♥ Kobiety - Lolita Fonza

Temat "orientalnych" przyjaciółek Elvisa (nie będących rasy białej), ciągle jest swoistym tabu, przez wszystkich przemilczywanym, nie wyłączając z tego grona Memphis Mafii. Jeśli już pojawia się jakaś, przekaz jest bardzo wyważony i oszczędny, aby nie powiedzieć zbyt dużo, zwłaszcza w kontekście relacji męsko-damskich, jakie mogłyby Elvisa z nią łączyć.

Właśnie dlatego długo tkwiłam w przekonaniu, że w relacjach z kobietami, Elvis kurczowo "trzymał się" rasy białej. Acz poniekąd tak było. To wydawało mi się trochę nie w jego stylu, a jednocześnie nieco sprzeczne z upodobaniami panów, których w większości ciągnie fizycznie do kobiet urodą odmiennych etnicznie.

Dla Elvisa nie istniały podziały rasowe, chociaż za życia był mocno piętnowany za swoje przyjaźnie i relacje zawodowe z Czarnymi. Kiedy Tom Parker bukował mu występy, czasami słyszał "Elvis - tak, ale Sweet Inspirations (składająca się z czarnych wokalistek) - nie". Już gdzieś na blogu opisywałam historię z Houston Astrodome, kiedy to główny decydent obiektu (rasista) nie chciał wyrazić zgody na dziewczyny ze Sweet Inspirations, ale w końcu ustąpił pod naciskami innych. Elvis, żądny zemsty, wsadził do auta jego córkę i kazał jej obwozić Sweet Inspirations po stadionie. Ponoć gość prawie zszedł na zawał, tak był wściekły i czuł się upokorzony. Rzecz jasna, co innego sprawy zawodowe, a co innego relacje intymne.

A bliżej, Elvis miał jakieś inklinacje w stronę Myrny Smith ze Sweet Inspirations. Kiedyś spontanicznie (pochopnie, nie przemyślając tego) zaprosił ją do tańca w pomieszczeniu gdzie było sporo ludzi. Myrna mówi, że przez cały taniec czuła jego spięcie. Innym razem poprosił ją o randkę, ale odmówiła, choć jak powiedziała, jej kobieca część nie posiadała się ze szczęścia, bo one wszystkie się w nim podkochiwały (dziewczyny ze Sweet Inspirations). Wyjaśniła mu też powód odmowy, argumentując, że jest jej szefem i chciałaby pozostać z nim w dobrych stosunkach zawodowych, tymczasem wejście na inny poziom relacji, mogłoby to zepsuć. Elvis zrozumiał.

Jeszcze przed umizgami do Myrny Smith i Lolity Fonza, Elvis smalił cholewki do czarnoskórej Darlene Love, która z zespołem The Blossoms występowała jako support dla Elvisa w "Comeback Special '68" i w filmie "Change of Habit" (ostatnim fabularnym Elvisa). Była chemia z obu stron. Jednak kiedy Elvis w przypływie szczerości zwierzył się jej: "Cóż, od jakiegoś czasu chodzi mi to po głowie. Wiesz, nigdy nie byłem w związku z czarną kobietą", czar prysł. Darlene Love odebrała to, że Elvis wcale nie jest nią zainteresowany, a jedynie chce zobaczyć jak to jest kochać się z czarną kobietą. To skutecznie zgasiło płonący w niej żar.

Lolita Fonza, to jedyna czarna kobieta (albo Mulatka) o jakiej wiem. Były także dwie Azjatki - Tura Satana, o której już pisałam ("♥ Kobiety - Tura Satana"), drugiej nazwiska nie pamiętam i Oceanianka* (dokładnie Hawajka), Kanai Seanoa, niby tylko przyjaciółka spirytualna. Aczkolwiek dodam, Elvis nie miał w zwyczaju zapraszać na tygodnie wspólnego zamieszkiwania z nim w Graceland młodych kobiet, z którymi nie miały łączyć go relacje intymne. Jedyny wyjątek to nieletnie kobiety, z którymi wiązał swoją przyszłość, jak na przykład Sandy Ferra, czy Jackie Rowland, których rodzicom złożył taką ofertę (nie skorzystali, więc żadna z nich nie zamieszkała u niego).

* Hawaje to jedyny stan amerykański, który nie przynależy do kontynentu Ameryki Północnej, tylko do Oceanii. Geograficznie są częścią Polinezji, czyli przynależą do Oceanii. W związku z tym mieszkanka Hawajów geograficznie to Polinezyjka lub Oceanianka. Natomiast politycznie (ze względu na przynależność do danego kraju), jest Amerykanką, gdyż Hawaje od 1959 roku są kolejnym stanem Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA). Niektórzy (w tym AI) idą w ogóle na skróty - ponieważ pełna nazwa kontynentu to "Australia i Oceania", to mieszkanki Oceanii nazywają Australijkami.

Elvis poznał Lolitę Fonzę w 1969 roku w Las Vegas. Było to po jakimś koncercie, czy jej, czy jego, nie wiem. Kiedy Elvis występował w International Hotel w Las Vegas, w Sezonie 1 (od 31 lipca do 28 sierpnia 1969 roku), ona także występowała w Las Vegas (była piosenkarką). Jednak gdzie dokładnie, nigdzie nie podano. Informacje o tym, że poznali się na backstage po koncercie jednego z nich, są tak enigmatycznie, że nie sposób ustalić, czy to ona przyszła najpierw na jego koncert, czy on na jej. Acz jedno sformułowanie jakby bardziej wskazywało na jej występ, po którym Elvis udał się za kulisy żeby ją poznać. W każdym razie, kiedy już się poznali i zaiskrzyło, Elvis starał się nie opuszczać żadnego jej występu, a po, szedł do jej garderoby, gdzie spędzali ze sobą dużo czasu sam na sam. Jak podano w artykule prasowym ("Des Moines Register", z 18 sierpnia 1977 roku), w jednym magazynie dla fanów z tamtego okresu (nie podano jego tytułu), napisano:

"Lolita śpiewała z zespołem Soul Patrol w Las Vegas w stanie Nevada, kiedy wpadła w oko Presleyowi. Według relacji z magazynu dla fanów z tamtego czasu: „Elvis był przy każdym koncercie i tuż przed końcem spieszył się, żeby z nią porozmawiać”".

Trzy lata temu, na jednym z for, kiedy fan Elvisa szukający informacji o niej, zorientował się, że jedna z wypowiadających się osób przypuszczalnie jest z rodziny Lolity Fonzy, postanowił się upewnić. Gdy okazało się, że to jeden z jej siostrzeńców, zapytał go o nią i Elvisa:

"@XXXX
6 miesięcy temu
Tak, on jest zdecydowanie spokrewniony z Lolitą, ona jest naszą ciotką.

@YYYY
Dzięki za info!
Czy możesz coś powiedzieć o Lolicie? Czy ona i Elvis byli parą, czy tylko przyjaciółmi?

@XXXX
6 miesięcy temu
Mieli coś wspólnego, ale nie wiem, czy nazwałbym to randkowaniem".

Jak widzimy, odpowiedź była dość neutralna, by nie powiedzieć lakoniczna, więc albo nie miał wiedzy o relacjach swojej ciotki z mężczyznami, albo chciał uniknąć dalszych pytań na ten temat.

Ponieważ autor tej informacji, anonimizował nicki, zrobiłam to samo. Zadający pytanie, to "YYYY", a siostrzeniec Lolity Fonzy, to "XXXX". W dalszej części jest screen z tej wymiany zdań do obejrzenia.

Niemniej ówczesne gazety przedstawiały to nieco inaczej i nie chodzi o te wszystkie magazyny filmowo-muzyczne, w których prawie nie ma żadnej prawdziwej historii, a na bazie publikowanych zdjęć, można uczyć adeptów tajników tworzenia fotomontażu (liczne przykłady w poście "♥ Kobiety - CHER"), tylko o zwyczajne gazety.

Jeśli od lat 70. do dziś (po pół wieku), za sprawą fanów Elvisa, przetrwało kilka fragmentów artykułów, które o nich piszą, to w latach 70. (zwłaszcza na początku, gdy się spotykali) musiało być ich pełno.

Podkreślano, iż Elvis spędził kilka tygodni w Las Vegas bez* Priscilli, spotykając się z Lolitą Fonzą i dotąd "nigdy nie było tak wielu plotek, że Elvis rzeczywiście rozważa rozwód". Jeszcze w marcu 1970 roku, dalej zastanawiano się, czy Elvis rozwiedzie się dla niej z Priscillą.

* To odniesienie do Sezonu 2 (od 26 stycznia do 24 lutego 1970 roku) w International Hotel, w Las Vegas, kiedy Priscilla mu nie towarzyszyła.

O Elvisie i Lolicie Fonzie pisano nawet dwa dni po jego śmierci, dokładnie w dniu jego pogrzebu, 18 sierpnia 1977 roku, przytaczając wypowiedź Blossom Fonzy, jej matki, w której potwierdzała relację swojej córki z Elvisem na przełomie lat 60. i 70.

Na jednym z for zastanawiano się kogo by tu zapytać o Lolitę i Elvisa. Padła sugestia, że Billy Smith się jeszcze udziela na YouTube, lecz suma summarum nikt się na to nie zdecydował, bo jak uznano:

"Nie wiem, ale wątpię, żeby jego rodzina wiedziała o niej cokolwiek, mam rasistowskie wibracje".

"Nie wydają mi się rasistami, ale rozumiem, jak ktoś mógłby tak myśleć, biorąc pod uwagę, że są białymi, południowymi i starszymi obywatelami. Jego rodzina powiedziała, że przestała oglądać NFL z powodu rasizmu".

Po prostu uznano, że z powodu koloru skóry Lolity Fonzy, nawet jeśli ktoś z rodziny Elvisa, będzie coś wiedział, to i tak nie powie lub nawet nie będzie chciał rozmawiać. Ktoś zauważył:

"Zastanawia mnie tylko fakt, że żaden z przyjaciół ani rodziny Elvisa nie rozmawiał o Lolicie, mimo że w prasie spekulowano, że zostawi dla niej Priscillę".

Bo to był i ciągle jest temat tabu. Prawdopodobnie gdyby nie to zdjęcie z Las Vegas i gromadzenie przez fanów informacji o Elvisie, zapewne dawno temu zniknęłaby z naszej świadomości i z jego biografii, co pewnie spotkało już wiele innych osób z nim związanych.

Kiedy poznała Elvisa była wokalistką zespołu "The Soul Patrol". Później, w latach 1972-1976., "The Platters". Tymczasem dziś członkowie "The Platters" się do niej nie przyznają. Jej nazwisko zostało też usunięte z artykułu o zespole na Wikipedii. Jedna z osób (o nicku Alaattin Cicek) zapytała o nią "The Platters" na ich Facebooku i oto jaką dostała odpowiedź:

"Alaattin Cicek
Czy ktoś może potwierdzić, czy Lolita Fonza była członkiem The Platters, czy jest na okładkach jakichś płyt? Nie ma o niej wzmianki na stronie Wikipedii.

The Platters
Alaattin Cicek, z przykrością informuję, że ta osoba, Lolita Fonza, NIGDY nie była członkinią naszej oficjalnej grupy wokalnej The Platters".

"Ta osoba"(?), "NIGDY"(?) - czuć powiew nienawiści, ewidentnie jakaś uraza.

Musiało dojść do jakiegoś konfliktu między Lolitą Fonzą a "The Platters", albo między zespołem i jej spadkobiercami. W zdjęciach znajdziecie screen z FB, tabelę ze składem zespołu od 1954 do 2004 roku, gdzie jest wykazywana oraz zdjęcie Willie Lewisa, innego członka zespołu, który wymienił ją w jednym z wywiadów, a także pokazuje zdjęcie zespołu razem z nią, jako wokalistką.

Nie została uwzględniona w książce "Baby, Let’s Play House. ELVIS PRESLEY and the WOMEN WHO LOVED HIM", Alanny Nash.

Nieco więcej informacji o niej i Elvisie w opisach pod zdjęciami.

