Przedłużenie Sezonu 2 w International Hotel w Las Vegas

Sezon 2 w International Hotel w Las Vegas miał trwać od 26 stycznia do 23 lutego 1970 roku. Następną, tym razem tylko trzydniową turę wstępów, Elvis miał zaplanowaną od 27 lutego do 1 marca 1970 roku (On Tour 1) na Houston Astrodome w Houston (TX), gdzie miał dać sześć koncertów.

Jednak przed On Tour 1, zaplanowano jeszcze konferencję prasową, która miała się odbyć 25 lutego 1970 roku, również w Houston (TX), ale na terminalu lotniska.

P. S.
Nie mogę ustalić, o której godzinie miała się zacząć lub o której faktycznie się rozpoczęła, więc jeśli ktoś wie, proszę o info.

Kirk Kerkorian, właściciel International Hotel, namówił Elvisa i jego menadżera na przedłużenie sezonu o jeden dzień koncertowy, to jest do 24 lutego 1970 roku. W zamian obiecał, że na swój koszt, własnym samolotem DC-9, odtransportuje Elvisa na konferencję prasową i z powrotem do Las Vegas, a później ponownie jego i jego ludzi oraz grupy wokalne i orkiestrę, zawiezie na On Tour 1 do Houston w Teksasie.

Bardzo mu na tym zależało, gdyż wiedział, że cała masa chętnych nie dostała się na koncerty Elvisa w jego hotelu, a na 24 lutego 1970 roku nie miał akurat zabukowanego żadnego innego artysty na występy w głównym Showroomie. Wiemy o tym z książki "Elvis. Król Rock'n'rolla", Jerry'ego Hopkinsa, który pisze:

"Ta tura zakończyła się 24 lutego, dzień później niż pierwotnie planowano. Członkowie zespołu pojechali samochodami do Los Angeles, skąd dwa dni później przylecieli z powrotem do Las Vegas. Tam przesiedli się do DC-9 Kirka Kerkoriana, by razem z Elvisem i grupami wokalnymi udać się do Houston".

Kiedy Jerry Hopkins pisał książkę, miał osobiste spotkanie z Kirkiem Kerkorianem, który udzielił mu obszernych informacji na temat występów Elvisa w International Hotel (między innymi właśnie tej) oraz udostępnił skrupulatnie prowadzone archiwa hotelu.

Zgodnie z nowymi ustaleniami, Elvis przedłużył Sezon 2 o jeden dzień, dając 24 lutego 1970 roku kolejne dwa występy. Następnego dnia, wraz z menadżerem i kilkoma osobami ze swojego kręgu, został przewieziony do Houston, gdzie udzielił konferencji prasowej. W godzinach wieczornych ponownie wsiadł na pokład samolotu Kirka Kerkoriana i powrócił do Las Vegas (patrz zdjęcie).

Kolejnego dnia, to jest 26 lutego 1970 roku, wszyscy spotkali się na lotnisku, skąd samolotem Kirka Kerkoriana odlecieli do Houston, na On Tour 1.

Mimo iż fakt ten jest znany, żadna lista koncertów Elvisa, na którą trafiłam, nie uwzględniała tego dodatkowego dnia w Sezonie 2 w International Hotel w Las Vegas. Pewnie dlatego, że one były tworzone na podstawie danych z kontraktów, a dopiero później weryfikowane, ale jak widać nie zawsze się to w pełni udawało.

Bardzo podobną sytuację mieliśmy w przypadku koncertu dodanego na koniec Sezonu 5 w Sahara Hotel w Lake Tahoe. Planowo Elvis miał koncertować od 30 kwietnia do 09 maja 1976 roku, ale w noc z 9 na 10 maja dołożono koncert o 3:00. I gdyby nie książka "Live at the Sahara Tahoe" (jej autorzy byli na tych koncertach*), też byśmy o nim nie wiedzieli, chociaż w źródłach można było spotkać informację o ostatnim koncercie Elvisa w tym miejscu, jaki nazwano "Mother's Day Show", podczas którego każdej wchodzącej pani Elvis lub Colonel wręczali różę**. Niemniej źródła nie podawały, że był to dodatkowy koncert, więc wszyscy myśleli, że chodziło o planowy koncert o 22:00, kończący Sezon 5 (więcej o tym w poście: "Ile koncertów dał Elvis w Lake Tahoe w latach 1969 - 1977?").

* Dokładnie na ostatnich ośmiu, czyli od 3 do 10 maja 1976 roku.

** W książce podano, że róże wchodzącym paniom rozdawali kelnerzy w imieniu Elvisa i Pułkownika, ale w większości innych miejsc, gdzie o tym pisano, podawano, że osobiście Elvis i Pułkownik. Myślę, że jak zwykle podkoloryzowano ten fakt, więc wierzę książce.

Tego koncertu również próżno szukać na dostępnych listach koncertów Elvisa, nie został zaznaczony z powodu przekonania, o którym wspominałam pod koniec poprzedniego akapitu.

