♥ Kobiety - Debra Paget

Film "Love me tender" z 1956 roku, był pierwszym, w którym obsadzono Elvisa Presleya. Główną rolę powierzono Richardowi Eganowi, ale postacie pierwszoplanowe w rzeczywistości były trzy. Dwie pozostałe zagrali Debra Paget i Elvis Presley.

Ponieważ był to debiut* filmowy Elvisa, a także z uwagi na jego młody wiek, obawiano się dać mu od razu główną rolę. Był to jedyny film, w którym nie obsadzono go w głównej roli.

* To nie jest pewne. Przynajmniej w dwóch źródłach trafiłam na informację, że przed "Love me tender" zagrał jakąś drugoplanową rolę (czy też dłuższy epizod) w innym filmie. Nie pamiętam jego tytułu i nie mogę teraz znaleźć.

Pierwotny tytuł filmu to "The Reno Brothers". Jednak kiedy sprzedaż singla "Love me tender" z piosenką, która miała być w nim główną ilustracją muzyczną (piosenką przewodnią), przekroczyła milion egzemplarzy, zanim jeszcze ów singiel fizycznie* nie ukazał się w sklepach, postanowiono zmienić jego tytuł na taki jak piosenki - "Love me tender" - co ogłoszono publicznie 2 września 1956 roku.

Kiedy singiel "Love me tender" fizycznie trafił na rynek, przyniósł kolejny milion dolarów, co w latach 50. było kwotą niewyobrażalną.

* Kiedy piosenkę "Love me tender", jako zapowiedź nowego singla Elvisa, puszczono w radiu, a wcześniej Elvis wykonał ją w programie "The Ed Sullivan Show" podczas przerwy w kręceniu filmu (9 września 1956 roku), wybuchła muzyczna epidemia. Ludzie bombardowali sklepy muzyczne żeby zakupić krążek, lecz odchodzili z niczym, gdyż płyta nie została nawet jeszcze wytłoczona. Wtedy właściciele sklepów muzycznych i dystrybutorzy, zaczęli zgłaszać zapotrzebowanie. Zanim jeszcze krążek trafił na rynek, liczba zamówień przekroczyła milion egzemplarzy.
Dwa tygodnie później RCA potwierdziło, że zaawansowana sprzedaż singla spowodowała, że "stał się on złoty, zanim jeszcze został wydany – jako pierwszy w historii branży.

Poster reklamowy (wersja graficzna, nie fotograficzna) do filmu "Love me tender" i singiel soundtrackowy "Love me tender / Any way you want me"

Kolejki do kas na film "Love me tender". Na górnym kolażu premiera w kinie Paramount, 15 listopada 1956 roku, w New York (NY). Na drugim premiera w kinie Metropolitan w Houston (TX), 29 listopada 1956 roku. O ile jeszcze na pierwszej nazwisko aktora odgrywającego głównego bohatera i Debry Paget znalazło się przed Elvisem, to w Houston Richarda Egana dopisano małymi literkami na samym spodzie , a o Debrze Paget w ogóle nie wspomniano - wielki napis głosił: "Elvis Presley w Love me tender [wielkimi literami], z Richardem Eganem [o pół mniejszymi literami]"

Zanim jeszcze film miał swoją premierę, do prasy przeciekła wiadomość o tym, że główny bohater, grany przez Elvisa Presleya, w końcowej scenie umiera. I wtedy fani wyszli na ulicę z wielkim protestem przeciwko śmierci Elvisa Presleya, nawet jako fikcyjnej postaci filmowej. Hasła na transparentach głosiły: "Don't die Elvis Presley in Love mi tender". Protest zorganizowano przed budynkiem CBS-TV, 28 października 1956 roku, kiedy Elvis właśnie tam występował w swoim drugim programie "The Ed Sullivan Show", barykadując wejście do studia

Elvis już jako nastolatek stał się bardzo wyczulony na wdzięki płci pięknej. Szybko się zakochiwał. Można powiedzieć, iż ciągle był na miłosnym haju. W zasadzie było tak przez całe jego dorosłe życie, chociaż w późniejszych okresach był bardziej dyskretny, z wyjątkiem kiedy wcale tego nie chciał i przedstawiał kolejne swoje przyjaciółki widowni.

Kiedy Elvis spotkał Debrę Paget na planie "Love me tender", był nią absolutnie oczarowany, jak dotąd żadną inną. Była dla niego uosobieniem piękna i kobiecości. Od razu się zakochał.

Od zawsze miał w sobie niemal instynktowną umiejętność obcowania z kobietami w taki sposób, że każda z nich czuła się przy nim wyjątkowa. Nie uszło to uwagi Debry Paget, a w zestawieniu z jego ujmującym charakterem, sposobem bycia oraz dżentelmeńskimi manierami stało się podwaliną ich przyjaźni, wzajemnego szacunku i prawie natychmiastowej miłości.

Elvis był żartownisiem i miewał rozbrajające pomysły na szaloną zabawę. To pozwoliło skrytej dotąd i nieśmiałej mimo wieku Debrze bardziej się otworzyć, wyluzować i zrelaksować. To między innymi z tych powodów, oprócz wymienionych wcześniej, uwielbiała przebywać w jego towarzystwie. Jak sama powiedziała:

"Byłam bardzo nieśmiała, bardzo cicha i bardzo niedojrzała jak na swój wiek. Miałam niewiele ponad dwadzieścia lat, ale emocjonalnie byłam bardziej jak szesnastolatka. Elvis i ja po prostu dobraliśmy się razem jak dwójka dzieci".

Lubili z sobą przebywać również poza planem. Przez cały czas kręcenia filmu, praktycznie się nie rozstawali. Spacerowali, rozmawiali, żartowali, wspólnie jedli posiłki i wspierali się na planie. Wspólnie też ćwiczyli różne kwestie, a Debra pomagała Elvisowi, gdy ten spasowywał układ ust do piosenek w filmie.

Wzajemna chemia zaowocowała przyjaźnią, nie tylko z Debrą Paget, ale także z jej rodziną. Od czasu, gdy pierwszy raz zaprosiła Elvisa na kolację do rodzinnego domu, stał się jego częścią, jednym z domowników, mile widzianym gościem. Elvis czuł się tam bardzo dobrze i chętnie korzystał z wciąż powielanego zaproszenia jej rodziny, ilekroć pozwalał mu na to czas. Po latach Debra powiedziała, że w jej domu, w którym także panowała bardzo serdeczna i rodzinna atmosfera, znalazł namiastkę swojego własnego, za którym tęsknił będąc w oddali. A że wszyscy okazywali mu iż jest lubianym i pożądanym gościem i traktowali prawie jak domownika, Elvis skrzętnie korzystał z każdego ich zaproszenia:

"Od chwili, gdy po raz pierwszy pojawił się w naszym domu, moi rodzice uważali Elvisa za członka klanu Pagetów - co, jak sądzę, on odwzajemniał. Miałam wrażenie, że nasze bliskie życie rodzinne przypominało jego własne".