BIO

Jej pełne (ustalone) personalia to ---> Lolita H. (Fonza) [McAlister]:

— Lolita ― imię pierwsze;
— H. ― imię drugie;
— Fonza ― nazwisko panieńskie;
— McAlister ― nazwisko mężu (być może pierwszym i jedynym);

Niestety, nigdzie nie ma jej życiorysu. W ogóle nie ma żadnych informacji, a gdyby nie fani Elvisa, nie byłoby nawet tych kilku strzępków, które są.

Jej personalia poznaliśmy z wpisu na nagrobku. Jest na nim też napis "“Star” of the Platter", dzięki czemu mamy pewność, że to jej grób, a nie jakiejś innej Lolity Fonzy.

Z treści artykułów dowiadujemy się, że mieszkała w Des Moines, w stanie Iowa (w każdym razie przez ileś lat). Była wokalistką zespołu "The Soul Patrol" i "The Platters". Przez jakiś czas koncertowała i mieszkała w Tel Awiwie w Izraelu. Jej matką była Blossom Fonza. Miała rodzeństwo, przynajmniej jedną siostrę. Ma siostrzeńców.

Była 12 lat młodsza od Elvisa.

Urodziła się 30 listopada 1947 roku, zmarła 8 września 2014 roku. Została pochowana na Glendale Cemetery w Des Moines.

Elvis Presley i Lolita Fonza w Las Vegas w 1969 roku, to wtedy tam się poznali i nawiązali bliższą relację

Elvis i Lolita Fonza na łamach prasy - co to za gazeta i z jakiego dnia, nie opisano, prawdopodobnie z lat 70. Tu mamy nieco inne ujęcie niż jest na kolorowym zdjęciu, choć na pierwszy rzut oka wyglądają tak samo. A poniżej streszczenie od AI

TŁUMACZENIE:

Iowańka* z Elvisem w Vegas

Lolita Fonza, 19 lat, śpiewała w Las Vegas pod koniec lat sześćdziesiątych, kiedy Elvis Presley (tekst nieczytelny). Poznali się i zaczęli się spotykać. Fonza jest córką Blossom Fonza, z Twelfth St. 1800, która mówi, że jej córka teraz śpiewa w Tel Awiwie, Izrael.

* Iowańka, mieszkanka stanu Iowa. Lolita Fonza mieszkała w Des Moines, w stanie Iowa.

Jeśli chodzi o datowanie gazety, to albo jest z zakresu lat 1970-1971 albo po 1976 roku, bo w latach 1972-1976 występowała z The Platters. Przed 1972 rokiem występowała z zespołem "The Soul Patrol".

Artykuł, w którym sugeruje się, że relacja Lolity Fonzy z Elvisem może być przyczynkiem do jego rozwodu z Priscillą. Oczywiście nie podano tytułu gazety, ani dnia publikacji. Tu też mamy nieco inne ujęcie niż jest na kolorowym zdjęciu, choć na pierwszy rzut oka wyglądają tak samo. A poniżej streszczenie od AI

TŁUMACZENIE:

CZY TO Z TEGO POWODU ZNOWU POWSTAŁY PLOTKI O ROZWODZIE?

Co naprawdę działo się z Elvisem w Las Vegas, gdy Priscilli nie było w pobliżu!

Czy Elvis Presley chce „wyjść” z małżeństwa? Chociaż wcześniej mówiono, że nie wszystko układa się dobrze między Elvisem a jego śliczną, młodą żoną. Priscilla, nigdy nie było tak wielu plotek, że Elvis rzeczywiście rozważa rozwód. Jego wizyta w Las Vegas bez Priscilli, która trwała kilka tygodni, została przez wielu zinterpretowana jako wskazówka, że przybył tam w celu osiedlenia się, aby móc podjąć decyzję o rozwodzie w Nevadzie. Początkowo wizyta wydawała się być swobodną rozrywką. Wkrótce potem, po tym, jak doszło do tego zdarzenia, The Platters stało się „Dish”.

Lolita Fonza, tradycyjna wokalistka zespołu rockowego The Soul Patrol, odbiera szczere gratulacje od Elvisa w swojej garderobie w Las Vegas. Zespół Soul Patrol wystąpił jako The Platters Band.

Fragment jakiegoś wywiadu, ale nie wiadomo z kim - gazeta "Clarion Ledger", w Jackson (MS),
z 15 marca 1970 roku (strona 85)

Stwierdzenie, że Lolita i Elvis byli "starymi kumplami z Las Vegas", wielu rozbawiło, co ktoś na forum skomentował:

"Nie mogę sobie wyobrazić, że Elvis jest "kumplem" z jakąkolwiek kobietą".

A jednak były takie kobiety w jego życiu, z którymi tylko się przyjaźnił, nawet długimi latami. Chociaż w przypadku Lolity Fonzy, nie miejmy złudzeń, nie o samą przyjaźń tu chodziło.

Fragment artykułu, w którym mowa o Elvisie i Lolicie Fonza - gazeta "Des Moines Register",
z 18 sierpnia 1977 roku (strona 5)

TŁUMACZENIE:

"Według matki Lolity Fonzy, Blossom Fonzy, mieszkającej przy Twelfth St. 1800, obiektem zainteresowania Presleya w 1969 roku stała się 29-letnia teraz mieszkanka Des Moines, obecnie piosenkarka mieszkająca w Izraelu.

Lolita śpiewała z zespołem Soul Patrol w Las Vegas w stanie Nevada, kiedy wpadła w oko Presleyowi. Według relacji z magazynu dla fanów z tamtego czasu: „Elvis był przy każdym koncercie i tuż przed końcem spieszył się, żeby z nią porozmawiać”".

Z kiedy, to akurat możemy sobie wyliczyć. Jeśli w 1969 roku, kiedy zaczęła się spotykać z Elvisem miała 22 lata (bo urodziła się w 1947 roku, choć nie wiedząc czemu wszędzie podaje się 19 lat), to 29 lat ukończyła 30 listopada 1976 roku, czyli w chwili wydania gazety, w sierpniu w 1977 roku, nadal miała 29 lat, aż do 30 października 1977 roku, kiedy miała ukończyć 30 rok życia.

Screen z wymiany zdań między jednym z członków forum a siostrzeńcem Lolity Fonzy, którego zapytano o relacje między nią a Elvisem - po lewej po angielsku, po prawej po polsku

Lolita Fonza i "The Platters". Na pierwszym zdjęciu Willie Lewis, członek zespołu The "Platters", który trzyma zdjęcie zespołu z Lolitą Fonzą. Potem tabela ze składem zespołu w poszczególnych latach, od 1954 do 2004 roku. Na końcu scan z Facebooka, na którym zespół kłamliwie zaprzecza, że Lolita Fonza była kiedykolwiek członkiem grupy

Nagrobek Lolita H. Fonza McAlister, na którym widzimy też napis "“Star” of the Platter"

Na nagrobku pisze, że była gwiazdą zespołu "Platter", bez "s" na końcu. I mam z tym kłopot, ponieważ w materiałach raz pisze się "The Platter", a raz "The Platters".

P. S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie będzie można zobaczyć w większym rozmiarze.

♥ Kobiety - Lyda Fairbanks

Nie spotkałam jej na żadnej z list kobiet Elvisa. Nie przypominam też sobie bym kiedykolwiek trafiła na jej nazwisko w związku z Elvisem. Dlatego zaskoczeniem dla mnie był artykuł "Parade of “Elvis Girls” in the ’50s Boosted Presley’s Sex Appeal", na blogu Elvis History Blog*. Wbrew szumnemu tytułowi, autor wspomina tylko osiem kobiet Elvisa z lat 50., a jedną z nich jest Lyda Fairbanks.

* Nie oceniam tego bloga zbyt dobrze. Większość postów pisana jest po łebkach, a podawane informacje zwykle są mocno niepełne i raczej nieweryfikowane, sądząc po błędach i powierzchowności. Poza tym autor robi coś, czego ja nie cierpię w materiałach historycznych - swoje opinie, wnioski i przemyślenia przedstawia tak, jakby to były sprawdzone fakty.

Jak się mogę tylko domyślać, autor wybrał jej nazwisko wyłącznie dlatego, że była jedyną dziedziczką fortuny jakiegoś potentata stalowego lat 50. lub naukowca. Lecz kto nim był personalnie, nigdzie nie pada.

Autor powołał się na felieton z 15 listopada 1956 roku, Dorothy Kilgallen (felietonistki z Nowego Jorku, zajmującej się plotkami ze świata rozrywki), w którym ujawniła, że Lyda Fairbanks "była ostatnim „Big Crush” [Wielkim Zauroczeniem] Elvisa":

"„Posągowa blond dziedziczka stalowych milionów” podobno spotkała [Elvisa] Presleya w Plantation Club w Nashville w październiku tego roku [1956]. „Jego pościg rozpoczął się tam” – pisze Kilgallen – „i był kontynuowany, kiedy niedawno przybył do Nowego Jorku”. Lyda chłodno zareagowała na jego szalone, gorączkowe prośby o randki, ponieważ uważa, że jest „o wiele za młody”. Elvis miał wtedy 21 lat. Lyda Fairbanks miała 25 lat".

Poznali się w 1956 roku, kiedy pewnego dnia oboje znaleźli się w Plantation Club w Nashville, a Elvis rzekomo totalnie oszalał na jej punkcie. Jak donosiła plotkarska prasa:

"... inna "Big Crush" [Wielkie Zauroczenie], to Lyda Fairbanks, posągowa blondynka o szczupłej sylwetce, która w zeszłym miesiącu próbowała śpiewać i poznała Elvisa...".

"Romantyczne zainteresowanie Elvisa Presleya posągową blond spadkobierczynią Lydą Fairbanks, pomimo jej początkowej niechęci".

"Elvis Presley jest zauroczony dziedziczką Lydą Fairbanks, mimo że ta niechętnie spotyka się z nim ze względu na jego wiek".

"Ciche dążenie Elvisa Presleya do posągowej blond dziedziczki Lydy Fairbanks w Nowym Jorku, po ich spotkaniu w Nashville".

"Elvis Presley umawiał się z dziedziczką Lydą Fairbanks, spotykając się z nią w Nashville i Nowym Jorku".

Z prasy dowiadujemy się, że zabiegał o jej względy w czasie, kiedy był związany z Natalią Wood. Dlatego w amerykańskiej i kanadyjskiej prasie pisano:

"Elvis Presley, jeżdżący na motocyklu i trzymający za rękę Natalie Wood, milczał na temat swojej drugiej wielkiej miłości. To Lyda Fairbanks, posągowa blond dziedziczka fortuny, która w zeszłym miesiącu spróbowała kariery wokalnej i poznała Elvisa w Plantation Club w...".

[»The Washington Observer« USA, 15 listopada 1956 roku]
[»Daytona Beach Morning Journal« USA, 15 listopada 1956 roku]

"Elvis Presley, jeżdżący na motocyklu i trzymający się za ręce z Natalie Wood, milczał na temat swojej drugiej wielkiej miłości. To Lyda Fairbanks. Potężna, blondwłosa dziedziczka fortuny Steel M.ions, która w zeszłym miesiącu rozpoczęła karierę wokalną i poznała Elvisa w Plantation Club w...".

[»The Gazette« Kanada, 15 listopada 1956 roku]

"Elvis Presley, jeżdżący na motocyklu i trzymający za rękę Natalie Wood, milczał na temat swojej drugiej wielkiej miłości, Lydy Fairbanks, posągowej blond dziedziczki fortuny, która w zeszłym miesiącu ogłosiła karierę wokalną i poznała Elvisa w Plantation Club w...".

[»St. Petersburg Times« USA, 16 listopada 1956 roku]

To wszystko, co wiemy na temat ich krótkiej relacji. Prawdopodobnie wszystko skończyło się jeszcze w 1956 roku, bo w późniejszych artykułach (od 1957 roku) nie mówi się już o nich jako parze.

To najbardziej zagadkowa, enigmatyczna kobieta spośród tych, z jakimi spotykał się Elvis. Najpierw celebrytka, o której piszą wszyscy, później... kobieta-widmo!