25 lutego 1970 roku - Elvis podczas konferencji prasowej w Houston (TX), a także materiał filmowy z fragmentem tej konferencji

Konferencja odbyła się na terminalu lotniska w Houston. Z opisu pod filmem dowiadujemy się między innymi, że:

"Ujawniono zaledwie niecałe dziewięć minut tej konferencji prasowej i jest oczywiste, gdzie powinien znajdować się brakujący materiał, ale żadna z tych „brakujących sekwencji” nie została udostępniona w jakiejkolwiek formie.
Elvis zorganizuje kolejną konferencję prasową na zakończenie występów [red. Ont Tour 1], 1 marca, tym razem w hotelu Astroworld w Houston, ale ta również nigdy nie została opublikowana w żadnej formie, chociaż od tamtej pory w różnych publikacjach Elvisa pojawiły się ograniczone transkrypcje".

Tutaj inne linki do materiału z tej konferencji, gdyby powyższy klip usunięto lub przestał działać:
https://www.youtube.com/watch?v=QVsIIAfFNok
https://www.youtube.com/watch?v=Ut0UzCkxOxs
Materiał na nich jest ten sam.

Wieczorem, 25 lutego 1970 roku - Elvis wsiada na pokład samolotu DC-9, należącego do Kirka Kerkoriana, którym uda się w drogę powrotną do swojego apartamentu w International Hotel w Las Vegas

Sezon 2 w International Hotel w Las Vegas - koncerty Elvisa rozpisane graficznie, z ujęciem pomijanych w zestawieniach dwóch koncertów z 24 lutego 1970 roku (ponieważ tabela jest szeroka, tutaj wyświetla się w pomniejszeniu, aby zobaczyć ją w pełnym romiarze, należy otworzyć ją w nowym oknie)

Sezon 5 w Sahara Hotel w Lake Tahoe - koncerty Elvisa rozpisane graficznie, z ujęciem pomijanego w zestawieniach koncertu z 10 maja 1976 roku

Próby Elvisa z obciążnikami

Wyczytałam w jednym miejscu, że na początku lat siedemdziesiątych Elvis podczas prób zakładał sobie dodatkowe ciężary na ręce, pas i nogi. Miało to służyć poprawieniu płynności i szybkości jego ruchów na scenie. Na zdjęciu poniżej jeden z fanów zaznaczył miejsca umieszczania dodatkowych obciążników.

Elvis podczas próby w sierpniu 1970 roku, przed otwarciem Sezonu 3 (od 10 sierpnia do 8 września 1970 roku) w International Hotel w Las Vegas, na której ćwiczył ruchy przy śpiewaniu z dodatkowymi obciążnikami

Elvis podczas innej próby w lecie 1970 roku, w International Hotel w Las Vegas, na której ma ten sam pas. Jak widać on był zapinany na dwa paski (jeden górą, drugi dołem, środek był pusty). Tutaj nie ma obciążników

Co ma pod koszulą i spodniami, tutaj nie widać, ale pod pasem rzeczywiście jakby coś umieścił, jeśli porównamy ze sobą zdjęcia w turkusowej i czerwonej koszuli, na których ma ten sam pas.

Pierwszy raz spotkałam się z tą informacją, więc nie wiem na ile można w to wierzyć. Czytałam kilka razy o obciążaniu ciała do ćwiczeń, ale zawsze w związku z karate lub zrucaniem wagi (ubierał obcisły kombinezon i różne obciążenia do środka, co miało powodować większy wysiłek, a w konsekwencji szybsze spalanie tłuszczu i wydalanie wody z organizmu przez wypacanie), nigdy w celu poprawienia szybkości ruchu na scenie podczas śpiewu.

Nie było mu to zresztą potrzebne. Zdaniem Eda Parkera (jego trenera karate) jednym z głównych czynników sukcesu Elvisa jako karateki, była niesamowita szybkość ruchów. Ed Parker powiedział, że nigdy w życiu nie spotkał drugiego karateki, który z taką prędkością potrafił wyprowadzać ciosy nogami i rękami, jak Elvis. Wiemy to nie tylko z wypowiedzi Eda Parkera, ale także z książki o nim, napisanej przez jednego z jego uczniów, który zawarł w niej także wiele informacji o Elvisie, jakie Ed opowiadał im osobiście podczas trenigów i spotkań*.

* Ed Parker miał w zyczaju organizować kolacje w swoim domu dla wybranych uczniów - tych którzy się czymś zasłużyli, na przykład zrobili duże postępy lub odnieśli sukces w zawodach. Na tych kolacjach opowiadał między innymi o Elvisie, tak o tym jakim był karateką, jak i człowiekiem. Pokazywał też prezenty jakie od niego dostał.
Jeśli chodzi o tytuł książki i autora, nie mogę teraz na szybko znaleźć, ale w poście o karate postaram się podać.