Rodzinny i czuły Elvis zawsze tęsknił za domem. Jeśli był daleko, na wyjeździe, starał się codziennie dzwonić. Któregoś dnia będąc u Debry zadzwonił do rodziców, gdy ona stała obok. Przez dłuższy czas nikt nie odbierał. Już się zaczął denerwować, iż coś się stało, gdy wreszcie usłyszał zaspany głos matki.

— Co robicie? ― zapytał.
— A jak myślisz? ― odpowiedziała Gladys.
— Nie wiem.
— Śpimy.

Wtedy oboje z Debrą się zorientowali, że w Los Angeles jest dopiero 23:00, ale w Memphis już 1:00 w nocy. Elvis szybko przeprosił mamę i powiedział, że następnego dnia zadzwoni wcześniej i życząc jej dobrej nocy rozłączył się. Potem śmiali się z siebie, jak mogli zapomnieć o różnicy stref czasowych.

Debra była starsza od Elvisa o dwa lata, ale swój debiut aktorski zaliczyła mając piętnaście lat, gdy zagrała w filmie "Cry of the City", w 1948 roku. Bardzo spodobała się wytwórni 20th Century Fox i podpisano z nią stały kontrakt, obsadzając co roku przynajmniej w jednym filmie. "Love me tender" z Elvisem, był jej dwudziestym filmem mimo młodego wieku.

Scenariusz filmu "Love me tender" wcale nie przewidywał gorących pocałunków, tym bardziej postery reklamowe, które wówczas były w zwyczaju i wydawano ich tysiące do każdej produkcji.

Kiedy w pewien piękny, słoneczny dzień udano się w plener na sesję zdjęciową do posterów, nikt nie przewidział jaki przyjmie ona obrót. Po prostu mieli z sobą pozować w różnych ujęciach - patrząc na siebie, trzymając się za ręce, przytulając się.

Lecz w pewnym momencie, po scenie, w której stali objęci na wprost, patrząc sobie w oczy, zmysły Elvisa przestały słuchać rozumu, a miłość i pożądanie dokonały reszty. Zbliżył swoje usta do jej ust w subtelnym pocałunku. A kiedy nie napotkawszy oporu z jej strony, jednocześnie czując jak coraz ciaśniej go obejmuje i wtula się w jego ciało, przywarł do niej w prawdziwie namiętnym, pełnym, długim i gorącym pocałunku, który odwzajemniła, przesunąwszy jedną dłoń z przedramienia na jego szyję, przyciągając go delikatnie do siebie, a drugą na plecy, zamykając w objęciach...

Fotograf był na miejscu, a kamery wciąż skierowane na nich ... Ta nieplanowana zmysłowa scena została utrwalona. To było tak piękne, czyste, spontaniczne i autentyczne, że nawet nikt nie próbował przerwać im tej chwili. Niemniej zaskoczenie ekipy było spore.

Elvis Presley i Debra Paget w niekontrolowanym, namiętnym pocałunku na łonie natury, podczas zdjęć do materiałów reklamowych (posterów) do filmu "Love me tender"

Elvis Presley i Debra Paget podczas zdjęć do materiałów reklamowych (posterów) do filmu "Love me tender" - pozostałe ujęcia z tej same sesji zdjęciowej

I niech mi ktoś powie, że to tylko dobrze odegrana scena, albo że chemia jest tylko po stronie Elvisa. Tu jest po prostu wszystko, co może być między kobietą i mężczyzną w sferze uczuć i to zdecydowanie po obu stronach - miłość, wzajemne oczarowanie, namiętność, pożądanie i pragnienie seksualnego spełnienia ... Zdjęcia nie pozostawiają wątpliwości w tej kwestii. Eksperci od mowy ciała właśnie tak je ocenili, to dwoje młodych ludzi, którzy mają się wyraźnie ku sobie.

"W filmie Elvis i Debra nigdy się nie całowali, ale Elvis miał taką obsesję na punkcie Debry, że przejął inicjatywę i pocałował ją do tych zdjęć promocyjnych... Jeśli mowa ciała wskazuje na prawdziwe uczucia, wystarczy przyjrzeć się bliżej ciału Elvisa i spojrzeniu jego oczu..."

Nie odnotowałam sobie czyja to była wypowiedź (albo tradycyjnie nie mogę znaleźć), ale jeśli dobrze pamiętam, to któregoś z filmowców zapytanego o relację Debry i Elvisa na planie "Love me tender". Acz chciałabym się odnieść do sposobu jej wyartykułowania, albowiem sugeruje on, że uczucia te były tylko jednostronne i leżały po stronie Elvisa. Taki wydźwięk* ma 95% artykułów, które wspominają o ich relacji z tamtego okresu, co absolutnie nie jest prawdą. Ten tendencyjny obraz wspierany jest jedną z wypowiedzi Debry Paget z tamtego okresu (kręcenia "Love me Tender"), w której mówiła, że wtedy na bliższą relację nie miał u niej szans żaden mężczyzna, gdyż była zauroczona Howardem Hughesem.

* Kolejna manipulacja faktami poprzez ich interpretację, a wszystko po to, aby dokopać mistrzowi i przedstawić go jako nieopierzonego gołowąsa, który ośmielił się zakochać w znanej aktorce, chociaż jego atencja była dla niej ciężarem. No takie jest przesłanie tych słów, w każdym razie ja je tak odbieram. Niestety, każdy artykuł o Presleyu próbuje go oczernić, wyszydzić, albo przynajmniej umniejszyć mu. To zaczęło się jeszcze za życia Elvisa i trwa do dziś.

Zastanawiam się też czy Howard Hughes, z którym faktycznie spotykała się przez dwa lata (zawsze w towarzystwie swojej matki jako przyzwoitki), poprzedzające zdjęcia do "Love me tender", nie był tylko wymówką, by nie odpowiadać na tak osobiste pytanie - o głębię jej relacji z Elvisem Presleyem - czy faktycznie ciągle jeszcze zauroczona Howardem Hughesem próbowała utrzymać swoje zmysły na wodzy, lecz ten jeden raz zdradziło ją własne ciało i silne pragnienie bardziej namiętnej bliskości z mężczyzną (stosowne do wieku i biologicznego rozwoju).

Wszystko to prawda, tak było do czasu zbliżenia się do Elvisa na planie "Love me tender", kiedy jej kobiecość odpowiedziała na bliskość Elvisa z równą mocą i zaangażowaniem, co on na jej kobiecy powab. 