Powiem więcej, wygląda to tak, jakby celowo z internetu wyrugowano wszelkie dane o niej. Albowiem nie jest możliwe, żeby nie było po niej żadnego śladu, skoro w latach 1956-1962 nie schodziła z kolumn plotkarskich amerykańskich i kanadyjskich gazet. Była wielką i jedyną dziedziczką fortuny (milionów dolarów), piosenkarką koncertującą w obu Amerykach i Europie, kobietą, o której względy zabiegały nie tylko największe nazwiska showbiznesu, ale również panowie ze szlacheckich rodów europejskich. Udzielała się charytatywnie, także poza granicami USA, sponsorowała różne inicjatywy, organizacje i biznesy, była celebrytką. I nagle bęc! Cisza. Znika ze szpalt, jak ulotna kamfora.

Nagrała przynajmniej jedną płytę (z jednej zajawki wynikało, że pracowała nad trzecią, więc być może nawet trzy), wspomniano o tym w kilku artykułach, lecz nie da się ustalić jaką (w zajawkach jej tytuł nie pada). Próżno też znaleźć cokolwiek w jej wykonaniu na YouTube.

O Lydzie Fairbanks prawdopodobnie pisano również w innych miejscach globu, przynajmniej w tych krajach, które odwiedzała. Co się zatem stało, na czyje życzenie lub w czyim interesie, stała się nagle persona non grata?

Jest taki portal My Heritage, bardzo rozbudowany. Oprócz drzew genealogicznych, umieszcza artykuły z gazet o osobach, których nazwiska pojawiały się w prasie Stanów Zjednoczonych i Kanady (tylko). Nawet w nim nie znajdziemy jej drzewa genealogicznego, a co za tym idzie także danych personalnych i rodzinnych, tu też wszystko zostało wykasowane. Zapomniano jednak o ... artykułach prasowych, nie wyłączono jej nazwiska z wyszukiwań w tej sekcji. Są tu setki artykułów, w których pisano o Lydzie Fairbanks, ale tylko z lat 1956-1962. Niestety, dostęp do nich jest płatny, a zajawki bardzo oszczędne – półtora-, jednozdaniowe, czasem nawet krótsze – więc niewiele da się z tego wyłowić.

To rodzi pytanie, dlaczego było o niej tak głośno w ciągu tych sześciu lat? Ponieważ w 90% artykułów, nie mówi się o niej inaczej jak o dziedziczce wielomilionowej fortuny, podejrzewam, że właśnie wtedy, w 1956 roku, stała się jedyną spadkobierczynią tejże fortuny i odtąd także zainteresowaniem mediów.

Co się takiego wydarzyło w 1962 roku, że Lyda Fairbanks znika z mediów? Nie do ustalenia. Przez sześć lat pisano niemal o każdym jej ruchu, aż tu nagle przestaje istnieć. Dlaczego zatem Lyda Fairbanks została unicestwiona, wymazana z historii, odesłana w medialny niebyt?

Kim była Lyda Fairbanks? Po kim i co odziedziczyła? Najczęściej jest nazywana "dziedziczką stalowych milionów". Także "dziedziczką fortuny steel m.ions / Steel M.ions" i "dziedziczką Westbury":

"To Lyda Fairbanks, blondwłosa dziedziczka stalowych milionów".
"She's Lyda Fairbanks, statuesque blonde heiress to steel millions".

"Lyda Fairbanks, dziedziczka Westbury".
"Lyda Fairbanks, Westbury heiress".

"To Lyda Fairbanks, posągowa blondwłosa dziedziczka fortuny Steel M.ions".
"She's Lyda Fairbanks, statuesque blonde heiress to steel m.ions".

Nazywanie jej "dziedziczką stalowych milionów" kierunkuje nas do branży metalowej, a konkretnie produkcji stali. Podobnie jak zwrot "steel m.ions". Stal to stop żelaza z węglem, wzbogacony innymi pierwiastkami (na przykład chromem, niklem, molibdenem). Termin "steel m.ions" odnosi się do jonów metali, które tworzą strukturę stali i wpływają na jej właściwości oraz wytrzymałość. Translator zamienił mi "steel m.ions" na "Steel M.ions", co sugeruje nazwę firmy. Być może takowa isniała w latach 50., ale dziś w internecie nie ma po niej śladu. Niezależnie czy spadkodawca Lydy Fairbanks był potentatem produkującym stal, czy naukowcem pracującym nad jej różnymi stopami o pożądanych cechach, odziedziczona przez nią fortuna powstała ze stali.

Sformułowanie "dziedziczka Westbury", w rozumieniu wprost sugeruje odziedziczenie posiadłości lub firmy o tejże nazwie, a w szerszym pojęciu majątku, który w skrócie zwyczajowo określano "Westbury", żeby nie wymieniać jego (prawdopodobnie licznych) elementów składowych. Firmy nie znalazłam, co nie znaczy, że nie istniała.

Jednak poszukiwania doprowadziły mnie do miejscowości Westbury, w hrabstwie Nassau, w stanie New York, w USA oraz do miejscowości Westbury, w hrabstwie Wiltshire, w Wielkiej Brytanii. Od razu powiem, że amerykańskie Westbury, otrzymało swoją nazwę po brytyjskim Westbury - po szczegóły odsyłam do opisu pod mapkami tych miejscowości (pod koniec). Jak można się domyślać spadkodawca Lydy Fairbanks miał tam swoją posiadłość lub większy majątek.

Prześledziłam historie obu Westbury (amerykańskiego i brytyjskiego), w obu pojawiają się dziesiątki nazwisk, lecz "Fairbanks", w żadnej nie występuje. Nie sądzę by pominięto tak znaczącą postać, jaką był milioner z branży stalowej, po którym dziedziczyła. Dlatego zastanawiam się czy jej personalia "Lyda Fairbanks" są rzeczywiste, czy po prostu przyjęła takie, żeby nie posługiwać się prawdziwymi.

Kiedy Lyda Fairbanks stała się dziedziczką milionowej fortuny i nie ograniczały ją finanse, zapragnęła się realizować. Zaczęła od swojej pasji do śpiewu. Szybko się okazało, iż rzeczywiście jest utalentowana w tym kierunku, co poskutkowało podpisaniem pierwszego kontraktu:

"W hotelu Riviera w Las Vegas Lou Walters [agent] podpisał kontrakt z dziedziczką Lydą Fairbanks na karierę wokalną".

[»Richmond Times-Dispatchi«, USA, 26 listopada 1956 roku]
[»Sarasota Herald-Tribune«, USA, 26 listopada 1956 roku]

Potem już poszło. Koncertowała w Stanach, Kanadzie, w Europie (na pewno w Szwajcarii, Hiszpanii, Francji, Wielkiej Brytanii, we Włoszech), a nawet na Kubie, chociaż jeden z koncertów dla kubańskiego przywódcy Castro odwołała. Poniżej kilka zdań, które nawiązują do jej kariery wokalnej:

"L.L. dziedziczka Lyda Fairbanks debiutuje zawodowo w Bostonie, zapewniając sobie niszę w show-biznesie".

[»Daytona Beach« Morning, USA, 21 marca 1957 roku]

"Lyda Fairbanks, dziedziczka Westbury, debiutuje jako profesjonalna piosenkarka w Mayfair w Bostonie".

[»Lakeland Ledger«, USA, 22 marca 1957 roku]
[»The Gazette«, Kanada, 22 marca 1957 roku]

"Lyda Fairbanks, dziedziczka Westbury, debiutuje jako piosenkarka w Bostonie w Mayfair Theatre. Lyda Fairbanks, dziedziczka Westbury, L.I., wydaje się być pewna swojej niszy w show-biznesie. Zachwyciła Boston swoim profesjonalnym śpiewem".

[»Kentucky New Era«, USA, 23 marca 1957 roku]

"Downbeat prezentuje gwiazdorski program rozrywkowy z udziałem Ronniego Bishopa, Lydy Fairbanks i innych wykonawców".

[»The Gazette«, Kanada, 9 maja 1957 roku]

"Monique debiutuje w Le Cupidon kilka tygodni po tym, jak sensacyjna celebrytka Lyda Fairbanks zakończyła swój rewelacyjny występ".

[»The Tonkawa News«, USA, 5 września 1957 roku]

"Piosenkarka Lyda Fairbanks, dziedziczka stalowej fortuny, zadebiutuje w Miami w Cafe de Paris Lou Waltersa".

[»Daily Bulletin«, USA, 6 grudnia 1957 roku]

"Lyda Fairbanks odwołuje występ w klubie nocnym w Ottawie z powodu niechcianego występu".

[»The Washington Observer«, USA, 11 grudnia 1957 roku]

"Lyda Fairbanks rezygnuje z pracy w Cafe de Paris z powodu działań Lou Waltersa i wraca do Nowego Jorku".

[»Junction City Union«, USA, 15 marca 1958 roku]

"Sympatyczna piosenkarka Lyda Fairbanks rezygnuje z pracy w Cafe de Paris z powodu konfliktu z Lou Waltersem".
"Towarzyska piosenkarka Lyda Fairbanks rezygnuje z pracy w Cafe de Paris w Miami Beach po tym, jak jej menedżer zaprosił egzotyczne tancerki do koktajl baru, w którym pracowała...".

"Lyda Fairbanks powraca na scenę muzyczną Gotham City, występując w Living Room od 23 lutego, wykonując utwór „Talk to Me” autorstwa Rudy'ego Vallee".

[»Junction City Union«, USA, 9 lutego 1959 roku]

"W artykule wspomniano o występie Franchota Tone'a i Lydy Fairbanks w Colony w Lakeland".

[»Lakeland Ledger«, USA, 6 lipca 1962 roku]

"Benny Goodman i Gloria DeHaven to jedne z nazwisk show-biznesu, które pojawiły się, by kibicować Lydzie Fairbanks, piosenkarce w Living Room".

"Lyda Fairbanks odwołała wrześniowy występ w klubie nocnym w Hawanie, ponieważ przeraża ją sytuacja z Castro".

Kariera muzyczna, która jej się udała, jak można wnioskować z różnych zajawek, to nie jedyna w jaką celowała. Prawdopodobnie przymierzała się też do aktorskiej, lecz z jakim skutkiem, jednoznacznie trudno powiedzieć:

"20th Century Fox rzuca kocie oczy na zmysłową Lydę Fairbanks, bogatą nowojorską piękność, która pragnie zaistnieć w filmach".

"Steve Cochran i Lyda Fairbanks, dobrze sytuowana dziedziczka fortuny, w Cyrano's, przygotowują serię filmów dla Mata Westa zatytułowaną „Klondike Lou”".

[»St. Petersburg Times«, USA, 9 września 1958 roku]

"Lokalna piosenkarka Lyda Fairbanks udaje się na Zachodnie Wybrzeże, aby zagrać w pilocie Desiego Arnaza".

[»The Milwaukee Sentinel«, USA, 17 kwietnia 1962 roku]

"Piosenkarka Lyda Fairbanks wyjeżdża na wakacje do Los Angeles, gdzie zagra z Desim Arnazem".

[»St. Joseph Gazette«, USA, 24 sierpnia 1962 roku]

Lyda Fairbanks nie tylko realizowała swoje plany wokalne i być może aktorskie. Z różnych wzmianek wynika, że angażowała się też w inne zajęcia i biznesy.

"Ava Gardner i piosenkarka-milionerka Lyda Fairbanks dołączyły do nowego konsorcjum nieruchomości budującego domy w Portoryko".

"Piosenkarka Lyda Fairbanks ukończyła czterotygodniowy kurs języka hiszpańskiego i otworzyła hotel w Portoryko".

"Klub golfowy Altman w Haverstraw planuje charytatywny turniej golfowy z udziałem znanych caddie*, Monique Van Vooren, Lydy Fairbanks i Tiny Louise".

[»Reading Eagle«, USA, 12 czerwca 1958 roku]

"Klub golfowy Altman w Haverstraw planuje charytatywny turniej golfowy w przyszłym miesiącu, w którym Monique Van Vooren, Lyda Fairbanks i Tina Louise będą pełniły rolę caddie*".

* Cadie - nosiciel kijów golfowych.

"Lyda Fairbanks omawia budżetowanie dla gospodyń domowych, stwierdzając, że kredyt to jedyny sposób, w jaki mogą sobie poradzić".

