Film "Elvis" - 24 czerwca 2022 roku (premiera kinowa)

Uff, kto nie był w kinie, niech obejrzy tu ... Niestety nie wiem, jak długo link będzie dostępny, nie ma o tym informacji na stronie.

Film "Elvis" z 2022 roku - teraz możesz obejrzeć go tutaj, dzięki uprzejmości Agi, która wyszukała dla was te linki! Gdyby tutaj film nie działał lub ktoś chciałby go obejrzeć na większym ekranie, to tu link: https://vider.info/vid/+fscm5m5 i drugi: https://filemoon.sx/d/h9coumqsdhon (niestety więcej reklam i bardziej wymagający sprzętowo)

Miał to być mój najlepszy prezent imieninowy w życiu ... Rozczarowanie, to najdelikatniejsze słowo jakie przychodzi mi na gorąco do głowy. Niemniej oczywiście cieszę się, że mogłam go zobaczyć i wyrobić sobie własne zdanie na podstawie tego, co widziałam, a nie w oparciu o opinię innych.

Właśnie wróciłam do domu po pierwszym seansie (o godzinie 11:40) i jestem zniesmaczona i wściekła. Na prawdę nie wiem za co ta historyczna owacja w Cannes (patrz post "Film "Elvis" - Cannes 2022")!

Dwie i pół godziny (a wcześniej 40 minut reklam) wielkiego chaosu biograficznego. Jeśli ktoś mało zna biografię Elvisa, to wyłapie kilkanaście błędów, a jeśli stosunkowo dobrze (jak ja), będzie w ciężkim szoku. Ja większości scen nie rozumiałam (zwłaszcza z pierwszych 40 minut filmu), nie wiedziałam czego dotyczą i o czym mówią, czyli do jakich wydarzeń je odnieść. Jak w przyszłości film będzie dostępny do odtwarzania, to obejrzę go jeszcze raz (kwestię po kwestii) i wypunktuję, co się nie zgadza, co z czym pomylono itp. Tego było tyle, że nie szło spamiętać. Grubo ponad 50. Właściwie łatwiej będzie policzyć to, co się zgadza z faktami - palce u obu rąk starczą.

Jeśli ktoś z fanów Elvisa uważa ten film za dobry, to ja tego nigdy nie zrozumiem.

Dziś w nocy w ogóle nie spałam, być może to klasyczne reisefieber spowodowane ekscytacją filmem o Elvisie, który nazajutrz zobaczę?

Idę pospać. Wieczorem postaram się dopisać jeszcze kilka zdań.

c. d.

Poniżej kilka przykładów, hm nawet nie wiem jak to nazwać, błędów, wypaczeń, nieścisłości? Po prostu rzucę kilka luźnych zdań dla przykładu.

Po tej niezrozumiałej początkowej rąbance, jest scena niby z jakiegoś koncertu w 1955 roku, ale jego przebieg odpowiada koncertowi z 30 lipca 1954 roku w Overton Park Shell w Memphis. Elvis tam obraca się do Billa Blacka i Scotty'iego Moore'a, pytając "Dlaczego oni tak na mnie krzyczą" To nie miało miejsca na scenie, jak przedstawiono w filmie, tylko już za kulisami.

W filmie Gladys umiera na schodach w Graceland. W rzeczywistości zmarła w szpitalu. Do tego jest to tak przedstawione jakby Elvis poszedł do wojska dopiero po jej śmierci.

Steven Binder, reżyser i producent "Comeback Special '68", przez cały czas nazywany jest "Bindle" lub "Blinde" (już nie pamiętam dokładnie).

Podczas "Specjalnego" Parker informuje Elvisa, że swój powrót na scenę zacznie od występów w International Hotel w Las Vegas. No, nie. Specjalny kręcony był w czerwcu (zdjęcia z udziałem Elvisa, produkcja ruszyła już w kwietniu), a International Hotel został wybrany przez Parkera z ofert jakie napłynęły po grudniowej emisji programu w TV.

Podczas swojego premierowego występu w International Hotel, 30 lipca 1969 roku, Elvis pokazany jest w "White Concho Suit", a to kostium z 1970 roku, czyli już następnego sezonu. To samo dotyczy "White Turquoise Concho Suit", w którym Elvis został pokazany w filmie niby podczas jednego z sierpniowych koncertów 1969 roku.