Wróćmy jeszcze na chwilę, do tego przekłamanego obrazu ich relakcji, rozpowszechnianego przez media, wdług których jedynym zakochanym w tym duecie był Elvis Presley. W swojek książce "Baby, Let’s Play House. ELVIS PRESLEY and the WOMEN WHO LOVED HIM", odniosła się dość obszernie do tego także Alanna Nash:

"Poza swoim głębokim romansem z June Juanico, poważnym związkiem z Barbarą Hearn i przyjaźnią z zapaśniczką Penny Banner, mocno zakochał się w Debrze Paget, jego ideale fizycznym. „Ona jest najpiękniejszą dziewczyną na świecie” – powiedział magazynowi Photoplay. Wiele relacji o jego zauroczeniu Debrą utrzymuje, że nie mógł się z nią dostać do pierwszej bazy, że znalazła go jako „durnia” i że jego miłość nie została odwzajemniona. Ale tak naprawdę oboje się zakochali. Debra, powściągliwa i cicha, uznała go za słodkiego, miłego i zabawnego. A Elvis był oczarowany czymś więcej niż tylko jej idealnymi kośćmi policzkowymi i kruchą urodą. Miała jeszcze dwie cechy, które podziwiał – była religijna, żydowskiego pochodzenia i była dziewicą. Gladys kazała mu skończyć z dziewczyną, która jest czysta i niesprawdzona*, lecz on: „Zawsze mówił, że poślubi dziewicę” – wspominała Debra. Podobnie jak Elvis, Debra Paget miała silną, nierozerwalną więź ze swoją matką, Marguerite Gibson**, która również była przysadzista i godna zaufania jak Gladys.
Cały czas rozmawiał o niej z Gladys, powtarzając się i powtarzając, i widziała, że był nią przytłoczony, nazywając ją „Debbie” z uśmiechem w głosie.
Kiedy reporter zapytał, czy ma ulubioną gwiazdę, powiedział: „Kocham je wszystkie, ale mam jedną specjalną dziewczynę – i ona jest dla mnie jedyną dziewczyną. Ale trzyma mnie w odległości 64 000*** mil!” A kto to jest? „Debbie!” - wypalił Elvis".

* Jestem zaskoczona tym stwierdzeniem, pierwszy raz o tym słyszę, wydaje mi się, że było dokładnie odwrotnie. Mam wrażenie, że Alanna Nash się pomyliła.

** Marguerite Gibson? Nie mam jak tego sprawdzić, ale też mam wątpliwości. Po mężu nazywała się Gryffin, więc być może "Gibson", to jej panieńskie nazwisko, albo po kolejnym mężu? Pseudonim? A może pomyłka Alanny Nash?

*** Albo to jakiś błąd, albo wartość przysłowiowa. 64 000 mil, to 103 000 kilometrów, dwa razy tyle ile ma obwód USA, więc nie chodzi tu na pewno o odległość między Los Angeles, gdzie mieszkała Debra a Memphis, gdzie mieszkał Elvis.

W rzeczywistości Elvis z Debrą poznali się już kilka miesięcy wcześniej, w studio telewizji NBC w Hollywood, podczas przygotowań do programu "The Milton Berle Show", który wyemitowano 5 czerwca 1956 roku. Już wtedy nawiązała się między nimi nić sympatii, a ziarno uczuć zostało zasiane. Wykiełkowało, kiedy spotkali się ponownie, tym razem na planie filmu "Love me tender". Debra nie wiedziała, że zagra z Elvisem w tym filmie do momentu pojawienia się jego osoby na planie. Jak sama mówi:

"Pierwotnie film nie zawierał piosenek. Elvis nie chciał śpiewać, ale oni chcieli żeby to zrobił, więc zaśpiewał w filmie. Nie wiedziałam, że Elvis ma w nim wystąpić, dopóki nie nadszedł dzień rozpoczęcia zdjęć".

Oczywiście chemia między nimi nie uszła uwagi innych i wkrótce pojawiło się wiele plotek. Najbardziej irracjonalna z nich głosiła, że był tak zakręcony na jej punkcie, iż posunął się nawet do obserwowania jej domu, co jest nonsensem skoro był tam stałym gościem i to właśnie głównie w godzinach nocnych. Niemniej napisano tak:

"Nocami Elvis przyjeżdżał do domu rodzinnego Paget i godzinami parkował na zewnątrz, obserwując, kto przyjeżdża. Elvis nigdy nie zapomniał o swojej pierwszej miłości. Od tej pory Elvis przez całe życie poszukiwał w każdej kobiecie wyglądu Debry Paget".

Trudno powiedzieć czy wydarzyło się między nimi coś bardziej intymnego, czy łączyła ich tylko dobra zabawa, sympatia, skrywane przed innymi uczucie i ta jedna jawna chwila zmysłowego zapomnienia. W każdym razie w źródłach ich relacja najczęściej jest przedstawiana jako platoniczna. Aczkolwiek, jedno to zachowywanie pozorów (zwłaszcza w kulturze lat 50. XX wieku), a drugie fakty.

Po zdjęciach do filmu, drogi Elvisa i Debry Paget się rozeszły, lecz zanim to nastąpiło wydarzyła się jedna istotna rzecz, która zostaje skrzętnie przemilczana w tych 95% artykułów, o których wcześniej wspominałam, gdyż nie pasuje do obrazu Presleya jaki chcą nam zaimplementować.

Po ukończeniu zdjęć, Elvis oświadczył się Debrze Paget i ... został przez nią przyjęty. To zadaje kłam tym wszystkim pismakom, którzy twierdzą iż było to uczucie jednostronne. Potem zgodnie z przyjętym zwyczajem poszedł do domu jej rodziców i poprosił o jej rękę. Niestety, rodzice Debry z bólem serca odrzucili jego oświadczyny i nie udzielili im błogosławieństwa na dalsze wspólne życie. Elvis i Debra byli załamani i przygnębieni ich decyzją, jednak przyjęli ją z szacunkiem:

"Po filmie poprosił mnie, żebym za niego wyszła, ale rodzice sprzeciwili się mojemu ślubowi. Zależało mi na Elvisie, ale będąc osobą, która nie sprzeciwiała się swoim rodzicom, to nie miało miejsca. Był cenną, pokorną, uroczą osobą. Elvis miał dużo talentu, było tam dużo głębi, z której nigdy nie korzystali [filmowcy]".

