♥ Kobiety - Shirley Dieu

Piękna blondyneczka, która urzekła nas na zdjęciach z ostatnich wakacji Elvisa na jego ukochanych Hawajach, w marcu 1977 roku, to Shirley Dieu. Hawajczycy też kochali Elvisa, bo jak mówi:

"Gdziekolwiek poszliśmy, zawsze byliśmy traktowani jak członkowie rodziny królewskiej. Absolutnie kochali Elvisa na Hawajach. Wyspiarze byli dla nas bardzo miłymi ludźmi".

Joe Esposito rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną (Joan) pod koniec 1972 roku. W 1975 roku poznał uroczą, dwudziestoletnią Shirley Dieu, a po ośmiu miesiącach od poznania zostali parą. Związek trwał przez pięć lat.

Shirley Dieu wychowała się w Kalifornii, a kiedy miała 17 lat przeniosła się do Las Vegas. Jak mówi:

"Byłam dzieckiem, kiedy Elvis nagrał swoją pierwszą płytę, chociaż później słyszałam jego muzykę i bardzo ją lubiłam, ale naprawdę niewiele wiedziałam o Elvisie. Tylko dwa razy widziałam go na koncercie. Oglądałam go w telewizji w „Elvis Aloha From Hawaii, via Satellite” i pomyślałam: „Wow, to naprawdę przystojny facet i kochał swoją muzykę”. Podobał mi się jego film »Kissing Cousin«, o którym później powiedziałam Elvisowi, że jest to jeden z moich ulubionych filmów. Powiedział mi, że nienawidził tego filmować, ponieważ „ta cholerna peruka mnie swędziała”.

Do Las Vegas przyjechała moja siostra i jeszcze jedna para. Chcieli zobaczyć Elvis Show. Dotarliśmy tam późno i musieliśmy siedzieć osobno. Joe Esposito zobaczył, że tam siedzę i zaproponował, że da mi lepsze miejsce. Wylądowałam w budce Elvisa [przy stole artysty w środkowym zakolu].

Miałam zaledwie 20 lat. Joe był 16 lat starszy ode mnie. Zostaliśmy dobrymi przyjaciółmi. Po 8 miesiącach Joe Esposito i ja weszliśmy w związek, a potem zamieszkałam z nim w Beverly Hills. Mieszkaliśmy razem przez 5 lat. Nadal jesteśmy bardzo blisko i faktycznie odwiedzam jego i jego żonę Martę kilka razy w roku i rozmawiam z Joe przynajmniej 4 razy w tygodniu. Staliśmy się jak brat i siostra. Dokuczam mu teraz i mówię, że jest bardziej jak ojciec".

Shirley Dieu o Elvisie:

"Kiedy po raz pierwszy spotkałam Elvisa, nie mogłam oderwać oczu od jego rąk, były takie anielskie. Był taki miły dla wszystkich i wydawał się taki przyziemny [normalny, jak inni, a nie jak wielki artysta].

Mimo swojego młodego wieku, była bardzo dojrzałą i inteligentną kobietą. Miała też swoje zasady, których się trzymała. Dlatego Elvis szybko ją polubił i szanował bardziej jak inne przedstawicielki płci pięknej swojej trzódki. Wśród kobiet Memphis Mafii, Elvis przedkładał ją nad inne, obok Jo, żony Billy'ego Smitha.

Była na wszystkich koncertach Elvisa od momentu jego poznania do końca, nie opuściła żadnego. Tylko ona jedna miała taki przywilej. Pod koniec 1976 roku, kiedy Elvis zabrał po raz pierwszy Ginger Alden na trasę do Las Vegas (Sezon 15, od 2 do 12 grudnia 1976 roku), powiedział chłopakom "tym razem żadnych kobiet", co oznaczało ani żon, ani kochanek. Jak wyjaśnia Shirley:

"Zwykle Elvis nie pozwalał kobietom na każdą trasę. Szczerze mówiąc, chodziło o to, żeby chłopaki mieli szansę, no niestety, na rotację kobiet. Żony mogły przyjeżdżać na niektóre trasy, a innym razem dziewczyny [kochanki] mogły przyjeżdżać na trasy.