W ogóle jeśli chodzi o kostiumy Elvisa, to z ich pomocą wprowadzono totalny chaos chronologiczny. Wybrano kilka z nich, głównie z 1972 roku ("Blue Powder Suit", "Blue Wheat Suit", "Red Pinwheel Suit") i jeden z 1973 roku ("Black Spanish Green Linning Suit"), które wpleciono w chronologię 1972-1977. Absurdalne. W sumie tylko dwa, "White Tiger Suit" i "Dark Blue Alpine Suit", pokazano poprawnie. No rzecz po prostu niewybaczalna w takim filmie. Przecież jeśli nie padają konkretne daty, to właśnie po kostiumie scenicznym Elvisa rozpoznajemy konkretny okres czasowy. No i kuriozum na koniec. Po wspaniałym wykonaniu przez Elvisa "Unchained Melody" przy fortepianie, w czerwcu 1977 roku, Elvis pokazany jest jak schodzi ze sceny w niebieskim jumsuicie z peleryną z 1972 roku. I kolejne zaskoczenie, Elvis w jumsuicie, którego raczej nie miał, "Red Powder Suit"! Wpleciono w film materiał, na którym przekolorowano "Blue Powder" na "Red Powder", no taka rzecz nie powinna się zdarzyć (więcej na temat tego jumpsuitu w poście "Jumpsuit "Red Powder Suit" - sensacja, czy mistyfikacja"). Dla jasności, tej zmiany koloru nie dokonał reżyser tego filmu, ale wykorzystał ten fake'owy obraz umieszczając go w swoim filmie.

Z kobiet Elvisa w filmie pokazano tylko dwie. Dixie Locke w latach 50. i Priscillę. Oczywiście Priscillę przedstawiono jako anioła, żeby film otrzymał akceptację z EPE. W zasadzie postacie Lindy Thompson i Ginger Alden, nie istnieją. Być może takie były wytyczne Priscilli.

Natomiast dwie rzeczy warto podkreślić in plus. Pierwsza dotyczy przejmującej sceny, gdy mały Elvis, zwiedziony śpiewem i muzyką, wraz ze swoimi murzyńskimi kolegami, zakrada się na nabożeństwo kongregacji Czarnych w namiocie. W pewnym momencie zostaje zauważony, "pojmany" i ma zostać wyprowadzony. Wtedy ingeruje pastor, krzyczy "Nie!" i każe go zostawić, mówiąc, że ten dzieciak jest darem niebios, zesłanym przez samego Boga (to zostało inaczej powiedziane, ale w tym sensie).

Druga dotyczy kłótni Elvisa z Parkerem, kiedy Elvis definitywnie go zwalnia na początku lat 70. No i tu mam wątpliwości, czy rzeczywiście tak to wyglądało, jak to zostało przedstawione, bo dotąd z takim opisem się nie spotkałam. Jest jeszcze kwestia kwoty, jakiej Parker zażądał. Dotąd źródła mówiły o dwóch, trzech, sześciu milionach. W filmie na rachunku widnieje 8.548.000,-.

Muzyka. Jeśli chodzi o utwory, jednak w większości wykonania innych rażą, w każdym razie mnie, ale kilka było do przyjęcia. W tej początkowej czterdziostominutowej papce znalazły się dwa utwory w wykonaniu Elvisa, które mnie przeraziły. Były tak źle zremasterowane, że nie szło tego słuchać. No i zupełnie dla mnie niezrozumiała koncepcja z "Unchaimed melody" przy fortepianie, gdzie zmieszano autentyczne wykonanie Elvisa, z  wykonaniem impersonatora.

Dobór aktorów. Moim zdaniem w ogóle nietrafiony, zwłaszcza tych odgrywających Memphis Mafię. Identyfikowalni są tylko Charlie Hodge i Jerry Sheff, ale tylko dlatego, że mają swoje kwestie słowne, z których wynika kim są. Jeśli z jakichś powodów zdecydowano się obsadzić akurat tych, a nie innych, bardziej podobnych aktorów, to powinni zostać tak ucharakteryzowani, aby przypominać odgrywane postacie. Inaczej są tylko bezimiennym tłumem. Charakterystycznego Reda Westa, nie zauważyłam, acz niby był pokazany w krótkiej migawce razem z Sonnym Westem. Tylko aktor go grający był tak bez wyrazu, że nie potrafię go sobie przypomnieć. Ba, nawet w trakcie trwania filmu nie potrafiłam go rozpoznać, choć pewnie na niego wiele razy patrzyłam na ekranie.

Natomiast duży szacun za scenografię. Naprawdę bardzo się postarano, w wielu scenach odtwarzając najmniejsze szczegóły, najdrobniejsze detale. To ciągnie ten film, jedyny pozytyw.

W pierwszych 40 minutach filmu, aż siedem razy wstawałam żeby opuścić salę, tak byłam wkurzona muzyką, obrazem i błędami faktografii, że nie mogłam się zmusić do pozostania na miejscu. Jednak, zawsze wracałam przekonując sama siebie: "zostań, zobacz do końca". Po tych 40 minutach było już znacznie lepiej, niemniej jak na moje nerwy, zbyt dużo poważnych uszczerbków.

