedy pierwszy raz zaczęli ze sobą rozmawiać, a potem Elvis odwiózł ją do domu swoim Lincolnem 1941. Dwa tygodnie później zabrał ją do swojego domu i przedstawił rodzicom. W dniu 26 lutego 1954 roku uczestniczyli w nocnym śpiewaniu gospel w Ellis Auditorium. Według www.elvis.com.au, Elvis był jej partnerem na Junior Prom w 1954 i Senior Prom w 1955 roku, w South Side High School, co nie może być zgodne z prawdą (raczej chodzi o zwykły bal na zakończenie roku szkolnego w 1954, który odbył się w jej szkole, a w przypadku roku 1955 o Junior Prom w hotelu Paebody). W roku 1955 Elvis był już sławny i dużo koncertował, jego kariera nabierała tempa i zaczęli widywać się coraz rzadziej. Dixie była dziewczyną Elvisa do października 1955 roku. Ostatni raz widziała go osobiście dzień po pogrzebie jego matki.
W niektórych źródłach można spotkać informację, że ich poznanie miało miejsce już pod koniec czerwca 1953 roku, co podważa Guralnik, jako jedyny, któremu udało się namówić Dixie na rozmowę o Elvisie - dopiero w 1990 roku - spotkali się wtedy w kościele, gdzie Dixie (według jej słów) zobaczyła pierwszy raz Elvisa.
Logan; Horacy "Hoss" Logan - producent i zarazem prowadzący na żywo program "Louisiana Hayride" w Municipal Auditorium w Shreveport, który co sobotę był transmitowany przez stację radiową KWKH w audycji pod tym samym tytułem. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Lord; Jack Lord - aktor i przyjaciel Elvisa. Grał główną rolę (w latach 1968-1980) w popularnym wtedy filmie "Hawaii Five-0", który Elvis uwielbiał.
W rzeczywistości John Joseph Patrick "Jack Lord" Ryan.
Zanim rozpoczął swoją karierę aktorską studiował sztuki piękne na Uniwersytecie Nowojorskim. Otrzymywał też stypendium piłkarskie. Po ukończeniu studiów Lord pracował jako marynarz, a następnie jako inżynier w Persji, po czym powrócił na amerykańskie wybrzeże, gdzie prowadził szkołę artystyczną w Greenwich Village i malował oryginalne prace. W tej sferze rozkwitł (często podpisując swoje obrazy "John J. Ryan") i wystawiał je w wielu prestiżowych instytucjach, w tym w Metropolitan Museum of Art i Modern Museum of Art.
Pod koniec lat 40. Lord zajął się aktorstwem, ucząc się u Sanforda Meisnera w nowojorskim Neighborhood Playhouse. W filmach i telewizji od 1949 roku, Lord (aktor o surowych rysach twarzy, z głęboko osadzonymi oczami i wysokimi kośćmi policzkowymi) grał zwykle brutalnych złoczyńców i robotników, a sławę telewizyjną zdobył jako gwiazda docenionego przez krytykę, ale słabo ocenianego serialu o rodeo "Stoney Burke" (1962).
Mniej więcej w tym samym czasie Lord zagrał agenta CIA Felixa Leitera w pierwszym filmie o Jamesie Bondzie, "Dr. No". Od 1968 do 1980 roku Lord występował w cotygodniowym dramacie policyjnym "Hawaii Five-O". Producenci obsadzili go w roli Steve'a McGarretta, specjalisty od rozwiązywania problemów w hawajskiej policji stanowej, który spędzał całe dnie na włóczeniu się po wyspach, rozwiązywaniu pojedynczych spraw, a także rozpracowywaniu ludzi z hawajskiej przestępczości zorganizowanej, zwłaszcza gangstera Wo Fat (Khigh Dhiegh), który wymykał się schwytaniu aż do ostatniego miesiąca emisji programu. Lord był także autorem scenariusza i reżyserem kilku odcinków. Po zamknięciu "Hawaii 5-0" Lord podjął próbę realizacji kolejnego serialu o Hawajach, ale "M Station: Hawaii" (1980) nie dotarł dalej niż do filmu pilotażowego.
Kiedy Elvis odwiedził go pierwszy raz w jego domu na Hawajach, w 1972 roku, podarował mu zloty pistolet z rękojeścią w kolorze kości słoniowej, a 10 stycznia 1973 roku, na dwa dni przed pierwszym koncertem satelitarnym, pas "White Aloha Belt", co Billa Belewa prawie nie doprowadziło do zawału serce. Z kolei Jack Lord podarował Elvisowi zabytkowe banjo. Więcej patrz posty: "Elvis i instrumenty - banjo i mandolina" i "Jumpsuit - Thunderbird".
Wraz z żoną Miarie był na różnych koncertach Elvisa, w tym w Honolulu w listopadzie 1972 roku, w styczniu 1973 roku na "Aloha from Hawaii", w Hilton Hotel w Las Vegas w Sezonie 8, a także na kilku innych koncertach.
Urodził się 20 grudnia 1922 roku, w Brooklynie w Nowym Jorku, zmarł 21 stycznia 1998 roku, w Honolulu na Hawajach, na zastoinową niewydolność serca.
Lord; Marie (De Narde) Lord - aktor i przyjaciel Elvisa. Grał główną rolę (w latach 1968-1980) w popularnym wtedy filmie "Hawaii Five-0", który Elvis uwielbiał. Wraz z żoną Miarie był na różnych koncertach Elvisa, w tym w Honolulu w listopadzie 1972 roku, w styczniu 1973 roku na "Aloha from Hawaii", w Hilton Hotel w Las Vegas w Sezonie 8, a także na kilku innych koncertach.
Marie De Narde była drugą żoną aktora Jacka Lorda, znanego z roli Steve'a McGarretta w amerykańskim programie telewizyjnym Hawaii Five-O w latach 1968-1980. Byli małżeństwem przez pięćdziesiąt lat, ale nie mieli dzieci.
De Narde urodziła się w St. Louis, w stanie Missouri, w rodzinie francuskiej. Studiowała projektowanie mody i sztukę w Paryżu, a następnie przeniosła się do Nowego Jorku, aby zrobić karierę jako projektantka mody. W Nowym Jorku poznała Jacka, który był studentem sztuk pięknych na Uniwersytecie Nowojorskim i otrzymywał stypendium piłkarskie. Marie Lord wkrótce porzuciła swoją karierę, aby wesprzeć Jacka w karierze aktorskiej. Jack lubił ją nazywać: "Narzeczoną mojej młodości, która wciąż jest ze mną".
Urodziła się 16 sierpnia 1905 roku, zmarła 13 października 2005 roku, w Honolulu na Hawajach.
Kiedy Elvis odwiedził ich pierwszy raz w ich domu na Hawajach, w 1972 roku, podarował Marie złoty pierścień wysadzany szmaragdami i diamentami, a na backstage Hilton Hotel w Las Vegas w 1973 roku, pas "White Jack Lord Belt" i chusteczkę z odręcznie napisaną dedykacją.
Loren; Sofia Costanza Brigida "Lazzaro" "Loren" (Villani) (Scicolone) Ponti - poznała Elvisa w Paramount Pictures. Patrz post "♥ Kobiety - Sophia Loren".
Loyd; Robert Harold Loyd - kuzyn Elvisa, jego matka Retha Smith była siostrą Gladys. Przez 32 lata pracował przy bramie Graceland. Fani bardzo go lubili, bo zawsze opowiadał im o Elvisie.
Po śmierci Elvisa nagrał "A Prayer for Elvis" dla wytwórni Modern Age w Memphis. Był współautorem książki "The Gates of Graceland", z Georgem Baugh w 1978 roku. W 1987 roku napisał "Elvis Presley's Graceland Gates". Loyd był na straży w noc niesławnego incydentu Jerry'ego Lee Lewisa w Graceland.
Urodził się 22 kwietnia 1929 roku, zmarł 18 stycznia 2002 (w wieku 72 lat). Został pochowany na cmentarzu Old Union Cemetery Shannon, Lee County, Mississippi.
Syn dla: Pervy Loyd i Retha Smith.
Mąż dla: Marcelle Barnes.
Brat przyrodni dla: William Hunt Riley.
M
Mack; Bill Mack - rzekomo właściciel samobójczej notatki Elvisa Presleya.
Mansfield; Elisabeth (Stefaniak) Mansfield - była sekretarką Elvisa w Bad Nauheim. Mieszkała z rodziną Presleyów przy Goethestrasse 14 i zarabiała 35 $ tygodniowo. Przez jakiś czas była też jego kochanką, ale był to tylko związek natury seksualnej. Trwał do momentu poznania przez Elvisa Priscilli, jak sama powiedziała.
Urodziła się w Bambergu w 1939 roku w rodzinie niemieckiej. W wieku 13 lat przeniosła się do Stanów Zjednoczonych z matką i ojczymem, który był amerykańskim żołnierzem zawodowym. Przez następne cztery lata uczęszczała do amerykańskich szkół, aby uczyć się języka, a następnie zostać obywatelką USA. W ostatniej klasie liceum wróciła do Niemiec, do Grafenwoehr, gdzie stacjonował jej ojczym. Pod koniec 1958 roku Elisabeth poznała tam Elvisa i wkrótce potem udała się do Rad Nauheim jako jego prywatna sekretarka. Została z nim podczas jego służby wojskowej w Niemczech i poleciała z powrotem do Stanów Zjednoczonych z babcią Minnie Presley, ojcem Vernonem Presley i przyjacielem Elvisa Lamarem Fike, zaledwie kilka dni przed Elvisem.
W 1960 roku wyszła za mąż za Rexa Mansfielda, przyjaciela Elvisa w armii. Razem napisali książkę „Elvis in Germany” („Elvis the Soldier”) i „Sergeant Presley: Our Untold Story of Elvis 'Missing Years”. Elvisa poznała, gdy ten był w wojsku w Niemczech, w teatrze w Grafenwöhr (w tej miejscowości Elvis był dwa miesiące na manewrach).
Jak sama powiedziała w wywiadzie udzielonym podczas "Elvis Week 2018":
"Czytałam w gazecie Stars & Stripes, że Elvis jeździł co noc do Tower Theatre (The Post Theatre) w Grafenwöhr i że on i jego kumple chodzą do kina każdej nocy, kiedy nie ma służby, a wychodzą zazwyczaj pięć minut przed końcem. Odkąd byłam wielką fanką Elvisa, zobaczyłam w tym swoją szansę i pojechałem do teatru, aby go zobaczyć, choć głównie po autograf. Przyjeżdżali tam także inni żołnierze, wszyscy wyglądali tak samo. Zapytałem więc kierownika, a on powiedział mi mniej więcej, gdzie siedzieli [red. Elvis z ekipą].Później Elvis zatrudnił Elisabeth Stefaniak jako swoją sekretarkę, której głównym obowiązkiem było odpowiadanie na listy fanów (pomagała też przy posiłkach i chodziła z Vernonem na codzienne zakupy). Pracowała dla niego przez 18 miesięcy. Elisabeth była też jego kochanką, ponoć do czasu aż nie zaczął się spotykać z Priscillą Balieu.
Widziałam, jak jeden żołnierz, który siedział w tej okolicy wstał i poszedł po popcorn. Czekałam w holu w ciemności i zapytałem go: »Czy siedzisz gdzieś w pobliżu Elvisa?«, odpowiedział: »Tak, jestem jednym z jego kumpli i siedzę tuż obok niego!« Zapytałam: »Czy mógłbyś po prostu przynieść mi autograf?«, odpowiedział »Pewnie« i wrócił do środka.
Chwilę później pojawił się inny żołnierz i powiedział do mnie, że Elvis chciałby, żebym usiadła obok niego! Tym żołnierzem okazał się być Rex!"
W noc przed powrotem do USA Elvis zapytał ją, czy chciałaby powrócić z nim do USA i dalej dla niego pracować, gdy odmówiła powiedział, że jego propozycja jest ciągle otwarta i jeśli zmieni zdanie, to zaprasza ją do siebie.
Elisabeth urodziła się w Niemczech, ale przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, gdy jej matka wyszła za mąż za merykańskiego żołnierza - ojczyma Elisabeth. Kiedy jej ojczym został przeniesiony do Niemiec, Elisabeth ponownie znalazła się w tym kraju.
Mann; Bobby Mann - kuzyn Elvisa, przyjął 18 000 dolarów za potajemne sfotografowanie jego zwłok. Zdjęcie pojawiło się na okładce National Enquirer, co uczyniło go największym i najszybciej sprzedającym się numerem wszechczasów.
Mansfield; Donald "Rex" Mansfield - przyjaciel Elvisa. Był jednym z dwunastu żołnierzy, którzy przybyli z Elvisem do Fort Chaffee w Arkansas. Został również wysłany do Niemiec z Elvisem. Tego samego dnia wstąpili do wojska i przeszli tę samą drogę w armii (cykl służby, od momentu stawienia się w punkcie poborowych po powrót pociągiem do Memphis), ale ich przyjaźń zaczęła się w bazie wojskowej Fort Hood. Pewnego razu z niezapowiedzianą wizytą do bazy przyjechała Anita Wood, ówczesna dziewczyna Elvisa. Elvis był tego dnia wyznaczony do służby wartowniczej. Rex zastąpił go nie oczekując nic w zamian (jak to było w zwyczaju wśród żołnierzy). Elvis docenił to i od tego momentu zaczęła się ich przyjaźń. Elvis nazywał go "Rexadus".
Pod taką też nazwą Rex założył stronę internetową w latach dwutysięcznych, ale po jego śmierci została zamknięta (wielka szkoda).
Urodził się w Dresden, małym miasteczku w północno-zachodnim Tennessee, około 120 mil (210 km) na północ od Memphis. Pierwotnie dorastał na farmie w miasteczku Pahnersville, około 14 kilometrów od Dresden, gdzie również uczęszczał do Palmersville High School i ukończył ją. Później uczęszczał na University of Tennessee w Martin, a po krótkiej karierze kupca został powołany do wojska w wieku 22 lat.
W 1983 roku Rex Mansfield z żoną Elisabeth napisali książkę Graceland "Elvis w Niemczech" (i "Elvis The Soldier"). W 2002 roku napisali cenioną przez fanów książkę: "Sergeant Presley: Our Untold Story of Elvis' Missing Years", w której część rozdziałów napisał Rex, a część Elisabeth. Została wydana w Kanadzie i USA. Rex napisał jeszcze jedną książkę: "Living The Moments. My Life with Elvis, Elisabeth and Jesus".
Rex poznał Elizabeth Stefaniak w teatrze w Grafenwöhr. Elisabeth zaczepiła jednego z zołnierzy, który siedział obok Elvisa, kiedy szedł po popcorn i spytała czy mógłby załatwić jej autograf Elvisa. Ten się zgodził. Chwilę później podszedł do niej inny żołnierz, którym był właśnie Rex Mansfield i powiedział, że Elvis zaprasza ją by przyłączyła się do nich. Pobrali się w czerwcu 1960 roku. Rex był z Dresden w stanie Tennessee, ale po ślubie z Elisabeth przenieśli się w pobliże Knoxville.
Rex nie został członkiem Memphis Mafii, chociaż mógł. Jak sam powiedział: "Nie mogłem zostać w pobliżu Elvisa z miłością, jaką miałem dla Elisabeth". Krótko po skończeniu służby wojskowej wrócił do swojej poprzedniej pracy, a kilka miesięcy później ożenił się z Elisabeth Stefaniak. Ich małżeństwo przetrwało 58 lat, aż do jego śmierci. Mimo zaproszenia, Elvis nie przybył na ich ślub (w Tennessee).
Rex Mansfield był przyjacielem Elvisa przez 18 miesięcy.
Rex Mansfield zmarł 26 sierpnia 2018 roku (w wieku 83 lat). Zaledwie dwa tygodnie po tym jak on i jego żona Elisabeth byli specjalnymi gośćmi Tygodnia Elvisa (Elvis Week) podczas "Elvis Presley Fan Clubs Event".
Mansfield; Vera Jayne "Jayne Mansfield" (Palmer) [Mansfield] [Hargitaya] Cimbera - aktorka, jedna z kobiet Elvisa, z którą miał romans w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Jayne Mansfield".
Marchese; Angie Marchese - kurator Muzeum Graceland oraz dyrektor archiwów Graceland.
Marren; Jeff Marren - właściciel Rockhurst Auctions. Jeff otrzymał zadanie prowadzenia Graceland Auctions dla Elvis Presley Enterprises. Jako kierownik ds. konsygnacji, zbudował firmę na głównym rynku wyjątkowych artefaktów i pamiątek Elvisa Presleya.
Martin; Becky Martin - wczesna dziewczyna Elvisa z lat 1943-1945. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Martin; Rex Martin - fan Elvisa z Wielkiej Brytanii. Autor i wydawca (własnym sumptem) "Worldwide Elvis News Service Weekly" (magazynu dla fanów, wydawanego w latach 1969-1978). Był na ponad 60 koncertach Elvisa i kilka razy spotkał się z nim osobiście.
Zmarł 8 lutego 2013 roku - został znaleziony martwy w swoim domu.
Polecam bardzo ciekawy wywiad z Rexem, który przeprowadził EIN - poniżej linki do jego czterech części w formie nieaktywnej, z uwagi na politykę Bloggera:
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin.html
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin_part2.html
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin_part3.html
https://www.elvisinfonet.com/rexmartin_part4.html
Mata; Sri Daya Mata - przywódczyni duchowa Elvisa w latach 1965-1977. Przewodnicząca SRF (Self-Realization Fellowship) w latach 1955–2010. Przyszła na świat 31 stycznia 1914 roku w Salt Lake City (Utah, Stany Zjednoczone) w rodzinie mormońskiej, jako Rachel Faye Wright, choć rodzina była przede wszystkim związana z kościołem The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints (LDS Church). Zmarła 30 listopada 2010 roku w Los Angeles (Kalifornia, Stany Zjednoczone). Patrz post: "Elvis i sztuki medytacji".
Matthews; Neal Matthews Jr - członek grupy wokalnej The Jordanaires - drugi tenor i wokal prowadzący, gitara rytmiczna, gitara prowadząca, kontrabas, gitara basowa (1949–2000). Data i miejsce urodzenia: 26 października 1929 roku, Nashville, Tennessee, Stany Zjednoczone. Data i miejsce śmierci: 21 kwietnia 2000 roku, Brentwood, Tennessee, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w indeksie "What is what";
McCarty; Mary Sue McCarty - fanka Elvisa z Luizjany, która wraz ze swoją mamą podróżowała na koncerty Elvisa.
McComb; Janelle McComb - przyjaciółka Presleyów z Tupelo.
McCowan; Michael McCowan - przyjaciel Elvisa, policjant z Los Angeles.
McDowell; Dean McDowell - amerykański artysta muzyki country i muzyk. Najlepiej chyba znany z piosenki „The King Is Gone” z 1977, w hołdzie dla Elvisa Presleya, wydanej najpierw na singlu, potem na longplayu.
Urodził się 25 marca 1950 roku w Portland (TN). Jest fanem Elvisa, a także jego impersonatorem.
Link do strony z informacją o LP „The King Is Gone”:
https://www.discogs.com/release/3051410-Ronnie-McDowell-The-King-Is-Gone
Link do strony z informacjami o Deanie McDowell:
https://allfamous.org/pl/people/ronnie-mcdowell-19500325.html
A tutaj post "W hołdzie Elvisowi {14} - piosenka" z kilkoma klipami z jej wykonaniem.
McFarland; Alice Elizabeth McFarland
→ Patrz hasło: "Presley; Eliza Alice Presley";
McGregor; Mike McGregor - pracownik Elvisa. Dbał o funkcjonowanie Graceland i Circle G Ranch. W wolnych chwilach parał się galanterią skórzaną. Wykonał też kilka rzeczy użytkowych dla Elvisa (między innymi pasy). Był zawodowym jeźdźcem (ujeżdżaczem) i rymarzem. Kiedy Elvis miał swoją hodowlę koni na Circle G Ranch, to on się nimi głównie zajmował.
Elvis początkowo zatrudnił Mike'a do pracy z końmi na jego ranczo Circle G, ale Mike był także kowalem i wykonywał niestandardowe wyroby ze skóry. Zostali przyjaciółmi i przez kilka lat Mike i jego rodzina mieszkali w Graceland, gdzie robił siodła, pasy do kostiumów scenicznych, kabury i skórzane kombinezony dla Elvisa.
W 1976 roku Mike otworzył swój sklep. Wśród klientów i przyjaciół, którzy lubili jego wyroby byli Johnny Cash, Mark Collie, Felton Jarvis, Roy Orbison, Carl Perkins, Priscilla Presley, Jim Weatherly i oczywiście Elvis.
Po śmierci Elvisa Mike otworzył swój sklep naprzeciw Graceland, gdzie sprzedawał biżuterię i wyroby ze skór fanom Elvisa i jego naśladowcom. Później przeniósł się do Oksfordu (MS).
Po śmierci Mike'a i jego żony Barbary w styczniu nadszedł czas na zamknięcie sklepu. Drogi przyjaciel rodziny i partner biznesowy, Kim Taylor, zajął się zamknięciem sklepu i sprzedażą osobistych pamiątek Elvisa i Mike'a. Zobacz też notkę biograficzną (ang.) na stronie B & K Enterprises Costume Co.
Mike zapisał się też w historii, że uratował przed zniszczeniem kilka kostiumów Elvisa oraz kilka sztuk jego odzieży osobistej (więcej o tym w poście "Wielkie niszczenie kostiumów i innych ubrań Elvisa").
McMahan; Betty McMahan - dziewczyna Elvisa z czasów zamieszkiwania w Laurdedale Courts. Chodzili w latach 1949-1950. Patrz post "♥ Kobiety - Betty MacMahan".
Melcher; Johanna Hannerl "Hannerl Melcher" (Melcher) [Steel] [Poscher] Höfer - modelka i tancerka, jedna z kobiet Elvisa, z którą zaczął się spotykać w 1957 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Hannerl Melcher".
Melvin; Bob Melvin - komik, występujący podczas supportów przed wyjściem Elvisa na scenę. Towarzyszył Elvisowi na scenie od stycznia 1971 roku do końca września 1971 roku.
Memmer; Darrin Lee Memmer - autor książek o Elvisie Presleyu, przede wszystkim dementujący i demaskujący nieprawdziwe informacje podawane w innych materiałach (książki, artykuły, programy, wywiady) pod naciskiem ich wydawców. Publikuje jako "Dariin Memmer" lub "Darrin Lee". Można powiedzieć, że jest godnym następcą nieżyjącego już Billa Burka. Napisał już kilkadziesiąt pozycji o Elvisie.
Niestety, nie napisze już nic więcej, a miał jeszcze wiele w planach - zmarł w wieku 53 lat, w piątek, 15 kwietnia 2022 roku. Urodził się 20 maja 1968 roku.
Mendell; Cricket Mendell - fan z Francji, który przylatywał na koncerty Elvisa.
Merlino; Gene Merlino - członek National Academy of Recording Arts and Sciences. Razem z Billem Cole i Chrisem Crosby (synem Binga Crosby), 28 sierpnia 1971 roku, w garderobie Presleya w International Hotel, wręczyli Elvisowi Grammy Lifetime Achievement Award (wtedy jeszcze nazywaną Bing Crosby Award). Patrz post: "Grammy Awards Elvisa".
Miller; Bill Miller - dyrektor do spraw rozrywki w International Hotel.
Miller; Mindi Miller - aktorka i modelka. Spotykała się z Elvisem w 1975 i 1976 roku (ostatni raz w listopadzie). Poznała go, kiedy stacjonowała we Włoszech w Rzymie. Akurat wróciła do USA żeby sprzedać auto i wszystko czego nie mogła lub nie chciała zabrać ze sobą do Włoch. Kiedy poznała Elvisa, a on zaoferował jej by została jego kobietą, pod jego wpływem zmieniła swoje plany o 180 stopni. Pojechała do Włoch, wypowiedziała umowę z agencją, zlikwidowała swoje mieszkanie w Rzymie i na stałę wróciła do USA.
Pod względem zainteresowań byli do siebie bardzo podobni - konie, karate, religia, duchowość.
