wtorek, 28 listopada 2017

Elvis w RIAA

RIAA (Recording Industry Association of America) – zrzeszenie amerykańskich wydawców muzyki, które zajmuje się ochroną praw wydawców utworów muzycznych, promując rozwiązania legislacyjne i techniczne w tym zakresie. Jedną z form działalności tejże organizacji jest śledzenie naruszeń praw producentów muzycznych. Organizacja zawiązała się w 1952 roku.

Już sześć lat później ustanowiła prestiżową nagrodę dla najlepiej sprzedających się płyt. Oczywiście nie było to spowodowane tylko samą ideą wyróżniania artystów, lecz chęcią pozyskania danych. Była to przysłowiowa marchewka mająca skłonić wydawców do dobrowolnego przesyłania danych sprzedaży, które to stanowiły warunek wprowadzenia tytułu na listę, śledzenia jego sprzedaży, a po spełnieniu określonych kryteriów, ewentualnego przyznania nagrody. Jednak głównym celem było pozyskiwanie danych sprzedażowych dla śledzenia nadużyć, czyli praw wydawców i artystów do utworów.

Obecnie mamy cztery podstawowe stopnie tejże nagrody: Gold, Platinum, Multiplatinum, Diamond, przyznawane w sześciu typach formatów: Album (LP), Short Form Album (EP), Single, Video Boxset, Video Longform, Video Single. Oczywiście co kryje się pod każdym z formatów, wie tylko RIAA, bo one wcale nie pokrywają się z tym, co nam się wydaje. Kryteria RIAA przyporządkowywania danego wydawnictwa do konkretnego formatu są bardzo specyficzne i różnią się od definicji słownikowych, a także ich powszechnego rozumienia i stosowania. Jednak nie od razu tak było. Na początku kryteria te były przejrzyste i opierały się wyłącznie na listach sprzedaży od wydawców (także ich klasyfikacji wydań - formatów). Udziwnienia przyszły później.

Stopnie RIAA AWARDS wprowadzano kolejno w:
  • 1958 - GOLD Records, za sprzedaż ponad 500.000,- egzemplarzy;
  • 1976* - PLATINUM Records, za sprzedaż ponad 1.000.000,- egzemplarzy;
  • 1984 - MULTIPLATINUM Records, za sprzedaż ponad 2.000.000,- egzemplarzy;
  • 1999 - DIAMOND Records, za sprzedaż ponad 10.000.000,- egzemplarzy;
* Na swojej stronie podają, że Platinum wprowadzono dopiero w 1976 roku, ale baza temu przeczy. Są tam dwie pozycje, którym przyznano tę nagrodę już w 1967 roku (sprawdź). Chyba, że to jeden z licznych błędów na jakie w niej trafimy, w tym przypadku tak zwany czeski błąd, czyli przestawienie ostatnich dwóch cyfr miejscami.

Trzeba oddać, że pułapy* RIAA są bardzo wyśrubowane, co wpłynęło na prestiż tej nagrody. A gdzie prestiż tam pieniądze, a gdzie pieniądze, tam każdy próbuje się dopchać do koryta i zaczynają się różne kalkulacje i kombinacje. Pierwsze "kombinacje alpejskie" solidnego kalibru RIAA wprowadziła już w latach 90., ale prawdziwe działa wytoczyła w 2009 roku. Od tego czasu w zasadzie nic już nie wiadomo - kryteria zliczania przestały być jasne, a całością steruje i mąci, w tylko sobie wiadomy sposób, grupka ludzi stojąca na czele organizacji (takie przynajmniej można spotkać opinie).

* W innych krajach dla Gold jest to max 100.000,- i to tylko w czterech (Niemcy, Wielka Brytania, Indie, Japonia), w dwóch-trzech jest to 50.000, a w pozostałych grubo poniżej.

Po ostatniej rewolucji sprzed ośmiu lat, RIAA zaczęła wyraźnie ukrywać kryteria nowego certyfikatu. Zniknęły z ich strony i nie sposób ich znaleźć (mi się nie udało). Nie dziwota, skoro pojawienie się nowego certyfikatu wywołało takie poruszenie i oburzenie. Jak wspominałam, nie dotarłam do jego pełnego opisu, ale w swoich poszukiwaniach trafiałam na różne artykuły, w których wspomniano o kilku jego absurdalnych kryteriach, według jakich odtąd weryfikowane są wydawnictwa muzyczne. Ten certyfikat odnosi się do dwóch rzeczy - zliczania całkowitej sprzedaży oraz przyznawania nagród RIAA.

Co prawda obecnie na ich stronie są niby jakieś informacje na ten temat, ograniczające się do podania przedziałów sprzedaży, od których liczy się poziom nagród (Gold, Platinum, Multiplatinum, Diamond) oraz kilku innych warunków jakie musi spełniać dany produkt (tytuł), ale nie ma tam tych kryteriów szczegółowych. Być może na przestrzeni ostatnich lat 2009-2017, pod wpływem krytyki to się jeszcze pozmieniało i RIAA wycofała się z kilku idiotyzmów, choć wątpię (raczej kryteria przeniesiono do wewnętrznych zastosowań). Nigdzie nie ma też wyjaśnienia jak zlicza się sprzedaż limitowaną, która liczona jest zupełnie inaczej, wiemy że taki klucz też istnieje, czego dowodem są płyty limitowane na nagradzanych listach. Wprowadzono też wreszcie coś w rodzaju definicji formatów, lecz część z nich odbiega nazewnictwem od tego z czym stykamy się w samej bazie, a niektórych nie ma w niej w ogóle.

Certyfikat z 2009 roku, którym miano weryfikować dane sprzedażowe wydawnictw muzycznych od 2010, najbardziej krytykowano za wprowadzenie kilku kryteriów, jakie spowodowały, że z wyliczeń sprzedaży wyrzucono wszystkie płyty, które:
  • sprzedawano za cenę detaliczną niższą niż 3,- dolary,
  • miały mniej niż 50 minut ścieżki dźwiękowej dla płyty LP (długogrającej) lub 100 minut dla podwójnego albumu, 
  • zostały sprzedane w ilości poniżej 500.000 egzemplarzy,
  • w kolejnym wydaniu (wznowieniu) zmieniono coś w szacie graficznej okładki (!).
Wprowadzenie nowego certyfikatu zawsze skutkuje przeliczeniem całej bazy od nowa, według nowych kryteriów. W tym wypadku oznaczało to, że od 2010 roku RIAA będzie weryfikować całą bazę od początku według nowego certyfikatu, czyli nie tylko tytuły wprowadzone od 2010 roku, tylko całość, od początku istnienia. Właśnie z tego powodu, wymienione kryteria zostały tak skrytykowane, gdyż ich przyjęcie, oznaczało wyrzucenie z bazy większości tytułów z lat 50. i 60. oraz ich pokaźnej części z lat 70. Wtedy rzadko cena detaliczna za płytę przekraczała 3 dolary, a na płycie LP znajdowało się powyżej 50 minut utworów. W latach 50. nie było to nawet technologicznie możliwe. Wystarczy poczytać o historii fonografii i płyt gramofonowych (co i ja uczyniłam), by wiedzieć, że w latach 50. początkowo technologia pozwalała nagrać maksymalnie do 25 minut muzyki na płycie, a później do 22,5 minut na stronie (czyli 45 minut cała płyta, dwie strony). Kolejna sprawa to wznowienia płyt po wyczerpaniu nakładu. Jeśli cokolwiek zmieniono w szacie graficznej okładki, płytę traktowano nie jako kontynuację, tylko jako nową i przestawano zliczać jej sprzedaż. Tymi sposobami z bazy RIAA znikło około 2/5 płyt Elvisa (!), co wam za chwilę po części udowodnię tabelami.

Jeśli chodzi o Elvisa Presleya, jest jeszcze jeden problem. Do dziś dnia, licząc od wprowadzenie nowego certyfikatu w 2009 roku, nie zweryfikowano sprzedaży jego płyt z lat 1954-1957 oraz pierwszych 13 miesięcy po jego śmierci, które wcześniej były certyfikowane według poprzedniego klucza. Zatem płyty z tej puli nie są ujęte w nowym zestawieniu (bazie). Tym sposobem nie znajdziecie w bazie także części złotych płyt, które Elvis dostał jeszcze za życia. Jeśli ustawimy przeszukiwanie bazy dla "Elvis Presley" bez żadnego dodatkowego kryterium, to dowiemy się (jak sobie sami policzymy, bo baza zwraca nieponumerowane rekordy), że ma aktualnie 173 nagrodzone tytuły (w 2017 roku), tymczasem w 2009 roku podawano 259. Zatem co się stało z różnicą 86 sztuk? A właściwie 115, bo dane z 2009 roku są bez płyt EP i video, więc jeśli do 259 dodamy 15 nagrodzonych EP i 14 video (dane z 2017 roku, bo z 2009 nie mam, ale przyjmijmy, że było ich wtedy tyle samo), to mamy razem 288, minus 173 (wykazywane obecnie), daje nam 115, co stanowi prawie 2/5 całości. 

Równie niedorzeczne jak i krzywdzące dla wielu artystów jest kryterium niezliczania płyt sprzedanych w ilościach poniżej pół miliona. Wyobraźmy sobie, że mamy dwóch artystów. X wydał 5 płyt, z czego jedną sprzedał w wysokości 500.000, a pozostałe cztery powiedzmy każdą za 125.000, tymczasem Y wydał 50 płyt, a średnia sprzedaży wyniosła 300.000 za płytę (w sensie, że jednej sprzedał 50.000, drugiej 200.000, trzeciej 450.000 itp., co dało średnią 300.000), czyli de facto całkowita sprzedaż X wyniosła jeden milion, a Y 15 milionów. Kryterium RIAA spowoduje, że artysta X znajdzie się ze swoim milionem na liście najlepiej sprzedających się wykonawców (ale wykazane będzie tylko 500.000), a artysta Y z piętnastoma milionami (15 razy więcej niż artysta X) już nie, świat się o nim nie dowie. Absurd, aczkolwiek rozumiem skąd się wziął - najniższa nagroda (Gold) liczona jest właśnie od tego progu 500.000 egzemplarzy. Zatem zgoda, jeśli ma to służyć tylko obliczaniu poziomu nagrody, ale nie, gdy chodzi o udział sprzedaży w rynku, czyli listę najlepiej sprzedających się artystów. To kryterium też odbiło się na Elvisie.

Ostatni rok jaki mam to właśnie 2009, gdzie na pierwszych dwóch miejscach byli Elvis i The Beatles, ze sprzedażą 1.600.000.000 egzemplarzy (jeden miliard sześćset milionów). Dwa lub trzy lata później (2011 lub 2012), znalazłam zestawienie, gdzie na pierwszym miejscu byli The Beatles, chyba z tą samą ilością, albo nieznacznie większą, a Elvis na drugim z 300 milionami mniej w stosunku do 2009 roku. W kolejnym roku znowu mu obcięli miliony, zamiast je dodać i całkowicie przestałam się tym tematem interesować. 

Wróćmy do nagród RIAA Elvisa. Najpierw kilka tabel, a przy nich krótkie omówienie. Większość w postaci zrzutów ekranów, żeby nikt nie zarzucił mi manipulacji i zbytniej nobilitacji Elvisa.

Na początek jeszcze jedna uwaga. Wszędzie przy "TYPE" macie "All Types" lub "Standard", co akurat w tych zestawieniach sprowadza się do jednego, mianowicie że uwzględniono wszystkie typy (Digital, Standard, Mastertone, Latin) oraz wszystkie formaty (Album, Short Form Album, Single, Video BoxSet, Video Longform, Video Single), czyli wszystkie rekordy z bazy dla każdego z tytułów (w założeniu, bo nie zawsze tak jest w praktyce, o czym więcej przy omawianiu ostatniej tabeli) niezależnie do jakiej grupy typów lub formatów należą, przy czym "Standard" pojawia się przy artystach, którzy nie mają tytułów w żadnym z pozostałych trzech typów (Digital, Mastertone, Latin), a "All Types" jeśli mają dodatkowo przynajmniej w jednym z tych trzech (jak Elvis, który ma jedną pozycję w Digital). Niemniej nie zawsze tak jest. Jakiś kłopot jest ze zliczaniem "video single". U części artystów przy przeszukiwaniu dla "All types" są wykazywane, u innych nie (u Elvisa nie, choć to tylko jeden tytuł). Również do dziś RIAA nie wykazuje DIAMOND dla "Little less conversation", której sprzedaż już jakiś czas temu przekroczyła 10 milionów.


Tabela nr 1. SINGLE pozycja według sprzedaży w milionach egzemplarzy
(uszeregowana według sprzedaży w milionach, czyli kolumny "Certified Units")

Uwagi do danych w tabeli:

RIAA to trochę dziwnie liczy, raz zaokrąglając milion lub pół w dół, a raz w górę. Na przykład osoba, która ma jedną Gold (1 x 500.000 = 500.000), będzie miała w milionach "1", tak samo jak osoba, która ma dwie Gold (2 x 500.000 = 1.000.000), czy jedną Gold i jedną Platinum (1 x 500.000 plus 1 x 1.000.000 = 1.500.000), czyli "1" będzie mieć ten z jedną Gold, ten co ma dwie Gold, jak i ten co ma jedną Gold, a oprócz tego jeszcze jedną Platinum. :) Szczerze mówiąc zupełnie nie wiem czemu takie dziwaczne uproszczenie ma służyć.

ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 2a. SINGLE pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)
(uszeregowana według GOLD)

Aby to sprawdzić kliknij w SINGLE-Gold.

ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 2b. SINGLE pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)
(uszeregowana według PLATINUM)

Aby to sprawdzić kliknij w SINGLE-Platinum.

ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 2c. SINGLE pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)
(uszeregowana według MULTIPLATINUM)

Aby to sprawdzić kliknij w SINGLE-Multiplatinum

Tutaj musiałabym robić trzy zrzuty ekranu i je scalać więc tylko podam, że w Multiplatinum dla SINGLE, Elvis jest na 12 pozycji.

ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 3. Albumy i EP pozycja według sprzedaży w milionach egzemplarzy
(uszeregowana według sprzedaży w milionach, czyli kolumny "Certified Units")

Uwagi do danych w tabeli:

RIAA to trochę dziwnie liczy, raz zaokrąglając milion lub pół w dół, a raz w górę. Na przykład osoba, która ma jedną Gold (1 x 500.000 = 500.000), będzie miała w milionach "1", tak samo jak osoba, która ma dwie Gold (2 x 500.000 = 1.000.000), czy jedną Gold i jedną Platinum (1 x 500.000 plus 1 x 1.000.000 = 1.500.000), czyli "1" będzie mieć ten z jedną Gold, ten co ma dwie Gold, jak i ten co ma jedną Gold, a oprócz tego jeszcze jedną Platinum. :) Szczerze mówiąc zupełnie nie wiem czemu takie dziwaczne uproszczenie ma służyć.

ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 4a. Albumy i EP pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)
(uszeregowana według GOLD)

Aby to sprawdzić kliknij Albumy/EP-Gold.

ARTISTS-Albums/EPs/Singles 


Tabela nr 4b. Albumy i EP pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)
(uszeregowana według PLATINUM)

Aby to sprawdzić kliknij Albumy/EP-Platinum.

 ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 4c. Albumy i EP pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)
(uszeregowana według MULTIPLATINUM)

Aby to sprawdzić kliknij Albumy/EP-Multiplatinum.

 ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 4d. Albumy i EP pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)
(uszeregowana według DIAMOND)

Aby to sprawdzić kliknij Albumy/EP-Diamond.

Tutaj musiałabym zrobić kilka zrzutów ekranów a potem je scalić, więc tylko podam, że w Diamond dla Album/EP, Elvis jest na 23 pozycji.

ARTISTS-Albums/EPs/Singles


Tabela nr 5. Albumy - pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów) 
Bez EP i bez Video.