Nigdzie nie trafiłam na szczegółowe wyjaśnienia dlaczego rodzice Debry odmówili mu jej ręki, pomimo wielkiej sympatii jaką do niego żywili, ale chyba nie trudno zgadnąć. Obstawiam, że powody były trzy:

1. Był młodszy od Debry o dwa lata, a taka różnica (w tę stronę, gdy to kobieta jest starsza), była źle odbierana, z uwagi na zróżnicowany poziom rozwoju mentalności obu płci, uzależniony od wieku (kobiety szybciej dojrzewają).
2. Elvis był u progu swojej kariery muzycznej i filmowej, co nie rokowało dobrze stałości związku, zwłaszcza patrząc na histeryczne reakcje tłumów fanów. Debra choć równie zapracowana, była jednak związana tylko z jedną wytwórnią, której studia mieściły się w tej samej lokalizacji, co jej dom zamieszkania, więc nie musiała jeździć po całym kraju jak Elvis.
3. Oświadczyny były zbyt szybkie, zaledwie po kilku miesiącach znajomości (niespełna pięciu), co w zestawieniu z jego młodym wiekiem i spontanicznością sugerowało, iż nie są to wystarczające podwaliny pod stały i udany związek

Trudno dziś powiedzieć jak dalej wyglądałoby ich życie, gdyby doszło do małżeństwa. Niemniej Debra Paget na lata pozostała dla Elvisa Presleya kanonem kobiecego piękna i zmysłowości, a także wielką niespełnioną miłością, o której nie mógł zapomnieć.

Jak już wcześniej wspominałam, fakt o oświadczynach Elvisa i jej ich przyjęciu, jest planowo pomijany w artykułach. Nawet na Wikipedii, w nocie biograficznej o Debrze Paget, prawie został przemilczany. Wspomniano tylko, że:

"Podczas produkcji "Love me tender" (1956) Elvis Presley zauroczył się Debrą Paget, która w 1997 roku wyznała, że zaproponował jej nawet małżeństwo".

Derba Paget była niekwestionowanie piękną, zmysłową kobietą i zapewne obiektem pożądania wielu przedstawicieli płci męskiej, jednak relacje z mężczyznami jej się wyraźnie nie układały. Z Howardem Hughesem nigdy się bliżej nie związała. Jej pierwsze małżeństwo trwało niecałe trzy miesiące, a drugie zaledwie 22 dni. Najdłużej przetrwało jej małżeństwo z Ling C. Kungiem (w linii męskiej potomkiem sławnego Konfucjusza), z którym była od 1962 do 1980 roku (18 lat), kiedy to się rozwiedli. To z nim miała jedyne swoje dziecko - syna Gregory'ego. Wszystkie trzy związki zakończyły się rozwodem.

Od tego czasu (filmu) minęły trzy lata i Elvisa powołano do wojska. Pod koniec służby w Niemczech, pewnego jesiennego dnia, 13 września 1959 roku, do jego wynajmowanego domu, przy Goethestrasse 14, w Bad Nauheim, przyprowadzono śliczną młodą dziewczynę. Elvis oniemiał na jej widok, po czym szepnął do kumpla:

"Widziałeś?! Ona wygląda jak Debra Paget!

I wcale nie poraziła go tak jej rzucająca się uroda, lecz podobieństwo do swojej niespełnionej miłości z planu filmowego sprzed trzech lat - Debry Paget. Faktycznie, choć Priscilla była brunetką, młodszą od Debry Paget o 12 lat, to była łudząco do niej podobna, co nie raz podkreślał* sam Elvis.

* Miałam gdzieś cytaty obu pełnych wypowiedzi Elvisa (z Niemiec i z USA, już po powrocie) wraz z opisem okoliczności i nazwiskami osób. Nie mam. Jak na nie trafię, to dołożę.

Kiedy po latach, gdy była już w Memphis (jeszcze przed ich ślubem), Priscilla dowiedziała się o tym porównaniu, była bardzo niezadowolona, ale odtąd robiła wszystko by jeszcze bardziej upodobnić się do Debry Paget. Na portalu Elvis Presley News, wspomniano o tej wypowiedzi Elvisa, a także o reakcji Priscilli:

"Po powrocie z Niemiec Elvis niewiele wspominał o Priscilli, więc przypuszczano, że była ona tylko kolejnym imieniem do jego małej czarnej książeczki [z kobietami]. Jedną rzeczą, którą Elvis powiedział o Priscilli, było to, że kiedy zobaczył ją po raz pierwszy, prawie spadł z krzesła, ponieważ była tak podobna do Debry Paget, partnerki z filmu "Love Me Tender". Jeśli spojrzeć wstecz, od razu można dostrzec to podobieństwo".

"Elvis nigdy nie zapomniał o swojej pierwszej miłości. Od tej pory przez całe życie poszukiwał w każdej kobiecie namiastki "wyglądu Debry Paget". Wiele osób uważa, że Elvis zakochał się w Priscilli, ponieważ była odmianą Debry Paget. Dowiedziawszy się o tym, Priscilla posunęła się do tego, że próbowała upodobnić się do swojej rywalki".

Dlatego, w kontekście powyższego, tak drażni mnie jak słyszę o tym, że Priscilla była największą miłością Elvisa, a wszystkie pozostałe kobiety dobierał pod kątem podobieństwa do niej. Po prostu ktoś kiedyś chciał napisać ładne zdanie, żeby dobrze wybrzmiało i wymyślił sobie taki podtekst, a inni bezrefleksyjnie zaczęli je powielać, co trwa do dziś. Już nawet pominę fakt, iż większość kobiet, z którymi się spotykał, nawet nie otarła się o typ urody Priscilli. Więcej takich prędzej znajdziemy w latach 50., kiedy jeszcze jej nie znał, niż w 60. i 70.

Czy Elvis miał kontakt z Debrą w późniejszych latach, nie pamiętam, a nie mam nic na ten temat wynotowane. Sądzę, że tak, bo to było nieuniknione, w końcu oboje pracowali w branży filmowej, z wyłączeniem dwóch lat służby wojskowej Elvisa. Przynajmniej do 1964 roku, kiedy Debra rozstała się na zawsze z przemysłem filmowym. W każdym razie nawet jeśli tak, to z pewnością nie było to już nic tak niewinnego i romantycznego jak w 1956 roku. Myślę, że oboje bali się ponownie zbliżyć uczuciowo do siebie,  w obawie przed cierpieniem rozstania, które w ich przypadku byłoby nieuniknione (z uwagi na różne podejście do roli kobiety u boku mężczyzny, a także trybu pracy obojga).

Może to będzie zbyt daleko idący wniosek, jednak ciągle nurtuje mnie pytanie, czy u podstaw trzech małżeństw i rozwodów Debry Paget, nie leżała (świadomie lub podświadomie) niespełniona miłość do Elvisa, w każdym razie przynajmniej w przypadku dwóch pierwszych z nich.

Pierwsze małżeństwo: od 14 stycznia do 11 kwietnia 1958 - trwa niespełna trzy miesiące (orzeczenie rozwodu) [David Street];
Tło czasowe:
─ 20 grudnia 1957 roku do domu dostarczono Elvisowi wezwanie, aby 20 stycznia 1958 roku stawił się w jednostce celem odbycia służby wojskowej; data ta, po wystosowaniu listu o odroczenie służby przez Paramount Pictures (21 grudnia 1957 roku) i Elvisa (23 grudnia 1957 roku), zostaje zmieniona;
─ 24 marca 1958 roku, Elvis rozpoczyna służbę wojskową.