[»Salt Lake Tribune«, USA, 17 października 1962 roku]

Z zapisków prasowych dowiadujemy się też o jej kondycji fizycznej i stanie zdrowia, a nawet przebytych operacjach plastycznych i ich powodach:

"Lyda Fairbanks wraca do zdrowia po zapaleniu płuc dzięki pomocy swojego bogatego kanadyjskiego narzeczonego, Jamesa Brocka Hewitta".

[»St. Petersburg Times«, USA, 6 października 1959 roku]

"Piosenkarka Lyda Fairbanks wraca do zdrowia po poważnym ataku zapalenia płuc".
"Piosenkarka Lyda Fairbanks wraca do zdrowia po zapaleniu płuc, dopingowana przez bogatego kanadyjskiego ukochanego, Jamesa Brocka Hewitta".

"Piosenkarka Lyda Fairbanks trafia do szpitala – nie złamała dysku ma wypadnięty dysk".

"Szpital św. Franciszka w Miami Beach przyjmuje piosenkarkę Lydę Fairbanks i komika Eddiego Schaffera jako pacjentów biznesowych".
"Piosenkarka Lyda Fairbanks i komik Eddie Schaffer trafiają do szpitala w Miami Beach z powodu dyskopatii i problemów z sercem".

"Piosenkarka Lyda Fairbanks poddała się operacji nosa, aby uniknąć porównań do Jayne Mansfield".

Dla prasy plotkarskiej nie ma takiego aspektu z życia znanych celebrytów, który nie zasługiwałby na upublicznienie. Nie inaczej było w przypadku Lydy Fairbanks, stąd czytamy:

"Piosenkarka Lyda Fairbanks padła ofiarą pożaru hotelu Mayflower, a jej droga garderoba została zalana wodą".

"Piosenkarka Lyda Fairbanks dostała rachunek opiewający na 60 dolarów za regulację silnika samochodowego i warknęła: „Kto to naprawiał? Leonard Bernstein?” [aluzja do jej zdaniem zbyt wysokiej kwoty za usługę]".

"Piosenkarka Lyda Fairbanks kupuje nowy samochód z wbudowanym systemem hi-fi i białym dywanem".

"Artykuł omawia ozdobne grzebienie i przedstawia fryzjera Larry'ego Matthewsa, który tworzy fryzury dla Miss Lee Manners i piosenkarki Lydy Fairbanks".

Oczywiście w doniesieniach nie mogło zabraknąć sfery męsko-damskiej, która dla czytelników zwykle jest najbardziej interesująca i pożądana, więc ilekroć ktoś wypatrzył ją w czyimś towarzystwie, zaraz o tym informowano na łamach gazet. Kilka przykładów:

"Piosenkarka Lyda Fairbanks rozważa randkę z hrabią Mario Bandinim, który może przylecieć do Miami, aby ją zobaczyć".

[»The Gazette«, Kanada, 11 lutego 1958 roku]

"Hrabia Mario Bandini dzwoni do piosenkarki Lydy Fairbanks i rozważa lot do Miami, aby być z nią po swojej minionej relacji z Kim Novak".
"Piosenkarka Lyda Fairbanks mówi, że hrabia Mario Bandini ciągle do niej dzwoni przez telefon transatlantycki i może przylecieć do Miami, żeby być z nią".

"Jack Astor obdarowuje Lydę Fairbanks biletem lotniczym do Europy po jej urodzinach.

[»Spartenburg Weekly Herald and Herald-Journal«, 20 sierpnia 1958 roku]

"Jack Astor wyjechał do Europy po urodzinach – obdarowując Lydę Fairbanks, celebrytkę, biletem na samolot, który odlatuje do Europy w przyszłym tygodniu".

[1959 rok]

"Jack Astor przez godzinę blokował telefony w hotelu Jade Palace, dzwoniąc z Europy, aby przekonać Lydę Fairbanks, dziedziczkę fortuny, do dołączenia do niego w Cannes".
"Jack Astor bezskutecznie próbuje przekonać Lydę Fairbanks, aby dołączyła do niego w Cannes".

"Lyda Fairbanks była w Chateau Madrid z Ralphem Meekerem i oznajmiła, iż w przyszłym miesiącu wyjeżdża na polowanie na grubą zwierzynę jako członkini ...".

[»The Gazette«, USA, 14 lipca 1961 roku]

"Franchot Tone i Lyda Fairbanks widziani w Colony".

[»Lakeland Ledger«, USA, 6 lipca 1962]

"Steve Cochran i Lyda Fairbanks zostali zauważeni w klubie nocnym Cyrano".

"Hrabia północy Errol Fynn wrócił do miasta, spotykał się z Lydą Fairbanks i Marlonem Brando, którzy szukali mieszkania w Greenwich Village".
"Para celebrytów Errol Flynn i Lyda Fairbanks spotykają się towarzysko w restauracji Erika's w Szwajcarii".

"Walentynkowym prezentem dla piosenkarki Lydy Fairbanks od jej wielbiciela z Cleveland (architekta) było pudełko czekoladek z diamentowym naszyjnikiem".

To tylko kilkadziesiąt zdań z setek artykułów prasowych. Pewnie gdybym posiedziała nad nimi o wiele dłużej, wyłowiłabym znacznie więcej różnorodnych informacji.

Jeszcze dwa słowa w kwestii technicznej. Przy części cytatów, w nawiasach kwadratowych, podawałam tytuł prasowy i datę wydania, przy innych nie. Początkowo zamierzałam przysiąść i przejrzeć całą bazę z tych sześciu lat, w których pojawiały się doniesienia o Lydzie Fairbanks, lecz było tego tak wiele, że zrezygnowałam, także z wynotowywania dokładnych danych o źródle i dacie publikacji. Tym bardziej, że większość tych informacji była powielana, publikowana przez różne tytuły prasowe na zasadzie przedruków. Niemniej, można zauważyć, że pisano o niej w wielu tytułach, w całych Stanach i dużej części Kanady (głównie w większych ośrodkach).

Jak widać z powyższego, przez te sześć lat Lyda stale gościła na łamach prasy, która donosiła o każdym aspekcie jej życia. I nagle wszystko się urywa, a Lyda Fairbanks przestaje istnieć. Czy to nie dziwne i zaskakujące?

Jej zdjęć z Elvisem raczej nie ma, w każdym razie opisanych, ale nie wykluczone, że jest z nim na jakichś z Nashville lub Nowego Jorku, gdzie się spotykali.

BIO

Jej pełne (przypuszczalne) personalia to ---> Lyda ??? (Arnaz) [(Fairbanks)] [Delet]:

— Lyda ― imię pierwsze;
— ??? ― imię drugie;
— Arnaz ― być może nazwisko panieńskie;
— Fairbanks ― nazwisko panieńskie lub po pierwszym mężu;
— Delet ― nazwisko po drugim mężu;

Miała przynajmniej dwóch mężów. Pierwszego nazwiska nie udało mi się ustalić. Prawdopodobnie był jeszcze przynajmniej jeden (trzeci). Czy był to James Brock Hewitta, którego prasa identyfikowała jako narzeczonego Lydy Fairbanks w 1959 roku? Raczej nie, skoro pół roku później poślubiła innego. Kiedy poznała Ala Deleta (doradcę podatkowego), on był żonaty. Rozwiódł się dla niej, a w maju 1960 roku wzięli ślub.

Jednak niewykluczone, że nazwisko "Fairbanks", nie jest panieńskim tylko po pierwszym mężu. Nie mam pewności, bo tylko w jednym miejscu podano "Lyda Fairbanks (z domu Arnaz)".

Na pewno miała drugie imię. W zajawkach artykułów prasowych trafiłam przy niej na inicjały "L.I." i "L.L.", co by sugerowało drugie imię na literę "I" lub "L". Jednak wydaje mi się, że prawidłową jest litera "B" (o czym za chwilę), dlatego żadnej z nich nie ujęłam w jej personaliach na początku BIO. Nie można też wykluczyć, że jej nazwisko było bardziej rozbudowane, a każdy z tych inicjałów ma swoje uzasadnienie. Zastanawiałam się też czy "Lyda Fairbanks" nie jest pseudonimem jaki przyjęła, gdy została spadkobierczynią fortuny i stała się sławna.

Wiemy, że była jakieś cztery lata starsza od Elvisa. Kiedy szukałam o niej informacji, w przeglądarce wyskoczyła mi strona ClustrMaps - Encyklopedia Rejestrów Publicznych, gdzie po wejściu czytamy: "Dowiedz się wszystkiego o dowolnym adresie, osobie lub firmie w USA" - w USA nie obowiązuje RODO. W przeglądarce po linku było zdanie:

"FAQ About Lyda Fairbanks. What is Lyda B Fairbanks age? Lyda Fairbanks is 90. She was born on Aug 1, 1932. What's the current address of Lyda B Fairbanks?"

Po otworzeniu strony bezpośrednio z linku, tego zdania nie było, więc nie wiem skąd Google je zassało. Prawdopodobnie z jednej z podstron, do których dostęp wymaga rejestracji i opłaty. Z kolei wyszukując bezpośrednio na ClustrMaps, pokazuje tylko, że nadal żyje i mieszka w Deerfield Beach na Florydzie. Lecz czy to jest ta Lyda Fairbanks, nie wiem, nie sposób tego zweryfikować.

Jeśli to ona, to ma teraz 93 lata. Urodziła się 1 sierpnia 1932 roku, a jej drugie imię zaczyna się na literę "B". Jej data urodzenia też pasuje do informacji, że w chwili poznania (w październiku 1956 roku), on miał 21 lat, a ona 25 lat, dokładnie ukończyła 24 i rozpoczęła 25 rok życia. Co prawda Elvis rozpoczął 22 rok życia, ale prasa w jego przypadku podała ukończone lata, a w jej zaczęte - typowy manewr jeśli się chce uwypuklić różnicę wieku.

Powyżej cytowane zdanie, z opisu linku w Google, podaje rok urodzenia 1932, a jednocześnie, że Lyda Fairbanks ma teraz 90 lat. To znaczy, że zostało zaindeksowane w 2022 roku, więc de facto nie wiemy czy nadal żyje.

Lyda Fairbanks - jedyne jej zdjęcia jakie znalazłam (dwa powyżej i jedno poniżej). Te dwa nie zostały opisane, więc nie wiem z jakiego są roku

Lyda Fairbanks w 1957 roku, czyli teoretycznie rok po tym jak umawiała się z Elvisem (w każdym razie rocznikowo)

Elvis na motocyklu razem z Natalie Wood wyrusza spod swojego domu, przy Audoubon Drive 1034, w listopadzie 1956 roku, kiedy to prasa pisała "Elvis Presley, jeżdżący na motocyklu i trzymający za rękę Natalie Wood, milczał na temat swojej drugiej wielkiej miłości, Lydy Fairbanks... "

Miejscowość Westbury i Old Westbury, w hrabstwie Nassau, w stanie New York, w Stanach Zjednoczonych

Początek amerykańskiego Westbury sięga 1657 roku, kiedy kapitan John Seaman kupił 12 000 akrów (49 km2) od plemienia Algonquian Massapequa Indians.
W 1675 roku, Henry Willis, angielski kwakier*, nazwał obszar "Westbury", po Westbury w hrabstwie Wiltshire, swoim rodzinnym mieście w Anglii.
Pod koniec XIX wieku, w Westbury zaczęli osiedlać się i budować swoje rezydencje bardzo bogaci. To doprowadziło w latach 30. XX wieku, do podziału Westbury na Old Westbury (bogatych) i Westbury (rolniczo-robotnicze).

* Kwakrzy - w tamtym czasie, chrześcijańska wspólnota religijna wywodząca się z purytanizmu**, silnie akcentująca rolę osobistego wewnętrznego objawienia. Zostali tak nazwani przez przeciwników z powodu rzekomego drżenia (ang. quakers – drżący), z jakim w zachwycie mówili o wielkości Boga.

** Purytanizm - ruch religijno-społeczny w XVI i XVII-wiecznej Anglii, mający na celu „oczyszczenie” kościoła anglikańskiego z pozostałości po katolicyzmie w liturgii i teologii.

