TV

Udział Elvisa Presleya w programach telewizyjnych. Jak widzimy z poniższej listy, Elvis zbyt często nie gościł w telewizji, a zwłaszcza od czasu powrotu z wojska, czyli w latach 60. i 70., co wcale nie oznacza, że stacje telewizyjne nie były zainteresowane tworzeniem programów z jego udziałem, transmisją koncertów, prezentowaniem wywiadów itp. Oczywiście, że były.

Dlaczego zatem Elvisa było tak mało w TV? Powód był jeden - „Pułkownik” Thomas Andrew „Tom” Parker, a dokładniej Andreas Cornelis „Dries” van Kuijk (bo tak w rzeczywistości brzmi nazwisko tego nielegalnego emigranta z Holandii) - czyli menadżer Elvisa.

Pułkownik (nałogowy hazardzista) miał jeden cel - zarobić jak najwięcej na swoim podopiecznym i temu podporządkował życie artystyczne Elvisa. Miało być tanio (po niskich kosztach), szybko i dochodowo. Zgodnie z tym założeniem, najpierw na dziesięć lat związał Elvisa kontraktami z Hollywood (gdzie Elvis kręcił trzy filmy rocznie - istny maraton) i usunął go całkowicie ze sceny muzycznej (odsunął od koncertowania na żywo), a potem gdy Elvis się zbuntował i zagroził zerwaniem kontraktu menadżerskiego, przestraszył się i przystał na jego powrót na scenę. Jednak odtąd miał w zwyczaju torpedować wszelkie propozycje, które nie pasowały do jego koncepcji szybkiego zysku lub zagrażały w jakikolwiek sposób jego planom i założeniom. Rzucał wtedy tak horrendalne kwoty, że kontrahenci sami się wycofywali.

Parker, w myśl swojego motta "nikt nie będzie słuchał i oglądał Elvisa za darmo, nawet rząd Stanów Zjednoczonych", nie był zainteresowany występami Elvisa w TV. Powód - czysta kalkulacja finansowa - jeśli można się napatrzeć i nasłuchać za darmo w telewizji, to z pewnością przełoży się to na obniżenie zysków ze sprzedaży płyt i koncertów. Moim zdaniem o koncerty nie musiał się obawiać, bowiem zawsze bilety wyprzedawano na pniu już w pierwszych godzinach sprzedaży. Ludzie (nie tylko Amerykanie, ale fani z całego świata, którzy specjalnie zjeżdżali do USA w tym celu) ustawiali się w kolejce na kilka godzin przed rozpoczęciem sprzedaży, a czasem już dzień wcześniej. Sprzedaż płyt zapewne też by nie spadła, bycie na koncercie, czy nawet zobaczenie go w TV, raczej rozbudza apetyty niż je zasyca.

Nie był też zainteresowany występami Elvisa poza krajem. Jako zbieg z Holandii, poszukiwany listem gończym na terenie Europy, a jednocześnie nielegalny emigrant na terenie USA, posługujący się w dodatku fałszywą tożsamością, za granicą obawiał się aresztowania, a przy powrocie do USA, że nie zostanie ponownie wpuszczony. Natomiast wysłanie samego Elvisa nie wchodziło w ogóle w grę - bał się, że utraci nad nim kontrolę, a zatem i zyski (zabierał większość wypracowanych przez Elvisa pieniędzy), gdy ktoś zaproponuje mu lepsze warunki i przejmie funkcje jego menadżera.

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1955


Tytuł: Louisiana Hayride

Miejsce:  KSLA-TV, Shreveport;
Forma programu:  show (pokaz);
Prowadzący:  Horace Logan;
Data emisji:  5 marca 1955;
Elvis zaśpiewał:

• Tweedle dee, 
• Little mama, 
• Money honey, 
• Shake rattle and roll;

Dodatkowe informacje:

The Louisiana Hayride, początkowo była tylko stacją radiową (Radio KWKH). Elvis zadebiutował w radiowej wersji The Louisiana Hayride, 16 października 1954 roku. Wkrótce po tym zdarzeniu podpisano z nim roczny kontrakt na 52 stałe, sobotnie występy (w wybrane soboty). Natomiast 5 marca 1955 roku Presley zadebiutował w telewizyjnej wersji The Louisiana Hayride, nadawanej przez KSLA-TV (filia kanału CBS w Shreveport). Zaśpiewał wtedy piosenkę "That's All Right, Mama", od której Kiedyś (w lipcu 1954 roku) zaczęła się jego zawrotna kariera. Według jeszcze innego źródła, zaśpiewał także "I Got A Woman".

Występy The Louisiana Hayride, które następnie były transmitowane przez radio (KWKH) lub telewizję (KSLA), odbywały się głównie na scenie Municipal Auditorium w Shreveport (LA), lecz  czasami także w innych miejscach, wtedy nosiły status "remote broadcast" (zdalny pokaz, zdalna transmisja). O występach radiowych Elvisa w ramach programu "Louisiana Hayride" przeczytacie w poście: "Występy Elvisa na Louisiana Hayride".

Elvis w Louisiana Hayride TV (niestety, tylko wersja foniczna i to fatalnej jakości)

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł: Town and Country Jubilee (Town and Country Time)

Gospodarz programu:  Jimmy Dean;
Forma programu:  wywiad telewizyjny;
Miejsce: WMAL-TV, Washington, D.C.;
Data emisji:  14 marca 1955; o godzinie  17:30

Dodatkowe informacje:

Informację o tym wywiadzie zaczerpnęłam między innymi z książki Leszka Strzeszewskiego (który z kolei nie wspomina o wywiadzie z 23 marca 1956 roku). Spotkałam ją też w kilku innych źródłach pisanych. Niemniej na internecie brak zdjęć z programu Town and Country Jubilee, z 14 marca 1955 roku. Również większość rzetelniejszych źródeł internetowych nie wspomina o tym wywiadzie telewizyjnym. Wszędzie mówi się tylko o tym późniejszym, z 23 marca 1956 roku. W jednym miejscu znalazłam informację, że podczas tego wywiadu zdenerwowany Elvis na wszystkie pytania odpowiadał "yep" (tak) lub "nope" (nie), czyli ktoś pomylił ze sobą te dwa wywiady. Pod datą pierwszego wpisał, to co wydarzyło się w drugim, bo dokładnie w ten sposób Elvis odpowiadał Jimmowi właśnie podczas wywiadu 23 marca 1955 roku, który nie był wcześniej planowany (doszło do niego spontanicznie).

To wszystko wskazuje jakby tego dnia wywiadu telewizyjnego nie było. Niemniej w jednym ze źródeł dotyczących wywiadu z 23 marca 1956 roku, wyraźnie powiedziano, że to nie było pierwsze spotkanie w tym programie obu panów (Elvisa i Jimmiego).

Warto jeszcze zwrócić uwagę na fakt, że ten tutaj program (z 14 marca 1955 roku) nazywa się "Town and Country Jubilee", natomiast program Jimmy'ego Dean'a, z 23 marca 1956 roku (o rok późniejszy), już "Town and Country Time" (w niektórych źródłach również: "Jimmie Dean's Town and Country Time" lub "Town and Country Hour").

W kilku miejscach w internecie też można znaleźć potwierdzenie, że 14 marca 1955 roku Elvis udzielił wywiadu na wizji Jimmy'owi Dean'owi w programie "Town and Country Jubilee", między innymi w portugalskiej wersji Wikipedii, na dobrych stronach francuskich fanów itp. O tym występie jest też informacja na stronie www.706unionavenue.nl, gdzie napisano:

"Elvis Presley wystąpił w programie "Town And Country Jubilee" w Waszyngtonie, prowadzonym przez Jimmiego Deana i nadawanym przez WMAL-TV (lokalna filia ABC-TV) o godzinie 17:30. Elvis udzielił wywiadu Deanowi, ale nie wystąpił. Elvis Presley rozmawiał z gospodarzem o muzyce rockabilly".

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł: Grand Prize Saturday Night Jamboree

Forma programu:  transmisja z koncertu;
Miejsce nagrywania programu:  Eagles's Nest;
Miejsce emisji: KPRC-TV, Houston, TX;
Data emisji:  19 marca 1955;

Śpiewane piosenki:

• Baby let's play house,
• Blue moon of Kentucky,
• I got a woman,
• Good rockin' tonight,
• That's all right;

Dodatkowe informacje:

Transmisja z koncertu "Grand Prize Saturday Night Jamboree", z Eagles's Nest. Koncert był także transmitowany przez stację radiową KNUZ, Houston (TX). Zdjęć z tego występu raczej nie ma, gdyż na płycie, na której wydano kilka piosenek tam śpiewanych, posłużono się zdjęciem z koncertu w klubie Magnolia Gardens, Houston (TX), który odbył się 24 kwietnia 1955 roku.

Płyta z limitowanej serii, na której wydano pięć utworów z koncertu "Grand Prize Saturday Night Jamboree", z Eagles's Nest (Eagles Hall), w Houston (TX), który odbył się 19 marca 1955 roku

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł:  The Home Folks Show

Gospodarz programu:  Jimmy Thomason;
Forma programu:  występ i rozmowa  (prawdopodobnie);
Miejsce nagrywania programu:  studio telewizyjne (transmisja na żywo);
Miejsce emisji: KCEN-TV (Channel 6), Waco, TX;
Data emisji:

• 17 marca 1955
• 18 kwietnia 1955

Dodatkowe informacje:

Zupełnie pomijany w źródłach fakt, nie spotkałam tej informacji w żadnym drukowanym źródle. Tymczasem Elvis wystąpił tu być może nawet dwa razy. Znalazłam dwa rzetelne źródła, które wspominają o jego uczestnictwie w tym programie, aczkolwiek każde podaje inną datę, co można tłumaczyć dwojako, albo jedno z nich popełniło błąd w datowaniu, albo Elvis wystąpił w obu tych terminach.

O występie w dniu 18 kwietnia 1955 roku przeczytamy w materiałach Texas State Historical Association (TSHA)*, nie tylko w wydawanej przez nich encyklopedii Teksasu "The Handbook of Texas", ale również w jednym z artykułów na ich portalu, poświęconym Elvisowi. Czytamy w nim:

"Wiele napisano o występach w telewizji Presleya w 1956 roku, ale wybrani widzowie w Lone Star już go widzieli na małym ekranie. Od dawna mówiło się, że 18 kwietnia 1955 roku Jimmy Thomason gościł Elvisa w The Home Folks Show, transmitowanym na żywo w telewizji KCEN (Channel 6) w Waco. Później jesienią był także gościem w Roy Orbison i sobotnim popołudniowym programie Teen Kings w telewizji KOSA-TV** (Channel 7) w Odessie".

* TSHA to niezależna organizacja non-profit wydająca The Handbook of Texas. The Handbook of Texas to cyfrowa encyklopedia państwowa opracowana przez Texas State Historical Association (TSHA), dla studentów, nauczycieli, naukowców i ogółu społeczeństwa. Podręcznik składa się z pozycji przeglądowych, ogólnych i biograficznych poświęconych całej historii Teksasu, od rdzennych Indian i epoki prehistorycznej po zróżnicowaną populację stanu i epokę współczesną.

** Oczywiście tu powinno być KMID-TV, ponieważ w 1955 roku telewizja KOSA-TV jeszcze nie istniała, rozpoczęła swoją działalność dopiero 1 stycznia 1956 roku. To błąd powielany w wielu źródłach, obie te telewizje są permanentnie ze sobą mylone w odniesieniu do programów Roya Orbisona, który w 1955 roku miał swój program "The Roy Orbison Afternoon Show" w KMID-TV, a w 1956 "The Teen Kings Show" w KOSA-TV (czytaj też blok poniżej, o programach Roya Orbisona).

Drugie źródło, to gazeta "TEXAS Landmarks Legacies". Jej internetowe archiwum przy dacie 17 marca 1955 roku, podaje:

"Biurko Rozrywki
Elvis Presley pojawia się w programie telewizyjnym w Waco.
W tym dniu w 1955 roku Elvis Presley pojawił się w „The Home Folks Show” Jimmy'ego Thomason'a w KCEN-TV, Channel 6 w Waco. Zaledwie tydzień wcześniej śpiewał w The Louisiana Hay Ride i zaczynał mieć dużo czasu antenowego w radiu. Następnego dnia Elvis nagrał 4 piosenki* z koncertu na żywo w Eagle's Hall w College Station, przed udaniem się do Houston".

"Entertainment Desk
Elvis Presley appears on Waco television show.
On this date in 1955, Elvis Presley appeared on Jimmy Thomason's "The Home Folks Show" on KCEN-TV, Channel 6 in Waco. Just a week before he sang on The Louisiana Hay Ride, and he was beginning to get lots of air time on the radio. The next day, Elvis recorded 4 songs from a live concert at Eagle's Hall in College Station, before going on to Houston".

* Faktycznie, chociaż większość baz nagrań o tym nie wspomina. Miało to miejsce w Lubbock (źródła podają, że 6 stycznia lub 13 lutego 1955 roku, Keith Flynn dowodzi, że jednak 6 stycznia), w studio stacji radiowej KDAV, gdzie Evis, Bill i Scotty stawili się promować swój wieczorny program. Trio umieściło kilka utworów na octanie, aby stacja mogła później zagrać je drogą radiową. Były to na pewno: „Fool, Fool, Fool” i „Shake, Rattle and Roll”. Nie zachowały się pozostałe nagrania, więc nie wiemy jakie były kolejne dwa tytuły.
Jednak czy jedyne miejsce poza Sun Records, w którym Elvis wtedy coś nagrał (jak stwierdzają niektóre źródła)? Chyba jednak nie. Według jednej z dwóch najlepszych baz sesji nagraniowych Elvisa - Keith Flynn - to jedno z dwóch miejsc. Drugim było WJOI Radio, w Florence (Alabama), 19 stycznia 1955 roku, gdzie Elvis nagrał również „Shake, Rattle and Roll” dla stacji, a być może coś jeszcze.

O 17 marca 1955 roku wspominają również australijska Elvis Presley Music i baza Keith Flynn, a o 18 kwietnia tylko to jedno źródło, które tu wymieniłam.

Niestety żadne nie podaje charakteru programu, więc nie wiemy, czy i co Elvis tam śpiewał, czy była to tylko forma wywiadu, ewentualnie promocji płyty i/lub trasy koncertowej.

Ex Post (27 stycznia 2020 roku)
W międzyczasie na stronie encyklopedii Teksasu (TSHA) zmieniono datę 18 kwietnia na 18 marca 1955 roku. Zatem przypuszczalnie był to tylko jeden występ, 17 lub 18 marca 1955 roku.

Wyciąg z archiwum internetowego gazety "TEXAS Landmarks Legacies" z informacją o udziale Elvisa w programie „The Home Folks Show” Jimmy'ego Thomason'a w KCEN-TV, w Waco TX

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł: The Charlene Arthur Show
Gospodarz programu:  (być może Charlene Arthur);
Forma programu:  transmisja występu;
Miejsce nagrywania programu:  Odessa-Midland Airports;
Miejsce emisji: KMID-TV (Channel 2), Odessa, TX;
Data emisji:

• 1 kwietnia 1955
• 31 maja 1955

Dodatkowe informacje:

Oba programy były nagrywane w starym hangarze lotniczym na lotnisku Odessa-Midland Airports, a później emitowane w KMID-TV, na kanale 2 w Odessie.

W przypadku pierwszego koncertu, źródła podają, że Elvis występował tam od godziny 18:00 do 18:30, a w przypadku drugiego, od 18:00 do 18:40.

Był to lokalny program telewizyjny sponsorowany przez firmę Pioneer Furniture Company, która w tamtym czasie sponsorowała wiele muzycznych imprez jak i programów muzycznych w KMID-TV (zwłaszcza promujących nowe talenty).

Z informacji, które zachowały się do naszych czasów wiemy, że w kwietniu Elvis zaśpiewał na pewno "That's all right mama" i "Blue moon of Kentucky", a w maju również "That's all right mama" i "Blue moon of Kentucky" oraz dodatkowo "Good rockin 'tonight". Co jeszcze? - nie wiemy.

Niestety do dziś nie wypłynęły żadne ujęcia z tych występów. Być może nawet są, ale nie zostały zidentyfikowane. Jest sporo zdjęć Elvisa z tamtych lat, ale w przypadku części z nich nie można ustalić gdzie i kiedy dokładnie (w jakim dniu) zostały zrobione.

Co się zaś tyczy kopii filmowych telewizji KMID-TV, prawdopodobnie już ich nie zobaczymy, spłonęły w pożarze. Chociaż zawsze jest szansa, że ktoś je wziął zanim jeszcze wybuchł pożar lub zostały z niego uratowane, więc może nie wszystko jeszcze stracone.

Jeśli chodzi o sam pożar, to jedno ze źródeł mówi, że dotyczył studia KMID-TV, a drugie, że części lotniska Odessa-Midland Airports. Niestety nie mogę znaleźć, gdzie KMID-TV miała swoją siedzibę, bo jeśli na lotnisku, to oba źródła są w prawdzie.

Niestety nie wiemy czy była to transmisja bezpośrednia, czy odtwarzana w późniejszych godzinach. W jednym miejscu napisano: "czas antenowy nie jest znany", w innym: "nagrania zostały rejestrowane między 18:00 a 18:30", z czego wynikałoby, że nie była to transmisja bezpośrednia, jak sugerują niektórzy. Z kolei jeszcze inne mówiło, że emisja miała miejsce jeszcze w tym samym dniu, ale w późniejszych godzinach. Gdzieś też pisano, że było to emitowane w piątkowym lub sobotnim stałym bloku muzycznym, który był sponsorowany przez firmę Pioneer Furniture Company.

Obie te daty są też wykazywane w połączeniu z Royem Orbisonem, który od lata 1955 roku w wyniku wygrania konkursu talentów, sponsorowanego właśnie przez firmę Pioneer Furniture Company, dostał w nagrodę (na jakiś czas dla siebie i zespołu) ten piątkowy blok muzyczny. Prawdopodobnie z tego powodu daty 1 kwietnia i 31 maja są błędnie przypisywane do informacji o wspólnym występie Elvisa i Roya w KMID-TV w 1955 roku.