Miller; Sandi Miller - fanka, która zaprzyjaźniła się z Elvisem i spędzała sporo czasu w jego domach w Kalifornii, na próbach w studio i w Las Vegas. Była także z Elvisem na planie jego filmów i robiła wiele zdjęć, a także prowadziła szczegółowe dzienniki. Jej wpisy zapewniały, że szczegóły opowieści były tak świeże, jak w dniu, w którym się wydarzyły, bo pisane na gorąco. W związku z ich zażyłością nie obyło się bez plotek, że łączy ich coś więcej.
Niestety, odeszła od nas 11 marca 2022 roku.
Miller; Sandy (Miller) Silverberg - pielęgniarka Vernona, ojca Elvisa, w latach 70. Początkowo przychodziła opiekować się nim, kiedy mieszkał jeszcze na Dolan Drive 1266. W 1974 roku jego małżeństwo w zasadzie było już tylko na papierze. Elvis kupił mu kolejny dom przy Old Hickory Road 1293, gdzie Vernon przeniósł się 11 czerwca 1974 roku. Sandy Miller dalej była jego pielęgniarką, a ich relecje oprócz medycznych przybrały także charakter damsko-męski. Kiedy w listopadzie 1977 roku małżeństwo Vernona z Davadą Stanley zostało rozwiązane sądownie (rozwód), do jego domu przy Old Hickory Road 1293, wprowadziła się Sandy Miller. Zaręczyli się, jednak do ślubu nie doszło z uwagi na śmierć Vernona, 26 czerwca 1979 roku.
Miller; Tressie Miller - (siostra Faye Harris) przyjaciółka Gladys Presley w East Tupelo. Wdowa. Pół wieku mieszkała przy ulicy Adams razem z siostrą, Faye Harris.
Mineo; Salvatore "Sal" Mineo Jr. - amerykański aktor filmowy i teatralny, nominowany dwukrotnie do Oscara za role drugoplanowe w filmach "Buntownik bez powodu" i "Exodus". Pochodził z rodziny sycylijskich emigrantów.
Jeden z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku, za sprawą Nicka Adamsa.
Data i miejsce urodzenia: 10 stycznia 1939, Bronx, Nowy Jork, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 12 lutego 1976, West Hollywood, Kalifornia, Stany Zjednoczone.
Moffat; Tom Moffat - był promotorem koncertu satelitarnego "Aloha from Hawaii". Nazywano go tytanem w hawajskim przemyśle rozrywkowym. Był pierwszym radiowym DJ, który wprowadził rock na fale radiowe Hawajów. Miał pseudonim "Wujek Tom". Pojawił się na wyspach w 1957 roku, kiedy to przyprowadził Elvisa przed oblicze tysięcy uwielbiających go fanów. Odtąd zaskarbił sobie ich sympatię i pozostał w tym miejscu do końca, a Elvisa na Hawaje ściągnął jeszcze nie raz.
Moffatt dorastał w małym miasteczku w stanie Michigan i przeniósł się na Hawaje, aby uczęszczać do college'u. Na Uniwersytecie Hawajskim najpierw studiował prawo, a następnie zwrócił się ku teatrowi, a także zdobył pierwszą pracę w radiu. W końcu rzucił się do pracy na pełny etat. Pracował w KGU i KIKI (stacje radiowe).
Wkrótce potem, podczas wojny koreańskiej, Moffatt został powołany do wojska. Spędził swój czas w US Army w Tripler Army Medical Center, gdzie przede wszystkim zajmował się przygotowywanie i prowadzeniem audycji radiowych w szpitalach.
Po wojnie Moffatt został zatrudniony w nowej stacji radiowej - KPOI.
W wywiadzie dla Hawaii News Now prawie dziesięć lat temu Moffatt powiedział, że pierwszy występ Elvisa był jednym z najbardziej ekscytujących, wszyscy krzyczeli gdy Elvis wykonał "Hound Dog", a potem zeskoczył ze sceny i usiadł na kolanach z gitarą.
Urodził się 30 grudnia 1930 roku w Detroit, Michigan, USA. Zmarł w wieku 85 lat, 12 grudnia 2016 roku, w Honolulu, Hawaii, USA.
Monroe; Norma Jeane "Carole Lind" "Marilyn Monroe" (Mortenson) (Gifford) [Dougherty] [DiMaggio] Miller - chyba najbardziej znana w historii kina aktorka, z którą Elvis spotkał się 1960 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Marilyn Monroe".
Moody; Raymond A. Moody Jr. - amerykański psycholog i lekarz, najbardziej znany jako autor książek dotyczących opisu zjawisk z pogranicza śmierci klinicznej i doświadczenia śmierci. Najlepiej sprzedającą się jego książką jest "Życie po życiu" (1975).
Urodził się 30 czerwca 1944 roku w Porterdale (GA). Obecnie mieszka gdzieś na prowincji w Alabamie.
Studiował filozofię na Uniwersytecie Virginia (stopień doktora), psychologię na West Georgia College (stopień profesora) i medycynę na Medical College of Georgia (stopień doktora). W 1998 roku objął kierownictwo Katedry Badań nad Świadomością Uniwersytetu Nevada w Las Vegas. Pracował również jako psychiatra sądowy.
W 1987 roku wydał książkę "Elvis After Life: Unusual psychic experiences surrounding the death of a superstar", w której omawia przypadki śmierci i śmierci klinicznej powiązane z Elvisem. W 1989 roku książkę wydano ponownie.
1987 - Peachtree Publishers, Atlanta (GA); ISBN10: 0-934601-40-2; ISBN13: 978-0-934601-40-5;
1989 - Bantam Books , New York (NY); ISBN10: 0-553-27345-0; ISBN13: 978-0-553-27345-8;
Moon; Mike L. Moon - kolekcjoner i właściciel Elvis Presley Museum w Pigeon Forge (TN).
Mooneyham; Billie Eugenia (Wardlaw) Mooneyham
→ Patrz hasło: "Wardlaw; Billie Eugenia (Wardlaw) Mooneyham";
Moore; Carrie Moore - agentka rezerwacji z Nashville.
Moore; Dorothy Joan "Joanna Moore" (Cook) [Moore] [Oreck] [O'Neal] Reeves - Elvis romansował z nią w drugiej połowie 1961 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Joanna Moore".
Moore; Leona Moore - pielęgniarka pracująca w szpitalu w Tupelo. W 1942 roku opiekowała się między innymi pacjentką Gladys Presley, która została tam hospitalizowana. To od niej wiemy, że przyczyną hospitalizacji Gladys było poronienie kolejnej ciąży.
Moore; Ruth Brown Moore - właścicielka posiadłości Graceland przed Elvisem Presleyem, od której w dniu 19 marca 1957 roku, za kwotę 102.500 dolarów, Elvis kupił tę posiadłość
Moore; Winfield Scott "Scotty Moore" Moore III - gitarzysta Elvisa w pierwszym okresie kariery. Także jego pierwszy menadżer. Patrz post: "Elvis, Bill i Scotty - poznanie".
Urodził się 27 grudnia 1931 roku w Gadsden, Crockett County, Tennessee, zmarł 28 czerwca 2016 roku (w wieku 84 lat) w Nashville, Davidson County, Tennessee. Został pochowany na cmentarzu Cox's Chapel Church of Christ Cemetery Coxville, Crockett County, Tennessee.
Syn dla: Winfield Scott Moore (1890–1963) i Mattie Priscilla (Hefley) Moore (1892–1975).
Moreno; Rosita Dolores (Alverio) (Moreno) "Rita Moreno" Gordon - jedna z kobiet, z którą spotykał się Elvis. Więcej o tym w poście: "♥ Kobiety - Rita Moreno".
Morgan; Bill Morgan - projektant i właściciel firmy North Beach Leathers. Pochodził z Meksyku. Elvis odwiedzał jego sklep w Hollywood i zostawiał tam dużo pieniędzy. Bill Morgan zaprojektował też dla niego serię kostiumów scenicznych "Las Vegas - Hilton Collection", wykonanych z jeleniej irchy oraz kilka kreacji filmowych.
Morgan; Magdalene "Magdaline" "Magdline" Morgan - młodzieńcza miłość Elvisa. Elvis miał wtedy zaledwie trzynaście lat. Prawdopodobnie to była jego pierwsza miłość. Więcej o tym w poście: "Pierwsze małżeństwo Elvisa Presleya".
Morgan; Todd Morgan - dyrektor ds. mediów w Graceland (nie wiem od kiedy, ale na pewno był nim w 2020 roku).
Morris; Mr. Bobby Morris - dyrygent orkiestry Bobby Morrison Orchestra, która koncertowała z Elvisem Presleyem od momentu jego powrotu na scenę, po przerwie spowodowanej kręceniem filmów w Hollywood, do 6 sierpnia 1970 roku.
Morton; Peter Morton - jeden z założycieli Hard Rock Cafe. W grudniu 2012 roku nabył posiadłość Elvisa przy Hillcrest Road 1174, w dzielnicy Trousdale Estates, w Beverly Hills, w Los Angeles.
Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley
Moss; Larry Moss - wielki fan Elvisa i kolekcjoner. Wraz z żoną Judy, kolekcjonują pamiątki po Elvisie od 1973 roku. Mają małe muzeum i kilka naprawdę wartościowych, z punktu widzenia fanów, rzeczy. Między innymi jumpsuit "White Fireworks Suit" wraz z peleryną, a także pierwszy kontrakt menadżerski Elvisa w Thomasem Parkerem, z 1955 roku. Kolekcja jest ukryta i tylko nieliczni mogli ja zobaczyć.
Mott; Bitsy Mott Moss - członek Memphis Mafii od lat 50.
Mozart; Heather Mozart - fanka i kolekcjonerka pamiątek po Elvisie Presleyu, która w swoim domu ma specjalny pokój, w którym je gromadzi i eksponuje. Pasję tę podziela ze swoim mężem, Johnem Mozartem.
Murakami; Tetsuji Murakami - japoński instruktor karate, pracujący w Paryżu. Kiedy Jurgen Seydel zobaczył jak poważnie Elvis do tego podchodzi, zalecił mu, aby wziął lekcje u japońskiego instruktora Tetsuji Murakamiego w Paryżu, a Elvis skorzystał z tej rady.
Mozart; John Mozart - fan i kolekcjoner pamiątek po Elvisie Presleyu, który w swoim domu ma specjalny pokój, w którym je gromadzi i eksponuje. Pasję tę podziela ze swoją żoną, Heather Mozart.
N
Nash; Alanna Nash - jedna z biografek Elvisa Presleya. Napisała miedzy innymi sławną książkę "Baby, Let’s Play House. ELVIS PRESLEY and the WOMEN WHO LOVED HIM" (2009), o relacjach Elvisa z kobietami. W sumie wydała cztery ksiązki o nim.
Naff; Nick Naff - ówczesny dyrektor reklamy i promocji International Hotel w czasach, gdy występował tam Presley.
Nalla; Jerry Nalla - młodsza siostra Luthera Nalla, kolegi Elvisa z Laurderdale Courts, która się w nim zakochała, a on traktował ją jak młodszą siostrę.
Nalla; Luther Nalla - kolega Elvisa z czasów zamieszkiwania w Laurderdale Courts. Jeden z paczki przyjaciół. Starszy brat Jerry Nalla.
Nettle; Jeanette Nettle - jedna z sióstr z duetu "The Nettles Sisters", z którą Elvis umawiał się w 1955 roku. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Nicholson; Monte Nicholson - teoretyk konspiracji.
Nicholson; Ossie Nicholson - mąż Pauline Nicholson, kucharki Elvisa. Ponoć był ostatnim człowiekiem, którego Elvis zatrudnił w Graceland. Pracował jako strażnik.
Nicholson; Pauline Nicholson - jedna z kucharek w Graceland. Podjęła pracę u Elvisa w 1960 roku, gdzie pracowała do emerytury w 1990 roku, a okazjonalnie także później. Na prośbę Priscilli i Lisy Marie Presley, w trakcie emerytury wracała do Graceland przygotowywać rodzinne i świąteczne posiłki. Ostatni raz w grudniu 2004 roku, podczas gdy ekipa telewizji CBS kręciła tam film "Elvis by the Presley's".
Była nie tylko kucharką. Stała się niejako członkiem rodziny. Lubiano ją, szanowano, doceniano i ufano. Przez lata była powierniczką Elvisa, a okazjonalnie także niańką Lisy Marie. Nazywała Elvisa pieszczotliwie "Mr. P.", a on ją "Pauliną". Stała się znana z przygotowywania ulubionych przez Elvisa kanapek z masłem orzechowym, bananami i smażonym bekonem. Później napisała książkę kucharską, w której znalazły się przepisy na potrawy jakie gotowała w Graceland.
Pauline Nicholson urodziła się 16 kwietnia 1929 roku w Teksasie, USA. Wyszła za mąż za Ossie Nicholsona. Zmarła na raka w wieku 76 lat, 7 lipca 2005 roku w Memphis, Tennessee, USA.
Nichopoulos; George Constantine "Dr Nick" Nichopoulos - znany również jako „Dr Nick”. Amerykanin greckiego pochodzenia. Urodził się 29 października 1927 roku, zmarł 24 lutego 2016 roku. Zaczął leczyć dorywczo Elvisa w 1967 roku, a w 1970 roku został jego osobistym lekarzem i był nim aż do śmierci artysty. Więcej o nim na Wikipedii.
O
O'Grady; John O'Grady - prywatny detektyw z Hollywood (a wcześniej policjant pracujący w wydziale antynarkotykowym). Współpracował z prawnikami Elvisa i bezpośrednio z Elvisem (np. sprawdzał mu różne osoby). Był przyjacielem Elvisa i troszczył się o niego.
Overhead; Rita Overhead - fanka Elvisa z Wielkiej Brytanii. Udzielała się na forach internetowych poświęconych Elvisowi, a także w brytyjskim fanklubie Elvisa Presleya. W 1972 roku, wraz z mężem Ronem (Rodney), również fanem Elvisa, odwiedziła Stany Zjednoczone. Byli w Memphis i w Las Vegas, gdzie zobaczyli wszystkie koncerty Elvisa, poczynając od Mdnight Show, 31 sierpnia 1972 roku, a kończąc na Closing Show, 4 września 1972 roku. Tutaj możecie przeczytać jej wrażenia z tychże koncertów "Rita Overhead".
W nocy, z 2 na 3 września 1972 roku, byli najpierw na spotkaniu z menadżerem Parkerem, a później także z Elvisem.
W związku z pewnym zdjęciem jakie dołączyła do swoich wspomnień, zatytułowanych "Rita Story" (link: http://www.tonkoorevaar.be/rita-files/rita-story.htm), publikowanych na podstronie portalu www.tonkoorevaar.be (od sierpnia 2020 roku nie zawsze działa), wspominam o niej (Ricie) w kilku postach: "Nieznane, zapomniane, nierozpoznane pasy", "Jumpsuit - Owl", "Jumpsuit - Swirl".
Rita odeszła od nas 27 kwietnia 2019 roku, w wieku 75 lat. Nabożeństwo pogrzebowe Rity odbyło się w Krematorium Gilroes, we wtorek 21 maja 2019 roku, o godzinie 13:00.
P
Pall; Gloria "Gloria Pall" "Voluptua" (Pallatz) [Eaton] Kane - amerykańska modelka (także pin-up), tancerka (przede wszystkim showgirl), striptizerka, aktorka, pisarka i bizneswoman. Elvis umawiał się z nią krótko w 1957 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Gloria Pall".
Page; Gregory John Page - nazywany w skrócie Greg Page. Urodził się 16 stycznia 1972 roku, w Sydney, Nowa Południowa Walia, Australia. Piosenkarz, muzyk i aktor. Najbardziej znany jako oryginalny wokalista i członek-założyciel zespołu dziecięcego The Wiggles.
Jest właścicielem czwartej co do wielkości kolekcji pamiątek Elvisa Presleya na świecie, między innymi odzieży, aktu małżeństwa, gitary, fortepianu, ostatniego Cadillaca należącego do Elvisa i oryginalnych naszyjników z zespołu TCB.
Jego solowy album „Taking Care of Country” z 2005 roku odzwierciedla zainteresowanie muzyką Elvisa Presleya. Został nagrany z zespołem TCB Band, back-up Elvisa. Wiosną 2003 roku Page wystąpił w Las Vegas z zespołem TCB. Jego drugi album z zespołem TCB "Let It Be Me", został wydany w 2012 roku.
Greg Page należy do tych kolekcjonerów, który dzieli się swoimi zbiorami z innymi, w sensie udostępnia ich, pokazywania. Swoją kolekcję zawsze pokazywał na PARKES ELVIS FESTIVAL w Australii, a w ciągu roku była wystawiana w The King's Castle Museum, będącego częścią Henry Parkes Museum (Peak Hill Road, Parkes, NPW 2870), umiejscowionego na terenie dużego kompleksu muzealno-kulturalnego w Henry Parkes Centre, przy Newell Highway 66/78, Parkes NSW 2870, Australia.
Więcej o nim na Wikipedii i w poście "Jumpsuit - Beige Leather Emperor".
Page; Raymond Franklin "Frank" Page - prowadzący stacji radiowej KWKH w Shreveport, która transmitowała program "Louisiana Hayride", nadawany na żywo z Municipal Auditorium w Shreveport. Wprowadził Elvisa na scenę podczas jego pierwszego występu na "Louisianaa Hayride", w dniu 16 października 1954 roku. Czytaj też "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".
Paget; Debralee (Gryffin) "Debra Paget" [Street] [Boetticher] [Kung] - aktorka amerykańska. W rzeczywistości Debralee Gryffin. Pochodziła z rodziny aktorskiej. Partnerowała Elvisowi w filmie "Love me tender" z 1956 roku.
Zakochali się w sobie. Patrz post: "♥ Kobiety - Debra Paget".
Parker; Edmund Kealoha "Ed" Parker Sr. - przyjaciel i czasami ochroniarz Elvisa (na zasadzie dobrowolnego wsparcia jego ochrony). Karateka. Jego trener karate. Amerykański znawca sztuk walki, autor pokazów, instruktor, sławny założyciel American Karate Kenpo, posiadający rangę Starszego Wielkiego Mistrza (ang. Senior Grand aster).
Urodził się 19 marca 1931 roku na Hawajach, gdzie dorastał. W wieku dwunastu lat został zapisany przez ojca na dżudo. Później ćwiczył także boks, ale jego początkową pasją było dżudo. W 1949 roku, w wieku 18 lat otrzymał pierwszy stopień mistrzowski - Shodan (pierwszy dan czarnego pasa*).
* W dżudo czarny pas zaczyna klasę mistrzowską, ale nie jest najwyższym pasem tak jak to jest w karate. W judo jest 6 stopni szkoleniowych - KYU (numerowanych od VI do I, czyli odwrotnie) i 10 stopni mistrzowskich - DAN (numerowanych od I do X). Klasa mistrzowska również ma dziesięć danów, ale dany od I do V przydziela się z czarnym pasem, dany VI do VIII z biało-czerwono-czarnym pasem, a od IX do X z czerwono-czarnym pasem.
Pewnego razu w latach 40. Frank Chow przedstawił Edowi Parkerowi sztukę walki Karate Kenpo, a następnie wprowadził Parkera do Williama Kwai Sun Chowa, ucznia mistrza Jamesa Masayoshi Mitose. Ed Parker trenował z Williamem Chow służąc jednocześnie w straży przybrzeżnej. W roku 1953 został awansowany przez swojego mistrza Williama Chowa do rangi czarnego pasa pierwszego dana.
Zanim to nastąpiło, już po otrzymaniu brązowego pasa w Karate Kenpo, przeniósł się na kontynent amerykański, aby uczęszczać na Uniwersytet Brighama Younga, gdzie zaczął uczyć tej sztuki walki.
Parker otworzył pierwszą szkołę karate w zachodnich Stanach Zjednoczonych w Provo, Utah, w 1954 roku, a w 1956 roku otworzył dojo w Pasadenie w Kalifornii.
Na Parkera duży wpływ miały interpretacje japońskie i okinawskie, występujące na Hawajach. Książka Parkera "Kenpo Karate", opublikowana w 1961 roku, pokazuje wiele trudnych ruchów liniowych, choć z modyfikacjami, które wyróżniają jego interpretacje. Wszystkie dotychczasowe wpływy znalazły odzwierciedlenie w sztywnej, liniowej metodzie Parkera, amerykańskim "Karate Kenpo". W trakcie pisania książki znalazł się pod wpływem sztuki chińskiej i zawarł te interpretacje w swoim systemie.
Jego pierwszym uczniem był Charles Beeder (z brązowym pasem), któremu później przyznał czarny pas. Pozostałe czarne pasy w porządku chronologicznym licząc od 1962 roku otrzymali od niego: Rich Montgomery; James Ibrao; Mills Crenshaw (którego Parker upoważnił do otwarcia szkoły w Salt Lake City, Utah, pod koniec 1958 roku; później szkoła ta stała się miejscem narodzin Międzynarodowego Stowarzyszenia Karate Kenpo, czyli IKKA); Tom Garriga; Rick Flores; Al i Jim Tracy z Tracy Kenpo; Chuck Sullivan; Mark Georgantas; John McSweeney; Dave Hebler. W 1962 roku John McSweeney otworzył szkołę w Irlandii, co skłoniło Parkera do przejęcia kontroli nad Stowarzyszeniem Karate Kenpo w Ameryce oraz Tracy Kenpo braci Tracy, a następnie utworzenia nowej organizacji: International Kenpo Karate Association (IKKA).
Parker był dobrze znany ze swojej kreatywności biznesowej i pomógł wielu sztukom walki otworzyć własne dojo. Był dobrze znany w Hollywood, gdzie wyszkolił kilku kaskaderów i celebrytów oraz pracował jako ekspert karate przy produkcji kilku filmów.
Pozostawił po sobie kilku światowej sławy wielkich mistrzów. Parker pomógł też Bruce'owi Lee zdobyć międzynarodową uwagę, przedstawiając go na Międzynarodowych Mistrzostwach Karate.
Służył jako ochroniarz Elvisa Presleya w ostatnich latach życia piosenkarza. Jest najbardziej znany jako Kenpoists, założyciel amerykańskiego Kenpo i jest nazywany z czułością "Ojcem amerykańskiego Kenpo", a formalnie "Starszym Wielkim Mistrzem amerykańskiego Kenpo".
Edmund Kealoha Parker zmarł w Honolulu na atak serca 15 grudnia 1990 roku.
Z pięciorga dzieci Parkera jego syn, Ed Parker Jr., założył własny system samoobrony: Paxtial Martial Arts. Cztery córki Parkera - Darlene Parker Tafua, Beth Parker Uale, Yvonne Parker Autry i Sheri Parker Pula - są wspólniczkami Ed Parker's Sr. Kam IV Inc., firmy rodzinnej, wcześniej znanej jako Ed Parker Enterprises (w skład, której wchodzą: International Karate Championship Tournament, Ed Parker's American Kenpo Karate Studios, International Kenpo Karate Association [IKKA] i DELSBY Publications), która została im przekazana w kwietniu 2006 roku, krótko przed odejściem Leilani Parker (żony Eda Parkera, a ich matki). Kam IV Inc. posiada wyłączne prawa do spuścizny (własności materialnych, intelektualnych i prawnych) Eda Parkera Seniora.
Żona: Marguerite Leilani Bertelmann Yap Parker, urodzona 26 kwietnia 1933 roku na Ka'u, Hawaje, zmarła 12 czerwca 2006 roku w Pasadenie, Kalifornia.
Dzieci: Ed Parker Jr., Darlene Parker Tafua, Yvonne Parker Autry, Beth Parker Uale, Sheri Parker Pula.
Wnuki: Edmund Kealoha Parker III.
Parker; Patricia Ann "Pat" Parker - kobieta, która w 1970 roku pozwała Elvisa o ojcostwo, patrz post: "♥ Kobiety - Patricia Parker".
Parker; Nancy Parker - tancerka i łyżwiarka rewiowa, z którą Elvis romansował w Paryżu. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Parker; Thomas Andrew "Pułkownik" "Tom" Parker - w rzeczywistości Andreas Cornelis „Dries” van Kuijk. Urodzony 26 czerwca 1909 roku, Breda, Holandia, zmarły 21 stycznia 1997 roku, Las Vegas, USA (w wieku87 lat). Amerykański impresario, trzeci i ostatni menadżer Elvisa Presleya. Więcej o nim w poście "Menadżerowie Elvisa Presleya" (w przygotowaniu) i w "Dychotomia finansowa w relacjach zawodowych Presleya i Parkera".
