Dwie starożytne rzeźby w kamieniu, w których dopatrzono się podobieństw do Elvisa. Niemniej rzeźby te są też dobrym przykładem manifestowania się wizerunku Elvisa, o czym pisałam w poście "Zjawiska paranormalne w życiu Elvis". I nie chodzi tu nawet o rzeczywiste podobieństwo, ale o to jak my je odbieramy, jakie są nasze pierwsze skojarzenia po ich zobaczeniu.
Przykład pierwszy
Pierwsza rzeźba ma prawie 2100 lat i pochodzi z Królestwa Kommagene, położonego na terenie Azji Mniejszej, na obszarze ograniczonym z jednej strony górnym biegiem Eufratu, a z drugiej - górami Anty-Taurus. Dziś teren ten leży w południowej Turcji, w pobliżu granicy z Syrią.
Kamienna głowa została znaleziona na górze Nemrut, gdzie czwarty król Antiochus I Theos, który był najpotężniejszym władcą Kommagene, wybudował ośrodek kultu. Panował w latach 70-38 p.n.e. lub 69-36 p.n.e. (w zależności od źródła).
Obiekt odkryto przez przypadek w 1881 roku, kiedy to Karl Sester, niemiecki inżynier, na polecenie Imperium Osmańskiego wytyczał szlaki komunikacyjne. Karl Sester zaplanował wytyczenie trasy przez wschodnią Anatolię w oparciu o przebieg starożytnych szlaków komunikacyjnych i tak dotarł do góry Nemrut. Pierwsza ekspedycja naukowa przybyła tam w następnym roku, ale później świat naukowy zapomniał o niej (Nemrut) na lata. Dopiero w 1939 roku, Friedrich Karl Dörner, przybył do wschodniej Anatolii i rozpoczął systematyczne badania tej góry, przerwane wybuchem II wojny światowej, ale powrócił do Nemrut po wojnie aby je kontynuować. Krótko po nim na miejsce przybyła archeolożka Theresa Goell, która poświęciła Nemrut dosłownie wszystko, nazywano ją "Królową Góry". Według niej, góra Nemrut nie przyciągała wystarczającej uwagi naukowców z powodu jej specyficznych warunków historycznych, a także geograficznych. Góra była "zbyt orientalna" dla archeologów klasycznych, badających cywilizacje starożytnej Grecji i Rzymu, a jednocześnie "zbyt klasyczna" dla orientalistów. W latach 50. na górze Nemrut pracowały dwa zespoły badawcze - kierowane przez Dörnera i przez Goell. Na mocy porozumienia Goell kierowała pracami na szczycie Nemrut, korzystając z pomocy Dörnera jako epigrafika, odczytującego inskrypcje naskalne. Dörner natomiast prowadził wykopaliska u podnóża góry, z Goell jako asystentką. W tym układzie Karl Dörner i Tess Goell współpracowali nieprzerwanie od 1953 do 1956 roku, a po krótkiej przerwie, po raz ostatni w 1958 roku. Później świat naukowy kolejny raz zapomniał o Nemrut na kilkanaście lat. Zainteresowanym tematem polecam bardzo ciekawy artykuł "Mount Nemrut" na tureckiej stronie archeologicznej. W 1987 roku góra Nemrut została wpisana na listę światowego dziedzictwa
UNESCO, aby mogła być chroniona i zachowana dla przyszłych pokoleń.
O efektach pracy tej dwójki (Karla Dörnera i Tess Goell), w 1956 roku poinformował amerykański miesięcznik naukowy "Scientific American" z lipca 1956 roku. Na stronie tytułowej tego numeru znalazło się zdjęcie głowy czwartego, najpotężniejszego króla Kommageny, Antiochusa I Theosa, na tle góry Nemrut. To wtedy świat "elvisowy" dopatrzył się niezwykłego podobieństwa swojego bożyszcze do kamiennego oblicza króla Kommageny, Antiochusa I Theosa.
Podobieństwo do Elvisa najlepiej widać, gdy patrzymy na rzeźbę z oddali i na wprost, na przykład na zdjęcie okładki czasopisma "Scientific American" z lipca 1956 roku. Patrząc na kamienną głowę z bliska lub z innej perspektywy, nie jest ono już tak uderzające. Duże znaczenie ma tu też naświetlenie obiektu.
Trudno znaleźć odpowiednie zdjęcie Elvisa Presleya do porównań, bo nawet jeśli jego głowa jest na nim w tym samym położeniu, co na rzeźbie, to zawsze patrzy w przeciwstawną stronę, podczas gdy król Antiochus I Theos patrzy na wprost.
Po opublikowaniu "Scientific American" w lipcu 1956 roku, czyli w roku, w którym Elvis Presley stał się najbardziej znanym piosenkarzem na świecie, środowisko mu sprzyjające natychmiast uznało tę korelację czasową za znak od losu, będący potwierdzeniem jego wielkości i wróżbę wielkiej kariery na przyszłość. Co się w pełni spełniło, jak można już powiedzieć z dzisiejszej perspektywy.
Podobieństwo Elvisa do twarzy widocznej na rzeźbie jeszcze większe wrażenie wywarło na osobach, którym szczególnie blisko do świata ezoterycznego i metafizycznego. Dla tej grupy osób rzeźba stała się później niejako dowodem potwierdzającym jego wcześniejsze wcielenia, te o rzymskim rodowodzie. Chociaż odczyty jego wcześniejszych wcieleń wskazywały iż najczęściej bywał dostojnikiem egipskim lub kapłanem, głównie w Memphis (tym w Starożytnym Egipcie), to było też kilka rzymskich wskazań (a także jedno perskie, atlantydzkie oraz amerykańskie z okresu wojny secesyjnej).
Może kiedyś w przyszłości napiszę post o tych odczytach, karmie i wcieleniach, bo to niezmiernie interesujące rzeczy i jakże spójne z życiem współczesnym Elvisa.
Głowa czwartego, najpotężniejszego króla Królestwa Kommagene - Antiochusa I Theosa, w zestawieniu ze zdjęciami Elvisa oraz okładka czasopisma naukowego "Scientific American" z lipca 1956 roku
Przykład drugi
W 2008 roku na jednej z aukcji domu Bonhams wystawiono inną kamienną rzeźbę, której właściciel, australijski kolekcjoner Graham Geddes (rzekomo najbardziej znany na świecie), nadał przydomek "Elvis".
Rzeźba powstała około 1800 lat przed narodzinami Elvisa, pochodzi z drugiego wieku po Chrystusie, lecz nie doszukałam się gdzie dokładnie i kiedy ją znaleziono. Jak napisano:
"Rzymski "Elvis" to w rzeczywistości marmurowe akroterium*, które jest rodzajem ornamentu architektonicznego spotykanego w sarkofagach (kamiennych grobowcach lub komorach grobowych), gdzie służy do dekoracji.
Akroterium należało do kolekcji Geddesa w Melbourne (Australia), jednego z najbardziej znanych kolekcjonerów starożytności na świecie. Rzymski Elvis został wystawiony na aukcję w październiku 2008 roku".
* Akroterium - inaczej naszczytnik - ornament w postaci posągu (nie tylko) umieszczany na rogach i szczytach budowli antycznych.
Jednak najciekawsze jest to, co powiedział ekspert od antyków, Georgiana Aitken:
"Nie wiem, po co był ten tupet* [red. nad czołem], bo z tego, co mi wiadomo, nie była to ówczesna fryzura".
* Tupet - półperuka ukrywająca łysinę nad czołem lub kosmyk włosów, spiętrzony nad czołem.
Takie ułożenie włosów nie było wówczas praktykowane (peruk też nie), a to znaczy iż osobnik, którego sportretowano na akroterium, miał swój styl, wyróżniał się, nosił się inaczej jak pozostali, a to bardzo pasuje do Elvisa. To także kolejny argument dla badających metafizyczną przeszłość Elvisa, niejako potwierdzający jego rzymskie wcielenia.
Tytułem uzupełnienia w nawiązaniu do rzymskich wcieleń Elvisa. Było ich kilka w różnych okresach starożytnego Rzymu, który obejmuje:
- Królestwo Rzymskie – od 753 roku p.n.e. (od początków miasta) do roku 509 roku p.n.e., - Republikę Rzymską – lata 509–530 p.n.e., - Cesarstwo Rzymskie – od 30 roku p.n.e. do 1453 roku n.e. W 395 roku n.e. nastąpił ostateczny podział cesarstwa na dwa niezależne państwa:
- Cesarstwo Zachodniorzymskie – zlikwidowane w 476 roku (upadek Konstantynopola), - Cesarstwo Wschodniorzymskie (później Cesarstwo Bizantyńskie) – upadło w 1453 roku.
Czyli na przestrzeni ponad 2200 lat.