Elvis wiedział, jak blisko jesteśmy z Joe i upewniał się, że Joe zabiera mnie na każdą trasę. Pewnego razu w Vegas powiedział, że nie ma żon ani dziewczyn, ale Joe i tak przywiózł mnie do Vegas. Schowałam się w szafie. Elvis przyszedł do sypialni Joe, która była w tym samym apartamencie Elvisa i zapytał: „Gdzie jest Shirley?”. Joe powiedział „powiedziałeś żadnych dziewczyn ani żon”. Elvis na to; „Nie miałem na myśli Shirley. Przyprowadź ją tutaj i zadzwoń do jubilera, żebym mógł jej kupić pierścionek”.

Czułam się świetnie, kiedy schowałam się w szafie i usłyszałam, jak Elvis prosił, żebym tam była. Byłam jedyną dziewczyną, która mogła wziąć udział w tych występach w Las Vegas, poza nową dziewczyną Elvisa, Ginger. To był pierwszy raz, kiedy Ginger pojechała do Vegas, właśnie poznała Elvisa. Myślę, że jednym z powodów, dla których chciał mnie tam, było to, żeby miała inną kobietę, z którą mogłaby porozmawiać".

Elvis lubił i szanował Shirley, jak już wspominałam, więc nie chciał by Joe ją zranił zadając się z innymi kobietami. Dlatego ona jedna miała prawo bywania na każdym wyjeździe z nim, na którym był też Joe. Z tego, co powiedziała Shirley wynika też, iż Elvis doskonale wiedział, że Joe przywiózł ją do Las Vegas mimo zakazu i gdzieś ukrywa. A ponieważ nigdzie jej nie widział, od razu się domyślił, że chodzi o to, co powiedział przed wyjazdem odnośnie udziału kobiet w trasie i przyszedł do sypialni Joe "włączyć mu zielone światło" dla Shirley.

Oczywiście Elvis obdarowywał ją prezentami jak szalony, w tym samochodami. Pierwszego Cadillaca podarował jej na początku 1976 roku. Shirley tak mówi o jego hojności:

"Za każdym razem, gdy byliśmy w trasie, każda znana mu kobieta dostawała od niego kosztowną biżuterię. Zawsze dawał dziewczynom pierścionki. To było takie powszechne. O mój Boże, miałyśmy pierścionek na każdym palcu!

Powiem ci ile wtedy miałam biżuterii. Pamiętam, jak poszłam do Pip’s, prywatnego klubu Hefnera w Los Angeles, i siedziałam tam licząc biżuterię na moich rękach i wszystkie rzeczy [inną bizuterię], które nosiłam. Miałam przy sobie biżuterię wartą ponad 250 000 USD!".

Chociaż Shirley Dieu stanowczo temu zaprzecza, to jednak wiele źródeł wymienia ją na liście kobiet Elvisa. Dlaczego? Powiem szczerze - nie wiem. Zatem albo jest coś na rzeczy, tylko nie chce się do tego przyznać, albo błędnie oceniono ich relację, chociażby poprzez to, że Elvis w jakiś sposób zawsze ją wyróżniał.

Na pewno podobała się Elvisowi i żywił do niej dużo sympatii. I kto wie, czy gdyby nie to, że była dziewczyną Joe Esposito, coś by z tego nie wynikło. Już sam początek ich znajomości, Elvis mógł opacznie zrozumieć, kiedy ze sceny zobaczył piękną dziewczynę siedzącą przy jego prywatnym stole na widowni. Czasami właśnie w ten sposób w Las Vegas prezentowano mu nowe kandydatki. Kiedy mu nie odpowiadały, po występie odchodziły, a gdy wykazał nimi zainteresowanie były proszone na prywatne przyjęcie, jakie dawał po każdym koncercie lub na spotkanie w garderobie, jeśli potem miał kolejny występ.