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł: The Roy Orbison Afternoon Show(1955 i ewentualnie pierwsze miesiące 1956)
Tytuł: The Teen Kings Show(1956)

Miejsce:  Odessa, Texas;
Forma programu:  show (pokaz);
Miejsce emisji w 1955 roku:  KMID-TV (Channel 2), Odessa, TX;
Miejsce emisji w 1956 roku:  KOSA-TV (Channel 7), Odessa, TX;
Data emisji:

• 4 stycznia 1955
• 16 lutego 1955
• 1 kwietnia 1955
• 31 maja 1955
• 22 lipca 1955
• 12 października 1955
• 14* października 1955(część źródeł błędnie podaje 15* października)
• (?) stycznia 1956

Uwaga: daty potwierdzonych występów oznaczono tłustym drukiem.

* Najrzetelniejsze źródła wskazują na piątek 14 października 1955 roku. Niektóre zmieniają tą datę na sobotę 15 października sugerując się zapewne wiedzą o drugim programie Roya Orbisona - "The Teen Kings Show", który był emitowany w soboty. Jednak ten program był emitowany dopiero od 1956 roku w KOSA-TV.

Dodatkowe informacje:

Presley kilka razy wystąpił gościnnie, w charakterze zaproszonego gościa, w programie "The Roy Orbison TV Afternoon Show", taką informację można spotkać w źródłach. Jednak prawdopodobnie nie ma materiałów wizualnych z tych występów. Jak zwykle w takiej sytuacji fani podzielili się na dwa obozy. Tych, którzy dają wiarę w to, co mówią ludzie pamiętający występy Elvisa i Roya Orbisona na srebrnym ekranie i tych, którzy w to nie wierzą ponieważ nie ma na to dowodów filmowych. Jeśli już mówimy o dowodach, to warto wspomnieć o pożarze, który strawił prawie całe archiwa z lat 50. telewizji KMID-TV. Jeden ze świadków napisał:

"Myślę, że kiedy później w tym studiu wybuchł pożar, który zniszczył wiele archiwów, tłumaczyłoby to brak telewizyjnego dowodu Roya i Elvisa w programie Roya".

Na swojej stronie Scotty Moor pisze, że on i Bill Black nie występowali nigdy razem z Elvisem i Royem Orbisonem, ale w 1955 roku Elvis nie wszędzie z nimi występował. W zasadzie do momentu aż Parker nie położył na nim łapy i całkowicie go nie ubezwłasnowolnił, to Elvis bywał i występował w różnych miejscach, nierzadko bez Billa i Scottiego, co jest niezaprzeczalnym faktem.

W każdym razie są ludzie, którzy poświadczają, że widzieli Roya i Elvisa razem na scenie. Myślę, że nie można też kwestionować jego udziału w występach telewizyjnych u innych wykonawców, skoro zostało to odnotowane w źródłach i są tego świadkowie, nawet jeśli nie zachowały się materiały wizualne. To tak jak z koncertami. Wiele osób tworzących takie zestawienia wyrzuca z nich (wykreśla) wszystkie informacje o danym występie, jeśli nieznana jest dokładna data, obiekt, miasto lub nie ma materiału wizualnego, biletów, wycinków prasowych. Poza tym skoro informacje o występach Elvisa u boku Roya Orbisona pochodzą z książek napisanych przez uznanych biografów (choć i ci popełniają liczne błędy), od samego Roya Orbisona oraz od innych artystów (np. Johnny Cash, Billy Walker), to nie można zakładać, że oni wszyscy się pomylili. Musiały wypływać z konkretnych i wiarygodnych źródeł, skoro postanowili umieścić je w swoich książkach.

Warto też zaznaczyć, że nie chodzi tu też o wspólne koncertowanie obu artystów, lecz o występ Elvisa w charakterze gościa w programie Roya Orbisona, na przykład do zaśpiewania tylko jednej piosenki lub promocji mającego się wkrótce odbyć koncertu. Chodzi o sam udział, a nie wyłącznie o wspólny śpiew.

Czasem pojawiają się także inne daty występów Elvisa w ramach tego programu, niż podałam wyżej, wskazuje się także pierwsze miesiące 1956 roku. Pamiętajmy też, że z braku źródeł mogło dojść do pewnych przekłamań, na przykład przypisania udziału w jakimś innym programie telewizyjnym, w którym wystąpili obaj artyści, do jednego z dwóch programów Roya Orbisona.

Wydawałoby się, że skoro Roy Orbison po raz pierwszy spotkał Elvisa Presleya podczas pobytu w stanie North Texas, kiedy odwiedził "Big D Jamboree" w Dallas, 16 kwietnia 1955 roku, to znaczy, że wszystkie wykazywane wcześniejsze daty są błędne. O ile rzeczywiście tego dnia spotkał go pierwszy raz, bo to też nie jest takie oczywiste. Część źródeł podaje, że Roy Orbison był na koncercie Elvisa w Odessie 16 lutego 1955 roku w Senior High School Field House i prawdopodobnie poszedł potem za kulisy. Z kolei najpóźniejszą wykazywaną datą ich osobistego poznania jest 14 października 1955 roku. Zatem nie możemy iść tą drogą eliminacji.

Spróbujmy to wszystko poukładać i przeanalizować.

Zacznę od kwestii formalnych. Większość źródeł podaje, że program "The Roy Orbison Afternoon Show" był nadawany przez telewizję KOSA-TV. Nie. KOSA-TV rozpoczęła swą działalność 1 stycznia 1956 roku i faktycznie Roy Orbison miał tam też swój program, ale "The Teen Kings Show". Jednak najpierw, w 1955 roku, występował w telewizji KMID-TV (która działa od 18 grudnia 1953 roku po dziś dzień, chociaż w międzyczasie zmieniali się właściciele). To w niej raz w tygodniu, nadawany był program "The Roy Orbison Afternoon Show", który po zwycięstwie Roya Orbisona i jego zespołu w konkursie talentów organizowanym przez firmę Pioneer Furniture w Midland, firma sponsorowała im cotygodniowy program telewizyjny w KMID-TV. Pytanie do kiedy? Na pewno do końca 1955 roku, a być może jeszcze przez pierwsze miesiące 1956 roku. Raczej nie jest to dziś już do ustalenia ponieważ nie ma żadnych rzetelnych branżowych (telewizyjnych) źródeł. Dziś szczątkowe informacje na ten temat czerpiemy głównie z książek, a także archiwalnych numerów ówczesnej prasy. Aczkolwiek one wszystkie są bardzo zdawkowe i nieprecyzyjne, często błędne w datach i nazwach. Według kilku z nich był tylko jeden koncert wieczorny następnego dnia po ogłoszeniu wyników konkursu talentów, według innych był to stały program emitowany raz w tygodniu do końca 1955 roku, a według jeszcze innych przez okrągły rok, czyli mniej więcej do połowy 1956 roku (jeśli rzeczywiście rozstrzygnięcie konkursu miało miejsce w lecie, jak podało kilka źródeł). Za tym ostatnim zakresem czasowym przemawiają źródła, które mówią, że przez pewien okres Roy Orbison miał dwa programy telewizyjne jednocześnie.

Kwestia emisji. Jeśli chodzi o "The Teen Kings Show" w KOSA-TV w 1956 roku, wiemy że emitowany był zawsze w soboty w godzinach 16:30 - 17:00. Prawdopodobnie była to emisja bezpośrednia (prosto ze studia na wizję). W przypadku "The Roy Orbison Afternoon Show", w KMID-TV w 1955 roku, tak na sto procent tego nie wiemy. Najwięcej jest wskazań na piątki, bo w ten dzień tygodnia na pewno mieli swój pierwszy program i godziny od 17:30 do 18:00. Jednak czy był to stały blok piątkowy, jak wynika z kilku źródeł, czy też program "The Roy Orbison Afternoon Show" był emitowany w różnych dniach, jak można by mniemać patrząc na wskazywane daty, nie udało mi się potwierdzić, podobnie jak godzin emisji. Część źródeł wskazuje te same godziny, w których był emitowany późniejszy program na KOSA-TV, ale to akurat pewnie wzięło się z mylenia obu tych programów. Większość piszących po prostu nie wie, że Roy Orbison występował w dwóch programach, w dwóch różnych telewizjach. W związku z tym wszelkie, zresztą i tak bardzo skąpe, szczątkowe i enigmatyczne informacje na ten temat, są ze sobą dokumentnie wymieszane.

Kolejna rzecz, daty. W źródłach można znaleźć ich kilka. Niestety nie wiemy, czy to daty nagrań, czy emisji. Wiedząc, że w latach 50. tego typu audycje były zwykle realizowane na żywo, możemy przyjąć z dużą dozą prawdopodobieństwa, że emisji (w każdym razie dla większości z nich).

Natomiast jeśli konkurs talentów, którego nagrodą był stały trzydziestominutowy blok telewizyjny sponsorowany przez firmę Pioneer Furniture faktycznie odbył się w lecie, to wszelkie daty z początku roku są albo błędnie wykazywane, albo są to już daty z 1956 roku. Nie można też wykluczyć, że Roy Orbison wystąpił w tych dniach, czy w KMID-TV, czy w innej, ale z pewnością nie w ramach programu "The Roy Orbison Afternoon Show". Jest taka możliwość, ponieważ w latach 50. większość artystów, zarówno tych początkujących jak i już uznanych była regularnie zapraszana do telewizji, a wielu z nich miało podobne stałe bloki telewizyjne jak Roy Orbison. Zawsze się zastanawiałam dlaczego nie Elvis? Ponieważ wtedy już mieszał Parker, który oficjalnie nie był jeszcze menadżerem Elvisa, ale wszedł już w układ z Bobym Nealem, będącym wówczas menadżerem Presleya. Parker wychodził z założenia, że najskuteczniejsza jest promocja indywidualna, a nie w masie innych artystów, dlatego dążył żeby Elvis pojawiał się jako jedyna gwiazda takich programów, co mu się udało osiągnąć w 1956 roku ("Town and Country Time" Jimmy Deana, "Dorsey's Brothers Stage Show" braci Dorsey, "The Milton Berle Show" Miltona Berle, "The Steve Allen Show", Steve Allena itp.). Wreszcie nie można wykluczyć, że w niektórych programach różnych telewizji pojawiał się i Elvis i Roy Orbison, choć niekoniecznie w tych samych dniach, a nawet godzinach i na tej podstawie przypisano wszystkie znane daty takich występów (Elvisa lub Roya) do informacji o ich wspólnym pojawieniu się w TV. Ludzie mają taki niedobry zwyczaj dopowiadania tego, czego nie udało się ustalić na pewno, przy czym nie zaznaczają, że jest to tylko ich hipoteza, tylko piszą to tak, jakby to był pewnik.

Na stronie Roya Orbisona w jego biografii napisano:

"Zespołowi udało się pojawić wraz z innymi lokalnymi zespołami Country i Western w sobotnim popołudniowym programie telewizyjnym na kanale KMID-TV (Channel 2) poza Midland. Oprócz regularnego repertuaru, zaczęli grać numery rock and rolla, w tym „That's all right mama”, „Rock around the clock” i oczywiście „Ooby Dooby”. Odnieśli natychmiastowy sukces, dzięki czemu w piątek wieczorem na KMID otrzymali własny trzydziestominutowy program.
Wraz z kilkoma nowymi członkami przemianowali się na „The Teen Kings”, grając coraz więcej rock and rolla. Dostali drugi cotygodniowy lokalny program telewizyjny w soboty od 16:30 do 17:00 w KOSA-TV, Odessa (Channel 7), który był częścią krajowej sieci CBS. Johnny Cash, a także Elvis Presley przybyli do miasta, aby wystąpić w tym czasie i pojawili się w programie telewizyjnym Roya."

Tymczasem w Wikipedii, odnosząc się do tego samego okresu i tematu napisano:

"Gdy dwóch członków zespołu odeszło, dobrano dwóch nowych członków, a grupa wygrała konkurs talentów i uzyskała własny program telewizyjny w KMID-TV w Midland w Teksasie. Wink Westerners [red. pierwsza nazwa zespołu Roya Orbisona] występowali w lokalnej telewizji, w weekendy tańczyli, a do college'u uczęszczali w dni powszednie. Sukces ich programu telewizyjnego w KMID przyniósł im kolejny program, w telewizji KOSA i zmienili nazwę na Teen Kings [red. druga nazwa zespołu, a jednocześnie nazwa ich programu w KOSA-TV], sponsorowany przez lokalnego dealera Pontiac*".

* Dawny amerykański producent samochodów osobowych, sportowych i vanów z siedzibą w Detroit, działający w latach 1926–2010. Marka należała do General Motors.

Jak widać wpisy te nie są zbyt precyzyjne, niemniej jednak dostarczają nam kilku ważnych informacji.

Wszelkie wskazania KOSA-TV w 1955 roku są błędne, ponieważ wtedy telewizja ta jeszcze nie istniała, zaczęła nadawać od 1 stycznia 1956 roku! Również wskazania dla KMID-TV z pierwszych miesięcy 1955 roku są błędne, ponieważ Roy Orbison zaczął występować w "The Roy Orbison Afternoon Show" dopiero w lecie 1955 roku!

Kolejne pytanie, to w jakich dniach tygodnia były emitowane te audycje. Ta w KOSA-TV z dużą dozą prawdopodobieństwa (jeśli wierzyć źródłom) w soboty. Natomiast ta w KIMD-TV prawdopodobnie tylko w piątki, chociaż patrząc na daty można odnieść wrażenie, że w różne dni tygodnia. Jeśli rzeczywiście tylko w piątki, to wykazywane w książkach (a także na internecie) daty występów Elvisa w programach Roya Orbisona są w większości chybione, ponieważ tylko trzy z nich wypadały w piątek, reszta w inne dni tygodnia. Rozważałam też opcję, czy występy wykazywane w pierwszych miesiącach 1955 roku, nie są w rzeczywistości datami z 1956 roku. To jednak też nie pasuje, ponieważ drugi stały program telewizyjny Roya Orbisona (ten w KOSA-TV), był emitowany tylko w soboty. Chyba, że dni nagrywania nie pokrywały się z dniami emisji, czyli programy nie szły bezpośrednio na wizję, jak to najczęściej bywało w latach 50., tylko były nagrywane wcześniej.

Podsumujmy, Roy Orbison:

- od połowy 1955 roku miał tylko jeden program telewizyjny "The Roy Orbison Afternoon Show", w KMID-TV, nadawany w godzinach od 17:30 do 18:00 w piątki,

- w pierwszej połowie 1956 roku także "The Roy Orbison Afternoon Show", w KMID-TV, ale od stycznia 1956 roku również "The Teen Kings Show" (nazwany tak od nowej nazwy zespołu), w KOSA-TV, emitowany między godziną 16:30 a 17:00 w soboty.

Tabela z datami, w których rzekomo Elvis wystąpił w programach telewizyjnych Roya Orbisona, "The Roy Orbison Afternoon Show" i "The Teen Kings Show"

Niestety, na podstawie tak marginalnej wiedzy nie da się rozstrzygnąć, które z pojawiających się w źródłach dat są zgodne z faktami. Natomiast nie jestem w stanie się zgodzić z tymi źródłami, które uważają, że Elvis nigdy nie pojawił się razem z Royem Orbisonem w żadnym programie telewizyjnym, a takie sugestie to tylko urojenia fanów. Nie ma żadnego powodu by ktoś w tej sprawie naciągał fakty, ponieważ Elvis nawet w tamtym czasie był znaczniejszą osobowością sceny niż Roy Orbison.

Aczkolwiek Elvis jednak wystąpił w programach Roya Orbisona, jest na to wielu naocznych świadków, tak wśród widzów zasiadających przed telewizorami (zdecydowana większość) jak i kilku osób spośród publiczności TV tych programów. Jeden z widzów mówi:

"Pamiętam, że zdawałem sobie sprawę, że program zbliża się do połowy jego trzydziestu minut, a reklama Pioneer Furniture (sponsora), była bliska. Jednak mieli jeszcze czas na jedną piosenkę, a Roy oznajmił nam, że ma przyjaciela i wszyscy powinniśmy go zobaczyć i ten przyjaciel zaśpiewał dla nas piosenkę. Był to bardzo młody przystojny Elvis, który jeszcze nie zrobił fenomenalnej marki z "Heartbreak Hotel" [red. zgadza się, "Heartbreak Hotel" nagrał w styczniu 1956 roku]. Zaśpiewał jedno ze swoich wczesnych nagrań, ale nie mogę powiedzieć, które z nich po tak dużym upływie czasu. Później, w jakimś artykule o Royu czytałem, że reakcja była tak silna, iż centrale telefoniczne świeciły jak karnawał w nocy, a ludzie chcieli usłyszeć więcej [red. Elvisa]. W artykule napisano, że Roy był urażony, a nawet zacytowano go w tamtych czasach, mówiąc, że nie rozumie reakcji na Elvisa wywołanej przez jego tłumy [red. widzów Roya]".

I takich wypowiedzi mamy więcej. Tylko w takim razie skąd się wzięły te wyglądające na chybione daty podawane w różnych najrzetelniejszych źródłach (na przykład w książkach)? Nie sposób do tego dojść.

Możemy przyjąć, że informacja o emisji jednego programu tylko w piątki, a drugiego tylko w soboty, nie jest prawdziwa. Możemy też przyjąć, że do wspólnego udziału obu piosenkarzy doszło nie tylko w KMID-TV, lecz także w innych telewizjach, a poźniej nastąpiło przekłamanie informacji, że było to w programach Roya Orbisona, co wydawało się logiczne, skoro miał je aż dwa, a Elvis żadnego.

Przeanalizujmy sobie daty, ale najpierw cytat ze strony Scotty Moore, który musimy mieć na uwadze analizując ten temat (pojawienia się Elvisa w programie Roya Orbisona):

"Roy Orbison urodził się w Vernon w Teksasie, dorastał w Wink w Teksasie, a jesienią 1955 roku przeniósł się do Odessa Junior College na drugi rok. Wraz z niektórymi członkami jego licealnego zespołu, Wink Westerners, założył The Teen Kings, którzy regularnie występowali na lokalnych tańcach i pokazach talentów oraz w stacjach telewizyjnych KMID i KOSA".