Rzymskie akroterium z głową przypominającą Elvisa Presleya (zwłaszcza fryzurą) oraz kilka zdjęć Elvisa z podobną burzą włosów na głowie
Kiedy lepiej przyjrzymy się tym rzeźbom, to podobieństwo do Elvisa nie będzie już tak oczywiste. Jednak jak zauważyła Natasha Romanzoti, portugalska dziennikarka:
"To przykład tego, że nawet przy całej różnorodności i subtelności ludzkich cech,
niektóre kombinacje mają nieoczekiwaną zdolność do powtarzania się".
Kiedyś widziałam taki film naukowy o podobieństwach ludzi (tytułu nie pamiętam). Powiedziano w nim, że każdy z nas ma gdzieś tam w świecie przynajmniej jednego sobowtóra. Z tej prawidłowości korzystają nawet firmy ochroniarskie, gdy w celu ochrony swoich klientów z najwyższego świecznika, poszukują ich sobowtórów, aby zmylić wścibskich dziennikarzy, paparazzich, czy też potencjalnych zamachowców. Także filmowcy, kiedy szukają odtwórcy jakiejś biograficznej postaci.
Nie są to jedyne takie przykłady, znajdziemy ich więcej. Powyżej umieściłam tylko te dwa, które podsunęła mi Aga w komentarzu pod jednym z postów.
P. S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie będzie można zobaczyć w większym rozmiarze.
Nazwa najczęściej spotykana:White Concho Suit Nazwa alternatywna:White Silver Rings Suit Inne nazwy: White That's The Way It Is Suit, White TTWII Suit Linia / Seria:Karate Style Kolor wiodący:biały Linia kolorystyczna: (nie dotyczy) Części kompletu:1 Ilość elementów:2
kombinezon - biały, z poszerzonymi w szpic rękawami u dołu z rozcięciem, ale bez guzików; rozcięcie na torsie wykończone dużymi srebrnymi pierścieniami, tak jak kołnierz, spody rękawów aż do ich krawędzi i boki nogawek od pasa po krańce nogawek; bez fałd; kołnierz napoleoński, zdobiony pierścieniami;
pasek I - biała makrama, zdobiona srebrnymi pierścieniami; z długimi sznurami, na których umieszczono srebrne pierścienie, zakończonymi supłami na wysokości kilku centymetrów; końcówki poniżej supłów rozplecione, tworząc małe pomponiki (opis wersji piątej pasa);
pasek II - złoty, metalowy; składający z kilku równych, prostokątnych blaszek i klamry zdobionej szafirami, cyrkoniami i rubinami; nazywany "Gold Attendance";
Ilość egzemplarzy: prawdopodobnie trzy lub więcej (patrz opis); Chustki dla publiczności:białe, czerwone (być może także inne); Projekt i wykonanie: Bill Bellew, IC Costume Co.; Używany na koncertach:
11 sierpnia 1970 roku, o godzinie 20:15 (Dinner Show), International Hotel, Las Vegas, NV (pas oryginalny);
12 sierpnia 1970 roku, o godzinie 20:15 (Dinner Show), International Hotel, Las Vegas, NV (pas oryginalny, makrama z rzemieni);
26 lipca 1971 roku, o godzinie 24:00 (Midnight Show), Sahara Hotel, Lake Tahoe, NV (Gold Attendance Belt);
być może w Sezonie 2 (od 26 stycznia do 24 lutego 1970 roku) w International Hotel w Las Vegas NV (dokładne daty nie są znane);
podczas innych koncertów Sezonu 3 (od 10 sierpnia do 08 września 1970 roku) w International Hotel w Las Vegas NV (dokładne daty nie są znane);
być może w Sezonie 4 (od 26 stycznia do 23 lutego 1971 roku) w International Hotel w Las Vegas NV (dokładne daty nie są znane);
podczas innych koncertów w Sezonie 1 (od 20 lipca do 02 sierpnia 1971 roku) w Sahara Hotel w Lake Tahoe;
Opis:
Ponoć jumpsuit "White Concho Suit" Elvis użytkował intensywnie w 1970 roku, dlatego dziwi tak mała ilość znanych dni koncertowych, w których w nim wystąpił, zaledwie dwa. Potwierdzeniem tejże informacji zdaje się być ilość kostiumów - przynajmniej cztery - i kilka wersji pasów.
Z 1971 roku znamy tylko jedną datę, 26 lipca 1971 roku, o godzinie 24:00 (Midnight Show), w Sahara Hotel, w Lake Tahoe. Podczas tego koncertu Elvis do jumpsuitu "White Concho Suit" założył pas "Gold Attendance", który otrzymał od International Hotel w Las Vegas w 1969 roku. Od lat wszyscy się zastanawiają, czy występ Elvisa w lipcu 1971 roku w tym jumpsuicie i pasie był tylko epizodyczny, czy wystąpił w tej kombinacji więcej razy? Czy tylko w Sahara Hotel w Lahe Tahoe, czy także w innych lokalizacjach?
Jeśli chodzi o chusteczki, to w zasadzie prawie nie mamy zdjęć Elvisa z nimi na szyi podczas występów w "White Concho Suit". Widziałam tylko dwa takie zdjęcia. Jedno z Las Vegas (1970 rok) w białej i jedno z Lake Tahoe (1971 rok) w czerwonej.
Jak wynika ze znanych nam zdjęć, Elvis w 1970 roku do jumpsuitu "White Concho Sui" zakładał na scenę oryginalny pas do niego dedykowany - "White Concho Macrame Belt". Natomiast na jedynej fotografii z 1971 roku, jaką ja znam, ma na sobie pas "Gold Attendance Belt". Rzekomo włodarze International Hotel, od których dostał ten pas w 1969 roku, czuli się rozczarowani, że nie widują go w nim na scenie. W związku z tym Elvis zobowiązał się, że będzie go nosił przez cały 1971 rok. I tak faktycznie było. Trochę nad tym ubolewam, bo przez to zobowiązanie prawie nie mamy zdjęć Elvisa w oryginalnych pasach, jakie przygotowano do kostiumów na 1971 rok.
Niewykluczone iż nosił go także z innymi pasami. Na przykład do jumpsuitu "White Chain Suit", z tej samej partii kostiumów wykonanych na 1970 rok, zakładał aż sześć różnych pasów! Dlatego nie ma pewności czy do "White Concho Suit" używał tylko tych dwóch, czy także innych, lecz po prostu brak odpowiednich zdjęć.
W "White Concho Suit" możemy zobaczyć Elvisa w filmie dokumentalnym “Elvis that’s the way It Is” (1970), dlatego też jedną z jego nazw jest "White That's The Way It Is Suit". Kolejna to "White Silver Rings Suit", od srebrnych pierścieni zastosowanych zarówno w zdobieniu jumpsuitu, jak i pasa do niego dedykowanego.
Natomiast jeśli chodzi o nazwę "White Concho Suit", w niektórych źródłach "Concha", z "a" zamiast "o" na końcu lub "Conchos", z "s" na końcu, znalazłam informacje, według których nazwa ta rzekomo pochodzi od meksykańskiego słowa "concha", które ma oznaczać "metalowy pierścionek". Aczkolwiek język meksykański nie istnieje, w Meksyku używa się języka hiszpańskiego, więc sprawdziłam - nie ma w nim podobnego słowa, najbliższe to "cono" - szyszka. Z kolei w angielskim "conch", to "muszla". Oczywiście to nie oznacza, że informacja ta jest błędna. Być może to jakieś słowo zwyczajowe, które oficjalnie nie występuje w słowniku, pochodzące z jednego z języków, które w Meksyku używane były przed skolonizowaniem kraju przez Hiszpanów.
Replikę jumpsuitu "White Concho Suit" można kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co. za 1.400,- dolarów. Zwykle tę informację podaję na końcu, lecz postanowiłam zmienić nieco układ z uwagi na dane o kombinezonach i pasach "Concha", które dla tego kostiumu muszę omówić w inny sposób, żeby ktokolwiek cokolwiek z tego zrozumiał.
W przypadku jumpsuitu "White Concho Suit" i jego pasów mamy wyjątkowo zagmatwaną sytuację. Jest trochę informacji pochodzących z wiarygodnych źródeł, lecz one wcale nie są spójne. Dlatego w przypadku tego jumpsuitu postanowiłam wyodrębnić jego poszczególne egzemplarze oraz pasy, tak aby ich ilość i charakterystyka były bardziej czytelne i zrozumiałe.
KOMBINEZONY
Oficjalnie mówi się o dwóch jumpsuitach "White Concho Suit", nieoficjalnie o czterech. O dwóch wspominał Bill Belew w LOA jaki dołączono do aukcji czwartego kostiumu. Natomiast kolekcjonerzy, otoczenie Elvisa oraz fani najczęściej mówią o trzech. W tym przypadku rozsądek nakazuje bardziej wierzyć informacji od Billa Belewa, aczkolwiek należy wziąć przy tym pod uwagę kilka faktów. Bill przygotowywał tysiące kostiumów (nie tylko dla Elvisa, patrz post "Projektanci Elvisa Presleya"), w tym wiele dubli, więc mógł już nie pamiętać ile dokładnie egzemplarzy "White Concho Suit" wykonał, zwłaszcza po tylu latach jakie upłynęły od 1970 roku. Wiedział, że jeden kostium jest w Graceland, z drugim przyszła do niego Sheila Ryan i to potwierdził w swoim LOA.