Tutaj warto zauważyć ciekawą sytuację. Jeśli porównamy dane dla tych czterech wykonawców z Tabelą 4a, to wszyscy mają te same wartości, poza Elvisem. Chociaż jeśli dodamy do tego EP i Video Longform, to nie otrzymamy tych samych wartości jakie podaje Tabela 4a, jednak ich sumy będą się zgadzać. Czyli suma nagród z Tabeli 4a jest równa sumie nagród z Tabeli 5 po dodaniu EP i Video Longform, lecz ich rozdział ilościowy pomiędzy Gold, Platinum, Multiplatinum i Diamond, już nie. Jest to jak najbardziej poprawne, ponieważ w Tabeli 5 nie ma EP i videolongform, a płyty są dalej nagradzane, więc migrują z GOLD do PLATINUM, z PLATINUM do MULTIPLATINUM, z MULTIPLATINUM do DIAMOND.

TOP TALLIES/Artist Tallies (albums)


Tabela nr 6. Pozycja - pozycja według ilości nagród (sztuk nagrodzonych tytułów)

Dla wszystkich formatów (Albumy, EP, Single, Video), takie podsumowanie wcześniejszych tabel, wraz z pozycją Elvisa dla każdej nagrody w ramach danego typu (Gold, Platinum, Multiplatinum, Diamond), na tle wszystkich artystów ujętych w bazie RIAA w 2017 roku.

WŁASNE na bazie wartości z bazy RIAA


Tabela nr 7. Porównanie wstępne

Uwzględnia dane z 2009 roku oraz z 2017 roku we wszystkich opcjach jakie zwraca RIAA w zależności od kryterium przeszukiwania. Już na pierwszy rzut oka widać jak nieczytelne i niespójne są te bazy.

Wyjaśnienia do tabeli, czyli z jakiego przeszukiwania bazy RIAA pochodzą wartości liczbowe: 

2009 * - dane RIAA z  2009 roku, Single i Albumy bez EP i video (tylko takie miałam zapisane);
2017 ** - dane RIAA z 2017 roku, z wyszukiwania ADVANCED SEARCH = Elvis Presley, dla każdego z formatów w skojarzeniu z każdym stopniem nagrody; oraz SEARCH = Elvis  Presley i sortowanie dla każdego z formatów w skojarzeniu z każdym stopniem nagrody poza bazą RIAA, które zrobiłam już sobie w arkuszu kalkulacyjnym;
2017 *** - dane RIAA z 2017 roku, z wyszukiwania ARTISTS-Albums/EPs i  ARTISTS-Singles;
2017 **** - dane RIAA z 2017 roku, z wyszukiwania TOP TALLIES - Artists Tallies (Albums), niestety nie ma takiej możliwości dla EP i Singli, co pozwoliłoby na krzyżowe porównanie z innymi wyszukiwaniami;

WŁASNE na bazie wartości z bazy RIAA

I tutaj macie najlepszy przykład, jak baza RIAA jest niespójna. Jeśli wyszukacie wszystkie nagrodzone płyty Elvisa, po przeliczeniu okaże się, że jest ich tylko 173. Tymczasem jeśli będziecie wyszukiwać dla każdego formatu z osobna, to otrzymacie zupełnie inne wartości (Tabele: 2a, 2b, 2c - single oraz 4a, 4b, 4c, 4d - albumy i EP), które po zsumowaniu dają 285 (w rzeczywistości 288, co wyjaśni następna tabela).

Dane prezentowane w tabeli są żywcem przekopiowane z baz RIAA, które w moim odczuciu są tak skonstruowane żeby nikt do niczego nie doszedł, poza tym, co da się z nich wyciągnąć, czyli co RIAA chce udostępnić. Nie da się nic sprawdzić krzyżowo, można jedynie porównać dane dla albumów (kolumna "2009*" z kolumną "2017***").

Natomiast spójrzmy na kolumnę "2017**" w porównaniu z kolumną "2017***". Pierwsza to wartości zwracane z rozbiciem na poszczególne stopnie nagrody (Gold, Platinum, Multiplatinum, Diamond) i formaty (single, EP, album, video single, video longform), a druga sumy dla singli i albumów (z EP) niezależnie od formatów, czyli np. w singlach mamy również video single, a w albumach także EP i video longform. Z sumowania pierwszego wyszukiwania (kolumna "2017**") wynika, że Elvis ma 173 nagrodzone tytuły, a z sumowania drugiego (kolumna "2017***"), że aż 285 tytułów. Tymczasem oba te wyszukania zrobiono w tym samym czasie (dniu i na tej samej wczytanej bazie). To najlepszy dowód na nierzetelność bazy RIAA (mówiąc bez ogródek - na machlojki).

Dlatego podejrzewam, że w samej bazie wykorzystuje się różne rekordy, a nie unikatowe, czyli że niektóre pozycje, dla tego samego tytułu danego wykonawcy są wprowadzone czasami (lub zawsze) w więcej niż jednym rekordzie. Przekonałam się o tym, gdy robiłam listę nagrodzonych płyt i kiedy porównywałam dane wyszukane według tych samych kryteriów, ale w różnych dniach - nigdy nie były takie same. Pojawiały się pozycje, których wcześniej nie było, a znikały te co były, by w innym dniu ich część znowu była wykazywana. Zdarzały się też duble, co nie powinno mieć miejsca, gdyby stosowano unikatowe rekordy, jak to powinno być (jeden tytuł, jeden rekord). Moim zdaniem jest to efekt po części niechlujstwa wprowadzania danych, a po części machlojek na rekordach Elvisa, tylko Elvisa! A to, że nic się potem nie bilansuje jest efektem podpinania alternatywnych baz (tych ze zdublowanymi rekordami, które miały pozostać w ukryciu, bo służyły tylko do nieuczciwej manipulacji wynikami). Oczywiście to tylko moje przypuszczenia, może to da się jakoś logicznie wytłumaczyć, choć ja na razie takiego wyjaśnienia nie widzę. Być może ciągle ma to swoje źródło w weryfikowaniu bazy nowym certyfikatem (z 2009 roku), które jak wiemy nie zostało jeszcze zakończone pomimo upływu ośmiu lat. Przy tak przyjętych kryteriach wiąże się to z cofnięciem certyfikatów dla płyt, które kiedyś RIAA sama wydała. Nie wiem jakby to miało technicznie wyglądać. Idzie przedstawiciel RIAA do delikwenta i mówi: "W 1965 roku daliśmy Panu/i złotą płytę za ..., ale według nowych kryteriów wyszło nam, że dziś już ona Panu/i nie przysługuje, bo ... (np. sprzedawano ją poniżej 3 $ za sztukę)"?! To są jakieś jaja!

Sprawdziłam też w analogiczny sposób bazę dla czterech innych wykonawców i o dziwo, wszystko się bilansowało! Zatem mam swoją teorię spiskową - machloje dotyczą tylko Elvisa, żeby nie zdominował całej bazy. :) 

Jeśli chodzi o szare dopiski na końcu tabeli. Dane z 2009 są podane bez EP i video, zatem jeśli sumę powiększymy o 15 nagrodzonych EP i 14 nagrodzonych video, to mamy 288 tytułów. W analogicznym podsumowaniu 2017 roku (kolumna 2017 ***), nie uwzględniono trzech singli, wykazywanych w 2009 roku (po jednym dla Gold, Platinum i Multipalitinum), więc dodałam je celem sprawdzenia, czy wtedy pozostałe dane będą się bilansować - bilansują się. Właściwie w 2017 roku powinnam jeszcze dopisać na plus jeden video single, który nie wiedzieć czemu nie jest wykazywany, choć powinien, a odjąć jeden album platinum, o jaki zwiększona jest suma z 2017 roku. Ponieważ te dwie pozycje wartościowo się znoszą (bo jedna jest na plus, druga na minus), to już w tej skróconej tabeli ich nie wykazałam (są uwzględnione w tej szczegółowej poniżej).


Tabela nr 8. Porównanie szczegółowe

Uwzględnia dane z 2009 roku oraz z 2017 roku we wszystkich opcjach jakie zwraca RIAA w zależności od kryterium przeszukiwania. Jest rozbudowaną wersją Tabeli nr 7 (poprzedniej). Jednocześnie, za pomocą dodatkowych bloków danych, staram się wyjaśnić co zawiera się w poszczególnych grupach wartości, a także je ze sobą porównać. Żeby to było w miarę czytelne, tabela wymaga kilku informacji opisowych i uzupełniających, które znajdują się pod nią.

Wyjaśnienia do tabeli, czyli z jakiego przeszukiwania bazy RIAA pochodzą wartości liczbowe: 

2009 * - dane RIAA z  2009 roku, Single i Albumy bez EP (bo tylko takie miałam wynotowane);
2017 ** - dane RIAA z 2017 roku, z wyszukiwania ADVANCED SEARCH = Elvis Presley, dla każdego z formatów w skojarzeniu z każdym stopniem nagrody; oraz SEARCH = Elvis  Presley i sortowanie dla każdego z formatów w skojarzeniu z każdym stopniem nagrody poza bazą RIAA, które zrobiłam już sobie w arkuszu kalkulacyjnym;
2017 *** - dane RIAA z 2017 roku, z wyszukiwania ARTISTS-Albums/EPs i  ARTISTS-Singles;
2017 **** - dane RIAA z 2017 roku, z wyszukiwania TOP TALLIES - Artists Tallies (Albums), niestety nie ma takiej możliwości dla EP i Singli, co pozwoliłoby na krzyżowe porównanie z innymi wyszukiwaniami;

WŁASNE na bazie wartości z bazy RIAA

Tabela ta jest rozbudowaną wersją poprzedniej. Co ciekawe jeśli porównamy te same dane z roku 2009 i 2017 ona się prawie bilansuje (kolumna B i D). Z drugiej strony wcale nie powinna się bilansować, skoro po 2009 roku Elvis dostał ileś nowych złotych płyt, czyli nowe tytuły doszły do listy.

W ogóle między 2010 a 2017 zmiany dotyczyły przynajmniej (ponieważ te informacje pochodzą z tego zaniżonego wykazu tytułów, który wykazuje ich tylko 173; kolumna C) 20 tytułów (16 Album + 4 Video Longform), z czego 5 to złoto dla nowych tytułów (Album), a 15 to awanse do Platinum i Multuplatinum (11 Album + 4 Video Longform), a więc już wcześniej nagradzanych tytułów, czyli nie zwiększających sumy całkowitej. 

SINGLE (porównanie kolumn B do D)
W przypadku singli, w 2017 roku wykazuje się ich mniej o jeden dla każdej z nagród (gold, platinum, multuplatinum), czyli razem o 3 mniej niż w 2009 roku. Czy jest to już wynikiem przeliczenia według nowego certyfikatu, czy jakimś błędem danych w samej bazie, nie wiem. Zatem w 2009 roku mamy 91 nagrodzonych singli, a w 2017 o trzy mniej, 88 singli.
Ani w 2009 roku, ani w 2017 roku w sumie singli w bazie RIAA ("All Types") nie ujęto jednego video single. Dla sprawdzenia przeanalizowałam kilka innych nazwisk z bazy. U jednych formaty video single były poprawnie doliczone, u innych (tak jak u Elvisa) nie wyświetlały się w sumie całkowitej nagród ("All Types"). 

ALBUMY (porównanie kolumn B do D)
Najpierw spójrzmy na kolumny B i E (ciemno niebieskie tło), gdzie podano ilości albumów (bez EP i video), one w zasadzie są identyczne. W Platinum wykazuje się o jeden album więcej w stosunku do 2009 roku.
Jeżeli do albumów 2017 (niebieskie tło) doliczymy EP (kolumna F; turkusowe tło) i video (kolumna G; zielone tło), to ich suma (kolumna H; wrzosowe tło) jest tożsama z sumą albumów podaną przez RIAA (kolumna D; wrzosowe tło) i wynosi 197 tytułów.
W kolumnie I (wrzosowe tło), macie bilans, który obrazuje awanse tytułów do wyższych nagród. Dlatego z Gold spadło nam 10 sztuk, z czego 2 awansowały do Platinum i 8 do Multiplatinum.
Suma nagrodzonych tytułów z 2009 roku (259 sztuk), powiększona o EP i video, które nie zostały w niej ujęte, daje nam 288 tytułów. Natomiast analogiczna suma z 2017 roku, wynosi 285 tytułów (o trzy mniej). Ta różnica, to trzy single, o które umniejszono bazę 2017 w stosunku do bazy 2009. Jeśli je dodamy, również otrzymamy 288 tytułów.

Spójrzmy teraz na drugą część tabeli (poniżej wytłuszczonych sum). Tam pokazano co doliczono, a co odjęto w 2009 i 2017 roku, a dlaczego wyjaśniałam już wcześniej.

Patrząc na kolumnę C (173 tytuły) i D (285 tytułów), mamy ewidentny dowód, że dane w bazie wyciągane są z różnych, a nie unikatowych rekordów, czyli baza jest dublowana, co nie powinno mieć miejsca. Zatem można domniemać, że prowadzona jest w dwóch standardach. Przypuszczalnie jeden bazuje na danych RIAA sprzed nowego certyfikatu (do 2009), a drugi już po jego wprowadzeniu. I teraz, pod kryterium przeszukiwania w rozbiciu na poszczególne stopnie nagrody (Gold, Platinum, Multiplatinum, Diamond) i dla "All Types", podpięto rekordy zweryfikowane nowym certyfikatem, a pod kryterium "ARTISTS-Albums/EPs" i "ARTISTS-Singles", starym certyfikatem. Stąd ta różnica w sumach, wynosząca 112 tytułów (a 115 doliczając te trzy zagubione single).

Niemniej niepokoi mnie fakt, że one się prawie bilansują. To może świadczyć o niesamowitym zbiegu okoliczności (w który absolutnie nie wierzę), gdzie wykreślone tytuły (w wyniku weryfikacji nowym certyfikatem) zostały zrównoważone przez dodane tytuły (nowe, które dopiero weszły na listę).

Powiem szczerze, że zupełnie nie wiem jak się do tego wszystkiego odnieść, w sensie interpretacji, ponieważ zupełnie nie znamy stopnia zaawansowania weryfikacji rekordów Elvisa według nowego klucza. Tak jak pisałam na wstępie, wiemy na pewno, że nie przeliczono mu jeszcze w całości lat pięćdziesiątych i nie wiedzieć czemu okresu od sierpnia 1977 roku do końca 1978 roku. Poza tym nie wiemy nawet ile nagród faktycznie doszło w okresie 2009-2017, gdyż suma z rozbicia na nagrody w bazie RIAA, jak i dla "All Types", jest o 112 mniejsza od sumy nagród dla artysty, jaką baza zwraca w innym miejscu (czyli z innego przeszukiwania tej samej bazy), dokładnie przy wyborze "ARTISTS-Albums/EPs" i "ARTISTS-Singles".

* * *

W belce menu, zaraz pod tytułem bloga, na pozycji drugiej (licząc od lewej) macie "GOLD", to lista, w której wyszczególniono 173 wydawnictwa z 285 nagrodzonych przez RIAA: Gold, Platinum, Multiplatinum, Diamond, czyli tytuły jakie udało się wyciągnąć z tej bazy. Pozostaje pytanie jakie tytuły składają się na pozostałych 112 (lub 115) wydawnictw, które są wykazywane w zestawieniach ilościowych, a których nie ma na listach szczegółowych z tytułami. 

UWAGA!