4 stycznia 1955 roku

Tego dnia Elvis występował w High School Auditorium, w Odessie w ramach Tour of west Texas, Tillmana Franksa. Podejrzewam, że data ta wykazywana jest z powodu miejscowości na zasadzie dopasowania. Skoro mówiło się, że Elvis wystąpił z Royem Orbisonem na początku 1955 roku w KMID-TV w Odessie, to wyszukano kiedy tu był i datę tą przypisano do tezy o ich udziale w tym samym programie w KMID-TV.

Aczkolwiek strona 706 Union Avenue, chyba najlepsze źródło internetowe, które kompleksowo opisuje tamten okres, przy dacie 16 lutego 1955 roku podaje:

"Podczas pobytu w Odessie Elvis Presley mógł pojawić się ponownie w programie telewizyjnym Roya Orbisona",

co sugeruje, że Elvis pojawił się jeszcze przed 16 lutego 1955 roku w tym samym programie telewizyjnym, co Roy Orbison. Z kolei fraza "w programie telewizyjnym Roya Orbisona" brzmi niby jednoznacznie, jednak można przyjąć, że autor wyraził się nieprecyzyjnie i w rzeczywistości nie chodziło o "program Roya Orbisona" (bo w styczniu 1955 roku Roy Orbison nie miał jeszcze żadnego "swojego" programu telewizyjnego), tylko jakiś program telewizyjny, w którym wystąpili obaj artyści, nawet niekoniecznie razem i w tym samym dniu.

Gdyby chodziło o 1956 rok, zdanie to nie budziłoby już takich wątpliwości. Być może autor wpisał je nie pod tym rokiem, co trzeba? W dalszej części cytowanego wcześniej akapitu na 706 Union Avenue napisano:

"Po opuszczeniu programu telewizyjnego w Odessie Roy Orbison przeniósł się na większy rynek w Fort Worth. W wywiadzie z Royem Orbisonem opublikowanym w "Goldmine" (z 1 lutego 1981 roku) omówiono występ Elvisa w programie telewizyjnym Fort Worth Orbison. Program był transmitowany na żywo z Panther Hall. Roy Orbison przypomniał, że Johnny Cash pojawił się także w tym samym programie z Elvisem Presleyem. W wywiadzie Roy Orbison wspomina, że te występy miały na celu promowanie ich nadchodzących koncertów, w związku z czym nie należy ich uważać za część regularnej trasy koncertowej. Żaden ze znanych występów w Fort Worth nie pasuje do tego scenariusza".

Ta część wydaje się potwierdzać, że wpis nie dotyczy 1955 roku, a nawet, że w ogóle nie dotyczy lat 50., gdyż Roy Orbison przestał występować w "The Roy Orbison Afternoon Show" w KMID-TV najpóźniej w pierwszych miesiącach 1956 roku, a najprawdopodobniej z końcem 1955 roku, tymczasem w Panther Hall występował dopiero w latach 60.

Natomiast wskazanie Panther Hall* w Fort Worth, jest totalnym nieporozumieniem. Niezależnie czy miałoby dotyczyć 1955, 1956, czy 1981 roku (dnia wywiadu z Royem Orbisonem, na który autor się powołuje), ponieważ sala ta powstała dopiero w czerwcu 1963 roku, w 1972 roku została wystawiona na sprzedaż, a w 1978 roku sprzedana**. Ewidentnie autorowi strony 706 Union Avenue w tym miejscu coś się pomyliło, zresztą sam pisze: "Żaden ze znanych występów w Fort Worth nie pasuje do tego scenariusza" (w odniesieniu do Elvisa). Podejrzewam, że Roy mówił w tym programie o udziale Elvisa w swoich programach telewizyjnych lub w takich, w których obaj wystąpili, a potem przeszedł do występów o kilka lat późniejszych w Panther Hall, co autorowi strony zlało się w jedną całość i tak powstało to przekłamanie. Innego wyjaśnienia nie widzę, chociaż hipotetycznie takowe może być - mianowicie, że w latach 60. Elvis rzeczywiście pojawił się Panther Hall, chociaż nie wspomina o tym żadna jego biografia, ani inne źródło.

* Jak czytamy w Encyklopedii Teksasu Panther Hall to sala koncertowa z muzyką na żywo na skrzyżowaniu East Lancaster i Collard w Fort Worth. Została otwarta w 1963 roku przez Billa i Corky Kuykendall jako miejsce do gry w kręgle. W ciągu kilku lat hala o powierzchni 32 000 stóp kwadratowych została przekształcona z kręgielni w rock and roll, a następnie z rock and rolla w country. Wayne Beckham, reporter Country Music Reporter, wspominał:
„Zaczęło się od rock'n'rolla… ale potem postanowili zwrócić się w kierunku country, ponieważ nie mogli przyciągnąć wystarczająco dużego tłumu”.
Panther Hall zyskała swoją sławę dzięki sobotniej audycji telewizyjnej "Cowtown Jamboree", która odbywała się przed koncertami na żywo. Przejście na muzykę country przyniosło nie tylko dodatkowych fanów muzyki do hali w nocy, ale także dużą publiczność telewizyjną w sobotnie wieczory. Kanał 11 (Channel 11), KTVT-TV (obecnie, wcześniej KFJZ), niezależna stacja w tym czasie, nadawała "Cowtown Jamboree" jako część swojego sobotniego wieczoru, który obejmował inne popularne syndykowane programy krajowe, takie jak Wilburn Brothers, Charlie Louvin i Porter Wagoner.
Program Jerry Lee Lewis i Charley Pride przyciągnął tłum 3000 ludzi. Inni znani wykonawcy, którzy grali na ogromnym parkiecie w Panther Hall, to Bob Wills, Loretta Lynn, Buck Owens, George Jones, Ray Price, Tanya Tucker, Johnny Rodriguez, Porter Wagoner, Dolly Parton, Johnny Cash, Lefty Frizzell, a nawet Grateful Dead. Tanya Tucker po raz pierwszy pojawiła się tam w wieku czternastu lat.

** Wiemy to ze strony Panther Hall (dziś już nieaktualizowanej) oraz od kobiety, która pracowała tam od pierwszego dnia (otwarcia obiektu) do ostatniego (zamknięcia obiektu) - Mary Jo Phillips (1924-2003).

Aczkolwiek pewna rzecz zwróciła moją uwagę na stronie Panther Hall, najpierw napisano: "Gwiazdy przybywały z całych Stanów Zjednoczonych, aby zagrać w Panther Hall", a w następnym zdaniu:

"Excerpt: “Talking to Elvis at Panther Hall, in Ft. Worth, Roy Orbison invited Elvis to be a guest on his radio show”.

Zacytowałam w oryginale, ponieważ ważne jest jak to przetłumaczymy.

"Rozmawiając z Elvisem w Panther Hall w Fort Worth, Roy Orbison zaprosił Elvisa, aby był gościem w jego programie radiowym"

lub

"Rozmawiając z Elvisem z Panther Hall w Fort Worth, Roy Orbison zaprosił Elvisa, aby był gościem w jego programie radiowym".

Niewątpliwie pod to zdanie miał być podpięty link do tej rozmowy (wynika to z oznaczenia tekstu), ale nie ma - albo nigdy go nie dodano, albo już usunięto z jakichś powodów (np. praw autorskich). Ważne jest też to, jak przetłumaczymy "at", jako "w", czy "z". Jeśli "w", to znaczy, że Elvis tam był, jeśli "z", to mógł tylko rozmawiać z Royem, który był w Panther Hall, przez telefon z zupełnie innego miejsca. To nie była rzadka formuła stosowana w ówczesnej TV w tego typu programach.

Co ciekawe o występach Elvisa w Panther Hall wspomina więcej źródeł. W książce "Fort Worth's Rock and Roll Roots", Mark A. Nobles, czytamy:

"Wiele krajowych artystów rock'n'rolla, w tym Elvis Presley, grało w Panther Hall, dopóki nie przekształciło się w country and western pod koniec lat 60. XX wieku [red. wtedy zmieniło też nazwę na PANTHER A-GO-GO]".
"Many national rock-and-roll acts, including Elvis Presley, played Panther Hall until it converted to a country and western venue in late 1960s".

No i takie to mamy amerykańskie źródła, niechlujne. Elvis w latach 60. nie występował, oczywiście nie licząc trzech koncertów charytatywnych w 1961 roku, czterech w 1968 roku (na potrzeby programu "EVIS", dziś nazywanego "Comeback Special '68") i występów w International Hotel w Las Vegas w 1969 roku, którymi powrócił do koncertowania na żywo, lecz żaden z nich nie odbył się w Fort Worth. Wystąpił kilka razy w Fort Wort, ale w 1956 roku 20 stycznia i 20 kwietnia, a w 1955 roku 29 maja i 18 czerwca. Przy czym żaden z nich nie odbył się w Panther Hall, bo sala ta wtedy jeszcze nie istniała. Choć może to biografie Elvisa są tak niekompletne? I tak jak wspominałam wyżej, Elvis jednak wystąpił w Panther Hall w latach 60.?

W niektórych źródłach znowu przywołuje się nieszczęsną KOSA-TV i wspomina o udziale Elvisa w programie Roya Orbisona, który jeszcze nie miał tam swojego programu, na przykład na stronie Elvis Memories DE, gdzie przy dacie 4 stycznia 1955 roku czytamy:

"Elvis dwukrotnie wystąpił w liceum w szkolnym domu polowym w Odessie w Teksasie. Miasto liczyło około 30 000 mieszkańców. W popołudniowym show Elvis, Scotty i Bill występowali sami. Wieczorem byli z innymi artystami. Ponadto podobno Elvis pojawił się tego dnia z Billy Walkerem w programie telewizyjnym KOSA Roya Orbisona".

Podobnie jest na stronie Elvis.net, znowu w zestawieniu z KOSA-TV. A co najciekawsze, napisano tam, że sam występ został potwierdzony, ale jeśli chodzi o datę (dzień), to jest tylko prawdopodobna.

Znalazłam jeszcze jeden wpis, który zdaje się potwierdzać, że być może chodzi o styczeń 1956 roku, a nie 1955 roku:

"Według Billy'ego Walkera pierwszy występ na jego pierwszej trasie z Elvisem Presleyem miał miejsce w Odessie. Tutaj Elvis, Scotty i Bill zagrali krótki, czterdziestominutowy „zwiastun” w High School Auditorium po południu przed głównym występem tego wieczoru. Podczas pobytu w Odessie Elvis i Walker pojawili się także w lokalnym programie Roya Orbisona w telewizji KOSA-TV. Nie odkryto żadnej reklamy tego programu, ale fan, który na ekranie telewizora widział program telewizyjny Orbisona, potwierdza że było to w styczniu (Mike [red. Michael Lewis Moore] mówi, że to było w styczniu 1956 roku, kiedy KOSA po raz pierwszy się otworzyła)."

Mamy tu dwie ciekawe informacje. Jedna mówi o tym, że tego dnia Elvis występował dwa razy, a druga o udziale Elvisa w programie Roya Orbisona. Jednak nie zgadza się data, 4 stycznia 1956 roku. W Teksasie Elvis koncertował w drugiej połowie stycznia 1956 roku, lecz wśród tych koncertów nie ma żadnego w Odessie, co oczywiście nie oznacza, że Elvis nie stawił się w KOSA-TV.

Ewidentnie widać, że w źródłach wymieszano fakty ze stycznia 1955 roku i stycznia 1956 roku.

Wniosek:
Data 4 stycznia 1955 roku, raczej jest błędna. Nawet jeśli tego dnia Elvis pojawił się w KMID-TV, to z pewnością nie był to program Roya Orbisona, ani inny, w którym wystąpili razem. Jednak wszystko wskazuje na to, że chodzi jednak o styczeń, ale 1956 roku.

16 lutego 1955 roku

Ta data w powiązaniu z Royem Orbisonem na stronie 706 Union Avenue pojawia się dwukrotnie. Raz pisze przy niej:

"Podczas pobytu w Odessie Elvis Presley mógł pojawić się ponownie w programie telewizyjnym Roya Orbisona",

a drugi raz w innym miejscu gdzie napisano:

"Elvis Presley otwiera się dla Hanka Snowa w Odessie w Teksasie, gdzie wśród publiczności jest Roy Orbison".

I to akurat się zgadza, bo z innych źródeł wiemy, że Roy poszedł zobaczyć ten koncert. Niektóre źródła nawet podają, że był to pierwszy koncert, na którym występował Elvis, jaki Roy widział osobiście. Jeśli chodzi o pierwszy cytat, to w zasadzie omówiłam go wcześniej, pod datą 4 stycznia 1955 roku.

Dla formalności dodam tylko, że trasa "Hank Snow All-Star Jamboree, Tour of East Texas and New Mexico" dla Elvisa zaczęła się już 14 lutego 1955 roku w Roswell (NM), ale występ 16 lutego 1955 roku w Odessie (TX) był rzeczywiście pierwszym w ramach tej trasy w Teksasie.

Natomiast tylko nieliczne źródła podają, że tego dnia Elvis gościł również w KMID-TV. Oczywiście nie mógł to być program Roya Orbisona, bo wtedy jeszcze żadnego nie miał.

W niektórych źródłach pod tą datą ciagle pojawia się informacja o rzekomym udziale Elvisa w programie Roya Orbisona, chociaż wtedy nie miał jeszcze żadnego programu, na przykład na stronie Elvis Memories DE przy dacie 16 lutego 1955 roku czytamy:

"Tego wieczoru odbył się występ w Senior High School Field House w Odessie w Teksasie, który był również częścią Hank Snow Jamboree. 4000 widzów było na miejscu, a ceny biletów wstępu wyniosły 1,00 USD do 1,25 USD. Ten program był sponsorowany przez „Young Home Owners” w Odessie i był bardzo udany. Lee Alexander i Bill Myrick ze stacji radiowej KECK oraz Keith Ward ze stacji radiowej KJBC w Midland byli na miejscu. Jest całkiem możliwe, że Elvis Presley ponownie pojawił się wieczorem w programie telewizyjnym Roya Orbisona".

Znowu sugestia, że był to już kolejny udział Elvisa w programie Roya Orbisona. Prawdopodobnie jakieś źródło popełniło błąd, a inne z niego czerpały powielając go. Innego uzasadnienia nie widzę.

Podobnie jest na stronie Elvis.net. Przy tej dacie akurat nie podali, że to występ potwierdzony, lecz "możliwy program", nie podali też nazwy stacji telewizyjnej, tylko "popołudniowy program telewizyjny Roya Orbisona".

Wniosek:
Być może tego dnia Elvis był w stacji KMID-TV, ale nie był to program Roya Orbisona, ani też inny, w którym wystąpili razem.

1 kwietnia 1955 roku

Tego dnia (w piątek) Elvis rzeczywiście pojawił się w KMID-TV, za sprawą transmisji jego występu z Odessa-Midland Airports, który odbył się tam w starym nieużywanym hangarze lotniczym, między godziną 18:00 a 18:30.

Jednak nie był to program "The Roy Orbison Afternoon Show" (chociaż emitowany był w piątek, jak późniejsze programy Roya Orbisona), tylko "Charlene Arthur Show" telewizji KMID-TV. Był to lokalny program telewizyjny sponsorowany również przez firmę Pioneer Furniture Company, która w tamtym czasie sponsorowała wiele muzycznych imprez jak i programów w KMID-TV (zwłaszcza promujących nowe talenty muzyczne). Elvis zaśpiewał wtedy na pewno "That's all right mama" i "Blue moon of Kentucky", czy coś jeszcze, nie wiemy.

Wniosek:
Elvis był w KMID-TV, ale nie w programie Roya Orbisona, bo ten go wtedy jeszcze nie miał, tylko w "Charlene Arthur Show", również sponsorowanym przez Pioneer Furniture Company, jak późniejsze programy Roya Orbisona i wielu innych początkujących artystów.

31 maja 1955 roku

Tutaj mamy identyczną sytuację jak 1 kwietnia 1955 roku - nie był to program "The Roy Orbison Afternoon Show", tylko "Charlene Arthur Show" telewizji KMID-TV.

Również ten występ odbył się w starym nieużywanym hangarze lotniczym na Odessa-Midland Airports, między godziną 18:00 a 18:40 i był transmitowany na kanale drugim (Channel 2) przez KMID-TV, a sponsorem była firma Pioneer Furniture Company.

Na stronie Elvis Memories DE, zarówno przy dacie 1 kwietnia jak i 31 maja 1955 roku, czytamy:

"Elvis pojawił się w Charlene Arthur Show w telewizji KMID-TV. Był to lokalny program telewizyjny Midland w Teksasie i zawsze był nadawany na kanale 2. Ten program był sponsorowany przez Pioneer Furniture Company. Mówi się, że nagrania zostały rejestrowane między 18:00 a 18:30 [red. 1 kwietnia, a ten z 31 maja między 18:00 a 18:40, jak podają inne źródła] w starym nieużywanym hangarze lotniczym na lotnisku Odessa-Midland, przed około 50 widzami. Czas antenowy nie jest znany i niestety brakuje filmu. Tutaj Elvis zaśpiewał trzy piosenki: "That's all right mama", "Good rockin 'tonight" i "Blue moon of Kentucky"".

Na podobne zdanie można natrafić także w innych źródłach.

Co ciekawe datę tą wykazuje też Leszek Strzeszewski, w książce "ELVIS" (wydanie niebieskie), jako udział Elvisa w programie "The Roy Orbison Afternoon Show". Największym problem jest niemożność ustalenia od kiedy Roy miał ten program w KMID-TV, co pozwoliłoby na wyeliminowanie części błędnych wskazań. Informacja, że "od lata 1955 roku", jest bardzo enigmatyczna, bo jeśli przyjmiemy lato kalendarzowe, to nie wcześniej jak od czerwca. Natomiast jeśli stwierdzenie "od lata 1955 roku" wzięło się od pogody jaka wtedy panowała, to ostatni dzień maja jak najbardziej wpisuje się w lato.

Wniosek:
Elvis był w KMID-TV, ale niekoniecznie w programie Roya Orbisona, ponieważ był to wtorek, a nie piątek. Był to program "Charlene Arthur Show", również sponsorowany przez Pioneer Furniture Company, jak późniejsze programy Roya Orbisona i wielu innych początkujących artystów.