Pierwszy "White Concho Suit"
Pierwszy egzemplarz to jeden z dwóch w jakim najczęściej widzimy Elvisa na zdjęciach ze sceny. Gdzie obecnie się znajduje, nie wiadomo.
Miał niestabilny kołnierz, który szybko ulegał wypłaszczeniu i co najważniejsze podwójne zaszewki na torsie, po dwie z każdej strony przodu i tyłu, czyli razem osiem - prawdopodobnie jako jedyny. W każdym
razie nie ma ich żaden z trzech pozostałych egzemplarzy jakie znamy.
Jak wynika ze zdjęć, podwinięcia nogawek były średniej wysokości (głębokości).
SĄ zdjęcia potwierdzające jego użycie na scenie.
Drugi "White Concho Suit"
Przyjmijmy, że drugi to ten, który od lat widzimy na ekspozycji w Graceland. On również ma wiotki, opadający, wypłaszczający się kołnierz, co w późniejszych wersjach "White Concho Suit" zostało skorygowane, ale ... Ma pojedyncze zaszewki! Czyli nie jest to ten premierowy "White Concho Suit" Elvisa, z podwójnymi zaszewkami, który widzimy na nim
na zdjęciach z koncertów.
On również ma podwinięcia nogawek na średniej wysokości. Pierwszy i drugi w zasadzie są takie same, jedyna różnica tkwi w ilości zaszewek. W nim także widzimy Elvisa na wielu zdjęciach ze sceny.
Ten egzemplarz (z wiotkim kołnierzem i pojedynczymi zaszewkami) ma kilka uszkodzeń widocznych na zdjęciach lepszej jakości. Jedno na wysokości prawej piersi, bliżej pachy (największe, najbardziej rozległe - kilka centymetrów kwadratowych) i dwa mniejsze punktowe po lewej stronie torsu, bliżej rozcięcia. Uszkodzenia te powstały w wyniku mocnego naciągnięcia (zahaczenia, przyskrzynienia), które trwale uszkodziło strukturę materiału po czym nie wrócił on do swojej poprzedniej formy.
Wątpię by Graceland miało jeszcze jakiś egzemplarz w magazynach, chociaż po ujawnieniu w 2020 roku, że są w posiadaniu także drugiego kostiumu "White Chain Suit", niczego wykluczyć nie można.
SĄ zdjęcia potwierdzające jego użycie na scenie.
Trzeci "White Concho Suit"
Trzeci egzemplarz "White Concho Suit" był licytowany na aukcji Sotheby's, zatytułowanej "Collector's Carrousel", 22 czerwca 1991 roku.
Ofertę zilustrowano zdjęciem jakiegoś "White Concho Suit" ze stojącym kołnierzem, pojedynczymi zaszewkami na torsie i bardzo wysokim podwinięciem nogawek (tak na oko, od kilkunastu do nawet 20 centymetrów).
Lecz, czy to właśnie ten kostium, widoczny na zdjęciach załączonych do aukcji (na czarnym tle) wtedy zlicytowano? Są pewne wątpliwości. Prawdopodobnie biorą się one z powodu utracenia na przestrzeni lat wiedzy o pewnych faktach (ich zatarcia się).
Faktycznie można trafić na informację, że jakiś "White Concho Suit" został sprzedany w latach 90., który obecnie jest w prywatnych rękach. Najprawdopodobniej chodzi tu właśnie o wspomnianą aukcję Sotheby's z 1991 roku. I rzeczywiście, nieliczne źródła mówiące o sprzedaży "White Concho Suit" w latach 90. się na nią powołują, ale większość w żaden
sposób nie uściśla jak i kiedy doszło do transakcji, tylko podają bardzo ogólnie, że został sprzedany w latach 90.
Dlatego z czasem pojawiły się różne spekulacje, co do tego jaki jumpsuit w rzeczywistości wówczas sprzedano, w sensie, który egzemplarz "White Concho Suit":
ten widoczny na zdjęciach na czarnym tle dołączonych do aukcji (trzeci),
zaginiony egzemplarz (pierwszy) z podwójnymi zaszewkami,
egzemplarz (czwarty), który Elvis sprezentował Sheili Ryan.
ad. 1.
To wydaje się najbardziej oczywiste, przy założeniu iż kostium widoczny na czarnych fotografiach, jest tym, który wtedy wystawiono. Czyli, że to jego sfotografowano, a nie posłużono się zdjęciami innego egzemplarza "White Concho Suit" (co jest nagminne przy tworzeniu ofert).
Niestety nigdy nie spotkałam żadnego zdjęcia Elvisa z koncertu, na którym byłyby widoczne te bardzo wysokie podwinięcia nogawek. Dlatego albo nigdy w nim nie wystąpił, albo nie ma zdjęć, na których można go jednoznacznie
rozpoznać.
ad. 2.
Aukcja Sotheby's z 1991 roku, związana ze sprzedażą "White Concho Suit", to jedyna dziś jeszcze pamiętana. Nie wiemy co stało się z "White Concho Suit" z podwójnymi zaszewkami (pierwszym), jaki znamy ze zdjęć na scenie, a jednocześnie nie znamy egzemplarza (trzeciego), który w ofercie aukcyjnej zilustrowano zdjęciami na czarnym tle. W związku z czym zaczęto się zastanawiać, czy to nie pierwszy egzemplarz wtedy sprzedano, a załączone zdjęcia przedstawiają tylko jakąś replikę.
Nawet jeśli na tej aukcji Sotheby's w 1991 roku sprzedano jednak pierwszy egzemplarz, to zdjęcia na czarnym tle i tak przedstawiają jeden z oryginalnych "White Concho Suit", a nie replikę. Firma B & K Enterprises Costume Co., która wówczas zaczęła produkować repliki zbliżone wyglądem do oryginałów wystartowała dopiero na przełomie 1992 i 1993 roku. Zatem nie było wtedy na rynku jeszcze tak wiernych replik, które można by pomylić z oryginałem. Ba, nawet nie było wtedy żadnej firmy, która produkowałaby repliki, B & K Enterprises Costume Co. była taką pierwszą. Impersonatorzy załatwiali sobie wówczas kostiumy własnym sumptem i były one tylko w stylu tych Elvisa.
ad. 3.
Z kolei podpinanie pod aukcję Sotheby's z 1991 roku kostiumu należącego do Sheili Ryan Caan, jest totalnym nieporozumienie, mającym swoje źródło w aukcji Juliena, jaka odbyła się 17 maja 2014 roku, na której wystawiono ten egzemplarz (czwarty).
W opisie przedmiotu aukcyjnego, jumpsuitu "White Concho Suit" (czwartego), tejże aukcji Juliena, na końcu dodano:
"Proweniencja Lot 485, "Collector's Carrousel", Sotheby's, 22 czerwca 1991 roku",
co oznacza, że opis ten zaczerpnięto z innej aukcji takiego samego lub tego samego kostiumu, która odbyła się 22 czerwca 1991 roku w domu aukcyjnym Sotheby's.
Kluczem jest tu pytanie "takiego samego", czy "tego samego"? Nic nie wskazuje na to żeby kostium licytowany na aukcji Juliena w 2014 roku, ten należący do Sheili Ryan Caan, był sprzedawany już wcześniej, jak można zinterpretować ten dopisek. Po prostu dom aukcyjny uprościł sobie zadanie kiedy przenosił ofertę licytacyjną z katalogu papierowego na stronę internetową, będącą platformą dla kupców licytujących zdalnie i wszystkich zainteresowanych opisem przedmiotu aukcji, którzy nie nabyli wersji papierowej katalogu. To powszechna praktyka, kiedy to opisy i zdjęcia ściąga się z poprzednich aukcji danego przedmiotu, jeśli takie były. Właśnie tak fotografie kostiumu z aukcji Sotheby's w 1991 roku, znalazły się również na stronie aukcji Juliena w 2014 roku. Stąd też ten dopisek, ponieważ skorzystano z materiałów innego domu aukcyjnego. Kiedy porównamy zdjęcia jumpsuitu z wystawy przedaukcyjnej w HRC w Nowym Jorku z tymi na stronie internetowej (na czarnym tle), przekonamy się, że nie jest to tenże sam egzemplarz jumpsuitu "White Concho Suit". Zatem Julien nie tylko zaczerpnął opis przedmiotu z aukcji Sotheby's w 1991 roku, ale również zdjęcia przedmiotu aukcyjnego ("White Concho Suit" na czarnym tle), którymi ją wówczas zilustrowano.