Powyższy post nie będzie aktualizowany, czyli nie będę przeliczać danych po kolejnych weryfikacjach bazy RIAA (szkoda mojego czasu i nerwów). Schemat działania (nieuczciwych kombinacji) RIAA został tu już pokazany. Z pewnością RIAA znowu zweryfikuje klucze, tak by skutecznie wyrugować Elvisa z dominującej pozycji w bazie. Problem "niszczenia" Elvisa przez RIAA ma swoje początki w latach 90. XX wieku, kiedy to RIAA wprowadziła swój pierwszy nieuczciwy klucz, na którym stracił tylko jeden artysta z bazy - Elvis Presley. Dlaczego tak się dzieje możecie poczytać na różnych stronach internetowych, aczkolwiek wszystko to można sprowadzić do przysłowia: "gdy nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze".  


piątek, 24 listopada 2017

Nieznane, zapomniane, nierozpoznane pasy

Suplement nr 1 do Listy pasów

Jeśli chodzi o pasy jakie Elvis nosił do swoich kostiumów na scenę, to sytuacja jest jeszcze bardziej zagmatwana jak w przypadku kostiumów. Jakby nie było pas był tylko elementem uzupełniającym, więc początkowo nie przywiązywano do nich aż tak wielkiej wagi, zwłaszcza w pierwszych dwóch latach występów Elvisa na scenie po powrocie do koncertowania, kiedy królowały makramy.

Sytuacja się zmieniła, gdy kostiumy Elvisa zaczęły nabierać coraz bardziej wyrazistego wyglądu, a pas zaczęto postrzegać jako ich nieodłączną częścią składową.

O istnieniu wielu pasów Elvisa już nic nie wiemy. Czasem jakieś pojawiają się na aukcjach, których zupełnie nie kojarzymy ze sceny, choć w opisie przedmiotu aukcyjnego podaje się, że również były noszone przez Elvisa podczas koncertów. W takich sytuacjach zapala nam się kontrolka ostrzegawcza i rodzi się pytanie, czy nie doszło znowu do nadużycia i poświadczenia nieprawdy z chęci zysku. Niestety możliwości weryfikacji tego elementu stroju są dla nas fanów w zasadzie niedostępne.

Dodatkowo w kwestii pasów Elvis zupełnie nie zachowywał rozdzielności między sceną a garderobą osobistą. Prywatne pasy wykorzystywał na scenie, a przewidziane do strojów scenicznych użytkował prywatnie.

W tym miejscu postaram się przedstawić grupę takich pasów, które według zeznań EPE, właścicieli będących w ich posiadaniu, czy współpracowników Elvisa, były używane przez niego na scenie, mimo iż zdjęcia tego nie potwierdzają. Znajdą się tu też pasy łudząco przypominające te widziane u Elvisa, które trafiały na aukcje jako pasy należące do niego, chociaż w rzeczywistości wcale tak nie było, po prostu wykorzystano ich podobieństwo by podnieść cenę.

Oczywiście mamy do czynienia też z odwrotną sytuacją, kiedy wiemy, że jakiś pas był noszony na scenie do jednego lub kilku kostiumów, ale dziś nie mamy już o nim żadnej wiedzy (co się z nim stało) lub chociażby jego zdjęcia.



#1 Belt

Fioletowa makrama. Nie ma żadnego zdjęcia, które potwierdzałoby, że należała do Elvisa. Wiemy to tylko z oświadczenia Feltona Jarvisa, który rzekomo dostał ją od Elvisa. Również nie wiadomo do jakiego kostiumu miałaby być noszona.

Felton Jarvis, po raz pierwszy wystawił makramę na aukcji w 2013 roku, w domu aukcyjnym Gotta Have Rock and Roll [dane aukcji: Lot #14: Elvis Presley Owned & Worn Purple Macramé Concho Belt; kwiecień 2013; Minimum Bid: $3,000.00; Estimate: $5,000 - $7,000; Auction closed on Saturday, May 4, 2013, Final Bid: $3,630.00], gdzie została sprzedana za 3.630 dolarów.

Po raz drugi pojawiła się na aukcji trochę ponad rok później, w domu aukcyjnym Heritage [dane aukcji: LOT #89317, Elvis Presley Owned and Worn Macrame Concho Belt (1970s); 2014 August 23 Entertainment & Music Memorabilia Signature Auction - Beverly Hills #7092; brak danych odnoście ceny minimalnej, spodziewanego przedziału sprzedaży], aczkolwiek brak informacji czy i za ile została sprzedana.

Więcej pisałam już o niej przy omawianiu jumpsuitu "White Checkerboard Suit", do którego odsyłam.

Przyjęta nazwa:  "Lilac Macrame Belt".

Wrzosowa makrama, od nieustalonego kostiumu, która zdaniem Feltona Jarvisa była noszona przez Elvisa w 1970 roku (patrz opis w poście "White Checkerboard Suit"). Wizualnie i kolorystycznie jest bardzo podobna do tej od "White Checkerboard  Suit", tylko jest bardziej pełna, bogata, suta. Zdjęcie makramy oraz list autentyczności (LOA) od Feltona Jarvisa, któremu Elvis miał ją podarować



#2 Belt

Biała makrama. Pas ten znalazł się w jednym z programów Antiques Roadshow, realizowanym w Las Vegas [dane pozycji: Elvis Presley Signed Album & Macrame Belt, ca. 1970; Value: $7,500 Auction – $10,000 Insurance; Appraised by: Philip Weiss; Category: Collectibles; Episode: Las Vegas, Hour 2 (#1217); Event: Las Vegas, NV (August 18, 2007); Category: Collectibles; Period: 20th Century; Form: Autograph, Record Album, Weaving; Material: Cardboard, Cloth, Rubber, Synthetic].

Jej właściciel był łyżwiarzem w rewii na lodzie. Właśnie występowali w Nashville, gdy Elvis wrócił z wojska. Krótko po tym zaprosili go na swoje występy, a Elvis przyjął zaproszenie. Udał się na pokaz Holiday on Ice Show w Ellis Auditorium w Memphis, 10 marca 1960 roku. Chcąc się zrewanżować zaprosił całą grupę Holiday on Ice do Graceland. Byli tam dwukrotnie, 12 i 13 marca 1960 roku. Dzień później napisało o tym Press Scimitar (14 marca 1960). Tak właściciel pasa poznał Elvisa osobiście. Wiele lat później miał się z nim spotkać ponownie (kilka razy), tak sam o tym mówi:
"Kiedy [red. Elvis] przyjechał do International Hotel w Las Vegas, dwie z moich przyjaciółek i ja poszliśmy zobaczyć jego program. Spotkaliśmy jednego z jego ochroniarzy, Sonny'ego Westa. Zabrał nas na dół [red. do garderoby], byśmy mogli przywitać się z Elvisem. Wróciłem tam może trzy noce później, aby ponownie zobaczyć program i znów wpadłem na Sonny'ego. I ponownie zabrał mnie do garderoby. A ja żartując zapytałem Elvisa o pasy z makramy, czy sam sobie je robi. Oczywiście, powiedział "nie". Potem drażnił się ze mną, mówiąc że całą noc spędził na ich wyplataniu. Kiedy wyszedł się przebrać w kostium sceniczny [red. był przed drugim koncertem], wrócił trzymając w ręce pas z makramy. Pochylił się i podał go mi, więc mam go od tej pory. To było w latach 70."
Kiedy znowu trzy dni później poszedł do garderoby Elvisa, ten podarował mu płytę "February, 1970 On Stage", na której umieścił imienną dedykację dla Freddie'ego, co w dużym stopniu uautentycznia tę historię. Niemniej nie wyjaśnia nam do jakiego stroju Elvis nosił ten pas na scenie i czy w ogóle. Z fragmentu rozmowy jaki umieszczono na stronie internetowej wprost to nie wynika, ale ponoć z programu tak, w sensie, że występował w tym pasie.

Płyta ta została wydana w czerwcu 1970 roku. Z tego wynika, że zdarzenie to miało miejsce w Sezonie 3 w Las Vegas (od 10 sierpnia do 8 wrześnie 1970 roku) i w tym czasie Elvis mógł w nim występować, a dokładniej między 15 sierpnia a 7 września, bo z pierwszych pięciu dni i ostatniego, znamy kostiumy i pasy jakie używał.

Przyjęta nazwa:  "White Macrame Envelope Belt".

Ex Post (14 czerwca 2023 roku):

To pas "Dark Blue Tapestry White Macrame Belt" dedykowany do jumpsuitu "Dark Blue Tapestry Suit". Więcej o tym w poście: "Jumpsuit - Dark Blue Tapestry".

Biały pas z makramy, jaki Elvis nosił podczas występów w 1969 roku i/lub w 1970 roku. Został zaprezentowany w programie Antiques Roadshow, realizowanym w Las Vegas, 18 sierpnia 2007 roku

Artykuł w Press Scimitar (lokalnej gazecie ukazującej się w Memphis), z 14 marca 1960 roku, który wspomina o występach Holiday on Ice w Ellis Auditorium w Memphis (obejrzeniu show przez Elvisa, a potem goszczeniu całej ekipy Holiday on Ice u siebie w domu, w Graceland)

 Elvis na pokazie Holiday on Ice, na balkonie Ellis Auditorium w Memphis, 10 marca 1960 roku



#3 Belt

Czarna makrama. O tym pasie wspominałam już w poście "Nieznane, zapomniane, nierozpoznane jumpsuity" (patrz: #3 Jumpsuit), przy okazji opisywania jednego z nieznanych jumpsuitów "White Knot Black Ribbons Suit" oraz w "Jumpsuit - Knot vel Tassel" (patrz ostatni Ex Post, z 27 czerwca 2017 roku).

Zarówno o tym pasie, jak i jumpsuicie, w których Elvis wystąpił na koncercie 13 lutego 1971 roku, o godzinie 20:15 (Dinner Show), w International Hotel w Las Vegas (NV), możemy przeczytać w The Elvis Files Magazine, nr 10 (grudzień 2014, strony 45-49) w jednym z odcinków napisanych przez Elaine Christan, która jako kilkunastoletnia panienka, wraz ze swoją mamą Virginią Coons, jeździła na koncerty Elvisa, a każdy z nich opisywała ze szczegółami w swoim pamiętniku. Obie były wielkimi fankami Elvisa.

Opisuje pas jako czarną makramę, suto ozdobioną klejnotami, które powodowały, że bardzo błyszczał odbijając światła sceny.

Przyjęta nazwa:  "Blak Macrame Jewels Belt".

Okładka The Elvis Files Magazine, nr 10, z grudnia 2014, gdzie na na stronach od 45 do 49, pojawił się dziesiąty odcinek wspomnień koncertowych Elaine Christan, a w nim między innymi o tej czarnej makramie

To oczywiście żaden z tych pasów, nawet nie wiem czy one wszystkie należały do Elvisa, choć dwa pierwsze tak zostały opisane. Jednak Elvis mógł mieć wtedy coś podobnego, aczkolwiek na pewno bardziej ozdobionego świecidełkami



#4 Belt

Biały, skórzany z frędzlami na obu końcach. To znalezisko też mnie zaskoczyło. Pas nie wygląda na dzieło sztuki, ale byłby całkiem znośny na Elvisie do odpowiedniego stroju (chociaż sam nie prezentuje się zbyt ciekawie), gdyby nie te badziewne paciorki na frędzlach, moim zdaniem zupełnie źle dobrane. Mam wrażenie, że dołożono je później, być może nawet przed samym wystawieniem pasa na aukcji.

Dowiedziałam się o nim dopiero z aukcji HERITAGE AUCTIONS The World's Largest Collectibles Auctioneer, gdzie został wystawiony przez Reda Fraleya [dane aukcji: HERITAGE AUCTIONS; Elvis Presley Belt, Circa 1970; 2012 August 14 Elvis Memorabilia Signature Auction - Memphis #7068; LOT #46107; Elvis Presley Belt, Circa 1970].

W opisie przedmiotu czytamy, że dołączono do niego dwa listy autentyczności (LOA), jeden od Reda Fraleya (sprzedającego), a drugi od Joe Esposito (członka Memphis Mafii). Nie mam zaufania do Joe Esposito, ale jak to mówią "na bezrybiu i rak ryba".

Niestety nie dołączono LOA od sprzedającego, więc musimy wierzyć streszczeniu zawartemu w opisie przedmiotu, gdzie go zacytowano. Red Fraley pisze w nim (między innymi):
"Ten pasek był noszony przez Elvisa Presleya na scenie w International Hotel w Las Vegas w 1969 roku. Został podarowany przez Elvisa jako prezent dla JD Sumnera, następnie ... dla Johna Gardnera, ... potem trafił do mnie."
Z kolei z LOA Joe Esposito możemy się dowiedzieć kilku rzeczy:
  • Elvis nosił pas prywatnie i na scenie,
  • wykonał go jego pracownik Mike McGregor, który oprócz pracy w posiadłości Graceland i w Circle G Ranch, w wolnych chwilach parał się galanterią skórzaną (ponoć zrobił dla Elvisa także inne pasy i wyroby galanteryjne ze skóry),
  • pas ten miał być rzekomo prototypem dla późniejszych pasów skórzanych, wykonywanych przez firmę Billa Belewa, IC Costume Co.;
Joe pisze też, że "podobne pasy z makramy zostały później zrobione dla Elvisa, co widać na zdjęciach, a także w dokumencie z 1970 roku, czyli filmie »Elvis, That's the way it is«". Po pierwsze nie jest to żadna makrama, po drugie w filmie, na który się powołuje są makramy, ponieważ Elvis właśnie wtedy zakładał je na scenę, szerokie pasy skórzane wyparły je dopiero w 1972 roku. Aczkolwiek tego akurat pasa w nim nie ma. Znam tylko jeden skórzany pas Elvisa z frędzlami, który nosił na scenie, od "White Ladder Suit", a z prywatnych żadnego.

Trudno go też nazywać prototypem, poprawniej byłoby pierwowzorem lub tylko inspiracją.

Przyjęta nazwa:  "White Leather Fringe Belt".

Fotografia pasa, jaką zilustrowano przedmiot na aukcji oraz list autentyczności od Joe Esposito, wieloletniego członka Memphis Mafii



#5 Belt

Złota makrama. Przyznam, że nie słyszałam wcześniej o żadnej całkowicie złotej makramie Elvisa, dlatego ten pas był dla mnie nie lada zaskoczeniem.

Mężczyzna, który zgłosił się do programu Antiques Roadshow, dostał ten pas od swojego wujka (o imieniu Lucky), który był barmanem w International Hotel w Las Vegas. W tym samym czasie pracował tam też jego kuzyn (jako szef kuchni), będący synem wujka Lucky'a. Którejś nocy, Elvis po pokazie przyszedł do baru napić się i zjeść swoje ulubione tosty z bananem, masłem orzechowym i grilowanym bekonem. Później zjadł jeszcze kawałek ciasta. To właśnie wtedy podarował barmanowi (Lucky'emu) ten pas. Niestety we fragmencie rozmowy na stronie nie ma informacji, czy Elvis zdjął go z siebie, co by sugerowało, że wcześniej w nim występował, czy tylko przyniósł ze sobą z zamiarem sprezentowania go barmanowi.

Nie wiem czy wam się otworzy, ale TUTAJ można obejrzeć klip video z tej prezentacji telewizyjnej. Pas pokazano w programie Antiques Roadshow realizowanym w Virginia Beach (VA), 25 czerwca 2016 roku [dane pozycji: Elvis Presley's Belt, ca. 1970; Value (2017) $3,000 Auction – $4,000 Auction; Appraiser by: Timothy Gordon; Featured in: Virginia Beach, Hour 2 (#2114); Event: Virginia Beach, VA (June 25, 2016); Category: Collectibles; Period: 20th Century; Form: Belt].

Dobrze zaprojektowany i perfekcyjnie wykonany. Ciekawe, do którego jumpsuitu go zakładał. Ponoć został zrobiony z miedzianej nici. Trochę mi to nie pasuje. Raz z uwagi na kolor, miedź daje taki czerwonawy odcień złota, a żółty raczej nikiel. Dwa, byłby niesamowicie ciężki. Sądzę, że był to normalny sznurek, używany do wyplatania makram, opleciony cieniutką złotą nicią.

Przyjęta nazwa:  "Gold Macrame Jewels Belt".