22 lipca 1955 roku

Ta data wymieniana jest w niewielu źródłach i w sumie nie znalazłam żadnego uzasadnienia jej wykazywania. Podaje ją na przykład książka "Elvis: His Life From A To Z", Fred L. Worth, Steve D. Tamerius, w której autorzy zawęzili wszystkie wymieniane w innych źródłach daty do: 1 kwietnia, 31 maja, 22 lipca, 12 października i 14 października 1955 roku. Niestety nie wiem jak uzasadnili tę datę, gdyż nie miałam do niej wglądu, przytoczyłam tylko jej powołanie z innego źródła.

22 lipca 1955 roku, to lato i piątek, czyli dzień, w którym Roy Orbison miał już swój program w KMID-TV. Ponieważ nie znalazłam innego uzasadnienie wykazywania tej daty, wydaje mi się, że jedynymi przesłankami do jej typowania były fakty przytoczone w poprzednim zdaniu, przyjęte bardziej na zasadzie domniemania niż rzeczywistej wiedzy oraz faktu, że tego dnia Elvis był w Odessie, w radio KECK, gdzie wystąpił w audycji Lee Alexandera (jak podaje Billboard z 23 lipca 1955 roku). Zatem mógł też zawitać do KMID-TV.

Ewidentnie autorzy książki obstawili te daty wyłącznie na zasadzie bytności Elvisa i Roya w Odessie, czyli krótko mówiąc wyszukali te dni, w których oboje byli w tym mieście. Dodatkowo 22 lipca 1955 roku, jest pasującą datą również z uwagi na dzień tygodnia - piątek, a jak wiemy w piątki Roy miał swój program w KMID-TV.

Wniosek:
Nie ma dowodów na wystąpienie Elvisa w programie Roya Orbisona w tym dniu.

12 października 1955 roku

Według kilku wiarygodnych źródeł tego dnia Elvis wystąpił z Royem Orbisonem w KMID-TV, ale nie był to piątkowy program "Roy Orbison Afternoon Show", tylko zupełnie inny.

Na stronie Elvis Presley in Concert znalazłam taki wpis:

"W KMID Cash po raz pierwszy usłyszał The Teen Kings i poznał Orbisona. Cash zaprosił Orbisona na koncert w szkole średniej w Midland wieczorem, 12 października 1955 roku, z udziałem Elvisa Presleya, w którym wystąpili: Wanda Jackson, Floyd Cramer, Porter Wagoner, Bobby Lord, Jimmy C. Newman i Jimmy Day. Wystąpił także Billy Walker, chociaż nie został wymieniony w materiałach promocyjnych. Tego popołudnia, po darmowym* koncercie promocyjnym w liceum Midland, Johnny Cash przedstawił Elvisowi Oribisona".

Tego popołudnia (po darmowym koncercie) zarówno Cash jak i Orbison trafili do KMID-TV, czy Elvis również? Nawet jeśli wszyscy wystąpili wtedy w tym programie, to nie był to "Roy Orbison Afternoon Show", ponieważ ten prezentowany był zawsze w piątki.

Podobny wpis znalazł się też na Elvis Information Nertwork, w artykule "Midland 1955: When Orbison Met Elvis" (autor: WW Bear Mills). Pozwolę sobie przytoczyć obszerniejsze fragmenty tego artykułu, ponieważ oprócz interesującej nas kwestii (występu Elvisa i Roya), autor stawia hipotezę, iż gdyby nie wydarzenia z 12 października 1955 roku, kiedy to doszło do spotkania Elvisa, Johnny Casha i Roya Orbisona, to prawdopodobnie ten ostatni nie zrobiłby takiej kariery:

"Jednak gdyby nie koncert z 1955 roku, w liceum w Midland, jest całkiem możliwe, że kariera Orbisona nigdy by się nie wydarzyła.

W pakiecie z 12 października obok Elvisa Presleya, wystąpili: Johnny Cash, Wanda Jackson, Floyd Cramer, Porter Wagoner, Bobby Lord, Jimmy C. Newman i Jimmy Day. Kilku obecnych również pamięta występy Billy'ego Walkera, ale jego nazwiska nie znaleziono na żadnych zachowanych reklamach w gazetach, kontraktach lub materiałach promocyjnych.

Stanley Oberst, autor książki „Elvis in Texas”, powiedział: „Elvis był w trasie z kilkoma gwiazdami z Luizjany Hayride, a następnie urwał się, aby dołączyć do grupy, która pojechała do Midland”.

Oberst zebrał tysiące zdjęć, dokumentów, wywiadów i ksiąg dotyczących koncertów Presleya w całym stanie. Powiedział: „(...) Cash występował przedostatni, a potem Elvis. Nie chciałeś iść za Elvisem, ponieważ po jego występie wszyscy po prostu wstawali i wychodzili chcąc rzucić na niego okiem, kiedy opuszczał audytorium”.

Jednym z tych, którzy chcieli poznać Presleya, był Orbison. Uczestniczył wcześniej w koncertach Elvisa w Midland i Odessie, a także koncertach w Lubbock i Dallas. Jego celem była rozmowa z Presleyem i dowiedzenie się, jak przeszedł drogę od lokalnego piosenkarza do „The Hillbilly Cat” w niecały rok.

Po południu na koncercie w Midland High School, po darmowym występie [red. tym popołudniowym zwiastunie], Orbison dostał swoją szansę od Johnny'ego Casha [red. chodziło o to, że Johnny Cash zaprosił Roya do pojawienia się na właściwym koncercie, tym wieczornym w Midland High School Auditorium i obiecał poznać go z Elvisem]*".

* Większość źródeł tego nie podaje, wspominając tylko o wieczornym występie w Midland High School Auditorium, ale tego dnia Elvis wystąpił tam dwa razy. Raz po południu, był to darmowy występ-zwiastun (mający zachęcić do udzialu w wieczornym koncercie), a drugi raz wieczorem na biletowanym (odpłatnym) koncercie.

Z tego fragmentu wynika, że 12 października 1955 roku, Roy Orbison był na na obu koncertach w Midland High School Auditorium w charakterze widza, a nie występującego.

Natomiast wcześniej, pomiędzy popołudniowym i wieczornym koncertem, za sprawą Cecila Holifielda Sr. pojawił się w KMID-TV:

"Jednym z aranżowanych przez niego występów [red. przez Cecila Holifield Sr.] był występ w środę po południu na KMID [red. 12 października 1955 roku]. W programie pojawiła się także wschodząca gwiazda, Johnny Cash.

Cecil Holifield Jr., którego ojciec Cecil „Pop” Holifield Sr. był właścicielem sklepów Record Shop w Midland i Odessie, powiedział, że jego tata nie tylko promował koncerty Presleya i Casha, ale także organizował występy różnych gwiazd w telewizji i radiu w Midland / Odessa. Ponadto „Pop” Holifield Sr. był także doradcą Orbisona w sprawie jego przyszłej kariery. 

Istnieją tylko poszlakowe dowody, ale bardzo twarde, że Cecil Holifield Sr. poprosił Casha o pojawienie się na KMID, ponieważ wiedział, że Orbison również będzie tam występował.

Niezależnie od tego, czy spotkanie było zorganizowane czy przypadkowe, wynik był taki sam. Cash był oszołomiony jego umiejętnościami jako piosenkarza i gitarzysty. Zaprosił Orbisona na koncert w Midland High School z obietnicą, że w końcu spotka Elvisa. Najwyraźniej Cash chciał poznać opinię Presleya na temat szans Orbisona jako artysty nagraniowego w wytwórni Sun Sama Phillipsa.

Stanley Oberst powiedział: „W tym czasie nikt nie bywał za kulisami, chyba że pozwoliłby mu ktoś taki jak Cash. Było zbyt wiele dziewcząt chcących kawałka Elvisa. Było też wielu zazdrosnych chłopaków”.

Po rozmowie z Orbisonem, Presley i Cash zgodzili się, że tubylec Wink [red. Roy Orbison mieszkał przez jakiś czas w Wink] może osiągnąć sukcesy muzyczne. Oberst zauważył, że „prawdopodobnie nie było zbyt dużo rozmowy”, ponieważ wszyscy trzej mężczyźni byli bardzo nieśmiali i małomówni.

Prawdopodobne Cash i Presley wyjaśnili Orbisonowi, że wyrobienie własnej marki muzycznej pociąga za sobą wysoką cenę - liczne podróże i niepewne finanse. „Mogą zarobić tylko 30 USD za noc, a potem będą musieli zapłacić za jedzenie, hotel i wydatki” - wyjaśnił Holifield Jr.

Ronnie Slaughter z zespołu Ronnie and Regals powiedział, że czas, w którym Cash i Presley przekazali Orbisonowi swoje rady, nie mógł być lepszy. Potem (po spotkaniu z Cashem i Presleyem) Roy chciał pojechać do Memphis do Sun Records.

Bez pomocy „Pop” Holifielda nawet Johnny Cash i Elvis Presley nie mogliby uzyskać kontraktu dla Orbisona. Rick Koster, w książce "Texas Music", zauważył, że kiedy zadzwonił Orbison, Sam Phillips wyjaśnił, że nikt, nawet Johnny Cash, nie będzie dyktował, kto będzie, a kto nie będzie przesłuchany przez jego wytwórnię. Stanley Oberst dodał: „Po tym, co stało się z karierami Elvisa i Casha, artyści przybywali tłumnie do Sama Phillipsa”.

Jednak Cecil „Pop” Holifield był stałym współpracownikiem magazynu Billboard. Zaproponował, że zadzwoni do Phillipsa w sprawie Orbisona, obiecując szefowi Sun Records, że nigdy nie pożałuje przesłuchania Orbisona.

Dodanie poparcia Holfielda do Presleya i Casha wystarczyło, by przekonać Phillipsa. W maju 1956 roku Orbison miał swoje pierwsze hity w wytwórni Sun, a także single „Ooby Dooby” i „Go Go Go”".

Aczkolwiek w tym fragmencie nie ma mowy, że również Elvis był wtedy w KMID-TV. To z kolei wynika z innych źródeł, między innymi z wypowiedzi Johnny Casha. Prawdopodobnie się pomylił lub nieprecyzyjnie wyraził, co zostało zinterpretowane, że Elvis, Johnny i Roy spotkali się nie tylko po wieczornym koncercie, ale również w KMID-TV.

Scotty Moore na swojej stronie w artykule "Midland High School Auditorium", przytacza dokładnie te same informacje, które podałam we wcześniejszych cytatach, ale zwraca też uwagę na możliwość pojawienia się Elvisa w KMID-TV tego dnia:

"Po raz trzeci i ostatni pojawili się w High School Auditorium 12 października 1955 roku. Podobno na tym programie Elvis spotkał się z Royem Orbisonem po raz pierwszy, choć Roy chciał się z nim spotkać, odkąd zobaczył go występującego, co najmniej już w kwietniu w Dallas podczas studiów na North State University w Denton niedaleko Fort Worth.

Mówi się, że Holifield poprosił Casha o pojawienie się na KMID, ponieważ wiedział, że Orbison również wystąpi. Cash był oszołomiony jego umiejętnościami i zaprosił Orbisona na koncert w Midland High School z obietnicą, że w końcu spotka Elvisa.

Spekulowano i krążyły plotki, że Elvis pojawił się także w tym samym programie telewizyjnym KMID, co Johnny i Roy".

Scotty powiedział, że nie pamięta, żeby występował z Royem Orbisonem na scenie, a jeśli Elvis zrobiłby to bez zespołu, nie pamięta czy to się kiedykolwiek wydarzyło. Jak sam zauważa: "Niektórzy twierdzili, że rzeczywiście widzieli materiał filmowy, ale do tej pory nic się nie ujawniło publicznie, na powierdzenie, że Elvis faktycznie się pojawił w tym programie".

Ponoć to Johnny Cash po tym wcześniejszym koncercie-zwiastunie zabrał Elvisa do KIMD-TV, o czym sam mówił.

Z tego wynika, że Roy Orbison w charakterze widza uczestniczył w obu koncertach 12 października 1955 roku, a po wieczornym trafił za kulisy, gdzie rozmawiał z Elvisem i Johnnym Cashem o swoich szansach na muzyczna karierę.

Wniosek:
Nawet jeśli tego dnia Elvis wystąpił w KMID-TV, w tym samym programie co Johnny Cash i Roy Orbison, to nie był to program "Roy Orbison Afternoon Show". W źródłach nie ma też jednoznacznego przekazu o tym, czy cała trójka wystąpiła w KMID-TV. Natomiast jest taki wśród widzów, którzy twierdzą, że widzieli wszystkich trzech, w środowy programie na ekranach telewizorów.

14 października 1955 roku

Ten udział Elvisa w programie "The Roy Orbison Afternoon Show" w KMID-TV, wydaje się być potwierdzony, ponieważ jest wymieniany w wielu źródłach. Niektóre dodają (w tym sam Roy Orbison), że była to promocja wieczornego koncertu w Senior High School Field House, o godzinie 20:00, w Odessie (TX).

Zapis o udziale Elvisa w tym programie przez długie lata był też na stronie KeithFlynn.com, w sekcji "Essential List", ale niedawno usunięto z tej listy wszystkie informacje o udziale Elvisa w TV i RTV, pozostawiając tylko występy na żywo.

W materiale "Elvis in Texas", na stronie Texas State Historical Association (TSHA), czytamy:

"Wiele napisano o występach w telewizji Presleya w 1956 roku, ale wybrani widzowie w Lone Star już go widzieli na małym ekranie. Od dawna mówiło się, że 18 marca 1955 roku Jimmy Thomason gościł Elvisa w The Home Folks Show, transmitowanym na żywo w telewizji KCEN (Channel 6) w Waco. Później jesienią był także gościem w Roy Orbison i sobotnim popołudniowym programie Teen Kings w telewizji KOSA-TV (Channel 7) w Odessie".

Tutaj trochę zostało to ujęte nieprecyzyjnie, ale chodzi o to, że wiele napisano o występach Elvisa w TV w 1956 roku, jakby to wtedy dopiero się zaczęły, podczas gdy Elvis występował już w 1955 roku. Dla przykładu wymieniono program "The Home Folks Show" (marzec 1955 roku), jesienny udział Elvisa w programie Roya Orbisona (październik 1955 roku), a później w jego drugim programie "The Teen Kings" na KOSA-TV, aczkolwiek nie zaznaczono, że był to już styczeń 1956 roku. Niestety nie podano dokładnej daty przy jesiennym programie Roya Orbisona, aczkolwiek w grę wchodzi tylko piątek 14 października 1955 roku, gdyż tylko on wspominany jest w źródłach dla programu "The Roy Orbison Afternoon Show".

Na oficjalnej stronie Roya Orbisona napisano:

"Johnny Cash i Elvis Presley przybyli do miasta, aby wystąpić mniej więcej w tym czasie 12 października 1955 roku w Midland i 14 października 1955 roku w Odessa High School Field House i pojawili się w programie telewizyjnym Roya".

Z tego zapisu jednoznacznie nie wynika, czy było to 12 (środa), 14 (piątek), czy w obu. Jednak można wysnuć wniosek, że chodzi o 14 października 1955 roku, ponieważ program Roya Orbisona w 1955 roku odbywał się w piątki.

Na stronie 706 Union Avenue wspis dotyczący 14 października 1955 roku zaczyna się zdaniem:

"Trasa zatrzymała się na występy w Odessie w Teksasie. Według Roya Orbisona, Elvis Presley i Johnny Cash pojawili się w lokalnym programie Orbisona w KOSA-TV, aby promować wieczorny występ. W gazecie Odessa American nie było żadnych reklam tego programu, ale informacja ta była częścią listy tras koncertowych w Billboard, z 8 października 1955 roku".

I znowu KOSA-TV, nieistniejąca jeszcze w 1955 roku (co już wielokrotnie sygnalizowałam). Mam swoją teorię, dlaczego prawie zawsze w źródłach, które wspominają o udziale Elvisa w programach telewizyjnych Roya, przywołuje się KOSA-TV, nawet jeśli mowa jest o 1955 roku, kiedy jeszcze nie działała. W tym roku Roy zaczynał karierę i nie był jeszcze znany. Natomiast w 1956 roku już tak. W związku z tym częściej odnotowywano jego osobę w mediach jak i lepiej zapamiętywano jego programy w KOSA-TV. Z kolei telewizja KMID-TV w 1955 roku codziennie nadawała blok muzyczny promujący nowe talenty, a to że Roy wygrał jeden taki konkurs (poza telewizyjny) i firma patronująca w ramach nagrody zasponsorowała laureatowi stały trzydziestominutowy piątkowy program w KMID-TV, nie zostało prawie zauważone ani odnotowane, ponieważ wówczas Roy Orbison był tylko jednym z setek pretendujących do roli nowych talentów przedstawianych w tych muzycznych programach każdego dnia.

Również strona Elvis Net podaje, że 14 października 1955 roku Elvis wystąpił w programie "The Roy Orbison Afternoon Show" i promował swój wieczorny koncert w High School Field House w Odessie.

Reasumując, Roy Orbison pytany po latach o występy Elvisa w jego programach telewizyjnych powiedział, że Elvis na pewno pojawił się w dwóch z nich, w październiku 1955 i styczniu 1956 roku.

Wniosek:
Tego dnia prawdopodobnie Elvis faktycznie pojawił się w programie "The Roy Orbison Afternoon Show".

Kończąc temat "Roy Orbison i Elvis Presley" muszę zaznaczyć, że oparłam się tylko na znanych mi materiach, lecz nie można wykluczyć, że gdzieś tam są jeszcze jakieś źródła, które pozwoliłyby na bardziej dogłębne i precyzyjne opracowanie tego tematu.

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1956


Tytuł:  Town and Country Time (lub "Town and Country Hour")

Gospodarz programu:  Jimmy Dean;
Forma programu:  wywiad telewizyjny;
Miejsce:  WMAL-TV, Washington, DC;
Program:  Jimmy Dean Show;
Producent:  Connie B. Gay;
Data emisji:  23 marca 1956;

Dodatkowe informacje:

Tego dnia wieczorem, o 20:30, Elvis miał wystąpić na statku S.S. Mount Vernon Riverboat (lub S.S. Mount Vernon Steamship), płynącym po rzece Potomac. Wcześniej pojawił się w programie Jimmy Dean Show i udzielił krótkiego wywiadu. Wywiad ten nie był planowany. Doszło do niego w wyniku spontanicznych decyzji, gdy Elvis oczekiwał na sygnał ze statku S.S. Mount Vernon Riverboat, na którym miał wystąpić. Statek uległ awarii i mechanicy starali się usunąć usterki, więc ciągle nie było wiadomo, czy koncert nie zostanie odwołany.