To samo z filmami z lat 50. Już chyba gdzieś o tym wspominałam na blogu, a jeśli nie, to obszerniej będę o tym pisać w poście o karate. W przypadku niektórych filmów z lat 50. można odnieść wrażenie, że są klejone (naprawiane), gdyż usunięto uszkodzone fragmenty taśmy (niektóre klatki). Tak nie jest. To złudzenie spowodowane szybkością ruchów Elvisa. W latach 50. ręczne kamery robiły od 16 do 18 klatek na sekundę, dziś jest to minimum 25. Elvis był tak szybki, że niektóre pozycje ciała nie zostały uchwycone, co dawało złudzenie uszkodzenia filmu i brak przynajmniej jednej lub kilku usuniętych klatek.

P. S.
Po otwarciu zdjęć w nowym oknie, można je zobaczyć w większym rozmiarze.

Indiańska prababka Elvisa

Na razie nie ma tu jeszcze postu o genealogii Elvisa, ale wspominałam już w niektórych wpisach, że w jego żyłach płynęła także indiańska krew.

Jedną z jego prababek w piątej linii po kądzieli (z linii matki) była Morning Dove White, z plemienia Czirokezów.

Drzewo genealogiczne rodziny Presleyów - dobrze opracowane, ale mało czytelne z uwagi na rozmiar (powiększenie niewiele daje, bo dochodzi do jeszcze większego rozmycia, chociaż łatwiej jest rozszyfrować tekst)

Fragment drzewa genealogicznego - linia żeńska - z wyliczeniem procentowym krwi przodków. Jak widać w żyłach Elvisa płynęło 6,25%* krwi Morning Dove White

Oczywiście nie chodzi tu o rzeczywistą krew (to termin, który powstał zanim jeszcze dowiedzieliśmy się o istnieniu DNA i jego roli w przekazywaniu cech dziedzicznych po przodkach), tylko o cechy dziedziczne, przenoszone w kodzie DNA. Jak widać liczy się to w prosty matematyczny sposób zakładając, że do następnego pokolenia przenosi się 50% każdego z rodziców, a tak nie jest. Ile faktycznie w Elvisie było z prababki Morning Dove White, odpowiedź dałyby testy DNA, ale nie mamy jej próbki biologicznej, która mogłaby posłużyć do badań.

Jeśli chodzi o ten fragment drzewa, trochę mylący jest jego środek, tam gdzie są przodkowie z 25% i 12,5% udziałem. Autor nie naniósł męża Ann Mansell, którym był Milege Smith (1857-1909). Tu mamy w ogóle interesującą sytuację. Ich dziecko, Robert Lee Smith, poślubił córkę (Octavię Luvenię "Doll" Mansell) brata (White Mansella) swojej matki (Ann Mansell) - czyli kuzynostwo w pierwszej linii zawarło ze sobą związek małżeński, co we współczesnej kulturze* zachodniej jest związkiem kazirodczym. Niemniej procenty dla Gladys wyliczył dobrze, mimo iż jest kolejnym pokoleniem, to dziedziczy 6,25% więzów krwi Morning Dove White po ojcu (Robercie Lee Smithcie) i 6,25% po matce (Octavii "Doll" Mansell), co razem daje 12,5%.

* Małżeństwa miedzy kuzynostwem były powszechne w izolowanych społecznościach agrarnego (rolniczego) Południa. Chodziło o dzieciczenie ziemi (nie rozdrabnianie majątków), a także o względy narodowościowe (mało było kobiet wśród emigrantów pochodzenia szkockiego i irlandzkiego).

Kiedy zaczęłam zgłębiać temat korzeni rodziny Elvisa, jego przodków, zawsze zastanawiałam się, jak to jest możliwe, że zachowało się tak dobre zdjęcie Morning Dove White, kobiety żyjącej w biednej rodzinie emigrantów z Europy i to w czasach kiedy fotografia była w zalążku. Teoretycznie pierwszą fotografię wykonano w 1826 lub 1827 (w Europie), ale w rzeczywistości za początek fotografii uważa się rok 1839, cztery lata po śmierci Morning Dove White!

Jak się okazało, moje wątpliwości były w pełni zasadne. Dotarłam do prawdy. Indianka, której zdjęcie pojawia się w różnych źródłach, jako indiańskiej prababki Elvisa - Morning Dove White - wcale nią nie jest!

To kobieta o imieniu Eats No Meat, również Indianka, ale z plemienia Cayuse. Jej zdjęcie, do celów dokumentacji etnicznej i antropologicznej, wykonał major Lee Moorhouse w 1900 roku, a więc 65 lat po śmierci Morning Dove White! Zostało zrobione dla Smithsonian Institution*, a obecnie znajduje się w zbiorach National Anthropological Archives w Suitland (MD)**.

* Smithsonian Institution – największy na świecie kompleks muzeów i ośrodków edukacyjno-badawczych, mieszczący się głównie w Waszyngtonie, powstały jako fundacja w roku 1846 na podstawie testamentu Jamesa Smithsona, brytyjskiego chemika i mineraloga.