Fotografia pasa "All Gold Macrame Belt", który został zaprezentowany w programie Antiques Roadshow, realizowanym w Virginia Beach (VA), 25 czerwca 2016 roku



#6 Belt

Kolejny pas, który mnie zaskoczył. Był to drugi pas dedykowany do "White Apache Suit". Los tej makramy nie jest znany. Nie wiadomo nawet czy Elvis kiedykolwiek w nim wystąpił, gdyż nie ma jednoznacznych zdjęć. Jest kilka złej jakości, na których teoretycznie może być w tym pasie, jednak są tak prześwietlone, a Elvis w takiej pozycji, że naprawdę trudno powiedzieć.

Informacja o nim, a także to, że właśnie do tego kostiumu Elvis zakładał go na scenę, pochodzi z Graceland, które miało, a może i nadal ma jego oryginał.

Co ciekawe sam jumpsuit, do którego jest proponowany, jest nieco inny od oryginału jaki znamy ze sceny. Napy na torsie ma poprowadzone aż do samego pasa, a nie do połowy rozcięcia na torsie, a wzór z boku nogawek kończy się na kolanie, a nie na początku fałdy. Być może właśnie taki miał też Elvis, jako drugą wersję tego kostiumu.

Replikę tego pasa można nawet kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co, ale tylko w komplecie z kostiumem "White Apache Suit", co wyraźnie podkreślono w ofercie.

Przyjęta nazwa:  "White Apache Macrame Belt".
Znana nazwa (ze sklepu B & K Enterprises Costume Co.): "White God Lucky Macrame Belt"

Po lewej jumpsuit "White Apache Suit" jaki znamy ze sceny, a w środku i po prawej jumpsuit "White Apache Suit" w wersji II, z biało-złotą makramą ("White Apache Macrame Belt"). Jest do kupienia w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co., ale tylko w komplecie z kostiumem "White Apache Suit" widocznym na zdjęciu (czyli w wersji II), co wyraźnie podkreślono w ofercie

Ex Post (20 listopada 2020 roku):
Komplet "White Apache Suit" w wersji II, wraz z biało złotą makramą ("White Apache Macrame Belt") był dostępny w ofercie sklepu przez wiele lat, ale wycofano go w okolicach listopada 2018 roku.



#7 Belt

Jeden z jumpsuitów "White Concho Suit" (były trzy) sprzedano na aukcji 17 maja 2014 roku, za 200.000,- dolarów. Dwa lata później, 3 grudnia 2016 roku, na aukcję trafił pas "White Concho Macrame Belt", gdzie został sprzedany za 2.000,- dolarów [dane aukcji: The Rock & Roll Pop Culture Auction November 2016; Lot #19: Elvis Presley Owned and Worn White Macramé Belt With Silver Conchos; Final Bid:$2,000; Minimum Bid:$2,000 Estimate:$3000 - $4000; This lot is closed for bidding. Bidding ended on: 12/3/2016 5:08:12 AM]. To była prawdopodobnie jego ostatnia znana sprzedaż, ale nie pierwsza.

Pierwszy raz trafił na aukcję 31 marca 2012 roku, lecz nie został sprzedany [dane aukcji: The Rock & Roll Pop Culture Auction March 2012; Lot #8: Elvis Presley Stage Worn White Macramé Belt; Final Bid:$0; Minimum Bid:$5,000; Estimate:$6000 - $8000; Number of Bids:0; This lot is closed for bidding. Bidding ended on: 3/31/2012 4:41:17 AM].

Kolejny raz znalazł się na aukcji 26 lipca 2014 roku i został sprzedany za 3.000 dolarów, czyli za cenę minimalną [dane aukcji: The Rock & Roll Pop Culture Auction July 2014; Lot #59: Elvis Presley Owned and Worn White Macramé Belt With Silver Conchas; Final Bid:$3,000; Minimum Bid:$3,000; Estimate: $4000 - $5000; Number of Bids:1; This lot is closed for bidding Bidding ended on: 7/26/2014 4:00:13 AM].

Wszystkie te trzy aukcje miały miejsce na Gotta Have Rock and Roll. Jak widać po osiąganych wartościach, nabywcy podeszli do tego pasa nieufnie, kwoty tej wielkości płaci się zwykle za dobre repliki, czy mało znane pasy prywatne. Kolekcjonerzy jeśli w ogóle je kupują, to bardziej na zasadzie przedmiotu poglądowego do swojej kolekcji, niż pamiątki po Elvisie.

Co ciekawe pas wydaje się być bardzo wiarygodny. Pomijam już wygląd, bo ten jest bez zarzutu poza złotymi pierścieniami, lecz chodzi o jego historię. Jak czytamy w opisie przedmiotu aukcji:
"Podarował ten pas swojemu przyjacielowi i wokaliście Shaunowi Nielsenowi. Shaun po raz pierwszy spotkał Elvisa w 1966 roku, kiedy śpiewał chórki na albumie gospel Elvisa „How Great Thou Art”. Doprowadziło to do długiej przyjaźni z Elvisem i kontraktu sporządzonego przez samego Elvisa. Bardzo dobry stan. Towarzyszy mu list pochodzenia od Shauna Nielsena. Posiada również Certyfikat Autentyczności Gotta Have Rock & Roll ™".
Skąd Shaun Nielsen miałby ten pas? Przecież raczej nie zamówił go u Billa Belewa. Zatem historia nie budzi zastrzeżeń, raczej to, co napisano w opisie przedmiotu w 2012 roku:
"Noszony przez Elvisa Presley biały pasek Macramé wykonany na zamówienie. Elvis zaczął nosić ten styl paska w latach siedemdziesiątych XX wieku wraz ze swoimi niestandardowymi kombinezonami. Zlecił wykonanie tych pasów w kilku stylach i kolorach. Ten pasek byłby noszony w latach siedemdziesiątych XX wieku."
Całkiem możliwe, że Elvis nosił go na scenie - pamiętajmy wczesne lata 70. są bardzo kiepsko udokumentowane jeśli chodzi o koncerty, w sensie ubioru scenicznego Elvisa. Jednak w ofercie podkreślono, że pas jest w bardzo dobrym stanie, co może sugerować, że niewiele razy miał go na sobie lub wcale. Mógł go po prostu sprezentować Shaunowi Nielsenowi zanim w ogóle go założył i nie byłoby to żadnym ewenementem. Znamy inne takie przykłady, jak choćby wydanie dwóch pasów i jednej peleryny od "White Aloha Suit", zanim jeszcze w nich wystąpił.

Niemniej nie jest to ten pas jaki znamy z występów Elvisa na scenie. Nie ma żadnych zdjęć Elvisa w "White Concho Suit" i pasie ze srebrnymi i złotymi krążkami, zawsze jego pasy miały tylko srebrne krążki. Zatem, albo jest to nieznana nam wersja (druga), albo zwykłe oszustwo. Stawiałabym na pierwsze.

Górne zdjęcie pochodzi ze strony aukcyjnej, to nim zilustrowano ofertę sprzedaży.

Przyjęta nazwa:  "White Concho Second Macrame Belt".

Nieznany pas do jumpsuitu "White Concho Suit". W oryginale były tylko srebrne krążki, a na tym mamy dodatkowo złote



#8 Belt

Pas "Black Macrame Zodiac". Czarna makrama z wplecionymi znakami zodiaku w trzech segmentach, po cztery w każdym, ułożone w dwóch rzędach (dwa górą i dwa dołem). Sznury na końcach zakończone lassem, z tym, że zamiast supła zaciśnięto na nich złote, ażurowe tulejki.

Znamy ten pas ze zdjęć prywatnych, nie ze sceny. Aczkolwiek ponoć Elvis nosił go także na scenie, chociaż nie bardzo wiem do jakiego jumpsuitu. W sumie jest wiele możliwości, mógł go zakładać do różnych kostiumów w latach 1970-1972.

Znamy nawet jeden konkretny dzień, w którym miał go na sobie prywatnie, było to 15 stycznia 1970 roku (zdjęcie poniżej).

Któregoś dnia, w 1977 roku, podarował go Ginger Alden, będąc w swojej garderobie.

Kiedyś widziałam go na wystawie w Graceland, ale ostatni raz w The King's Ransom Museum, gdzie prawdopodobnie jest do dziś.

Przyjęta nazwa (również oficjalna):  "Black Macrame Zodiac Belt".

Pas "Black Macrame Zodiac", który obecnie znajduje się prawdopodobnie w The King's Ransom Museum. Poniżej jedno ze zdjęć Elvisa w tym pasie prywatnie



#9 Belt

No i kolejna zagwozdka. Na zdjęciu mamy kadr z filmu zrobionego w trakcie wystawy przedaukcyjnej, poprzedzającej historyczną aukcję ("UK - Auction of Elvis Presley memorabilia"), bo pierwszą w Europie z pamiątkami po Presleyu, która odbyła się 30 sierpnia 1997 roku, w domu aukcyjnym Bonhams w Londynie i Hard Rock Cafe w Berlinie (w tych dwóch miejscach wtedy licytowano).

W jednej z gablot wystawiono wtedy eksponaty sceniczne przeznaczone do licytacji. Były to jumpsuity: "White Peacock Suit" i "White Turquoise Phonix", a także trzy pasy: "Navy Blue Pinwheel Belt", "White Pinwheel Belt" (oba będące replikami), a jako trzeci, właśnie ten bliżej nam nieznany, który jest oryginałem.

Z tej jakości fotografii nie sposób określić jego koloru. Równie dobrze może być czarny, brązowy, czy bordowy. Pokryty jest mosiężnymi, okrągłymi płaskorzeźbami oraz ćwiekami. Z filmu jednak wynika, że chodzi o ciemno bordowy (w kolorze ciemnoczerwonego wina, burgundowy).

Został przedstawiony jako używany przez Elvisa na scenie, aczkolwiek nie doprecyzowano do jakiego kostiumu i kiedy. Zapewne w katalogu aukcyjnym lub na tabliczce z opisem przedmiotów w gablocie, podano coś więcej, lecz dziś nie sposób nic znaleźć.

Nie znam go ani ze zdjęć koncertowych, ani prywatnych. Nie bardzo też wiem do jakiego okresu go przypasować. Brak łańcuchów sugerowałby rok 1976 lub/i 1977, przy założeniu, że chodzi o scenę. Natomiast prywatnie mógł go nosić właściwie w każdym innym czasie. Z drugiej strony, jeśli Elvis zakupił go gdzieś prywatnie lub dostał od swojego pracownika Mike'a MacGregor'a, to w grę wchodzi głównie rok 1969 i 1970, a być może także późniejsze lata (np. pas "Red Leather Russian Eagle Belt", który również zrobił dla niego McGregor, nosił w 1972 roku).

Aczkolwiek jego replika pojawiła się w ofercie handlowej na stronie firmy B & K Enterprises Costume Co., gdzie można go kupić za 375 dolarów. Tam nazwano go "Lucky Belt" i nie zasugerowano żadnego jumpsuitu (ta jak w przypadku większości innych pasów). W replice zastosowano prostokątne blaszki ze ściętymi narożnikami zamiast okrągłych. Widoczny jest też łańcuch, którego nie ma na oryginale w gablocie, co akurat o niczym nie świadczy, gdyż łańcuchy w większości były odpinane, więc ten z oryginału mógł zaginąć.

Przyjęta nazwa:  "Burgund Leather Belt".
Znana nazwa (ze sklepu B & K Enterprises Costume Co.): "Lucky Belt".

Wersja repliki pasa "Burgund Leather Belt", ze strony sklepu firmy B & K Enterprises Costume Co., która nazwała go "Lucky Belt". Aczkolwiek replika ma inne blaszki

Kolejny nieznany pas, który rzekomo Elvis zakładał na scenę. Został wystawiony do sprzedaży na aukcji "UK - Auction of Elvis Presley memorabilia", która odbyła się 30 sierpnia 1997 roku, w domu aukcyjnym Bonhams w Londynie



#10 Belt

Następna zagadka - "Navy Blue Pinwheel Belt" na zdjęciu z wystawy przedaukcyjnej, poprzedzającej historyczną aukcję zwaną "UK - Auction of Elvis Presley memorabilia", bo pierwszą w Europie z pamiątkami po Presleyu, która odbyła się 30 sierpnia 1997 roku, w domu aukcyjnym Bonhams w Londynie i Hard Rock Cafe w Berlinie (w tych dwóch miejscach wtedy licytowano).

W jednej z gablot wystawiono wtedy eksponaty sceniczne przeznaczone do licytacji. Były to jumpsuity: "White Peacock Suit" i "White Turquoise Phonix", a także trzy pasy: "Navy Blue Pinwheel Belt", "White Pinwheel Belt" (oba będące replikami), a jako trzeci oryginalny "Burgund Leather Belt" (który omówiłam wyżej - patrz #9).

Ta replika granatowego "Pinwheel Belt" też zasługuje na zastanowienie. Oprowadzający po wystawie wyraźnie podkreślał, że jest to replika granatowego Pinwheela. Tylko w jakim sensie, czy granatowa wersja pasa "Pinwheel Belt", który w rzeczywistości nigdy nie istniał, czy kopia autentycznego "Navy Blue Pinwheel Belt"? Według aktualnej wiedzy Elvis nie miał granatowego "Pinwheela", co wcale nie oznacza, że faktycznie go nie miał. Część jego kostiumów przepadła bez wieści lata temu, a tym samym zniknęła z naszej świadomości. Niektóre z nich trafiły do prywatnych zbiorów, a ich właściciele nie przyznają się do ich posiadania (w sensie nie informują, nie chwalą się, nie ujawniają).

Dlatego w tym przypadku nie wiemy, czy pojawienie się granatowej repliki "Pinwheel Belt" było tylko przypadkiem, czy miało swoje źródło w istniejącym kostiumie - "Navy Blue Pinwheel Suit".

Przyjęta nazwa (także oficjalna):  "Navy Blue Pinwheel Belt"

Replika "Navy Blue Pinwheel Belt" została wystawiona do sprzedaży na aukcji "UK - Auction of Elvis Presley memorabilia", która odbyła się 30 sierpnia 1997 roku, w domu aukcyjnym Bonhams w Londynie, razem z repliką "White Pinwheel Belt"



#11 Belt

Przez pewien czas w Elvis-A-Rama Museum prezentowano niebieską makramę. Niestety nie znalazłam lepszego zdjęcia, tylko to jedno. Nigdy wcześniej nie widziałam tej makramy u Elvisa, ani na scenie ani prywatnie. W innych okolicznościach też nie (na przykład na wystawach, aukcjach).

Jak długo znajdowała się w muzeum, nie wiem, ale zapewne nie dłużej jak do 1 października 2006 roku, wtedy Elvis-A-Rama Museum zostało zamknięte.

Patrząc na zdjęcie, wydaje się, że jest w kolorze dwóch innych znanych nam ze sceny makram Elvisa (patrz "Belts", pozycja [26] i [42]), a także upleciona z tego samego sznurka. W pierwszej chwili nawet myślałam, że to jedna z tych, którą nosił do "Blue Swirl Suit" (pozycja [42] na liście pasów), ale nie, splot jest zupełnie inny.

Prawdopodobnie była noszona przez Elvisa na scenie, bo została wystawiona w gablocie z kostiumami, koszulami, biżuterią, zdjęciami i innymi rzeczami, które wszystkie związane były z jego koncertami. Mogła być noszona w latach 1970-1972, również prywatnie.

Przyjęta nazwa (umownie):  "Middle Blue Macrame Belt".

Pas "Middle Blue Macrame Belt", który przez jakiś czas można było oglądać w Elvis-A-Rama Museum w Paradise (NV). Wystawiano w nim pamiątki po Elvisie, jakie zgromadził jego fan i kolekcjoner - Chris Davidson - będący jednocześnie jego założycielem i właścicielem



#12 Belt

Pas ten znajduje się obecnie w obwoźnym muzeum The Private Collection of the King. Wcześniej muzeum to było stacjonarne i przez 18 lat mieściło się w Niagara Falls w Kanadzie (nie mylić z Niagara Falls, NY w USA).