Jimm Dean zadawał mu tzw. zamknięte pytania, na które Elvis odpowiadał "tak" lub "nie". Później wspominał, że "prawdopodobnie był to najgorszy wywiad jaki kiedykolwiek zrobił". W późniejszych latach on i Elvis spotykali się w Las Vegas. Któregoś razu Elvis przeprosił Jimma za swoją zwięzłość w studiu, mówiąc, że zdeprymowały go kamery. Oni w ogóle się zaprzyjaźnili. Kiedy Elvis występował w Las Vegas, nierzadko Jimmy Dean też występował w Las Vegas, tylko w hotelu Desert Inn. Elvis często przychodził na końcówkę występów Deana, a potem wspólnie spędzali czas. Zwykle w garderobie Jimma śpiewali gospel i spirituals, z The Imperials, grupą muzyków Jimma i z jego pianistą Joe Moscheo, zasiadającym przy fortepianie.

Jimmy Dean i Elvis Presley w WMAL-TV, w dniu 23 marca 1956. Na pierwszym zdjęciu ramówka zaczynająca program

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł:  Dorsey's Brothers Stage Show

Gospodarz programu:  Tommy Dorsey i Jimmy Dorsey;
Forma programu:  show (pokaz);
Miejsce:  CBS-TV, studio w Nowym Yorku, NY;
Program:  Tommy and Jimmy Dorsey's Show;
Producent:  Jackie Gleason;
Data emisji:

• 28 stycznia 1956,
• 4 lutego 1956,
• 11 lutego 1956,
• 18 lutego 1956,
• 17 marca 1956,
• 24 marca 1956;

Podczas występu w dniu 28 stycznia 1956 roku, Elvis zaśpiewał:
[obejrzyj WYSTĘP na stronie www.elvispresleymusic.com.au]

• Shake, rattle and roll  {CLIP_1} {CLIP_1 dobra jakość),
• Flip, flop and fly* {CLIP_2},
• I got a woman {CLIP_3},
• (cały występ) {CLIP_FULL};

* Tej piosenki nie ma na większości zestawień, ale rzekomo Elvis wykonał ją na koncercie przynajmniej raz i nagrał na płycie w 1974 roku. Na dostępnych klipach z tego programu Elvis jej też nie śpiewa, tudno zatem powiedzieć dlaczego jest wykazywana.

Podczas występu w dniu 4 lutego 1956 roku, Elvis zaśpiewał:

• Baby, let's play house {CLIP_4},
• Tutti frutti {CLIP_5},
• (cały występ) {CLIP_FULL};

Podczas występu w dniu 11 lutego 1956 roku, Elvis zaśpiewał:

• Blue suede shoes {CLIP_6},
• Heartbreak hotel {CLIP_7},
• (cały występ) {CLIP_FULL};

Podczas występu w dniu 18 lutego 1956 roku, Elvis zaśpiewał:
[obejrzyj WYSTĘP na YouTube, tylko "I was the one"]

• Tutti frutti {CLIP_8},
• I was the one {CLIP_9 drugi utwór},
• (cały występ) {CLIP_FULL};

Podczas występu w dniu 17 marca 1956 roku, Elvis zaśpiewał:

• Blue suede shoes {CLIP_10}, 
• Heartbreak hotel {CLIP_11}(CLIP_11 super jakość),
• (cały występ) {CLIP_FULL};

Podczas występu w dniu 24 marca 1956 roku, Elvis zaśpiewał:
[obejrzyj WYSTĘP na stronie YouTube, tylko "Money honey"]

• Money honey {CLIP_12 trzeci utwór}, 
• Heartbreak hotel {CLIP_13},
• (cały występ) {CLIP_FULL};

Dodatkowe informacje:

Oglądalność programu braci Dorsey od jakiegoś czasu była mizerna. Producentem programu był Jackie Gleason, a jego pomocnikiem (producentem wykonawczym) Jack Philbin. Panowie, wraz ze sztabem swoich pracowników, gorączkowo szukali sposobu na poprawienie notowań. Gdy ktoś podsunął Philbinowi zdjęcie Elvisa, ten stwierdził: "ten chłopak to muzyczny odpowiednik Marlona Brando", co Gleason skwitował tylko: "Gdybym kontraktował tylko tych wykonawców, którzy mi się podobają, to w moim show występowaliby sami trębacze". Suma summarum, panowie uznali, że Elvis trafi w gusta widzów i przystąpili do działania, pozyskania go do programu.

Początkowo kontrakt zawarto na cztery występy, za które honorarium wynosiło 5.000,- dolarów (1.250,- dolarów za jeden występ). Jednak, gdy po emisji pierwszych dwóch programów słupki oglądalności mocno podskoczyły, renegocjowano kontrakt - dodano dwa dodatkowe występy, a honorarium podwyższono na 1.500,- dolarów za jeden występ (w czym pośredniczył Harry Kalcheim z William Morris Agency).

Pierwszy występ poprzedziła próba w Nola Studios. Elvis był źle postrzegany przez producenta i muzyków towarzyszących z ramienia telewizji CBS. Jackie Gleason (producent) powiedział: "Nie lubię tego faceta". Z kolei większość członków zespołu Dorsey'a naśmiewała się z Presleya. Pat Chartrand (jeden z muzyków), wspomina "To było tak szokujące dla nas wszystkich, że nie mogliśmy w to uwierzyć [red. chodzi o wygląd Elvisa]", muzyk John Frosk dodał: "Nie lubiłem go, bo wyglądał na brudnego i potrzebował fryzjera. Myśleliśmy, że nigdy się nie kąpał". Dziś dziwią takie opinie, bo ze współczesnej perspektywy Presley wyglądał wtedy na przesadnie zadbanego, wręcz wymuskanego. Jedynie Tom Dorsey miał inne zdanie. To on również poznał się od razu na talencie Elvisa, bo zaraz po próbie powiedział: "Zobaczycie, że ten facet, Elvis Presley, będzie wkrótce jednym z największych nazwisk w show-biznesie", i nie pomylił się.

W tamtym czasie Elvis nie był jeszcze popularny na północy Stanów Zjednoczonych, a już prawie w ogóle nie był znany na wschodnim wybrzeżu, choć na Południu był już niekwestionowaną gwiazdą. Trzy miesiące po emisji pierwszego programu wydano płytę, do której dołączono tekst:

"(...) mało kto wyściubiał wtedy nos z domu [red. tego zimnego i deszczowego dnia, czyli 28 stycznia 1956 roku]. Na widowni pojawili się nieliczni, przemarznięci żołnierze na przepustce i ludzie nawykli do spędzania sobotnich wieczorów na mieście, przede wszystkim szukając schronienia przed paskudną pogodą. Na zewnątrz grupki nastolatków mijały obojętnie neon nad wejściem, pędząc do pobliskiej hali sportowej pojeździć na wrotkach. Tuż przed rozpoczęciem show zniechęcony organizator zwrócił do kasy dziesiątki biletów, których nie zdołał nawet rozdać za darmo na ulicach wokół Times Square [red. program kręcono w studio na Manhattanie, w dzielnicy nowojorskich teatrów]".

Jak pisze Jerry Hopkins ("Elvis król rock'n'rolla"): "Chociaż nazwisko piosenkarza wyświetlano nad wejściem, mało kto zwrócił na nie uwagę. Nawet jeśli na Głębokim Południu doprowadzał młodzież do szaleństwa, w Nowym Yorku niewielu z branży muzycznej o nim słyszało".

To wszystko nie zwiastowało niczego dobrego. I pewnie program okazałby się wielkim fiaskiem, gdyby na scenie stał zupełnie ktoś inny. Lecz to był przecież sam ELVIS, fenomen wszech czasów! Kiedyś, znany amerykański aktor Richard Egan powiedział: „Ten chłopak potrafi zauroczyć nawet ptaki na drzewach”. I tak się stało. Co prawda Jerry Hopkins doszukuje się w tym odniesienia do seksualności (myślę, że to taka nieudolna próba racjonalnego tłumaczenia fenomenu Presleya), z czym ja się akurat nie zgadzam, bo moim zdaniem Elvis trafiał do ludzi przede wszystkim swoim szczerym, płynącym prosto z serca i duszy wykonaniem, artyzmem, wyczuciem rytmu, interpretacją, a aspekt seksualny (w tym jego nieskazitelna aparycja), wynikający z ruchów charakterystycznych przy wykonywaniu bluesa przez murzyńską ludność, był tutaj czynnikiem wtórnym. W każdym razie Hopkins tak opisuje ten występ:

"Zapowiedziano go z takim samym entuzjazmem, jak wszystkie goszczące w programie gwiazdy. W domowych salonach w całym kraju obraz na małoekranowych telewizorach na moment przygasł, a gdy ponownie rozbłysnął, na środku sceny stał Elvis. Jego ciemne oczy [red. oczywiście błąd, Elvis miał niebieskie oczy(!), ale w czarno-białej TV wygądały na ciemne] wpatrywały się spod ciężkich powiek w obiektyw. Poruszył lekko ramionami, poprawiając marszczoną sportową marynarkę i zanucił: (...). Gdy Scotty włączył się na gitarze, Elvis zaczął się kołysać do rytmu, podrygując i wykręcając nogi. Postukiwał przy tym w pudło trzymanej w dłoniach gitary, która bardziej służyła mu za rekwizyt niż instrument do grania. Balansował na boki biodrami i pląsał w sposób przypominający skrzyżowanie szybkiego shuffle [red. człapania] i charlestona. Robił szydercze miny, przymykał oczy i uśmiechał się lewym kącikiem ust.

Telewizyjna publiczność nigdy czegoś takiego nie widziała. Żaden z nich [red. innych wykonawców dotąd występujących w telewizji] nie stymulował ani nie odzwierciedlał amerykańskiego libido. A teraz "robił to" Elvis Presley. W telewizji. Jak kraj długi i szeroki. W całej historii tego programu reakcja widzów jeszcze nigdy nie była tak żywiołowa".

Krajowy debiut Elvisa Presleya w Stage Show, jak pisano:

"Był czymś, czego ktokolwiek i kiedykolwiek nie widział w telewizji ogólnonarodowej, to był powojenny rozkwit przeciw przedwojennej przyzwoitości, atomowa eksplozja seksualnej żywotności".

Tak to sobie tłumaczono, gdyż pruderyjnej i układnej amerykańskiej publiczności ekspresyjne, rytmiczne ruchy Elvisa na scenie (zwłaszcza biodrami), kojarzyły się jednoznacznie - z ruchami frykcyjnymi podczas stosunku seksualnego.

Występ Elvisa wygenerował zalew poczty od rozwścieczonych widzów, którzy nie mogli zrozumieć, jak dotąd przykładni bracia Dorsey mogli pozwolić na udział w programie kogoś takiego jak Elvis Presley. Dostało się także ekipie telewizyjnej, ponieważ naruszyła etykietę telewizyjną ośmielając się kręcić Elvisa nie tylko do pasa, ale i od pasa w dół. Jednak młodsze pokolenia były zachwycone, a oglądalność rosła z każdym pojawieniem się Elvisa w kolejnych odcinkach, choć nie pokonał konkurencyjnego "Perry Como Show".

W tym samym tygodniu wyszedł jego singiel "Heartbreak Hotel", który świetnie się sprzedawał, co Billboard skomentował: "Elvis płynie na fali sukcesu po występach w telewizji", a tydzień później pisał o tej sprzedaży: "rośnie jak tocząca się kula śnieżna". Tak Elvis na Wschodnim Wybrzeżu stał się taką samą gwiazdą jak na Południu.

We wszystkich sześciu programach Stage Show grali na pożyczonym sprzęcie. Mieli wtedy mnóstwo zakontraktowanych występów, Red West przewoził sprzęt w następne miejsce, a Elvis, Scotty i Bill dojeżdżali do Nowego Yorku na kolejny występ telewizyjny publicznym transportem. Na perkusji towarzyszył im D.J. Fontana, a w tle orkiestra braci Dorsey.

Podczas tych sześciu tygodni nie obyło się bez różnych perturbacji i ciekawych zdarzeń, ale to już wymaga szerszego potraktowania tematu.

Dziś uważa się, że tak jak program radiowy "Louisiana Hayride" był poniekąd platformą wynosząca Elvisa do sławy na południu kraju, tak jego występy u braci Dorsey na pozostałym terenie Stanów.

Występ Elvisa w programie Dorsey's Brothers Stage Show (pierwszy) w dniu 28 stycznia 1956 roku - zdjęcia ze sceny oraz backstage

Występ Elvisa w programie Dorsey's Brothers Stage Show (trzeci) w dniu 11 lutego 1956 roku - dwie reklamy z gazety, jedna z 9 lutego i druga z 11 lutego 1956 roku

Zdjęcia opisano tak: "Oto on, 17 marca 1956 przed wejściem na scenę CBS-TV Studio 50, NYC. Jeśli pójdziesz tam dzisiaj, nadal zobaczysz ten sam dzwonek do drzwi, który widać na zdjęciu". 17 marca 1956 roku Elvis wystąpił w piątym programie (z sześciu zakontraktowanych) "Dorsey's Brothers Stage Show"

Występ Elvisa w programie Dorsey's Brothers Stage Show (piąty) w dniu 17 marca 1956 roku

Rzekomo to zdjęcia Elvisa z prób do programu Dorsey's Brothers Stage Show, aczkolwiek wydaje mi się, że niektóre są bezpośrednio z samych występów

Zdjęcia z oczekiwania na występ w programie Dorsey's Brothers Stage Show i po

Elvis w Warwick Hotel w Nowym Yorku, gdzie nocował po występie w programie Dorsey's Brothers Stage Show

Clip, na którym możecie obejrzeć wszystkie sześć występów Elvisa w programie Dorsey's Brothers Stage Show

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł:  The Milton Berle Show (wcześniej Texaco Star Theatre)
Gospodarz programu:  Milton Berle;
Forma programu:  show (pokaz);
Miejsce:  Na pokładzie statku-lotniskowca USS Hancock w San Diego, CA;
Data emisji:  3 kwietnia 1956;
Miejsce emisji: kanał NBC-TV, od 20:00 do 21:00;

Gospodarz programu:  Milton Berle;
Forma programu:  show (pokaz);
Miejsce:  NBC-TV Studio w Hollywood, Los Angeles, CA;
Data emisji:  5 czerwca 1956;
Miejsce emisji: kanał NBC-TV, od 20:00 do 21:00;

Piosenki śpiewane 3 kwietnia 1956 roku:

• Heartbreak hotel {CLIP_1 dobra jakość} {CLIP_1 inny},
• Blue suede shoes {CLIP_2 dobra jakość},
• (pełny występ) {CLIP_FULL}{CLIP_FULL dłuższy);

Piosenki śpiewane 5 czerwca 1956 roku:

• I want you, I need you I love you {CLIP_3},
• Hound dog {CLIP_4};

Dodatkowe informacje:

Nagranie pierwszego pokazu dla programu The Milton Berle Show odbyło się na lotniskowcu USS Hancock w San Diego, CA. Oprócz Elvisa wystąpili w nim również inni artyści i grupy taneczne. W tym (pierwszym) pokazie zaśpiewał: "Heartbreak hotel" i "Blue suede shoes". Potem wyszedł na scenę Milton Berle (gospodarz programu), ubrany identycznie jak Elvis, udając jego brata bliźniaka i razem odśpiewali kawałek "Blue Suede Shoes".

Niektóre źródła podają, że podczas pierwszego pokazu zaśpiewał jeszcze "Shake, rattle and roll", ale nie znalazłam pewnego potwierdzenia tego faktu. Mało tego, na klipie poniżej, gdzie jest cały program, nie ma nigdzie tej piosenki.

Drugi pokaz został nagrany już w studiu. Wtedy Elvis pierwszy raz wystąpił publicznie z kwartetem The Jordaneirs.

Kilka słów o samym programie Milton Berle Show. Stały program telewizji NBC, emitowany we wtorki od 20:00 do 21:00, którego gospodarzem był Milton Berle. Elvis wystąpił w ramach tego programu dwa razy, 3 kwietnia i 5 czerwca 1956 roku.

Najpierw był to program "The Texaco Star Theatre" i ukazywał się w telewizji ABC, od 8 czerwca 1948 roku (do końca sierpnia 1948 roku prowadził go komik Jack Carter). Kolejnym prowadzącym został Milton Berle, od 22 września 1948 roku do 15 czerwca 1949 roku (emisja w środy o godzinie 21:00). W 1949 roku program przeniesiono do telewizji NBC, a jego emisję zmieniono na wtorki o godzinie 20:00. W 1953 roku zmienił nazwę na "The Buick-Berle Show" (z powodu nowego sponsora). W 1955 roku nazwa programu została zmieniona po raz ostatni na "The Milton Berle Show". Rok 1956 był ostatnim rokiem emisji programu. Co ciekawe, kiedy Milton Berle walczył o udział Elvisa w programie, wiedział już, że zostało mu jeszcze tylko kilka lub kilkanaście programów, ponieważ The Milton Berle Show, decyzją władz NBC definitywnie kończył swój bieg.