* National Anthropological Archives w Suitland (MD) - jedno z sieci muzeów Smithsonian Institution. Działa od 1965 roku.

I po co ludzie to robią, fałszując historię? Już nie powiem co bym zrobiła delikwentowi, który wpadł na ten szatański pomysł...

Ten obrazek możemy spotkać w wielu opracowaniach traktujących o pochodzeniu Elvisa i jego przodkach. Indianka na zdjęciu jest identyfikowana jako prababka Elvisa - Morning Dove White, choć wcale nią nie jest

To nie indiańska prababka Elvisa, Morning Dove White z plemienia Czirokezów, lecz Eats No Meat, kobieta z plemienia Cayuse. Tutaj kopie fotografii wykonane dla biblioteki University of Oregon

Co robi Elvis na trawie i co to za pojazd lub urządzenie?

Przysłowiowego konia z rzędem temu, kto rozszyfruje to urządzenie(?), pojazd(?) na tym zdjęciu.

Zdjęcie zrobiono na trawniku przed domem Elvisa przy Audubon Drive 1034, w Memphis. Mieszkał tam od 20 marca 1956 roku do 18 marca 1957 roku, więc podejrzewam, że to lato 1956 roku.

Siedzi tu na jakimś dziwnym urządzeniu, być może samobieżnym (w każdym razie to coś jeżdżącego z napędem mechanicznym - nożnym lub samopędnym). Jak podejrzewam ... do pielęgnacji trawy? Do koszenia? Do aeracji (napowietrzania)? Do nawożenia? Do odchwaszczania?

Nigdy wcześniej nie widziałam ani tego zdjęcia, ani żadnego innego z tą maszynerią. Może ktoś z was wie lub ma jakąś koncepcję cóż to takiego jest? A może to wcale nie do pielęgnacji ogrodu, a jakiś pojazd skonstruowany przez majsterkowicza?

To zagadka dla was na weekend. :) Od razu powiem - nie znam jej rozwiązania.

*       *       *

*      *

*

Ex Post

Ostatnie ustalenia (27 czerwca 2023 roku):

Aga na Pinterest znalazła to samo zdjęcie. Tam też napisano, że to kosiarka do trawy. Tylko nie wiem, czy na zasadzie domysłu, tak jak w naszym przypadku, czy opisujący miał pewność, bo znał urządzenie.

Link: https://pl.pinterest.com/pin/27443878967075514/

*

*      *

*       *       *

Elvis siedzi na tajemniczym urządzeniu przed domem na terenie posesji przy Audubon Drive 1034 w Memphis - zdjęcie oryginalne (jasne)

Elvis siedzi na tajemniczym urządzeniu przed domem na terenie posesji przy Audubon Drive 1034 w Memphis - zdjęcie oryginalne (przyciemnione)

Widać koła. Elvis ma nogi na wspornikach (nie na trawie) po boku urządzenia. Siedzi na siedlisku, a ręce ma oparte na czymś, co można określić "kierownicą", choć te rurki bardziej przypominają zestaw dźwigni, bo nie stanowią zamkniętego kręgu (oczywiście nie każda kierownica musi być okrągła).

Jednak najbardziej intryguje mnie ta tuba z przodu. Jakby osłona jakiegoś mechanizmu lub osłona mająca zapobiegać rozrzucaniu "czegoś" poza obszar wytyczony średnicą tuby. Jest też bardzo nisko osadzona, prawie trze po podłożu.

Jumpsuit - Dark Blue Tapestry

Nazwa najczęściej spotykana: Dark Blue Tapestry Suit
Nazwa alternatywna: Dark Blue Brocade Suit
Inne nazwy: Royal Blue Tapestry Suit;  Royal Blue Brocade Suit
Linia / Seria:  Karate Style / Tapestry, Brocade
Kolor wiodący:  modrakowy (ciemnoniebieski)
Linia kolorystyczna:   (nie dotyczy);
Części kompletu: 1
Ilość elementów: 2

• kombinezon - niebieski (prawdopodobnie modrak lub kobalt), z poszerzonymi w szpic rękawami u dołu, wykończonymi niebieskimi, pokrytymi materiałem guzikami, po trzy z każdej strony rozcięcia (razem sześć na każdym rękawie); rozcięcie na torsie i kołnierz obszyte jasną, szeroką, lekko brokatową pasmanterią (wzór nie do określenia); nogawki rozkloszowane, bez fałd; kołnierz napoleoński;
• pasek - biała, szeroka, niejednorodna makrama, z powielanymi sekwencjami wzoru; na jednym końcu bardzo krótkie, grube i obfite frędzle, a na drugim długie, grube i obfite; wszystkie frędzle zakończone dużym koralem w kształcie walca, koloru czarnego, stalowego lub srebrnego - nazywany "Dark Blue Tapestry White Macrame Belt";

Ilość egzemplarzy:   jeden;
Chustki dla publiczności:   białe (być może także inne);
Projekt i wykonanie:   Bill Bellew; IC Costume Co.
Używany na koncertach:

• podczas Sezonu 2 (od 26 stycznia do 24 lutego 1970 roku), w International Hotel w Las Vegas, NV (dokładne daty i godziny nieznane);
• podczas Sezonu 3 (od 10 sierpnia do 08 września 1970 roku), w International Hotel w Las Vegas, NV (dokładne daty i godziny nieznane);

Opis:

W 1970 roku Elvis zażyczył sobie by zamienić kostiumy dwuczęściowe na kombinezony przy zachowaniu stylu karate, jaki poznaliśmy w 1969 roku. Tak powstała seria "Tapestry", wśród fanów lepiej znana pod nazwą "Brocade". W powszechnym przekonaniu w jej skład wchodziło sześć kostiumów, trzy białe, dwa czarne i jeden błękitny. Były to:

- White Sleek Tapestry Suit,

- White Orange Tapestry Suit,

- White Green Tapestry Suit,

- Blue Tapestry Suit,

- Black Gold Tapestry Suit,

- Black Orange Tapestry Suit.

Jednak z filmów 8mm poznaliśmy kolejny - "Royal Blue Tapestry Suit". Zatem seria ta przypuszczalnie liczyła sobie jeszcze więcej kostiumów i być może na siedmiu się nie kończyła.

We wszystkich kostiumach serii jedynym elementem ozdobnym poza charakterystycznym krojem była szeroka, kolorowa, brokatowa pasmanteria na kołnierzu i na krawędziach rozcięcia torsu.

* * *

Jeden z jumpsuitów z serii "Tapestry", którą Elvis zaczął nosić w Sezonie 2 (od 26 stycznia do 24 lutego 1970 roku), w International Hotel w Las Vegas. Mało komu znany, ponieważ w przestrzeni publicznej nie ma jego zdjęć. Elvis na pewno nosił go w lutym 1970 roku, bo z tego miesiąca pochodzi film 8mm. Pas od niego wydał w sierpniu tego samego roku. W tym okresie prawdopodobnie wydał też jumpsuit, bo nie pojawił się nigdzie od czasu jego występów.

Niedokładnie widać zdobienia, ale one są na kołnierzu i szeroka pasmanteria w rozcięciu na torsie. Acz przy tej jakości klipu, trudno powiedzieć coś więcej o jej kolorystyce i wzornictwie.

Jeśli chodzi o białą makramę, była jednokolorowa. Pas ten znalazł się w jednym z programów Antiques Roadshow, realizowanym w Las Vegas [dane pozycji: Elvis Presley Signed Album & Macrame Belt, ca. 1970; Value: $7,500 Auction – $10,000 Insurance; Appraised by: Philip Weiss; Category: Collectibles; Episode: Las Vegas, Hour 2 (#1217); Event: Las Vegas, NV (August 18, 2007); Category: Collectibles; Period: 20th Century; Form: Autograph, Record Album, Weaving; Material: Cardboard, Cloth, Rubber, Synthetic].

Jej właściciel był łyżwiarzem w rewii na lodzie. Właśnie występowali w Nashville, gdy Elvis wrócił z wojska. Krótko po tym zaprosili go na swoje występy, a Elvis przyjął zaproszenie. Udał się na pokaz "Holiday on Ice Show" w Ellis Auditorium w Memphis, 10 marca 1960 roku. Chcąc się zrewanżować zaprosił całą grupę Holiday on Ice do Graceland. Byli tam dwukrotnie, 12 i 13 marca 1960 roku. Dzień później napisało o tym Press Scimitar (14 marca 1960). Tak właściciel pasa poznał Elvisa osobiście.

Wiele lat później miał się z nim spotkać ponownie (kilka razy), tak sam o tym mówi:

"Kiedy [red. Elvis] przyjechał do International Hotel w Las Vegas, ja i dwie z moich przyjaciółek poszliśmy zobaczyć jego program. Spotkaliśmy jednego z jego ochroniarzy, Sonny'ego Westa. Zabrał nas na dół [red. do garderoby], byśmy mogli przywitać się z Elvisem. Wróciłem tam może trzy noce później, aby ponownie zobaczyć program i znów wpadłem na Sonny'ego. I ponownie zabrał mnie do garderoby. A ja żartując zapytałem Elvisa o pasy z makramy, czy sam sobie je robi. Oczywiście, powiedział "nie". Potem drażnił się ze mną, mówiąc że całą noc spędził na ich wyplataniu. Kiedy wyszedł się przebrać w kostium sceniczny [red. był przed drugim koncertem], wrócił trzymając w ręce pas z makramy. Pochylił się i podał go mi, więc mam go od tej pory. To było w latach 70."

Kiedy znowu trzy dni później poszedł do garderoby Elvisa, ten podarował mu płytę "February, 1970 On Stage", na której umieścił imienną dedykację dla Freddie'ego, co w dużym stopniu uautentycznia tę historię.