O tym pasie nie wiem zupełnie nic. Właściciel twierdzi, że to pas używany przez Elvisa na scenie. Być może opis wyjaśnia coś więcej, ale nie miałam możliwości go poznać. Właściciel muzeum umieścił nad pasem zdjęcie Elvisa ze sceny w jumpsuicie "Black Conquistador Suit", co może sugerować, że pas był przewidziany właśnie do tego kostiumu. Jednak nie wydaje mi się, znamy już dwa inne pasy do niego przewidziane, chociaż oczywiście wykluczyć nie można (znamy takie przypadki). Z kolei pas nazwał "MGM Lion Belt", a powyżej zdjęcia Elvisa umieścił przestrzenne logo wytwórni filmowej Metro Goldwyn Mayer, na którym znajduje się napis "Movie Studios MGM". Być może pas ten ma związek z jakimś filmem Elvisa, a nie ze sceną.

Dyskusyjną kwestią są też rzekome lwy. Faktycznie, na pierwszy rzut oka wydaje się, że tak. Niemniej, jak się lepiej przyjrzymy, przypominają bardziej starożytne twarze kotów z Egiptu lub kultur Ameryki Południowej.

Przyjęta nazwa (umownie):  "Red Leather Accient Cat Belt".

Pas "Red Leather Accient Cat Belt", który jest w posiadaniu The Private Collection of the King (obwoźnego muzeum Elvisa Presleya)



#13 Belt

W sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co., na początku grudnia 2018 roku, pojawił się "White Spanish Flowers Suit" w wersji z czerwonymi kamieniami. Dotychczas znaliśmy tylko "Black Spanish Flowers Suit" w wersji czerwonej i zielonej (kamienie i wykończenia), a biały tylko w wersji zielonej (kamienie i wykończenia).

Niejednokrotnie na różnych forach i nie tylko wersja "White Spanish Flowers Suit" w wersji z czerwonymi kamieniami i wykończeniami była dyskutowana. Podawano wszelkie możliwe opcje:
- Elvis nigdy nie miał takiego kostiumu,
- Elvis nie miał takiego kostiumu, choć wersja ta była zaplanowana,
- Elvis miał taki kostium, ale nigdy w nim nie wystąpił,
- Elvis miał taki kostium i wystąpił w nim, lecz nie ma zdjęć.

Ci, co twierdzili, że jumpsuit był, powołują się na jakieś rozmowy z ludźmi zajmującymi się garderobą sceniczną Elvisa. Niemniej wszyscy zgodnie twierdzą, że nawet jeśli był, to gdzieś przepadł i jego los nie jest znany. Jedni mówią, że Elvis wydał go zanim jeszcze go założył, inni, że po tym jak w nim wystąpił. Chyba najwięcej osób jest przekonanych, że został skradziony tuż po śmierci Elvisa.

Jak było naprawdę, nie wiem. Być może kiedyś to się wyjaśni.

W sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co. oferowany jest z drugą wersją pasa, tą z prostokątnymi blaszkami (złotymi).

Przyjęta nazwa:  "White Leather Spanish Flowers Second Belt"

Pas "White Leather Spanish Flower Belt" w wersji drugiej, jaki w grudniu 2018 roku pojawił się w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co.



#14 Belt

Zastanawiałam się czy w ogóle o tym pasie wspominać, jednak doszłam do wniosku, że powinnam. Z dwóch powodów:
1) żeby ci, którzy go jeszcze nie znają nie nabrali się, że to pas Elvisa,
2) ponieważ Elvis miał bardzo podobny, prawie identyczny.

Spójrzcie na zdjęcie poniżej ... Kto z nas nie pomyślałby, że to Elvis, gdyby zobaczył je nieco mniejsze gdzieś w sieci? Pewnie każdy. To zdjęcie Jima Curtina, który przez 14 lat (od 1975 do 1989 roku) był impersonatorem Elvisa i to z dość dużym sukcesem (kilkanaście fanklubów, osiem płyt). Chociaż powiem wam szczerze, to zdjęcie jest bardzo mylące. Pomijam już fakt, że Jim na nim jest bardzo podobny do Elvisa, ale kostium ... Takie repliki powstawały dopiero w latach 90., a więc w czasie kiedy  Jim przestał już występować. Poprosił IC Costume Co. o duplikat "White Tiger Suit" jaki miał Elvis? Skąd miał ten kostium? Czy może na zdjęciu jest jednak Elvis w pasie od niego, tylko zostało źle opisane? Elvis zawsze starał się pokazać, że szanuje prezenty. Mamy zdjęcia Elvisa w przynajmniej dwóch  pasach-prezentach "Red Leather Russian Eagle Belt" (nr [35] na liście pasów) i "White Leather Jack Lord Belt" (nr [114] na liście pasów]. Przyniósł też na scenę gitarę, którą dostał od Jima Curtina i pochwalił się nią przed publicznością. A raz nawet przytargał zabytkowe bandżo, które dostał od małżeństwa Lordów i choć na nim nie zagrał to stało wyeksponowane na stojaku przed TCB Band przez cały koncert. Więc może to jest jednak Elvis, który ubrał kolejny pas-prezent na scenę?

Skąd wiemy, że Elvis miał taki sam? Z dwóch źródeł - od Jima Curtina i z aukcji kostiumu "White Nail Mirror Suit", gdzie dołączono ten brązowy pas oprócz kilku innych gadżetów (patrz scan z aukcji, drugie zdjęcie, zielone podkreślenie w treści). Szkoda, że nie dołączyli zdjęć gadżetów dodanych do aukcji tego pasa, może wtedy mielibyśmy jego lepsze zdjęcie.

Oba pasy, Jima i Elvisa pochodzą z tego samego źródła. Nabył je Jim Curtin i jeden z nich podarował Elvisowi, drugi zatrzymał sobie. Na razie nie przypominam sobie, żebym widziała kiedykolwiek Elvisa w tym pasie, ale to trudno ocenić, bo zdjęcie jest bardzo niewyraźne i czarno-białe.

Przyjęta nazwa:  "Brown Leather Jim Curtin Belt"

Rzekomo to zdjęcie Jima Curtina jako impersonatora Elvisa na scenie, w kostiumie "White Tiger Suit" i brązowym pasie, takim samym jaki dał Elvisowi

Zrzut strony z aukcji kostiumu "White Nail Mirror Suit", na której wspomniano o tym pasie, ponieważ był jednym z gadżetów dołączonych do głównego przedmiotu aukcji - kostiumu



#15 Belt

Kolejna zagadka, podwójna, bo dotyczy pasa i jumpsuitu. Tym razem filmowa.

Z opisu wiemy, że klip ten został nakręcony pomiędzy 22 sierpnia a 4 września 1972 roku. Kostium jest niebieski., tylko nie wiemy który, choć autor sugeruje, że to "Blue Tiffany Suit", z czym ja się nie zgodzę. Tam gdzie widać momentami zdobienie, to na pewno nie "Tiffany", prędzej "Blue Powder Suit" lub nieznany nam ze zdjęć "Light Blue Swirl Suit". Z kolei znamy jego pas, gdyż Elvis nosił go do "White Turquoise Phoenix Suit" (patrz nr [73] na liście pasów).

Pomińmy jednak kostium i zajmijmy się pasem. To jakaś biała makrama z ciemnymi punktami w kilku miejscach, prawdopodobnie niebieskimi. Widać je tylko przez chwilę, gdy Elvis jest bokiem, więc to trochę za mało żeby uznać ten pas za "White Macrame Blue Eyes Belt" od jumpsuitu "Blue Tapestry Suit" (tak na sto procent). Ma też bardzo obfite frędzle zakończone lassami, co akurat bardzo by pasowało do pasa "White Macrame Blue Eyes Belt" (nr [12] na liście pasów). Jeśli to znana nam makrama, a widoczne ciemne plamy są niebieskie, to tylko ta przychodzi mi do głowy. A jeśli to nie ta makrama, to jakaś inna, nieznana.

Niemniej klip ten jest bardzo ważny, ponieważ jest na nim Elvis na scenie w jakimś błękitnym jumpsuicie i makramie. Poza kostiumem "Blue Tapestry Suit" z 1970 roku, nie znamy innego takiego przypadku, na którym Elvis wystąpiłby w błękitnym jumpsuicie z pasem z białej makramy.

Raczej mało prawdopodobne, by był to klip z 1970 roku, a Elvis na nim w "Blue Tapestry Suit" i makramie do niego dedykowanej. Choć materiał jest bardzo prześwietlony, gdy przegląda się go klatka po klatce widać momentami metalowe zdobienia, a nie widać pasmanterii w rozcięciu na torsie.

Przyjęta nazwa:  "White Macrame Dark Items Belt"


Klip nakręcony pomiędzy 22 sierpnia a 4 września 1972 roku, na którym Elvis jest w błękitnym kostiumie i białej makramie z ciemnymi punktami, być może to "White Macrame Blue Eyes Belt" od "Blue Tapestry Suit"



#16 Belt

Kostiumem, do którego Elvis nosił najwięcej pasów był "White Chain Suit", aż sześć. Na jednym ze zdjęć z International Hotel w Las Vegas, widzimy go w "White Chain Suit" i nieznanej makramie. Wygląda na burgundową (w światłach scenicznych), ale równie dobrze może być brązowa.

Prawdopodobnie niewiele osób zwróciło na nią uwagę, ponieważ do tego kostiumu Elvis zakładał jeszcze inną burgundową makramę, a zdjęcie choć duże jest kiepskiej rozdzielczości, przez co nie widać szczegółów. Ta druga burgundowa makrama (częściej określana przez fanów jako brązowa), jest dobrze znana ze sceny. Ma splot segmentowy, z dużymi widocznymi przerwami, podczas gdy "Burgund Thin Macrame Belt" jest jednolita w szerokości na całej długości. Nie ma też tych wielkich pomponów na końcach frędzli, jak ta znana lepiej makrama - "Burgund Macrame Belt".

Przez moment zastanawiałam się czy to nie jest "Purple Macrame Belt", którą znamy z "White Knot Suit" i "White Checkerboard Suit", ale nie. Tamta miała wplecione w środku złote tulejki, których tutaj nie ma.

Nie widziałam jej też przy żadnym innym kostiumie, ani na zdjęciach prywatnych. Jej losy nie są znane.

Ex Post  (20 czerwca 2020 roku):
W książce "The Elvis Files 1969-1970, volume 5" znalazłam kolejne dwa zdjęcia Elvisa na scenie w "White Chain Suit" i pasie "Burgund Thin Macrame Belt". Są to również zdjęcia z Hilton Hotel w Las Vegas, ale oni (magazyn) też nie wiedzą dokładnie, z którego koncertu pochodzą, tylko tyle, że to na pewno 1970 rok. Patrz też post "Jumpsuit - Chain".

Przyjęta nazwa:  "Burgund Thin Macrame Belt"

Elvis na scenie w jumpsuicie "White Chain Suit" i pasie "Burgund Thin Macrame Belt". Nie należy mylić tej makramy z "Burgund Macrame Belt", bo to dwa różne pasy

Elvis na scenie w jumpsuicie "White Chain Suit" i pasie "Burgund Thin Macrame Belt" - dwa zdjęcia, które znalazłam w magazynie "The Elvis Files 1969-1970, volume 5"



#17 Belt

Trafiłam na materiał pisany przez fankę z Anglii, o imieniu Rita, która ze swoim kolegą Ronem i grupą około 200 fanów z Anglii przyleciała do Las Vegas pod koniec Sezonu 7 (od 04 sierpnia do 04 września 1972 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas. Kiedy rozwinęłam jedno ze zdjęć, zaskoczył mnie pas jaki zauważyłam na Elvisie. Zdjęcie nie jest wyraźne, więc mam wątpliwości jaki Elvis ma na sobie jumpsuit. Zastanawiałam się, "Blue Swirl Suit", "Blue Owl Suit", czy może jeszcze inny - jakiś nieznany. Nie mam pewności.

Wróćmy do Rity Overhead. Poniżej obszerny fragment tego, co wydarzyło się w nocy z 3 na 2 września 1972 roku, tuż po koncercie o północy (Midnight Show):

"W sobotnią noc [red. z 2 na 3 września] wydarzyło się coś naprawdę wyjątkowego i nieoczekiwanego. (...) Była trzecia nad ranem, show w niedzielę rano, 3 września (...).

Podczas gdy czekałam, dołączyła do mnie kolejna fanka z naszej imprezy. W międzyczasie drzwi biura kierownika otworzyły się, a w środku siedział pułkownik Parker, który żuł długie cygaro. (...)

Odbyliśmy miłą rozmowę z pułkownikiem, który opowiedział nam wszystko o nadchodzącym pokazie na Hawajach w styczniu 1973 roku. Był bardzo entuzjastycznie nastawiony do tego projektu, podobnie jak my, gdy powiedział nam, że będzie on wyświetlany na całym świecie przez satelitę (...).

Następnie zostaliśmy przedstawieni RCA Executive, George Parkhill, a pułkownik złożył nam autografy. Jak nam później powiedziano, rzadko to robił. Mniej więcej w tym czasie dołączyło do nas kolejnych dwóch fanów. Nagle zadzwonił telefon i mieliśmy odejść, ale pułkownik kazał nam poczekać. Kiedy skończył rozmowę telefoniczną, zapytał nas, ilu nas jest, odpowiedziałam: „jest nas pięciu”. Kazał nam iść za sobą i George Parkhillem.

Poszliśmy za nimi do showroomu. Myśleliśmy, że zostaniemy zabrani na jakieś specjalne miejsca siedzące, ale zostaliśmy poprowadzeni korytarzem ze wszystkimi pracownikami ochrony po drodze i wtedy wszyscy zdaliśmy sobie sprawę, gdzie nas prowadzono - zobaczyć Elvisa.

Weszliśmy do dużego pokoju, w którym zauważyliśmy The Stamps, The Sweet Inspirations i Kathy Westmoreland, siedzących przed telewizorem (był to pokój z „Elvis That's The Way”, w którym Elvis czyta wszystkie telegramy). Potem zaprowadzono nas do małego pokoju, w którym Elvis musiał odpoczywać między występami, było tam łóżko, telefon, a obok drzwi szafka (...).

Elvis ponownie uścisnął dłonie chłopakom, a ja trzymałam go za rękę i otrzymałam kolejny pocałunek. Elvis pożegnał się z nami i zaczął iść do małego pokoju, w którym przygotowywał się na występy, środkowa ściana była dużym lustrem. Tuż przed wejściem do pokoju jedna z dziewcząt powiedziała mu: „Elvis, zawsze będziesz królem w Anglii”, a Elvis odpowiedział: „Dziękuję, pewnego dnia przybędę do Anglii”.

Następnie wszedł do swojego małego pokoju, a my wróciliśmy na chwilę do tego, do którego weszliśmy po raz pierwszy (gdzie siedzieli The Sweet Inspirations i Kathy Westmoreland). Pułkownik poprosił nas, abyśmy za nim poszli. Zjechaliśmy windą, szliśmy korytarzami dla personeu i wyszliśmy z tyłu sceny, częścią którą Elvis szedł ze swoją grupą w stronę sceny (jak w „That's The Way It Is”). To było wspaniałe uczucie. Kiedy wróciliśmy do showroomum, ci wszyscy, którzy już siedzieli, patrzyli na nas i najwyraźniej wiedzieli, gdzie byliśmy! Pułkownik następnie zamienił kilka słów z Maitre 'D, który następnie porozmawiał z jednym z kelnerów i pokazano nam najlepsze miejsca w pobliżu pułkownika, aby cieszyć się pokazem o 3:00 nad ranem. Ten program nic nas nie kosztował, był prezentem od pułkownika.