Załączone listy LOA, od Sheili Ryan i Billa Belewa, nie są datowane. Sheila Ryan zmarła 18 września 2012 roku, a od 2014 roku (być może już wcześniej) na aukcje zaczęły trafiać różne rzeczy jakie dostała od Elvisa w prezencie. Z kolei Bill Belew zmarł 7 stycznia 2008 roku. A zatem LOA od Sheili Ryan powstało przed 18 września 2012 roku, a Billa Belewa przed 7 stycznia 2008 roku. Zatem one nie pomogą nam w dojściu do prawdy.
Zgodnie z powyższym nie można kategorycznie wykluczyć iż to czwarty, a nie trzeci egzemplarz "White Concho Suit" był licytowany na aukcji Sotheby's, 22 czerwca 1991 roku. Niestety dziś już nic o niej nie wiemy, podobnie jak tego, kto go wystawiał, jak wszedł w jego posiadanie, czy został sprzedany, a jeśli tak, to komu i za ile? Teoretycznie mogło być tak, że wtedy wystawiła go jeszcze sama Sheila Ryan, ale ponieważ nie poszedł, więc pozostał u niej w domu do jej śmierci w 2012 roku, w co ja osobiście nie wierzę.
Niemniej jeśli chodzi o aukcję Juliena (2014), bliżej mi do opcji "taki sam" (czyli czwarty), a nie "ten sam" (trzeci).
BRAK zdjęć potwierdzających jego użycie na scenie.
Czwarty "White Concho Suit"
Czwarty kostium na aukcję Juliena w 2014 roku [dane aukcji: Music Icons, Legends and Rebels 2014 (#51714) 05/17/2014; Lot #481 of 724: ELVIS PRESLEY STAGE WORN JUMPSUIT; Estimate: $80,000 - $100,000; 05/17/2014 10:00 AM EDT CLOSED!; Lot closed - Winning bid:$200,000 (6 bids)], dostarczyła rodzina Sheil Ryan Caan (byłej przyjaciółki Elvisa), która po jej śmierci 18 września 2012 roku, zaczęła wyprzedawać pamiątki po Elvisie. Został zlicytowany za 200.000,- dolarów.
Ma również pojedyncze zaszewki, ale od pozostałych różni się tym, że niewielkie fragmenty srebrnych pierścieni, w postaci małego kwadratu na każdym z nich, są złote. Niestety na zdjęciach z wystawy przedaukcyjnej nie widać dołów nogawek, więc nie wiemy jak wysokie miały podwinięcia.
Jumpsuit ten można było oglądać na wystawie przedaukcyjnej w Hard Rock Cafe, na Times Square w Nowym Jorku.
Jak twierdzi Sheila Ryan w swoim LOA, dostała ten kostium od Elvisa w prezencie. I ja bym tej informacji w żaden sposób nie kwestionowała. Niemniej kiedy został wystawiony na aukcję pojawiły się głosy, właśnie z powodu wcześniej wspomnianych różnic, iż jumpsuit ten przygotowano już po śmierci Elvisa, w ramach umowy z Graceland, o zwrocie z I.C. Costume Co. Billa Belwa, wszystkich kostiumów Elvisa, w tym tych, które trafiły do reparacji i poprawek, nowych ukończonych, a także będących w fazie tworzenia (zaczętych i niedokończonych). Być może wśród tej partii kostiumów był także jakiś "White Concho Suit", lecz z pewnością nie ten. Jeśli w ogóle, to jakiś kolejny egzemplarz, ewentualnie ten wystawiony później na aukcji Sotheby's w 1991 roku, czyli trzeci.
Jumpsuit od Sheili wygląda fatalnie, jest cały wymięty, ale ponadto nie widać na nim jakichś oznak wielkiego zużycia. Prawdopodobnie ten kombinezon był używany w 1971 roku, o ile w ogóle. Uważam tak ponieważ na żadnym zdjęciu z 1970 roku nie wypatrzyłam złotych elementów na pierścieniach, co oczywiście nie jest miarodajne, to tak mały detal iż trudno go wyłapać nawet na lepszych zdjęciach, a takich nawet nie ma (w każdy razie w przestrzeni publicznej). Z kolei w 1971 roku Elvis założył do tego kostiumu na scenę złoty pas "Gold Attendance", co sugeruje, że pierścienie kostiumu mogły mieć złote fragmenty. Poza tym jeden z pasów "Concho" miał złote i srebrne pierścienie, a nie znamy go ze sceny w 1970 roku. Z 1971 roku także nie, acz z tego roku mamy zaledwie jedno zdjęcie Elvisa w "White Concho Suit", choć wiemy, że wystąpił w nim więcej razy.
BRAK zdjęć potwierdzających jego użycie na scenie.
Pierwsze dwa egzemplarze miały miękkie kołnierze, z tendencją do wypłaszczania się. Trzeci
i czwarty (jak i ewentualne następne, o czym za chwilę) bardzo sztywne, które nie opadały.
Jeśli chodzi o drugi egzemplarz, ten widywany na wystawach w Graceland, też mamy dziwną sytuację, mianowicie nie na wszystkich zdjęciach lepszej jakości widoczne są jego uszkodzenia, co może sprawiać wrażenie iż mają dwa identyczne egzemplarze. Na ostatnich dwóch zdjęciach w bloku fotografii z wystaw, możecie zobaczyć "White Concho Suit" z mocno usztywnionym kołnierzem., podczas gdy na wcześniejszych wystawach mogliśmy oglądać tylko egzemplarz z miękkim kołnierzem, który raz był prezentowany na płasko innym razem stawiano go na sztorc. Niemniej nie trzeba być szczególnie spostrzegawczym by zauważyć różnice w załamaniu kołnierza - tam gdzie ustawiono miękki kołnierz na sztorc załamanie jest okrągłe z wyraźnie widoczną tendencją opadania (rozpłaszczania się), a możemy je przyrównać do odwróconej litery "U", natomiast tam gdzie mamy już wersję mocno usztywnioną, załamanie jest ostre, w kształcie odwróconej litery "V". W związku z tym pytanie - czy to kolejna wersja "White Concho Suit" (hipotetycznie piąta), czy po prostu to nadal drugi egzemplarz, w którym kołnierz powtórnie wymodelowano (usztywniono) na potrzeby ekspozycji? To drugie, w przypadku akurat tych dwóch zdjęć, bo doszukałam się uszkodzeń na jumpsuicie. Lecz na jednej z wystaw, tam gdzie stoi obok "White Chain Suit" i "White Red Ladder Suit" oraz na drugiej, gdzie stoi obok "White Pinwheel Suit", nie widać żadnych uszkodzeń na "White Concho Suit" (drugim). Zatem może i mają tę wersję kostiumu w dwóch egzemplarz, z uszkodzeniami i bez.
Dwa zdjęcia drugiego "White Concho Suit" na ekspozycjach Graceland, z dwóch różnych okresów, z kołnierzem rozłożonym i postawionym. Zaznaczyłam na nich uszkodzenia tego egzemplarza
Jeden jumpsuit "White Concho Suit", z pojedynczymi zaszewkami na torsie i bardzo niskim zagięciem nogawek, jest wystawiony w budynku Smoky Mountain Opry, w Pigeon Forge TN. Oni też utrzymują (podobnie jak HR), że wszystkie eksponaty po artystach wystawione w przepastnym lobby obiektu, to oryginały. Lecz czy wyeksponowany tam "White Concho Suit" wraz z jednym z pasów (szóstym), to rzeczywiście oryginał, nie wiem. Czyżby szósty (hipotetycznie)? A jeśli tak, to skąd go mają? Trudno powiedzieć. Wypożyczono go z Graceland, zakupiono od osoby prywatnej, czy może pochodzi z aukcji Sotheby's w 1991 roku?
Z aukcji Sotheby's na pewno nie. Egzemplarz w budynku Smoky Mountain Opry, w Pigeon Forge TN, ma najniższe zagięcie nogawek, tymczasem na aukcji w 1991 roku sprzedano kostium z najwyższym podwinięciem, o ile załączone do aukcji zdjęcia przedstawiały rzeczywiście sprzedawany egzemplarz, a nie jakiś inny "White Concho Suit". Aczkolwiek firmy aukcyjne przygotowując oferty rzadko same fotografują przedmioty, zwykle posiłkują się tym, co otrzymają od wystawiającego lub pozyskują zdjęcia z innych źródeł (na przykład wcześniejszych aukcji, czy internetu).
Jest jedno zdjęcie Elvisa na scenie, właśnie z pasem szóstym i w jumpsuicie "White Concho Suit", w którym podwinięcia wydają się być równie niskie jak te w Pigeon Forge. Jednak nie są one na tyle wyraźne, żeby mieć stuprocentową pewność iż to kolejna wersja "White Concho Suit". Poza tym są wątpliwości, czy jest na nim rzeczywiście Elvis.
Niemniej gdyby się okazało, że ten drugi-drugi egzemplarz w Graceland, to nie jeden i ten sam kostium (widoczny na zdjęciach z uszkodzeniami i bez), a w Pigeon Forge też jest oryginał, to znaczy, że mamy aż sześć "White Concho Suit".