Płyta ta została wydana w czerwcu 1970 roku. Z tego wynika, że zdarzenie to miało miejsce w Sezonie 3 w Las Vegas (od 10 sierpnia do 8 wrześnie 1970 roku) i w tym czasie Elvis mógł w nim występować, a dokładniej między 15 sierpnia a 7 września, bo z pierwszych pięciu dni i ostatniego, znamy kostiumy i pasy jakie używał.

Z tego także wynika, że Elvis zakładał ten pas na scenę od stycznia do sierpnia 1970 roku. Teoretycznie możliwe, że również do innych kostiumów, choć wątpię w to. W każdym razie nie w Sezonie 2 (od 26 stycznia do 24 lutego 1970 roku), bo wtedy zaczął nosić serię "Tapestry" i z materiałów wynika, że trzymał się zawsze dedykowanych pasów.

Jeśli chodzi o pas, gdzieś spotkałam nazwę "White Macrame Envelope Belt", ponieważ powtarzana na nim sekwencja wzoru przypomina koperty ustawione w pionie (krótszą stroną do dołu).

Gdzie obecnie znajduje się "Royal Blue Tapestry Suit", nie wiadomo. Prawdopodobnie Elvis go komuś wydał lub został pocięty w 1971 roku (patrz post "Wielkie niszczenie kostiumów i innych ubrań Elvisa").

Zdjęcia wykadrowane z klipu z lutego 1970 roku - Sezon 2 (od 26 stycznia do 24 lutego 1970 roku), w International Hotel w Las Vegas. Elvis jumpsuicie "Dark Blue Tapestry Suit" i dedykowaną do niego białą makramą

Klip z lutego 1970 roku - Sezon 2 (od 26 stycznia do 24 lutego 1970 roku), w International Hotel w Las Vegas. Elvis jumpsuicie "Dark Blue Tapestry Suit" i dedykowaną do niego białą makramą. Oczywiście jak wszystkie i ten został zablokowany

Biały pas z makramy, jaki Elvis nosił podczas występów w 1969 roku i/lub w 1970 roku. Został zaprezentowany w programie Antiques Roadshow, realizowanym w Las Vegas, 18 sierpnia 2007 roku. Elvis podarował go Freddiemu, łyżwiarzowi z Holiday on Ice, w lecie 1970 roku

Artykuł w Press Scimitar (lokalnej gazecie ukazującej się w Memphis), z 14 marca 1960 roku, który wspomina o występach Holiday on Ice w Ellis Auditorium w Memphis (obejrzeniu show przez Elvisa, a potem goszczeniu całej ekipy Holiday on Ice u siebie w domu, w Graceland)

 Elvis na pokazie Holiday on Ice, na balkonie Ellis Auditorium w Memphis, 10 marca 1960 roku

Jumpsuit - Light Blue Two Piece White Accent Suit

Nazwa najczęściej spotykana: Light Blue Two Piece White Accent Suit
Nazwa alternatywna: Blue Two Piece White Accent Suit
Inne nazwy: Blue Two Piece White Pocket Suit 
Linia / Seria: Three Piece (Two Piece with Accents and Cape)
Kolor wiodący:  błękitny
Linia kolorystyczna:   biała
Części kompletu: 2
Ilość elementów: 5

• żakiet - błękitny, z poszerzonymi w szpic rękawami u dołu, wykończonymi białymi, pokrytymi materiałem guzikami, po trzy z każdej strony rozcięcia (razem sześć na każdym rękawie); kieszenie z białymi patkami; z rewersem; poły marynarki zapinane na jeden biały guzik; kołnierz napoleoński;
• koszule - "puffy sleeves"; wzorzysta wielokolorowa z przewagą niebieskiego (być może także inne; patrz opis);
• spodnie - błękitne, z białą fałdą w dole nogawki;
• pasek - biały, szeroki, skórzany; zdobiony okuciami; dwa rzędy złotych łańcuchów o takich samych oczkach, krótszy drobniejszy, dłuższy masywniejszy - nazywany "White Second Spectrum Belt";
• peleryna - błękitna z białą podbitką;

Ilość egzemplarzy:   jeden;
Chustki dla publiczności:   białe (być może także inne);
Projekt i wykonanie:   Bill Bellew; IC Costume Co.
Używany na koncertach:

• 22 sierpnia 1972 roku, o godzinie 20:15 (Dinner Show), w Hilton Hotel w Las Vegas, NV (koszula wzorzysta z przewagą niebieskiego "puffy sleeves", pas "White Second Spectrum Belt");
• podczas innych koncertów Sezonu 7 (od 4 sierpnia do 4 września 1972 roku), w Hilton Hotel w Las Vegas, NV (dokładne daty i godziny nieznane);

Opis:

Pierwsze powszechnie znane zdjęcia z występów Elvisa na scenie w tej serii mamy dopiero od czerwca 1972 roku. Niemniej nieliczne źródła sugerują, że niektóre z kostiumów tej serii Elvis używał już w Sezonie 6 (od 26 stycznia do 23 lutego 1972 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas. Fakt, 90% kostiumów z tego sezonu nie jest znana, lecz i tak mam wątpliwości, co do tej informacji.