Pełny odcinek programu The Milton Berle Show, wyemitowanego 3 kwietnia 1956 roku, w którym wystąpił Elvis Presley. Występ Elvisa między 17:20 a 25:26 minutą programu

Występ Elvisa Presleya w programie The Milton Berle Show, na lotniskowcu USS Hancock, wyemitowanym 3 kwietnia 1956 roku

Ekipa telewizyjna, Milton Berle i serwis pokładowy, czyli załoga marynarzy, na lotniskowcu USS Hancock, w trakcie kręcenia programu, który zostanie wyemitowany 3 kwietnia 1956 roku

Elvis rozmawia z fanami przed zdjęciami do programu The Milton Berle Show, na lotniskowcu USS Hancock, który zostanie wyemitowany 3 kwietnia 1956 roku

Afisz reklamujący występ Elvisa Presleya w programie The Milton Berle Show, w dniu 5 czerwca 1956 roku. Nazwano go "piosenkarzem o napędzie atomowym"

Elvis w piosence "I want you, I need you, I love you", podczas swojego drugiego występu w programie The Milton Berle Show, w dniu 5 czerwca 1956 roku. A TU z innej lokalizacji, gdyby ten klip nie działał

Elvis w piosence "Hound dog", podczas swojego drugiego występu w programie The Milton Berle Show, w dniu 5 czerwca 1956 roku. A TUpełna wersja, łącznie z rozmową

Elvis w piosence "Hound dog" oraz rozmowa z Miltonem Berle, podczas swojego drugiego występu w programie The Milton Berle Show, w dniu 5 czerwca 1956 roku

Artykuł z gazety "New York Times", z 6 czerwca 1956 roku, o udziale Elvisa w programie The Milton Berle Show, w dniu 5 czerwca 1956 roku

DVD "The Milton Berle Show"

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł:  Teenage Dance Party (Rock in Roll party)

Gospodarz programu:  Wink Martindale;

Forma programu:  wywiad telewizyjny;

Miejsce:  WHBQ-TV w Memphis, TN;

Data emisji:  16 czerwca 1956;

Dodatkowe informacje:

Tak podają źródła w większości. Natomiast według Leszka Strzeszewskiego, występ ten odbył się 20 czerwca 1956 roku, do czego akurat nie przywiązywałabym zbytniej wagi, gdyż ten autor ma wyraźne kłopoty z datami. Czy wynika to z jego niechlujstwa, czy wina leży po stronie wydawnictwa, nie wiem. W każdym razie takie są fakty.

Jednak w nielicznych źródłach też można spotkać datę 20 czerwca 1956 roku. Zgadza się również stacja telewizyjna z tą, jaką podaje Leszek Strzeszewski (KLAC-TV w Memphis), a także częściowo nazwa programu "Dance Party" (bez "Teenage"). To wygląda jakby występ z 16 czerwca 1956 roku, emitowany na WHBQ-TV, powtórzono na lokalnej KLAC-TV, w dniu 20 czerwca 1956 roku, co teoretycznie jest całkiem możliwe.

W niektórych źródłach można spotkać nazwę "Rock in Roll Party", lecz nie udało mi się ustalić dlaczego. Możemy się tylko domyślać, że program ten zmieniał swoją nazwę i ta jest jedną z nich. Jednak, która z nich była pierwsza, nie wiem. Nie sposób znaleźć żadnych historycznych informacji o tym programie.

I jeszcze taka ciekawostka natury towarzyskiej. Kobieta widoczna na niektórych zdjęciach, jest opisywana jako Sandy Martindale, żona Winka Martindale. Faktycznie jest do niej podobna, ale to nie może być ona, bo w 1956 roku miała 10 lat. Jeśli to faktycznie żona Winka, to jedynie Madelyn Leech, z którą byli małżeństwem w latach 1954-1971. Sandy Ferrę, Wink poślubił dopiero w 1973 roku i są małżeństwem do dziś. Elvis poznał Sandy Ferrę gdy miała 14 lat, w 1960 roku. Bardzo się mu podobała i poprosił jej ojca o pozwolenie na spokanie z nią, bo chciałby ją poznać bliżej. Ojciec wyraził zgodę, jednak zaznaczył Elvisowi, że jest ona dla niego zbyt młoda. Z kolei Elvis wyjaśnił mu, że chiałby z nią tylko porozmawiać, bo wydaje mu się ciekawą i inteligentną osobą, ale nie miał na myśli relacji chłopak - dziewczyna.

Tu możecie posłuchać tego wywiadu

A tutaj fragment tego wywiadu do obejrzenia (gdyby nie działał, to tutaj inny link)

Dewey Phillips, Wink Martindale i Elvis Presley podczas programu i na backstage, w WHBQ-TV w Memphis, w dniu 16 czerwca 1956 roku. Kobieta na zdjęciu to rzekomo żona Winka Martindale. Nie, to współprowadząca Susan Bancroft

Wink Martindale odwiedził Elvis Presleya w Graceland przynajmniej jeden raz - ja wiem o spotkaniu w latach 70. Na tyle okładki płyty Winka Martindale jest jego zdjęcie w TV-room w Graceland, ale nie wiem czy to ze spotkania za życia Elvisa, czy już po jego śmierci, gdy Wink zwiedzał Graceland. Są u też trzy ujęcia twarzy Elvisa z tego programu

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł:  The Steve Allen Show

Gospodarz programu:  Steve Allen;
Forma programu:  show (pokaz);
Miejsce:  NBC-TV, Hudson Theatre, New York City, NY;
Data emisji:1 lipca 1956;

Dodatkowe informacje:

Show był na antenie od 20:00 do 21:00. Elvis otrzymał za ten występ 7.500,- dolarów (niektóre źródła podają 5.500 dolarów).

Na początku programu Steve Allen przeprowadził z Elvisem Presleyem krótką rozmowę, utrzymaną w żartobliwym tonie, a później Elvis zaśpiewał:

• I want you, I need you, I love you {CLIP_1} {CLIP_1 dłuższy},
• Hound dog {CLIP_2},
• fragmenty "Yippie Yi Yo" (podczas "Cowboy comedy" - kowbojskiego skeczu; Elvis nigdy nie nagrał tej piosenki);
• (pełny występ) {CLIP_FULL};

Steve Allen nienawidził Elvisa. Początkowo zarzekał się, że nigdy nie wystąpi w jego programie. Jego show podupadał, dużo większą oglądalność miał program Ed Sullivan Show, konkurencyjnej stacji CBS-TV. Chcąc odwrócić tę tendencję, było tylko jedno rozwiązanie - w programie musiał się pojawić Elvis Presley.

Steve Allen, przyparty do muru, jeszcze bardziej znienawidził Elvisa. Postanowił sobie to odbić w programie - ośmieszyć i zlekceważyć Elvisa, taka idea mu przyświecała. W tym celu przygotował głupawy i infantylny skecz kowbojski, gdzie rola Elvisa opierała się na staniu na scenie i wydawaniu kowbojskich okrzyków w przerwach jego równie głupawego monologu (nie będę opisywać szczegółów, zainteresowanych odsyłam do źródeł). Drugim punktem było śpiewanie przez Elvisa piosenki Hound Dog (pies myśliwski, wściekły pies, różnie to się tłumaczy) do basseta (żywego psa rasy basset), o imieniu Sherlock, ubranego w cylinder i muszkę z białym kołnierzykiem, posadzonego na podeście imitującym psią budę. Ponoć Elvisa rozbawiła ta sytuacja i podszedł do zadania na luzie. Przyznam, że i ja w tej scenie nie widzę nic obrazoburczego, tylko humorystyczne nawiązanie do treści piosenki, lecz to odbiór współczesny. W latach pięćdziesiątych takie rzeczy uważano za niestosowne i nie uchodziły w szanującej się telewizji. To była inna mentalność.

Jednak intencje Allena były wtedy aż nazbyt klarowne i fani wcale nie byli ubawieni tym występem. Następnego dnia rano, na znak protestu, zaczęli pikietować siedzibę stacji telewizyjnej, a jeden z transparentów głosił "Chcemy prawdziwego Elvisa".

Summa summarum zamierzenia Allena powiodły się tylko połowicznie. Miał oglądalność 55%, podczas gdy  Sullivan w tym czasie tylko 15%, a więc proporcje się odwróciły na ten jeden raz, ale nie udało mu się ośmieszyć Elvisa. Kiepski skecz poszedł na jego konto, Elvis w scenie z psem wypadł nad wyraz dobrze, a próba zdyskredytowania Elvisa w tak perfidny sposób przysporzyła mu (Elvisowi) tylko zwolenników, a Allenowi wrogów i niechętne spojrzenia ze strony dyrekcji telewizji NBC (zwłaszcza po tej manifestacji na następny dzień). Nie oszczędziła go również prasa, na przykład John Lardener z Newsweeka napisał: "Allen zachowywał się nerwowo, jak ktoś, kto próbuje poradzić sobie z petardą".

W scenie z bassetem, Steve zachował się w stosunku do Elvisa bardzo nie w porządku. To był chwyt poniżej pasa, ponieważ Elvis o tym, że ma śpiewać do psa dowiedział się w momencie, gdy właśnie miał zaintonować piosenkę "Hound Dog", już na wizji, gdy patrzyły na niego miliony Amerykanów (tak przynajmniej mówi część źródeł). Wtedy podszedł do niego Allen, zabrał mu z rąk gitarę i powiedział, że nie jest mu ona potrzebna i wskazał na psa (dając tym do zrozumienia, że powinien się skupić bardziej na nim niż na gitarze). Na filmiku można zauważyć przez moment zaskoczenie Elvisa, ale zareagował błyskawicznie i bardzo naturalnie. Gdzieś przeczytałam, że uratowało go aktorstwo i bystrość, a także miłość do zwierząt i swoboda w obcowaniu z nimi. Z kolei przeczyć temu mogą zdjęcia z prób, na których Elvis też śpiewa do psa. Jednak wszystko wskazuje na to, że podczas próby Elvis zaczął śpiewać do psa w formie żartu i nawet nie podejrzewał, iż na wizji czeka go to samo. Owszem, pies miał się pojawić na scenie, ale wyłącznie w charakterze dekoracji.

Podczas drugiego występu Milton w pewnym momencie mówi do Elvisa: „Nie słyszę cię. Stoję tuż obok ciebie, ale nie słyszę cię”, taki panował zgiełk na widowni.

Za swój występ w programie Elvis otrzymał 7.500,- dolarów.

Elvis śpiewa "Hound Dog", w scenie z bassetem o imieniu Sherlock (pełna wersja, łącznie z rozmową). A TU inny klip (chyba najlepszy), gdyby ten nie działał

Elvis Presley śpiewa  I Want You, I Need You, I Love You, w programie The Steve Allen Show, 1 lipca 1956 roku (wersja krótsza, ale lepszej jakości)

Elvis Presley śpiewa  I Want You, I Need You, I Love You, w programie The Steve Allen Show, 1 lipca 1956 roku (ta wersja jest gorsza jakościowo, ale pełniejsza). A TU jeszcze inny klip, gdyby któryś nie działał

Wcześniejsze próby przed występem Elvisa w programie The Steve Allen Show, 1 lipca 1956 roku oraz oczekiwanie na występ

Elvis w programie The Steve Allen Show, 1 lipca 1956 roku, podczas kowbojskiego skeczu 

Elvis w programie The Steve Allen Show, 1 lipca 1956 roku, podczas wykonywania piosenki "I want you, I need you, I love you"

Elvis w programie The Steve Allen Show, w dniu 1 lipca 1956 roku, podczas wykonywania piosenki "Hound dog"

Elvis opuszcza Nowy York dopiero 3 lipca 1956 roku (ponieważ 2 lipca odwiedził jeszcze studio RCA w Nowym Yorku i nagrał trzy utwory: "Hound Dog", "Don't Be Cruel" i "Any Way You Want Me"), gdzie na Pennsylvania Station wsiądzie do pociągu jadącego do Memphis (o 11:30). Dotrze tam 4 lipca 1956 roku i uda się wprost do domu przy Audubon Drive

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł:  Hy Gardner Calling

Gospodarz programu:  Hy Gardner;
Forma programu:  wywiad telewizyjny;
Miejsce nagrywania:  WRCA-TV (prowadzący) oraz nowojorski Warwick Hotel (Elvis);
Miejsce emisji:  WRCA-TV, New York City, NY; 
Data emisji:  1 lipca 1956 (o 20:37)

Dodatkowe informacje:

Ten wywiad przeszedł do historii ze względu na innowacyjną formułę, jaką w nim zastosowano (pierwszy raz w historii telewizji). Na ekranie widz widział bezpośrednią transmisję z dwóch miejsc jednocześnie - po lewej Elvisa mówiącego z Warwick Hotel, a po prawej Hy Gardnera ze studia telewizji WRCA.

Wywiad telewizyjny z Elvisem w ramach programu "Hy Gardner Calling"

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

Tytuł:  Holiday Hop (Dewey Philips TV Show "Popshop")

Gospodarz programu:  Wink Martindale;
Forma programu:  wywiad telewizyjny;
Miejsce emisji:  KLAC-TV, Memphis
Data emisji:  31 grudnia 1956;

Dodatkowe informacje:

N/A

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1956-1957

Tytuł: The Ed Sullivan Show

Gospodarz programu:  Ed Sullivan;
Forma programu:  show (pokaz);
Miejsce:  pierwszy program nagrywano w Hollywood, pozostałe dwa w studiu w Nowym Yorku;
Miejsce emisji:  CBS-TV New York City, NY;
Data emisji:

• 9 września 1956,
• 28 października 1956,
• 6 stycznia 1957.

W programie pierwszym, 9 września 1956, Elvis śpiewał:

• Don't be cruel {CLIP_1}
• Love me tender {CLIP_2}{CLIP_2 inny}
• Ready teddy {CLIP_3}
• Hound dog {CLIP_4}
• (pełny występ) {CLIP_FULL}

W programie drugim, 28 października 1956, Elvis śpiewał:

• Don't be cruel {CLIP_5}
• Love me tender {CLIP_6} {CLIP_6 inny}
• Love me {CLIP_7}
• Hound dog {CLIP_8}
• (pełny występ) {CLIP_FULL}

W programie trzecim, 6 stycznia 1957, Elvis śpiewał:

• Hound dog {CLIP_9}
• Love me tender {CLIP_10}
• Heartbreak hotel {CLIP_11}
• Don't be cruel {CLIP_12}
• Too much {CLIP_13}
• When my blue moon turns to gold again {CLIP_14}
• Peace in the valley {CLIP_15}
• (pełny występ} {CLIP_FULL}

Dodatkowe informacje:

Wszystkie trzy programy były emitowane na antenie od godziny 20:00 do 21:00.

Pierwszy występ Elvisa na The Ed Sullivan Show był wielkim sukcesem. Ponad 60 milionów ludzi, zarówno młodych i starych, oglądało show. Elvis powrócił do Nowego Jorku w dniu 25 października w ramach przygotowań do swojego drugiego występu w programie Eda Sullivana, w dniu 28 października (pierwszy był w Hollywood, Kalifornia). Data ta zbiegła się z premierą jego pierwszego filmu "Love Me Tender". Trzeci i ostatni występ u Eda Sullivana dał 6 stycznia 1957 roku. Cenzorzy CBS pozwolili filmować Elvisa tylko od pasa w górę. Występ był podzielony na trzy segmenty. W jednym z nich Elvis i Jordanaires zaśpiewali "Peace in the Valley", którą Elvis poświęcił ofiarom trzęsienia ziemi w Europie Wschodniej - jak podają materiały. Jednak, w tym czasie nie było żadnego trzęsienia ziemi w Europie Wschodniej! Jak już to na Alasce, jedno z największych odnotowanych trzęsień ziemi. I pewnie o to właśnie chodzi, lecz to nie Europa, tylko Azja! Jakoś ten błąd mnie wcale nie dziwi, bo jeśli chodzi o geografię, to Amerykanie są chyba najbardziej niedouczonym narodem wśród wszystkich krajów rozwiniętych świata.

Kiedy pokaz się skończył, Elvis wsiadł o północy do pociągu do Memphis, gdzie we wtorek, 8 stycznia obchodził swoje 22 urodziny.

Do występów Elvisa w programie Sullivana przymierzano się już wcześniej. Parker proponował wtedy tylko 5.000,- dolarów gaży za występ Elvisa w telewizji CBS, lecz Ed Sullivan, nienawidzący Elvisa równie mocno co Steve Allan, z konkurencyjnej stacji NBC, nie chciał o tym słyszeć. Powiedział, że nie tknie Elvisa nawet patykiem. Jednak słupki prawdy (oglądalności) nie kłamały, Elvis zgarnął 55% wszystkich widzów, podczas swojego ostatniego występu w NBC. Chcąc utrzymać się na powierzchni Sullivan musiał mieć Elvisa u siebie.

Zanim jeszcze Elvis opuścił w nocy studio, za kulisami teatru pojawił się Ed Sullivan. Jeszcze tego samego wieczoru (po występie Elvisa u konkurencji), Sullivan rozpoczął negocjacje z Parkerem. Jak mówi Allan "Był tak zdesperowany, żeby zarezerwować Elvisa na swój program, że złamał górną stawkę, jaka była do tego momentu - maksymalnie $ 7.500 wynagrodzenia dla gwiazdy - oferując pułkownikowi 10.000 $ za jeden występ". Dla ścisłości, stawka ta dotąd wynosiła maksymalnie 5.000,- dolarów, a pierwszy złamał ją właśnie Steve Allan, podnosząc ją dla Elvisa do 7.500,- $ za występ. Parker powiedział Sullivanowi, że wróci do niego i podszedł do Steve'a Allana. Informując go o nowej ofercie konkurencji, powiedział: "Mam poczucie lojalności w stosunku do was, bo pierwsi zarezerwowaliście Elvisa, więc jeśli dasz takie same warunki jak Sullivan, będziemy szczęśliwi, mogąc z wami kontynuować współpracę". Steve jednak nie mógł dać więcej jak 7.500,- dolarów za występ i powiedział Parkerowi by skorzystał z oferty Sullivana. Parker wrócił do Eda Sullivana, gotów się układać.

Jednak nie zapomniał mu ani wcześniejszej pogardy z jaką mówił o Elvisie, ani odrzucenia intratnej propozycji jaką złożył mu kilka tygodni wcześniej. Colonel był nieugięty, powiedział mu, że jeśli chce Elvisa w swoim programie, to on jest skłonny rozmawiać z nim dopiero od kwoty 15 tysięcy dolarów za wstęp wzwyż. To były wręcz bajońskie żądania, gdyż najwyższe honorarium dla gwiazdy, jakie dotąd wypłaciła stacja telewizyjna w Stanach, wynosiło 5.000,- dolarów za występ. Jednak Elvis był już wtedy na wagę złota. Tylko jego obecność gwarantowała w ciemno przynajmniej 50% całej widowni kraju, a CBS była skłonna zapłacić nawet więcej, byle tylko mieć Elvisa na swoim kanale. Doszło do negocjacji, w ramach których ustalono, że Presley wystąpi u Sullivana aż trzy razy, w odstępach ośmiotygodniowych, za co otrzyma 50 tysięcy dolarów. Była to kwota ponad trzykrotnie wyższa jaką kiedykolwiek zapłacono artyście za występ w programie i ponad dwukrotnie wyższa, jaką niecały miesiąc wcześniej, zapłaciła Elvisowi NBC (7.500,- dolarów). Obstawiam, że w ciągu następnego miesiąca, Ed Sullivan chyba cierpiał na permanentną bezsenność. :)

Steve Allan, który był takim samym wrogiem Elvisa jak Ed Sullivan, w końcu coś zrozumiał, bo w jednym z wywiadów powiedział:

"Mogliśmy się licytować z Edem, ale niczego by to nie dowiodło. Nasz show [red. w sensie tego, który akurat gościłby Elvisa] miałby lepszy wynik, tylko to byłby w rzeczywistości wynik Elvisa, a nie nasz [red. żadnego z prowadzących]".