W tym programie Elvis nosił jasnoniebieski kombinezon. Podczas pokazu Elvis przedstawił Shirley Maclaine i kilka innych amerykańskich gwiazd oraz Toma Jonesa, który siedział około trzech stołów od nas. Kiedy Elvis grał „Suspicious Minds”, Tom wstał, opuścił showroom i poszedł do apartamentu Elvisa. Elvis powiedział, że miał kilka próśb o pokaz karate - jest to coś, co trzeba zobaczyć, aby w to uwierzyć, to było tak niewiarygodne i po prostu fantastyczne!

Elvis dał naprawdę fantastyczny występ w tym programie, a później usłyszałam, że był to najlepszy program tego sezonu. To był naprawdę najbardziej ekscytujący czas naszych wakacji, którego nigdy nie zapomnimy".

Zatem chodzi o koncert o godzinie 3:00 nad ranem, w nocy z 2 na 3 września 1972 roku (Sezon 7, od 04 sierpnia do 04 września 1972 roku).

Strona Elvis Concerts podaje, że tego dnia Elvis wystąpił w "Blue Swirl Suit" z niebieską makramą. Jak widzimy nie jest to na pewno niebieska makra, tylko szeroki, skórzany pas. Nie jestem przekonana, że to faktycznie "Blue Swirl Suit", ponieważ wzory na nogawkach i rękawach moim zdaniem bardziej przypominają "Blue Owl Suit". Być może jest to jeszcze inny, nieznany nam kostium. Nawet jeśli założymy, że to jeden z tych dwóch, to na podstawie tego zdjęcia nie sposób ocenić, który faktycznie. Jednak nawet przy takiej jakości fotografii moglibyśmy to rozstrzygnąć, gdyby akurat chusteczka nie zasłaniała rozcięcia na torsie, bo "Owl" miał je wykończone metalowymi obręczami ze srebrnym materiałem w środku, czego "Swirl" nie miał. Tutaj niestety tego elementu stroju nie widać. Ponadto oba te niebieskie kostiumy zostały wykonane w srebrnej linii kolorystycznej, co dodatkowo utrudnia ich rozróżnienie.

Kolejna rzecz, te dwa odcienie niebieskiego różniły się tonacją*, w "Owl" niebieski wpadał w indygo, podczas gdy w "Swirl" użyto klasycznego odcienia niebieskiego. Z tego, co wiemy z zachowanych materiałów wizualnych, tylko do "Owl" Elvis zakładał, powiedzmy różowo-bordowe chusteczki, do "Swirl" białe, błękitne i srebrne, co znowu kierunkuje nas bardziej w stronę "Owl" niż "Swirl". Wreszcie nie można wykluczyć, że był to zupełnie inny kostium niż te rozważane.

* Niekoniecznie, jeśli w rzeczywistości były dwa "Blue Owl Suit", jak donoszą źródła. Pierwszy miał być dokładnie w tym samym kolorze, co "Blue Swirl Suit".

W cytacie (niebieski tekst) podkreśliłam wypowiedź Rity, która mówi: "W tym programie Elvis nosił jasnoniebieski kombinezon". Z pewnością nie był to jasnoniebieski kostium, tylko klasycznie niebieski. Aczkolwiek jasnoniebieski kostium "Blue Wheat Suit", Elvis miał na sobie wcześniej, na koncercie o 20:15 (Dinner Show), 2 września 1972 roku, a więc kilka godzin wcześniej przed tym o 3:00 w nocy. Może się przejęzyczyła, albo w jej odczuciu ten odcień niebieskiego jest jasny, w porównaniu z granatem na pewno.

Jeśli chodzi o pas, jedyne co możemy o nim powiedzieć, to tyle, że był szeroki i prawdopodobnie skórzany, jak wszystkie szerokie pasy sceniczne Elvisa. Problemem jest kolor. Na zdjęciu jest różowy, ale z dużą dozą prawdopodobieństwa możemy założyć, że to przekłamanie. Prawdopodobnie był różowo-bordowy (jak chusteczka i właśnie stąd jej wybór) lub ciemno srebrny z jasnymi srebrnymi okuciami lub białymi skórzanymi elementami. Na jego klamrze widać jakiś ciemny element, to przypuszczalnie kwadratowa lub prostokątna mosiężna blaszka. Na pierwszy rzut oka klamra wygląda na okrągłą, ale jak się dokładniej wpatrzymy wydaje się, że można dostrzec tam prostokąt, ułożony lekko po skosie. Wtedy jednak trzeba się zastanowić co to za kropki nad pasem? Efekt odbicia światła, czy pas utworzony ze wzoru tak jak na kostiumie "White Aloha Suit"? A może jednak klamra jest okrągła?

Nie widziałam tego pasa na żadnym innym zdjęciu wcześniej, ani z koncertu, ani prywatnym. Jest tak inny od tych jakie znamy, że nawet trudno pokusić się tu o jakieś kojarzenie go z jakimkolwiek znanym nam pasem. Prawdopodobnie pochodzi od jakiegoś nieznanego nam już kostiumu, albo jest kolejną wersją pasa do "Blue Swirl Suit" lub "Blue Owl Suit". Prędzej do "Owl", bo do "Swirl", Elvis miał cztery pasy (szklany, skórzany, makramę w dwóch wersjach wpleceń), a na jednym z koncertów wystąpił w piątym pasie - niebieskiej makramie, którą wcześniej nosił do "White Knot Suit".

Ex Post  (12 września 2020 roku)

Prawdopodobnie zdjęcie Elvisa w niebieskim kostiumie i tym tajemniczym pasie, nie pochodzi z koncertu o 3:00 w nocy, z 2 na 3 września 1972 roku. Co prawda takie zdjęcie Rita dołączyła do tekstu opisującego ten koncert, ale z informacji zaczerpniętych z innych źródeł wychodzi na to, że Elvis wystąpił wtedy w "Blue Swirl Suit" i "Blue Macrame Belt", jednym z pasów do niego dedykowanych. Oczywiście już się w historii zdarzało, że dziesiątki źródeł powielało błędną informację, a rację miało tylko to jedno, co mówiło coś innego. Niemniej nie udało mi się dojść, kto się myli, Rita, czy inni. Jest też filmik na YouTube, rzekomo z tego koncertu, który niejako potwierdza, że Elvis wystąpił wtedy w "Blue Swirl Suit" i "Blue Macrame Belt". Tylko znowu pytanie, czy opis jest dobry i jak powstał. Pochodzi ze źródeł właściciela filmiku, z czasów kiedy go nakręcono (na podstawie biletu z koncertu, na którym był, z opisu kasety jaki wtedy na niej umieścił), czy został dopasowany później w oparciu o materiały z innych źródeł.

Załóżmy, że to jednak Rita popełniła błąd, dobierając zdjęcie nie z tego koncertu. Wtedy w grę wchodzą dwa inne - Midnight Show (godzina 24:00) z 1 września lub Dinner Show (godzina 20:15) z 3 września. Bo to jedyne dwa koncerty, z których nie mamy informacji o kostiumach Elvisa z tego okresu, kiedy Rita tam była wraz z angielską grupą fanów - przypomnę byli na wszystkich koncertach poczynając od Midnight Show 31 sierpnia, a kończąc na Clossing Show 4 września 1972 roku.

Przyjęta nazwa:  "Rose Leather Belt"

Elvis podczas koncertu o godzinie 3:00 w nocy, z 2 na 3 września 1972 roku, w Hilton Hotel w Las Vegas, w jakimś niebieskim jumpsuicie i nieznanym pasie

Elvis na scenie w jumpsuicie "Blue Owl Suit" i oryginalnym pasie do niego dedykowanym

Elvis na scenie w jumpsuicie "Blue Swirl Suit" i oryginalnym pasie do niego dedykowanym



#18 Belt

Kiedy spotkałam ten pas na aukcji, był dla mnie niemałym zaskoczeniem. Wystawiono go 18 maja 2019 roku na aukcji Juliena i o dziwo, sprzedał się za 5.760,- dolarów [dane aukcji: MUSIC ICONS (#3227) 05/18/2019 9:00 AM EDT; LOT 400 OF 669: ELVIS PRESLEY COMMISSIONED BELT AND SIGNED MENU; ESTIMATE:  $10,000 - $20,000; Lot closed - Winning bid:$5,760 (1 bid)].

Internetowo tę aukcję Juliena obsługiwała platforma Liveauctioneers [dane aukcji: ELVIS PRESLEY COMMISSIONED BELT AND SIGNED MENU; Lot 0400; Estimate US$10,000 - US$20,000 May 18, 2019; 6 bids; COMPETING BID US$4,500.00; COMPETING BID US$4,000.00; COMPETING BID US$3,500.00; SELL A SIMILAR ITEM 6 bidders watching this item; Sold for US$4,500]

Aczkolwiek jego opis (przedmiotu aukcyjnego) jest tak skąpy jak to tylko możliwe. Wręcz widać, że bardzo się starano aby nie powiedzieć słowa za dużo, co mogłoby w późniejszym czasie wywołać falę krytyki pod adresem wystawiającego i domu aukcyjnego Julien's Auctions, co już w przeszłości bywało w związku ze sprzedażą pamiątek po Elvisie. Mianowicie brzmi następująco:
"Czerwony satynowy pasek ze złotą plakietką pośrodku, z napisem „Elvis Presley / Rekord frekwencji na świecie / Las Vegas Hilton 1972”. Pasek, zamówiony przez Presleya, ma logo TCB, z każdej strony podkreślone diamentami. Został zaprojektowany i stworzony przez Philipa Valentino Sr., projektanta biżuterii, który produkował profesjonalne pasy bokserskie. Mieszczący się w ramce z: menu z Las Vegas Hilton, podpisanym czarnym długopisem „Love Elvis Presley” [red. to Elvis napisał], okładką menu, dwoma biletami na koncert "Elvis in Concert" w Las Vegas Hilton, pamiątkowym szalikiem Elvisa Presleya [red. chusteczką jakie rozdawał na koncertach] i informacyjną tabliczką o pasku".
Opis jak dla mnie jest trochę bezsensowny, bo wynika z niego, że Elvis sam dla siebie zlecił wykonanie pasa-nagrody, w imieniu Hilton Hotel w Las Vegas. Chyba, że ja to źle tłumaczę, chodzi o frazę "by Elvis", być może to wcale nie znaczy "przez Elvisa", tylko "dla Elvisa". Faktem jest, że już nie raz spotkałam się z takim zapisem w znaczeniu "dla", a nie "przez", ale w tamtych przypadkach miałam stuprocentową pewność, że chodzi o "dla", tutaj jej nie mam. Pierwszy raz widzę ten pas na oczy i pierwszy raz słyszę tę historię. Wiem tylko o pasie "Gold Attendance" z 1969 roku i o złotym wisiorze z 1973 roku* za rekord frekwencji, które Elvis dostał od Hilton Hotel, o tym pasie nigdy nie słyszałam.

* Kiedy Baron Hilton, właściciel Hilton Hotel, wręczał mu wisior, Elvis był ubrany w "White Lava Suit" i gotowy do wyjścia na scenę. Z kolei jedno ze zdjęć miało w nazwie "room'74". Elvis nosił ten kostium w 1973 i 1974 roku. Jak ustalę kiedy to dokładnie było, to dopiszę. Nagroda zapewne dotyczyła 1973 roku.

Ex Post (27 sierpnia 2020 roku):
Dostał go pod koniec Sezonu 9 (od 6 sierpnia do 3 września 1973 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas, prawdopodobnie 1 września 1973 roku, tuż przed koncertem o północy, na którym wystąpił w jumpsuicie "White Lava Suit".

Opis nie wyjaśnia też jak osoba ta weszła w posiadanie tego pasa, co jest przynajmniej dziwne. Jednak z pozostałych przedmiotów, jakie umieszczono w gablocie razem z pasem, możemy się domyślać, że wystawiającym jest jakiś fan Elvisa.

Szkoda, iż plakietka informacyjna o pasie nie jest czytelna, być może wyjaśniłaby nam to, czego nie dopowiedziano w opisie przedmiotu na aukcji. Z biletów też nie da się nic odczytać. Natomiast okładka menu sugeruje, że do zdarzenia doszło najwcześniej w Sezonie 8 w Hilton Hotel w Las Vegas (od 26 stycznia do 23 lutego 1973 roku). Elvis jest na niej w "White Aloha Suit", a ten kostium pierwszy raz założył podczas koncertu-rezerwy, 12 stycznia 1973 roku, poprzedzającego koncert satelitarny, który odbył się 14 stycznia 1973 roku.

Pytanie, czy Elvis wystąpił w tym pasie na scenie, a jeśli tak, to w jakim był wtedy kostiumie? Jeśli nie jest to jakiś przekręt stulecia, a wygląda na to, że nie, to teoretycznie mógł chociaż na chwilę założyć go będąc na scenie, aby podzielić się z widownią swoim kolejnym rekordem w Showroomie Hilton Hotel w Las Vegas. Raczej wątpię by Elvis występował w nim planowo, chociaż w kwestii ubioru był nieprzewidywalny, a znając jego słabość do pasów, wszystko jest możliwe.

Przyjęta nazwa:  "Red Satine Belt"

Gablotka, przedmiot aukcyjny, wystawiona na aukcji zatytułowanej "Music Icons", która odbyła się 18 maja 2019 roku w Nowym Jorku (NY). Najważniejszym elementem jest tutaj pas "Red Satine Belt". Widzimy też okładkę menu i samo menu z podpisem Elvisa, białą chusteczkę (jakie Elvis rozdawał podczas koncertów), dwa bilety na koncert i plakietkę, na której opisano pas (wszystko nieczytelne)

Powiększony fragment menu Hilton Hotel w Las Vegas, na którym Elvis napisał "Love, Elvis Presley"

Zrzuty ekranu ze strony Julien's Auctions i Liveauctioneers, na których zaprezentowano przedmiot aukcyjny - pas "Red Satine Belt". Dotyczy aukcji "Music Icons", która odbyła się 18 maja 2019 roku w Nowym Jorku (NY)



#19 Belt

Kiedy trafiłam na to dobrej jakości zdjęcie "Red Leather Eagle Belt" pomyślałam: "O, zupełnie jak "Red Russian Eagle Belt", tylko bardziej bogato zdobiony", bo ... to jest "Red Russian Eagle Belt"! Ale o tym więcej za chwilę.

Zdjęcie to znalazłam na stronie www.history.com, w artykule "Photos of the weird and wonderful gifts Elvis Presley gave his friends" (autorstwa Madison Horne). Przedmioty-prezenty, które w nim przedstawiła, wybrała z książki "Blue Suede Shoes", Thoma Gilberta.

W treści artykułu umieściła tylko skąpy w swojej treści jedno akapitowy opis, w którym czytamy:
"Piosenkarz Sonny Turner, wokalista The Platters, otrzymał ten pas od Elvisa, który miał podobny wzór do kultowych patriotycznych kombinezonów z orłami Elvisa".
Trochę niejasna jest tu część zdania od słowa "który", bo taka konstrukcja w języku polskim oznacza, że zdanie dopełniające "który miał podobny wzór do kultowych patriotycznych kombinezonów z orłami Elvisa" odnosi się do Elvis. Tymczasem ono dotyczy Sonny Turnera - chodzi tu o to, że Sonny Turner w swojej garderobie miał też rzeczy z motywami patriotycznymi, takimi jak orły, podobnie jak Elvis.

Wróćmy do pasa na zdjęciu. Jeśli chodzi o "Red Russian Eagle Belt" mamy tylko kilkanaście bardzo złej jakości fotografii Elvisa w tym pasie, kilka w jumpsuicie "White Two Piece Red Accent Suit" i kilka w "White Eyelet Suit". I żadnego zdjęcia samego pasa.

Dotąd byłam przekonana, że pas "Red Russian Eagle Belt" nie miał żadnych innych zdobień poza orłami, a jego krawędzie były wykończone ściegiem płotkowym z czerwonej nici - na taki opis kiedyś trafiłam (jedyny zresztą). W tym przekonaniu utwierdziła mnie też grafika klamry pasa, jaką w swoim artykule o roszadzie pasów dokonywanej przez Elvisa, umieścił znany kolekcjoner, posługujący się w przestrzeni internetowej pseudonimem "Leroy".