Miejscowość Westbury, w hrabstwie Wiltshire, w Wielkiej Brytanii - z ponad tysiącletnią historią

Mapka z lokalizacją adresu Lydy B Fairbanks z ClustrMaps (Encyklopedia Rejestrów Publicznych)

Artykuł "Club Plantation Revisited" z gazety "The Tennessean", z 19 kwietnia 1987 roku, o Club Plantation w Nashville (TN), w którym Elvis poznał Lydę Fairbanks. Poniżej program rewii łyżwiarskiej "Sugar 'n' Spice on Ice" w Club Plantation w Nashville (TN), która występowała tam od 4 do 30 grudnia 1951 roku. Na samym dole reklama Club Plantation z 1942 roku

Próbowałam znaleźć zdjęcie tego klubu z 1956 roku lub jakiekolwiek informacje o nim, ale bez efektu. Ten artykuł z 1987 roku (czyli 20 lat po spotkaniu Elvisa z Lydą Fairbanks w tym miejscu), program rewii łyżwiarskiej z 1951 roku (na pięć lat przed ich poznaniem w tym miejscu) i reklama z 1942 roku, to jedyne co znalazłam.

Z wypowiedzi dla Nashville Underground Music Archive, Andy'ego Griffitha, który wystąpił tam w 1954 i 1956 roku, dowiedzieliśmy się, że był zarządzany przez Billa Daughtery'ego i znajdował się w pobliżu motelu Albert Pick, przy Murfreesboro Road.

W jakimś artykule o Nashville (chyba) mignęło mi tylko zdanie, że był to dość ekskluzywny klub z dobrymi występami, co potwierdza wpis na FB i artykuł ze strony o Nashville, w których czytamy:

"Klub [Club Plantation] przy Murfreesboro Road był reklamowany jako „wiodący klub nocny Nashville”".

"Ze wszystkich klubów najbardziej ekskluzywnym był Club Plantation, z 1000-osobową salą balową. Prowadzony przez Billa Daugherty'ego, który później zarządzał Belle Meade Country Club. Podczas pokazów o 22:00 i 1:00 w nocy, Plantation przedstawiał znanych wykonawców, a także innych, którzy stali się domowymi nazwiskami – Andy Griffith, Woody Herman, Gene, Tommy i Jimmy Dorsey oraz damę o imieniu Evelyn West, która miała polisę na milion dolarów w londyńskim Lloyd’s, chroniącą jej ponadwymiarowy biust".

Prawdopodobnie od lat już nie istnieje, albo zmienił nazwę.

Albert Pick Motel w Nashville, w którym zatrzymał się Elvis. Znajdował się w pobliżu Club Plantation, gdzie poznał się z Lydą Fairbanks

Wybudowany w 1950 roku Albert Pick Motel w Nashville był ulubionym miejscem zamieszkania Elvisa Presleya podczas jego pobytu w tym mieście, zwłaszcza w latach 60. Według jego przyjaciela, Jerry'ego Shillinga, w pokoju tego motelu, 10 czerwca 1966 roku, Elvis zakrył okno folią aluminiową i włączył klimatyzację na maksimum, a potem będąc w samej piżamie, włączył magnetofon zasilany bateriami i nagrał pierwszą wersję utworu „Indescribably Blue”. Jak czytamy:

"W pokoju było zimno i ciemno, co pasowało do jego melancholijnego nastroju. Dwa dni później nagrał dogrywki w RCA Studio B w ramach sesji „How Great Thou Art”. Utwór Elvisa „Indescribably Blue” został wydany jako singiel w styczniu 1967 roku".

Niestety, w 1990 roku kompleks hotelowy został zburzony, a na jego miejscu powstał parking, który jest tam do dziś.

P. S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie będzie można zobaczyć w większym rozmiarze.

W hołdzie Elvisowi {15} - obrazy Agi

W hołdzie dla Elvisa powstają przeróżne rzeczy, a ludzie uzdolnieni artystycznie tworzą dzieła w swojej specjalności. Tak powstają: piosenki, wiersze, animacje, rzeźby, grafiki i obrazy.

Aga maluje różnymi technikami. Tutaj będę umieszczać jej rysunki - najświeższy zawsze na górze, aczkolwiek daty publikacji będą podawane przy każdym z nich.

Data publikacji: 21 sierpnia 2025 roku

Obraz namalowany ołówkiem na papierze akwarelowym. Autorka zatytułowała go "Elvis on Tour".

Obraz "Elvis on Tour", przedstawiający Elvisa w jumpsuicie "Blue Powder Suit" podczas jednego z koncertów, którego fragmenty pokazano w filmie dokumentalnym "Elvis on Tour" z 1972 roku

Data publikacji: 9 października 2024 roku

Obraz namalowany ołówkiem na papierze akwarelowym. Autorka zatytułowała go "Comeback Special 1968".

Obraz "Comeback Special 1968", przedstawiający profil Elvisa z programu telewizyjnego "Comeback Special '68". Różne kolory, to efekt robienia zdjęć w różnych warunkach oświetlenia i różnymi komórkami

Aga postanowiła go oprawić i powiesić na ścianie

Data publikacji: 14 września 2023 roku

Obraz namalowany na papierze, w całości ołówkiem z drobnym retuszem czarnej kredki. Autorka zatytułowała go "Elvis, lata 50-te".

Obraz "Elvis, lata 50-te", przedstawiający popiersie Elvisa bokiem, tak lekko po ukosie

Data publikacji: 27 września 2022 roku

Poniżej obraz przedstawiający Elvisa w jumpsuicie "White Concho Suit", śpiewającego na scenie w 1970 roku, namalowany przez naszą blogową koleżankę - Agę.

Jest namalowany na papierze, techniką łączoną - kredką, ołówkiem i flamastrem. Autorka zatyułowała go "Las Vegas 70".

Obraz "Las Vegas 70", przedstawiający Elvisa w jumpsuicie "White Concho Suit", śpiewającego na scenie w 1970 roku

♥ Kobiety - Maila Nurmi

Maila Nurmi, to mroczna postać w relacjach męsko-damskich Elvisa, na szczęście tylko epizodyczna. Artystycznie, performerka horroru, czarnego humoru i fantasy. W życiu prywatnym, ekscentryczna i bezpardonowa. Należała do grupy przyjaciół Jamesa Deana, w którego jak wiemy, Elvis był zapatrzony w latach 50., lecz nigdy go nie poznał osobiście, ponieważ James zginął w wypadku samochodowych 30 września 1955 roku, prawie rok przed pojawieniem się Elvisa w Hollywood.

Na jednej ze stron, w artykule poświęconym relacji Elvisa z Mailą Nurmi, napisano:

"Podczas naszego przeglądania internetowych netherów* znaleźliśmy ślady wskazujące na ciemniejszą stronę „Króla Rock & Rolla”, w szczególności na damę ciemności o imieniu Maila Nurmi, która była pionierką kampowo-wampirowych sztuczek w XX wieku, torując drogę takim artystkom jak "Elvira". To kobiety [Maila Nurmi i Cassandra Peterson], które jeśli mówimy o Diable, miały zmienne życie zawodowe oraz romantyczne relacje z Królem. Ze swoimi kruczoczarnymi włosami i ostrymi jak brzytwa brwiami, były całkowitym przeciwieństwem seksapilu w stylu Ann Margaret. Były mroczne, dziwne i stanowiły okno na inną stronę Elvisa…".

* Nether - groźne miejsce - odpowiednik piekła. Alternatywny wymiar, często nazywany piekłem, który charakteryzuje się niebezpiecznym, piekielnym krajobrazem i licznymi potworami.

W przypadku Maili Nurmi, zgoda, ale w przypadku Cassandry Peterson, to trochę tekst na wyrost, bo najpierw była kobietą Elvisa, a dopiero później "Elvirą" (cztery lata po jego śmierci).

Poznali się 3 maja 1956 roku, po pierwszym tego dnia występie Elvisa w New Frontier Hotel, w Las Vegas. Przyszła na jego koncert razem z Liberace, z którym występowała w tym samym czasie w hotelu Riviera:

"Pojechałam do Las Vegas, żeby wystąpić z Liberace, i poszłam z nim na koncert Elvisa. Nigdy wcześniej nie widziałam kogoś, kto tak śmiało stanąłby na scenie – ten rzekomo heteroseksualny mężczyzna, z turkusowym cieniem do powiek – i tak poruszał biodrami. Orkiestra, jeden po drugim, odłożyła instrumenty. Skrzyżowali ramiona i odmówili gry. Publiczność zaczęła buczeć i wygwizdała go, zmuszając do zejścia ze sceny. Wtedy jakiś głos powiedział do mnie – a nie byłam pod wpływem narkotyków – „Idź na drugą stronę hotelu. Jest tam basen i znajdziesz kogoś w kanarkowożółtej kurtce”.

Obeszłam hotel dookoła i w ciemną, bezksiężycową noc, w oddali, zobaczyłam podwójne drzwi kasyna, złocone blaskiem. Otworzyły się i wyszła z nich jakaś postać. To był Elvis w kanarkowożółtej kurtce. Spojrzał zdezorientowany w ciemność, więc zawołałam: „Jestem tutaj”. Podeszliśmy do siebie, usiedliśmy i rozmawialiśmy. Powiedziałam mu, że jestem także artystką i że to, co się stało, było absolutnie okropne. Powiedział: „Każdej nocy przed występem rozmawiam z Bogiem, a On zawsze mi odpowiada. Ale dziś nie odpowiedział. Kiedy otworzyły się zasłony i zobaczyłem te wszystkie siwe głowy i okulary, wiedziałem dlaczego”.

Powiedziałam mu, że podziwiam jego odwagę, a oni zrobili to tylko dlatego, że są owcami - jedna osoba zagwizdała, więc wszyscy to zrobili [jak owce za baranem]. Nigdy, przenigdy nie widzieli czegoś takiego jak ty i to ich przestraszyło. Ale magazyn „Life” cię odkryje i pocałuje twoje buty”.

Powiedział: „Wychodzi w czwartek” i tak się stało. Miałam wtedy trzydzieści trzy lata, a on powiedział do mnie: „Wiem, że jesteś starsza ode mnie i tak dalej, ale jeśli chciałabyś wrócić po koncercie, z przyjemnością zabiorę cię do mojego pokoju”".

"Elvis poczuł się zauważony przez Mailę i natychmiast się nią zainteresował", napisano w artykule. Po tej rozmowie wrócił, żeby dać drugi koncert. Maila przyjęła zaproszenie i spotkała się z Elvisem również po jego drugim występie w tym dniu. W jednym z artykułów napisano:

"Podczas występu z Liberace w Las Vegas, Maila poznała Elvisa Presleya i jak mówi, Elvis odwiedził później jej pokój, aby dać jej „prywatną lekcję gry na gitarze”".

Tak zaczął się ich krótki romans. Wróćmy jeszcze do pierwszego cytatu. Najpierw o reakcji orkiestry i publiczności. Wcześniej nie czytałam żeby podczas występów w New Frontier Hotel (od 23 kwietnia do 6 maja 1956 roku), orkiestra zastrajkowała odmawiając gry, a Elvis został zmuszony do zejścia ze sceny z uwagi na nieprzychylność publiczności. Pisano o statecznej, kurtuazyjnej, grzecznościowej reakcji, czy też braku wykazywanego zainteresowania, w porównaniu z jego innymi koncertami, podkreślając "Las Vegas nie było gotowe na Elvisa", lecz nigdy o czymś takim. Nie twierdzę, że Maila mija się z prawdą, lecz ja się z tym nie spotkałam. Czytałam tylko, że początkowy kontrakt przewidywał dwa tygodnie plus kolejne dwa, gdyby występy Elvisa zyskały odpowiednie zainteresowanie gości hotelu. Jednak to był hotel z kasynem i lata 50., gdy gusty muzyczne ludzi młodszych i starszych bardzo się różniły, więc podejrzewano iż nowatorskie, dynamiczne, wręcz rewolucyjne performersko występy Presleya, które polaryzowały społeczeństwo ówczesnych Stanów Zjednoczonych, mogą nie zostać dobrze przyjęte przez mocno dojrzałą, bogatą klientelę kasyna. I rzeczywiście, przyjęcie nie było entuzjastyczne. W związku z tym obie strony (New Frontier Hotel plus Tom Parker) nie zdecydowały się na kolejne dwa tygodnie.

