Nazwa alternatywna: Black Matador Suit
Inne nazwy: nie
Linia / Seria: Karate Style / Pinwheel/Matador
Kolor wiodący: czarny
Linia kolorystyczna: czerwona
Części kompletu: 1
Ilość elementów: 3
- kombinezon - czarny, z poszerzonymi w szpic rękawami u dołu, z rozcięciem i sześcioma czerwonymi guzikami na każdym rękawie (po trzy z obu stron rozcięcia); tors kostiumu z przodu i z tyłu, boki od pach do skraju nogawek i wierzchy rękawów pokryte złotymi ćwiekami w kształcie wypukłych rombów, trójkątów i kul, ułożonych promieniście; po obu stronach rozcięcia na torsie, a także na kołnierzu okrągłe okucia, wypełnione czerwonym środkiem (materiałem); czerwona fałda w nogawkach; kołnierz napoleoński zdobiony;
- pasek I - czarny, szeroki, skórzany; pokryty złotymi ćwiekami, takimi samymi jak te użyte na kostiumie, okalającymi ażurowe złote emblematy (cztery na pasie i jeden na klamrze); pod ażurowymi emblematami czerwone tło; między emblematami pionowe rzędy płaskich, po trzy w każdym, blaszek - czerwona na górze i dole, pośrodku złota; na klamrze jeden złoty ażurowy emblemat z czerwonym wypełnieniem; dwa rzędy złotych łańcuchów, prawdopodobnie takich samych; to pas dedykowany, nazywany "Black Leather Pinwheel Suit";
- pasek II - złoty, metalowy; składający się z kilku równych, prostokątnych blaszek i klamry zdobionej szafirami, diamentami i rubinami; nazywany "Gold Attendance";
- peleryna - czarna z czerwoną podbitką; zdobiona z użyciem tych samych elementów co kostium;
Chustki dla publiczności: czerwone (prawdopodobnie także złote, a być może i inne);
Projekt i wykonanie: Bill Bellew, Gene Doucette, IC Costume Co.;
Używany na koncertach:
- 6 listopada 1971 roku, o godzinie 14:30, Public Hall Auditorium, Cleveland OH (Gold Attendance Belt);
- 10 listopada 1971 roku, o godzinie 20:30, Boston Garden, Boston MA (Gold Attendance Belt);
- 13 listopada 1971 roku, o godzinie 14:30, Memorial Auditorium Dallas (być może, patrz opis);
- 14 listopada 1971, o godzinie 14:30, University of Alabama, Tuscaloosa AL (Gold Attendance Belt) (rosyjska strona podaje 20:30);
- podczas koncertów Sezonu 6 (od 26 stycznia do 23 lutego 1972 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas NV (dokładne daty nieznane);
- być może podczas koncertów Sezonu 7 (od 4 sierpnia do 4 września 1972 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas NV;
Opis:
Seria "Pinwheel" powstała w 1971 roku. W jej ramach wykonano trzy kostiumy:
- White Pinwheel Suit,
- Black Pinwheel Suit,
- Red Pinwheel Suit.
Pierwsze dwa (biały i czarny) z serii Elvis nosił w 1971 roku, a później także w 1972 roku. Natomiast czerwony ze zdjęć znamy dopiero z 1972 roku.
Jeśli chodzi o pasy dedykowane do serii "Pinwheel", należy uważać z ich nazewnictwem. Bardzo często z powodu głów lwów nazywane są "{kolor} + Lion Head Belt", co jest bardzo mylące ponieważ już pod koniec lat 60. Elvis miał serię pasów "Lion Head Belt", dokładnie w tych samych kolorach (biały, czarny, czerwony), jak pasy "Pinwheel", które użytkował prywatnie, a jeden z nich (biały) nawet na scenie - "White Lion Head Belt" - był pierwszym pasem tego typu (szeroki, skórzany z łańcuchami), jaki Elvis założył na scenę. W związku z tym jeśli już chcemy użyć nazwy z "Lion", to pomińmy słowo "Head". Poniżej repliki pasów prywatnych "Lion Head" i pasów scenicznych "Lion" ("Pinwheel") do serii "Pinwheel" -
jak widzimy one są całkowicie różne.
Repliki pasów prywatnych "Lion Head", czyli "White Lion Head Belt", "Red Lion Head Belt" i "Black Lion Head Belt" jakie można kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co.