PASY
W przypadku pasów do "White Concho Suit", mamy jeszcze bardziej namieszane niż z kombinezonami. Pięć z nich zostało potwierdzonych zdjęciami ze sceny.
Pierwszy "White Concho Belt"
Pierwszy ślad udokumentowania sprzedaży pasa "White Concho Macrame Belt" do jakiego dotarłam, to aukcja Butterfield & Butterfield, która odbyła się w dniach 6-7 października 1995 roku [dane aukcji: "Elvis Presley Memorabilia, October 6 & 7, 1995 in Las Vegas & Los Angeles"; Lot # 1451; Estimate 7,000 - 10,000$].
I tutaj spore zaskoczenie! Prawidłowa nazwa tego pasa to "White Concho Leather Macrame Belt", gdyż został upleciony z białych, skórzanych rzemyków, a nie ze sznurka, o czym wiedziało niewiele osób spoza kręgu Elvisa, a dziś nie wie już prawie nikt! Nigdy i nigdzie o tym wcześniej nie czytałam, dopóki nie trafiłam na stronę katalogu aukcyjnego (papierowego) z tym pasem.
Końcówki frędzli są proste (bez pomponika, bez lassa), przewiązane na supeł na wysokości od 4 do 12 cm (tak na oko), aby pierścienie się nie zsuwały.
Pierścienie na frędzlach zaczynają się dopiero w połowie ich długości, a sznury nie są równej długości.
Za ile został sprzedany i komu, praktycznie nie do ustalenia, ale obecnie znajduje się w Hard Rock Cafe na Malcie (zdjęcia w dalszej części postu).
Pas ten posiada 23 srebrne pierścienie w sumie, czyli na pasie i na frędzlach razem.
SĄ zdjęcia potwierdzające jego użycie na scenie.
Drugi "White Concho Belt"
Drugi pas jest już zrobiony z białego sznurka i ma tylko 11 srebrnych pierścieni (tylko na pasie, nie ma ich na frędzlach), a znajduje się w Hard Rock Cafe w Kuwejcie. Nie udało mi się znaleźć żadnych zdjęć tego pasa w tej lokalizacji (w HRC w Kuwejcie).
Jaką drogą do nich trafił, także nie wiem. Zatem albo był to zakup prywatny, albo jakaś nieznana nam już dziś aukcja.
Jednak żeby nie było tak prosto, identyczny pas znajduje się też w Hard Rock Cafe w Sztokholmie, w Szwecji. Czy jest to ten sam egzemplarz, który wcześniej był w Kuwejcie, nie sposób ustalić. Jeśli nie jest to ten sam, to znaczy, iż w Sztokholmie mają kolejną jego wersję (ósmą) lub podróbkę.
Niemniej co do autentyczności pasa w Szwecji mam pewne wątpliwości. On mi nie wygląda na oryginał, podobnie jak "White Leather Turquoise Concho Belt" jaki jest w HRC w Berlinie. Kiedyś trafiłam na wywiad z jednym z właścicieli HR, który zarzekał się iż wszystkie wystawiane przez nich pamiątki po artystach, są oryginalnymi artefaktami. O ile dobrze pamiętam, to samo piszą na swojej stronie. Z drugiej strony chęć zwabienia ludzi, za czym idą konkretne pieniądze, może wielu zaślepić, niezależnie od zasobności ich portfela (bogatemu zawsze mało).
BRAK zdjęć potwierdzających jego użycie na scenie.
Trzeci "White Concho Belt"
Ten pas został wykonany z białego sznurka i ma zupełnie inny splot jak pozostałe. Na całej długości wzoru zaznaczają się wyraźne, duże romby (diamenty) o wysokości równej szerokości pasa.
Pierścienie znajdują się zarówno na jego frędzlach jak i na nim bezpośrednio. Na samym pasie jest ich 18 - 6 większych srebrnych i 12 mniejszych złotych. Z kolei na frędzlach są tylko te mniejsze złote, ale ile ich jest, nie sposób policzyć.
I właśnie w związku ze złotą barwą większości pierścieni, uważa się, iż to egzemplarz dedykowany do czwartej wersji "White Concho Suit" (tej należącej do Sheili Ryan, zlicytowanej na aukcji Juliena w 2014 roku), ponieważ tylko na jego pierścieniach umieszczono złote akcenty w postaci małych kwadracików (po jednym na każdym pierścieniu). Takie wyjaśnienie wydaje się być całkiem logiczne, ale ponieważ nie znamy tego pasa ze zdjęć ze sceny, zaraz rodzą się wątpliwości. To niejako potwierdza, iż czwarty egzemplarz wraz z oryginalnym pasem (tym tutaj, o ile on rzeczywiście został przygotowany do jumpsuitu ze złotymi akcentami na srebrnych pierścieniach) Elvis mógł nosić tylko w 1971 roku. Oczywiście przy założeniu, że w ogóle występował w tym egzemplarzu kostiumu i pasa, ponieważ z tego okresu w zasadzie nie ma zdjęć (Elvisa występującego w "White Concho Suit").
Osobiście znam tylko jedno zdjęcie Elvisa na scenie z 1971 roku w "White Concho Suit", na którym ma na sobie pas "Gold Attendance Belt" a na twarzy maskę goryla. Lecz Elvis stoi na nim w oddali, a jakość tej fotografii jest bardzo zła (wykonano ją z daleka, gdzieś z widowni, więc na pierwszym planie mamy głowy publiczności) i nawet gdyby była o wiele lepsza, to i tak trudno byłoby dostrzec małe złote kwadraciki, o bokach mających zaledwie kilka milimetrów, na dużych srebrnych pierścieniach. W związku z tym nie możemy zweryfikować, w której wersji kostiumu Elvis jest na tym zdjęciu.
Pas ten był wystawiany na aukcjach przynajmniej trzy razy:
31 marca 2012 roku, Gotta Have Rock and Roll - nie sprzedano
[dane aukcji: The Rock & Roll Pop Culture Auction March 2012; Lot #8:
Elvis Presley Stage Worn White Macramé Belt; Final Bid: $0; Minimum Bid: $5,000; Estimate: $6000 - $8000; Number of Bids: 0; This lot is closed for bidding. Bidding ended on: 3/31/2012 4:41:17 AM]
26 lipca 2014 roku, Gotta Have Rock and Roll - sprzedano za 3.000 dolarów
[dane aukcji: The Rock & Roll Pop Culture Auction July 2014; Lot #59: Elvis Presley Owned and Worn White Macramé Belt With Silver Conchas; Final Bid: $3,000; Minimum Bid: $3,000; Estimate: $4000 - $5000; Number of Bids: 1; This lot is closed for bidding. Bidding ended on: 7/26/2014 4:00:13 AM]
3 grudnia 2016 roku, Gotta Have Rock and Roll - sprzedano za 2.000 dolarów
[dane aukcji: The Rock & Roll Pop Culture Auction November 2016; This lot is closed for bidding. Bidding ended on: 12/3/2016 5:08:12 AM; Lot #19: Elvis Presley Owned and Worn White Macramé Belt With Silver Conchos; Final Bid: $2,000; Minimum Bid: $2,000 Estimate: $3000 - $4000];
W opisie przedmiotu aukcyjnego, wszystkich tych trzech aukcji podano, że Elvis podarował ten pas swojemu przyjacielowi i rezerwowemu wokaliście Shaunowi Nielsenowi, którego poznał w 1966 roku (kiedy Shaun śpiewał jako support na albumie gospel Elvisa "How Great Thou Art"). Jednak w opisie aukcji z 2012 roku, podano także, że past ten "był noszony w 1970 roku", ale nie dołączono żadnego zdjęcia, na którym Elvis ma go na sobie. Nie upubliczniono też listu LOA od Shauna Nielsena, który załączono do aukcji.
BRAK zdjęć potwierdzających jego użycie na scenie.
Czwarty "White Concho Belt"
Kolejna ciekawa sytuacja. Widzimy go na Elvisie na kilku zdjęciach ze sceny, z International Hotel w Las Vegas, ale na żadnym z nich nie widać jego frędzli. W związku z tym nie wiemy czy były na nich pierścienie. Pas ten różni się od pozostałych masywnością splotu i nieco innym jego wzorem. Jest dość gęsty, mocno wypukły, jakby został zrobiony z dużo grubszego sznurka lub ... rzemieni. Jednak na pewno nie jest to ten, który obecnie jest w HRC na Malcie. Niestety, znowu jakość zdjęć nie pozwala ocenić, czy został wypleciony ze sznurka, czy może, jak pierwszy, ze skórzanych rzemyków.