Zaskoczył mnie też opis Maili, w którym mówi o cieniu do powiek, jaki zauważyła u Elvisa. Wiemy o kreskach na powiekach (eyeliner), ale o cieniu? W innym wywiadzie, sama mówi o swoim zaskoczeniu:

„Nigdy wcześniej nie widziałam tego u heteroseksualnego mężczyzny… i założyłam, że… nosi cień do powiek i eyelinera, a czy był to może także tusz do rzęs?”.

W zasadzie prawie od początku, Elvis przyciemniał włosy na czarno, najpierw za pomocą specjalnej pomady, później farby. Szybko też zaczął używać eyelinera i tuszu do rzęs. Dziś makijaż sceniczny, to standard dla obu płci i ma swoje uzasadnienie, chodzi o widoczność twarzy z dalszej odległości, żeby się nie rozmywała, ale w latach 50. uchodził za oznakę zniewieścienia i/lub homoseksualizmu, co nie było dobrze postrzegane.

Jeśli chodzi o jej wypowiedź:

"Wtedy jakiś głos powiedział do mnie – a nie byłam pod wpływem narkotyków – „Idź na drugą stronę hotelu. Jest tam basen i znajdziesz kogoś w kanarkowożółtej kurtce”",

zastanawiam się jak to rozumieć. Czy Elvis widząc ją z Liberace, wiedząc kim jest, chciał ją poznać i wysłał swojego człowieka żeby szepnął jej to do ucha? Czy może Maila weszła w rolę "Vampiry" (swojej scenicznej postaci), która posiadała zdolności przewidywania, telepatii, a nawet komunikowania się z zaświatami?

W jednym z artykułów, autor napisał:

"Elvis Presley i Maila Nurmi trzymają się za ręce w maju 1956 roku [dał foto]. W tym momencie Maila była żoną aktora i scenarzysty Deana Riesnera. Elvis miał 21 lat – był ponad dekadę młodszy od Maili – i był dość bezczelny, zalecając się do niej. Maila zawsze w wywiadach zaprzeczała, że spotykała się z Elvisem – ale są zdjęcia, na których się całują".

Nieprawdą jest, że Maila była wówczas w związku małżeńskim z Deanem Riesnerem, rozwiodła się w 1955 roku, rok przed poznaniem Elvisa, a następnego męża poślubiła dopiero w 1958 roku. Na zdjęciu, na którym rzekomo trzyma się za ręce z Elvisem, on nie jest z Mailą Nurmi, tylko z Judy Spreckels (foto w dalszej części postu). A zdjęć, na których rzekomo Elvis całuje się z Mailą, nie załączył. Ja też takich nie znalazłam, co oczywiście nie znaczy, że ich nie ma. Aczkolwiek przy takich błędach, można wątpić w ich istnienie, ponieważ autor stał się niewiarygodny.

Ponadto, w przynajmniej czterech wywiadach lub ich fragmentach, do jakich dotarłam, Maila Nurmi potwierdza swoją relację z Elvisem, uchylając przy tym nieco szczegółów. Także kilka artykułów o niej mówi o tym, przykład z jednego z nich:

"W 1956 roku Nurmi przeżyła krótkotrwały romans z 21-letnim Elvisem Presleyem w Las Vegas. W tym czasie Nurmi występowała gościnnie w spektakularnej rewii Liberace'a w The Riviera, a młody Elvis co wieczór atakował wrogo nastawioną publiczność w The New Frontier".

Aczkolwiek, rzeczywiście zdarzało się jej zaprzeczać romansowi z Elvisem. Prawdopodobnie czuła się niezręcznie przyznając do romansu z takim gołowąsem, gdy sama była już dojrzałą kobietą w średnim wieku i to jeszcze z taką różnicą lat między nimi. Zrobiła to nawet w wieku 85 lat, na kilka miesięcy przed śmiercią, kiedy udzielała swojego ostatniego w życiu wywiadu dla Stacey Asip-Kneitschel:

"S: Czy ty też chodziłaś na randki z Elvisem Presleyem? A może po prostu się z nim przyjaźniłaś?

M: Nie, nie umawiałam się z nim. Był dla mnie o wiele za młody. On właśnie skończył 19 lat, a ja 31. Znałam go. Poznałam go w Las Vegas, kiedy grał swój pierwszy* koncert [w Las Vegas]".

* Pierwszy, w rozumieniu pierwszy w tym dniu, a jednocześnie kiedy pierwszy raz występował w Las Vegas. 3 maja, Elvis dał jedne z ostatnich występów tej trasy, która zakończyła się 6 maja 1956 roku.

Gdyby Elvis miał 19 lat, jak błędnie sobie utrwaliła, byłby nieletni w świetle prawa - wtedy w USA dla mężczyzn był to próg 21 lat, a dla kobiet 18, więc nie należy się dziwić, że dojrzała kobieta nie chciała epatować uwiedzeniem nieletniego. Niezależnie jak było, w sensie kto kogo uwodził, wina spadłaby na nią. W rzeczywistości w chwili poznania Maili, Elvis był już od czterech miesięcy pełnoletni, miał 21 lat, a ona 33 lata. Po tej odpowiedzi, kiedy reporterka znając prawdę, dalej próbowała drążyć wątek Elvisa, Maila sprytnie przekierowała rozmowę na inny tor - bardziej zawodowy. Z kilku powodów przytoczę ten fragment w całości:

"S: Kiedy to było? Nie wtedy, gdy byłaś showgirl?

M: Na początku byłam chórzystką, ale w tamtym czasie byłam w Las Vegas na scenie z Liberace. Byłam już wówczas Vampirą. Tam właśnie poznałam Elvisa. Byłam tam, kiedy zdecydował się nagrać "Hound Dog" po raz pierwszy, ponieważ byliśmy w hotelu Sands, a Freddie Bell i The Bellboys grali tam "Hound Dog". Tak więc dziewczyna Elvisa, Terry Nashville, którą przywiózł z New Jersey, i ja, siedziałyśmy przy barze. Mój szef i szef Elvisa, pułkownik, dyskutowali o czymś, więc wszyscy musieliśmy tam być. Elvis siedział z dorosłymi, a Terry i ja piłyśmy przy barze.
W każdym razie padłam na kolana i na ręce i zaczęłam wyć [udając psa] razem z Freddiem Bellem. Potem to samo zrobiła Terry. Czołgaliśmy się więc na rękach i kolanach, a potem ktoś posłał po kawę. To był dobry pomysł! Wypiłam dzbanek kawy. Jacyś biznesmeni z konferencji zastanawiali się, kim są ci młodzi ludzie?! Cóż, miałam 31 lat, ale nadal byłam upośledzona emocjonalnie.
Później wszyscy – Jack Simmons i ja, Elvis i Terry Nashville, i kuzyn Elvisa – wszyscy poszliśmy na wydmy [Nellis*] i Elvis powiedział:

* Nellis Dunes - to duże wydmy na północ od Las Vegas, z widokiem na Las Vegas Strip**. Obecnie obszar ten jest zamknięty do kempingowania i strzelania do celu, a w strefie nie ma żadnych udogodnień ani usług.

** Las Vegas Strip („the Strip”) – odcinek Las Vegas Boulevard o długości około 6,8 km, położony pomiędzy Sahara Avenue oraz Russell Road. Formalnie podległy Las Vegas, jednak w rzeczywistości wykraczający poza granice miasta. Jednakże termin ten wykorzystywany jest nie tylko w odniesieniu do samej drogi, ale również kasyn i hoteli przy niej położonych.

"Ojej, to taka wspaniała piosenka. Widziałem, jak śpiewała ją w Seattle Big Mama Thornton, brzmiała wspaniale. Nie wiem, dlaczego nigdy o niej nie pomyślałem".

I zaczął wyć do księżyca, a potem to nagrał [2 lipca 1956 roku, w RCA Studios, w Nowym Jorku].

S: Co tam robił Jack Simmons?

M: Przyjechał do Las Vegas, żeby się ze mną spotkać, a potem znalazł Elvisa i postanowił za nim pojechać, ponieważ tam było więcej pieniędzy.

S: W jaki sposób Jack zamierzał zarobić na Elvisie?

M: Och, Elvis rozdawał banknoty po 50 dolarów każdemu, co kilka minut, całej swojej świcie. Wciskał banknot 50-dolarowy, a w tamtych czasach było to mnóstwo pieniędzy. To było tak, jakby ktoś wręczył ci dziś [w 2007 roku] banknot 500-dolarowy.

S: Kiedy mówisz, że Jack podążał za Elvisem, jak długo był z nim w trasie?

M: Nie wiem. Próbował zostać na zawsze, dopóki pułkownik nie zmusił Elvisa do pozbycia się go.

S: Czy to był właśnie ten typ faceta, który regularnie przywiązywał się do kogoś sławnego?

M: Tak, on był taki. Prześladował też Jimmy'ego [Jamesa Deana]. Jimmy nie mógł się go pozbyć [do samej śmierci]".

Odnośnie powodów, dla których umieściłam całą wypowiedź Maili Nurmi dotyczącą Elvisa, nie chce się tu rozpisywać. Zaznaczyłam je hasłowo podkreśleniem w tekście, więc domyślicie się dlaczego chciałam na nie zwrócić waszą uwagę.

W kolejnym artykule, czytamy:

"Rozpoznając bratnią duszę [w Elvisie], Nurmi była początkowo olśniona buntowniczym stylem rockabilly'ego hepcata*. Podziwiała też jego turkusowy smoking".

* Hepcat - termin „hepcat” powstał na początku lat 30. XX wieku jako slangowe określenie osoby znającej się na jazzie i entuzjastycznie nastawionej do niego, a zwłaszcza do swingu. Później odnosiło się także do innych stylów. Samo słowo „hep” oznaczało „wtajemniczony” lub „świadomy”.

Aczkolwiek przy całym tym zachwycie jego osobą, była jednak "bezceremonialnie krytyczna wobec jego doświadczenia seksualnego", jak czytamy w materiale, mówiąc:

"Uprawiał seks jak nastolatek".

No cóż, to chyba zrozumiałe, albowiem czego można oczekiwać od 21-latka, u którego buzują jeszcze hormony, do tego cechującego się bardzo wysokim libido. Finezja i wyrafinowanie seksualne, przyszło później. A Maila Nurmi była wówczas dojrzałą kobietą w wieku 33 lat, z dużym doświadczeniem w łóżkowych ekscesach, więc trudno się dziwić, że czuła pewien niedosyt.

Kiedy dokładnie zakończył się ich romans, nie ustaliłam. Jednak znamy przyczynę i wiemy, że stało się to za sprawą Elvisa. Bynajmniej, nie znudził się Mailą Nurmi, ciągle był pod jej wrażeniem. Pociągała go jej ekscentryczność, bezpardonowość i oryginalność. Rozumieli się, ponieważ oboje mieli styczność z niezrozumieniem w odbiorze scenicznym. Oprócz tego była piękną kobietą o niesamowitej figurze, z talią klepsydry.

Prawie do początku lat 70. Elvis był bardzo wstydliwy i przewrażliwiony na punkcie wszelkich oznak widocznego u siebie podniecenia seksualnego, które mogłoby zostać dostrzeżone przez osoby trzecie. Wstydził się, gdy jego ciało reagowało na bodźce wywołujące podniecenie w miejscach publicznych, na przykład podczas występów na scenie, czy też kręcenia filmów, choć z punktu seksuologii były to jak najbardziej prawidłowe reakcje, wręcz podręcznikowe. W latach 50. ratował się szerokimi spodniami*, a w latach 70. zakładał pod kombinezony specjalne majtki, utrzymujące penisa w odpowiedniej pozycji (eliminując lub ograniczając jego odznaczanie się), nawet gdyby doszło do nieplanowanego wzwodu. Z kolei trzy przykłady z lat 60., opisane są w poście: "Mała wtopa na planie".