Alanna Nash w "Baby, Let’s Play House ELVIS PRESLEY and the WOMEN WHO LOVED HIM", przytacza dwie bardzo zwyczajne sytuacje, które jej zdaniem mogły sygnalizować zainteresowanie Elvisa Shirley Dieu, wykraczające poza standardy zwykłej znajomości.

Pewnego razu, Shirley odwiedziła Elvisa w szpitalu. Był na wpół ubrany i zbliżył się do jej twarzy, a ona odniosła wrażenie, że chce ją pocałować, więc odeszła nie czekając na rozwój sytuacji.

Do podobnego zdarzenia doszło w Imperial Suite w Las Vegas, kiedy oboje wstali po przebudzeniu i wylądowali w kuchni w tym samym czasie: „Podniósł obie ręce i próbował mnie pocałować, a ja po prostu wyślizgnęłam się spod niego i powiedziałam: »Muszę iść. Joe jest w pokoju«.

No jak dla mnie, nie ma w tym nic, czego doszukuje się Alanna Nash. Tysiące razy Elvis przytulał, ściskał i całował na wszelkie możliwe sposoby kobiety swoich "mafiozów". Po prostu taki był. Tak jak na scenie, też całował prosto w usta czyjeś dziewczyny, żony i kochanki. Pewnie tak samo byłoby w przypadku Shirley, ale jak widać po jej zachowaniu, było to dla niej krępujące, więc unikała takich sytuacji. Kiedyś powiedziała: „To było niezręczne, ale nigdy nie myślałam o nim w ten sposób i nigdy, przenigdy nie akceptowałabym jego zalotów”.

Zawsze można znaleźć dziurę w całym. Równie podejrzane może być to, że była jedyną kobietą z całego grona, która mogła być na jego każdym występie i wyjeździe, o ile był tam też Joe Esposito. To także można tłumaczyć, iż chciał ją zawsze mieć przy sobie, widzieć ją jako swoją muzę, jak Susan Henning podczas zdjęć do "Comeback Special '68".

Elvis i Shirley Dieu podczas wakacji na Hawajach, w marcu 1977 roku. A na dolnym zdjęciu: Shirley Dieu, Elvis, Joe Esposito, Ginger Alden. P. S. dzięki Aga za zdjęcia

Moją uwagę przykuwa pierwsze zdjęcie od lewej na czarnym tle. Elvis z zamkniętymi oczami, wtulony w twarz Shirley, jakby rozmarzony, grzejący się w cieple, które od niej emanuje, a którego tak bardzo pragnął, lecz nie miał go od zimnej Ginger. Myślę, że czuł od niej pozytywną energię, dobre fluidy oraz jej serdeczne nastawienie do swojej osoby, ale nie tylko. Jak wspomina Shirley: „Zawsze mówił mi, że chce kogoś, kto będzie go kochał tak, jak ja kochałam Joe”.

Albo jak na tych zdjęciach z wakacji na Hawajach w marcu 1977 roku. Uuu, tu to już nie buzi-buzi, a od razu gra wstępna na oczach wszystkich (oczywiście ironizuję), skoro jak sama pisze:

"Na pierwszym zdjęciu Elvis śpiewa mi do ucha „In the misty moonlight”, czyli piosenkę, którą obiecał mi nagrać zaledwie kilka dni wcześniej, ponieważ powiedziałam mu, że mi się podoba. Na drugim zdjęciu nie przestawał wkładać mi języka do ucha* za każdym razem, gdy myślał, że Joe zamierza zrobić zdjęcie.

Elvis jest tym, który pierwszy poprosił Joe o zrobienie zdjęć jemu i mnie. Te zdjęcia były pierwszymi zrobionymi mu podczas tych wakacji.

* W grupie zdjęć powyżej, czwarte od dołu.