To mnie zmyliło i straciłam czujność. Dopiero teraz, gdy trafiłam na to zdjęcie, zaczęłam szczegółowo analizować dostępne mi fotografie (Elvisa w nim) i porównywać je z fotografią pasa "Red Leather Eagle Belt", którą znalazłam. I dokonałam ciekawych odkryć.

Pas, który znamy z występów Elvisa ma także zdobienia z metalowych ćwieków, aczkolwiek zupełnie niewidoczne przy pobieżnym oglądzie. Trzeba się trochę pobawić z obróbką zdjęć - powiększenia, rozjaśnienia, przyciemnienia, zmiana kontrastu - aby je dostrzec.

Znalazłam też coś jeszcze, co mnie zaskoczyło i doprowadziło do wniosku, że Elvis miał dwa takie pasy, nieznacznie się różniące. Wersja pierwsza ma dwa cieńsze łańcuchy z oksydowanego złota, a wersja druga jeden grubszy. To nie jedyna różnica, jest też inny układ ćwieków na klamrze.

Na klamrze pasa "Red Russian Eagle Belt" w wersji I, nad skrzydłami orła, po obu stronach, umieszczono ukośnie blaszki w kształcie trzech połączonych ze sobą kółeczek. W wersji II pasa ich nie ma. W tym miejscu są małe kuliste ćwieki, takie same jakimi wypełniono pozostałą przestrzeń wokół orła.

Na oryginale, który trafił do Sonny Turnera, jest tylko prawa blaszka, lewej już nie ma, ale widać puste miejsce po niej i dwie dziurki po mocowaniach. Na zdjęciu ze sceny, tam gdzie Elvis jest w kostiumie "White Two Piece Red Accent Suit" jeszcze są obie.

Zatem albo faktycznie Elvis miał dwa takie pasy, albo druga wersja powstała z przeróbki pierwszej, kiedy w miejsce blaszek z trzech kółek wpięto małe kuliste ćwieki, a dwa drobniejsze łańcuchy zamieniono na jeden grubszy. Tylko wtedy pas, który Sonny Turner dostał od Elvisa wyglądałby tak jak ten w wersji drugiej. Tymczasem on ma dwa rzędy łańcuchów, blaszkę po prawej i puste miejsce po lewej, z którego blaszka odpadła. Dlatego uważam, że Elvis miał dwa pasy "Red Russian Eagle Belt".

Z powyższej analizy wynika, że "Red Leather Eagle Belt" = "Red Russian Eagle Belt" w wersji I (z dwoma łańcuchami).

Oczywiście klamra żadnego z tych pasów nie jest na brzegach obszyta płotkowym ściegiem z czerwonej nici, jak to sugerowano w dwóch źródłach, tylko obita płaskimi, okrągłymi, metalowymi ćwiekami.

Na zdjęciu "Red Leather Eagle Belt" (czyli pasie "Red Russian Eagle Belt" w wersji pierwszej) można zobaczyć też fragment wnętrza pasa. Widać na nim jego dość znaczne zużycie, co sugeruje, że Elvis często go zakładał, prawdopodobnie również prywatnie.

W źródłach spotykałam informację, że jumpsuit "White Eyelet Suit" wraz z peleryną, Elvis podarował Homerowi Gillelandowi. Niektóre twierdziły, że dał mu też pas "Russian Eagle Belt". Nawet jeśli to prawda, to do Homera Gillelanda trafiła wersja I (z dwoma łańcuchami), czyli nie ta z jednym łańcuchem, którą Elvis nosił do "White Eyelet Suit", tylko ta, jaką zakładał do "White Two Piece Red Accent Suit" (z dwoma łańcuchami).

Przyjęta nazwa:  "Red Leather Eagle Belt"

Pas "Red Leather Eagle Belt" (czyli "Red Russian Eagle Belt" w wersji I, z dwoma łańcuchami), który Elvis podarował Sonny Turnerowi, wokaliście zespołu The Platters

Elvis na scenie w pasie "Red Russian Eagle Belt" (wersja I, dwa łańcuchy) i jumpsuicie "White Two Piece Red Accent Suit" oraz pasie "Red Russian Eagle Belt" (wersja II, jeden łańcuch) i jumpsuicie "White Eyelet Suit"

Porównanie pasa "Red Leather Eagle Belt", którego zdjęcie znalazłam na stronie www.history.com, z pasami "Red Russian Eagle Belt" w wersji I i II, jakie znamy z występów Elvisa na scenie. Na drugim zdjęciu pas "Red Russian Eagle Belt" w wersji I , a na trzecim "Red Russian Eagle Belt" w wersji II w porównaniu z pasem, który Sonny Turner dostał od Elvisa



#20 Belt

Pas ten Elvis podarował Homerowi Gillelandowi, fryzjerowi związanemu z rodziną Presleyów już od lat pięćdziesiątych - najpierw był fryzjerem Gladys (matki Elvisa), a później także samego Elvisa.

Pas ten mylony jest z "Blue Sky Macrame Belt", który znamy dobrze z występów Elvisa na scenie, gdy zakładał go do "White Fringe Suit".

Pas "Teal Macrame Beaded Belt" kilka razy trafił na aukcję, ostatnio Juliena, 19 czerwca 2020 roku [dane aukcji: Music Icons, June 19 & 20, 2020, Beverly Hills, CA; ELVIS PRESLEY MACRAME BEADED BELT; Lot 0269 Details; Estimate US$18,000 - US$20,000; 1 bid; STARTING BID US$4,500; BIDDER BID; COMPETING BID US$17,500.00; STARTING PRICE US$4,500.00; Jun 19, 2020 Lot Passed]. Internetowo aukcję obsługiwała platforma Liveauctioneers.

Co ciekawe, jej status (aukcji tego przedmiotu) otrzymał klauzulę "Lot Passed", a strona przedmiotu na portalu Juliena została usunięta (również z katalogu internetowego), jakby w ogóle pas nie został wystawiony. Natomiast nie usunięto jej na Liveauctioneers, platformie obsługującej internetowych klientów Juliena. Kolejny ślad, to katalog aukcyjny w formie papierowej, z niego na szczęście nie da się już niczego usunąć. Tam, na stronie 137, mamy zdjęcie pasa i opis przedmiotu aukcyjnego.

Mnie jednak zastanawia klauzula "Lot Passed" i usunięcie strony przedmiotu aukcyjnego przez Juliena. Wygląda to tak jakby przedmiot wycofano z aukcji. I tutaj mogą być dwie możliwości, odmyślił się wystawiający (bo na przykład dostał lepszą ofertę poza aukcją), albo taką decyzję podjął dom aukcyjny Juliena w oparciu o spływające do niego zastrzeżenia. Często tak robi, gdy przedmiot aukcyjny lub wystawiający budzi jakieś wątpliwości (na przykład, co do autentyczności przedmiotu lub też praw własnościowych).

Oczywiście zgaduję. Gdy przedmiot nie zostaje sprzedany, piszą "Not Sold", a tu jest "Lot Passed". Był jeden licytujący, więc raczej nie chodzi tu o minioną aukcję z braku licytujących.

Pisząc ten materiał, próbowałam znaleźć coś więcej o tym pasie. I ku mojemu zaskoczeniu wyśledziłam go na kolejnej aukcji, która właśnie była w toku, tym razem na Rockhurst Auctions [dane aukcji: August 27, 2020 Elvis Presley BIG 50 Auction - 8/27/2020 8:59:10 PM; Lot #31: Elvis Presley Owned Teal Macrame Beaded "Stage" Belt – Gifted to His Hairdresser Homer Gilleland; Minimum Bid: $15,000; Final prices include buyers premium: {brak wartości - pozycji nie wypełniono}; Estimate: $30,000 - $50,000; Number Bids: 5; This lot is closed for bidding. Bidding ended on 8/27/2020].

W napięciu oczekiwałam na jej zakończenie. Na niecałe trzy dni przed końcem o pas "biło się" dwóch licytujących, a cena doszła do 17.000 dolarów. Jednak kiedy zajrzałam trzy dni później, tuż po zakończeniu aukcji, zdziwiłam się niezmiernie - aukcja była zakończona, ale pozycja "Final prices include buyers premium" nie wypełniona! Przeszłam do katalogu aukcji, a tam w pozycji "Final Price" wartość "Pass", a w pozycji "# Bid", wartość "5" (czyli pięciu licytujących). Nie mogę zrozumieć dlaczego aukcja nie zakończyła się sprzedażą, skoro na trzy dni przed zakończeniem było dwóch licytujących i kwota 17.000 dolarów, a w ostatnim dniu pięciu licytując (nie wiem do jakiej kwoty doszli, bo zajrzałam już po zakończeniu aukcji). Minimalną kwotę ustawiono na 15.000 dolarów, czyli została już osiągnięta na kilka dni przed końcem aukcji. Zwiększyła się też ilość licytujących, z dwóch do pięciu. Zatem czemu kolejna aukcja tego pasa ponownie nie doszła do skutku?! Czyżby powtórzyła się sytuacja z czerwcowej aukcji Juliena? Nie wiem.

Niemniej podoba mi się Rockhurst Auctions, ponieważ bardziej szanuje się tu kupujących - każdy przedmiot jest dobrze zilustrowany, a opisy są ciekawe i dość wyczerpujące, naprawdę potencjalny kupujący wie, co kupuje - czego nie da się powiedzieć o innych aukcjach, zwłaszcza tych rzekomo renomowanych domów aukcyjnych, gdzie opisy są tak niechlujne, niepełne i lakoniczne, iż zapewne wielu potencjalnych klientów nie decyduje się na udział w aukcji.

Z opisu wynika, że pas ten lokuje się w 1970 roku.

Z opisu dowiadujemy się, że pas był pierwotnie oferowany na aukcji Butterfield & Butterfield w 1995 roku - "Elvis Presley Memorabilia, October 6 & 7, 1995 in Las Vegas & Los Angeles", czego wcześniej nie wyśledziłam, bo katalog tej aukcji nie jest dostępny online. Ale ... w materiałach do aukcji pasa na Rockhurst dołączono stronę z tego katalogu, a także dwie ciekawe pozycje - odręcznie napisany list przez Homera M. "Gill" Gillelanda i LOA od Chrisa Davidsona* (czego nie uczyniono u Juliena).

* Chris Davidson - fan Elvisa, kolekcjoner pamiątek po nim oraz założyciel i właściciel Elvis-A-Rama Museum w Paradise (NV), które działało od 5 listopada 1999 roku do 1 października 2006 roku

Z LOA od Chrisa Davidsona poznajemy część historii "Teal Macrame Beaded Belt", która nie znalazła się w opisie przedmiotu żadnej innej wcześniejszej aukcji tego pasa. Davidson podaje, że pas był licytowany także na dużej i sławnej aukcji z pamiątkami po Presleyu, zatytułowanej "UK - Auction of Elvis Presley memorabilia". To historyczna aukcja, bo pierwsza w Europie, na której licytowano pamiątki po Elvisie. Organizowana i prowadzona przez dom aukcyjny Bonhams w Londynie (Wielka Brytania). Odbyła się 30 sierpnia 1997 roku, w domu aukcyjnym Bonhams w Londynie i Hard Rock Cafe w Berlinie (w tych dwóch miejscach licytowano wtedy przedmioty należące do Elvisa).

Z listu Chrisa Davidsona dowiadujemy się także, że i on był właścicielem tego pasa, a kupił go od pewnego kolekcjonera z South Bend w Indianie. Zatem być może to on wystawił "Teal Macrame Beaded Belt" w czerwcu u Juliena i teraz w sierpniu w Rockhurst. Tak mi się przynajmniej wydaje, choć on sam nie podaje w jakim okresie był jego właścicielem.

Natomiast jeśli chodzi o list Homera M. Gillelanda, mam z nim pewien klopot. Nie bardzo rozumiem dlaczego dołączono go do tejże aukcji. Gilleland wymienia w nim siedem sztuk odzieży Elvisa, które przekazał Paulowi Lichterowi. Wśród nich jest jeden pas sceniczny z makramy, ale bez dookreślenia jaki, nie ma nawet koloru, więc praktycznie można pod to podpiąć każdą makramę. Być może pod zapisem "macrame stage costume belt" kryje się właśnie "Teal Macrame Beaded Belt" i stąd kopię tego listu, potwierdzonego notarialnie, dołączono jako LOA do aukcji. Swoją drogą dziwne, że Gilleland "podarował" Paulowi Lichterowi tak wartościowe przedmioty ot tak. Może to tylko taki zabieg anty podatkowy, nie wiem.

Chris Davidson w swoim LOA podał, że pas był też wystawiany na aukcji Bonhams, która odbyła się 30 sierpnia 1997 roku. Co do tej informacji mam wątpliwości. Byłam dotąd przekona, że to pas "Blue Sky Macrame Belt" był na niej licytowany. Faktem jest, że pasy te są do siebie łudząco podobne, o czym już wspominałam na początku wpisu (splotem, kształtem i kolorem), dlatego na zdjęciach złej jakości praktycznie są nie do rozróżnienia. Zdaję sobie sprawę, że moja "obrazkowa wiedza" nie może się równać z wiedzą takiego kolekcjonera jak Chris Dawidson, który większość tych przedmiotów widział na własne oczy, niemniej wątpliwości mnie nie opuszczają. Zwłaszcza, że tylko Chris Dawidson wspomina iż pas ten był wystawiony również na aukcji Bonhams 1997, inni mówią tylko o Butterfield & Butterfield w 1995 roku.

Jest nawet film z wystawy przedaukcyjnej, gdzie ta niebieska makrama jest widoczna, ale sposób ekspozycji pasa i jakość filmu nie pozwala jednoznacznie określić, który z tych dwóch pasów jest na nim widoczny. W rozstrzygnięciu pomocna byłaby strona z katalogu aukcyjnego ze zdjęciem i opisem przedmiotu, ale póki co nie udało mi się do niej dotrzeć. Jeśli porównamy pas z aukcji w 1997 roku z tymi ostatnimi (z 2020 roku), wydaje się, że to nie jest ta sama makrama. Aukcja z 1995 roku - zgoda.

Przyjęta nazwa:  "Teal Macrame Beaded Belt"

Strona 137 z katalogu (papierowego) aukcji "Music Icons, June 19 & 20, 2020, Beverly Hills, CA", na której pod pozycją "269 ELVIS PRESLEY MACRAME BEADED BELT" zaprezentowano przedmiot aukcyjny, pas "Teal Macrame Beaded Belt"

Strona na platformie Liveauctioneers , na której zaprezentowano pas "Teal Macrame Beaded Belt" wystawiony do sprzedaży pod pozycją "269 ELVIS PRESLEY MACRAME BEADED BELT" na aukcji Juliena, zatytułowanej "Music Icons, June 19 & 20, 2020, Beverly Hills, CA"

Strona 174 z katalogu do aukcji "Elvis Presley Memorabilia, October 6 & 7, 1995 in Las Vegas & Los Angeles"

Tymi zdjęciami zilustrowano aukcję pasa "Teal Macrame Beaded Belt" na Rockhurst Auctions, zatytułowaną "August 27, 2020 Elvis Presley BIG 50 Auction"

LOA od Chrisa Davidsona, który dołączono do aukcji pasa "Teal Macrame Beaded Belt" na Rockhurst Auctions, zatytułowanej "August 27, 2020 Elvis Presley BIG 50 Auction"

Odręcznie napisany list przez Homera M. "Gill" Gillelanda, datowany na 19 sierpnia 1985 roku, dołączony do aukcji pasa "Teal Macrame Beaded Belt" na Rockhurst Auctionsw, zatytułowanej "August 27, 2020 Elvis Presley BIG 50 Auction", w którym wymienia siedem rzeczy z garderoby prywatnej i scenicznej Elvisa, jakie od niego dostał. Aczkolwiek to niewielka część tego, co faktycznie dostał od Elvisa, więc nie wiem dlaczego akurat te rzeczy wymienił

Elvis na scenie w jumpsuicie "White Fringe Suit" w wersji I i pasie "Blue Sky Macrame Belt", a obok pas "Teal Macrame Beaded Belt"

Zdjęcie z filmiku prezentującego przedmioty należące do Elvisa wystawione na aukcji "UK - Auction of Elvis Presley memorabilia", która odbyła się 30 sierpnia 1997 roku, w domu aukcyjnym Bonhams w Londynie i Hard Rock Cafe w Berlinie (w tych dwóch miejscach licytowano), gdzie prawdopodobnie pierwszy raz pas "Blue Sky Macrame Belt" pojawił się na aukcji


Fragment filmu z z wystawy przedaukcyjnej do aukcji "UK - Auction of Elvis Presley memorabilia", która odbyła się 30 sierpnia 1997 roku, w domu aukcyjnym Bonhams w Londynie i Hard Rock Cafe w Berlinie (w tych dwóch miejscach licytowano), gdzie wśród licytowanych rzeczy mamy równeiż niebieską makramę - "Blue Sky Macrame Belt" lub "Teal Macrame Beaded Belt"

Filmik załączony do aukcji "August 27, 2020 Elvis Presley BIG 50 Auction", na Rockhurst Auctions, prezentujący "Teal Macrame Beaded Belt" w całej okazałości (w rzeczywistości jest większy, więc polecam obejrzeć go na YouTube)



#21 Belt

Od jakiegoś czasu trafiam na zdjęcia pasa "White Leather Turquoise Concho Belt", który przypisuje się Elvisowi. Być może faktycznie należał do niego, ale nie znam żadnych zdjęć, filmów, dokumentów, czy innych materiałów, które świadczyłyby o tym, że to jego własność.