* Chociaż one - szerokie spodnie - nie do końca się sprawdzały w ukrywaniu nabrzmiałej męskości. Stąd, między innymi, złośliwy przytyk Eda Sullivana, który insynuował, że Elvis wychodząc na scenę wkłada sobie w spodnie butelkę z Colą lub wodą sodową. A oto, co powiedział w rozmowie roboczej z producentem z CBS TV, przeglądając materiały z występów Elvisa, kiedy rozważano podpisanie z nim kontraktu na występ w programie "Ed Sullivan Show":

"Presley ma jakieś urządzenie zwisające poniżej krocza spodni, więc kiedy porusza nogami w przód i w tył, widać zarys jego kutasa…. Myślę, że to butelka po Coli".

Jakieś urządzenie? Naprawdę? Absurd. No wyobraźnia wyraźnie poniosła Eda Sullivana, pewnie przemówiła zazdrość i męskie kompleksy. W podobnych słowach wypowiadał się w tej sprawie także dla mediów, acz bardziej cenzuralnie.

Inni sugerowali też umiejscowienie w majtkach gilzy od rolki papieru toaletowego, a nawet ołowianego pręta (no to już w ogóle odjazd)! Nawet Gladys zażenowana tym, co zobaczyła na scenie, wywołała kiedyś Elvisa z kuluarów po koncercie, żeby powiedzieć mu, co się wydarzyło w jego spodniach, bo nie była pewna czy miał tego świadomość. Po prostu to było poza nim, zupełnie nad tym nie panował. Elvis był bardzo pruderyjny, przeżywał psychiczne katusze gdy dochodziło do takich sytuacji i tak zrodziło się jego przewrażliwienie na tym tle.

Maila jednak posunęła się zbyt daleko, lekceważąc jego przewrażliwienie, czego Elvis nie był w stanie jej wybaczyć i przejść nad tym do porządku. Zraził się do niej definitywnie. Ich związek zakończył się natychmiast pewnej nocy, gdy w przypływie złości na Elvisa, który w jej odczuciu nie zwracał na nią wystarczającej uwagi, postanowiła się o nią upomnieć w niekonwencjonalny sposób. Jak to ujęła:

"Złapałam go za siusiaka w miejscu publicznym ... i nigdy mi tego nie wybaczył".

Elvis poczuł się zażenowany i bardzo upokorzony. Po tym zdarzeniu natychmiast zerwał z nią wszelkie kontakty.

Znalazłam tylko dwa zdjęcia Maili Nurmi z Elvisem. Raczej nie wyglądają na nich na poróżnionych, wręcz przeciwnie. Większość opisów podaje, że zrobiono je w Hollywood, czyli w Los Angeles, a nie w Las Vegas, gdzie z sobą romansowali. Elvis na plan "Love me tender", trafił w trzeciej dekadzie sierpnia 1956 roku i tak się zastanawiam, czy aż do tego czasu się spotykali? Z jej wcześniejszej wypowiedzi wynikało, że spotykała się z nim nadal kiedy nagrał "Hound Dog", co miało miejsce 2 lipca 1956 roku, więc być może jeszcze w sierpniu też. Na tych zdjęciach Elvis ma na sobie charakterystyczną, zieloną koszulę z czarnymi sznurowadłami. Rzecz w tym, że znamy ją zarówno ze zdjęć zrobionych w trakcie jego pobytu w Las Vegas, jak i w Hollywood, co nas do niczego nie prowadzi.

Maila Nurmi rocznikowo była starsza od Elvisa o 13 lat, co plasuje ją jako jego partnerkę seksualną z największą różnicą wieku w tę stronę (starszą od niego). Chociaż w rzeczywistości było to 12 lat, gdyż ona była z końca roku, a on z początku.

Z ciekawostek dodam, że Maila Nurmi do końca życia pozostawała w konflikcie z Cassandrą Peterson, inną kobietą kojarzoną z Elvisem. Zostały skonfliktowane przez pazerność ABC TV - chodziło o prawo do postaci scenicznej "Vampira", wymyślonej i stworzonej przez Mailę Nurmi.

W 1981 roku Vampira – wówczas po pięćdziesiątce – została poproszona o reaktywację "The Vampira Show" na swoim pierwotnym kanale w Los Angeles. Ponieważ Maila Nurmi została uznana za zbyt starą, aby sama prowadzić program, rozważano nowe aktorki do tej roli. Cassandra Peterson wzięła udział w przesłuchaniu i dostała ją. Maila Nurmi była oburzona, ponieważ Cassandra Peterson była dotąd znana z kilku ról komediowych, co jej zdaniem stało dokładnie na przeciwstawnym biegunie do horroru. Maila widziała w tej roli zdobywczynię nagrody Tony, aktorkę teatru muzycznego, Lolę Falanę, co Cassandra Peterson skomentowała: "Tak rozpoczął się długi, jednostronny spór Vampiry z Elvirą".

Według wspomnień Cassandry Peterson, "Elvira" nie miała żadnej wiedzy na temat "Vampiry" przed tym programem, ponieważ program z Vampirą był emitowany tylko w Los Angeles, podczas gdy ona wychowywała się w Kansas. Na spotkaniu z producentami i samą Mailą Nurmi pokazano jej zdjęcia oryginalnej postaci "Vampiry" i powiedziano, że postać, którą będzie grać, będzie córką "Vampiry".

Nurmi otrzymała stanowisko producenta wykonawczego, ale go nie przyjęła po tym, jak przyszła na podpisanie kontraktu i zdała sobie sprawę, że umowa producencka będzie wymagała od niej rezygnacji z praw do postaci "Vampiry". Szalę goryczy przelało zatrudnienie Cassandry Peterson do tej roli bez wcześniejszej konsultacji z nią, jako producentem wykonawczym, a także twórcą i jedyną osobą mająca prawa własnościowe do postaci "Vampiry":

"Zatrudnili ją, nie pytając mnie o zdanie".

W związku z powyższym nie mogli używać tytułu "The Vampira Show", a główna postać nie mogła być "Vampirą". Zdecydowali się na podobnie brzmiącą "Elvirę", zmieniając nazwę programu na "Elvira's Movie Macabre". Pierwszy odcinek wyemitowano we wrześniu 1981 roku.

Odmowa sprzedaży praw do postaci "Vampiry", zakończyła się dla Maili Nurmi wykluczeniem - wpisali ją na czarną listę w MCA (Music Corporation of America), potężnej i dominującej agencji talentów w Hollywood:

"Ktoś chciał czegoś, co miałam. Chcieli to ukraść i nie chcieli mnie w pobliżu. Szef studia ABC próbował zmusić mnie do podpisania umowy, w której byliby właścicielami mojej postaci, ale nie chciałam jej podpisać. Trafiłam więc na czarną listę. Po prostu poszedł i wpisał mnie na czarną listę. Nikomu nie wolno było mnie zatrudnić".

Tak zakończyła się jej kariera w przemyśle filmowym. Jak trafnie napisano:

"Niestety Vampira okazała się zarówno dziedzictwem Maili Nurmi, jak i jej upadkiem".

To tak w wielkim skrócie, żeby naświetlić zarzewie konfliktu między tymi dwoma damami Elvisa. Ale uwaga(!), wprowadzam trzecią - nie należy mylić "Vampiry" (Maila Nurmi) z "Vampirellą" (Barbara Leigh), kolejną kobietą Elvisa. To były dwie różne role, pierwsza była Gotką z horroru, druga postacią science fiction z kosmosu.

Osoby będące sympatykami klimatów makabry, horroru, czarnej magii, spirytualizmu i tym podobne, a jednocześnie fanami Elvisa, próbują wpiąć go w ten nurt. Twierdzą, że miał inklinacje w tym kierunku, które przejawiały się w stylu życia i zainteresowaniach. Wymienia się tu: nocny tryb życia, zasłanianie okien folią aluminiową, celem niedopuszczenia światła słonecznego (jako przejaw wampiryzmu), próby kontaktów z zaświatami (spirytyzm i spirytualizm - chodzi przede wszystkim o rzekome rozmowy z nieżyjącą Gladys), zainteresowanie sekcją zwłok i tym podobne.

Elvisa tak bardzo chciano połączyć z "ciemną stroną mocy", że nawet powstał dwuipółgodzinny musical "Elvicula", połączenie "Elvis" + "Dracula", przygotowany przez zespół teatralny Saint Sebastian Players, wystawiany od 16 sierpnia (rocznica śmierci) do 31 października 1995 roku (Halloween), w kościele św. Bonawentury w Chicago. Jeden z członków grupy w 2012 roku, wspominał:

"Jestem członkiem Saint Sebastian Players od 28 lat. W 1995 roku wyprodukowaliśmy światową premierę musicalu „Elvicula”, autorstwa Jonathana Rocky'ego Haglocha, członka zespołu, o Elvisie powracającym z zaświatów jako wampir. Wystawiliśmy go jako spektakl grany późnym wieczorem, rozpoczynając w rocznicę śmierci Elvisa, a kończąc w Halloween (te dwa wieczory graliśmy w prime time). Udział w tym przedstawieniu był absolutnie ekscytujący, Frekwencja była duża, na naszym ostatnim występie zapełniliśmy mnóstwo miejsc. Stephen Rader był fantastycznym Elvisem!".

Zwolennicy Elvisa i "ciemnej strony mocy", byli ukontentowani. Co się tyczy warsztatu artystycznego, również warstwy słownej i muzycznej, nie było już tak kolorowo. Wszyscy chwalili Elviculę (Stephena Radera, który grał Elvisa-wampira), lecz na reszcie aktorów nie pozostawiono suchej nitki. Autorowi, reżyserowi i kompozytorowi w jednym (Jonathan Rocky Hagloch), zarzucano powtarzanie niektórych kwestii i dialogów, zbędne sceny, brak piosenek "w stylu faktycznie przypominającym te śpiewane przez Króla". Udało mi się znaleźć jedną piosenkę (wersję instrumentalną) "Come With Me" z tego musicalu i uważam ją za całkiem przyjemną, chociaż trochę mnie zaskoczyła, bo nie jest ani w stylu Elvisa, ani wampirycznej grozy - można odsłuchać jej fragment poniżej.

Hagloch Media · Elvicula "Come With Me"

Wersja instrumentalna piosenki "Come With Me" z musicalu "Elvicula" (niestety tylko fragment), czyli podkład muzyczny pod śpiew. Wersji śpiewanej nie znalazłam, raczej nie została oficjalnie wydana, ale być może jest w archiwach Saint Sebastian Players, w formie nagrań musicalu z występów

Spodobało mi się podsumowanie, jakie przeczytałam w artykule "Did Elvis have a Secret Fetish for Vampires?", który odniósł się do tematu Elvisa w mrocznych klimatach:

"W końcu co zrobić z mężczyzną, który był większy niż życie?
Oczywiście, uczynić go większym od śmierci".

BIO

Jej pełne (ustalone) personalia to ---> Maila Elizabeth "Vampira" "Maila Nurmi" 'Maila Niemi Nurmi' 'Maila Elizabeth Nurmimioni' (Syrjäniemi) [Riesner] [Brinkley] [Mioni]:

— Maila ― imię pierwsze;
— Elizabeth ― imię drugie;
— "Vampira" ― pseudonim artystyczny;
— "Maila Nurmi" ― pseudonim artystyczny;
— 'Maila Niemi Nurmi' ― używane personalia;
— 'Maila Elizabeth Nurmimioni' ― używane personalia;
— Syrjäniemi ― nazwisko panieńskie;
— Riesner ― nazwisko po pierwszym mężu;
— Brinkley ― nazwisko po drugim mężu;
— Mioni ― nazwisko po trzecim mężu;

W 1949 roku Maila Nurmi wyszła za mąż za swojego pierwszego męża, Deana Riesnera, byłego aktora dziecięcego w filmach niemych, potem scenarzysty, syna reżysera Charlesa Reisnera. Byli małżeństwem do rozwodu w 1955 roku. Swojego drugiego męża, młodszego aktora Johna Brinkleya, poślubiła 10 marca 1958 roku. Do kiedy byli małżeństwem, nie udało mi się ustalić, ale 20 czerwca 1961 roku, wyszła za mąż za aktora Fabrizio Mioni, w Orange County w Kalifornii, rozwiedli się w 1977 roku.

