Nazwa alternatywna: Black Leather Comeback Special Suit
Inne nazwy: nie
Linia / Seria: Comeback Special
Kolor wiodący: czarny
Linia kolorystyczna: (nie dotyczy)
Części kompletu: 2
Ilość elementów: 4
- kurtka - czarna, skórzana; zastosowany krój jest odwzorowaniem fasonu krótkich do pasa kurtek dżinsowych;
- koszula - czarny t-shirt z mocno pogłębionym wycięciem;
- spodnie - czarne skórzane; zastosowany krój jest odwzorowaniem popularnego fasonu spodni dżinsowych;
- opaski - szerokie, czarne, skórzane na przeguby rąk; zapinane na duże srebrne sprzączki (każda na dwie); lewa z zegarkiem umieszczonym centralnie, prawa bez dodatkowych elementów;
Chustki dla publiczności: nie (podczas koncertów w 1968 roku, Elvis jeszcze nie rozdawał apaszek publiczności);
Projekt i wykonanie: Bill Bellew, IC Costume Co.;Używany na koncertach:
- 27 czerwca 1968 roku, podczas dwóch koncertów dla publiczności (o 18:00 i 20:00), z którego materiał był przeznaczony do programu "TV Special", telewizji NBC, pod tytułem "ELVIS", wyemitowanego 3 grudnia 1968 roku;
- 29 czerwca 1968 roku, podczas dwóch koncertów dla publiczności (o 18:00 i 20:00), z którego materiał był przeznaczony do programu "TV Special", telewizji NBC, pod tytułem "ELVIS", wyemitowanego 3 grudnia 1968 roku;
Opis:
Sesje nagraniowe, z których wybrano materiał do tego programu telewizyjnego, odbyły się pół roku wcześniej w Kalifornii:
- w hollywoodzkim studiu United Western Recorders w Los Angeles (kompleks dwóch budynków przy Sunset Boulevard 6050 i Sunset Boulevard 6000), w dniach 20, 21, 22 i 23 czerwca 1968 (bez udziału publiczności),
- w szatni studia telewizji NBC, w Burbank, w dniu 24 i 25 czerwca 1968 roku (bez udziału publiczności),
- w studiu telewizji NBC, w Burbank, w dniu 27 i 29 czerwca 1968 roku (z udziałem publiczności, po dwa koncerty w każdym dniu).
To głównie w tym stroju Elvis został pokazany 3 grudnia 1968 roku w specjalnym telewizyjnym programie "ELVIS", emitowanym przez telewizję amerykańską na kanale NBC (jednak nazwa "ELVIS" dla tego programu zupełnie się nie przyjęła i od początku nazywano go "Comeback Special '68").
W latach 1962 - 1968 nie dał żadnego koncertu na żywo. W zasadzie można powiedzieć, że nawet od pójścia do wojska w 1958 roku, z którego powrócił w 1960 roku i natychmiast trafił na plan filmowy (no bo trudno liczyć te kilka koncertów charytatywnych z lat 1960-1961).
Elvis bardzo obawiał się jak zostanie przyjęty przez publiczność po tak długiej nieobecności na scenie, lecz zupełnie niepotrzebnie. Porzuceni na prawie dziesięć lat fani spragnieni byli Elvisa bezpośrednio na scenie. Pokaz okazał się wielkim sukcesem i Elvis, zgodnie ze swoim zamierzeniami, mógł powrócić do koncertowania na żywo.
Przez cały okres hollywoodzki brakowało mu kontaktu z publicznością, która była jego siłą napędową, paliwem. Tylko śpiewając wprost do ludzi czuł się spełniony. Był świetnym showmanem i jak to ktoś powiedział "przykuwał uwagę tłumu i panował nad nim od pierwszej do ostatniej sekundy pobytu na scenie". Z kolei Jerry Hopkins (pierwszy biograf Presleya) podkreślał: „Między Elvisem a fanami istniała więź nie mająca sobie równych w muzyce rozrywkowej”.