Podczas wszystkich czterech koncertów w Madison Square Garden, rozpoczynających Trasę nr 6 (od 9 czerwca do 20 czerwca 1972 roku), występował jeszcze w jednoczęściowych jumpsuitach, ale już kilka dni później zacznie korzystać ze swojej nowej serii, która zdominuje końcówkę Trasy nr 6, a potem także cały Sezon 7 (od 4 sierpnia do 4 września 1972 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas (NV).

Przez wiele lat znaliśmy tylko osiem garniturów z pelerynami z tej serii, choć mówiło się, że powstało ich znacznie więcej. Były to:

     - Blue Two Piece Madison Square Suit,

     - Blue Two Piece Sterling Suit,

     - White Two Piece Criss-Cross Pocket Suit,

     - White Two Piece Turquoise Concho Suit,

     - White Two Piece Black Pocket Suit,

     - White Two Piece Aqua Pocket Suit,

     - White Two Piece Green Pocket Suit,

     - White Two Piece Red Pocket Suit.

Można je podzielić na dwie grupy. Cztery kostiumy z pierwszej grupy, charakteryzowały się użyciem jakiegoś motywu, który wyróżniał je pośród innych. W pozostałych czterech postawiono na kolorystykę wybranych akcentów kostiumów - patek kieszeni, fałd w nogawkach spodni, guzików oraz podbitek peleryn, a także fałdy w tylnym rozcięciu marynarki. Krój wszystkich był taki sam, z wyjątkiem "White Two Piece Black Pocket Suit" i "White Two Piece Criss-Cross Suit", które jako jedyne z tej serii zostały uszyte bez rewersu.

Czasami w nazwach tych kostiumów używa się "Three Piece", zamiast "Two Piece", jak to jest przyjęte dla strojów garniturowych* (dwuczęściowych z marynarką). Wzięło się to z chęci podkreślenia, że do tych garniturów były także dedykowane peleryny. Chociaż nie było to nowe rozwiązanie, Elvis miał już w swojej garderobie garnitury z pelerynami, nie tylko w prywatnej. Ta seria była pierwsza i jedyna wśród strojów scenicznych Elvisa - garniturów z pelerynami.

* Celowo użyłam raz frazy "strojów garniturowych", a nie garniturów, ponieważ garnitur to marynarka plus spodnie. Tymczasem Elvis w swojej garderobie scenicznej miał jeszcze inną kombinację "garniturową" - marynarka plus kombinezon bez rękawów (seria "Two Piece Navy Blue" i kostium "White Benefit Suit"). A co się tyczy strojów dwuczęściowych, było też wiele takich, na które składały się spodnie, koszula i kamizelka (seria "Two Piece Cisco Kid").

Gdzieniegdzie wspominano o innych wersjach kostiumów, ale bardziej przypominało to zgadywanie, niż pewność (w każdym razie w mojej ocenie). Jedynie o "White Two Piece Gold Pocket Suit" mówiono jako o pewnej, lecz zaginionej wersji, chociaż i tę informację wiele osób podważało.

Reszta jakoś nam uciekła z braku ogólnie dostępnych, dokumentujących materiałów graficznych, czy też samych kostiumów.

W latach dwutysięcznych za sprawą dwóch aukcji (najpierw marynarki, potem peleryny), zyskaliśmy potwierdzenie kostiumu "White Two Piece Gold Pocket Suit", o którego istnieniu dyskutowano przez lata. Dwa lata temu, znów dzięki aukcji, dowiedzieliśmy się o kolejnym z tej serii, "White Two Piece Silver Pocket Suit", który dla większości był sporym zaskoczeniem. A teraz z udostępnionego w sieci filmu 8mm poznaliśmy następny, o którego istnieniu nikt nigdy nie wspominał, w każdym razie w czasach internetu (ja nie trafiłam).

*   *   *

"Blue Two Piece White Accent Suit" był jednym z serii garniturów z pelerynami, jakie od czerwca 1972 roku, Elvis zaczął zakładać na scenę.

W jego rozpoznaniu problem stanowi brak marynarki i peleryny na Elvisie. Kostium jest błękitny, a w nogawkach spodni widzimy białe fałdy. To najprawdopodobniej "Light Blue Two Piece White Pocket Suit". Acz równie dobrze może to być bladobłękitna wersja "Blue Two Piece Madison Square Suit" z białą linią kolorystyczną zamiast granatowej lub jeszcze inny kostium z tej serii.

Koszulę, w której widzimy go na klipie, już znamy. Mamy zdjęcia z występów Elvisa w "White Two Piece Turquoise Concho Suit", ale zakładał ją także do "White Two Piece Turquoise (Aqua) Accent Suit" i do "Blue Sterling Suit", czyli trzech innych kostiumów z tej serii.