Parry; Patti Parry - jedyna kobieta w Memphis Mafii. Trafiła tam mając siedemnaście lat i była u boku Elvisa do końca. Jak utrzymuje sama i jak potwierdzają inni, jej relacja z Elvisem zawsze opierała się tylko na przyjaźni i jej uwielbieniu do niego jako człowieka i artysty. Pytana, jak to się stało, że znalazła się w męskim gronie Memphis Mafii, zawsze odpowiada "po prostu weszłam i za żadne skarby nie chciałam się dać stamtąd wyrzucić".
Patti była jedną z najlepszych przyjaciółek Elvisa. Poznała Elvisa w 1960 roku, kiedy wraz z przyjacielem pojechali bulwarem Santa Monica w Los Angeles. Gdy stali przy Elvisie na czerwonym świetle, Patti po prostu przekręciła okno i przemówiła do niego. Elvis był pod wrażeniem. Zaprosił ją do swojego domu w Bel Air. Później ta dwójka miała bardzo dobre relacje.
Jest na scenie w „68 Comeback Specials”. Pracowała jako fryzjerka Elvisa w latach 60. i 70. Elvis zawsze miał wybór między Larrym Gellerem i Patti Parry.
Niestety w ostatnich latach jej zdrowie zostało poważnie dotknięte przez jej alkoholizm. Patti Parry zmarła 27 października 2011 roku.
Parkhill; George Parkhill - dyrektor wykonawczy RCA. Czasem slużbowo uczestniczył w koncertach Elvisa.
Pasetta; Martin Allen "Marty" Pasetta - producent koncertu satelitarnego "Aloha from Hawaii Via Satellite".
Urodził się 16 czerwca 1932 roku, zmarł 21 maja 2015 roku, w wieku 82 lat.
Pepper; Sterling Gary Pepper Jr. - wielki fan Elvisa. Gary był sparaliżowany i jeździł na wózku inwalidzkim (efekt przebytego porażenia mózgowego). Codziennie przeglądał lokalne gazety i wycinał artykuły, które wspominały o lokalnym biznesie, a firmy je od niego kupowały, tak sobie dorabiał. Jednak jego uwagę zwróciły artykuły o nowym śpiewaku o niezwykłym imieniu i nazwisku - Elvis Presley. Wtedy poszedł na jeden z koncertów Elvisa i tak został jego gorącym fanem. Matka Gary'ego woziła syna gdzie tylko chciał, do bramy Graceland, na koncerty, do kina na filmy z Elvisem. Gary witał też Elvisa na dworcu, gdy ten wrócił z wojska.
Kiedy Gary przeczytał w prasie, że Gladys Presley, tak jak i on, zbiera wszystkie informacje prasowe, o swoim synu, zaoferował swoją pomoc. Jego życzliwość doprowadziła do solidnej przyjaźni między nim i rodziną Presley. Elvis kupił mu dom na Dolan Drive, gdzie zamieszkał z rodzicami, a później z pielęgniarką, którą również załatwił mu Elvis (poprosił swojego przyjaciela Carla Nicholsa, aby znalazł mu dobrą pielęgniarkę i Carl znalazł Nancy Pease Whitehead, która była równie wielką fanką Elvisa jak Gary, dzięki czemu od razu przypadli sobie do gustu). Jego ojca Sterlinga Peppera, zatrudnił jako strażnika bramy w Graceland.
Gary był również prezesem fanklubu Elvisa "The Elvis Tankers". Gdy zmarli jego rodzice, Elvis wypłacał mu 600,- dolarów miesięcznie, a także dofinansowywał fanklub, bo wiedział, że to jego całe życie. Pepper i Nancy będąc jednocześnie fanami Elvisa, codziennie pielgrzymowali do Graceland, uczęszczali na koncerty Elvisa i spędzali razem wolny czas. Lecz ciężkie czasy nastały, gdy Elvis zmarł. Nancy powiedziała wtedy, że "Memphis zmieniło się w ciągu kilku dni" i chciała opuścić miasto, lecz nie Peppera. godzina Presleya natychmiast przestała łożyć na fanklub i wypłacać pomoc dla Gary'ego. W 1978 roku renta Garego bez wcześniejszej pomocy Elvisa nie wystarczyła już na utrzymanie domu i jakieś nawet skromne życie, tak trafił do domu opieki, a Nancy wróciła do rodziny. Jednak pozostawali przyjaciółmi w stałym kontakcie, aż do śmierci Garego dwa lata później.
Kiedy Gary przeniósł się do domu opieki, dał Nancy na przechowanie całą kolekcję pamiątek Elvisa, jaką zgromadził przez te wszystkie lata. Nancy i jej siostra prawie 30 lat po śmierci Gary'ego, wystawiły ją na aukcję (w 2009 roku) i uzyskały 250 000 dolarów. Wtedy spadkobiercy Peppera wnieśli skargę, twierdząc, że Nancy ukradła te przedmioty, zabrała bez zgody Peppera. Sąd przeprowadził gruntowne rozpoznanie, z którego jednoznacznie wynikało, że Gary przekazał Nancy całą kolekcję warunkowo (na przechowanie póki on żyje, a gdyby zmarł wcześniej, to ustanawia ją jej prawnym właścicielem). Uznał też, że ich relacje były bardzo życzliwe i przyjacielskie, a Nancy Pease wykonywała swoje obowiązki pielęgniarskie z niezwykłą starannością [red. na podstawie listów, zdjęć, przesłuchań świadków]. Ponadto ustalił, że Gary powiedział kiedyś: "nie chcę swoich krewnych, którzy nie byli mi bliscy podczas mojego życia [red. nie utrzymywali z nim kontaktów, nie wspomagali go, nie opiekowali się nim] i nie byli fanami Elvisa, aby dostali moją kolekcję". W związku z tymi ustaleniami sąd uznał, że wolą Gary'ego było, aby to Nancy stała się właścicielką jego kolekcji i oddalił w całości powództwo jego rodziny.
Petersem; Gerald Petersem - prywatny kierowca limuzyny Elvisa, stacjonującej w Los Angeles, w latach 70.
Peterson; Page Peterson - była kobietą Elvisa od lipca 1971 roku i jeszcze przez jakiś czas w 1972 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Page Peterson".
Petty; Tori Petty - miała relacje intymne z Elvisem w latach 1975-1976. Patrz post "♥ Kobiety - Tori Petty".
Phillips; Dewey Phillips - dyskdżokej radiowy w Memphis, osobowość radiowa. Urodził się 13 maja 1929 w Crump, w stanie Tennessee, ale dzieciństwo spędził w Adamsville. Po służbie w armii podczas II Wojny Światowej, przeniósł się do Memphis, gdzie rozpoczął karierę radiową w 1949 roku, w radiu WHBQ. Był wiodącą osobowością radiową przez dziewięć lat. Mimo segregacji rasowej, na antenie puszczał zarówno czarną, jak i białą muzykę. Pod tym względem był prekursorem. Współpracował z Samem Phillipsem z Sun Records, pomagając mu promować nowych artystów. W lipcu 1954 roku, był pierwszym didżejem, który nadał młodego Elvisa Presleya.
W 1957 roku, Dewey posunął się do pewnej nikczemności, która na zawsze zakończyła jego znajomość z Presleyem, Pułkownikiem i RCA. Któregoś dnia odwiedził Elvisa na planie filmu "Więzienny rock". Elvis puścił mu wtedy singiel Teddy Bear z próbnego tłoczenia, który miał się ukazać na rynku i w radiu dopiero za kilka tygodni. Dewey ukradł tęże płytę, a następnie zaprezentował ją w radiu. Trudno powiedzieć dlaczego tak uczynił, być może nałogi stępiły w nim poczucie lojalności, uczciwości i bycia fair.
Nie stronił od używek. Zmarł 28 września 1968 roku, z powodu niewydolności serca, w wieku 42. Jest pochowany na cmentarzu w Crumpt, w hrabstwie Hardin, w stanie Tennessee.
Phillips; Samuel Cornelius "Sam" Phillips - amerykański producent muzyczny, biznesmen, disc jockey, muzyk. Urodził się 5 stycznia 1923 roku, jako najmłodszy z ośmiorga dzieci, na farmie w pobliżu Florencji, w stanie Alabama. Jego rodzice byli biednymi dzierżawcami ziemi. Jako dziecko pracował z nimi na polach bawełny wraz z czarnymi robotnikami, od których nauczył się wrażliwości muzycznej i szacunku do ich muzyki.
Odegrał ważną rolę w rozwoju rock and rolla jako głównego nurtu muzyki rozrywkowej w latach 50. XX wieku. Był założycielem (27 marca 1952) i właścicielem wytwórni płytowej Sun Records w Memphis, a także poszukiwaczem talentów w latach 40. i 50. XX wieku. Odkrył m.in. Elvisa Presleya, Johnny'ego Casha, Jerry'ego Lee Lewisa, Carla Perkinsa, Roya Orbisona.
Phillips zmarł z powodu niewydolności oddechowej w szpitalu Saint Francis w Memphis, w stanie Tennessee, w dniu 30 lipca 2003 roku. W 1986 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
Pieper; Maria Pieper - właścicielka willi przy Goethestrasse 14 w Bad Nauheim (Niemcy). Czepliwa i pazerna kobieta. Elvis wynajął od niej dom na ponad rok i pozostawał w nim do samego wyjazdu z Niemiec (2 marca 1960 roku).
Pietrafeso; Ron Pietrafeso - policjant z Denver. Pracował jako śledczy narkotykowy. Przyjaciel Elvisa. Wraz z kilkoma innymi policjantami z Denver, towarzyszył Elvisowi podczas zimowych wakacji w Vail, w 1976 roku.
Płoński; Janusz Płoński - autor filmu "Elvis forever", z 1997 roku, przygotowanego na zlecenie redakcji katolickiej niemieckiej telewizji ZDF. Ideą filmu jest pokazanie związków Elvisa z muzyką gospel, religią i pytaniem, które sobie ciągle zadawał - "Dlaczego ja Panie?" oraz o kulcie artysty wśród fanów, jaki powstał po jego śmierci. Więcej o filmie i autorze w poście: "Film 'Elvis forever' Janusza Płońskiego".
Polston; Robert "Butch" Polston - fan Elvisa. Zaintrygowany jego strojami skontaktował się z projektantami Elvisa (Billem Belewem i Genem Doucettem), krawcem Elvisa (Ciro Romano) oraz rzemieślnikiem wykonującym pasy do kostiumów Elvisa (Mortimerem Litwinen z Winton Belt Co.). Uzyskał od nich projekty i wskazówki, jak tworzyć jumpsuity Elvisa oraz zgodę na wykorzystanie tych projektów i całej przekazanej mu wiedzy. Tak powstała firma B & K Enterprises Costume Co., zajmująca się konserwacją strojów Elvisa, zlecaną przez Graceland oraz produkcją replik kostiumów.
Polston; Kim Polston - fanka Elvisa. Wraz z mężem Butchem, zgłębiała wiedzę na temat strojów scenicznych Elvisa. Później wspólnie otworzyli firmę B & K Enterprises Costume Co., która prosperuje do dziś i jest jedyną taką firmą mającą legitymację spadkobierców Elvisa do wykonywania replik jego kostiumów.
Poole; Carolyn Poole - koleżanka z Humes High School, z którą Elvis flirtował.
Porter; Bill Porter - inżynierem dźwięku Elvisa.
Portnoy; Lillian Portnoy - jedna z kobiet Elvisa z lat 1958-1959. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Prass; Rosemarie Prass - w rzeczywistości Rosemarie Praß. Dziewczyna, z którą Elvis spędzał czas podczas swojego pobytu nad jeziorem Gederner See w Niemczech, w sierpniu 1959 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Rosemarie Prass".
Presley; Annie Virginia (Cloyd) Presley - żona Salesa Presleya. Przyjaźniła się z Gladys, matką Elvisa. W 1940 roku Annie z mężem i Presleyami wyjechali razem do pracy w Pascagoula (MS). Urodzona 26 sierpnia 1921 roku w Alabamie, zmarła 21 lutego 2008 w Tupelo, Lee County (MS). Została pochowana obok męża Salesa Presleya w Priceville Memorial Gardens, Tupelo, Lee County (MS).
Presley; Buck Presley - kuzyn dziadka Elvisa (ojca Vernona). Buck miał żonę Alice i siedmioro synów. Mieszkali w Nattleton. Utrzymywali stały kontakt z Vernonem i Gladys Presley.
Presley; Charlene (McMullen) Presley - urodziła się w Tupelo, Mississippi, ale dorastała w Memphis w stanie Tennessee. Wyszła za mąż za Harolda Raya Presleya (kuzyna Elvisa), który jako pierwszy zamieszkał z Elvisem, lecz mimo to nigdy nie poznała go osobiście. W ostatnich latach wdała się w układy z Lindą i Billem Kidnarami i poświadcza im autentyczność różnych pamiątek po Elvisie (jak wiemy w większości wątpliwych lub fałszywych). Harold Ray w latach 1993-2001 był szeryfem hrabstwa Lee. W 2001 roku zginął na służbie w strzelaninie z przestępcą. Od tego czasu wydaje się rodzina zaczęła schodzić na psy. W lutym 2016 roku Charlene została nawet aresztowana wraz córką (Jada Presley Harrington, 37) i jej mężem (Clint Harrington, 39) za rzekome włamanie się do domu towarowego Palmer's Mini Storage w Tupelo. W związku z tym wydarzeniem na całą trójkę padły też podejrzenia o podobne włamania i kradzieże w innych obiektach handlowych w okolicy (więcej - artykuł po angielsku).
EER podważa udział Charlene w pogrzebie Elvisa, chociaż ona twierdzi, że na nim była, zresztą na osobiste zaproszenie Vernona, który zadzwonił do nich osobiście. Na swoim profilu na Facebooku napisała: "Jestem fanką Elvisa, dorastałam w pobliżu Graceland, gdy Elvis był u szczytu swojej kariery. Był dla nas wszystkich w Memphis największą chlubą i rarytasem. Tyle razy przychodził do bramy spotkać się z fanami [red. ona wtedy też tam przychodziła w charakterze fanki]". Z kolei o dniu pogrzebu Elvisa mówi: "Ci wszyscy ludzie na drzewach zafascynowali mnie bardziej niż gwiazdy filmowe".
Presley; Clettes (Smith) Presley - siostra Gladys i żona Vestera Presleya (brata ojca Elvisa Vernona) - dwie siostry poślubiły dwóch braci. Poślubiła Vestera Presleya 14 września 1935 roku w Tupelo. Co ciekawe na początku Gladys sprzyjała z Vesterem, a Clettes z Vernonem, natomiast co wpłynęło na wymianę partnerów nie udało mi się ustalić. Nie mieli dzieci.
Urodziła się 14 sierpnia 1919 roku, a zmarła 9 grudnia 1994 roku (w wieku 75 lat), w Memphis (TN). Została pochowana na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Córka dla: Robert Lee Smith (1879–1931); Octavia Luvenia (Mansell) Smith (1876–1935).
Siostra dla: Lillian Smith Fortenberry (1906–1990); Lavell Smith (1908–1979); Gladys Love (Smith) Presley (1912–1958); Tracy D. Smith (1917–1966); Johney L. Smith (1922–1968).
Presley; Deborah Presley Brando
→ Patrz hasło: "Young; Deborah Delaine (Young) Presley Brando".
Presley; Eliza Alice Presley - prawdopodobnie przyrodnia siostra Elvisa, córka Vernona. Jej matka Florence Juanita Sharp przeprowadził się do Pasadeny w Teksasie, gdzie urodziła Elizę 23 stycznia 1962 roku, po czym oddała ją do adopcji do rodziny Tiffin. Eliza przez lata próbowała dojść kto jest jej biologicznym ojcem. Tak poszukiwania doprowadziły ją do Presleyów. Szczegółowo o tej historii w poście "Rodzeństwo Elvisa".
Presley; Elvis Aaron Presley Junior - rzekomo syn Elvisa Presleya, naśladowca i właścicieł Elvis Presley Museum w Niagara Falls w Kanadzie - po jego zamknięciu w 1995 roku, otworzył "The Dreamland Elvis and Friends Museum", czasem nazywane też "Dreamland Presley Museum" w parku rozrywki Canada's Wonderland, położonym w Vaughan (Ontario), na przedmieście Toronto (około 25 km na północ od centrum).
Elvis Aaron Presley Junior ma być biologicznym synem Elvisa Presleya i aktorki Angelique Delores Pettyjohn, (film „Blue Hawaii”), urodzonym 24 grudnia 1961 roku w Gary, w stanie Indiana, bez wiedzy Elvisa, lecz za wiedzą Toma Parkera.
Menedżer Elvisa, pułkownik Tom Parker, obawiał się, iż małżeństwo Elvisa z Angelique, a także jego zbliżające się ojcostwo, poważnie zaszkodzą reputacji króla, niszcząc tym samym jego bogactwo i sławę. Wywierał presję na Angelique, aby dokonała aborcji, lecz ona nie chciała się na to zgodzić. Tak doszło do pewnej umowy - ona urodzi dziecko potajemnie, a następnie odda je do adopcji rodzinie, którą wyszuka dla niego Tom Parker. Pułkownik Parker, którym swego czasu zajęła się para cyrkowa, kiedy przybył do Stanów jako nieletni emigrant z Holandii, skorzystał z własnego doświadczenia i zaczął przeczesywać cyrkowe trupy w poszukiwaniu odpowiednich rodziców. Znalazł ich w młodej jugosłowiańskiej parze, znanej jako performerzy „The Vargas”, która podróżowała z cyrkiem Ringling Brothers po Ameryce Północnej. Młoda para bardzo chciała mieć własne dziecko, ale ich starania nie przynosiły rezultatów. Zaraz po urodzeniu, kiedy Pettyjohn oddawała im syna, miała powiedzieć: „Uważajcie na tego chłopca, on należy do Elvisa”. Warunki adopcji były proste - po pierwsze, pod żadnym pozorem nie ujawniać danych biologicznych rodziców dziecka, aż do ukończenia przez nie 21. roku życia (czyli osiągnięcia pełnoletności), nie domagać się żadnej rekompensaty pieniężnej od rodziny Presleyów w imieniu dziecka. Dotrzymali umowy.
O ile historia ta jest prawdziwa, podejrzewam, że nie było to tak całkiem bezinteresowne. Zapewne otrzymywali środki do ukończenia 21 roku życia chłopca, albo jednorazowo jakąś pokaźną kwotę.
Chłopiec dorastał jako Phillip Stanic w otoczeniu świata cyrkowego. W wieku 5 lat zaczął występować jako klaun cyrkowy, którego mentorami były takie nazwiska cyrku jak Blinko i Gene Randall. Później trenował egzotyczne koty, a w wieku 15 lat był już znany jako najmłodszy treser dzikich zwierząt na świecie. Jego egzotyczne koty pojawiły się w wielu reklamach, w tym batonach czekoladowych Kit Kat i samochodach Cougar Lincoln Mercury, a także w kilku filmach. W wieku 16 lat odkrył, że umie śpiewać i zaczął występować w klubach na nocnych pokazach, podczas gdy w ciągu dnia pracował ze swoimi zwierzętami. Kiedy Phillip skończył 21 lat, podjęto trudną decyzję, aby powiedzieć młodemu mężczyźnie, że został adoptowany, a jego ojcem jest Elvis Presley.
Po wielu wewnętrznych zmaganiach Phillip zdał sobie sprawę, że chciał, aby jego prawdziwa tożsamość została uznana. Wystąpił o prawo do noszenia nazwiska Elvis Aaron Presley Junior do Stanowego Sądu Federalnego Stanów Zjednoczonych. Po przedstawieniu sądowi różnych dokumentów, a także zeznań złożonych pod przysięgą i dodatkowych dowodów przedstawionych przez niezależne osoby trzecie, Trybunał stwierdził: „zawiadomienie o przesłuchaniu zostało złożone w sposób i w formie wymaganej przez prawo, a żaden sprzeciw nie został wniesiony przez jakąkolwiek osobę” i orzekł, że Phillip Stanic decyzją tegoż sądu został uznany za Elvisa Aarona Presleya Jr., w dniu 21 stycznia 1985 roku i otrzymał prawo do noszenia nazwiska Elvis Aaron Presley Junior przez federalny system sądowy Stanów Zjednoczonych.
Presley; Gladys Love (Smith) Presley - matka Elvisa, pierwsza żona Vernona Presleya (od 1933 do 1958). Urodzona 25 kwietnia 1912 roku (Hrabstwo Pontotoc, Missisipi), zmarła 14 sierpnia 1958 roku w Memphis, Tennessee.
Matka dla: Elvisa Arona Presleya, Jesse Garona Presleya i córki (1942-1942).
Córka dla: Robert Lee Smith (1879–1931); Octavia Luvenia (Mansell) Smith (1876–1935).
Siostra dla: Effie Smith; Lillian Mann Fortenberry; Lavell Smith; Retha Smith; Travis Smith; Tracy D Smith; Clettes Presley i Johney Lee Smith.
Presley; Harold Ray Presley - kuzyn Elvisa. Prawdopodobnie pierwszy, który z nim zamieszkał. Gdy Elvis zaczął stawać na nogi finansowo, ściągał do siebie różnych ubogich członków rodziny i przyjaciół, aby dać im zatrudnienie i wspomóc finansowo. Był szeryfem hrabstwa Lee od 1993 do 2001 roku. Harold Ray Presley zyskał rozgłos, gdy swoimi działaniami doprowadził do ukrócenia handlu narkotykami w hrabstwie. Został zabity 6 lipca 2001 roku podczas strzelaniny z podejrzanym o porwanie. Dziadek Elvisa Presley'a był jego stryjem. Był synem Noacha Presleya (brata Jessiego Presleya, dziadka Elvisa) z drugiego małżeństwa (matka: Christine Mary (Houston) Presley, 1915–2001).
Ożenił się z Charlene McMullen. Mieszkał z rodziną w Mooreville.
Harold Ray Presley był szeryfem hrabstwa Lee od 1993 roku. Został zabity na służbie w wiejskim okręgu Lee w piątek, 6 lipca 2001 roku.
Urodził się 4 października 1948 roku we wschodnim Tupelo (rodzice: Noah Edward Presley i Christine Houston Presley). Był weteranem armii amerykańskiej w wojnie w Wietnamie. Przez wiele lat był zatrudniony w Palmer's Big Star, zanim jeszcze został zastępcą szeryfa Jacka Shirleya. Pierwszy raz został wybrany na szeryfa w 1993 roku. Później wybrano go na kolejną kadencję, a w 1998 roku na trzecią (z rekordową ilością głosów - ponad 80 procent). Był aktywny w sprawach społeczności, a także w podejmowaniu wysiłków na rzecz ograniczenia handlu narkotykami i ich zażywania.
Otrzymał nagrodę funkcjonariusza roku - Buford Pusser 1995, przyznawaną corocznie najlepszemu funkcjonariuszowi organów ścigania (najlepiej egzekwującemu prawo). Przez osiem kolejnych lat został wybierany na Lee County's Best Law Enforcement Officer oraz dwukrotnie na Boss of the Year (szefa roku). Osobiście pomagał w ponad 2500 aresztowaniach narkotykowych. Odegrał znaczącą rolę w budowie nowego więzienia i więzienia dla nieletnich w Lee County. Początkowo wdrożył program DARE i grupę zadaniową do spraw narkotyków Lee County Joint Narcotics Task Force. Został doceniony przez kraje na całym świecie, otrzymując liczne nagrody i wyróżnienia. Był aktywny w Stowarzyszeniu Szeryfów Mississippi (Mississippi Sheriff's Association). Był członkiem Priceville Baptist Church (Kościoła Baptystów Priceville) i uczęszczał do kościoła baptystów Free Will Baptist Church w Tupelo.
Ostatnie pożegnanie odbyło się o godzinie 15 w niedzielę, w kościele baptystów Harrisburg (Harrisburg Baptist Church) w Tupelo, z udziałem brata Wayne Thorn i kapelana David Hamilton pełniących służbę. Pogrzeb odbył się w Veterans Garden (Ogrodzie Weteranów) w Lee Memorial Park, z wojskowymi honorami. Elvis byłby z niego dumny.