To właśnie w związku z tym projektem muzycznym Elvis poznał kostiumografa Billa Belewa, który od 1960 był zaangażowany w projektowanie strojów również do programów telewizyjnych (wtedy jeszcze nielicznych). Było to dokładnie w dniu 11 czerwca 1968 roku. Wtedy Bill Belew został poproszony o zaprojektowanie kostiumów dla Elvisa, właśnie na "Comeback Special '68". Gdy panów skontaktowano ze sobą, Belew przedstawił Elvisowi swoją wizję strojów, jakie zaplanował dla niego na ten właśnie program. Elvis wysłuchał go z uwagą, skinął głową i początkowo zgodził się z wszystkimi pomysłami i sugestiami Belewa, bez żadnych zastrzeżeń. Bill Belew stał osłupiały w milczeniu przez dłuższy czas i wpatrywał się dziwnie w Elvisa, jak relacjonują świadkowie zdarzenia. Nauczony doświadczeniem spodziewał się zupełnie innej reakcji swojego klienta, jakiejś tyrady, fochów, wybrzydzania, dziesiątek uwag i tym podobne, tym bardziej, że stała przed nim największa wówczas gwiazda sceny i estrady - sam Elvis Presley. Tymczasem nic takiego nie nastąpiło, Elvis odnosił się do niego grzecznie i z szacunkiem. Gdy minęło pierwsze zaskoczenie, jeszcze lekko wstrząśnięty i oszołomiony, skomentował tę sytuację z niedowierzaniem w głosie, prawie sylabizując słowa:
Dlaczego właśnie tak uszyty komplet skórzany zdecydowano się wybrać na ten program telewizyjny? Ponieważ był to najmodniejszy wtedy krój spodni i kurtek dżinsowych wśród młodzieży, podobnie jak skórzane kurtki, a projektant połączył jedno z drugim. Elvis w ten sposób chciał przekazać, że mimo wieloletniej przerwy, wciąż identyfikuje się z amerykańską młodzieżą, pamięta o nich i dla nich chce wrócić na scenę do koncertowania na żywo.
To właśnie w związku z tym projektem muzycznym Elvis poznał kostiumografa Billa Belewa, który od 1960 był zaangażowany w projektowanie strojów również do programów telewizyjnych (wtedy jeszcze nielicznych). Było to dokładnie w dniu 11 czerwca 1968 roku. Wtedy Bill Belew został poproszony o zaprojektowanie kostiumów dla Elvisa, właśnie na "Comeback Special '68". Gdy panów skontaktowano ze sobą, Belew przedstawił Elvisowi swoją wizję strojów, jakie zaplanował dla niego na ten właśnie program. Elvis wysłuchał go z uwagą, skinął głową i początkowo zgodził się z wszystkimi pomysłami i sugestiami Belewa, bez żadnych zastrzeżeń. Bill Belew stał osłupiały w milczeniu przez dłuższy czas i wpatrywał się dziwnie w Elvisa, jak relacjonują świadkowie zdarzenia. Nauczony doświadczeniem spodziewał się zupełnie innej reakcji swojego klienta, jakiejś tyrady, fochów, wybrzydzania, dziesiątek uwag i tym podobne, tym bardziej, że stała przed nim największa wówczas gwiazda sceny i estrady - sam Elvis Presley. Tymczasem nic takiego nie nastąpiło, Elvis odnosił się do niego grzecznie i z szacunkiem. Gdy minęło pierwsze zaskoczenie, jeszcze lekko wstrząśnięty i oszołomiony, skomentował tę sytuację z niedowierzaniem w głosie, prawie sylabizując słowa:
"Nigdy wcześniej nie spotkałem się z takim brakiem wybujałego ego u tak wielkiej gwiazdy!"To przypieczętowało dalszą współpracę Belewa z Elvisem na zawsze - odtąd projektował dla niego nie tylko jumpsuity, ale także odzież prywatną, aż do samej śmierci swojego klienta.
Dlaczego właśnie tak uszyty komplet skórzany zdecydowano się wybrać na ten program telewizyjny? Ponieważ był to najmodniejszy wtedy krój spodni i kurtek dżinsowych wśród młodzieży, podobnie jak skórzane kurtki, a projektant połączył jedno z drugim. Elvis w ten sposób chciał przekazać, że mimo wieloletniej przerwy, wciąż identyfikuje się z amerykańską młodzieżą, pamięta o nich i dla nich chce wrócić na scenę do koncertowania na żywo.
Niemniej spodnie trochę się różniły od kroju dżinsów, który posłużył za wzór. Nie miały kieszeni, a ich kanty zostały dodatkowo przeszyte od końca nogawek do wysokości kroku (może z 2-3 cm powyżej).
Na występy z publicznością w Burbank, Bill Belew w rzeczywistości przygotował "Blue Denim Suit". Jednak kiedy Elvis dowiedział się, że w studio będzie publiczność, odmówił jego założenia. Dżins, podobnie jak dziś już mniej znany manchester, powstały jako materiały do wyrobu odzieży roboczej. Jednak w latach 50. za sprawą młodzieży coraz częściej był wykorzystywany w odzieży codziennej. Z kolei w latach 60. również wśród młodych ludzi stał się bardzo modny i rozwinął się cały przemysł galanterii dżinsowej. Oprócz spodni, pojawiły się kurtki, a także koszule wykonane z cienkiego dżinsu. W latach 70. pomyślano też o kobietach, tak pojawiły się spodnie, ogrodniczki (spodnie na szelkach), sukienki i spódniczki bardziej przystosowane do kobiecej figury, później także damskie koszule (wzorowane na męskich) i bluzki.