Wystawiany jest w Hard Rock Cafe w Berlinie (Niemcy), w gablocie z pamiątkami po Elvisie. Chociaż wydaje mi się, że wcześniej widziałam go w innym HRC, co jest całkiem możliwe.

W pierwszej chwili pomyślałam sobie, iż może to być pas do kostiumu "White Two Piece Turquoise Concho Accent Suit". Teoretycznie nawet by pasował, ale ma inne turkusy i ich okucia, niż te jakie zastosowano na tym kostiumie. Oczywiście to jeszcze o niczym nie świadczy i nie wyklucza tego pasa jako dedykowanego do "White Two Piece Turquoise Concho Accent Suit". Z drugiej strony nie wydaje mi się, aby tworząc dedykowany pas, nie wykorzystano tych samych elementów wiodących jakie umieszczono na kostiumie, tylko zastosowano zupełnie inne.

Niestety nic więcej o tym pasie nie wiem, a tabliczki na zdjęciach są nieczytelne.

Jeśli chodzi o kostium "White Two Piece Turquoise Concho Accent Suit", Elvis zawsze zakładał do niego białą makramę z turkusami. Tak przynajmniej wynika z materiałów zdjęciowych jakie znamy.

Nie chce tu mącić i podważać autentyczności eksponatu, ale moim zdaniem to nie jest pas Elvisa, w każdym razie nie sceniczny. Uważam tak przede wszystkim z powodu sposobu mocowania łańcuchów, nie znam żadnego innego pasa Elvisa, w którym w ten sposób zamontowano by łańcuchy. Oczywiście to też niczego nie przesądza, zawsze mógł być jakiś wyjątek.

Przyjęta nazwa:  "White Leather Turquoise Concho Belt"

Pas "White Leather Turquoise Concho Belt" na ekspozycji w Hard Rock Cafe w Berlinie (Niemcy), rzekomo Elvisa

Elvis w jumpsuicie "White Two Piece Turquoise Concho Suit" i pasie "White Turquoise Concho Macrame Belt" w wersji drugiej (pierwszą nosił tylko do "White Turquoise Concho Suit" - jednoczęściowego)



#22 Belt

Gdzie jest oryginalny pas "Blue Swirl Mirror Belt", nie wiem. W swoich poszukiwaniach materiałów o garderobie scenicznej Elvisa, jakoś nigdy nie trafiłam na żadną wzmiankę o nim. Dlatego zaskoczeniem była dla mnie aukcja Juliena, która odbyła się 25 października 2019 roku. Pojawił się na niej pas "Blue Swirl Second Mirror Belt", który łudząco przypomina znany nam ze sceny "Blue Swirl Mirror Belt", noszony przez Elvisa wyłącznie do "Blue Swirl Suit" [dane aukcji: ICONS AND IDOLS: ROCK 'N' ROLL(#3239) 10/25/2019; LOT 428 OF 699: ELVIS PRESLEY STAGE WORN MIRROR BELT; Lot closed - Winning bid:$12,500 (10 bids); ESTIMATE:  $2,000 - $4,000; 10/25/2019 10:00 AM EDT CLOSED!; Lot closed - Winning bid:$12,500 (10 bids)].

Przedmiot aukcyjny, pas "Blue Swirl Second Mirror Belt" ma też stronę na portalu Liveauctioneers, który obsługuje internetowych klientów aukcji Juliena [dane aukcji: ELVIS PRESLEY STAGE WORN MIRROR BELT; Lot 0428; Estimate $2,000 - $4,000; Oct 26, 2019; COMPETING BID $10,000.00, COMPETING BID $9,000.00, COMPETING BID $8,000.00; 10 bids].

Z opisu* przedmiotu aukcyjnego dowiadujemy się o jego kolejnych właścicielach. Agentka rezerwacji z Nashville, Carrie Moore, w swoim LOA podaje, że pas z efektem lustrzanym został podarowany przez Elvisa Presleya Jerry'emu Reedowi i jego żonie Priscilli w Nashville około 1970 roku.

* Notabene opis jest błędny. Osobie, która go tworzyła pokręciły się fakty z wszystkich LOA. Dlatego ja, pisząc ten materiał, oparłam się na załączonych listach LOA, a nie na opisie przedmiotu ze stron aukcji.

Jerry Reed stwierdza, że pas był noszony przez Presleya i zaprezentowany przez niego jemu i jego żonie, a następnie im sprezentowany.

Priscilla Reed (żona Jerry'ego Reeda) sprzedała ten pas Jeanowi Ensingerowi, który w 1977 roku sprzedał go Stephenowi M. Shuttsowi i Lindzie Jones (DBA Baby Let's Play House). Z ich LOA możemy wyczytać, że pas został skrócony, aby Priscilla Reed mogła go nosić.

* DBA Baby Let's Play House - nie mogę ustalić co to znaczy i w jakim sensie zostało tu użyte. Wygląda jakby chodziło o jakąś firmę, muzeum, czy coś takiego, co nazwali tytułem jednej z piosenek Elvisa o tym tytule "Baby Let's Play House". Nie wiem też, co znaczy skrót raz pisany "D.B.A." innym razem "DBA", który jest podawany przy ich nazwiskach w dwóch LOA.

Ostatnim LOA jest list od Jimmy'ego Velveta z Muzeum Elvisa Presleya, w którym stwierdza, że jest to noszony przez Elvisa pas sceniczny, podarowany Jerry'emu i jego żonie Priscilli w RCA Studio B w Nashville. Nie wiem dlaczego Jimmy Velvet wystawił ten LOA, bo raczej nie wystawiał tego pasa w swoim muzeum. Być może jako ekspert od pamiątek po Presleyu.

Zatem czy "Blue Swirl Second Mirror Belt" z aukcji jest pasem "Blue Swirl Mirror Belt" jaki znamy z występów Elvisa na scenie?

Jeśli porównamy zdjęcia obu pasów, wydaje się, że może nim być, mimo widocznych różnic - brak łańcuchów, inna klamra, mniej luster w obwodzie. Teoretycznie te różnice da się wyjaśnić - pas został skrócony żeby Priscilla Reed mogła go nosić (o czym mówi jeden LOA), łańcuchy zdjęła, a pierwotna klamra się uszkodziła i została wymieniona na nową.

Jednak jest też jedna znacząca różnica. Jak widzimy na zdjęciu porównującym oba pasy, ten od małżeństwa Reed, lustrzane prostokąty ma osadzone na srebrnej skórze, podczas gdy pas Elvisa miał na niebieskiej, w odcieniu kostiumu "Blue Swirl Suit", do którego powstał.

Ponadto, w latach 70. w RCA Studio B w Nashville, Elvis miał tylko kilka sesji:
- 31 marca 1970 roku,
- 4-8 czerwca 1970 roku,
- 22 września 1970 roku,
- 15 marca 1971 roku,
- 15-21 maja 1971 roku,
- 8-10 czerwca 1971 roku.

Tymczasem w jumpsuicie "Blue Swirl Suit" i pasie "Blue Swirl Mirror Belt" Elvis wystąpił 12 czerwca 1972 roku, o godzinie 20:30, w Memorial Coliseum, w Fort Wayne (IN), czyli cały rok po swojej ostatniej w życiu sesji w RCA Studio B w Nashville.

Zatem w kontekście informacji, jakoby Elvis podarował pas Jerry'emu Reedowi podczas jednej z sesji nagraniowych w Nashville około 1970 roku, "Blue Swirl Second Mirror Belt" nie może być pasem "Blue Swirl Mirror Belt" jaki znamy ze sceny.

W związku z powyższym możliwe są dwa scenariusze. Pierwszy, że nie podczas sesji nagraniowych w RCA Studio B w Nashville Elvis przekazał ten pas Jerry'emu Reedowi, tylko w innych okolicznościach. Pamięć jest ulotna, zwłaszcza po prawie trzydziestu latach od zdarzenia, a że Reed (gitarzysta sesyjny) spotykał się z Elvisem głównie w tamtym miejscu, o błędne skojarzenie nietrudno.

Drugi scenariusz - przed znanym nam ze sceny "Blue Swirl Mirror Belt", Elvis miał wcześniej prawie identyczny pas i to właśnie ten, który pojawił się na aukcji. A jeśli tak, to pytanie czy nosił go na scenie i do jakiego kostiumu?

Jest jeszcze trzeci scenariusz, że pas ten nie należał do Elvisa, a cała ta historia, to jedno wielkie kłamstwo.

Choć listy LOA pochodzą z różnych okresów pomiędzy listopadem 1996 roku a grudniem 1999 roku i w zasadzie zgodnie potwierdzają tą samą historię pasa, to budzą wątpliwość, ponieważ legalizują historię, która nie mogła się wydarzyć w czasie i miejscu, o których jest w nich mowa. Ponadto nie ma zdjęć Elvisa w tym dokładnie pasie, ani ze sceny, ani prywatnych.

Przyjęta nazwa:  "Blue Swirl Second Mirror Belt"

Pas "Blue Swirl Second Mirror Belt", jak wystawiono na aukcji Juliena zatytułowanej "ICONS AND IDOLS: ROCK 'N' ROLL (#3239) 10/25/2019", która odbyła się 25 października 2019 roku

Porównanie pasa "Blue Swirl Mirror Belt" znanego ze zdjęć Elvisa na scenie, z pasem "Blue Swirl Second Mirror Belt", jaki pojawił się na aukcji ICONS AND IDOLS: ROCK 'N' ROLL (#3239) 10/25/2019

Listy LOA od różnych osób powiązanych z pasem "Blue Swirl Second Mirror Belt" dołączone do aukcji. Kolejno: LOA od Carie Moore (agentki Jerry'ego Reeda), LOA od Jeana Ensingera (który nabył pas od Priscilli Reed), LOA od Stephena M. Shuttsa i Lindy Jones z DBA Baby Let's Play House (którzy zakupili pas od Jeana Ensingera), LOA od Elvis Presley Museum Jimma Velveta

Ex Post

Ostatnie ustalenia (8 grudnia 2021 roku):

Wiedziałam, że coś jest nie tak. Znalazłam ten pas (zdjęcie poniżej). Nie wiem czy w ogóle kiedykolwiek należał do Elvisa, nie ma na to dowodów. Niemniej został pokazany na wystawie "Fingerprints Of Elvis", z jaką w 2003 roku do Liverpoolu (Wielka Brytania) przyjechał David Stanley (syn Davady Stanley, drugiej żony Vernona i przybrany brat Elvisa).

Jest identyczny jak ten oferowany na aukcji przez Reedów - ma taką samą klamrę, ilość lustrzanych płytek i nie posiada łańcuchów. Nie dostali go od Elvisa, kupili go wiele lat później (po 2003 roku) właśnie od Davida Stanleya. A jeśli tak, to kłamali z pełną premedytacją, tak jak autorzy wszystkich LOA.

Zdjęcie z wystawy "Fingerprints Of Elvis", zorganizowanej przez Davida Stanleya (jednego z trzech przybranych braci Elvisa) w Liverpoolu (Wielka Brytania), w 2003 roku - trefny pas w gablotce u dołu



#23 Belt

Trafiłam na jedną z tych starszych list jumpsuitów, całkiem ciekawą i dość rzetelną. Podano w niej, że Elvis do jumpsuitu "White Arabian King of Spades Suit" miał również drugi pas "White Arabian King of Spades Second Belt"!

Niestety, nie wiem jak wyglądał. Nie trafiłam na jego opis, ani zdjęcie pasa innego niż ten jaki znamy ze sceny, który byłby opisany jako "White Arabian King of Spades Second Belt".

Jeśli pas taki był rzeczywiście, to by znaczyło, że kostium "White Arabian King of Spades Suit" miał jednak dubla.

Niemniej tak się zastanawiam, szukając dziury w całym ... Być może autor listy, mówiąc o drugim pasie, myślał o pasie do kostiumu "White Arabian Second Suit", który często nazywany jest błędnie też "White Arabian King of Spades Suit", zamiast "White Arabian King of Spades Embroidered Suit". Ale to niemożliwe, pas musiałby powstać rok wcześniej.

Przyjęta nazwa: "White Arabian King of Spades Second Belt"



#24 Belt

Trafiłam na jedną z tych starszych list jumpsuitów, całkiem ciekawą i dość rzetelną. Podano w niej, że kiedyś Elvis wystąpił w jumpsuicie "White Turquoise Phoenix Suit" i w jakimś nieznanym nam pasie. Niestety to lista, więc nie ma jego zdjęcia ani opisu wyglądu. Nie podano nawet jego koloru, który przy niektórych pasach autor podawał.

W związku z tym nawet nie wiem jak go nazwać. Przyjmę nazwę od kostiumu, choć to pas raczej dedykowany do zupełnie innego.

Przyjęta nazwa: "White Turquoise Phoenix Unknow Belt"



#25 Belt

Na jednym zdjęciu z sierpnia 1969 roku, Elvis jest w "Black [color?] Herringbone Suit", czyli w wersji z fałdami w nogawkach spodni. Niestety nie widać ich kolorów. Przynajmniej jedno ze źródeł podało, że był to "Black Green Herringbone Suit", inne "Black Blue Herringbone Suit". Nie rozstrzygniemy.

To jedyne zdjęcie Elvisa w "Black Herringbone", na którym ma jakąś czarną makramę zamiast pasa "Black Herringbone Karate Belt". Widać to po frędzlach, które są widoczne już na wysokości bioder, zatem nie może to być długi pas "Black Herringbone Karate Belt" z niepozornymi pojedynczymi frędzlami na końcach.

Przyjęta nazwa: "Black Full Macrame Belt"

Elvis na scenie w jumpsuicie "Black Green Herringbone Suit" (lub "Black Blue Herringbone Suit"), w sierpniu 1969 roku, w International Hotel w Las Vegas (NV) i jakiejś całkowicie czarnej makramie



#26 Belt

Txt

Przyjęta nazwa: ""



#27 Belt

Txt

Przyjęta nazwa: ""








*
*  *
*  *  *

P. S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie ukaże się w większym formacie.



*******
***
*
Strona ta będzie uzupełniana na bieżąco
(zawsze, ilekroć znajdę materiały o kolejnym nieznanym lub niezidentyfikowanym pasie)
*
***
*******