Elvis śpiewa "Ready Teddy" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 9 września 1956 roku

Elvis śpiewa "Don't be Cruel" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 9 września 1956 roku

Elvis śpiewa "Love me tender" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 9 września 1956 roku

Elvis śpiewa "Hound dog" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 9 września 1956 roku

Elvis podczas próby i z fankami na backstagu (po próbie) przed występem w programie Ed Sullivan Show, w dniu 9 września 1956 roku

Zdjęcia z występu Elvisa podczas programu Ed Sullivan Show, w dniu 9 września 1956 roku

Elvis śpiewa "Love me tender", "Hound Dog", "Hearbreak Hotel" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 28 października 1956 roku

Elvis śpiewa "Hound dog" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 28 października 1956 roku

Elvis śpiewa "Don't be Cruel" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 28 października 1956 roku

Elvis śpiewa "Love me tender" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 28 października 1956 roku

Elvis śpiewa "Love me" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 28 października 1956 roku

Ed Sullivan, bilet na Ed Sullivan Show w dniu 28 października 1956 roku, ramówka telewizyjna programu oraz poster reklamujący ten show, z wyeksponowanym nazwiskiem Elvisa

Zdjęcia z występu Elvisa podczas programu Ed Sullivan Show, w dniu 28 października 1956 roku

Elvis śpiewa "Hound dog", "Love me tender", "Heart break hotel", "Don't be cruel" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 6 stycznia 1957 roku

Elvis śpiewa "When My Blue Moon Turns To Gold Again" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 6 stycznia 1957 roku

Elvis śpiewa "Too Much" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 6 stycznia 1957 roku

Elvis śpiewa "Peace in the valley" na cześć ofiar trzęsienia ziemi w Europie Wschodniej, w programie Ed Sullivan Show, w dniu 6 stycznia 1957 roku

Elvis śpiewa "Don't Be Cruel" w programie Ed Sullivan Show, w dniu 6 stycznia 1957 roku

Elvis podczas próby, w przerwie między próbą, a występem oraz podczas występu w programie Ed Sullivan Show, w dniu 6 stycznia 1957 roku

ElvisPresley, Ed Sullivan i Colonel Parker (menadżer Elvisa), podczas konferencji prasowej, w dniu 28 października 1956 roku

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1959


Tytuł:  American Bandstand

Gospodarz programu:  Dick Clark;
Forma programu:  wywiad telewizyjny (przeprowadzony przez telefon z Elvisem w wojsku);
Miejsce emisji:  ABC-TV, New York, Channel 7 (kanał 7);
Data emisji:

• 8 stycznia 1959 (czasem błędnie podaje się: 30 stycznia, (?) lutego 1959, (?) marca 1959),
• 5 sierpnia 1959,
• 8 stycznia 1960;

Dodatkowe informacje:

Wywiad ten był emitowany w telewizji, choć rozmowa została przeprowadzona przez telefon. Wizja pokazywała tylko Dicka Clarka w studio, rozmawiającego przez telefon.

Jak widzimy po datach, wszystkie te wywiady zostały przeprowadzone podczas odbywania przez Elvisa służby wojskowej w Niemczech.

Jeśli chodzi o pierwszy wywiad, na internecie najczęściej pojawia się informacja, że był transmitowany w lutym 1959 roku, ale na płycie nr 3 z serii "The complete interviews from 1955-1977" Vol.3, gdzie znajdują się wszystkie trzy rozmowy Dicka z Elvisem w wojsku, jest podane, że rozmowa ta odbyła się w marcu 1959 roku. Z kolei Scotty Moor na swojej stronie podaje, że w styczniu 1959 roku. Taką samą datę i ja mam wynotowaną ze źródeł pisanych, dokładnie 8 stycznia 1959 roku, można ją spotkać także w kilku innych źródłach. Tymczasem na YouTube jest rozmowa opisana datą 30 stycznia 1959 roku. :) I bądź tu mądry i pisz wiersze. :)

Niemniej, na tym nie kończą się niejasności związane z tym pierwszym wywiadem w ramach programu telewizyjnego "American Bandstand". Niektóre źródła podają, że był realizowany i emitowany w WFIL-TV, w Filadelfii (Pensylwania). :)

Mimo tej całej dezinformacji, ze stuprocentową pewnością, należy powiedzieć, że pierwsza rozmowa odbyła się 8 stycznia 1959 roku. Tę datę podają najwiarygodniejsze źródła (np. Ernst Jorgensen). Poza tym była wyraźnie reklamowana jako "rozmowa urodzinowa". Informacje w poprzednim akapicie (te o nieścisłościach daty i miejsca), podaję z kronikarskiej dokładności. Sądzę, że dla części z was okażą się pomocne.

Podczas pierwszego wywiadu (8 stycznia 1959 roku), Dick Clark poinformował Elvisa, że otrzymał nagrodę Najlepszego Piosenkarza Roku, a piosenka "King Creole" Najlepszej Piosenki Roku.

Z kolei podczas kolejnej "rozmowy urodzinowej", w dniu 8 stycznia 1960 roku, Elvis poinformował widzów o planowanej sesji nagraniowej po powrocie do cywila.

Klip z rozmową Dicka Clarka z Elvisem, w dniu 8 stycznia 1959 roku
(czasem błędnie podaje się: 30 stycznia 1959 lub (?) lutego 1959 lub (?) marca 1959)

Klip z rozmową Dicka Clarka z Elvisem, w dniu 5 sierpnia 1959 roku

Klip z rozmową Dicka Clarka z Elvisem, w dniu 8 stycznia 1960 roku

Reklama w gazecie New York Times, informuje o drugich urodzinach show American Bandstand, w dniu 5 sierpnia 1959 oraz o tym, że w programie wystąpi siedem gwiazd, w tym Elvis Presley, a wszystko to na kanale 7 telewizji ABC, w godzinach między 16:00 a 17:30

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1960 


Tytuł:  The Frank Sinatra Timex Show: Welcome Home Elvis

Gospodarz programu:  Frank Sinatra;
Forma programu:  show (pokaz)
Miejsce nagrania materiału:  Fontainebleau Hotel (sala balowa), Miami, FL;
Data nagrania materiału:  26 marca 1960 (początek występu 18:15 sala balowa);
Miejsce emisji:  ABC-TV, Miami Beach;
Data emisji:  12 maja 1960;

Elvis podczas tego programu zaśpiewał:

• Fame and fortune,
• Stuck on you,
• Witchcraft (w duecie z Frankiem Sinatrą jego piosenkę),
• Love me tender (w duecie z Frankiem Sinatrą swoją piosenkę);

Dodatkowe informacje:

To był jego pierwszy występ telewizyjny po powrocie z Armii do cywila. Dostał za niego 125.000 dolarów. Oprócz Elvisa w programie wystąpili też: Sammy Davis Jr. i Joey Bishop.

Pierwsze rozmowy dotyczące występu Elvisa Presley’a w telewizyjnym programie Franka Sinatry rozpoczęły się jeszcze w 1959 roku, w chwili gdy Elvis ciągle odbywał służbę wojskową za oceanem. Pułkownik Parker, menedżer Presley’a, za udział swojego podopiecznego w programie „Timex Special” zażądał niebotycznej jak na ówczesne czasy sumy stu dwudziestu pięciu tysięcy dolarów. Dotąd, żadna z gwiazd piosenki nigdy nie otrzymała takiej gaży za udział w programie telewizyjnym. Była to tym bardziej imponująca gaża, gdyż scenariusz przewidywał, iż Elvis spędzi na scenie tylko od sześciu do ośmiu minut!

Warunki postawione przez Parkera początkowo budziły dużą niechęć u gospodarza programu, który zaledwie dwa lata wcześniej (w 1957 roku), na łamach francuskiego pisma Western World, powiedział o rock’n’rollu: „W większości jest on śpiewany, grany i pisany przez kretyńskich matołów”. Jednak Parker był pamiętliwy i dla takich osób miał „specjalną stawkę”, o czym wcześniej przekonał się już np. Ed Sullivan. Dlaczego zatem Frank Sinatra zmienił zdanie i zdecydował się zaprosić Elvisa do swojego programu? To miał być czwarty i ostatni program Franka Sinatry, sponsorowany przez producenta zegarków, firmę Timex. Trzy poprzednie cieszyły się umiarkowanym powodzeniem. Sinatra zdawał sobie doskonale sprawę, że zapraszając do siebie Elvisa Presleya, wzbudzi olbrzymie zainteresowanie i przyciągnie przed telewizory tysiące osób. Interes w całym przedsięwzięciu miał nie tylko on, lecz także Pułkownik Parker, który upatrywał w nim szansy na przypomnienie Elvisa publiczności, a także zmianę jego wizerunku w oczach starszej widowni, która wcześniej nie była mu przychylna.

Pierwszy raz poinformowano opinię publiczną, że po zakończeniu służby wojskowej Elvis Presley wystąpi u boku Franka Sinatry w finałowym odcinku programu „Timex Special” w dniu 15 lipca 1959 roku. Później 1 marca 1960 roku, Elvis informował o tym fakcie w wywiadzie dla Armed Forces Radio i Television Services Network: „Pierwszą rzeczą jaką planuję, to wrócić do domu. Następnie będę występował w programie Franka Sinatry”. Z kolei 3 marca 1960 roku, na konferencji prasowej zorganizowanej w bazie wojskowej w Fort Dix, po powrocie Elvisa z Europy, pojawiła się Nancy Sinatra, która w imieniu swojego ojca wręczyła wokaliście prezent powitalny – koszule do fraków. Po tym wydarzeniu zdjęcia Elvisa i Nancy obiegły cały kraj, a prasa brukowa napomykała o romansie tych dwojga. W trakcie tej samej rozmowy, zapytany o swoich aktualnych ulubionych wykonawców, Elvis wymienił: Franka Sinatrę, Deana Martina, Patti Page i Kitty Kallen. Tydzień później, 7 marca 1960 roku, podczas konferencji prasowej zorganizowanej na tyłach Graceland, odpowiadając na pytanie dotyczące jego planów na najbliższe miesiące wyznał: „Na początek muszę nagrać kilka piosenek a później, 12 maja 1960 roku, wystąpię w programie telewizyjnym u Franka Sinatry”. Zdementował też plotki dotyczące jego rzekomego romansu z Nancy Sinatrą: „Ach nie Sir… Niestety, nie. Spotkaliśmy się w Fort Dix. Przekazała mi prezent od Franka, nasze spotkanie trwało krótką chwilę. Jak mi wiadomo ona jest zaręczona z Tommym Sands’em i nie myślę by on na to pozwolił”.

Pod koniec marca informacja o tym programie była już jednym z najbardziej gorących tematów w całych Stanach Zjednoczonych. Nocą, 21 marca, po zakończeniu sesji nagraniowej w Nashville, Elvis wyruszył pociągiem do Miami Beach, w specjalnie wynajętym wagonie. W podróży towarzyszyli mu m.in.: Lamar Fike, Joe Esposito, Gene Smith (kuzyn Elvisa), muzycy, D.J.Fontana i Scotty Moore oraz menedżer, Pułkownik Tom Parker. Na całej trasie przejazdu witały ich i pozdrawiały nieprzebrane tłumy fanów. „W każdym miasteczku po drodze ludzie stali wzdłuż torów. Dwadzieścia cztery godziny na dobę. Przez całą podróż. Fotografowie, kamerzyści, małolaty. Nie wiem skąd się brali” - wspominał Scotty Moore w wywiadzie udzielonym Peterowi Guralnikowi. By sprostać oczekiwaniom wielbicieli, Elvis co jakiś czas pojawiał się na tylnej platformie wagonu, machał do tłumów i rozdawał autografy. Podróż do Miami Beach pokazała, że dwuletnia nieobecność na rynku muzycznym w najmniejszy sposób nie zaważyła na jego popularności.

Następnego dnia, 22 marca, Elvis i towarzysząca mu grupa, zameldowali się w Fontainebleau Hotel w Miami Beach. Kilka godzin później, 23 marca 1960 roku (czwartek), na terenie hotelu rozpoczęto przygotowania do programu. W książce „Elvis. Król Rock’n’Rolla” Jerry Hopkins zauważył, że w trakcie trwających równo tydzień prób, Elvis wykazywał „sporą nerwowość i charakterystyczną dla siebie układność (np. gospodarza programu tytułował ‘Panem Sinatrą’)”. Producenci widowiska zażądali, by podczas wykonywania swoich piosenek Elvis stał nieruchomo, a przed kamerami wystąpił ubrany w elegancki smoking.

Za Elvisem do Miami ściągnęły tysiące jego wielbicieli z całych Stanów Zjednoczonych, nawet już na kilka dni przed jego pojawieniem się w hotelu. Później, na dworcu kolejowym tysiące fanów zgotowało mu gorące powitanie. Inna grupa podjęła próbę wtargnięcia do hotelu, co skończyło się starciami z policją i ochroną hotelu. Scenariusz pisał się sam, co Leszek Strzeszewski w swojej książce skomentował: „Skorzystała z tego ekipa telewizyjna, która nakręciła finał jeszcze przed rozpoczęciem nagrywania programu”. Ci którym udało się przedostać na teren budynku, czekali na Elvisa wszędzie gdzie tylko było to możliwe – w korytarzach, przy windzie a nawet w przejściach przeciwpożarowych. Co niewątpliwie było osobliwością, ponieważ Hotel Fontainebleu był w tamtych czasach najbardziej eleganckim hotelem w Miami Beach i z pewnością jego ekskluzywna klientela nie widziała tam wcześniej tak wstrząsających scen.

Nagranie czwartego „Timex Special” rozpoczęło się 26 marca 1960 roku punktualnie o godzinie 18:15. Do wielkiej sali balowej, przybranej dużych rozmiarów banerem z napisem „Welcome Home Elvis”, wpuszczono siedmiuset fanów obu wokalistów. Niestety, większą część widowni stanowili wielbiciele Sinatry w średnim wieku. Elvis pojawił się na scenie, ubrany w galowy mundur, by w towarzystwie Franka Sinatry, Sammy’ego Davisa Jr., Joey’ego Bishopa, Nancy Sinatry i Petera Lawforda, odśpiewać krótki fragment piosenki Franka Sinatry "It’s nice to go travelling”.

Miej więcej do czterdziestej minuty program toczył się zgodnie ze scenariuszem. Do czasu, gdy Frank Sinatra zapytał „Co byście powiedzieli gdym zaśpiewał jeszcze jedną piosenkę?”, na co zniecierpliwiona publiczność Elvisa zareagowała niezadowoleniem. Chcieli wreszcie dostać Elvisa! I wtedy właśnie na estradzie po raz kolejny pojawił się Presley. „Na sali zapanował niesamowity zgiełk. Młodsza część publiczności nie taiła swojego zadowolenia” - relacjonował Leszek Strzeszewski. Swój występ Elvis rozpoczął od wykonania nastrojowej ballady „Fame and fortune”. Towarzyszył mu zespół w składzie: Scotty Moore i D.J. Fontana, wspierani przez kwartet The Jordanaires oraz grupę miejscowych muzyków. Następnie, bez jakiejkolwiek zapowiedzi i dialogu z widownią, Elvis przeszedł do „Stuck On You”. Jej żywiołowe wykonanie z pewnością odbiegało od oczekiwań producentów programu, ale za to widownia zareagowała ogłuszającym aplauzem.

Po zaśpiewaniu piosenek ze swojego najnowszego singla Elvis pozostał jeszcze kilka minut na scenie. Dołączył do niego gospodarz programu oraz Joey Bishop. Po krótkiej rozmowie Presley i Sinatra wykonali zaaranżowany specjalnie na ten wieczór duet i przy akompaniamencie orkiestry pod batutą Nelsona Riddle’a, Sinatra zaśpiewał „Love Me Tender” na co Presley odpowiedział mu jego hitem z 1957 roku – „Witchcraft”. Chwilę później „głośne okrzyki zadowolenia i huraganowe oklaski pożegnały schodzącego ze sceny Presleya”.

W 1957 roku Elvis tak wspominał swój pierwszy od 1957 roku występ telewizyjny:

„Byłem przerażony. Śmiertelnie wystraszony. Każdy mój ruch wynikał z mojego strachu. Po dwóch latach nieobecności z początku czułem się trochę obco, ale po odśpiewaniu pierwszej piosenki i po gorącym przyjęciu mnie przez publiczność, trema zniknęła bez śladu”.

Trzy dni po skończonych zdjęciach do telewizyjnego show stacji ABC, 29 marca 1960 roku, Elvis wrócił autobusem do Memphis, TN. W domu spędził niespełna trzy dni, po czym 3 kwietnia udał się do Nashville, na zakontraktowaną wcześniej sesję nagraniową.