Na występy z publicznością w Burbank, Bill Belew w rzeczywistości przygotował "Blue Denim Suit". Jednak kiedy Elvis dowiedział się, że w studio będzie publiczność, odmówił jego założenia. Dżins, podobnie jak dziś już mniej znany manchester, powstały jako materiały do wyrobu odzieży roboczej. Jednak w latach 50. za sprawą młodzieży coraz częściej był wykorzystywany w odzieży codziennej. Z kolei w latach 60. również wśród młodych ludzi stał się bardzo modny i rozwinął się cały przemysł galanterii dżinsowej. Oprócz spodni, pojawiły się kurtki, a także koszule wykonane z cienkiego dżinsu. W latach 70. pomyślano też o kobietach, tak pojawiły się spodnie, ogrodniczki (spodnie na szelkach), sukienki i spódniczki bardziej przystosowane do kobiecej figury, później także damskie koszule (wzorowane na męskich) i bluzki.
Elvis - dżentelmen, zawsze szanujący innych ludzi, uznał, że byłoby to nie na miejscu gdyby wystąpił w kostiumie zrobionym z materiału roboczego. I nie pomogły tu żadne tłumaczenia, że ten materiał zaczął się cieszyć szacunkiem i stał się bardzo trendy, zwłaszcza wśród młodzieży, która nosi się modnie. Wtedy Bill Belew wpadł na pewien pomysł i zapytał Elvisa, czy jeśli uszyje mu identyczny strój, ale z czarnej skóry, to czy w nim wystąpi? Elvis przytaknął.
Zanim jeszcze Bill rozrysował projekt dla skórzanej wersji stroju, ponieważ gonił czas, na projekcie satynowego kompletu napisał uwagę dla Ciro Romano (swojego naczelnego krawca), aby zaczął szyć taki sami kostium jak ten dżinsowy (w kroju), ale z czarnej kordowańskiej skóry:
"Romano - Zrób kostium z czarnej kordowańskiej* skóry, wzorując się na jeansowym".
* Kordowańska skóra pochodziła z miasta Cordova w stanie Alabama i okolic. Region ten słynął z najlepszych jakościowo skór, rzekomo z powodu roślinności, jaka stanowiła tam główne pożywienie zwierząt.
Podczas występu pod czarną, skórzaną kurtkę Elvis zakładała czarny t-shirt z mocno pogłębionym wycięciem (prawie do pasa), czego nie widać na zdjęciach. I oto właśnie chodziło. Miała to być tylko forma izolacji (gąbki dla potu) pozwalająca zapobiec klejeniu się kostiumu do ciała. A i tak na niewiele się to zdało. W jednym z materiałów jest opis jak Bill Belew próbuje wyswobodzić Elvisa z kostiumu po pierwszym występie, który dosłownie przyssał się do niego:
"Pod koniec pierwszego pokazu Belew musiał ostrożnie usunąć przyklejony skórzany garnitur, który teraz utknął na skórze Presleya. Aby przygotować go na następny pokaz, musiał go umyć i wysuszyć*. Pomagała mu reszta kostiumowej załogi, wykorzystując suszarki, żeby przyśpieszyć proces suszenia".* Pierwszy pokaz był o 18:00, drugi o 20:00, zatem mieli niespełna godzinę aby doprowadzić kostium do używalności i żeby Elvis zdążył się jeszcze w niego ubrać przed make-upem, poprzedzającym jego wyjście na scenę.
Notabene z opisu właśnie tej sytuacji wiemy, że kostium był tylko jeden.
Elvis źle wspominał ten kostium, choć miał świadomość iż wyglądał w nim zjawiskowo. Jednak przeżył w nim prawdziwe męczarnie. Podczas koncertu 31 lipca 1969 roku, rozpoczynającego Sezon 1 w International Hotel w Las Vegas, Elvis nawiązał do swojego ubioru - "Black Herringbone Suit" - tłumacząc publiczności, że jego krój oparto na karategach, w jakich trenują karatecy. Zamykając temat swojego ubioru, dodał:
Elvis źle wspominał ten kostium, choć miał świadomość iż wyglądał w nim zjawiskowo. Jednak przeżył w nim prawdziwe męczarnie. Podczas koncertu 31 lipca 1969 roku, rozpoczynającego Sezon 1 w International Hotel w Las Vegas, Elvis nawiązał do swojego ubioru - "Black Herringbone Suit" - tłumacząc publiczności, że jego krój oparto na karategach, w jakich trenują karatecy. Zamykając temat swojego ubioru, dodał:
"Nigdy więcej skórzanych kurtek, kiedy występuję. Kiedy robiłem swój telewizyjny Special, prawie się upiekłem".