Drugie małżeństwo: od 27 marca 1960 roku do 18 kwietnia 1960 - trwa 22 dni (orzeczona separacja, rozwód uzyskali w 1961 roku) [Budd Boetticher];
Tło czasowe:
─ 7 marca 1960 roku Elvis powraca do Memphis po ukończeniu służby wojskowej i rzuca się w wir owiązków zawodowych (sesje nagraniowe, TV, film "G.I. Blues");
─ 8 sierpnia 1960 roku rozpoczynają się zdjęcia do filmu "Flaming Star" (zakończą się 4 października 1960 roku), w wytwórni 20th Century Fox, tej samej, z którą ciągle związana jest Debra Paget;
─ 11 listopada 1960 roku, Elvis rozpoczyna zdjęcia do filmu "Wild in the country" (które zakończą się 18 stycznia 1961 roku), także w wytwórni 20th Century Fox; z którą nadal związana jest Debra Paget; Hall Wallis proponuje Elvisowi kolejne filmy, zgodne z jego oczekiwaniami, ale Parker je odrzuca, bo są zbyt ambitne i stanowią zagrożenie dla niego, jako menadżera Presleya; Parker dogaduje się z innymi wytwórniami, które dla zysków z nośnego nazwiska, godzą się na miałkie scenariusze, ale on może się czuć bezpieczny w roli menadżera;

Trzecie małżeństwo: od 19 kwietnia 1962 roku do 1980 roku - trwa 18 lat (orzeczony rozwód) [Louis C. Kung];
Tlo czasowe:
─ 18 stycznia 1961 roku kończą się zdjęcia do filmu "Wild in the country" i w wyniku działań Parkera (opisanych wyżej) Elvis już nie pojawia się w 20th Century Fox, dla której miał nakręcić sześć filmów, a zrobił tylko trzy;
─ 19 kwietnia 1962 roku Debra poślubia trzeciego męża i decyduje o rezygnacji z kariery filmowej; jednak zawarte przed tą datą umowy z wytwórnią przedłużają ten czas do początku 1964 roku;

No ja tu widzę pewne korelacje, między jej damsko-męskimi decyzjami, a "zbliżaniem" i "oddalaniem" się Elvisa. Jednak na razie nie będę tego wątku rozwijać, niech każdy wyciągnie własne wnioski.

Po filmie "Love me tender" do samego wojska, Elvis nie nagrywał już w 20th Century Fox, wrócił tam na kolejne dwa filmy dopiero po powrocie z armii w 1960 roku. W 1961 roku nakręcił dla nich trzeci i ostatni film. Oczywiście to, że potem kręcił filmy w innych wytwórniach, nie oznacza, iż nie mogli się widywać. Mam tu na myśli przede wszystkim takie mimowolne spotkania na planie, w trakcie pracy dla tej samej wytwórni, ale także i inne, z racji samego przebywania w Hollywood w tym samym czasie, a być może i celowe, na które po prostu się umówili.

Zresztą wydaje mi się, że Elvis nawet by już tego nie chciał, choć ciągle Debra Paget znaczyła dla niego wiele. Zdawał sobie sprawę, że to nie była partnerka dla niego, ani na stałe, ani na dłuższy romans. Elvis był konserwatywny, a Debra Paget niezależną, samowystarczalną i jedną z najbardziej wyzwolonych kobiet, która nigdy nie pozwoliła żadnemu mężczyźnie kierować swoim życiem. Oboje mieli też bardzo napięte grafiki związane z pracą i z pewnością Debra nigdy nie nagięłaby się do harmonogramu Elvisa. Mogli jedynie zostać kochankami, lecz co najwyżej na jedną upojną noc.

Jej pełne personalia - Debralee (Gryffin) "Debra Paget" [Street] [Boetticher] [Kung]:
― Debralee - imię pierwsze,
― Gryffin - nazwisko panieńskie,
― "Debra Paget" - pesudonim,
― Street - nazwisko po pierwszym mężu,
― Boetticher - nazwisko po drugim mężu,
― Kung - nazwisko po trzeci mężu.

*       *       *

*      *

*

Ex Post

Ostatnie ustalenia (7 marca 2024 roku):

Do miłości Elvisa i Debry Paget, nawiązuje Suzanne Finstad w książce "Child bride; The untold story of Priscilla Beaulieu Presley". W rzeczywistości jest to książka o Priscilli Beaulieu, acz z powodów, o których wspominałam wcześniej, relacja Elvisa z Debrą Paget musiała zostać w niej również ujęta.

Kiedy Suzanne Finstad pisała tę książkę, postawiła na rzetelność faktów i bardzo dobrze się do tego przygotowała, przeprowadzając rozmowy z ponad trzystoma osobami z życia Priscilli Beaulieu i Elvisa Presleya, w tym z Debrą Paget.

Gdy pisałam ten post (o Debrze Paget), nie mogłam już dotrzeć do materiałów, które znałam wcześniej, zniknęły z internetu. Pozostały w nim tylko te tendencyjne, które próbowały spłycić ich relacje i w nieprawdziwy sposób przedstawić zaangażowanie Elvisa w ten związek, o czym wspominałam już w treści. Dopiero teraz, gdy weszłam w posiadanie tej książki, mogę przedstawić, co na ten temat mówi sama Debra Paget.

Debra i Elvis

Suzanne Finstad była chyba jedyną autorką, przed którą po czterdziestu latach od swojego związku z Elvisem, Debra Paget zdecydowala się bardziej otworzyć. Może dlatego, że nie była już związana z żadnym mężczyzną węzłem małżeńskim, miała już swoje lata i była w pełni świadoma jak ich relacja jest kłamliwie przedstawiana w mediach, dlatego z szacunku i sentymentu do Elvisa, postanowiła to wyprostować przedstawiając rzeczywiste fakty. W zasadzie to, co podaje Suzanne Finsad odnośnie ich związku, w większości znałam już z pojedyńczych zdań wypowiedzianych przez Debrę Paget w różnych wywiadach, ale w tej książce mamy to wszystko zebrane w jednym miejscu plus jeden fakt, który dotąd pozostawał tajemnicą między Debrą Paget a jej matką.