Harold Ray Presley pozostawił: Charlene McMullen Presley (żonę) w Mooreville; Christine Presley Roberts (matkę) w Tupelo; troje dzieci: Patrick Presley (żona - Nicky), Brad Presley (żona - Kathy) i Jada Presley, wszyscy w Mooreville; dwie siostry: Eva White (mąż - Ophie) w Pelahatchie, Norma Ray w Tupelo; dwóch braci: Larry'ego Presleya (żona - Joan), Jamesa Roya Presleya (żona - Barbara), wszyscy w Tupelo; troje wnucząt: Braxton Presley, Hunter Hardin i Abbie Presley; siostrzenice i siostrzeńcy: Brandon, Greta, Greg, Dennis, Kevin, Kirk, Johnny, Charlotte, Joey, Wendy, Karen, Marcus i Angie.
Presley; Herschell Presley - jeden z siedmiu synów Bucka i Alice Presley, kuzyn Elvisa. W dzieciństwie i w latach młodzieńczych spędzali ze sobą dużo czasu.
Presley; Jerry Presley - kuzyn Elvisa z drugiej linii (prawdopodobnie). Mąż Patsy (Anderson) Presley. Od 1969 roku jest impersonatorem Elvisa Presleya. Amerykanie opisują go jako "second cousin", co może oznaczać (tak jak u nas), że pierwszym wspólnym przodkiem Jerrego i Elvisa był ich pradziadek, jak i że jest kuzynem powinowatym. Ponieważ podważano związek pokrewieństwa tych dwojga, w 1987 roku odbyła się konferencja prasowa z udziałem zawodowego genealoga (Richard Carlton Fulcher), który publicznie przeanalizował drzewo genealogiczne Presleyów, a następnie wykazał pokrewieństwo tych dwojga. Co ciekawe, Jerry Presley spokrewniony jest z Elvisem aż na trzy sposoby, w wyniku przeróżnych związków rodzinnych (patrz CLIP).
Presley; Jessie Dunning "Dee" "JD" Mcdowell Presley - dziadek Elvisa, ojciec Vernona Presleya i mąż Minnie Mae (Hood) Presley, poślubił ją 20 lipca 1913 roku. Rozeszli się 3 sierpnia 1954 roku według jednego ze źródeł, a według bazy genealogicznej rozwód wzięli 19 października 1954 roku. Natomiast większość źródeł mówi, że faktyczna separacja miała miejsce już w 1948 roku. Z baz genealogicznych wynika, że Jessie był bigamistą, ponieważ swoją drugą żonę (Vera Kinnaird Leftwich) poślubił 4 grudnia 1948 w Louisville, Jefferson Co., KY.
Pomagał synowi Vernonowi budować dom w Tupelo. Urodził się 9 kwietnia 1896 (w hrabstwie Itawamba, Mississippi), zmarł 19 kwietnia 1973 (Louisville, KY). Tu ciekawy artykuł o nim (tylko po angielsku).
Presley; Jesse Garon Presley - starszy brat bliźniak (jednojajowy) Elvisa. Urodził się martwy, 35 minut przed Elvisem, o 4:00 nad ranem, 8 stycznia 1935 roku. Został pochowany w nieoznaczonym grobie na cmentarzu Priceville Cemetery w Tupelo. Więcej w poście "Narodziny bliźniaków, z których jeden zostanie obwołany Królem".
Presley; Lisa Marie Presley - córka Elvisa (jego jedyne, oficjalne dziecko). Urodzona 1 lutego 1968, Memphis, Tennessee. Patrz "Wspaniały ojciec Lisy Marii Presley" oraz "Metryczka". Zmarła 12 stycznia 2023 roku.
Presley; Minerva "Minnie" Mae "Dodger" (Hood) Presley - matka ojca Elvisa (Vernona Presleya), babcia Elvisa, pierwsza żona Jessiego Presleya (dziadka Elvisa). Miała z nim pięcioro dzieci: Vester Presley (1914–1997), Vernon Elvis Presley (1916–1979) - ojca Elvisa, Delta Mae Presley Biggs (1919–1993), Gladys Erlene Presley Dowling (1923–1985) i Nashval Lorene Presley Pritchett (1925–1994).
Miała trójkę rodzeństwa: Harrison J Hood (1876–1970), Sallie Hood (1883–1951), Ophie D Hood West (1893–1938).
Bardzo niewiele źródeł podaje, że w rzeczywistości miała na imię "Minerva", a "Minnie" było tylko zwyczajowym skrótem tegoż imienia. Mówiono, że jest bardzo energiczną i ciężko pracującą osobą.
Urodzona 17 czerwca 1890 (Itawamba County, Mississippi), zmarła 8 maja 1980 roku (Memphis, Shelby County, Tennessee).
Rodzice: William H Hood i Mary Louisa (Warren) Hood.
Presley; Noah Edward Purcell Presley - wujek Elvisa, brat jego dziadka Jessiego Presleya, a także wujek jego ojca Vernona Presleya. Czasami mieszkali na tej samej ulicy, co on - Kelly Street. Gladys i Vernon mieli z nim dobre stosunki.
Prawdopodobnie jego rzeczywiste imię było "Nashville", ale z uwagi na miasto Nashville, powszechnie stosuje się skrót imienia, czyli "Noah" (dotyczy to nie tylko Nashville'a Presleya, tylko wszystkich noszących to imię).
Matką Noacha była Rosella Elizebeth Presley (1861–1924), a ojcem Tom Hussey.
Prawdopodobnie jego pierwszym drugim imieniem było Purcell, które później zmienił sobie na Edward (jak podaje jedna z jego prawnuczek, Suzanne E Presley), dlatego czasem spotykamy zapis Noah E Presley (na przykład na nagrobku), a czasami Noah P Presley (na przykład w nazwie sklepu).
Miał dwie żony: Susan Izora (Griffin) Presley (1882–1939) oraz Christine Mary/Marie (Houston) Presley (1915–2001), którą poślubił w 1940 roku.
Noah i Susan mieszkali w East Tupelo. Noah był burmistrzem East Tupelo, obejmując urząd 7 stycznia 1936 roku, a później także szeryfem w Lee County, w 1946 roku. Miał również mały sklep "Noah P Presley Groceries". Sklep znajdował się w północno-wschodnim rogu East Main i Canal Street.
Po śmierci Susan w 1939 roku, Noah ożenił się ponownie z młodszą kobietą o imieniu Christine Mary Houston, w 1940 roku. Noah założył drugą rodzinę z Christine, z którą miał sześcioro dzieci.
Presley; Patsy Anderson Presley - pracowała dla Elvis Presley Enterprises (EPE) w Graceland przez 22 lata, począwszy od 1982 roku, w roli osoby do kontaktów i relacji z fanami. Kiedy odkryła, że starsi stażem pracownicy są dużo gorzej wynagradzani od młodych menadżerów postanowiła odejść, a EPE jej na to pozwoliło, co zostało uznane przez środowisko za jedną z najgłupszych decyzji personalnych EPE, ponieważ Patsy w tej roli sprawdzała się bardzo dobrze, żyła tą pracą.
Patsy poślubiła kontrowersyjnego Jerry'ego Presleya, jednego z impersonatorów Elvisa, który jest powinowatym kuzynem Elvisa - prababcia Elvisa Presleya, Rosella Presley związała się z Johnym Wallacem, który jest wujkiem Jerry'ego. Rosella Presley i John Wallace nigdy nie wzięli ślubu, żyjąc w nieformalnym związku, a ich dzieci otrzymały nazwisko rodziny Presley. Jeśli chodzi o Jerry'ego to nie wiadomo czy kiedykolwiek miał jakieś bliższe relacje z Elvisem. Prawdopodobnie nie. Kiedyś zapytano o to Marty'ego Lacker'a (z Memphis Mafii, długoletniego przyjaciela Elvisa), odpowiedział: "Elvis nigdy mi o nim nie wspominał".
Presley; Purcell "Cell" "Sales" Presley - mąż Annie (Cloyd) Presley. Mieli trójkę dzieci: Sales Marion Presley; Doris J Presley Willis i Barbra Sue Presley.
W rzeczywistości miał na imię Purcell, ale "Sales" przylgnęło do niego tak bardzo, że pod takim imieniem został pochowany (na nagrobku widnieje jako Sales Presley). Jak sugerują niektóre źródła, prawdopodobnie najpierw nosił przydomek "Cell", który z uwagi na wymowę przekształcił się w "Sales".
Purcell był kuzynem Elvisa z drugiej linii, synem Noacha Presleya (z pierwszego małżeństwa), brata jego dziadka Jessiego Presleya (ojca Vernona).
W 1940 roku, wraz z żoną Annie, Vernonen, Gladys i Elvisem, pojechali do Pascagoula do pracy przy budowie stoczni Ingalls. Urodził się 17 lipca 1918 roku w Tupelo, Lee County (MS), a zmarł 28 maja 1951 (w wieku 32 lat), również w Tupelo.
Został pochowany na cmentarzu Priceville Memorial Gardens w Tupelo, Lee County (MS).
Presley; Rosella Elizebeth "Rossie" Presley - prababcia Elvisa, matka między innymi Jessiego Presleya (dziadka Elvisa, ojca jego ojca Vernona). Wychowywała wszystkie swoje dzieci jako samotna matka, rolniczka. Nigdy nie wyszła za mąż, a swoim dzieciom dawała nazwisko Presley. Rosella miała dziesięcioro dzieci z trzema różnymi ojcami:
- Walter Presley {ojciec William Steele},
- Essie Presley, Doshia Presley, Noah Presley {ojciec Thomas Hussey},
- Jessie Presley (dziadek Elvisa), Calhoun Presley, Mack Presley, Robbie Presley, Joseph Presley, [? imię] Presley {ojciec John Wallace}.
Rosella Elizebeth "Rosie" Presley urodziła się 16 lutego 1861, w Fulton, Itawamba County (MS), zmarła 30 lipca 1924 (w wieku 63 lat, na raka), w Itawamba County (MS). Zostala pochowana na cmentarzu Ridge Cemetery, w Itawamba County (MS).
Córka dla: Jessie Elvetus Dunnin Presley i Martha Jane Wesson Steele.
Na stronach genealogicznych figuruje też jako Martha Rosella Presley. Poza tym najbardziej wiarygodne źródła podają, że urodziła się w 1862 roku, aczkolwiek na nagrobku wpisano 1861 rok.
Presley; Vernon Elvis Presley - ojciec Elvisa. Urodził się 10 kwietnia 1916, Fulton, Missisipi (USA), a zmarł 26 czerwca 1979, Memphis, Tennessee (USA). Mąż Gladys Love (Smith) Presley.
Ojciec dla: Elvisa Aarona Presleya, Jesse Garona Presleya i córki (1942-1942).
Brat dla: Vester Presley (1914–1997); Delta Mae (Presley) Biggs (1919–1993); Gladys Erlene (Presley) Dowling (1923–1985); Nashval Lorene Presley Pritchett (1925–1994).
Presley; Vester Presley - wujek Elvisa (brat ojca). Pomagał bratu budować dom. Poślubił Clettes Smith (siostrę Gladys Smith, matki Elvisa i żony swojego brata Vernona Presleya), jednak wcześniej to Clettes chodziła z Vernonem, a Gladys z Vesterem. Był długoletnim strażnikiem u bram Graceland, a fani zatrzymywali się i zadawali mu pytania na temat Elvisa. Poślubił Clettes Smith w 1935 roku, mieli jedno dziecko, córkę Patsy Presley.
Współpracował przy książkach „A Presley Speaks” i „The Presley Family Cookbook”. W 1981 roku zagrał samego siebie w filmie This Is Elvis.
Urodził się 11 września 1914 roku, w Fulton, Itawamba County, Mississippi, zmarł 18 stycznia 1997 roku (w wieku 82 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowany Forest Hill Cemetery Midtown w Memphis, Shelby County, Tennessee.
Był synem: Jessie D. McDowell Presley (1896–1973) i Minnie Mae (Hood) Presley (1890–1980).
Brat dla: Vernon Elvis Presley (1916–1979); Delta Mae (Presley) Biggs (1919–1993); Gladys Erlene (Presley) Dowling (1923–1985); Nashval Lorene Presley Pritchett (1925–1994).
Prince; Tony Prince - fan Elvisa i discjockey Radio Luxembourg. Szkot. Był jednym z dwustu fanów Elvisa, którzy przelecieli wyczarterowanym z Wielkiej Brytanii samolotem do Las Vegas, na ostatnie pięć dni koncertowych Sezonu 7 w Hitlon Hotel. Marzył by zapowiedzieć Elvisa na scenie, jako konferansjer. Kiedy wraz z jedenastoma delegatami (z dwustu, którzy przylecieli) znalazł się w pokoju Pułkownika Parkera, w trakcie rozmowy zagadnął:
"Jako DJ i honorowy prezes The Elvis Presley Fan Club of Great Britain, uznałbym to za szczyt kariery, gdyby pozwolił mi pan przedstawić Elvisa na scenie!".I Parker wywalił go za drzwi. Jednak, gdy Tony Prince zasiadł już na widowni, nagle wyrósł przed nim i zapytał:
"Cóż, Meester Prince ... Jesteś gotowy do przedstawienia Elvisa!".Tony Prince mówi: "Jak ja w ogóle stanąłem na nogi? Nawet gdy teraz piszę, na to wspomnienie serce znów mi przyspiesza". Wszedł na scenę i zaczął... Jak sam opisuje:
Wyjaśniłem publiczności powód, dla którego wszyscy się zebraliśmy. "Kto jest królem Anglii?" - cała sala, włącznie z Amerykanami, krzyknęła "ELVIS!". "Panie i panowie nazywam się Tony Prince, jestem DJ-em z europejskiej stacji radiowej numer jeden, 208, Radio Luxembourg. Ilu z was przejechało ponad 1000 mil, żeby być tutaj i zobaczyć Elvisa dziś wieczorem?" - wszyscy entuzjastycznie podnieśli rękę. "Ręce do góry, jeśli przejechaliście ponad 2.000 mil? - tylko mieszkańcy stanu Nowy Jork, Kanadyjczycy, odrobina z Japonii i Australii oraz nasza strona z Wielkiej Brytanii podnieśli ręce na potwierdzenie. "OK, w takim razie, kto przejechał ponad 5.000 mil w tym tygodniu, aby dostać się do Vegas?" - dwieście rąk sięgnęło do nieba. "Panie i panowie, patrzycie na członków Elvis Presley Fan Club of Great Britain" - uprzejma amerykańska publiczność nagrodziła nas gromkimi brawami. "Może nie zdajecie sobie sprawy, jakie szczęście mają fani Elvisa w Stanach Zjednoczonych? Elvis nie wystąpił jeszcze w Wielkiej Brytanii. Więc jeśli Mohammed nie przyszedł do góry, to te 200 osób, które tam widzicie, reprezentuje wierzchołek bardzo ogromnej brytyjskiej góry!" - w tym momencie »zerwał się dach«. Wyglądało to tak, jakby cała publiczność chciała nam wynagrodzić to, że Elvis nas nie odwiedził. I wtedy nadszedł mój moment. Moment, którego żaden inny DJ w historii nigdy nie doświadczył. Zapowiedziałem Elvisa na żywo na scenie w Las Vegas w Hilton Hotel - "Panie i panowie, mam wielką osobistą przyjemność zapowiedzieć państwu dzisiejszy wieczór... Elvis Presley!". Zasłony podniosły się za mną, gdy światła przygasły, a ja zszedłem ze sceny oszołomiony i roztrzęsiony. Zaczęła się orkiestrowa Also Sprach Zarathusta. A Elvis, stojący z boku, mrugnął do mnie, klaszcząc delikatnie w moją stronę. Matko Boska!Nie wiem czy ten moment został jakoś uwieczniony, ale w internecie są zdjęcia ze spotkania Tony'ego Prince'a z Elvisem w garderobie, przed koncertem. Ponieważ był Szkotem, przyszedł na nie w uroczystym narodowym stroju, zakładanym na specjalne okazje - kilcie i sporranie.
Pringle; Norm Pringle - reporter z CDKA Radio w Vancouver. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku.
Prowse; Juliet Prowse - partnerka filmowa Elvisa z "G.I. blues" (1960). Przyjaźniła się z nim jeszcze długo po zakończeniu zdjęć do filmu (prawdopodobnie do 1965 roku, kiedy to wyjechała na dłuższy czas do Afryki). Sama była przede wszystkim świetną tancerką (od czwartego roku życia jej pasją był balet klasyczny), oddaną również jodze, której notabene także nauczała. To właśnie joga zbliżyła do siebie ją i Elvisa.
Data i miejsce urodzenia: 25 września 1936, Mumbaj, Indie. Data i miejsce śmierci: 14 września 1996, Holmby Hills, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone. Więcej o niej na Filmweb i w poście "♥ Kobiety - Juliet Prowse".
Q
Quinn; Brian Quinn - fan i kolekcjoner pamiątek po Elvisie Presleyu. Prowadzi znany większości fanów serwis www.elvisnews.com.
R
Raines; Mark Raines - reporter z kanadyjskiego radia CKWX. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku.
Rawlins; Judith Ellen "Judy Rawlins" (Riedel) [Rawlins] Damone - Elvis romansował z nią w 1960 roku, więcej w poście "♥ Kobiety - Judy Rawlins".
Rambo; Joyce "Dottie" Rambo - piosenkarka gospel. Urodziła się 2 marca 1934 roku. Nazywano ją ‘The Queen Gospel Music’. W 1973 roku w Las Vegas, Elvis podarowa jej w prezencie urodzinowym jumpsuit "Blue Wheat Suit". Dottie ceniła sobie prezent od Elvisa i trzymała go w ukryciu. Dopiero po jej śmierci kostium odkryła jej córka (Reba Rambo McGuire).
Kiedy Elvis występował w Las Vegas Dotie wraz z mężem Buck'iem niejednokrotnie go odwiedzali. Siedzieli wtedy w jego prywatnej garderobie i rozmawiali. Krótko przed śmiercią Elvis podpisał kontrakt na nagranie (w hołdzie dla Dottie) swoich dwunastu ulubionych jej piosenek, ale już nie zdążył tego uczynić.
Joyce "Dottie" Rambo zmarła 11 maja 2008 roku, w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku autobusowym. Właśnie skończyła występ w Calvary Life Church w Granite City w stanie Illinois i była w drodze na pokaz z okazji Dnia Matki w Teksasie, kiedy autobus Prévost z 1997 roku, którym podróżowała, jadący wzdłuż autostrady międzystanowej 44 tuż za Mount Vernon w stanie Missouri, zjechał z drogi, przebił barierkę i uderzył w nasyp. Dottie Rambo zmarła na miejscu zdarzenia, a jej menedżer Larry Ferguson i rodzina, z którymi jechała, zostali ranni, ale przeżyli.
Reed; Jerry Reed - jeden z gitarzystów sesyjnych Elvisa, głównie w RCA Studio B w Nashville. Brał udział również w "Comeback Special '68".
Człowiek ten nie budzi zaufania, zbyt często rozmija się z prawdą. Rocky Barra (wydawca "Strictly Elvis") w wywiadzie jaki udzielił we wrześniu 2008 roku, portalowi EIN, wspomina:
"Drugą rzeczą, której żałuję, jest to, że po prostu 'wierzyłem' w to, co ludzie mi mówili. Nie było takich 'sposobów', które istnieją dzisiaj, aby sprawdzić rzeczy. Na przykład, przeprowadziłem wywiad z nieżyjącym już Jerry Reedem. Zapytałem go, czy Elvis nagrał »Tupelo Mississippi Flash« (piosenka na jednym z jego albumów). Odpowiedział mi: "Absolutnie!". Nigdy nie przyszło mi do głowy, że ludzie mówili rzeczy, które niekoniecznie były prawdą! Więc umieściłem to w magazynie".Później mu to wytykano. Nie można też wierzyć w autentyczność przedmiotów, rzekomo otrzymanych od Elvisa, które Jerry Reed wraz ze swoją małżonką wystawiał na aukcjach (patrz post "Nieznane, zapomniane, nierozpoznane pasy", a tam pozycja "#22 Belt").
Reed; Priscilla Reed - żona jednego z gitarzystów sesyjnych Elvisa, Jerry Reeda. Na początku lat 70. Elvis podarował im swój pas sceniczny "Blue Swirl Mirror Belt", który Priscilla potem przerobiła żeby go nosić. Aczkolwiek mam pewne wątpliwości co do prawdziwości tej historii, więcej patrz post "Nieznane, zapomniane, nierozpoznane pasy", a tam pozycja "#22 Belt".
Reynolds-Hunter; Kay Reynolds-Hunter - był fryzjerem Elvisa i jego świty przez pewien czas w ostatnich latach jego życia.
Rhee; Kang H. Rhee - mistrz sztuk walki i osobisty trener Elvisa. Urodził się 30 stycznia 1938 roku w Seulu (Korea), zmarł 16 sierpnia 2019 roku w Christian Care Center w Memphis (USA).
Syn Sang-Chula i Soon-Pyo (Hong) Rhee, był drugim najstarszym z pięciorga rodzeństwa.
W 1960 r. Ukończył Uniwersytet Yonsei w Seulu w Korei Południowej, uzyskując tytuł Bachelor of Arts in Business Administration i założył Yonsel University Martial Arts Team. Cztery lata później wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, aby uczyć TaeKwonDo w Memphis w Tennessee. W 1966 roku założył PaSaRyu Martial Arts Association. Później, w 1972 roku, World Black Belt Bureau.
Był Wielkim Mistrzem PaSaRyu w stopniu dziesiątego dana i Kuk Ki Kwon w stopniu siódmego dana.
W latach 1970-1974 byl instruktorem Elvisa Presleya. Kiedy Elvis zakończył edukację w jego szkole pomógł mu otworzyć The Tennesee Karate Institute of Memphis wraz z narodowym mistrzem karate Billem ‘Superfoot’ Wallacem. Później Kang Rhee Institute and Pasaryu Martial Arts Association. Instytut mieścił się przy 1317 Overton Park Avenue w Memphis, ale jego budynek został zburzony w 2011 roku. W The Tennessee Karate Institute Elvis, Red West, Ed Parker i inni nakręcili dokument karate zatytułowany „The New Gladiators”, który zaginął i został opublikowany dopiero w sierpniu 2010 roku.
16 września 1974 roku Kang Rhee przyznał Elvisowi 8 Dan (czarny pas) podczas małej, prawie prywatnej ceremonii, w której uczestniczyli tylko inni stażyści i ich rodziny.
W ostatnich latach Kang Rhee prowadził Karate School w Trinity Commons Shopping Center w Cordovie (na przedmieściach Memphis), którą zamknął w kwietniu 2013 roku z uwagi na podeszły wiek i stan zdrowia, ale do końca utrzymywał małe biuro w Southwind w East Memphis.
Wcześniej, kiedy Elvis jeszcze trenował, szkoła ta mieściła się przy Poplar Avenue 1913 w Midtown Memphis (posesja nadal jest własnością Kanga Rhee).
Kang Rhee jest obecny w internecie na stronie www.worldbbb.com i na Facebooku.
Pogrzeb Kanga Rhee odbył się 23 sierpnia 2019 roku, o godz. 19:30, w Korean Baptist Church of Memphis w Collierville.
Richards; Frank Richards - mąż Leony Richards, kuzyn Gladys. Presleyowie pomieszkiwali u nich na ulicy Maple Street w Tupelo. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Richards; Leona Richards - żona Franka Richardsa, kuzyna Gladys, u których Presleyowie pomieszkiwali na ulicy Maple Street w Tupelo. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Richardson; Jane Richardson - doradczyni administracji mieszkaniowej w Memphis. Przyszła na wywiad środowiskowy do Presleyów, 17 czerwca 1949 roku, gdy mieszkali na Poplar Avenue 572. Więcej w poście "⌂ Miejsca zamieszkania rodziny Presley".
Riley; Julian Riley - lokalny badacz życia Elvisa w Tupelo.
Robertson; James Leroy Robertson - przyjaciel Elvisa, któremu podarował dwuletniego Mercedesa-Benz 600, z 1970 roku (jednego z dwóch jakie miał).