Czarny kombinezon nie był jedynym, w którym wystąpił podczas tego programu. Założył jeszcze złotą marynarkę do czarnych spodni (odmówił Belewowi założenia całego złotego kostiumu) i biały garnitur na piosenkę finałową "If I Can Dream" (została napisana specjalnie dla Elvisa, po tym jak przejął się zamachem na Martina Luthera Kinga (4 kwietnia 1968 roku) oraz na Robert F. Kennedy'ego, który został postrzelony tuż po zwycięstwie w stanowych turach wyborów prezydenckich 5 czerwca 1968, umierając następnego dnia, a także jeszcze kilka innych strojów.
Po emisji programu, w dniu 3 grudnia 1968, krytyka bardzo pozytywnie odniosła się do występu Elvisa, a także do jego ubioru. Koncert ten stał się najchętniej oglądanym show ze wszystkich nadanych w 1968 roku. Telewizja kochała Elvisa i jego kreacje, a krytycy muzyczni i z branży mody, wyrażali swoje uznanie tak dla artysty jak i jego projektanta Billa Belewa, co w porównaniu z latami 50. było przełomem.
Po emisji programu, w dniu 3 grudnia 1968, krytyka bardzo pozytywnie odniosła się do występu Elvisa, a także do jego ubioru. Koncert ten stał się najchętniej oglądanym show ze wszystkich nadanych w 1968 roku. Telewizja kochała Elvisa i jego kreacje, a krytycy muzyczni i z branży mody, wyrażali swoje uznanie tak dla artysty jak i jego projektanta Billa Belewa, co w porównaniu z latami 50. było przełomem.
* * *
* *
*
Ex Post
Ostatnie ustalenia (10 maja 2019 roku):
Kostium ten o mały włos nie zostałby pocięty w 1971 roku, ale na szczęście uratował go Mike McGregor, pracownik Elvisa. Więcej w poście "Wielkie niszczenie kostiumów i innych ubrań Elvisa".
Ostatnie ustalenia (10 maja 2019 roku):
Kostium ten o mały włos nie zostałby pocięty w 1971 roku, ale na szczęście uratował go Mike McGregor, pracownik Elvisa. Więcej w poście "Wielkie niszczenie kostiumów i innych ubrań Elvisa".
*
* *
* * *
* *
* * *
Projekt kostiumu "Black Leather Suit" oraz "Black Satine Suit"
Billa Belewa, na którym poczynił pierwsze uwagi do swojego krawca aby zaczął go wykonywać wzorując się na "Blue Denim Suit'
Repliki kostiumu "Black Leather Suit", jakie można zakupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co.
Kostium "Black Leather Suit", w którym Elvis wystąpił w programie "Comebeck Special '68" telewizji NBC, wyemitowanym 3 grudnia 1968 roku, na różnych ekspozycjach wystawowych
Elvis w "Black Leather Suit" podczas występów w programie "Comebeck Special '68" telewizji NBC, wyemitowanym 3 grudnia 1968 roku
Zdjęcie Elvisa w "Black Leather Suit" podczas występów w programie "Comebeck Special '68" telewizji NBC, wyemitowanym 3 grudnia 1968 roku, znalazło się na okładce magazynu "Hit Parader" z gudnia 1972 roku
Elvis w "Black Leather Suit" podczas występów w programie "Comebeck Special '68" telewizji NBC, wyemitowanym 3 grudnia 1968 roku. Polecam ostatni klip z kilkunastominutową sekwencją jam session, gdzie Elvis jest rewelacyjny
Elvis w "Black Leather Suit" - materiał nagrany na potrzeby programu "Comebeck Special '68" telewizji NBC, wyemitowanego 3 grudnia 1968 roku. Tutaj możemy posłuchać Elvisa acapella (nie pamiętam, czy ten fragment znalazł się w programie). UWAGA - aby uruchomić video należy najechać kursorem na obraz, wtedy na dole pojawi się panel sterujący, a po lewej strzałka
Link bezpośredni: https://va.media.tumblr.com/tumblr_rhxq9fxtOH1rjwkcu.mp4
Link bezpośredni: https://va.media.tumblr.com/tumblr_rhxq9fxtOH1rjwkcu.mp4