Poniżej kilka fragmentów z książki Suzanne Finstad. W pierwszym z nich autorka podkreśla to, o czym ja wspominałam wcześniej, o nieprawdziwym obrazie ich relacji, jaki powielano przez lata:

"Earl Wilson zacytował Elvisa w Photoplay w styczniu 1957 roku, opisując Paget jako „najpiękniejszą dziewczynę na świecie”, a magazyny fanowskie donosiły o jego nieodwzajemnionej miłości do niej. Plotki były prawdziwe, choć prawdziwa historia nigdy nie została opowiedziana, aż do teraz.
Relacja powtarzana w większości biografii Presleya stwierdza, że Elvis zakochał się w Debrze Paget, która w wieku dwudziestu dwóch lat odrzuciła nieśmiałego dziewiętnastoletniego piosenkarza jako niewyrafinowanego.
Jednak według Debry Paget, ona i Elvis Presley zakochali się w sobie.
Była „bardzo młoda, dwudziestodwuletnia”, jak to ujęła, „i niezwykle nieśmiała”, i „uważała Elvisa za bardzo słodką, skromną, zabawną i miłą osobę”.
Ich rozmowy, zarówno na planie, jak i poza nim, obracały się wokół Boga. Rodzice Debry – zwłaszcza jej matka, która zdominowała jej życie i karierę – nie pozwolili jej spotykać się z Elvisem [sam na sam], ponieważ, jak wspominała, „krążyły o nim historie”, co było efektem ubocznym jego reputacji jako buntownika rockandrolla.
Willie Jane Nichols, najlepsza przyjaciółka matki Elvisa z Tennessee, usłyszała o Debrze od Gladys Presley podczas sesji zdjęciowej »Love Me Tender«. „Codziennie rozmawiała z Elvisem” – wspomina Nichols. Gladys mówiła: „Chciałabym, żebyś usłyszała, jak mówi o Debrze Paget! Jest nią po prostu przytłoczony [w sensie zauroczony]”".

W kolejnym autorka charakteryzuje głównie matkę Debry, porównując ją do matki Elvisa. Przedstawia też prawdziwy stosunek Debry Paget do jego osoby:

"Debra Paget była kobiecym ideałem Elvisa Presleya. Podobnie jak on, miała bliską, intensywną relację ze swoją matką, przysadzistą, budzącą grozę kobietą, która fizycznie przypominała Gladys, matkę Elvisa, co nie umknęło uwadze ani Elvisa, ani Debry.
Matka Debry Paget też zauważyła, że jej córka jest podobna do Gladys Presley, co tylko jeszcze bardziej przysporzyło jej sympatii do Elvisa.
Debra Paget była oszałamiającą dziewczyną o twarzy w kształcie serca, czystych niebieskich oczach i ustach przypominających łuk kupidyna. Elvis esteta podziwiał piękno w każdej kobiecie. Ale Debra Paget oferowała coś więcej niż ładną buzię i kompleks matki. Była też religijna. A co ważniejsze, była dziewicą. Matka nie pozwalała jej wychodzić z domu bez opieki, więc nigdy nie była na oficjalnej randce. Dla Elvisa ta kombinacja była perfekcyjna. „Zawsze mówił, że ożeni się z dziewicą i może dlatego powiedział, że ożeni się ze mną. Bo mama zawsze mu mówiła, żeby ożenił się z dziewicą” – wspomina Debra.
W przeciwieństwie do wcześniej opublikowanych relacji, Debra Paget nie uważała Elvisa Presleya za niepożądanego:

„Gdyby moi rodzice się nie sprzeciwili, poszłabym naprzód [dalej w związek z Elvisem]. Dużo o nim myślałam”.

Ze względu na swoją wrodzoną nieśmiałość i dlatego, że jej matka była tak przeciwna Elvisowi, Debra zachowywała swoje uczucia dla siebie, nawet przed Elvisem.
Elvis nadal niósł pochodnię dla Debry. Po zakończeniu »Love Me Tender«, a przed pójściem do wojska, gdzieś pod koniec 1956 lub na początku 1957 roku, zadzwonił do Debry z El Paso, gdzie zatrzymał się w drodze do domu w Memphis jadąc z Los Angeles, i poprosił ją o rękę. Debra powiedziała mu, że to niemożliwe. „Wiem, że to przez twoją matkę i ojca. A jeśli to potrwa dwadzieścia lat, sprawię, że mnie zaakceptują” – przypomniała słowa Elvisa. Debra wspomina:

„Wiedziałam, że to beznadziejne. Moi rodzice nigdy by nie ustąpili. To była sytuacja bez wyjścia. Nie jestem pewna, czy kiedykolwiek powiedziałam mu, co ja czuję do niego, ale on to wiedział”.

W trzecim fragmencie autorka opisuje tęsknotę Elvisa za Debrą Paget oraz ich późniejsze spotkania w Hollywood, gdy oboje patrzyli na siebie z wielką tęsknotą i smutkiem, ponieważ nie dano im być razem:

"Elvis nie mógł pozbyć się Debry Paget ze swojego organizmu. Willie Jane Nichols i jej mąż Carl towarzyszyli Vernonowi i Gladys Presleyom w podróży do Hollywood w 1957 roku, aby obejrzeć Elvisa kręcącego swój drugi film, »Loving You«. Jego wycieczki krajoznawcze zawsze obejmowały jeden przystanek w Beverly Hills. „Elvis zabierał nas pod dom Debry Paget. Myślę, że Debra nas widziała i pamięta to” - potwierdza Willie Jane Nichols.
Wersja opowieści Debry Paget jest zarówno romantyczna, jak i smutna. Ona i Elvis nadal żywili do siebie uczucia, ale zostali rozdzieleni przez okoliczności (jej matkę).

„Zrobiłam »The Ten Commandments [Dziesięcioro Przykazań]«. Musieliśmy się zobaczyć, gdy przejeżdżaliśmy przez parcelę Paramount i patrzyliśmy na siebie z tęsknotą”.

I najważniejszy fragment. Kiedy matka Debry Paget leżała na łożu śmierci, doszło do szczerej rozmowy między nią a jej córką odnośnie miłości Debry do Elvisa, którą starała się przed nimi (rodzicami) ukryć, wiedząc już, że nie wyrażą zgody na jej ślub z Elvisem:

"Tuż przed śmiercią matka Debry wyznała córce swoje żale.

"Powiedziała, że nie zatrzymałaby mnie, gdyby wiedziała, że czuję to tak mocno [miłość do Elvisa]".

Wtedy było już za późno. Zarówno Debra, jak i Elvis byli już po ślubie z innymi partnerami. W kontekście tego, co powiedziała Debra, wydaje mi się, że dobrze oceniłam jej dwa pierwsze małżeństwa, jako próbę zapomnienia o Elvisie.

Elvis nigdy nie wymazał Debry Page ze swojej pamięci. Był zafiksowany na jej punkcie do końca. Nawet kiedy Priscilla była już w Graceland, gdy był chory kazał jej czytać Biblię i wiele razy oglądał film "The Ten Commandments [Dziesięcioro przykazań]" (1956), w którym rolę "Lilii" grała Debra Paget:

"Willie Jane Nichols przypomniała sobie, jak Priscilla czytała Elvisowi Biblię, gdy ten był chory".

"Elvis oglądał „The Ten Commandments [Dziesięcioro przykazań]” raz za razem, opisując biblijne wydarzenia na ekranie każdemu, kto był z nim. Jedną z gwiazd tego filmu, jak można się było spodziewać, była Debra Paget".