Robinson; Red Robinson - reporter z kanadyjskiego radia CKWX. Był obecny na konferencji prasowej Elvisa, 31 sierpnia 1957 roku. Nieopatrznie naraził swoją stację na straty w wysokości 5.000,- dolarów, o czym więcej w poście "Elvis za granicą {1} - Kanada" (w opracowaniu).
Roman; Letizia "Letícia Román" (Novarese) Gelles - aktorka, z którą Elvis romansował w 1960 roku. Patrz post: "♥ Kobiety - Leticia Román".
Rooks; Nancy Rooks - jedna z kucharek Elvisa. Była pamiętnego dnia (16 sierpnia 1977 roku) w Graceland. Między godziną 9:30 a 10:00, słyszała w sypialni Elvisa głośne hałasy. Musiały być naprawdę głośne, skoro słyszała je aż w kuchni (drzwi pokoju Elvisa były podwójne i specjalnie wyciszane). Ten aspekt wykazuje się w teorii morderstwa, obok rozgardiaszu i nieładu jaki panował w łazience, sugerując, że Elvis się bronił, walcząc z napastnikiem (lub napastnikami) o życie. Nancy Rooks pracowała u Elvisa od 1967 roku do dnia jego śmierci.
Romano; Ciro Romano - krawiec Elvisa od 1968 roku, zatrudniony w I.C. Costumes Co. Billa Belewa. Obecnie mieszka w swojej posiadłości w Arizonie i pracuje dla firmy B & K Costume Co. (był jednym z założycieli i pomysłodawców jej powstania).
Rosen; David Rosen - profesor na Texas A&M University, interesujący się i badający duchowość Elvisa.
Russell; Kurt Russell - aktor. Urodził się 17 marca 1951 roku. Pojawił się w filmie „It Happened at the World Fair” (1963), wcielił się w rolę Presleya w filmie telewizyjnym „ELVIS” (1979), a także zagrał przestępcę przebranego za impersonatora Elvisa w komedii sensacyjnej „3000 mil to Graceland” (2001), która opowiada o tym jak Michael (Kurt Russell) i jego wspólnicy napadają na kasyno w Las Vegas w czasie "Elvis Week" i przebrani za Elvisa Presleya kradną trzy miliony dolarów. W „It Happened at the World Fair” Russell (który był wtedy dwunastoletnim chłopcem) podbiegł i kopnął Elvisa w goleń (zgodnie ze scenariuszem). Później w filmie widzi Elvisa i pielęgniarkę razem na randce i pyta, czy może ponownie go kopnąć za pieniądze. W „3000 mil to Graceland” ta scena została sparodiowana, młody chłopak biegnie i kopie Russella (ubranego w jumpsuit Elvisa) w goleń.
Ryan; John Joseph Patrick "Jack Lord" Ryan
→ Patrz hasło: "Lord; Jack Lord";
Ryan; Sheila Ryan Caan - dziewczyna Elvisa, z którą Elvis miał przyjacielsko-intymną relację w latach 1974-1976. Podczas wielu koncertów, jakie dał w tym okresie, ilekroć Sheila była na widowni dedykował jej piosenkę „And I Love You So”. Raz, po dedykacji, zanim jeszcze zaczął śpiewać powiedział: „Podejdź tutaj Sheila, pozwól mi zaśpiewać Ci, kochanie”. Sheila była najbardziej lojalną kobietą Elvisa.
W 1976 roku Sheila poślubiła aktora Jamesa Caana, ale małżeństwo przetrwało tylko rok, a jego owocem był syn Josie James Caan (obecnie aktor). Po cichu mówi się, że Sheila nigdy nie przestała kochać Elvisa i to dlatego jej małżeństwo z góry było skazane na niepowodzenie. Po rozwodzie nigdy już nie wyszła zamąż.
Od śmierci Elvisa utrzymywała kontakty z Kathy Westmoreland, Lindą Thompson i Larry Gellerem.
Urodziła się 17 września 1952, w Franklin Park (Illinois), a zmarła na raka 18 września 2012, w Canoga Park, w Los Angeles (Kalifornia).
S
Sachs; Bill Sachs - jeden z redaktorów magazynu muzycznego Billbord. Po pierwszych dwóch występach Elvisa na Louisiana Hayride napisał w Bilbordzie: "Dziewiętnastoletni Elvis Presley, który gościł na "Louisiana Hayride" 16 października 1954 roku, wykonał taki hit, że został sprowadzony również tydzień później [red. 23 października 1954 roku] i stał się stałym członkiem rodziny "Hayride" [red. nawiązanie do podpisania rocznego kontraktu]".
Salva; Tom Salva - jeden z kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu. Jego zbiory są wystawiane w King's Ransom Museum, razem ze zbiorami Buda Glassa i Russa Howe, właścicieli tego muzeum. Cała trójka przyjaźni się ze sobą.
Sarnoff; Tom Sarnoff - vice Prezydent NBC na West Coast (Zachodnie Wybrzeże). To do niego zwrócił się menadżer Elvisa, Tom Parker, w październiku 1967 roku, z propozycją programu, który dziś nazywamy "Comeback Special '68". Na tym etapie (propozycji) miał to być program świąteczny na Boże Narodzenie, z Elvisem w charakterze piosenkarza, sponsorowany przez Singer Corporation (po stronie NBC leżały by tylko stosunkowe niewielkie koszty). Coś na zasadzie Timex Show z 1960 roku.
Satana; Tura Luna Pascual (Yamaguchi) [Satana] [?] Jurman - jedna z najważniejszych kobiet w życiu Elvisa. Więcej o niej w poście "♥ Kobiety - Tura Satana".
Sauer; Ingrid Sauer - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Ingrid Sauer".
Savalas; Telly Savalas - aktor, znany w naszym kraju między innymi z serialu kryminalnego "Detektyw Kojak", z filmu "Parszywa dwunastka", czy "Ucieczka na Atenę". W 1975 roku zakupił posiadłość Elvisa przy Monovale Drive 144 (Holomby Hills, Los Angeles).
Scheff; Jerry Scheff - gitarzysta basowy w TCB Band Elvisa. Dorastał w okolicach San Francisco. Jego muzycznym kierunkiem był jazz i R&B. W wieku 15 lat grał w klubach w swoim nowym rodzinnym mieście Sacramento i w San Francisco. Później trafił do „Navy School of Music” w Waszyngtonie. Odbył dziewięciomiesięczny kurs teorii muzyki i harmonii oraz grał jazz z kilkoma znakomitymi muzykami. Po zwolnieniu z marynarki przeniósł się do Los Angeles i regularnie grał w klubach. Pierwszym hitem, na którym Scheff grał na basie, był album z grupą The Association, na którym znalazły się single "Along Comes Mary" i "Cherish". Szczególnym punktem jego kariery był album Doors "L.A. Woman". Pod koniec lat 60. poznał gitarzystę Jamesa Burtona, który tworzył zespoł dla Elvisa w 1969 roku. Scheff pracował dla Elvisa od 1969 do 1973 i od 1975 do 1977, na scenie i przy wielu nagraniach studyjnych. Zastanawiając się nad tamtymi latami, Jerry mówi: „Elvis miał ogromny wpływ na moją karierę. To było jak powrót do szkoły”.
Schilling; Jerry Schilling - przyjaciel Elvisa, jedyny który go nigdy nie zdradził. Urodzony 6 lutego 1942 roku, w Memphis, Tennessee. Miał dwie żony: Myrna Smith (od 1982 do 1987), Cindy Bennett (od 2000).
Poznał Elvisa w niedzielę 11 lipca 1954 roku, mając zaledwie 12 lat, kiedy został zaproszony przez Red West do dołączenia do niego, Presleya i innych w meczu piłki nożnej. Presley był rozgrywającym i rzucił podanie do Schillinga. Ponieważ był to bardzo dobry chwyt, Schilling był zapraszany do gry w każdą niedzielę przez kilka lat. Kiedy kariera Elvisa przybrała zawrotne tempo i był tak zajęty, że nie mógł grać, ich kontakty urwały się na jakiś czas. Kilka lat później Jerry Schilling złożył wizytę Presleyowi i odnowili swoją przyjaźń. Niedługo potem, w 1964 roku, Presley poprosił Schillinga, aby dołączył do jego świty, Memphis Mafii, a on na to przystał. Gdy ich przyjaźń jeszcze bardziej się zawiązała, Presley kupił Schillingowi dom w Hollywood, w którym mieszka do dziś.
W przeciwieństwie do wielu z otoczenia Elvisa, Jerry opuścił „wewnętrzny krąg” na jakiś czas, aby rozpocząć praktykę jako montażysta filmowy w branży filmowej, ucząc się od podstaw rzemiosła, które później dobrze mu przysłuży się. Jerry trenował również karate z Elvisem i był nazywany "Puma" w społeczności karate. Być może także ze względu na jego niezależność, Jerry i Elvis zostali bliskimi przyjaciółmi i Elvis doskonale wiedział, że zawsze może polegać na Jerrym.Miał małą rolę w filmie "The Trouble With Girls" ("Kłopoty z dziewczynami"), a w "Viva Las Vegas!" był jednym ze statystów.
Po rozpoczęciu nowej ścieżki kariery i przejściu do zarządzania w 1976 roku, pracował z takimi gwiazdami show jak Billy Joel, „Beach Boys” i „Sweet Inspirations”. Kiedy Lisa-Marie rozpoczęła karierę wokalną, Jerry przejął zarządzanie jej pierwszymi krokami.
Jerry Schilling i Sonny West jako jedyni z Memphis Mafii towarzyszyli Elvisowi podczas spotkania z prezydentem Richardem Nixonem w Białym Domu, 21 grudnia 1970 roku. Współredagował "Elvis on Tour" z Martinem Scorsese.
Książki: "Me and a Guy Named Elvis: My Lifelong Friendship with Elvis Presley".
Schröer; Andreas Schröer - autor książki "A Date With Elvis: Army Years Revisited".
Schutz; Siegrid Schutz - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Siegrid Schutz".
Scrivener; Mildred Scrivener - wychowawczyni Elvisa w dwunastej klasie. To ona postanowiła wciągnąć Elvisa do szkolnej rewii. Każdy rok szkolny kończył się uroczystym pokazem szkolnej rewii, czyli w różny sposób uzdolnionych dzieci. 9 kwietnia 1953 roku, konkurs te wygrał Elvis. Jak napisano na jednym z niemieckich portali: "Jako nauczycielka historii Elvisa w Humes High School, Mildred zakochała się w Elvisie jako uczniu i sprawiła, że Elvis wystąpił na corocznym wiosennym pokazie w szkole. Elvis zaśpiewał »Keep Them Cold Icy Fingers Off Of Me«, 9 kwietnia 1953 roku, a reakcja publiczności była tak entuzjastyczna, że wysłali go z powrotem na scenę na bis". Więcej w poście: "Zwiastuny wielkości".
Seaton; George L. Seaton - policjant z Denver, szef policji w Denver do 1972 roku. To z jego rąk Elvis przyjął swoją pierwszą pamiątkową oznakę policjanta Denver.
Selph; Mary Kathleen "Kathy" Selph - dziewczyna Elvisa od marca do 19 lipca 1972 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Kathleen Selph".
Seydal; Juergen Seydal - mistrz karate i instruktor stylów Shotokan. Trenował Elvisa w latach 1959-1960, kiedy Elvis pełnił służbę wojskową w Niemczech. Elvis jeździł do niego do Francji ilekroć miał urlop lub przepustkę. Był pierwszym trenerem Elvisa. Nazywany ojcem niemieckiego karate.
Shapiro; Max Shapiro
- jeden z dentystów Elvisa.
Sharp; Alice Elizabeth Sharp
→ Patrz hasło: "Presley; Eliza Alice Presley";
Sharp; Florence Juanita Sharp
→ Patrz hasło: "Clark; Florence Juanita (Sharp) Clark";
Shaver; Sean Shaver - fotograf. Fotografował Elvisa przez ponad dwadzieścia lat, temu poświęcił i podporządkował całe swoje życie. Wielki fan nie tylko głosu Presleya, ale przede wszystkim jego osobowości. Jest autorem największej kolekcji zdjęć (80 tysięcy) i filmów (setki, a może i tysiące godzin), na których znajdują się ujęcia z występów, filmów dokumentalnych, a także z życia prywatnego Elvisa. Więcej o nim w poście "Jumpsuit - Fringe Sleeves".
Sheering; Angie Sheering - fanka z Wielkiej Brytanii, która spotkała się z Elvisem na backstage Caesar's Palace po koncercie Toma Jonesa, 3 września 1974 roku (środa) w Las Vegas. Artykuł z relacją z tego spotkania został opublikowany w magazynie brytyjskiego fanklubu Elvisa Presleya (niestety nie podano numeru i daty).
Sheeley; Mary Jo Sheeley - fanka, dziewczyna, a później przyjaciółka Elvisa od 1956 roku - patrz post: "♥ Kobiety - Mary Jo Sheeley". Siostra Sharon Sheeley.
Sheeley; Sharon Sheeley - fanka i przyjaciółka Elvisa od 1956 roku - patrz post: "♥ Kobiety - Mary Jo Sheeley", gdzie jest także i o niej. Siostra Mary Jo Sheeley.
Shemwell; Sylvia Jean Shemwell - wokalistka żeńskiej grupy wokalnej The Sweet Inspirations, wspierającej Elvisa na scenie i podczas nagrań, od lipca 1969 roku do końca.
Urodziła się 30 czerwca 1941 roku w Fayetteville, Cumberland County, w Karolinie Północnej. Przed rozpoczęciem pracy z Elvisem The Sweets Inspirations śpiewał z Arethą Franklin. Przed dołączeniem do Sweet Inspirations, Sylvia zaczęła śpiewać w 1959 roku z „Gospellaires”. Po śmierci Elvisa Sylvia zorganizowała własne trio jazzowe. W swoim życiu pracowała z wieloma artystami, między innymi; Elvis Presley, Dionne Warwick, Dee Dee Warwick, The Drifters, Gene Pitney, Connie Francis, Bee Gees, Wilson Pickett, Solomon Burke, Esther Phillips i Aretha Franklin.
W roku 2001 Sylvia doznała ciężkiego udaru i zmagała się z umiejętnością mówienia, a przede wszystkim śpiewu. Zmarła 13 lutego 2010 roku w Winnetka, Los Angeles County, California.
W marcu 2011 roku Sylvia Smith została zastąpiona przez mieszkającą w Los Angeles piosenkarkę Kelly Jones.
W latach 70. była hospitalizowana, wykryto u niej raka żołądka. Kiedy Elvis się o tym dowiedział, uklęknął przed nią, położył ręce na jej brzuchu i modlił się. Kiedy poszła do szpitala na kolejną wizytę, ku zaskoczeniu lekarzy, po raku nie było śladu.
Sherlock; Nick Sherlock - przez jakiś czas współpracował z firmą Billa Belwa IC Costume Company. Miało to miejsce w okresie kiedy w jumpsuitach Elvisa zdobienia uzyskiwano głównie za pomocą ćwieków.
Shoofey; Alex Shoofey - wiceprezes International Hotel.
Shore; Sammy Shore - komik, występujący podczas supportów przed wyjściem Elvisa na scenę. Towarzyszył Elvisowi na scenie w roku 1969 i 1970.
Shutts; Stephen M. "Elvis" Shutts - jeden z kolekcjonerów. Ma jeden z kostiumów "White Yellow Flame Suit". Jednak najbardziej znany jest ze skupowania i sprzedaży pamiątek po Elvisie (głównie, ale także po innych gwiazdach rocka), czym zyskał sobie przydomek „The Indiana Jones of Memorabilia”.
Wydał książkę: "Raiders of Rock: The Pursuit of Rock and Roll Memorabilia in America".
Realizuje kolejne odcinki programu telewizyjnego "Raiders of Rock", w którym razem z drugim kolekcjonerem, Robertem Reynoldsem, podróżują po Stanach Zjednoczonych w poszukiwaniu najcenniejszych znalezisk w historii muzyki, przeszukując lokalne pchle targi i wyprzedaże garażowe, aby odkryć osobiste, a czasem cenne pamiątki muzyczne. Od znalezienia klasycznej szafy grającej, która kiedyś należała do Johnny'ego Casha, po potencjalne przedmioty takich artystów jak Elvis, Hank Williams Jr., Nirvana, Cheap Trick i Led Zeppelin (od 2012 roku).
Prowadzi firmę Rockology LLC - strona firmowa: Rock'n'Roll Rockology Memorabila. Jest tez na Instagramie i YouTube.
Jak sam podaje na swoim kanale Rockology na YouTube: "Jestem Stephen M. Shutts, właściciel Rockology, firmy zajmującej się historią muzyki i pamiątkami, specjalizującą się w wyszukiwaniu, uwierzytelnianiu, wycenie, kupowaniu, sprzedaży i pośrednictwie w sprzedaży pamiątek po Elvisie, Country Music i Rock N 'Roll. Jestem wiodącym autorytetem w dziedzinie pamiątek związanych z Elvisem i muzyką country, a moje znaleziska i przedsięwzięcia prezentowałem w Entertainment Tonight, Inside Edition, The Tonight Show, CNN, Fox, CH-1, CMT, w USA Today, Time, Newsweek i w wielu innych mediach na całym świecie".
Na stronie Rockology możemy przeczytać o nim trochę więcej i z mniejszym ładunkiem pychy (lub dumy, jak kto woli). W młodym wieku Stephen M. Shutts zajmował się zbieraniem puszek po piwie i kart baseballowych. W tym czasie rozwinęła się też jego miłość do muzyki ukształtowana przez pierwsze płyty, które usłyszał: Buffalo Springfield i The Jackson 5. W latach 70. Shutts został zahipnotyzowany Elvisem Presleyem po tym, jak zobaczył go w telewizji. Przekonał ojca, by kupił bilety na nadchodzący koncert Elvisa w Dayton w Ohio. Shutts zakochał się we wszystkim, co wiązało się z tym pierwszym koncertem.
Po ukończeniu studiów, przeprowadził się do Nashville i z braku lepszych ofert pracy, rozpoczął pracę w agencji talentów, gdzie rozwinął talent aktorski. Występy w roli odtwórcy Elvisa stały się normą dla Shutts a (na długo przed użyciem terminu „Elvis Tribute Artist” lub „ETA”), co otworzyło mu wiele drzwi, w tym trzyletnią trasę koncertową u boku duetu muzyki country Brooks & Dunn.
Od czasu przeprowadzki do Nashville i od wczesnych lat 90. XX wieku do chwili obecnej, znajdowanie nostalgicznych przedmiotów i odkrywanie historii muzyki stało się jego pasją. W miarę upływu lat znajdowanie i zbieranie rzadkich i interesujących przedmiotów jako pamiątek przekształciło się z hobby w pełnoprawną działalność, w tym kupowanie, sprzedawanie, wycenianie, uwierzytelnianie i pośrednictwo w handlu pamiątkami.
W latach 90. na listach uwierzytelniających do pamiątek, przy swoim nazwisku dopisywał w nawiasie D.B.A. Baby Let's Play House lub "Stephen M. Shutts (DBA Baby Let's Play House)". Nie udało mi się wyjaśnić co to za twór, ale podejrzewam, że pierwsza nazwa jego firmy, dziś znanej jako Rockology LLC.
Sigmon; Linda Hood Sigmon - osoba, która uważa siebie za pośredniczkę między Elvisem żyjącym w konspiracji, który przybrał imię Jesse (swojego zmarłego brata bliźniaka), a resztą świata. Jest też jedyną osobą, której zakonspirowany Elvis zaufał i z którą jest w stałym kontakcie (według jej słów). Niestety nigdzie nie wyjaśnia jak do tego doszło i czy zna go osobiście (raz mówi, że nigdy nie spotkała w realnym świecie, innym razem, że tak). Prowadzi stronę internetową (a od jakiegoś czasu także drugą), na której opisuje swój kontakt z Jesse (Elvisem w konspiracji). Była też na Facebooku, ale od jakiegoś czasu jej profil nie działa (być może zmieniła) i ma swój kanał na YouTube (na szczęście tutaj prawie nikt już nie zagląda).
W jednym (tylko) ze źródeł wyczytałam, że zmarła w 2018 roku, aczkolwiek nie udało mi się potwierdzić tej wiadomości. Faktem jest, że w 2018 roku zaprzestała pisania na swoich stronach, co być może zostało zinterpretowane jej zgonem. Jaka jest prawda nie wiadomo, być może została do tego zmuszona prawnie, perswazją lub też po prostu jej się to znudziło. Niemniej na Facebooku była aktywna do 2021 roku. Teraz już nie jest, ale z kolei nastąpił ruch na jej stronach www.
Sitton; Ray Sitton - członek Memphis Mafii od lat 50.
Slaughter; Todd Slaughter - fan Elvisa z UK od początku lat 60., a od sierpnia 1967 roku prezes fanklubu Elvisa Presleya w Wielkiej Brytanii.
Fanklub Elvisa Presleya w Wielkiej Brytanii powstał w 1957 roku. Tod Slaughter przejął go od Alberta Handa w 1967 roku.
Współpracował też z Radio Caroline i Radio Luxemburg. Jak pisze:
"Ze względu na moje zaangażowanie w Radio Caroline i Radio Luxembourg, przed objęciem przewodnictwa Oficjalnego Fanklubu Elvisa Presleya w 1967 roku, poznałem wiele gwiazd, w tym Beatlesów, Rolling Stonesów, Toma Jonesa, Cliffa Richarda & The Shadows, Dusty'ego i Cillę, a ze Stanów Zjednoczonych Ike'a & Tinę Turner oraz Sonny'ego & Cher. Podczas pracy jako freelancer spędziłem dzień z Jimim Hendrixem (...), ale nic z tego nie przygotowało mnie na spotkanie z Elvisem Presleyem. Był najpiękniejszym z mężczyzn pod każdym względem. Jego łagodny sposób bycia, uprzejme podejście i szczera ciekawość sprawiały, że wszyscy czuli się swobodnie".To właśnie Tod Slaughter zapoczątkował grupowe wyjazdy fanów na koncerty Elvisa w USA, które nazywano "Destination USA".
Slaughter; Vicky Slaughter - żona Toda Slaughtera, również wielka fanka Elvisa.
Slomanski; Henry "Hammering Hank" Slomanski - mistrz karate i instruktor karate Chitō-ryū. Urodził się 18 czerwca 1928 roku, a zmarł 23 kwietnia 2000 roku. W niektórych źródłach występuje jako Hank Slemansky lub Samansky (błędnie).
Trenował Elvisa w latach 1959-1960, kiedy Elvis pełnił służbę wojskową w Niemczech. Elvis jeździł do niego do Francji ilekroć miał urlop lub przepustkę. Slomanski cieszył się wielkim szacunkiem w świecie karate, był niekwestionowanym autorytetem. Uważano go za bezkompromisowego i rygorystycznego egzaminatora, zwłaszcza w stosunku do różnych uczniów-sław. Jak czytamy w jego biografii: „Jeśli ktoś kiedykolwiek zdobył czarny pas u Hanka, możesz być pewny, że solidnie na niego zapracował”. Jest w niej też fragment dotyczący Elvisa: "Podczas egzaminowania Presleya, Hank otro przetestował Elvisa i wielokrotnie próbował go złamać, lecz dowiedział się, że Presley miał w sobie prawdziwego »ducha walki«”, co przesądziło o przyznaniu mu czarnego pasa. To był pierwszy pas mistrzowski Elvisa - czarny w stopniu pierwszego dana.
Elvis wcześniej nie znał tego nazwiska, aż nie przeczytał w magazynie artykułu o Hanku Slemanskym, byłym żołnierzu piechoty morskiej, który wprowadził ten sport do sił zbrojnych. To z niego dowiedział się, że ten mistrz ma ustawioną najwyżej poprzeczkę, jest najlepszy i najbardziej wymagający.
Smith; Billy Smith - był pierwszym kuzynem Elvisa, synem najstarszego brata Gladys Presley, Travisa i bratem Bobby Smitha. Billy był o 8 lat młodszy od Elvisa i dorastał razem z nim w Tupelo. Rodzina Billy'ego przeniosła się również z Presleyami, gdy po raz pierwszy przeprowadzili się do Memphis. Kiedy Elvis kupił Graceland, rodzina Billy'ego również się tam wprowadziła, a jego ojciec Travis pracował dla Elvisa jako szef ochrony. Kiedy Billy był wystarczająco dorosły, zaczął pracować z zespołem "Memphis Mafia".