Natomiast pas nie jest nam znany z żadnego innego występu Elvisa i raczej nie był dedykowany do tego kostiumu, ani też do żadnego innego z serii "Three Piece". Wiele wskazuje, iż do tej serii nie było dedykowanych pasów, a Elvis posiłkował się pasami od innych kostiumów. Jedynie w przypadku pasa "White Double Human Head Belt" nie mamy pewności, bo nie znamy go z występów w kostiumach spoza tej serii.

Do złudzenia przypomina pas "White Spectrum Belt" od jumpsuitu o tej samej nazwie. Ma prawie identycznie rozmieszczone elementy zdobnicze, choć niektóre z nich są inne niż w "White Spectrum Belt". Przypomina także "White Leather Blue Powder Belt".

Jest zdobiony według tego samego planu, ale ma inne emblematy i część ćwieków. Tam gdzie na pasie "White Spectrum Belt" mamy segmenty "piątki", w układzie jak na kostce do gry, w "White Spectrum Second Belt" także, lecz są wykonane za pomocą ćwieków o innym kształcie. Jedynie na środku tyłu, piątkę zastąpiono segmentem gwiaździście ułożonych ćwieków.

Ponadto oba pasy mają dwa złote łańcuchy. W pasie "White Spectrum Second Belt" są tej samej grubości i takich samych oczkach, natomiast w pasie "White Spectrum Belt", krótszy jest drobniejszy, dłuższy bardziej masywny, ale oczka również mają ten sam kształt.

Oczywiście gdzie znajduje się obecnie ten kostium, nie wiemy. Z uwagi na to, że był zapomniany przez lata, nawet nie ma na ten temat żadnych hipotez.

*       *       *

*      *

*

Ex Post

Ostatnie ustalenia (15 czerwca 2023 roku):

To pas "White Blue Powder Belt". Faktycznie najbardziej mi go przypominał z powodu tych stożkowych, srebrnych emblematów, ale kiedy otworzyłam zdjęcie, na którym Elvis był od tyłu, na pasie była "piątka", a nie gwiazda, więc go wykluczyłam, chociaż układ zdobień się zgadzał. Później okazało się, że to nie Elvis tylko interpersonator, a replika pasa w tym elemencie nie jest zgodna z "White Blue Powder Belt", bo z tyłu jest "piątka", a nie gwiazda. To mnie zmyliło. Kolejny pas o identycznym układzie, to "White Spectrum Belt" i na jego wyglądzie się oparłam.

Kiedy osoba, która ma ten klip w lepszej wersji przeanalizowała obraz, okazało się, że to jednak pas dedykowany do "Blue Powder Suit". Acz stuprocentowej pewności nabędę, gdy zobaczę ten klip lub zdjęcie w lepszej jakości.

Dostałam też potwierdzenie, że faktycznie był to "Light Blue Two Piece White Accent Suit", a nie błękitno-biała wersja "Blue Madison Square Suit".

Elvis w kostiumie "Blue Powder Suit" i pasie do niego dedykowanym "White Blue Powder Belt". To jednak ten pas prawdopodobnie ma przy kostiumie "Light Blue Two Piece White Accent Suit"

*

*      *

*       *       *

Elvis w nieznanym kostiumie z serii "Three Piece" podczas koncertu o godzinie 20:15 (Dinner Show), 22 sierpnia 1972 roku, w Hilton Hotel w Las Vegas (NV)

Na kolażu Elvis na scenie w kostiumie "Light Blue Two Piece White Accent Suit", z serii "Three Piece" (garniturów z pelerynami), podczas koncertu o godzinie 20:15 (Dinner Show), 22 sierpnia 1972 roku, w Hilton Hotel w Las Vegas (NV) oraz kilka jego zdjęć z występów w jumpsuicie "White Spectrum Suit" i pasie "White Spectrum Belt" do niego dedykowanym

Porównaniem pasa "White Second Spectrum Belt", jaki Elvis ma przy tym kostiumie i pasa "White Spectrum Belt" (od jumpsuitu "White Spectrum Suit") z przodu, boku i od tyłu

Kolejne porównaniem pasa "White Second Spectrum Belt", jaki Elvis ma przy tym kostiumie i pasa "White Spectrum Belt" (od jumpsuitu "White Spectrum Suit") z przodu, dwóch boków i od tyłu

A tutaj ta sama koszula, jaką Elvis nosił również do innego kostiumu z tej serii - "White Two Piece Turquoise Concho Suit". Po lewej ekspozycja z wystawy "Elvis Experience Brasil 2012" w Brazylii, która trwała od 9 maja 2012 roku do 2 grudnia 2012 roku, a po prawej na Elvisie podczas występu na scenie w "White Two Piece Turquoise Concho Suit"

Elvis na scenie w jednym z kostiumów z serii "Three Piece" (garniturów z pelerynami) - "Light Blue Two Piece White Accent Suit" - podczas koncertu o godzinie 20:15 (Dinner Show), 22 sierpnia 1972 roku, w Hilton Hotel w Las Vegas (NV). Oczywiście klip został już zablokowany