Repliki pasów scenicznych "Pinwheel", inaczej "White Lion Belt", "Red Lion Belt" i "Black Lion Belt" jakie można kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co.
Znamy stosunkowo niewiele dat występów Elvisa w "Black Pinwheel Suit". W zasadzie tylko te z listopada 1971 roku, ale Elvis na pewno nosił go też podczas koncertów Sezonu 6 (od 26 stycznia do 23 lutego 1972 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas (NV). Aczkolwiek nie znamy dat tych koncertów. Domniemywa się też, że mógł go założyć nawet w Sezonie 7 (od 4 sierpnia do 4 września 1972 roku) w Hilton Hotel w Las Vegas NV, choć nie ma na to żadnych dowodów. Co prawda wtedy Elvis miał już nową partię kostiumów, niemniej korzystał również z niektórych strojów z poprzedniej. Mamy na przykład potwierdzenie użycia "Red Pinwheel Suit" w tym sezonie, który założył 21 sierpnia 1972 roku, o godzinie 20:15 (Dinner Show).
Natomiast jeśli chodzi o 13 listopada 1971 roku, nie wiadomo. Tego dnia odbyły się dwa koncerty w Dallas (TX), o 14:30 i o 20:00. Jeśli chodzi o ten pierwszy, źródła nie są zgodne, jedne wskazują na "Black Fireworks Suit", a niektóre na "Black Pinwheel Suit". Jednak zdjęcia, które załącza strona elvisconcerts.com, zrobił Ron McCoy podczas koncertu i na nich Elvis jest w "Black Fireworks Suit", więc prawdopodobnie wskazanie "Black Pinwheel Suit" na ten koncert jest błędne.
Natomiast jeśli chodzi o 13 listopada 1971 roku, nie wiadomo. Tego dnia odbyły się dwa koncerty w Dallas (TX), o 14:30 i o 20:00. Jeśli chodzi o ten pierwszy, źródła nie są zgodne, jedne wskazują na "Black Fireworks Suit", a niektóre na "Black Pinwheel Suit". Jednak zdjęcia, które załącza strona elvisconcerts.com, zrobił Ron McCoy podczas koncertu i na nich Elvis jest w "Black Fireworks Suit", więc prawdopodobnie wskazanie "Black Pinwheel Suit" na ten koncert jest błędne.
Z kolei w niektórych źródłach można spotkać błąd odnośnie godziny koncertu z 14 listopada 1971 roku w Tuscaloosa (AL) - jedne podają 14:30, a drugie 20:30, prawidłową jest ta pierwsza.
W przypadku tego jumpsuitu nie do końca jasna jest ilość egzemplarzy. Wszystko wskazuje na dwa, aczkolwiek oficjalne źródło przemilcza tę kwestię, jak to zwykle czyni w przypadku dubli innych kostiumów. Jeden egzemplarz "Black Pinwheel Suit", z peleryną ale bez pasa, jest w stałej ekspozycji w Graceland, a drugi, z peleryną i rzekomo oryginalnym pasem, w King's Ransom Museum.
Na jednym ze zdjęć wyraźnie widać, że zamek błyskawiczny wszyty jest maszynowo, co znowu rodzi wątpliwości czy mamy do czynienia z oryginałem. Niestety, nie wiem czy na egzemplarzu z Graceland, czy z King's Ransom Museum, ponieważ fotografia obejmuje tylko fragment torsu. Dlatego włączyłam ją do kolażu z replikami kostiumu i jego elementów z innych firm, chociaż z opisu wynikało, że to oryginalny jumpsuit "Black Pinwheel Suit". Podobną sytuację ze szwami mamy w "White Pinwheel Suit". Nasunęły mi się dwie hipotezy.
Pierwsza - kostiumy przepadły i w rzeczywistości na wystawach pokazywane są ich repliki. Druga - firma IC Costume Co. Billa Belewa, przygotowująca kostiumy sceniczne Elvisowi, była tak zawalona pracą, że tym razem zrobiła odstępstwo od reguły i zamiast szyć je ręcznie, użyto maszyny. Natomiast inne kostiumy z tej samej partii, są szyte ręcznie (w każdym razie te, na których zdjęciach da się to ocenić). Niemniej faktem jest, że Bill Belew w 1971 i 1972 roku był bardzo obciążony pracą. Dlatego do pomocy dobrał sobie Gene'a Doucette'a, a wkrótce też prawie wycofał się z umowy z Elvisem, jeśli chodzi o garderobę prywatną.