Narratorem filmu jest pułkownik Parker. To mi się bardzo nie podobało i nadal nie podoba, lecz ta decyzja reżysera się obroniła. Rozumiem już dlaczego zdecydował się na taką figurę narracyjną. Chciał przedstawić Parkera z dwóch stron, stosownie do tego jak odbierany jest przez fanów Elvisa, jako "złego" i "dobrego", a jednocześnie poniekąd oddać mu głos, żeby mógł się wytłumaczyć.

I jeszcze jedna rzecz, której sama unikam i wprost alergicznie nie znoszę. Poza rokiem 1955, 1968 i 1969, nie pada inny. Ciągle jest tylko "w następnym roku" lub "w kolejnym roku". I nawet jeśli nie zgubimy się w obliczeniach, który to już następny, czy kolejny rok, to z pewnością pogubimy się patrząc na obraz, na którym widzimy Elvisa w kostiumach z innych lat, niż wyszło nam z obliczeń!

W moim odczuciu po prostu wylano dziecko z kąpielą. Bo z jednej strony film jest rewelacyjny, właśnie od strony scenograficznej i wielka szkoda, że tak położono go faktograficznie. Moim zdaniem został też źle zmontowany. Gdyby jeszcze tekst był sensowny i wyjaśniał, co widzimy, ale tekst był momentami bardzo skąpy i niezrozumiały merytorycznie, zdawkowy.

Czy my, fani Elvisa, doczekamy się jeszcze kiedyś filmu biograficznego z prawdziwego zdarzenia?

P. S.
Jak tylko będę miała możliwość swobodnego dostępu do filmu (o ile w ogóle), postaram się kolejno wypunktować wszelkie rozbieżności między filmem a faktami.

*      *      *
*      *
*

Ex Post

Uzupełnienie (10 lipca 2022 roku):

Poniżej dwie recenzje znanych osób o tym filmie - Tomasza Raczka i Beaty Pawlikowskiej. Warto ich posłuchać.

Z ich wypowiedzi można wnioskować, że znają dość dobrze biografię Elvisa. Beata Pawlikowska mówi wprost, że jest zafascynowana postacią Presleya i przeczytała o nim wszystkie książki oraz obejrzała wszystkie filmy na jakie trafiła. Aczkolwiek Tomasz Raczek myli się w dwóch kwestiach. Raz, kiedy mówi o Elvisie - aktorze i o Barbrze Streisand oraz filmie "Narodziny gwiazdy". Drugi, kiedy sugeruje, że Elvis nadużywał alkoholu. Niemniej robi tam ciekawy wywód o wspomagaczach chemicznych, które nazywa "podpórkami" - polecam ten fragment, bo wyjaśnia mechanizm jak i dlaczego wielu artystów najpierw się nimi posiłkuje, a potem od nich uzależnia.

Natomiast Beata Pawlikowska opowiada historię powstania loga TCB i TLC, która nie jest prawdziwa, to wersja podawana przez Priscillę, jaką sobie przypisuje, jak wiele innych rzeczy (np. peleryny przy kostiumach scenicznych) - odsyłam do postu "Niektóre symbole i terminy obecne w życiu duchowym Elvisa", gdzie przeczytacie prawdziwą historię powstania TCB i TLC.

Tomasz Raczek o filmie "Elvis" i o samym Elvisie

Beata Pawlikowska o filmie "Elvis" i o samym Elvisie

Ex Post

Uzupełnienie (6 stycznia 2023 roku):

Forbes w swoim corocznym raporcie o zarobkach nieżyjących celebrytów, tegoroczne 110 milionów (najwyższa jak dotąd kwota) Elvisa, tłumaczy filmem "Elvis" (2022) - odsyłam do postu " Elvis na liście FORBES'a - 2022".

Ex Post

Uzupełnienie (9 stycznia 2023 roku):

Jak wszyscy zauważyliśmy, perfidnie przemilczano kilka najważniejszych kobiet Elvisa. Oczywiście na polecenie Priscilli, która w materiałach o Elvisie toleruje w zasadzie tylko Dixie Locke, nie wiedzieć dlaczego. Do filmu odniosła się Linda Thomson, która niby dotąd miała poprawne relacje z Priscillą. Na różnych portalach możemy przeczytać mniej więcej ten sam tekst, poniżej cytat z jednego z nich:

"Jak podkreśliła eksdziewczyna Presleya, twórcy przeinaczyli wiele faktów, zwłaszcza tych dotyczących ostatnich lat życia gwiazdora i jego relacji z Priscillą.

„Za każdym razem, gdy Elvis był hospitalizowany, to ja dzieliłam z nim pokój. W filmie pokazano jego byłą żonę siedzącą przy szpitalnym łóżku. A ona go nawet nie odwiedziła. Elvis nadal żywił do niej urazę, że go zostawiła, by związać się z instruktorem karate. Przez te lata to ja się nim opiekowałam. Uratowałam mu życie kilkanaście razy”".