Debra i Priscilla

Gdy Priscilla Beaulieu szykowała się na pierwsze spotkanie z Elvisem, doskonale wiedziała jaka kobieta aktualnie znajduje się w sercu Elvisa Presleya. Jej matka, Ann Beaulieu, także. Jak czytamy:

"Priscilla Beaulieu nie znała intymności związku Elvisa Presleya z Debrą Paget, kiedy zobaczyła »Love Me Tender«. Wiedziała tylko, że Elvis był zauroczony aktorką".

"Każdemu, kto widział »Love Me Tender«, wygląd był znajomy: była to replika fryzury Debry Paget z filmu, w której zakochał się Elvis Presley. Ann Beaulieu, która widziała »Love Me Tender« w Majestic [kino] w Austin, pomagała Priscilli przy fryzurze i makijażu w Wiesbaden".

A dalej o pierwszym spotkaniu Priscilli z Elvisem:

"Kiedy około ósmej zatrzymali się przed Goethestrasse 14, zwyczajnie wyglądającym dwupiętrowym niemieckim domem, który zajmował Elvis, nastąpiła cudowna przemiana. Priscilla wysiadła z samochodu, wyjęła gumę balonową i stała się inną osobą. (...) Priscilla grała swoją pierwszą i najważniejszą rolę aktorską. Z powodzeniem naśladowała fryzurę Debry Paget z »Love Me Tender« i przyjęła wskazówki od Currie Granta [który podczas jazdy samochodem tłumaczył jej jak ma się zachowywać i co mówić, żeby nie zrazić do siebie Elvisa], łącząc je z zachowaniami wyuczonymi od swojej matki, Ann, i własną instynktowną umiejętnością manipulacji".

I udało się jej, Elvis był nią oczarowany. W dalszej części książki, Suzanne Finstad puentuje:

"Priscilla planowała, jak przemienić się w idealną kobietę Elvisa, tak jak zaplanowała strategię ich pierwszego spotkania, aż do fryzury Debry Paget".

"Fizyczne podobieństwo Priscilli do Debry Paget wzmocniło ich zażyłość [jej i Elvisa]".

Inne osoby z otoczenia Elvisa, też zauważyły, że Priscilla przypomina Debrę Paget, na przykład żona George Kleina, Barbara Little:

"Kiedy Barbara Little spotkała Priscillę w kuchni w Graceland, „pierwszą myślą było to, że przypomina mi Debrę Paget”".

Curie Grant, który pamiętnego dnia przyprowadził Priscillę do Elvisa, nie słyszał, jak Elvis mówi do jednego z kolegów, że Priscilla wygląda jak Debra Paget, ale kilka miesięcy później sam usłyszał to z jego ust:

"„Siedzieliśmy w czwórkę i rozmawialiśmy o dziewczynach” – wspomina Currie. Wtedy powiedział Elvisowi, że zastanawiał się, co go opętało tej nocy, kiedy poznał Priscillę.

„Uśmiechnął się do mnie śmiesznie, jednostronnie i powiedział: »Kiedy przyciągnąłeś ją tutaj za rękę, zobaczyłem młodą Debrę Paget«”.

Fryzura Priscilli z »Love Me Tender« i niesamowite podobieństwo twarzy do Debry Paget, przywołały wspomnienia o nieodwzajemnionej miłości Elvisa do jego byłej partnerki".

Krótko rzecz ujmując, Priscilla od początku swoich zabiegów uwiedzenia Elvisa, starała się upodobnić do Debry Paget, wiedząc o jego zauroczeniu aktorką. Kilka lat później będzie robić to samo, gdy w sercu Elvisa zagości Ann Margret.

*

*      *

*       *       *

Debra Paget i Priscilla Beaulieu. Choć różni je kolor włosów i oczu, mają bardzo podobne rysy. Na zaprezentowanych zdjęciach Debra Paget ma 23 lata, a Piscilla Beaulieu 14 lat

Debra Paget i Priscilla Beaulieu. Te same dwie kobiety mniej więcej dziesięć lat później, a Debra Paget przefarbowana na brunetkę prawie na wszyskich zdjęciach poza skrajnym po prawej i chyba tym gdzie tuli się do zagłówka

Debra Paget i Elvis Presley w oczekiwaniu na zdjęcia na planie filmu "Love me tender". Ta pani na krześle, przy której kuca Elvis, to jej mama Margaret Gryffin. Debra Paget, to w zasadzie jej pseudonim, naprawdę urodziła się jako Debralee Griffin

Debra Paget i Elvis Presley przeglądają scenariusz i powtarzają swoje role do filmu "Love me tender"

Debra Paget i Elvis Presley na planie filmu "Love me tender" - w przerwach i po pracy spędzają ze sobą czas

Richard Egan, Debra Paget i Elvis Presley w okresie nagrywania scen do filmu "Love me tender", ale z tymi zdjęciami mam problem. Wszyscy są w bieliźnie nocnej i mają szlafroki, czyżby spali w jakichś pokojach na planie filmowym? Bo raczej to nie są sceny z filmu (ja ich sobie nie przypominam). Na końcu zdjęcie części głównej obsady

Debra Paget i Elvis Presley przy wspólnych posiłkach w przerwach przy pracy nad filmem "Love me tender"

Debra Paget, Elvis Presley i Richard Egan - trzy postacie pierwszoplanowe w filmie "Love me tender", podczas sławetnego dnia zdjęciowego do posterów

Debra Paget i Elvis Presley - ich zdjęcie z pamiętnej sesji na jednym z fotograficznych posterów do filmu "Love me tender"

Debra Paget i Elvis Presley na planie filmu "Love me tender"

Debra Paget i Elvis Presley w studio telewizji NBC w Hollywood, przed występem w programie "The Milton Berle Show", 5 czerwca 1956 roku. "Naprawdę, panie Berle, typ kobiety, który lubię, to ktoś taki, jak Debra Paget" - powiedział Elvis do Miltona w trakcie prób

Debra Paget i Elvis Presley w studio telewizji NBC w Hollywood, w trakcie występu w programie "The Milton Berle Show", 5 czerwca 1956 roku. Trzy klipy - niestety w każdym scena z Debrą jest ucięta. Debra wezła na scenę w trakcie dialogu Elvisa w Miltonem Berle pomiędzy piosenkami "Hound dog" a "Heartbreak Hotel"

A tutaj o Debrze Paget i Elvisie Presleyu. Najpierw sceny z jej filmów przed poznaniem Elvisa, potem ich udział w programie "The Milton Berle Show", 5 czerwca 1956 roku i oni na planie fimu "Love me tender". W międzyczasie na ekranie pokazują się tablice tekstowe, niestety, wszystko po hiszpańsku. Na końcu jest króciutki fragment wywiadu z Debrą Page (chyba sprzed 3 lat), w którym mówi też o Elvisie: "Było cudownie, ponieważ był cenną istotą ludzką, był dżentelmenem, był miły, był hojny i był bardzo skromny i kochał Boga"

Debra Paget w różnych odsłonach

Strona chyba z jakiejś książki. Debra Paget podziwia talent muzyczny Elvisa, a przede wszystkim jego słuch

TŁUMACZENIE

„Kiedy Elvis przyszedł na parking, aby rozpocząć pracę nad filmem, poprosiliśmy go, aby ich wysłuchał i wybrał melodię do piosenki przewodniej jego nowego filmu. Posłuchał i wybrał jedną konkretną melodię. To była natychmiastowa decyzja. On wie co lubi, gdy ją słyszy; może wyczuć melodię i natychmiast przyswoić ją sobie".