W związku z tym, także i w przypadku tego, czarnego "Pinwheela" (tak jak i białego), nie mam pewności czy na wystawach widzimy repliki, czy oryginały.
Nazwa "Black Pinwheel Suit" wzięła się ze skojarzeń jakie nasunęły się z ułożenia złotych ćwieków we wzorze kostiumu, które rozmieszczono segmentami w formie rozchodzących się promieniście rombów i trójkątów od punktu centralnego, w postaci dużego kulistego ćwieku.
Druga nazwa "Red Matador Suit", jest wynikiem skojarzenia z korridą (walką byków). Najczęstszym kolorem używanym przez matadorów w kostiumach i płachcie była czerwień, która drażniła byka. Stąd zresztą powiedzenie "działa na mnie jak czerwona płachta na byka". Jumpsuit "Black Pinwheel Suit" został wykonany w czerwonej linii kolorystycznej, czyli podbitka peleryny była w kolorze czerwonym. Poza tym drugim takim kolorem najczęściej spotykanym w kostiumach torreadorów była właśnie czerń, często łączona z czerwienią i złotem.
Jeśli chodzi o pasy, również "Black Pinwheel Suit" miał czarny, szeroki, skórzany pas, dedykowany do tego kostiumu. Jednak w 1971 roku do "Black Pinwheel Suit" Elvis zakładał "Gold Attendance Belt" jaki otrzymał w 1969 roku od International Hotel w Las Vegas w nagrodę za stuprocentowe obłożenie showroomu (łącznie z balkonem) podczas jego każdego koncertu w tym miejscu. Było to naprawdę wielkie osiągnięcie, ponieważ występująca przed nim Barbra Streisand, będąca wówczas w szczytowym momencie swojej kariery, nie wypełniła widzami nawet sali głównej, w związku z czym balkon był zamknięty (w ogóle go nie otworzono). Tymczasem gdy występował tam Elvis, nie było wolnych miejsc ani na głównej sali, ani na balkonie, a tysiące osób chcących dostać się na koncert Elvisa musiano odprawić z kwitkiem.
Jak wspominałam już wcześniej, nie ma zdjęć Elvisa koncertującego w "Black Pinwheel Suit" w 1972 roku, w każdym razie w przestrzeni publicznej. Jednakże właśnie w tym roku przynajmniej na jednym koncercie miał na sobie oryginalny, dedykowany do tego kostiumu pas "Black Leather Pinwheel Belt". Pas ten obecnie jest własnością King's Ransom Museum. Natomiast czy jest to rzeczywiście oryginał, nie wiem. Na taką informację kiedyś trafiłam. Aczkolwiek klamra nie jest identyczna jak ta od pasa do "White Pinwheel Suit", z tej samej serii, ale nie jest też taka jak w replikach z firmy B & K Enterprises Costume Co., jakie się pojawiały na przestrzeni lat. Zatem albo to rzeczywiście oryginał, albo replika, której wykonanie zleciło muzeum jakiejś firmie. King Ransome Museum było znane z tego, iż nie posiłkowało się replikami jak wiele innych muzeów, niemniej zawsze jest ten pierwszy raz. Jak jest w przypadku tego pasa, nie sposób zgadnąć. Nigdy nie trafiłam na jego oryginalne zdjęcie, zatem trudno powiedzieć, czy był identyczny jak pas od "White Pinwheel Suit", a bez tej informacji (po samym jego wyglądzie) tego nie rozstrzygniemy.
Replikę "Black Pinwheel Suit" w wersji podstawowej (jumpsuit + pas) można kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co. za 2.000,- dolarów, a z dodatkiem peleryny za 2.575,- dolarów. Jeśli chodzi o pas, to replika skórzanego, dedykowanego do tego kostiumu.
* * *
* *
*
* *
*
Ex Post
Ostatnie informacje (10 lipca 2021 roku):
W 2021 roku w ofercie sklepu firmy AJM (Ann Maker Jumpsuit) pojawił się jumpsuit "Black Pinwheel Suit". Aczkolwiek od tego roku zmienili sposób prezentacji i nie ma już zdjęcia od tyłu.