Elvis w programie Franka Sinatry "Timex Show: Welcome Home Elvis", śpiewa "Fame and Fortune", "Stuck on You". Później na zmianę śpiewają swoje piosenki, Sinatra "Love me tender", a Elvis "Witchcraft"

Elvis w programie Franka Sinatry "Timex Show: Welcome Home Elvis"

Elvis podczas próby do programu Franka Sinatry "Timex Show: Welcome Home Elvis"

Kiedy Elvis przyjechał do Miami (FL) wziąć udział w programie Franka Sinatry "Timex Show: Welcome Home Elvis", mieszkał w Fontainebleau Hotel - to rzekomo zdjęcie z tego hotelu (gdzieś od zaplecza, bo widać rury)

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1968


Tytuł:  Elvis

Reżyser:   Steve Binder
Forma programu:  show (pokaz);
Miejsce nagrania materiału:  studio Western Recorders NBC w Los Angeles (CA) oraz Studio 4 NBC w Burbank (CA);
Data nagrania materiału:  kilka sesji w czerwcu 1968 roku:

• 20-23 czerwca 1968 - w studio Western Recorders NBC (materiał dźwiękowy);
• 24-25 czerwca 1968 - w szatni NBC bez udziału publiczności, w Burbank (materiał dźwiękowy);
• 27 czerwca 1968 - dwa jednogodzinne występy (o 18:00 i o 20:00) z udziałem publiczności (każdy dla innej) w Studio 4 NBC w Burbank (w formie jam session Elvisa i jego muzyków, "sit down"; materiał dźwiękowy i filmowy);
• 28 czerwca 1968 - w Studio 4 NBC w Burbank (materiał filmowy);
• 29 czerwca 1968 - dwa jednogodzinne koncerty (o 18:00 i o 20:00) z udziałem publiczności (każdy dla innej) w studiu NBC w Burbank (Elvis śpiewał i grał na scenie sam, muzycy byli poza sceną, "stand up"; materiał dźwiękowy i filmowy);
• 30 czerwca 1968 - w Studio 4 NBC w Burbank (materiał filmowy);

Miejsce emisji:  NBC-TV;
Data emisji:  3 grudnia 1968, we wtorek, o godzinie 21:00;

Zawarte w programie piosenki:

• Trouble (otwarcie)
• Guitar man [1] (otwarcie)
• Lawdy Miss Clawdy,
• Baby, what you want me to do,

{wtrącenia Elvisa: "Something wrong with my lip" "He's gotta be crazy"}

• Heartbreak hotel,
• Hound dog,
• All shook up,
• Can't Help Falling In Love,
• Jailhouse rock,

{wtrącenia Elvisa:
"Can I borrow your little whatchacallit?" "This leather suit is hot"}

• Love me tender,
• Are you lonesome tonight,

{tancerz solo}

• ?,
• Where could I go but to the Lord,
• Up above my head,
• Saved,
• Baby, what you want me to do,
• Blue Christmas,
• One night,
• Memories,
• Nothingville,
• Guitar man [2],

{śpiew kobiet w burdelu}

• Let Yourself Go 
• Guitar man [3],
• Big boss man,

{tancerze grupowo}

• It hurts me (brak w materiale),

{spacer w tłumie}

• Guitar man [4],
• Little Egypt,
• Trouble,
• Guitar man [5],
• If I can dream (zamknięcie);

Dodatkowe informacje:

Nazwa "Elvis" się nie przyjęła i od początku (już podczas kręcenia materiału) program nazywano "Elvis Comeback Special", "Elvis NBC TV Special", "The '68 Comeback Special", "Comeback Special '68" lub "One Night With You" (ta w zasadzie była używana tylko na początku, teraz jest rzadko spotykana).

Elvis otrzymał za udział w tym programie honorarium w wysokości 500 tysięcy dolarów.

Program wyemitowano ponownie osiem miesięcy później - w niedzielę wieczorem, 17 sierpnia 1969 roku.

Tytułem uzupełnienia. Jeśli chodzi o materiały wizualne, to sceny w poszczególnych kostiumach były filmowane w następujących dniach:

"Blue Denim Suit":

• 27 czerwca 1968 roku - scena: "Escape" (rozmowa z prostytutką na ulicy, kłótnia z jej alfonsem i walka karate);
• 28 czerwca 1968 roku - scena: "Bordello" (w środku domu publicznego);
• 30 czerwca 1968 roku - scena: "Road" (Elvis idzie wraz z grupą ludzi ulicą);

"Black Leather Suit":

• 27 czerwca 1968 roku - scena: "Show Sit Down" (dwa koncerty z udziałem publiczności, o godzinie 18:00 i o 20:00; występ Elvisa na siedząco, w formie jam session; na platformie scenicznej towarzyszyli mu: na gitarze - Scotty Moor, Charlie Hodge, na perkusji - D.J. Fontana, Alan Fortas, na tamburynie - Lance Legault);
• 29 czerwca 1968 roku - scena: "Show Stand Up" (dwa koncerty z udziałem publiczności, o godzinie 18:00 i o 20:00; Elvis występował na stojąco, bez muzyków na platformie scenicznej);

"Burgund Gospel Suit":

• 28 czerwca 1968 roku - scena: "Gospel Medley" (cały segment "Gospel");

"Black Satine Suit":

• 30 czerwca 1968 roku - scena: "Opening Sequence" (cały segment "Opening Show" z "Trouble" [opening] i "Guitar man" [opening])

"Ripped Lame Suit":

• 30 czerwca 1968 roku - scena: "Little Egipt" (cały segment "Little Egipt" i początek "Trouble" [clossing]);

"Black Grand Suit":

• 30 czerwca 1968 roku - scena: "Discotheque Sequence" (drugi fragment "Trouble" [clossing]);

"Dark Violet Velvet Suit":

• 30 czerwca 1968 roku - scena: "Supper Club Sequence" (trzeci fragment "Trouble" [clossing]);

"White Can Dream Suit":

• 30 czerwca 1968 roku - scena: "Clossing Sequence" (scena finałowa z "If I can dream");

Pełna wersja programu "Comeback Special '68" (tylko nie wiem, która to wersja, pierwsza czy druga)

Elvis śpiewa "One night with you" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "That's alright mama" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "Love me tender" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "Memories" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "Baby what you want me to do" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "Are you lonesome tonight" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "Heartbreak hotel" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "Trouble (Gitar man)" w programie Comeback Special '68

Elvis śpiewa "If I can dream" w programie Comeback Special '68, 29 czerwca 1968, Burbank Studio, 18:30)

Elvis śpiewa "If I can dream" w programie Comeback Special '68

Jeśli chodzi o ubiór Elvisa podczas Comeback Special '68, przede wszystkim znana jest "czarna skóra", część osób wie jeszcze o złotej marynarce z czarnymi wypustkami i białym garniturze. Tymczasem na ten występ przygotowano ponad dziesięć strojów. Powyżej te, w których można było zobaczyć Elvisa na ekranie telewizorów lub taśmach video (do użytku domowego)

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1973

Tytuł:  Aloha from Hawaii Via Satellite

Miejsce nagrania materiału:  Honolulu's Neal S. Blaisdell Center;
Forma programu:  transmisja satelitarna koncertu w czasie rzeczywistym;

Gospodarz programu:  Kui Lee Cancer Fund - fundacja pani Kui Lee do walki z rakiem;
Data nagrania materiału:  

• 12 stycznia 1973 (o 20:30),
• 14 stycznia 1973 (o 00:30);

Miejsce emisji:  w każdym kraju nadawała go inna telewizja, w przypadku USA była to stacja NBC;

Data emisji:  koncert był nadawany bezpośrednio 14 stycznia 1973, ale wiele państw, w tym USA, obejrzało go w innych terminach*;

* Po szczegóły odsyłam do postu: "Satelitarne zagwozdki - 50. rocznica koncertu z 14 stycznia 1973 roku".

Piosenki zaśpiewane 12 stycznia 1973 roku:

• See see rider,
• Burning Love,
• Something,
• You gave me a mountain,
• Steamroller blues,
• My way,
• Love me,
• It's over,
• Blue suede shoes,
• I'm so lonesome I could cry,
• Hound dog, 
• What now my love,
• Fever,
• Welcome to my world,
• Suspicious minds,
• I'll remember you,
• An American trilogy,
• A big hunk o'love,
• Can't help falling in love;

Piosenki zaśpiewane 14 stycznia 1973 roku:

• See see rider,
• Burning Love,
• Something,
• You gave me a mountain,
• Steamroller blues,
• Early morning rain (+),
• My way,
• Love me,
• Johnny B. Goode (+),
• It's over,
• Blue suede shoes,
• I'm so lonesome I could cry,
• I can't stop loving you (+),
• Hound dog, 
• Blue Hawaii (+),
• What now my love,
• Fever,
• Welcome to my world,
• Suspicious minds,
• I'll remember you,
• Hawaiian wedding song (+),
• Long tall Sally (+),
• Whole lotta shakin'goin'on (+),
•  Ku-u-i-po (+),
• An American trilogy,
• A big hunk o'love,
• Can't help falling in love;

Dodatkowe informacje:

Pierwsza w historii ludzkości transmisja satelitarna koncertu. Obejrzało go 1,5 miliarda ludzi z ponad 40 krajów świata.

Był to koncert charytatywny, z którego dochód przeznaczono na fundację Kui Lee Cancer Fund, założoną przez panią Kui Lee do walki z rakiem. Elvis dał ten koncert całkowicie za darmo, a nawet można powiedzieć, że jeszcze do niego dopłacił, bo pokrył z własnej kieszeni wszystkie koszty związane z jego występem (przejazdu, zakwaterowania, wynagrodzenia dla muzyków itp.).

Elvis wypadł w nim rewelacyjnie, nie tylko wizualnie, ale przede wszystkim wokalnie. Miał bardzo mocny, głęboki, przeszywający ciało, męski głos. Chociaż to miało dwie strony. Na przykład nigdy jeszcze nie słyszałam tak fantastycznego wykonania piosenki "What now my love", natomiast w "Can't Help Falling in Love" zabrakło mi tej jego subtelności i eteryczności w głosie. Oczywiście trzeba wspomnieć  o powalającym wykonaniu "My way".

Sam Elvis w ocenie programu miał stosunek ambiwalentny. Z jednej strony był bardzo zadowolony, z drugiej dostrzegał szereg uchybień swoich muzyków i grup towarzyszących. Wiemy to między innymi od Sandi Miller, wieloletniej przyjaciółki, z wywiadu jaki udzieliła brazylijskiemu korespondentowi, Sergio Bistonowi, w lutym 2009 roku:

"Nie rozmawiał ze mną o tym i chociaż zwykle nie lubię opowiadać historii z drugiej ręki, zrobię wyjątek. Moja przyjaciółka Carol, która mieszkała w Palm Springs i od czasu do czasu była gościem Elvisa, była akurat u niego w domu, kiedy program był emitowany i oglądała Aloha razem z Elvisem. Jeśli dobrze pamiętam, powiedziała, że on skrytykował wszystko. Myślała, że występ był doskonały, ale on skomentował, że instrumenty są „wyłączone” przez bit, perkusista wyprzedza samego siebie, albo zaczyna zbyt późno lub zbyt wcześnie piosenkę. Powiedziała, że był bardzo krytyczny wobec występu i nigdy nie mogła tego zrozumieć, ponieważ chociaż był wobec niego krytyczny, był również z niego zadowolony wyobraź sobie!"

Do dziś dnia jest to program o najwyższej oglądalności w historii telewizji amerykańskiej. Żaden inny program do tej pory (przez 43 lata) nie zgromadził więcej widzów przed telewizorami.

Oczekiwanie na Elvisa, na lądowisku dla helikopterów na Hawajach i jego powitanie (z przyczyn bezpieczeństwa wpuszczono ograniczoną ilość ludzi)

Pełna wersja koncertu rezerwowego z 12 stycznia 1973 roku

Pełna wersja koncertu głównego z 14 stycznia 1973 roku

Elvis wykonuje "An American Trilogy" podczas koncertu Aloha From Hawaii, 14 stycznia 1973

Elvis wykonuje "What Now My Love" podczas koncertu Aloha From Hawaii, 14 stycznia 1973  

Elvis wykonuje "You Gave Me Mountain" podczas koncertu Aloha From Hawaii, 14 stycznia 1973

Elvis w kostiumie "White Aloha Eagle Suit" podczas występu na Hawajach

►- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ◄

1977


Tytuł: Elvis in Concert (jego ostatnia trasa koncertowa za życia)

Data i miejsce nagrania materiału:  nagrano trzy koncerty z ostatniej trasy koncertowej Elvisa (ale w programie wykorzystano materiał tylko z dwóch - z 19 i 21 czerwca):

• 19 czerwca 1977 - Omaha w Nebrasce,
• 20 czerwca 1977 - Linkoln w Nebrasce,
• 21 czerwca 1977 - Rapid City w Południowej Dakocie

Miejsce emisji:  CBS-TV;
Forma programu:  film dokumentalny;
Data emisji:  3 października 1977 (został wyemitowany prawie dwa miesiące po śmierci Presleya), o godzinie 20:30;

Wykorzystane z koncertów piosenki:

• See see rider,
• That's all right,
• Are you lonesome tonight,
• Teddy bear (Let Me Be Your),
• Don't be cruel,
• You gave me a mountain,
• Jailhouse rock,
• How great Thou art,
• I really don't want to know,
• Hurt,
• Hound dog,
• My way,
• Early morning rain,
• Can't help falling in love;

Dodatkowe informacje:

Ten film miał się ukazać jeszcze za życia Elvisa, trochę później, pod koniec 1977 roku. Jednak jego śmierć spowodowała, że przyśpieszono montaż i ukazał się już w październiku 1977 roku. W związku z tym wydarzeniem (nagłą śmiercią Elvisa) została trochę zmieniona jego formuła, w stosunku do początkowych założeń i ustaleń.

Do dziś dnia, jest to program o najwyższej oglądalności w historii amerykańskiej stacji telewizyjnej CBS. Żaden inny program do tej pory (przez 39 lat) nie zgromadził więcej widzów przed odbiornikami telewizyjnymi, ustawionymi na kanał CBS-TV.

Na stronie Radio RAM 89,8 pojawił się artykuł "Elvis in concert - 40 lat później", opublikowany 14 sierpnia 2017 roku, w którym można przeczytać między innymi o tym filmie, fragment poniżej (niebieski teks).

Godzinne widowisko stacji CBS koncentrowało się głównie na ostatnich występach Elvisa Presley'a (większość pokazanego materiału pochodziła z Rapid City). Poszczególne sekwencje rozdzielały jednak zdjęcia z przygotowań do koncertów, zdjęcia zza kulis oraz wypowiedzi fanów. Kamera CBS dotarła także do Graceland, po którym widzów oprowadził ojciec piosenkarza, Vernon. Niestety, w związku z przedwczesną śmiercią Elvisa, 16 sierpnia 1977 roku, do gotowego scenariusza dopisano jeszcze jedną scenę. W ostatnich minutach programu wielbiciele Presley'a raz jeszcze mogli zobaczyć Vernona – tym razem wyraźnie wzruszonego. Dziękował stacji CBS oraz fanom za wszystkie listy, telegramy, słowa wsparcia i kwiaty przesłane do słynnej posiadłości tuż po odejściu Elvisa.

„Elvis In Concert” nie otrzymał dobrych recenzji. Serwis Allmusic nazwał go wręcz „najgorszym” w dorobku artystycznym Elvisa pisząc „trudno uwierzyć, że telewizja CBS rzeczywiście pokazałaby ten program, gdyby Elvis nie umarł dwa miesiące temu. Teraz czyni go to ostatnim zarejestrowanym spektaklem piosenkarza (i przyczynia się do milionowej sprzedaży jego płyt)” Świadomość niepowodzenia mieli także pracownicy stacji CBS. Najlepiej podsumowała to Annette Wolf w cytowanej wielokrotnie rozmowie telefonicznej:

„Show okazał się rozczarowaniem. Program nie był sukcesem, fani byli zaniepokojeni, recenzje nie były szczególnie dobre, a to wszystko dlatego, że każdy widział Elvisa w punkcie, w którym nigdy nie powinien go zobaczyć. To tournee nigdy nie powinno się odbyć”. Mając na uwadze słabe oceny, a także dobry wizerunek Elvisa jego spadkobiercy nigdy nie zrealizowali tego widowiska na jakimkolwiek oficjalnym nośniku – VHS, DVD ani Blue-Ray. Czy słusznie? Zdania w tej kwestii są podzielone. Część fanów uważa, że „Elvis In Concert” powinien doczekać się wznowienia, bo bez względu na to w jakiej formie Elvisa ukazuje, to jest on niepodważalnie częścią historii muzyki rozrywkowej. Inni mają jednak wątpliwości, o czym wspomniała mi Francoise Verheughe. Jej słowa będą najlepszym podsumowaniem i być może skłonią do refleksji... „Czy program CBS powinien zostać zrealizowany na DVD bądź Blue Ray’u? Nie wiem. Rozumiem trochę EPE. Puściliśmy ten show na zlocie w Brukseli w styczniu 1978 roku. Pod koniec każdy był we łzach. Nawet ja, która widziałam go na scenie sześć miesięcy wcześniej. Fani zrozumieją, że był chory, ale reszta? Mówi się, że brał narkotyki, dużo jadł, pił… Oni tego nie zrozumieją. Wiesz, wiele osób nadal uznaje tylko show NBC z 1968 roku i Aloha From Hawaii”...

Myślę, że to zbytnie tragizowanie i próba manipulowania historią. Zawsze znajdą się głupcy, którzy w imię źle pojętej estetyki chcą mataczyć faktami. Autor artykułu wspomina też o jakimś rzekomym "niepowodzeniu" filmu, co jest kompletnym zaprzeczeniem stanu faktycznego. Film jest dobry, a co najważniejsze nie zakłamuje prawdy, pokazuje heroiczną postawę schorowanego i cierpiącego artysty, największej osobowości wszech czasów, niedoścignionego fenomenu muzycznego, a przede wszystkim wspaniałego człowieka, miłującego ludzi i pragnącego dać im chwile radości, nie zważając na swoje zdrowie i życie! Powinien być dostępny dla nas fanów.

*   *   *

P. S.

Niestety, musiałam zrezygnować z osadzania klipów na stronie, bo zbyt wolno się otwierała. Teraz są podlinkowane pod poniższe obrazy - po kliknięciu na taki obrazek plik audio lub video otworzy się w oryginalnej lokalizacji w nowym oknie, gdzie możecie go odsłuchać lub obejrzeć.

 - audio (plik do odsłuchania na oryginalnej stronie)

 - video (clip do obejrzenie na oryginalnej stronie)




UWAGA!

Ponieważ filmiki z występów Elvisa są stale kasowane przez różnych złośliwców i nadgorliwców, musicie sobie radzić sami. Nie jestem w stanie codziennie sprawdzać, czy coś jeszcze działa, czy już nie. Dobierałam klipy, które na YouTube wisiały od ośmiu lat i więcej, uznając że przeszły przez odpowiednie sita kontroli praw autorskich. Jak widać wyszłam z błędnego założenia, albo znowu coś się zmieniło.