„Dostosował muzykę i teksty do swojej konkretnej prezentacji. Elvis ma najwspanialszy słuch ze wszystkich osób, jakie kiedykolwiek spotkałam. Nie czyta nut, ale nie musi. Wystarczyło, że raz mu puściłam tę piosenkę, a on zrobił ją swoją własną. Ma doskonały osąd co do tego, co jest dla niego dobre. Kierował się tą oceną, wybierając „Love Me Tender” jako swoją piosenkę przewodnią”.

Strona z jakiejś gazety, na której jest zdjęcie Debry Paget z Elvisem, ale treść obok dotyczy Dixie Locke. Prawdopodobnie na następnej stronie było coś o Debrze Paget, niestety nie zostały dołączone

P.S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie będzie można zobaczyć w większym rozmiarze.

*   *   *

Film LOVE ME TENDER - kulisy i ciekawostki

Love Me Tender miał swoją premierę 15 listopada w Paramount Theatre w Nowym Jorku, a w pozostałych miejscach (w całym kraju) od 21 listopada 1956 roku. 20th Century Fox wydało 575 odbitek, co było wówczas rekordem, gdyż zwykle było to od 200 do 300.

Elvis Presley wziął udział w prywatnym pokazie filmu w dniu 20 listopada w Loew's State Theatre w Memphis. Podczas tego prywatnego pokazu Gladys, matka Presleya, płakała po śmierci postaci jej syna na końcu, co spowodowało, że Elvis zapowiedział iż nie zagra już w żadnym więcej filmie, w którym jego bohaterowie umierają na ekranie.

W pierwszym tygodniu po premierze, film zarobił 540 000 $.

Mimo, że wielu krytyków przyjęło go z zimną krwią, wielu z nich postrzegało go w pozytywnym świetle. The Los Angeles Times napisał: „Elvis potrafi grać. Jest naprawdę dobry, nawet jeśli nie śpiewa”.

Presley później wyraził ubolewanie z powodu nakręcenia filmu i był rozczarowany, że dodanie piosenek ustanowiło przyszłość jego hollywoodzkiej kariery.

W swojej książce „Ja i facet zwany Elvisem”, Jerry Schilling opowiada o atmosferze panującej w Loew's State Theatre w Memphis podczas pokazu premierowego: „Krzyki otaczających mnie dziewcząt sprawiły, że śledzenie historii było prawie niemożliwe – to był pierwszy raz, kiedy widziałem, jak publiczność traktuje film jak koncert na żywo, głośno reagując na każdy wykonany ruch i słowo wypowiedziane przez ich ulubioną gwiazdę”.

Presley powiedział później swojemu przyjacielowi Cliffowi Gleavesowi, że ten rodzaj reakcji ze strony jego kinowych fanów jest dla niego zawstydzający i że uniemożliwiło mu to zaakceptowanie siebie samego jako poważnego aktora.

Robert Buckner napisał scenariusz, a David Weisbart został producentem, a reżyserował Robert D. Webb. W sierpniu 1956 roku Richard Egan podpisał kontrakt z główną rolą. Debra Paget również została podpisana przed Presleyem.

Producent Weisbert powiedział: „podpisaliśmy Elvisa później dla młodszego brata (za 100 000 $), kiedy dowiedzieliśmy się, że jest dostępny”.

Rola Presleya została pierwotnie odrzucona zarówno przez Jeffreya Huntera, jak i Roberta Wagnera, ponieważ była ich zdaniem zbyt mała. Według ówczesnej dziewczyny Presleya, June Juanico, był niechętny do przyjęcia tej roli, gdy zdał sobie sprawę, że jego postać zmarła na końcu, ale został przekonany do tego, gdy powiedziała mu, że widzowie najprawdopodobniej zapamiętają postacie tych, których spotkał tragiczny los.

Do 17 sierpnia Fox ogłosił, że czterech braci zagra James Drury, Cameron Mitchell, Presley i Egan.[14] The New York Times nazwał obsadę Presleya: „gdzieś pomiędzy fantazją a dramatem”. William Campbell zagrał innego brata. Cameron Mitchell ostatecznie odrzucił swoją rolę i został zastąpiony przez Neville'a Branda.

W chwili, gdy ogłoszono wygranie castingu przez Presleya, Fox został zasypany pytaniami jego fanów na temat filmu. Postanowiono rozszerzyć jego rolę i dać mu kilka piosenek do zaśpiewania.

Presley przybył na plan przygotowany, ze wszystkimi wyuczonymi kwestiami, a także kwestiami do wszystkich innych części (innych osób). W niewiele ponad miesiąc Presley nagrał wszystkie piosenki do filmu i skończył kręcić swoje sceny.

Kręcenie kulminacyjnej sekwencji filmu, w tym sceny śmierci dla postaci Presleya, odbyło się na ranczu Bell Moving Picture Ranch w górach Santa Susana na zachód od doliny San Fernando na obrzeżach Los Angeles. Dokładna lokalizacja filmowania, czasami określana przez historyków jako „Skalista Góra”, pozostawała nieznana przez prawie 60 lat, dopóki miejsce to nie zostało odkryte podczas ekspedycji przez badaczy lokalizacji na początku 2015 roku. Naukowcy byli w stanie zlokalizować miejsce, łącząc szczegóły z Love Me Tender i filmu Victora Mature Escort West, który kręcono także w „Rocky Hill”.

Weibsart powiedział podczas kręcenia, że Presley był „pokorny, uprzejmy, troskliwy… Współpracował z nami, nigdy się nie spóźniał i bardzo poważnie podchodził do aktorstwa. To był dla niego inny rodzaj kariery”.

Kiedy Presley pojawił się w The Ed Sullivan Show podczas przerwy w kręceniu filmu, 9 września 1956 roku po raz pierwszy, wykonał „Love Me Tender”. Dwa tygodnie później RCA potwierdziło, że zaawansowana sprzedaż singla spowodowała, że "stał się on złoty, zanim jeszcze został wydany – jako pierwszy w branży".

Sprzedał milion egzemplarzy w przedsprzedaży i ostatecznie sprzedał dwa miliony egzemplarzy.

2 września Fox ogłosił, że tytuł filmu zostanie zmieniony z "The Reno Brothers" na "Love Me Tender".