Maila Nurmi "przyciągała do siebie pięknych mężczyzn", napisano. Miała długi związek z Anthonym Perkinsem, a Marlon Brando często "wchodził przez okno jej mieszkania". W latach siedemdziesiątych, kiedy Marlon Brando był w trudnej sytuacji finansowej, mimo to płacił za jej linię telefoniczną, dzięki czemu mógł zadzwonić w każdej chwili, aby "porozmawiać na swój ulubiony temat – o sobie", jak mówi Maila.

Zanim jeszcze poślubiła pierwszego męża, miała intensywny związek z Orsonem Wellesem, drugim mężem (z pięciu) Rity Hayworth, który zaowocował ciążą i narodzinami syna (David Putter). Jednak żadna ze stron nie była zainteresowana potomkiem i został oddany do adopcji w dniu swoich narodzin, w marcu 1944 roku. Potem nie miała już innych dzieci, ani ze swoimi mężami, ani kochankami.

Maila Elizabeth Syrjäniemi, urodziła się 11 grudnia 1922 roku, w Gloucester w stanie Massachusetts. Ojcem był Onni Niemi (wcześniej Syrjäniemi), fiński imigrant, a matką Sophia Peterson, Amerykanka o fińskich korzeniach.

W dzieciństwie Maila Nurmi przeniosła się z rodziną z Massachusetts do Ashtabula w stanie Ohio, a następnie do Astorii w stanie Oregon, mieście z dużą społecznością fińską. Jej ojciec pracował jako wykładowca, redaktor i kiedyś ewangelista, a matka dorabiała jako dziennikarka i tłumaczka.

Jej dzieciństwo przypadło na okres Wielkiego Kryzysu. Wspominała, że często nosiła znoszone ubrania, przez co rówieśnicy postrzegali ją jako dziecko z ubogiej rodziny. Miała trudności w nawiązywaniu relacji, a jej nietypowe poczucie humoru bywało obiektem drwin. Miano ją między innymi przezywać „Frankenfuther”. Jej relacje rodzinne były skomplikowane, zwłaszcza z matką, która nie akceptowała jej zainteresowań. Do tego ojciec często podróżował, a matka zmagała się z alkoholizmem.

W 1940 roku ukończyła szkołę średnią w Astorii i przeniosła się do Los Angeles w Kalifornii, a później do Nowego Jorku, by zająć się aktorstwem. Zaczęła od modelingu i stała się odnoszącą sukcesy pin-up girl. Pracowała jako modelka dla takich sław jak: Alberto Vargas, Bruno Bernard z Hollywood i Man Ray. Występowała na Broadwayu. Pracowała także jako tancerka (showgirl) w Earl Carroll Theatre oraz jako tancerka w zespole rewiowym Florentine Gardens, gdzie występowała obok znanej striptizerki Lili St. Cyr. Zanim to jeszcze nastąpiło zajmowała się dorywczymi pracami. Na przykład patroszyła łososia w fabryce konserw, a w Hollywood nawet jako szatniarka na Sunset Strip, szyła ręcznie ubrania outré (ekstrawaganckie) z resztek sklepu z używanymi rzeczami. Jak mówi Sandra Niemi, jej siostrzenica i biografka:

"Była pierwszą Gotką, ale Maila, to o wiele więcej. Była wszechstronnie utalentowaną, pomysłową kobietą. Stworzyła osobowość artystki performance w barach i klubach nocnych na długo przed tym, zanim większość ludzi dowiedziała się, co oznacza bycie artystką performance. Pisała dowcipy i publicystykę, projektowała ubrania, zajmowała się stolarstwem i odnawianiem antyków. I naginała pojęcie przyzwoitości".

W latach 50. utrzymywała się głównie z pozowania do zdjęć pin-up w magazynach męskich, takich jak "Famous Models", "Gala" czy "Glamorous Models".

Została odkryta przez Howarda Hawksa (reżysera, scenarzystę i producenta filmowego), który zabrał ją do Hollywood. Wzięła udział w filmie "Dreadful Hollow", ale projekt był wielokrotnie przekładany, co skłoniło ją do rezygnacji z tego kontraktu. Później stała się znana jako "Vampira", prowadząc program telewizyjny z horrorem.

Pomysł na postać "Vampiry" powstał w 1953 roku, kiedy Maila wzięła udział w corocznym "Bal Caribe Masquerade", choreografa Lestera Hortona, w kostiumie inspirowanym jeszcze nienazwaną Morticią Addams z kreskówek Charlesa Addamsa w „The New Yorker” - Maila była fanką kreskówek i komiksów od najmłodszych lat. Jej strój, przyciągnął uwagę producenta telewizyjnego Hunta Stromberga Jr. (syna założyciela Metro-Goldwyn-Mayer i producenta, Hunta Stromberga), który chciał zaangażować ją do prowadzenia horrorów telewizji KABC-TV w Los Angeles. Wyśledzenie jej zajęło Strombergowi miesiące. Wreszcie uzyskał jej numer telefonu od projektanta mody Rudiego Gernreicha i tak wszystko się zaczęło.

Nazwa "Vampira" została wymyślona przez męża Nurmi, Deana Riesnera. W 1994 roku powiedziała magazynowi "Boxoffice", że celowo odeszła od niemej i płaskiej kreacji Addamsa, czyniąc swoją własną postać telewizyjną "bardziej kampową* i seksowną", aby uniknąć plagiatu. Premiera "The Vampira Show" odbyła się 1 maja 1954 roku. Przez pierwsze cztery tygodnie program był emitowany o północy, a od 29 maja przeniesiony na 23:00. Dziesięć miesięcy później został emitowany o 22:30, począwszy od 5 marca 1955 roku. Serial stał się natychmiastowym hitem, więc kiedy w 1955 roku został anulowany w KABC-TV, Maila Nurmi mając prawa do postaci "Vampiry", przeniosła go do konkurencyjnej stacji telewizyjnej w Los Angeles, KHJ-TV.

* Kampowy - przymiotnik odnoszący się do estetyki kampu, charakteryzującej się celowym kiczem, przesadą i ironią. Można go również rozumieć jako coś, co jest "w złym guście", ale w sposób zamierzony i celowy, często w celu wywołania pewnego rodzaju efektu lub sprowokowanie komentarzy. Kamp (także camp) – konwencja stylistyczna przypisująca pewnym rzeczom wartość dlatego, że są w złym guście, lub z powodu ich wymowy ironicznej.

Program "The Vampira Show", był emitowany w latach 1954-1955. W 1954 roku, Maila Nurmi zdobyła nominację do nagrody Emmy w kategorii „Najwybitniejsza Osobowość Kobieca”.

Mówiła: "Mam 19-calową talię, 38-calowy biust i 36-calowe biodra", czyli 97-48-91,5 centymetrów.

Praca Maili jako "Vampiry" trwała kilka lat, po czym rzuciła showbiznes i zaczęła pracować jako stolarz, amatorska projektantka mody, handlarka antykami.

Na początku lat 60. otworzyła "Vampira's Attic", butik z antykami przy Melrose Avenue, a klientami byli między innymi Grace Slick z Jefferson Airplane i Frank Zappa. Zajmowała się również sprzedażą ręcznie robionej biżuterii i odzieży. Do 1962 roku Maila Nurmi zarabiał na życie, instalując podłogi z linoleum.

W 2001 roku Maila otworzyła oficjalną stronę internetową i zaczęła sprzedawać pamiątki z autografami i oryginalne dzieła sztuki w serwisie eBay.

W 2010 roku powstał film dokumentalny o niej "Vampira and Me", autora i reżysera R. H. Greene'a. Studiując pamiętniki Nurmi, potwierdził długoletnie plotki, że w 1956 Nurmi była wzorem dla postaci Maleficent, złej czarownicy w disnejowskiej adaptacji baśni "Śpiąca królewna". Odkrycie to zostało później potwierdzone przez archiwistę Disneya.

Kiedy Sandra Niemi dowiedziała się o śmierci swojej ciotki w 2008 roku, pospieszyła do Los Angeles podpisać jej akt zgonu. Potem odkryła dziesiątki stron niedokończonej autobiografii porozrzucanej w mieszkaniu Nurmi – pogniecionych kartek w kieszeniach starych koszul, przyklejonych taśmą do tylnych stron zdjęć i kalendarzy. Powoli składała historię w całość, aż powstała biografia Maili Nurmi, "Glamour Ghoul. The Passions and Pain of The Real Vampira Maila Nurmi" (wydana 19 stycznia 2021).

Nurmi przeszła do historii telewizji jako pierwsza gospodyni horrorów.

Jej przyjaciel Greg Herger, powiedział:

"Maila była najinteligentniejszą osobą, jaką kiedykolwiek znałem. Była elokwentna, miała szelmowskie poczucie humoru i posiadała niesamowity talent do prześwietlania ludzi na wylot w ciągu dwóch minut od rozmowy z nimi".

Podałam tu tylko kilka najważniejszych rzeczy. Na internecie nie brakuje informacji o jej życiu, jest też na Wikipedii, także polskiej.

Aż do śmierci mieszkała w małym mieszkaniu w North Hollywood. Maila Nurmi zmarła z przyczyn naturalnych (znaleziono ją siedzącą w fotelu, z nogami wspartymi na krześle), 10 stycznia 2008 roku w swoim domu w Hollywood, w wieku 85 lat i tam też została pochowana.

Maila Nurmi w 1947 roku, ma tutaj 25 lat

Maila Nurmi i Elvis Presley - to oczywiście fotomontaż, jak sądzę. Nie tylko chodzi o dorobiony kosmyk włosów spadający na twarz Elvisa, ale po prostu to zdjęcie nie wydaje mi się prawdziwe. Tak, to przerobione zdjęcie, jest na nim Burt Lancaster i Ava Gardner (jak ustaliła Aga)

Aktorka, modelka pin-up i prezenterka telewizyjna Maila Nurmi, znana jako "Vampira", wygłupia się z Elvisem Presleyem w 1956 roku w Los Angeles - tak opisano te zdjęcia. To prawdopodobnie na jakimś planie w Hollywood

Maila Nurmi w birecie i todze - W 1940 roku ukończyła szkołę średnią w Astorii. W większości krajów taki strój zakłada się na absolutorium szkół wyższych, w USA także średnich

Maila Nurmi - jako modelka pin-up

Maila Nurmi - jako Gotka "Vampira"

Maila Nurmi jako modelka pin-up i "Vampira" w gazetach i magazynach. Żaden artykuł nie jest w całości, to pojedyncze strony z kilku. Na ostatnim zdjęciu - "LIFE Magazine", 14 czerwca 1954 roku.

Maila Nurmi i Liberace (przyjaciel Elvisa) na scenie - w 1956 roku Maila Nurmi występowała wspólnie z Liberace w hotelu The Riviera w Las Vegas, w tym samym czasie, co Elvis w New Frontier Hotel 

W jednym z artykułów na internecie opublikowano to zdjęcie sugerując, że to Maila i Elvis. Nie, to Judy Spreckels (inna dziewczyna Elvisa), która była w New Frontier Hotel w Las Vegas, gdy Elvis tam występował na przełomie kwietnia i maja 1956 roku

James Dean i Maila Nurmi. Na drugim zdjęciu na okładce magazynu "Whisper" (data nieznana)

Po lewej Maila Nurmi jako "Vampira", po prawej Cassandra Peterson jako "Elvira"

Maila Nurmi w późniejszych latach

Nagrobek Maili Nurmi na cmentarzu w Hollywood, w Los Angeles

Okładka książki "Glamour Ghoul. The Passions and Pain of The Real Vampira Maila Nurmi" (wydanej 19 stycznia 2021), będącej biografią Maili Nurmi, napisanej przez jej siostrzenicę Sandrę Niemi

Klip "The Vampira Show KABC-TV promo"

Link: https://www.youtube.com/watch?v=TJp7fr1EUJ8

Klip "The Real Vampira Lived A Dark And Desperate Life"

Link: https://www.youtube.com/watch?v=StY9ZOdCacc

P. S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie będzie można zobaczyć w większym rozmiarze.