Nie wiem też, z którego roku są to zdjęcia. Elvis nie ma żadnych pierścionków na dłoniach, podczas gdy na wszystkich zdjęciach z 1970 roku ma ich kilka na każdej ręce. Z kolei na szyi ma okrągły złoty medalion, prawdopodobnie ze złotą monetą (miał przynajmniej trzy takie medaliony), którego nie ma na zdjęciach z Sezonu 3 (od 10 sierpnia do 08 września 1970 roku) w International Hotel w Las Vegas.
Ma 11 srebrnych pierścieni na samym pasie, czy są także na frędzlach, nie wiem, bo ich nie widać na żadnym zdjęciu.
Ex Post (9 sierpnia 2021 roku):
Znalazłam jeszcze dwa zdjęcia od tyłu i jeden klip. Jednak jest zrobiony ze skórzanego rzemienia, nieco grubszego niż ten pierwszy. Ma też takie same frędzle jak ten pierwszy (różnej długości, z metalowymi pierścieniami, zakończone węzełkami na różnych wysokościach), lecz inny splot. Jego masywność jest spowodowana rodzajem wzoru splotu i użyciem grubszego rzemienia.
SĄ zdjęcia potwierdzające jego użycie na scenie.
Piąty "White Concho Belt"
Ten pas ma identyczny wzór splotu jak ten z rzemieni (pierwszy), ale wykonano go z białego sznurka, a nie ze skórzanych rzemyczków.
Różni się od pasa wykonanego z rzemieni wykończeniem frędzli. Na ich końcach znajdują się długie, cienkie pomponiki, utworzone poprzez rozplecenie sznurka poniżej supła i jego wyczesanie. Również nie wiemy gdzie obecnie się znajduje.
Ma 11 lub 12 srebrnych pierścieni na samym pasie, lecz nie wiem ile na frędzlach, prawdopodobnie porównywalnie z pierwszym.
SĄ zdjęcia potwierdzające jego użycie na scenie.
Szósty "White Concho Belt"
Kolejny pas z takim samym splotem (wzorem) jak ten z rzemieni i jak pas piąty, wykonany z
białego sznurka, a nie ze skórzanych rzemyczków.
Różni się od pasa wykonanego z rzemieni oraz piątego pasa, wykończeniem frędzli. Na ich końcach znajdują się króciutkie, rozczapierzone pomponiki, utworzone poprzez rozplecenie sznurka poniżej supełka i jego zmierzwienie.
Srebrne pierścienie znajdują się zarówno na pasie jak i na jego frędzlach. Przy czym na frędzlach pokrywają całą ich długość w odstępach - zwykle po 4-5 sztuk na jednym sznurze, ale w tej ilości nie są na każdym tylko na, co którymś. Niektóre sznury są gołe, na innych jest ich mniej - jedna, dwie sztuki.
Jeżeli w budynku Smoky Mountain Opry, w Pigeon Forge TN jest rzeczywiście oryginalny pas, to tylko ten wystawiony razem jumpsuitem "White Concho Suit" (hipotetycznie szóstym - wspominałam o nim w podsumowaniu egzemplarzy jumpsuitów "Concho", ale nie wyodrębniałam go numerycznie jako oddzielną pozycję) z najniższym podwinięciem nogawek.
Ex Post (30 sierpnia 2023 roku):
Chociaż zdjęcie to opisywane jest jako Elvis, to prawdopodobnie nie on. W każdym razie *D.J.-Maciek!* przesłał linka do tego zdjęcia, z którego opisu wynika, że to tylko Pete Storm, impersonator. Dyskutowałam już o tym z Krzysiem, bo oboje mieliśmy wątpliwości czy to Elvis, ale kilka czynników niejednoznacznie wskazywało, że może to być on - charkterystyczna klepka parkietowa na scenie i podwyższenie dla muzyków, które znamy z innych koncertów (nie mogę sobie przypomnieć jaki to obiekt, jak znajdę, to dopiszę), instrumenty i ich rozmieszczenie, mikrofon. W każdym razie na ten moment nie jestem przekonana w żadną ze stron. Aczkolwiek jeśli to nie Elvis, to liczba pasów spada do sześciu.
SĄ zdjęcia potwierdzające jego użycie na scenie (z zastrzeżeniem z Ex Post).
Siódmy "White Concho Belt"
Ma splot jednolity na całej długości - deseń. Zrobiony jest ze sznurka. Jako jedyny ma frędzle w postaci skrętki. Niestety nie widać ich końcówek.
Wszystkie pierścienie są srebrne. Na frędzlach zaczynają się mniej więcej od ich połowy.
Przez moment nawet się zastanawiałam, czy ktoś się nie zabawił i nie poskręcał frędzli parami, ale nie, a w rzeczywistości to jeden z wcześniejszych pasów. Jednak widać, że frędzle są skręcane planowo od samej góry i aby zapobiec rozkręceniu każdy z nich ma od 1 do 5 pierścieni. Poza tym na tym pasie mamy inny wzór splotu niż na pozostałych.
SĄ zdjęcia potwierdzające jego użycie na scenie.
Aż cztery pasy - pierwszy, drugi, piąty i szósty - mają identyczny, płaski, ażurowy splot, choć szósty z pozoru wygląda nieco masywniej, przypuszczalnie użyto w nim trochę grubszego sznurka. Trzeci różni się najbardziej, gdyż na splocie ma wyraźny diamentowy motyw, a oprócz kilku srebrnych pierścieni większość jest złota (w jako jedynym). Czwarty ma gęsty, wypukły splot, o jeszcze innym wzorze. W siódmym splot na całej długości pasa jest równy (deseń), a frędzle ma w postaci skrętki (jako jedyny), ale nie widać ich zakończeń.
Wszystkie pasy z wyjątkiem trzeciego, mają ten sam układ pierścieni na samym pasie, a jest ich od 11 do 12. To zróżnicowanie bierze się z dwóch rodzajów układów pierścieni:
- 12 pierścieni (4 duże + 8 małych):
: • : • : • : •
- 11 pierścieni (3 duże + 8 małych):
: • : • : • :
Wszystkie mają też pierścienie na frędzlach z wyjątkiem drugiego, który nie ma na nich ani jednego. Ilość pierścieni na frędzlach prawdopodobnie jest zróżnicowana. Wydaje się, że najwięcej ich jest na szóstym.
Cztery pasy "Concho" z tym samym, ażurowy wzorem, ale różniące się innymi detalami - w opisie powyżej określane jako: pierwszy, drugi, piąty i szósty
Pozostałe trzy pasy "Concho", każdy z innym wzorem splotu - w opisie powyżej określane jako: trzeci (diament), czwarty i siódmy (deseń)
Podsumowując temat ilości jumsuitów "White Concho Suit" i pasów do nich przygotowanych. Powyżej podałam tylko te, których oryginalność i przynależność do Elvisa jest prawie stuprocentowo pewna, nawet jeśli nie mamy twardych potwierdzeń w postaci zdjęć (w niektórych przypadkach), albo i mamy, tylko jakość fotografii nie pozwala na odpowiednią identyfikację niuansów jakimi się różniły.
Nie możemy zakładać, iż jeśli coś nie zostało utrwalone na materiałach wizualnych, to Elvis tego nie miał, bo to nielogiczne. To jednak nie zwalnia nas z czujności i zachowania dystansu do podawanych przez różne źródła informacji o garderobie scenicznej Presleya, a także w odniesieniu do "prawd" głoszonych w opisach aukcyjnych, co jak już nie raz udowodniłam, mijały się z faktami. Chęć szybkiego i dużego zysku, co wciąż gwarantują przedmioty należące do Elvisa, czasem popycha ludzi do różnych nikczemności.
Według wszelkich danych były minimum cztery egzemplarze "White Concho Suit" i siedem pasów.
Owszem, Elvis mógł mieć więcej egzemplarzy tego kostiumu, czy pasów do niego, ale niekoniecznie wszystkie wykorzystał, mógł je wydać zanim jeszcze je założył, tak jak to było na przykład z dwoma pasami i jedną peleryną od "White Aloha Suit". Kolekcjonerzy mówią, że w rękach prywatnych jest kilka takich kostiumów i ich elementów, których nigdy nie widzieliśmy na oczy.
I najważniejsze pytanie ... Gdzie jest "White Concho Suit" najczęściej widziany na Elvisie, czyli ten z podwójnymi zaszewkami na przodzie i tyle?!
Oczywiście wszystkie powyższe wywody i dowody dotyczące ilości egzemplarzy "White Concho Suit" jak i pasów "Concho" są prawdziwe wyłącznie jeżeli spełniają dwa poniższe warunki łącznie:
— w obiektach wcześniej wyszczególnionych znajdują się faktycznie oryginały należące do Elvisa,
— żaden pas lub kostium nie został w międzyczasie zmodyfikowany (w okresie od jego powstania, poczynając od 1970 roku, do momentu wystawienia na aukcji lub w innym miejscu publicznym).