Billy i Elvis byli kuzynami i dorastali razem, nigdy się nie rozstali. Elvis był bliżej Billy'ego niż kogokolwiek innego w „Memphis Mafia” i zawsze robił wszystko. Po ślubie on i jego żona Jo, mieszkali w przyczepie za głównym domem Graceland, z wyjątkiem kilku lat, kiedy Billy pracował na kolei. Zajmował się garderobą Elvisa zarówno podczas trasy, jak i w Graceland. Billy i jego żona rozegrali ostatni mecz racquetballa z Elvisem ostatniej nocy przed jego śmiercią. Po śmierci Elvisa przez krótki czas przebywał w Graceland, a następnie wraz z rodziną przeniósł się do Missisipi.
Będąc zarówno rodziną, jak i członkiem "Memphis Mafia", Billy Smith był prawdopodobnie najbliższym przyjacielem Elvisa.
Syn dla: Travis James Smith (1914–1973) i Lorraine (Iva) Smith (1922–1988). Travis był bratem Gladys (matki Elvisa).
Billy mieszka w Mississippi i nadal pracuje jako specjalista od maszyn w firmie produkującej stal.
Smith; Bobby James Smith - był pierwszym kuzynem Elvisa, synem najstarszego brata Gladys Presley, Travisa i bratem Billego Smitha.
Syn dla: Travis James Smith (1914–1973) i Lorraine (Iva) Smith (1922–1988). Travis był bratem Gladys (matki Elvisa).
Urodził się 1 sierpnia 1941 roku, zmarł 13 września 1968 (w wieku 27 lat). Został pochowany na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Smith; Danny Smith - syn Billy'ego Smitha i jego żony Jo. Czyli Elvis był jego wujkiem. Linia matki (Gladys).
Dziś prowadzi kanał "Memphis Mafia Kid" na YouTube, a podpisuje się "Welcome To Elvis Presley's World".
Smith; Frank Smith - pastor kościoła Assembly of God Church w East Tupelo za czasów kiedy Elvis był chłopcem. To on dał mu kilka lekcji gry na gitarze.
Smith; Gene "Junior" Smith - kuzyn Elvisa. Jeden z pierwszych członków Memphis Mafii. On i Elvis byli kuzynami i przyjaciółmi z dzieciństwa, pracowali razem, randkowali razem z dziewczynami i pozostawali ze sobą blisko. Podobnie jak jego (Elvisa) kuzyn Billy Smith, Gene również mieszkał w Graceland i był odpowiedzialny za garderobę Elvisa. Przestał współpracować z Elvisem w 1969 roku z powodu braku porozumienia z Vernonem w sprawie płacy.
Syn dla Levalle (siostry Gladys) i Edwarda Smitha. Brat dla: Lee Edwarda Smitha i "Juniora" Smitha.
Gene czasami nazywany jest "Juniorem", zwłaszcza w materiałach, które odnoszą się do wczesnych lat 50., kiedy był młodym chłopakiem. To mylące, bo ksywka "Junior" zarezerwowana jest dla innego Smitha, którego imienia nie udało mi się ustalić (→ Patrz hasło: "Junior" Smith).
Smith; I.C. Smith - agent FBI, który używał Ronnie Lee Adkinsa (tego, który okradł grób Elvisa na cmentarzu Forest Hill) jako informatora.
Smith; John Smith - piosenkarz country i autor tekstów. Miał upodobania bardzo podobne do Evisa, lubił i śpiewał gospel, lubił te same potrawy, kochał zwierzęta, zwłaszcza konie itp. Podobnie jak Elvis interesował się duchowością człowieka, aczkolwiek nie wychodził poza ryt chrześcijański (tak jak Elvis czytał Biblię i inne książki z kanonu).
Kolejny, który uważa się za syna Elvisa Presleya. Twierdził nawet, że Elvis utworzył dla niego fundusz powierniczy. W akcie urodzenia, jaki dostarczył jednej z gazet, widnieje jako John Dennis Roach, a w rubryce rodzice wymieniono: Elvis A. Presley i Zona Marie Roach. Z aktu wynika, że urodził się w lipcu 1961 roku. Dokument został wydany 1985 roku przez Teksański Departament Zdrowia. Sceptycy uważają, że został sfałszowany w programie graficznym, a jedna z osób go znających twierdzi nawet, że widziała jeszcze dwa inne akty jego urodzenia.
Smith twierdzi, że został adoptowany przez Irę Dee Smith, brata matki Elvisa, Gladys Smith Presley, gdy miał 16 miesięcy. Natomiast wyjaśniając swoje rzekome pokrewieństwo z Elvisem mówi, że kuzyn męża jego biologicznej matki, ożenił się z bratem mamy Elvisa Gladys. Ira Dee i jego żona Etta również adoptowali dwie siostry Johna z jednego z poprzednich małżeństw Zony Marie. Jednak żaden z dokumentów nie wspomina o Irze Dee Smith ani o dziadku Elvisa, Robercie Smith, który był żonaty i spłodził inne dzieci przed ślubem z babcią Presleya, Doll Mansell.
Smith zaczął śpiewać jako małe dziecko i występował w lokalnych nocnych klubach, w programie The Louisiana Hayride w swoim rodzinnym mieście Shreveport. Później dołączył do trasy koncertowej The Lawrence Welk Show. Po doświadczeniu z Welk, Smith nagrał kilka singli i spróbował swoich sił w pisaniu piosenek w Nashville. W 1979 roku jako Dennis Smith wydał dwa single. Są też jakieś jego nagrania jako John Starr, wydane w 2010 roku.
Ponadto twierdzi, że piosenka "(Marie's The Name) His Latest Flame" powstała na cześć jego matki.
Więcej o nim w artykule "Is Scottsdale's John Smith the Secret Love Child of Elvis Presley?" na stronie Phoenix New Times.
Smith; "Junior" Smith - jeden z kuzynów Elvisa ze strony matki. Był członkiem MM od początku kariery Elvisa. Miał przerażający wygląd twarzy i równie skomplikowaną osobowość. Brał udział w wojnie koreańskiej (1950–1953), która odcisnęła na nim piętno. Ponoć podczas jednej z akcji wpadł w szał i zastrzelił grupę cywilów w koreańskiej wiosce, co prawdopodobnie było aktem desperacji strachem o własne życie.
Z niektórych źródeł niejasno wynika, że mógł być bratem Gene, Bobby'ego, Lee Edwarda, Billy'ego Smithów. Bobby i Billy byli brcmi, synami najstarszego brata Gladys Presley, Travisa Smitha i jego żony Lorraine. Z kolei Alanna Nash pisze: "Wkrótce powitają siostrę Gladys Levalle i jej męża Edwarda Smitha oraz ich dzieci, Juniora i Gene, z Mississippi", co już w ogóle komplikuje sprawę, bo z tego by wynikało, że Levalle Smith poślubiła jakiegoś Edwarda Smitha, mężczyznę o takim samym nazwisku jak ona.
W innym źródle czytamy: "11 czerwca 1956 był smutnym dniem dla Elvisa. Leci do Memphis na pogrzeb swojego kuzyna Lee Edwarda Smitha, brata Gene'a i Juniora, który utonął". To by znaczyło, że "Junior" był synem Edwarda Smitha, a skoro był nazywany "Juniorem", to jego personalia powinny brzmieć: Edward Smith Jr. Czyli jest jednym z trójki synów Levalle (siostry Gladys) i Edwarda Smitha.
Niestety wszystkie źródła nazywają go tylko "Juniorem" i nie mogę ustalić jego imienia, ani czyim był synem. I chyba nie ja jedna mam z tym problem, bo w źródłach w tej kwestii jest totalny bałagan.
Smith; Lera Louise Samantha Smith - żona kuzyna Elvisa, Gene'a Smitha. Przez cały czas mieszkali w Memphis. Lera i Louise, to jej imiona. Natomiast jeśli chodzi o imię "Samantha", to albo jest to jej trzecie imię, albo nazwisko panieńskie.
Smith; Leroy Smith - fan i jeden z większych kolekcjonerów pamiątek po Elvisie Presleyu. Ma też dużą wiedzę pozyskaną bezpośrednio od najbliższego otoczenia Elvisa.
Smith; Lorraine (Iva) Smith - żona Travis James Woodrow Wilson Smith (brata Gladys), od 1936 roku (wzięli ślub w Tupelo).
Matka dla: Bobby James Smith i Billy Smith.
Urodziła się 14 września 1922 roku, w Tupelo, Lee County, Mississippi, zmarła 11 listopada 1988 (w wieku 66 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowana na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown, w Memphis, Shelby County, Tennessee.
Smith; Myrna Yvonne Smith - amerykańska twórczyni piosenek i piosenkarka, wokalistka żeńskiej grupy wokalnej The Sweet Inspirations, wspierającej Elvisa na scenie i podczas nagrań, od lipca 1969 roku do końca.
Urodziła się 28 maja 1941 roku, w New Jersey. W marcu 2010 roku, podczas europejskiej trasy koncertowej "Elvis: The Concert", Myrna Smith zachorowała na zapalenie płuc. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych jej stan nadal się pogarszał. Do października 2010 roku była pacjentką w Centrum Pielęgniarstwa i Rehabilitacji Canyon Oaks w Canoga Park w Kalifornii. Zmarła 24 grudnia 2010 roku.
Smith; Rebecca "Reeca" (Smith) Gossan - jedna z dziewcząt, nad którą Elvis roztoczył opiekę mentorską (patrz post "♥ Kobiety - Reeca Smith").
Smith; Robert Lee "Bob" Smith - ojciec Gladys (Smith) Presley, matki Elvisa, żony Vernona Elvisa Presleya.
Żona: Octavia Lavenia (Mansell) "Doll" Smith.
Ojciec dla: Effie Smith; Lillian Mann Smith Fortenberry; Lavell Smith; Retha Smith; Gladys Love Smith Presley; Travis Smith; Tracy D Smith; Clettes Smith Presley i Johney Lee Smith.
Urodził się 24 marca 1879 roku w hrabstwie Lee County (MS), zmarł w październiku 1931 roku, w hrabstwie Lee County (MS). Został pochowany na Mount Pleasant Methodist Church Cemetery, w Tremont, w hrabstwie Itawamba County.
Smith; Robin A. Smith - dyrygent brytyjski. Dyrygował Czeską Narodową Orkiestrą Symfoniczną podczas "Elvis Presley Live in Concert", 7 czerwca 2018 roku w Krakowie, na obiekcie Tauron Arena.
Smith; Octavia Lavenia (Mansell) "Doll" Smith - matka Gladys (Smith) Presley, matki Elvisa, żony Vernona Elvisa Presleya. Wcześniej zanim przylgnęło do niej "Doll", nazywana również "Lovina" lub "Luvenia".
Mąż: Robert Lee "Bob" Smith.
Matka dla: Effie Smith; Lillian Mann Smith Fortenberry; Lavell Smith; Retha Smith; Gladys Love Smith Presley; Travis Smith; Tracy D Smith; Clettes Smith Presley i Johney Lee Smith.
Urodziła się w maju 1876 roku w hrabstwie Itawamba County (MS), zmarła 13 kwietnia 1935 roku, w Tupelo, w hrabstwie Lee County (MS). Została pochowana na Mount Pleasant Methodist Church Cemetery, w Tremont, w hrabstwie Itawamba County.
Smith; Travis James Woodrow Wilson Smith - brat Gladys Love (Smith) Presley, żony Vernona Presleya i matki Elvisa.
Mąż Lorraine (Iva) Smith (1922–1988), którą poślubił w 1936 roku.
Ojciec dla: Bobby James Smith i Billy Smith.
Urodził się 3 października 1914 roku, w Mississippi, zmarł 17 sierpnia 1973 (w wieku 58 lat), w Memphis, Shelby County, Tennessee. Został pochowany na cmentarzu Forest Hill Cemetery Midtown Memphis, Shelby County (TN).
Soden; Jack Soden - od czerwca 1982 roku Dyrektor Wykonawczy Graceland Division of Elvis, od maja 1990 roku Dyrektor Generalny i Prezes Elvis Presley Enterprises, Inc. Od grudnia 2015 roku jest dyrektorem The Greater Memphis Chamber. Zasiada w zarządach różnych instytucji charytatywnych w Memphis, takich jak: The National Civil Rights Museum (Narodowe Muzeum Praw Obywatelskich), Professional Advisory Board w Saint Jude Children's Research Hospital (Profesjonalna Rada Doradcza w St. Jude Children's Research Hospital), Society of Entrepreneurs (Towarzystwo Przedsiębiorców).
Jack Soden był maklerem giełdowym w Kansas City na początku lat 80., gdy poznał Priscillę Presley dzięki wspólnym znajomym, kiedy była już wykonawcą majątku Elvisa Presleya (wbrew woli Elvisa uczynił ją Vernon na krótko przed śmiercią). Mówiła Sodenowi: „Ciotka Delta [Elvisa] nadal mieszka w domu, pokojówka wciąż przychodzi sprzątać, kuzyni i wujowie nadal tną trawę i malują ogrodzenia”, co kosztuje, tak jak utrzymanie posiadłości. Soden obserwując tłumy fanów wciąż stojących pod bramą i wypisujących na kamiennym ogrodzeniu, wpadł na pomysł żeby udostępnić rezydencję zwiedzającym. Chciał włączyć w to miasto, ale Rada Miejska stwierdziła, że "Elvis nie żyje, życie toczy się dalej, a Graceland nie jest częścią przyszłości Memphis". Jednak on wiedział swoje i jak czas pokazał było to trafione posunięcie. Graceland dla zwiedzających otworzono 7 czerwca 1982 roku.
Spector; Harvey Phillip "Phil" Spector – amerykański producent muzyczny i muzyk, aktywny zawodowo głównie w latach 60. i 70. XX wieku. Urodził się 26 grudnia 1939 roku w Nowym Jorku, a zmarł 16 stycznia 2021 roku w French Camp (w więzieniu). Źródła podają sprzeczne informacje - jedne mówią, że zmarł z przyczyn naturalnych (wiek), inne wskazują na zarażenie wirusem SARS-CoV-2 wywołującym chorobę COVID-19.
Spector miał zaledwie 17 lat, kiedy jego grupa The Teddy Bears nagrała swój pierwszy przebój - balladę napisaną i wyprodukowaną przez niego, która stała się klasykiem muzyki pop "To Know Him is to Love Him".
Później rozpoczął współpracę z wybitnymi kompozytorami Jerrym Leiberem i Mikiem Stollerem. Ostatecznie znalazł swoją niszę w produkcji. Przez pewien czas miał nawet własną firmę producencką Philles Records, z Lesterem Sillesem, w której opracował swoje autorskie brzmienie. Był nazywany wizjonerem za stworzenie tak zwanej "ściany dźwięku", która łączyła porywające harmonie wokalne z orkiestrowymi aranżacjami.
W połowie lat 70. Spector wycofał się z branży muzycznej. Od czasu do czasu pojawiał się, by pracować nad specjalnymi projektami, w tym albumem Leonarda Cohena "Death of a Ladies' Man" i "End of the Century" The Ramones.
W 1989 roku, za swój wkład w rozwój muzyki, został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
W 2003 roku został oskarżony o morderstwo aktorki Lany Clarkson w swojej rezydencji na obrzeżach Los Angeles. 15 kwietnia 2009 roku został uznany za winnego, a 29 maja tego samego roku skazany za morderstwo drugiego stopnia na karę dożywotniego pozbawienia wolności z możliwością ubiegania się o przedterminowe zwolnienie warunkowe po odbyciu 19 lat z zasądzonej kary. W 2011 roku ubiegał się o ponowne rozpatrzenie sprawy, ale jego prośba nie została przyjęta.
W latach 60. nagrywał dla Elvisa ścieżki dźwiękowe - dema. Z Evisem współpracowało również wielu muzyków Spectora, w tym perkusista Hal Blaine i giarzysta Barney Kessel. Z kolei piosenkarz Darlene Love, z zepołu Spektora The Crystals, przeszedł do grupy The Blossoms, która pracowała z Elvisem w "Comeback Special '68". Dodatkowo kilku innych jego muzyków (Tommy Tedesco, Mike Deasy, Larry Knechtel, Billy Strange) było zaangażowanych w studyjnych sesjach nagraniowych Elvisa.
W Rolling Stone Magazine (z 1 listopada 1969 roku) ukazał się z nim wywiad, przeprowadzony przez Janna Wennera w kwietniu 1969 roku, w którym Spector nazywa Elvisa "sensacją" i mówi o nim:
"Jest wielkim piosenkarzem. Boże, Elvis jest tak wspaniały. Nie masz pojęcia, jak wielki jest, naprawdę nie masz. Nie masz absolutnie żadnego pojęcia - to absolutnie niemożliwe. Nie mogę ci powiedzieć, dlaczego jest taki wspaniały, ale on jest. Jest sensacyjny. Może zrobić wszystko ze swoim głosem. Elvis może nagrać kilka mistrzowskich zapisów i może zrobić wszystko. On może śpiewać w jakikolwiek sposób, w jaki tylko chcesz, w jaki mu powiesz. Oh, he should man. On nigdy nie umrze. Ktoś powinien wyciąć album, jak śpiewa bluesa. Wiesz, to jest nie do uwierzenia [red. jak wspaniały Elvis jest w bluesie] - mówię to na podstawie tego, co widziałem i słyszałem w NBC".Zapytany o program "Comeback Special '68", mówi:
"Zrujnowali to. Powinieneś go zobaczyć, zanim go jeszcze edytowali. To, co pierwotnie zostało zrobione, było rewelacyjne. Jak się skończyło, nie mogę ci powiedzieć. Wiem, że wycinają trzy sceny, które były niewiarygodne, niewiarygodnie dobre. Mam na myśli, że wycinają wszystko, co było Elvisem, prawdziwym Elvisem. Zniszczyli wiele z tego, więc nie mogę powiedzieć, jaka była ostateczna wersja. Ale myślę, że Elvis i tak jest sensacją na scenie".Phil Spector zauważa też to, na co podczas kręcenia "Comeback Special" zwrócił uwagę również Steve Binder, mianowicie, że Parker ma fatalny, destrukcyjny wpływ na Elvisa, tłamsi go, blokuje wszystko, co muzycznie w Elvisie jest najlepsze, nie chcąc by świat zobaczył pełne spektrum jego geniuszu. Mówi też o tym, jak Elvis pod wpływem Parkera zmienia zdanie o 180 stopni:
"Kiedy wchodzi do pokoju z pułkownikiem Parkerem, jest w jedną stronę, a kiedy wychodzi, jest w przeciwną. Wiesz, to możliwe, że pułkownik Parker hipnotyzuje go. To prawda, mogę ci przedstawić jeszcze sześć lub siedem osób, które w to wierzą, a nie są dupkami. To znaczy, on [Elvis] rzeczywiście się zmienia. On powie ci "tak, tak, tak", a potem pójdzie do tego pokoju i kiedy wyjdzie, to "nie, nie, nie".Źródło podaje, że wywiad z Philem Spectorem pochodzi z 1969 roku, lecz mam co do tego wątpliwości, ponieważ wypowiedzi Spectora o "Comeback Special '68" wyraźnie wskazują, iż wypowiadał się jeszcze przed emisją programu w TV, która miała miejsce 3 grudnia 1968 roku. Dlatego myślę, że strona, z której zaczerpnęłam fragment tego wywiadu pomyliła rok 1968 z 1969.
Spencer; Barbara Spencer - dziewczyna Elvisa z lat 1944-1945. Jest omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Spinks; Bruce Spinks - dziennikarz sportowy, który podczas koncertu satelitarnego złapał pelerynę, gdy Elvis rzucił ją publiczności.
Spreen; Glen Spreen - począwszy od sesji nagraniowej w 1969, pracował jako aranżer Elvisa. W 1973 roku został współautorem dwóch piosenek: "Holly Leaves" i "Christmas Trees". Zmarł po krótkiej chorobie w sierpniu 2016 roku.
Sri; Sri Daya Mata
→ Patrz hasło: "Mata; Sri Daya Mata";
Stanford; Lawrence Stanford - on i jego żona Martha zaadatowali dawny kościół Assembly of God Church w East Tupelo, do którego uczęszczali Presleyowie na dom mieszkalny. Mieszkali w nim od 1959 roku do 2008 roku (42 lata), kiedy to budynek odkupiło od nich muzeum Elvis Presley Birthplace.
Stanford; Martha Stanford - ona i jej mąż Lawrence zaadatowali dawny kościół Assembly of God Church w East Tupelo, do którego uczęszczali Presleyowie na dom mieszkalny. Mieszkali w nim od 1959 roku do 2008 roku (42 lata), kiedy to budynek odkupiło od nich muzeum Elvis Presley Birthplace.
Stanic; Phillip Stanic
→ Patrz hasło: "Elvis Aaron Presley Junior";
Stanley; Angie Stanley - żona Wiliama "Billa" Stanleya, przybranego brata Elvisa. Została omówiona na liście "Dziewczyny i kobiety Elvisa".
Stanley; Davada Mae (Elliot) "Dee" Stanley Presley - druga żona Vernona, ojca Elvisa.
Urodziła się 16 czerwca 1925 w Waverly, Hrabstwo Humphreys, Tennessee, USA. Zmarła 28 września 2013 w Nashville, Hrabstwo Davidson, Tennessee, USA.
Rodzice: James Wright Elliot (1874 - 1957) i Bessie Mae Heath (1887 - 1930).
Jej pierwszym mężem był oficer armii amerykańskiej William Jabe Stanley (1922 - 1991), z którym miała trójkę synów: Williama "Billy", Ricka "Ricky" i Davida. Rozwiodła się z nim po poznaniu Vernona w 1960 roku. Rzekomo z powodu alkoholizmu męża.
Zaprosiła Elvisa do siebie na kawę, gdy oboje stacjonowali w Niemczech. Ponoć chciała go uwieść, ale Elvis wyczuł o co chodzi i wysłał do niej swojego ojca Vernona. Kobieta uznała, że "lepszy wróbel w garści niż gołąb na dachu" i tak to się zaczęło. Rozwiedli się kilka miesięcy po śmierci Elvisa. Choć Elvis wręcz alergicznie nie znosił tej kobiety, to zgodził się na ich czasowe zamieszkiwanie w Graceland (po ślubie Vernona z Davadą), a jego uraza do macochy nigdy nie odbiła się na jego relacjach z przybranym rodzeństwem. Wręcz przeciwnie, pokochał tych chłopców i rozpieszczał ich na wszelkie możliwe sposoby, jak to Elvis. Gdy dorośli również roztoczył nad nimi opiekę, dał pracę i wyciągał z różnych opresji.
Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; David Stanley - syn z pierwszego małżeństwa Davady "Dee" Stanley Presley, drugiej żony Vernona, ojca Elvisa; najmłodszy z trójki jego przybranych braci ("przybrany", a nie "przyrodni", jak podają błędnie źródła, również nie "przysposobiony"). David i jego bracia przeprowadzili się do Graceland w 1960 roku, gdzie mieszkali niecałe dwa lata, do czasu aż Elvis nie kupił im nowego domu przy Hermitage Road 3650. Zaczął pracować u Elvisa 8 czerwca 1972 roku, wbrew woli swojej matki. Pracował jako ochroniarz Elvisa do końca, z małą przerwą na szkołę filmową.