Po prostu takie są fakty. Pominięcie Lindy Thompson uważam za skandaliczne, celowe wypaczenie historii. Jeszcze mogę zrozumieć, że pominięto kobiety, z którymi łączył go tylko seks i przyjemności, ale nie Lindę, która od 1974 roku praktycznie była wyłącznie jego pielęgniarką i aniołem stróżem?

Ex Post

Uzupełnienie (14 stycznia 2023 roku):

Pod koniec grudnia 2022 roku, Hollywoodzkie Stowarzyszenie Prasy Zagranicznej (HFPA) ogłosiło nominacje do Złotych Globów. Fim "Elvis" (2022) został nominowany w trzech kategoriach:

• Najlepszy film dramatyczny
  „Avatar: Istota wody”
  „Elvis”
  „Fabelmanowie”
  „Top Gun: Maverick”
  „Tár”
• Najlepszy aktor w filmie dramatycznym
  Austin Butler („Elvis”)
  Brendan Fraser („Wieloryb”)
  Hugh Jackman („Syn”)
  Bill Nighy („Living”)
  Jeremy Pope („The Inspection”)
• Najlepsza reżyseria
  James Cameron („Avatar: Istota wody”)
  Daniel Scheinert, Daniel Kwan („Wszystko wszędzie naraz”)
  Baz Luhrmann („Elvis”)
  Martin McDonagh („Duchy Inisherin”)
  Steven Spielberg („Fabelmanowie”)

Ogłoszenie zwycięzców nastąpiło podczas 80. gali Złotych Globów, 10 stycznia 2023 roku. Z tych trzech nominacji Złotego Globa otrzymał tylko Austin Butler w kategorii "Najlepszy aktor w filmie dramatycznym".

Austin Butler pozuje z nagrodą Złoty Glob na ściance po rozdaniu nagród podczas 80. ceremonii wręczania Złotych Globów

Kiedyś nagroda Złoty Glob cieszyła się wielkim prestiżem, jednak w wyniku nieuczciwych działań od lat przestała być poważana, tak przez ludzi, jak i samych artystów. Do tego stopnia, że jej dalsze funkcjonowanie stanęło pod dużym znakiem zapytania. Postanowiono oczyścić szeregi HFPA oraz przywrócić jej ponownie istotne miejsce w świecie filmu. W związku z tym rzekomo podjęto szereg działań naprawczych, a ten rok jest pierwszym po zmianach. Pisano o tym tak:

Vogue:

"Złote Globy traktowano do tej pory jak miarodajny wskaźnik oscarowych faworytów. Ostatni rok sprawił jednak, że wydarzenie za sprawą wielu skandali straciło swój prestiż i dziś mówi się o kryzysie, z którego stowarzyszenie HFPA nie będzie w stanie się podnieść. Zarzucano mu korupcję, nieuczciwe praktyki, wykluczenie i rasizm.
Gala była bojkotowana nie tylko przez fanów kina na całym świecie, ale też znanych aktorów i aktorki. Tom Cruise zwrócił swoje trzy Złote Globy, a Scarlett Johansson publicznie skrytykowała wydarzenie i wyznała, że dziennikarze ze stowarzyszenia zachowywali się wobec niej w sposób seksistowski. Świat filmu domagał się dużych zmian".

Film:

"Słynne statuetki nie cieszą się dziś takim prestiżem jak kiedyś. Kolejne skandale i oskarżenia rzuciły cień na rangę tego szanowanego niegdyś wydarzenia. Przez wiele lat uroczystość wręczania Złotych Globów była drugą największą filmową ceremonią na świecie i zapowiedzią tego, co może stać się podczas rozdania Oscarów.
W 2021 roku transmitowano ją do ponad 165 krajów. Zdarzało się, że ich oglądalność dorównywała popularnością ceremonii wręczenia statuetek Akademii Filmowej. Seksualne skandale, korupcja, systemowy rasizm sprawiły, że przyszłość Hollywoodzkiego Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej stanęła pod dużym znakiem zapytania.
Wprowadzono szereg zmian i decyzji, które mają naprawić taki stan rzeczy i poprawić wizerunek imprezy. Zdaniem wielu, wymowny jest fakt, że prowadzenie gali powierzono czarnoskóremu komikowi Jerrodowi Carmichaelowi. "Nie jestem hipokrytą" - powiedział Brendan Fraser, który nie pojawi się na gali Złotych Globów".

Hollywoodzkie Stowarzyszenie Prasy Zagranicznej i NBC doszły do porozumienia i 80. ceremonia wręczenia nagród była transmitowana na żywo.

W tym roku do grona osób typujących nominowanych dołączyły 103 osoby reprezentujące 62 kraje. Z Polski dwie krytyczki filmowe - Barbara Kosecka oraz Elena Rubashevska.

*
*      *
*      *      *