Ilość jumpsuitów "White Concho Suit", jeszcze tak nie dziwi, zresztą to nie jedyny kostium wykonany w kilku egzemplarzach, natomiast ilość pasów "Concho" zaskakuje, zwłaszcza iż aż pięć z nich zostało potwierdzonych zdjęciami ze sceny. W tej sytuacji niewątpliwie rodzi się pytanie dlaczego ich tyle naprodukowano? Pewnej odpowiedzi nie ma, możemy jedynie pogdybać.
Zdarzało się iż do danego kostiumu przewidziano kilka pasów, na przykład "White Apache Suit", czy "Blue Swirl Suit", ale one przynajmniej dość znacznie się różniły. Natomiast pasy "Concho" optycznie są takie same, różnią się tylko detalami, takimi jak: wzór splotu, metalowe pierścienie (srebrne i złote) oraz ich ilość na danym pasie, wykończenie końcówek frędzli, rodzaj materiału, z którego wypleciono makramę (sznurek, skórzany rzemień).
Przychodzi mi do głowy tylko jedno rozwiązanie, mianowicie że Bill Belew planował przygotować (lub nawet przygotował, tylko ich nie widzieliśmy) więcej kostiumów z tymi pierścieniami. Nawet możemy powiedzieć, że chyba jeden pośrednio znamy (bo nie ze zdjęć, tylko z opisu i grafiki poglądowej od Marii Davies - patrz post "Jumpsuit - Knot Black Ribbons"). Chodzi o jumpsuit "White Knot Black Ribbons Suit" (inaczej "White Black Threaded Concho Suit"), w którym do przewleczenia tasiemek zastosowano duże metalowe pierścienie zamiast malutkich nap tunelowych jakie znamy z "White Knot Suit".
Poza tym Bill Belew miał jeszcze jedną cechę. Jak tylko Elvis wspomniał, że jakiś kostium mu się podoba i dobrze się w nim czuje, Bill zaraz go zwielokrotniał (zwykle dublował lub potrajał). Na tej zasadzie powstała seria "Cisco Kid", której nawet nie skończono, gdyż Bill Belew tak poszalał, że zaprojektował w jej ramach ponad dwadzieścia kostiumów. To jednak może tłumaczyć trzy lub cztery jumpsuity "White Concho Suit", ale nie pasy. Z nimi pewnie było tak, jak pisałam w poprzednim akapicie.
Starałam się opisać kostiumy i pasy z największymi szczegółami jakie udało mi się poznać i przekazać to wszystko w najbardziej czytelny sposób, jednak czuję pewien niedosyt, gdyż mam świadomość iż dla osób nie mających wiedzy o strojach scenicznych Elvisa chociaż na średnim poziomie, tekst ten będzie tylko niezrozumiałym bełkotem.
* * *
* *
*
Ex Post
Ostatnie ustalenia (7 marca 2022 roku):
Niestety, nieznajomość kostiumów Elvisa, generuje całą masę przekłamań. Poniżej jedno z nich i to podwójne, jakby można było powiedzieć, gdyż dotyczy aż trzech kostiumów: "White Metal Eye Suit", "White Concho Suit" i "White Blue Aqua Vine Suit".
Trzy kostiumy: "White Metal Eye Suit", "White Concho Suit" i "White Blue Aqua Vine Suit", które ze sobą pomieszano
Na Pinterest, niejaka Susan Bass, umieściła zdjęcie Elvisa w jumsuicie "White Blue Aqua Vine Suit", a obok dodała opis (znaleziony prawdopodobnie na Facebooku), w postaci cytatu człowieka o nazwisku Larry Ditchburn. Pisze on tak:
"Jest to jeden z dwóch kombinezonów Metal Eye, który był noszony przez Elvisa we wczesnych latach 70-tych i ten, który był na okładce pudełka płyt LP. Dostałem go od Feltona Jarvisa pod koniec lat 70-tych. Jest nadal poplamiony potem pod pachami. Jeden egzemplarz znajduje się w Graceland, a ten jest drugim z tych dwóch. Elvis miał go na sobie na scenie w TTWII, ale jak dotąd ukazało się tylko 5 zdjęć i czekamy na materiał filmowy, który zarejestrowała wytwórnia MGM". FB
Prawdopodobnie Susan Bass, która zamieściła ten cytat obok zdjęcia, nie miała wiedzy o kostiumach Elvisa. Z całą pewnością wypowiedź Larry'ego Ditchburna nie odnosi się do jumpsuitu "White Blue Aqua Vine Suit", gdyż materiał TTWII pochodzi z 1970 roku, a wspomniany kostium z 1973 roku.
Prawdopodobnie nie chodzi tu też o jumpsuit "White Metal Eye Suit", bo chociaż pochodzi z 1970 roku, to nie znalazłam go na okładce żadnego z wydań TTWII. Od 1970 roku do dziś, było ich całkiem sporo na różnych nośnikach i wydaniach, od pojedynczej płyty LP, poprzez kasetę magnetofonową, po wielopłytowe boxy CD i DVD, na większości okładek TTWII Elvis jest w jumpsuicie "White Concho Suit". Jak sądzę to właśnie o tym kostiumie pisze Larry Ditchburn.
Aczkolwiek z tego wynika, że Larry Ditchburn też nie jest obeznany z kostiumami Elvisa, skoro podaje nazwę "Metal Eye", zamiast "Concho", a to dwa różne kostiumy. Ich jedyne cechy wspólne to biały kolor i okrągłe, metalowe elementy zdobnicze. W "White Metal Eye Suit" są to małe napy tunelowe (jak oczka do sznurowadeł), a w "White Concho Suit" duże, metalowe krążki.
Z jakiegoś powodu nazwa jumpsuitu "Metal Eye" w opisie Larry'ego Ditchburna, skojarzyła się Susan Bass z jumpsuitem "White Blue Aqua Vine Suit", który usiany jest małymi, krągłymi ćwiekami, jakie widocznie uznała za "metal eyes" (metalowe oczka).
Zatem mamy tu do czynienia z podwójnym przekłamaniem kostiumu. W związku z tym nie możemy tego zapisu uznać jako kolejne potwierdzenie dubla jumpsuitu "White Concho Suit" lub "White Metal Eye Suit".
Szkoda, że Larry Ditchburn bliżej nie opisał tego kostiumu. Być może to ten zaginiony z podwójnymi zaszewkami "White Concho Suit" (w treści postu nazywany "pierwszym"), którego nie mogłam się doliczyć pisząc post.
Przy takim bałaganie pojęciowym, nie można być pewnym, który z tych dwóch jumpsuitów (trzeci, "White Blue Aqua Vine Suit", wykluczamy gdyż powstał w 1973 roku) Larry Ditchburn dostał od Feltona Jarvisa. Teoretycznie "White Concho Suit", skoro powołuje się na płytę z materiałami z TTWII, o ile z kolei nie pomylił okładek i w rzeczywistości był to zupełnie inny zestaw płyt. Jest to wysoce prawdopodobne, gdyż w oryginale jest "box of Lp's ", tymczasem nie wyszedł żaden box z płytami LP z TTWII. Wszystkie boxy z TTWII, to zestawy CD i DVD i na żadnym z nich nie ma zdjęcia Elvisa w jumpsuicie "White Metal Eye Suit", za to na wszystkich jest w "White Concho Suit".
Reasumując. Larry Ditchburn dostał od Feltona Jarvisa jumsuit:
"White Concho Suit" - jeśli nie pomylił okładki płyt i rzeczywiście chodziło o jakieś wydanie TTWII,
"White Metal Eye Suit" - jeżeli pomylił okładki płyt i chodzi o zupełnie inną płytę lub zestaw (box).
A tutaj strona Susan Bass na pinterest: https://www.pinterest.co.uk/pin/AcOouxfr-UYDfcYStvFz7p5i47bVuoRD3p1P2sitfueO_-d-fvuwEp0/
Zdjęcia co jakiś czas się zmieniają (albo ona je zmienia), ale zawsze są z "White Blue Aqua Vine Suit".
Nie drążyłabym tematu, gdyby nie chodziło o kostium Elvisa w prywatnych rękach i historia jak w nie trafił. Po prostu chciałabym wiedzieć, który z nich Elvis wydał Feltonovi Jarvisowi, a ten później Larry'emu Ditchburnowi.
Ex Post
Ostatnie ustalenia (21 kwietnia 2022 roku):
Znalazłam zdjęcie z Graceland kostiumu "White Concho Suit", na którym dobrze widać tył. Są na nim cztery zaszewki. Jeśli jest to ten sam egzemplarz z uszkodzeniami, to znaczy, że jeden z "White Concho Suit" był mieszany, z przodu miał pojedyncze zaszewki (razem dwie), a z tyłu podwójne (razem cztery).
Jeśli nie jest to ten egzemplarz z uszkodzeniami, to znaczy, że mają dwa.
Jumpsuit "White Concho Suit", zdjęcie tyłu z podwójnymi zaszewkami, zrobione w Graceland lub na jakiejś innej wystawie przez nich zorganizowanej
*
* *
* * *
Replika jumpsuitu "White Concho Suit" i pasa "White Concho Macrame Belt", jakie można kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co.