Urodził się w 1955 roku. Dziś jest przewodniczącym „David Stanley Communications and Impello Media Group”. Jest znany w całym kraju jako mówca, pisarz i producent. Mieszka ze swoją żoną Jennifer w Dayton w Ohio. Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; Richard Earl "Ricky" Stanley - syn z pierwszego małżeństwa Davady "Dee" Stanley Presley, drugiej żony Vernona, ojca Elvisa; środkowy z trójki jego przybranych braci ("przybrany", a nie "przyrodni", jak podają błędnie źródła, również nie "przysposobiony"). Twardy narkoman, który po śmierci swego sławnego brata, najbardziej rozpaczał. Był na liście płac jako osobisty asystent i ochroniarz. Podczas swojego pobytu z Elvisem miał problem z narkotykami i został aresztowany w 1975 roku za próbę wypełnienia fałszywej recepty na amfetaminę w lokalnym szpitalu. W końcu się zawziął i postanowił wyjść na prostą, dla siebie i z miłości do Elvisa oraz przez wzgląd na pamięć o nim (pisze o tym w swojej książce "W pułapce"). Rick przeszedł leczenie uzależnienia od narkotyków i postanowił iść drogą, którą kiedyś zasugerował mu Elvis - został kaznodzieją (razem z Elvisem dużo rozmawiali o Bogu). Pracował jako ochroniarz Elvisa do końca, ale z małą przerwą - został zwolniony po konflikcie z Lindą Thompson, a po jej odejściu z Graceland w grudniu 1977 roku, przywrócony do pracy.
Rick i jego bracia przeprowadzili się do Graceland w 1960 roku, gdzie mieszkali niecałe dwa lata, do czasu aż Elvis nie kupił im nowego domu przy Hermitage Road 3650. Rick urodził się 13 grudnia 1953 roku, a zmarł 7 stycznia 2019 roku.
Pracował dla Elvis jako osobisty asystent i ochroniarz. Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; William "Billy" Stanley - syn z pierwszego małżeństwa Davady "Dee" Stanley Presley, drugiej żony Vernona, ojca Elvisa; najstarszy z trójki jego przybranych braci ("przybrany", a nie "przyrodni", jak podają błędnie źródła, również nie "przysposobiony"). Początkowo należał do Memphis Mafii, jednak później, gdy stał się twardym narkomanem, był przekonany, że Elvis uwiódł jego żonę Angie. Tak tłumaczył sobie jej odejście (chociaż ona porzuciła go z powodu niekontrolowanej narkomanii) i wkrótce sam też wyprowadził się od Elvisa.
David i jego bracia przeprowadzili się do Graceland w 1960 roku, gdzie mieszkali niecałe dwa lata, do czasu aż Elvis nie kupił im nowego domu przy Hermitage Road 3650. Billy urodził się w styczniu 1953 roku.
Elvis nazwał go „Charlie Manson” z powodu jego groźnego wyglądu.
Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanley; William Jabe Stanley - pierwszy mąż Davady Mae (Elliot) "Dee" Stanley Presley. Był oficerem armii amerykańskiej, brał udział w II wojnie światowej i wojnie w Wietnamie. Był w osobistej obstawie generała George'a Pattona. Urodził się w 1922 roku, a zmarł w 1991 roku (dokładnych dat nie udało mi się ustalić). Mieli ze sobą trójkę synów: Williama "Billy" Stanleya, Ricka "Ricky" Stanleya i Davida Stanleya. Davada rozwiodła się z nim po poznaniu Vernona w 1960 roku, kiedy mieszkał w Niemczech, gdy Elvis pełnił tam służbę wojskową. Rzekomo z powodu alkoholizmu męża, co potwierdzają synowie.
Zobacz też post "Rodzeństwo Elvisa".
Stanton; Brenda Gail "Gail Stanton" Stone - modelka i aktorka, jedna z kobiet Elvisa w latach 1976-1977. Patrz post "♥ Kobiety - Gail Stanton"
Stefaniak; Elisabeth Stefaniak
→ Patrz hasło: "Mansfield; Elisabeth (Stefaniak) Mansfield".
Stevens; Andrea June (Stephens) Stevens - wygrała konkurs magazynu "Hit Parader", w którym nagrodą była kolacja z Elvisem. Patrz post "♥ Kobiety - Andrea June Stevens"
Stoker; Gordon Stoker - lider grupy The Jordanaires - wokal tenorowy, fortepian, organy, perkusja (1951-2013).
Data i miejsce urodzenia: 3 sierpnia 1924, Gleason, Tennessee, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 27 marca 2013, Brentwood, Tennessee, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Stoller; Mike Stoller - urodził się jako Michael Stoller, ale później zmienił imię legalnie na "Mike". Jest pianistą i kompozytorem. Urodził się 13 marca 1933 roku i mieszkał Long Island. Jego kariera zawodowa była ściśle związana z Jerome "Jerry" Leiberem - tworzyli razem. Poznali się w Los Angeles w 1950 roku. Krótko po tym zaczęli razem pisać piosenki. Ich pierwszym przebojem była kompozycja "Hard Times", nagrana przez Charlesa Browna, która stała się rhythm and bluesowym hitem w 1952 roku. Byli prawie etatowymi pisarzami muzycznymi Presleya.
Stone; Brenda Gail Stone
→ Patrz hasło: "Stanton; Brenda Gail "Gail Stanton" Stone".
Stone; Mike Stone - karateka i "przyjaciel" Elvisa. Przez jakiś czas nim był, tak długo aż nie uwiódł mu żony (albo ona jego). Był osobistym trenerem karate Priscilli, ale wcześniej ćwiczył też z Elvisem i pracował jako jego ochroniarz.
Mike Stone urodził się w Makawao, Maui na Hawajach. Stone po raz pierwszy zapoznał się ze sztukami walki w Aikido, gdy był uczniem Lahainaluna High School. Po ukończeniu Stone wstąpił do armii amerykańskiej w 1962 roku. Stone rozpoczął naukę Shorin-ryu Karate, zdobywając czarny pas w zaledwie sześć miesięcy pod okiem Herberta Petersa, stacjonując w Fort Chaffee w Arkansas. Dobrze znany ze swoich sukcesów w turniejach karate w latach sześćdziesiątych XX wieku, Stone znany ze swojej agresywności zdobył przydomek „The Animal”, co oznacza rekord 91 zwycięstw z rzędu. W 1964 roku Stone wygrał wielkie mistrzostwa sparingowe na pierwszych w historii Międzynarodowych Mistrzostwach Karate w Long Beach w Kalifornii. Jest autorem kilku książek, w szczególności „Book of American Eclectic Karate”.
Stone spotkał Elvisa i Priscillę Presleyów w 1968 roku na Hawajach, podczas mistrzostw karate, organizowanych przez długoletniego instruktora karate Elvisa, Eda Parkera. Ponoć Elvis był pod wrażeniem jego umiejętności. Natępny raz spotkali się kilka lat później w Las Vegas. Mike Sone był ochroniarzem Phila Spectora. Phil przyprowadził go za kulisy i poznał z Elvisem. Kiedy Spector poszedł Elvis i Stone przenieśli się do jego apartamentu na najwyższym piętrze i rozmawiali o karate.
Kiedy Priscilla postanowiła uczyć się karate, pierwszych lekcji udzielił jej Ed Parkera, potem Kang Rhee, a następnie przeniosła się do Chucka Norrisa. Stone odwiedzał szkołę Norrisa i szkolił Priscillę, tak zaczął sie ich romans.
W lutym 1972 roku Priscilla odeszła od Elvisa i wprowadziła się do Stone'a, z którym miała długi romans. Stone miał małe dziecko i ciężarną żonę. Stone pracował jako ochroniarz dla producenta płyt Phila Spectora. Po występie Elvis zaprosił Stone'a z powrotem do apartamentu pary, gdzie zasugerował, żeby Priscilla trenowała ze Stone. Trzy tygodnie później Priscilla odbyła 45 minut jazdy do szkoły Stone'a w Huntington Beach. Ze względu na odległość Priscilla zdecydowała się trenować z Chuckiem Norrisem, który miał szkołę w zachodnim Los Angeles, bliżej domu Presleyów. Stone od czasu do czasu wyjeżdżał do szkoły Norrisa, by szkolić Priscillę. Związek szybko stał się romantyczny, przyczyniając się do rozstania Elvisa i Priscilli w lutym 1972 roku i rozwodu w 1973 roku. Stone i Priscilla ostatecznie rozstali się, ponieważ sprzedał gazecie Globe historię zatytułowaną „How I Stole Elvis Presley's Wife From Him”.
W 1963 roku Stone zdobył mistrzostwo Southwest Karate w dywizji czarnych pasów. Promotorem był Allen Steen, który odniósł zwycięstwo nad Stone i Chuckiem Norrisem. Na Międzynarodowych Mistrzostwach Karate Eda Parkera w 1964 roku Stone pokonał Harry'ego Keolanui w finale, aby zostać Grand Championem. W Chicago w tym samym roku Stone odniósł zwycięstwo nad Rayem Cooperem i Millsem Crenshawem, wygrywając pierwszy światowy turniej karate. Na Narodowych Mistrzostwach Stanów Zjednoczonych w Karate w 1965 roku Stone zdobył mistrzostwo pokonując Waltera Worthy'ego. Również w tym samym roku Stone ponownie wygrał Międzynarodowe Mistrzostwa Karate Eda Parkera, pokonując Arta Pelela i Tony'ego Tullenersa. Trzy lata później Stone wygrał Mistrzostwa Świata Zawodowców w Karate, 24 listopada 1968 roku, pokonując Boba Taiana decyzją punktową. W 1969 roku na Narodowych Mistrzostwach Karate USA Stone przegrał z Victorem Moorem.
Stone był trzykrotnie żonaty. Swoją pierwszą żonę, Mary Ann Dobbs (od 1964 do 1966), poznał w armii stacjonującej w Fort Chaffee. Swoją drugą żonę, Francine Doxey (od 1966 do 1972), poznał w Newport Beach, gdzie pracował jako bramkarz. W 1985 roku Stone sprzedał cały swój dobytek i przeniósł się na odizolowaną wyspę na Filipinach, gdzie mieszka wraz ze swoją obecną żoną Tainą (od 1986).
Strada; Al Strada - ochroniarz Elvisa. W 1972 roku został pierwotnie zatrudniony w Graceland jako ochroniarz, który miał zająć się Priscillą i Lisą-Marie w nocy, gdy Elvis był w poza domem.
Z czasem podejmował także wiele innych zadań. On i jego żona Sandy często towarzyszyli Elvisowi w trasie. Był też menedżerem garderoby Presleya. Pracował w Graceland jeszcze po śmierci Elvisa, do 25 lipca 1980 roku.
Strange; Billy Strange - został wybrany przez Presleya na swojego aranżera w programie "Elvis" telewizji NBC, dziś znanym jako "Comeback Special '68".
Strickland; Christine Strickland - jedna z kucharek Elvisa w Graceland. Na początku lat 60. Elvis podarował jej w prezencie swoje pierwsze pianino (Stroud, 1911), które kupił od O.K. Houck Piano Company Inc. w Memphis, Tennessee, 30 września 1955 roku, za 281,75dolarów.
Sumner; John Daniel "J. D." Sumner, zwany w skrócie J. D. Sumner - przyjaciel Elvisa, najniższy znany bas świata w latach kiedy występował. Urodził się 19 listopada 1924 roku, a zmarł 16 listopada 1998 roku.
Był amerykańskim piosenkarzem gospel, autorem tekstów piosenek, promotorem muzyki, znanym nie tylko ze swojego niskiego basu, ale także z innowacji w dziedzinie muzyki chrześcijańskiej i ewangelicznej, śpiewał w pięciu kwartetach.
J. D. Sumner po raz pierwszy śpiewał w The Sunny South Quartet w latach 1945 - 1949. Kwartet miał główną siedzibę w Tampa na Florydzie i był sponsorowany przez Dixie Lily Flour Company. W 1949 roku menedżer Sunny South Horace Floyd przeniósł kwartet do Orlando, ale Sumner pozostał w Tampie, gdzie utrzymał sponsoring i założył nową grupę, Dixie Lily Harmoneers, z którą śpiewał przez kilka miesięcy. W 1949 roku J. D. Sumner opuścił Dixie Lily Harmoneers i przeniósł się do Atlanty w stanie Georgia, gdzie wstąpił do Sunshine Boys. Głównie dzielił swój czas między Atlantą i Wheeling w Zachodniej Virginii, ale bywał też w Hollywood, gdzie śpiewał w filmach.
Skład grupy Sunshine Boys: Fred Daniel - tenor, Ed Wallace - głos prowadzący, Ace Richman - baryton, J. D. Sumner - bas. Występował z Sunshine Boys przez pięć lat, aż do 30 czerwca 1954. 30 czerwca 1954 roku zginęło tragicznie dwóch członków kwartetu Blackwood Brothers, baryton - R. W. Blackwood i bas - Bill Lyles. J. D. Sumner został natychmiast zatrudniony przez Blackwood Brothers i zastąpił Billa Lylesa. Cecil Blackwood przyłączył się w tym samym czasie, aby zastąpić swojego brata R. W. Blackwooda na barytonie. J. D. śpiewał z kwartetem Blackwood Brothers Quartet od 1954 do 1965.
Założył również National Quartet Convention wraz z Jamesem Blackwoodem, aby zaprezentować różne kwartety w branży, a konwencja ta przerodziła się w coroczny festiwal kwartetów gospel. Trwa do dziś i jest ostoją branży. Właśnie w tym czasie poznał Elvisa Presleya, który jako młody chłopiec całymi nocami śpiewał w The Ellis Auditorium w Memphis. Presley był zapalonym fanem muzyki Southern Gospel i grup takich jak The Blackwood Brothers i The Statesmen Quartet. Kiedyś Sumner zauważył, że Presley przegapił koncert w jednym miesiącu i zapytał, dlaczego go nie było. Presley odpowiedział, że nie miał pieniędzy na zakup biletu, a Sumner powiedział: "Synu, zawsze możesz mnie znaleźć, kiedy tylko chcesz wejść, niezależnie czy masz pieniądze, czy nie". Sumner powiedział następnie swoim kolegom z grupy, aby zostawiali dla Presleya tylne drzwi sceny otwarte, tak by zawsze mógł wejść na ich koncert.
W 1962 roku J. D. Sumner został kierownikiem The Stamps Quartet, pozostając jednocześnie w Blackwood Brothers, który opuści trzy lata później. Sumner był najbardziej znany jako lider The Stamps Quartet, który wkrótce stał się znany jako J.D. Sumner & The Stamps.
Jako nastolatek Elvis Presley był idolem śpiewu Sumnera po tym, jak zobaczył go z Sunshine Boys. Presley zatrudnił J.D. Sumner & The Stamps jako swoją męską grupę wokalną w 1971 roku. Grupa koncertowała i nagrywała z Presleyem od listopada 1971 do śmierci Presleya w 1977 roku. Sumner śpiewał nie tylko na pogrzebie Elvisa, ale wcześniej śpiewał również na pogrzebie jego matki Gladys w 1958 roku. Po rozwiązaniu The Stamps Quartet w 1980 roku, Sumner z Hovie Lister, Jake Hess, Rosie Rozell i James Blackwood stworzyli Masters V, jako specjalną konsolidację członków Blackwood Brothers Quartet i Statesmen Quartet. Grupa była wizytówką głosu i kompozycji Sumnera i zdobyła nagrodę Grammy w 1981 roku za najlepsze tradycyjne występy gospel. Sumner był uznawany nie tylko za jego śpiew, pisanie piosenek i promocje koncertowe, ale również był pierwszym, który dostosował autokar do rozrywki dla grup muzycznych.
Po rozwiązaniu Masters V w 1988 roku, Sumner zreformował The Stamps Quartet i występował z grupą aż do swojej śmierci w 1998 roku. W ostatnich latach często pojawiał się gościnnie w filmach z Bill Gaither Homecoming. Po śmierci Sumnera, wokalista Ed Enoch, członek The Stamps Quartet od 1969 roku, przejął grupę i zmienił jej nazwę na "Ed Enoch and the Golden Covenant", tak przynajmniej podaje Wikipedia, według mojej wiedzy pozyskanej ze strony Eda Enocha i jego kwartetu wynika, że wrócili do starej nazwy - The Stamps Quartet. Sumner spotkał młodego Elvisa Presleya, gdy śpiewał z Blackwood Brothers. Presley miał wtedy 14 lat. W późniejszych latach obaj utworzyli silny związek. Sumner zmagał się z alkoholizmem, co doprowadziło też do kryzysu w jego małżeństwie, w okresie przypadającym na czas koncertowania z Elvisem. Presley pomógł przyjacielowi wyjść z uzależnienia, a także doprowadził do pojednania małżonków.
W wywiadzie udzielonym Geraldo Rivera w 1990 roku, Sumner obalił wiele mitów dotyczących uzależnień Presleya, a mianowicie, że Presley był ciężkim pijakiem i używał nielegalnych substancji:
"Znałem Elvisa od czasu, gdy miał 14 lat i wszystko, co widziałem jak pije, to jeden kieliszek brzoskwiniowej brandy. On (Presley) wywaliłby cię za używanie marihuany, nienawidził kokainy i ledwie akceptował to, że ktokolwiek pije alkohol".
Sumner oświadczył także, że Elvis "nie miał pojęcia, iż zabija się za pomocą leków, czuł że dopóki robi to, co Doktor mu zaleca jest OK i w żaden sposób nie naraża swojego życia".
Śmierć Presleya uderzyła w Sumnera bardzo mocno, ponieważ nie tylko wzajemnie się lubili, ale Sumner uważał Elvisa za swojego wybawcę, który uratował mu życie: "On (Elvis) pomógł uratować moje małżeństwo, moje zdrowie, moją karierę i ostatecznie moje życie".
Przez 18 lat Sumner utrzymywał rekord świata Guinnessa, jako najniższy utrwalony na nagraniach bas. Do 2012 roku został pokonany tylko trzykrotnie przez następujących wokalistów: Dan Britton (1984), Tim Storms (2002 i jeszcze raz w 2012 roku) oraz Roger Menees (2011). Sumner został wprowadzony do Gospel Music Hall of Fame (Galerii Sław Muzyki Gospel) w 1984 roku i do Southern Gospel Music Association Hall of Fame (Galerii Sław Południowej Muzyki Gospel). W 1964 roku Sumner założył Gospel Music Association (Stowarzyszenie Muzyki Gospel) z udziałem Jamesa Blackwooda. Był także siłą sprawczą National Quartet Convention (Krajowej Konwencji Kwartetowej).
T
Tamblyn; Russell Irving „Russ” Tamblyn - znany także jako Rusty Tamblyn, amerykański aktor, tancerz i choreograf, nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę Normana Page’a w dramacie "Peyton Place". W "West Side Story" wcielił się w Riffa, przywódcę gangu Jets.
Jeden z paczki przyjaciół Jamesa Deana. Poznał się z Elvisem, gdy ten przyjechał do Hollywood kręcić film "Love me tender" w 1956 roku, za sprawą Nicka Adamsa. Poźniej poślubił Venetię Stevenson, z którą Elvis później miał romans. Małżeństwo przetrwało zaledwie rok (1956-1957).
Data i miejsce urodzenia: 30 grudnia 1934 88 lat, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone.
Tanner; Isabelle Tanner - artystka, poetka i pisarka. Autorka książki "Elvis A Quide To My Soul" (1993). ISBN-10: 0963701819; ISBN-13: 978-0963701817.
Taurog; Norman Taurog - reżyser. Wyreżyserował dziewięć filmów Elvisa: „Blue Hawaii”, „Double Trouble”, „GI Blues” („Café Europa”), „Girls! Girls! Girls!”, „Happened At The World Fair”, „Live A Little, Love A Little”, „Speedway”, „Spinout” i „Tickle Me”.
On i Elvis współpracowali dobrze i byli dobrymi przyjaciółmi. Taurog zawsze powtarzał, że Elvis, gdyby dostał lepsze cenariusze, mógłby się okazać utalentowanym, a może nawet świetnym aktorem.
Tetsuji; Murakami Tetsuji - japoński mistrz i instruktor karate, u którego trenował Elvis w latach 1959-1960, podczas swojego pobytu w wojsku w Niemczech.
Thomson; Claude Thomson - Afroamerykanin, tancerz i solista. Występował w programie "Elvis" (Comeback Special '68), telewizji NBC, wyemitowanym 3 grudnia 1968 roku (materiał nagrywano w czerwcu 1968 roku).
Thompson; Linda Thompson - przez cztery lata była partnerką Elvisa (od lata 1972 roku do Gwiazdki 1976 roku), po rozwodzie z Priscillą. Zamieszkała w Graceland.
Była królową piękności. Przebywała tam przez prawie pięć lat i w tym czasie była jego wierną towarzyszką, jego dziewczyną, kochanką i powierniczką. W przeciwieństwie do swoich byłych dziewczyn i byłej żony, Linda towarzyszyła Elvisowi w trasie i w Las Vegas.
W miarę pogarszania się jego zdrowia, życie z nim stawało się coraz trudniejsze, a Linda ostatecznie opuściła go w 1976 roku.
„Była dla niego dobra, dawała z siebie wszystko i pozostała tak długo, jak mogła” - powiedział jeden z braci Stanley. Po śmierci Elvisa Linda kontynuowała pracę dla telewizji, występując w Hee Haw i reklamach. Jednak stosunkowo późno stało się znane, że Linda jest także bardzo popularną autorką tekstów.
Była żoną olimpijczyka Bruce'a Jennera przez sześć lat, a później poślubiła producenta muzycznego Davida Fostera.
Thompson; Sam Thompson - ochroniarz Elvisa. Brat Lindy Thompson. Sam został zatrudniony w połowie lat 70. Szybko został uznany za przyjaciela rodziny, a jako część mafii Memphis, zawsze był w zasięgu Elvisa.
Przez cztery lata był zastępcą szeryfa hrabstwa Shelby, a po ukończeniu szkoły prawniczej rozpoczął pracę jako sędzia sądu dla nieletnich w Memphis. Po przejściu na emeryturę przeniósł się do Los Angeles i zaczął zdobywać przyczółek w branży muzycznej, zarządzając między innymi dobrze zapowiadającym się Michaelem Bublé. Następnie pracował w sektorze energii odnawialnej w stanie Nevada, a teraz mieszka ze swoją żoną Louise w Las Vegas.
Elvis kupił mu dom przy Favel Road 1317, w Memphis.
Tiffin; Alice Elizabeth Tiffin
→ Patrz hasło: "Presley; Eliza Alice Presley";
Tillery; Gary Tillery - autor duchowej biografii Elvisa Presleya: "The Seeker King: A Spiritual Biography of Elvis Presley". Patrz post: "Elvis i sztuki medytacji
Tubb; Ernest Tubb - piosenkarz country i członek Grand Ole Opry. Chociaż Elvis nie był już mile widziany w Grand Ole Opry po swoim jedynym występie, kilka osób wciąż wierzyło w jego talent. Jednym z nich był Ernest Tubb. W 1947 roku otworzył sklep muzyczny na Broadwayu w Nashville i zaczął organizować "Midnite Jamboree" na jego zapleczu. Był to kolejny program radiowy, emitowany zaraz po Grand Ole Opry. Dał scenę muzykom, którzy zasłużyli na jego uwagę, w tym Elvisowi Presleyowi. Zaraz po jego źle przyjętym występie w Grand Ole Opry, Tubb zaprosił Elvisa, jeszcze tej samej nocy na występ w swoim programie. Sklep z nagraniami Ernest Tubb istnieje do dziś.
Tucker; Tanya Tucker - jedna z podopiecznych, Elvis jej mentorował. Patrz post "♥ Kobiety - Tanya Tucker" (w przygotowaniu).
Turner; Roy Turner - historyk Tupelo.
Turner; Sonny Turner - piosenkarz, wokalista zespołu The Platters (afroamerykańska wokalna grupa popowa wykonująca muzykę soulową i R&B, powstała w 1953 roku w Los Angeles). Znali się z Elvisem. Pewnego razu Elvis podarował mu pas sceniczny "Red Russian Eagle Belt" w wersji I. Wspomniano o tym w książce "Blue Suede Shoes: The Culure of Elvis", Thom Gilbert (2016).
Tutt; Ronnie Tutt - perkusista Elvisa. Urodził się 12 marca 1938 roku w Dallas, TX. Grał podczas koncertów i sesji nagraniowych dla wielu rockowych artystów (przede wszystkim po śmierci Elvisa). Chociaż życie zawodowe związał z perkusją, to jako dziecko grał także na skrzypcach, trąbce, ukulele i banjo. Członek zespołu Elvisa - TCB Band. Był muzykiem Elvisa do końca.
Tyler Moore; Mary Tyler Moore - aktorka. Zagrała jedną z zakonnic w "Change of Habit" obok Elvisa. Wygrała siedem nagród Emmy. W 1980 roku była nominowana do Oscara za rolę zamożnej matki, której syn został przypadkowo zabity w "Ordinary People".