I kolejna scena tego samego typu:

"Elvis miał wyśmienite poczucie humoru, a także dobre i kochające serce. Szczególnie pamiętam, gdy w Las Vegas podarował mi piękny pierścionek z kanarkowym brylantem. Właśnie weszłam do frontowych drzwi apartamentu cesarskiego. Wyszedł z łazienki z twarzą pełną kremu do golenia i dał mi pierścionek z kieszeni piżamy. Potem uściskał mnie i przybliżył się do mojej twarzy, aby dać mi braterski pocałunek. Kiedy mnie pocałował, szybko rozmazał krem do golenia po całej mojej twarzy, pocierając bok swojej twarzy w tę i z powrotem o moją. Oboje wybuchnęliśmy niekontrolowanym śmiechem. Podziękowałam mu jeszcze raz za pierścionek i poszedł dokończyć golenie".

Oto cały "erotyzm" jaki mi się wyłonił z ich kontaktów. Dlatego na podstawie tego, co powyżej, wydaje mi się, że nic między nimi fizycznie nie było. Chyba, że są jakieś fakty, świadczące coś innego, do których nie dotarłam.

Shirley zawsze wypowiada się o Elvisie pozytywnie i broni go prawie jak lwica. Z jej wypowiedzi można też wywnioskować, że rozumie go znacznie lepiej niż cała jego ekipa i najbliżsi. W 2014 roku wyszła jej książka "Memphis Mafia Princess. Living In The Elvis World", a w 2017 została wznowiona - ilość stron jest taka sama, więc pewnie w treści nie ma zmian, zmieniła się tylko okładka. Mówi o niej (jej zawartości):

"Nie napisano żadnych książek o ostatnich trzech latach jego życia. Owszem, były jakieś streszczenia i wzmianki o tej części jego życia, lecz niestety nie wynikało z nich, jak naprawdę przeżył te ostatnie lata. Nikt tak naprawdę nie napisał o tych ostatnich latach tak szczegółowo, jak ja w mojej książce. Jako dziewczyna Joe Esposito i bliski przyjaciel Elvisa Presleya żyłam życiem księżniczki mafii z Memphis, z którą spędzałam wakacje i koncerty na wszystkich trasach Elvisa w tych ostatnich latach. Otwieram te rozdziały jego życia i dogłębnie dzielę się sekretami tego, co naprawdę wydarzyło się w ostatnich latach, opowiadam historię, która nie została jeszcze opowiedziana".

Myślę, że jest to ważna pozycja, bo obiektywna i traktująca trzy ostanie lata życia Elvisa szczegółowo, jako główną treść, a nie tylko jako rozdział zamykający książkę. Powiedziała też cenną rzecz o innych publikacjach:

"Trzeba go zapamiętać jako wspaniałego człowieka, którym zawsze był. Ludzie muszą przestać wyolbrzymiać, żeby sprzedawać książki. Myślę, że fani mają tego dość i chcą słuchać o Elvisie, o tym, jaki był jako człowiek. Jest tak wiele wspaniałych rzeczy w Elvisie, które uczyniły go tym, kim był. Był miłym, błyskotliwym, hojnym, troskliwym, bogobojnym i kochającym, cudownym człowiekiem".

Ostatni raz widziała Elvisa żywego w lipcu 1977 roku, kiedy żegnała się z nim w jego samolocie. Jak mówi: "Był bardzo słodki i w dobrym humorze".

O śmierci Elvisa dowiedziała się z telefonu od Joe, bo nie było jej wtedy w Memphis. Joe poprosił ją by natychmiast powiadomiła Ann Margaret. Była w całkowitym szoku, nawet na początku oskarżyła go o niestosowne żarty. Po prostu nie mogła w to uwierzyć. Do Memphis poleciała z Priscillą i jej rodziną oraz Joanie Esposito (byłą żoną Joe) samolotem Elvisa, Lisą Marie, jeszcze tego samego popołudnia.