Replika jumpsuitu "White Concho Suit" i pasa "White Concho Macrame Belt", jakie można kupić w firmie AJM (Ann Maker Jumpsuit), od jakiegoś czasu konkurencyjnej do firmy B & K Enterprises Costume Co.
Replika jumpsuitu "White Concho Suit" z oferty firmy Kings Costumes, działającej na rynku od 2018 roku
Repliki jumpsuitu "White Concho Suit" i pasa "White Concho Belt" z innych pracowni niż B & K Enterprises Costume Co., AJM, Kings Costumes
Oryginalny pas "Gold Attendance Belt" jaki Elvis przynajmniej raz założył na scenę do jumpsuitu "White Concho Suit"
Jumpsuit "White Concho Suit" pokazywany na wystawach organizowanych przez Graceland. Od lat umieszczany jest na nim pas "White Chain Macrame Belt" od kostiumu "White Chain Suit", a czasami prezentowany jest bez pasa. Z kolei na ostatnich dwóch zdjęciach prawdopodobnie mamy drugi egzemplarz "White Concho Suit", ale już z tym sztywnym kołnierzem (w treści nazwałam ten egzemplarz "drugi-drugi")
W holu budynku Smoky Mountain Opry, w Pigeon Forge TN, wystawione są pamiątki po różnych artystach, swoją gablotę ma też Elvis Presley. Są w niej dwa jumpsuity - "Red Pinwheel Suit" i "White Concho Suit", oba z dedykowanymi pasami
Elvis w jumpsuicie "White Concho Suit" poza sceną. Na pierwszym zdjęciu z dziewczyną ze "Sweet Inspiration", na drugim z członkami zespołu Jordanaires, a poniżej zdjęcia z backstage, tuż po koncercie
Elvis podczas różnych występów na scenie w jumpsuicie "White Concho Suit" i pasie "White Concho Macrame Belt". Ostatnie zdjęcie zostało opisane jako 1973 rok, ale myślę iż to błąd
Elvis podczas występu na scenie w jumpsuicie "White Concho Suit" i pasie
"Gold Attendance Belt" - 26 lipca 1971 roku, o godzinie 24:00 (Midnight Show), w Sahara Hotel, Lake Tahoe, NV. To jedyne zdjęcie z 1971 roku w tym pasie i jumpsuicie jakie znam
Podczas jednego z koncertów w International Hotel w Las Vegas, Elvis zszedł ze sceny i przeszedł się między widownią, rozdając pocałunki paniom i uścisk dłoni panom, po czym powrócił na scenę. Klip, który to pokazuje, został opisany jako koncert Midnight Show z 19 lutego 1970 roku, lecz czy to jest poprawna data? Inny podaje, że to 10 sierpnia 1970 roku, ale widziałam też jeszcze inne daty
Zdjęcia Elvisa występującego na scenie w jumpsuicie "White Concho Suit" i w pasie dedykowanym z magazynu dla fanów "Elvis Files 1970"
Dwa zdjęcia czwartego "White Concho Suit" (Sheili Ryan) na wystawie przedaukcyjnej w Hard Rock Cafe, na Times Square w Nowym Jorku, w maju 2014 roku. Później zdjęcie "White Concho Suit" (to na czarnym tle) ze strony internetowej przedmiotu aukcyjnego Juliena, listy LOA od Sheili Ryan i Billa Belewa oraz zdjęcie wszywki firmowej. Aukcja odbyła się 17 maja 2014 roku. Zastrzeżenie - zdjęcia na czarnym tle, a także zdjęcie wszywki firmowej, nie przedstawiają wystawionego na aukcji egzemplarza (zostały zapożyczone z aukcji Sotheby's z 1991 roku) , ten widać tylko na dwóch pierwszych z wystawy przedaukcyjnej w HRC
Aukcja "Elvis Presley Memorabilia, October 6 & 7, 1995 in Las Vegas & Los Angeles" - okładka katalogu do aukcji i zdjęcie strony, na której przedstawiono "White Concho Leather Macrame Belt" (Lot 1451), ten pierwszy z rzemyków
Pierwszy "White Concho Leather Macrame Belt".
Obecnie znajduje się w Hard Rock Cafe na Malcie - to egzemplarz, który został zakupiony na aukcji Butterfield & Butterfield, w dniach 6-7 października 1995. Zdjęcia pasa na ekspozycji w HRC na Malcie, a poniżej kilka ujęć Elvisa w tym pasie na scenie, na których widać końcówki frędzli
Drugi "White Concho Macrame Belt".
Ten pas był w Hard Rock Cafe w Kuwejcie, lecz czy nadal tam jest - nie wiem. W każdym razie identyczny w ostatnich latach pojawił się w Hard Rock Cafe w Stokholmie w Szwecji. Jednak czy to ten sam pas przeniesiony z Kuwejtu do Szwecji, nie wiem
Trzeci "White Concho Macrame Belt".
Większość pierścieni na tym pasie jest złota. Ma diametralnie inny splot niż pozostałe pasy "Concho" (diamentowy wzór). Był wystawiany na aukcji przynajmniej trzy razy. Jak powiększycie sobie pierwsze zdjęcie, zobaczycie złote kwadraciki na pierścieniach w rozcięciu na torsie
Czwarty "White Concho (Leather) Macrame Belt".
Nie wiemy gdzie dziś jest, ale jak widać, są zdjęcia Elvisa w nim na scenie. Wiemy tylko, że ma inny wzór splotu, który jest bardziej gęsty i masywny
Piąty "White Concho Macrame Belt".
Ma identycznym splot jak pas z rzemieni, ale inaczej zakończone frędzle. Na końcówka znajdują się długie, cienkie pomponiki utworzone poniżej supła poprzez rozplecenie sznurka i jego wyczesanie. Również nie wiemy gdzie obecnie się znajduje. Tutaj zdjęcie, na którym bardzo ładnie widać końców frędzli, ale nie jest to jedyne zdjęcie Elvisa w tym pasie na scenie, jakie widziałam
Szósty "White Concho Macrame Belt".
Ma identyczny splot (wzór) jak pasy oznaczone w materiale jako pierwszy (z rzemieni) i piąty (ze sznurka), ale inaczej wykończone końcówki frędzli - pomponiki utworzono na tej samej zasadzie, co w pasie piątym, ale są króciutkie, na około jednego do półtora centymetra. Widoczny na Elvisie "White Concho Suit" oraz pas prawdopodobnie znajdują się w budynku Smoky Mountain Opry, w Pigeon Forge TN, lecz nie wiadomo czy stanowi ich własność, czy tylko został wypożyczony
Ex Post
Chociaż zdjęcie to opisywane jest jako Elvis, to jednak raczej tak nie jest. W każdym razie *D.J.-Maciek!* przesłał linka do tego zdjęcia, z którego opisu wynika, że to tylko Pete Storm, impersonator. Dyskutowałam już o tym z Krzysiem, bo oboje mieliśmy wątpliwości czy to Elvis, ale kilka czynników niejednoznacznie wskazywało, że może to być on - charkterystyczna klepka parkietowa na scenie i podwyższenie dla muzyków, które znamy z innych koncertów (nie mogę sobie przypomnieć jaki to obiekt, jak znajdę, to dopiszę), instrumenty i ich rozmieszczenie, mikrofon. W każdym razie na ten moment nie jestem przekonana w żadną ze stron. Aczkolwiek jeśli to nie Elvis, to liczba pasów spada do sześciu.
Siódmy "White Concho Macrame Belt".
Ma jeszcze inny splot (wzór), jednolity na całej długości (deseniowy), a frędzle na skrętkę. Niestety nie widać ich zakończenia. Nie wiemy gdzie obecnie się znajduje
Grafika przedstawiająca Elvisa na scenie w jumpsuicie "White Concho Suit" i pasie do niego dedykowanym w trzech różnych pozach
Gify przedstawiające Elvisa podczas występów na scenie w jumpsuicie "White Concho Suit" i pasie "White Concho Macrame Belt" w International Hotel w Las Vegas
Klipy z różnych występów Elvisa w 1970 roku na scenie w International Hotel w Las Vegas, kiedy ma na sobie "White Concho Suit" i pas "White Concho Macrame Belt". Na ostatnim jest w rożnych kostiumach, w tym w "White Concho Suit"
P. S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie będzie można zobaczyć w większym rozmiarze.
WYJAŚNIENIE
Przez pomyłkę opublikowałam ten post dwa dni wcześniej, zanim jeszcze ukończyłam jego treść. Wisiał tak prawie dobę, potem go wycofałam, wczoraj dokończyłam i ponownie opublikowałam. Niestety w treści było dużo błędów i nieścisłości w części gdzie omówione są ilości egzemplarzy "White Concho Suit" i pasy "Concho", bo to był tylko zarys przygotowany jako baza do dalszej pracy. Przepraszam wszystkich, którzy zdążyli już przeczytać tę jego błędną treść.