U
Underwood; Charles Underwood - znajomy Elvisa jeszcze z lat pięćdziesiątych. Kiedyś wykonał skórzany pokrowiec, w stylu western, na gitarę Elvisa, Gibsona J-200 z 1956 roku. Zdjęcia gitary w tej nowej "szacie" w poście "Jumpsuit - Stone Nail Mirror".
V
Velvet; Jimmy "Jimmy Velvet" Tennant - piosenkarz, znany w latach 50. i 60., przyjaciel Elvisa. Poznał Elvisa, gdy miał 15 lat, a Elvis 19, a ich przyjaźń i wzajemna sympatia utrzymały się do końca życia Elvisa. Jego prawdziwe nazwisko brzmi Tennant, a "Velvet", to tylko pseudonim, który przyjął w 1963 roku.
W niecały rok po śmierci Elvisa, 1 czerwca 1978 roku, otworzył pierwsze na świecie muzeum Elvisa Presleya, które mieściło się przy Elvis Presley Boulevard, na wprost Graceland (na 4 lata przed otwarciem muzeum Graceland, 7 czerwca 1982). Później przekształcił je w sieć muzeów CEO Elvis Presley Museum, z muzeami w kilku miastach. Do dziś pozostaje drugim na świecie (tuż po Graceland), największym zbiorem archiwaliów Elvisa Presleya. Więcej o nim w poście "Jumpsuit - Mannequine".
Kiedy Velvet spotkał Elvisa w 1955 roku, obaj zaczęli występować jako piosenkarze rockowi - Elvis w wieku 19 lat, Velvet w wieku 15 lat. Ale, jak mówi Velvet, dopiero w 1974 roku poznał dobrze króla, chociaż przyjaźnił się z matką Elvisa, którą odwiewdzał w latach 50.
Vooren; Monique Van Vooren - belgijska aktorka, tancerka, modelka, łyżwiarka i piosenkarka. Urodziła się 25 marca 1927 roku w Brukseli (Belgia). Zmarła 25 stycznia 2020 roku, w Nowym Jorku (NY). Jest wymieniana na listach kobiet Elvisa, więcej patrz post "♥ Kobiety - Monique Van Vooren".
W
Wahlberg; Kenneth "Ken Wegas" Wahlberg - impersonator, szwedzki ETA (Elvis Tribute Artist). Wykupił wszelkie prawa do kostiumu "Black Laser Diamond Suit" (który był przygotowywany dla Elvisa w chwili jego śmierci na jego pierwszą trasę za ocean, jaka miała się odbyć w 1978 roku) i doprowadził do jego powstania. Więcej o tym w poście "Jumpsuit - Black Laser Diamond ".
Walker; Mike Walker - redaktor National Enquirer. W jednym z wywiadów omawia słynne zdjęcie szkatuły Elvisa.
Walker; Ray Walker - członek grupy wokalnej The Jordanaires - wokal basowy (1958-2013). Przystąpił do grupy za Hugha Jarretta, który odszedł z niej gdy Elvis poszedł do wojska. Data i miejsce urodzenia: 16 marca 1934 roku, Centreville, Missisipi, Stany Zjednoczone.
→ Patrz hasło: "The Jordanaires" w "What is what";
Walley; Deborah Walley - aktorka, zagrała z Elvisem w "Spinout" (1966). To właśnie na planie tego filmu zaprzyjaźniła się z Elvisem, za sprawą wspólnego zainteresowania sprawami duchowymi. Razem z nim często uczęszczała do aszramu Lake & Shrine Self-Realization Fellowship w Pacific Palisades, nadmorskiej dzielnicy Los Angeles (CA).
Urodziła się w rodzinie łyżwiarzy Ice Capades i choreografów - Nathana i Edith Walley. Gdy miała zaledwie trzy lata, po raz pierwszy wystąpiła publicznie w Madison Square Garden. W wieku kilku lat zdecydowała się na karierę aktorską. Data i miejsce urodzenia: 12 sierpnia 1941 roku, Bridgeport, Connecticut, Stany Zjednoczone.
Data i miejsce śmierci: 10 maja 2001, Sedona, Arizona, Stany Zjednoczone (rak przełyku). Więcej o niej na Wikipedii (angielski).
Wallis; Harold Brent "Hall" Wallis - amerykański producent filmowy. W rzeczywistości Aaron Blum Wołowicz, syn Ewy (z domu Blum) i Jacoba Wołowicza, Żydów aszkenazyjskich z Suwałk (Polska). Urodził się 14 września 1898 w Chicago, Illinois, zmarł 5 października 1986 (w wieku 88) w Rancho Mirage, Kalifornia. Jest najbardziej znany z filmu Casablanca (1942) i True Grit (1969), a także wielu innych ważnych filmów dla Warner Bros. W 1944 roku pokłócił się, a następnie rozstał z Warner Bros. Odtąd pracował jako producent niezależny. Był również związany z innymi wytwórniami, np. Paramount Pictures, Universal Pictures. Współpracował z takimi gwiazdami jak: Humphrey Bogart, Bette Davis, Errol Flynn, Dean Martin, Jerry Lee Lewis oraz Elvis Presley.
Niestety, jeśli chodzi o współpracę z Presleyem, Hall Wallis nie zapisał się dobrze. Dogadał się z Pułkownikiem Parkerem w sprawie maksymalizacji zysków, przez co filmy stawały się coraz gorsze, mało profesjonalne. Zrezygnowano z kręcenia materiałów w plenerze i na sesjach wyjazdowych (w innych miejscach), wszystko próbując realizować w studio. To co widzimy na ekranie od 1964 roku, to po prostu surowy "live", sceny z pierwszych ujęć. W swoim układzie poszli nawet tak daleko, że całkowicie zrezygnowali z prób i tak zwanych retakes (powtórek ujęć i scen, z których potem wybiera się tę najlepszą), co odbiło się fatalnie na jakości, a filmy zaczęły przypominać nieprofesjonalne wersje amatorkie. Szczędzono również na oprawie muzycznej, zamieniając zawodowe ekipy muzyczne, na małe grupki chałturników lub ograniczając się do kilku muzyków Elvisa.
Wardell; Don Wardell - w RCA Records odrestaurował katalog Elvisa Presleya. Otrzymał klucze do miasta Tupelo (MS) od Fundacji Elvis Presley Birthplace. W wieku trzynastu lat rozpoczął karierę w TV w nadawaniu w programie radiowym BBC „Childrens Hour”.
Całe życie zajmował się muzyką i nadawcami. Miał zaszczyt współpracować z Beatlesami, The Rolling Stones, pułkownikiem Tomem Parkerem, Henry Mancini, Ellą Fitzgerald i Timem Rice. W 1982 roku zdobył Grammy za przywrócenie nagrań Franka Sinatry z Tommy'm Dorseyem.
Don Wardell posiadał też pewną pamiątkę, mianowicie zdjęcia z wielkiego niszczenia ubrań i kostiumów Elvisa w 1971 roku (patrz post "Wielkie niszczenie kostiumów i innych ubrań Elvisa").
Wardlaw; Billie Eugenia (Wardlaw) Mooneyham - jedna z dziewczyn Elvisa z czasów zamieszkiwania w Laurderdale Courts. Chodzili w latach 1950-1952. Patrz post "♥ Kobiety - Billie Wardlaw".
Watts; Deborah Gail "Debbie" Watts - mieli dwumiesięczny romans w 1977 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Debbie Watts".
Webb; Diana (Webb) [von Welanetz] Wentworth - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Później spotykał się z nią w USA, w latach 1960-1963. Patrz post "♥ Kobiety - Diana Webb".
Weidemann; Günther Weidemann - jeden z chłopców, dzięki któremu mamy zdjęcia Elvisa z pobytu nad jeziorem Hattstein (teraz Hattsteinweiher, kiedyś także Hattstein-Weiher), w miasteczku Usingen, niecałe 20 minut jazdy na zachód od Friedbergu i Bad Nauheim, nad które czasem jeździł Elvis. Młodszy brat Petera Weidemanna. Kolega Hermann Wöhlermanna.
Weidemann; Peter Weidemann - jeden z chłopców, dzięki któremu mamy zdjęcia Elvisa z pobytu nad jeziorem Hattstein (teraz Hattsteinweiher, kiedyś także Hattstein-Weiher), w miasteczku Usingen, niecałe 20 minut jazdy na zachód od Friedbergu i Bad Nauheim, nad które czasem jeździł Elvis. Starszy brat Günthera Weidemanna. Kolega Hermanna Wöhlermanna.
Wertheimer; Alfred "Al" Wertheimer - jeden z najlepszych i najsłynniejszych fotografów Elvisa. W 1956 roku został zatrudniony przez Anne Fulchino z RCA do fotografowania wschodzącej gwiazdy Elvisa Presleya. Miał robić mu zdjęcia wszędzie, nie tylko podczas koncertów i przebywania w miejscach publicznych, ale przede wszystkim w życiu codziennym - w domu, w hotelach, z rodzicami, fanami, dziewczynami, przyjciółmi, w podróży itp. Alanna Nash napisała o nim:
"Wertheimer, podobnie jak Elvis, miłośnik nocy, podróżował z nim przez tydzień, wykonując około 3800 klatek, wszystkie nie pozowane i w naturalnym świetle, aby opisać jego życie zawodowe i osobiste – na scenie, za kulisami, w studiu nagraniowym, w domu z rodzicami i przyjaciółmi oraz w trasie ze swoimi fanami. Żaden inny fotograf nie uchwyciłby tak zaskakująco intymnych chwil ani nie spisałby kroniki tak ważnego etapu kariery Elvisa. Powstałe w ten sposób zdjęcia, eleganckie, wymowne i ikoniczne, „były prawdopodobnie pierwszym i ostatnim spojrzeniem na codzienne życie Elvisa Presleya” – napisał Wertheimer. – „Byłem reporterem, którego piórem był aparat”".
Jak przewidziała Fulchino, Al był tak dyskretny i dobry w swojej pracy, że wielu ludzi, którzy otaczali Elvisa, prawie nie wiedziało, że tam jest. Mierzył 158 cm.
Alfred "Al" Wertheimer był niemieckim emigrantem. Urodziła się 16 listopada 1929 roku w Niemczech, zmarł 19 października 2014 roku w Nowym Jorku (NY) w USA.
West; Robert Gene "Red" West - tak brzmi jego pełne imię i nazwisko, a ksywę Red otrzymał dlatego, że był rudy. Człowiek o wielu talentach - karateka, aktor, kaskader, kompozytor. Przez wiele lat jeden z najbliższych przyjaciół Elvisa, także ochroniarza, partner sparingowy karate i kompozytor kilku piosenek. Znali się ze szkoły. Tak było do czasu, kiedy został zwolniony z pracy (13 lipca 1976 roku) i razem z kuzynem Sonym Westem i Davidem Hablerem (innym ochroniarzem z Memphis Mafia) napisali książkę szkalującą Elvisa „Elvis what happened?”.
Red West rozpoczął pracować dla Elvisa w 1954 roku, początkowo jako ochroniarz i kierowca na trasach koncertowych. Ożenił się z jedną z sekretarek Elvisa. Więcej o zwolnieniu ochroniarzy i powstaniu książki w poście "Zwolnienie trzech ochroniarzy Elvisa".
Urodził się 20 listopada 1936, Memphis, Tennessee (USA). Zmarł 18 lipca 2017 roku w Memphis (w szpitalu).
West; Delbert "Sonny" West - ochroniarz Elvisa prawie od początku jego kariery, podobnie jak jego kuzyn Red West, który zwerbował go do pracy u Presleya. Trzynastego lipca 1976 roku został zwolniony z pracy i razem z kuzynem (Redem Westem) oraz Davidem Hablerem (innym ochroniarzem z Memphis Mafii) napisali książkę szkalującą Elvisa „Elvis what happened?”. Więcej o zwolnieniu ochroniarzy i powstaniu książki w poście "Zwolnienie trzech ochroniarzy Elvisa".
Urodził się 5 lipca 1937, a zmarł 24 maja 2017 roku na raka płuc. Sonny był członkiem ekipy Elvisa Presley (Memphis Mafii). Spotkał go po raz pierwszy w 1958 roku, zanim Elvis opuścił służbę wojskową w Niemczech. Później pracował dla Elvisa i był odpowiedzialny za ochroniarzy. Przez jakiś czas mieszkał w Graceland. Grał też kilku filmach Elvissa: "Kid Galahad" i "Stay away, Joe". Więcej o nim na Wikipedii (po angielsku).
Był odpowiedzialny za utrzymanie floty samochodów, motocykli, skuterów śnieżnych, wózków golfowych i wszystkiego innego, co miało silnik i koła.
Sonny był także obecny, razem z Jerrym Schillingiem, 21 grudnia 1970 roku, kiedy Elvis spotkał się z prezydentem Richardem Nixonem. Elvis był również świadkiem na jego ślubie, 28 grudnia 1970 roku.
Zobacz też notę na stronie B & K Enterprises Costume Co.
Westmoreland; Kathleen "Kathy" Westmoreland - sopranistka Elvisa, towarzysząca mu podczas koncertów od 17 sierpnia 1970 roku do końca. Zastąpiła Millie Kirkham, która z powodów osobistych nie mogła jeździć w trasy z Elvisem.
Elvis zawsze przedstawiał Kathy publiczności jako „piękną (lub małą) dziewczynkę o wysokim głosie”.
Na pogrzebie Elvisa zaśpiewała „My Heavenly Father Watches Over Me”.
W 1978 roku pojawiła się na Broadwayu „The Legend Lives”, zaś w 1979 roku zaśpiewała ścieżkę dźwiękową do telewizyjnego filmu „Elvis”. Przez krótki czas (kilka miesięcy), była także jego partnerką, o czym więcej w przyszłości, gdy będę omawiać kobiety Elvisa.
Urodziła się 10 sierpnia 1945 roku w Texarkana, Arkansas. Dorastała w Abelene, w Teksasie, z rodzeństwem Melody, Christie i Brentem. W 1962 roku siedemnastoletnia Kathy zajęła drugie miejsce w konkursie Miss Nastolatek Ameryki.
Wilbanks; Jane "Janie" Wilbanks - jedna z dziewczyn Elvisa z lat 1958-1960. Patrz post "♥ Kobiety - Jane Wilbanks".
Wilkinson; John Richard Wilkinson - gitarzysta rytmiczny w TCB Band (zespole Elvisa). Od otwarcia Las Vegas w 1969 roku do swojego ostatniego koncertu w Indianapolis w 1977 roku.
Wilkinson jest najbardziej znany ze swojej gry na gitarze w „Early Morning Rain”, którą Elvis wielokrotnie wprowadzał do programu od 1974 roku, przedstawiając Wilkinsona publiczności.
Po udarach w 1989 roku jego lewa ręka pozostała sparaliżowana i nie mógł dłużej grać na gitarze. Ale John nie poddał się i kontynuował grę. Zawsze był mile widzianym gościem na imprezach Elvisa i opublikował kilka książek o swoim życiu i karierze.
John od dawna cierpi na raka jelita grubego, ale zawsze wraca do fanów i cieszy się stabilnym stanem.
Willoughby; Robert Hanley „Bob” Willoughby - jeden z najsłynniejszych amerykańskich fotografów, nazywany „człowiekiem, który praktycznie wynalazł fotoreportaż filmowy”.
Urodził się 30 czerwca 2009 roku w Los Angeles w Kalifornii. Zajął się fotografią po otrzymaniu w prezencie aparatu na 12. urodziny. Robił zdjęcia, którymi ilustrowano artykuły o sztuce i kulturze, przede wszystkim muzyków i aktorów. Duża część popularności Willoughby'ego wynikała z jego zdolności do uchwycenia gwiazd filmowych w niestrzeżonych chwilach odpoczynku i bezbronności. Jak właśnie te z Elvisem i Sophią Loren podczas lunchu w 1958 roku.
W 1963 roku Willoughby zbudował pierwszy zdalnie sterowany aparat fotograficzny do zdjęć na planie. Doprowadziło to do innych innowacji, które umożliwiły mu robienie zdjęć identycznych z materiałem filmowym.
Fotografował do końca życia. Przez 17 lat mieszkał też w Irlandii. Ostatnie lata życia spędził w Vence we Francji, gdzie kontynuował bardzo aktywne życie zawodowe. Zmarł na raka w dniu 18 grudnia 2009 roku. Obrazy Willoughby'ego są reprezentowane przez archiwum zdjęć filmowych i telewizyjnych i mogą być oglądane publicznie na stronie mptvimages.com
Wilson; Billy Wilson - sierżant, który zastąpił byłego przełożonego Elvisa, Irę Jonesa, po tym jak Ira otrzymał rozkaz powrotu do Stanów Zjednoczonych.
Wilson; Regis Wilson - poznała Elvisa w lutym 1953 roku. Spotkali się kilka razy, a potem Elvis zaprosił ją na Senior Promt (bal absolwentów), który odbył się na początku maja 1953 roku. To było ich ostatnie spotkanie. Wkrótce po tym zdarzeniu Regis wyprowadziła się z rodzicami na Florydę. Chciała nawet zadzwonić do Elvisa i pożegnać się, ale w tamtych czasach "dziewczyny nie dzwoniły do chłopców", jak to tłumaczy. Elvis kilka dni później przyszedł ją odwiedzić i dopiero wtedy dowiedział się, że rodzina przeniosła się na Florydę.
Patrz post: "♥ Kobiety - Regis Wilson".
Wood; Natalia (Nikołajewna) (Zacharienko) "Natalie Wood" [Wagner] [Gregson] Wagner - jedna z kobiet Elvisa w 1956 roku. Patrz post "♥ Kobiety - Natalie Wood".
Wöhlermann; Hermann Wöhlermann - jeden z chłopców, dzięki któremu mamy zdjęcia Elvisa z pobytu nad jeziorem Hattstein (teraz Hattsteinweiher, kiedyś także Hattstein-Weiher), w miasteczku Usingen, niecałe 20 minut jazdy na zachód od Friedbergu i Bad Nauheim, nad które czasem jeździł Elvis. Kolega Petera i Günthera Weidemanna.
Wrenn; Bobbie Jane Ayers Wrenn - kuzynka Elvisa ze strony matki. Z pełnego nazwiska prawie nieznana, bardziej jako "Bobbie Jane".
Bobbie Jane Ayers Wrenn i jej mąż Ed odwiedzili Elvisa w Las Vegas, w lutym i sierpniu 1973 roku. Bobbie Jane Elvis przedstawił też publiczności podczas koncertu Midnight Show 21 sierpnia 1974 roku.
Bobbie Jane Ayers Wrenn, była córką Lillian Smith Fortenberry, która była siostrą Gladys Smith Presley (matki Elvisa). Bobbie była pierwszą kuzynką Elvisa (z pierwszej linii).
Wright; Rachel Faye Wright
→ Patrz hasło: "Mata; Sri Daya Mata";
X
Y
Yerushalmi; Mordechai Yerushalmi - jubiler. Wraz z żoną Victorią założył w 1976 roku firmę The Jewelers of Las Vegas. Szybko zdobył uznanie wśród najbogatszych klientów. Elvis Presley potrafił wezwać go w środku nocy do swojego apartamentu w Las Vegas, prosząc by przywiózł mu najokazalsze pierścienie. Po dziś dzień nazywany jest jubilerem gwiazd. Oprócz Elvisa kupowali u niego: Liberace, Mike Tyson (bokser), Evel Knievel (kaskader), Bill Cosby, Jerry Lee Lewis i Chuck Norris.
Yogananda; Paramahansa Yogananda - w rzeczywistości Mukunda Lal Ghosh. Jogin, mistyk, propagator krijajogi. W Polsce używa się spolszczonej wersji jego nazwiska "Joganada". Jest powszechnie czczony jako wybitny przywódca duchowy naszych czasów. Urodził się 5 stycznia 1893 roku w północnych Indiach. W 1915 roku, tuż po ukończeniu studiów na Uniwersytecie w Kalkucie, złożył śluby zakonne i został oficjalnie przyjęty do prastarego indyjskiego zakonu Swamich. Dwa lata później rozpoczął dzieło swego życia, zakładając szkołę, która od tamtego czasu rozrosła się i obejmuje wiele placówek oświatowych w całych Indiach, obok tradycyjnych przedmiotów ogólnokształcących prowadzi się w nich ćwiczenia jogi i wpaja ideały duchowe.
W 1920 roku Paramahansa Yogananda został zaproszony do Stanów (USA) na Międzynarodowy Kongres Przywódców Religijnych, gdzie wygłosił historyczną mowę "The Science of Religion". Tego samego roku założył także międzynarodową organizację Self-Realization Fellowship (Towarzystwo Urzeczywistnienia Jaźni) i pozostał już na zawsze w Stanach Zjednoczonych. Elvis czcił Yoganandę, a do Self-Realization Fellowshi wstąpił w 1965 roku.
Już jako chłopiec Yogananda poczuł pociąg do życia duchowego i szukał właściwego guru. W wieku siedemnastu lat związał się ze Swami Yukteswar Giri, mistrzem Krija Jogi. On sam został wcielony w Krija Jogę w 1884 roku przez Lahiri Mahasaya, świętego mężczyznę, który w 1861 roku otrzymał zadanie ponownego wprowadzenia starożytnej dyscypliny na świat - Krija Jogi.
W przeciwieństwie do wielu świętych mężów Yogananda doradzał większości swoich uczniów, aby kontynuowali swoje dotychczasowe codzienne życie dokładnie tak, jak poprzednio. Dla niego życie w oświeconym stanie nie wymagało wyrzeczenia się świata i bycia ascetą (pozostania mnichem). Nie czyni rozróżnienia między hinduskimi, muzułmańskimi, chrześcijańskimi i żydowskimi zwolennikami, a dla ubogich z najniższej kasty był tak gościnny jak dla maharadży.
Paramahansa Yogananda założył swoją siedzibę w Los Angeles w 1925 roku. Wielokrotnie wykładał i rozpowszechniał wiedzę na temat wierzeń hinduskich, a także korzyści jakie płyną z Krija Jogi, gdziekolwiek się udał. W 1946 roku opublikował swoją autobiografię, która zawierała historie wielu świętych mężów i opis mocy, jakie posiadali.
Zmarł 7 marca 1952 roku w Los Angeles. Wyznawcy utrzymują, że osiągnął mahasamadhi (stan opuszczenia ciała), praktykowany przez zaawansowanych joginów - od śmierci różni się tym, że przebiega świadomie, jednak nie jest samobójstwem.
Więcej o Yoganadzie na Wikipedii (pl.) oraz w poście "Elvis i sztuki medytacji".
Elvis czcił Yoganandę, studiował jego książki, a do Self-Realization Fellowshi wstąpił w 1965 roku.
Young; Deborah Delaine (Young) Presley Brando - prawdopodobnie biologiczna córka Elvisa z jego związku z Barbarą Jean (Lewis) Young. Patrz post "♥ Kobiety - Barbara Jean Lewis"
Z
Zehetbauer; Anjelika Zehetbauer - jedna z kobiet Elvisa w Niemczech. Patrz post "♥ Kobiety - Anjelika Zehetbauer".
* * *
P. S.
Początkowo zamierzałam przygotować tę stronę kompleksowo i wrzucić wszystko od razu. Jednak wtedy, zapewne powstałaby dopiero za kilka lat. :) Zmieniłam koncepcję, ważniejsze i mniej znane nazwiska będę się starała wpisywać sukcesywnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
1. --- Najedź kursorem myszy na słowa "Wpisz komentarz" w białej ramce i kliknij.
2. --- Następnie kliknij strzałkę (▼) po słowach "Skomentuj jako:".
3. --- Po rozwinięciu listy wybierz pozycję trzecią "Nazwa / adres URL".
4. --- W polu "Nazwa" wpisz dowolny NICK, którym będzie sygnowany Twój komentarz.
5. --- Po wpisaniu nicka, kliknij w przycisk "Dalej", a następnie w białym polu wpisz treść komentarza.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pola "adres URL" nie wypełniamy, chyba, że ktoś ma swoją stronę i chce ją tu podać.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Instrukcja graficzna tu:
https://elvisownia.blogspot.com/p/nick-w-komentarzu-instrukcja-graficzna.html