*
* *
* * *
* *
* * *
Replika jumpsuitu "Back Pinwheel Suit" i jego pasa "Black Lion Belt", jakie można kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co.
Repliki jumpsuitu "Black Pinwheel Suit" oraz jego pasa i peleryny z innych pracowni niż B & K Enterprises Costume Co.
Replika peleryny do jumpsuitu "Back Pinwheel Suit", jaką można kupić w sklepie firmy B & K Enterprises Costume Co.
To prawdopodobnie zdjęcie oryginalnej peleryny do jumpsuitu "Black Pinwheel Suit", zrobione z fotografii Elvisa na scenie
Replika jumpsuitu "Black Pinwheel Suit", jaką można kupić w sklepie firmy AJM (Ann Maker Jumpsuit), od jakiegoś czasu konkurencyjnej do firmy B & K Enterprises Costume Co. Pojawiła się w ofercie dopiero w 2021 roku
Oryginalny pas "Gold Attendance Belt" jaki Elvis zakładał podczas występów na scenie do jumpsuitu "Black Pinwheel Suit"
Czasami peleryna od jumpsuitu "Black Pinwheel Suit" na wystawach była pokazywana samodzielnie, tu jeden z takich przykładów
Jumpsuit "Black Pinwheel Suit" pokazywany na wystawach organizowanych przez Graceland. Natomiast ostatnie trzy, to ekspozycja w Imperial Palace Hotel w Las Vegas, gdzie swoje zbiory prezentowało King's Ransom Museum (patrz też klip na końcu postu), przy czym przedostatnie jest wykadrowane z ostatniego
Elvis w jumpsuicie "Black Pinwheel Suit" poza sceną. Pierwsze zdjęcie prawdopodobnie jest zrobione w jego garderobie lub w drodze do jego pokoju, albo gdzieś na backstage. Natomiast zdjęcia widoczne na kolażu zostały wykonane 10 listopada 1971 roku, na backstage tuż przed koncertem i wiąże się z nimi pewna historia*
* Historia dotyczy Lise Thibodeau, niepełnosprawnej (sparaliżowanej) dziewczyny poruszającej się wyłącznie na wózku inwalidzkim, która przybyła na koncert Elvisa o godzinie 20:30 w Boston Garden, Boston (MA). Na zdjęciu trzymana jest przez nieznanego mężczyznę, poproszonego z pierwszego rzędu widowni o pomoc. Po lewej stronie Elvisa jest jej siostra Danielle, z którą przyjechała na ten koncert.
Lise zawsze marzyła o koncercie Elvisa, a jej marzenie miało się spełnić, kiedy wyruszyła z Quebec City do Bostonu. Kiedy z siostrą Danielle dotarły do Boston Garden oczywistym stało się, że nie będzie mogła zająć swojego miejsca na krześle w 27 rzędzie. Próbowała znaleźć miejsce w pobliżu sceny, tłumacząc ludziom tam pracującym, że nie może siedzieć na normalnym krześle, tylko na specjalnie wyprofilowanym (jej wózek inwalidzki miał odpowiednie do jej potrzeb siedlisko) z uwagi na inne schorzenia (oprócz paraliżu dolnej części ciała). Jednak obsługa była nieprzejednana, powiedziano jej, że albo zostanie posadzona na miejscu wskazanym na bilecie, abo będzie zmuszona opuścić salę. Dziewczyna była zrozpaczona i płakała, błagając ich żeby pozwolili jej zostać na wózku pod sceną (jedynym miejscu gdzie się mieścił).
Pułkownik Parker był obok stołu mikserskiego i zauważył, że dziewczyny mają jakieś trudności i wyraźnie nie mogą dojść do porozumienia z obsługą. Podszedł i zapytał, co się dzieje, więc wyjaśniono mu sytuację. Parker powiedział człowiekowi siedzącemu w pierwszym rzędzie, wyglądającemu na silnego, żeby wziął Lise z wózka na ręce i wszyscy poszli za nim. Dziewczyny początkowo myślały, że prowadzi je do miejsca docelowego, skąd będą oglądać koncert, jednak nie. Dotarli do drzwi, które otworzył, a za nimi był Elvis z kilkoma przyjaciółmi.
Kiedy Lise zdała sobie sprawę, że Pułkownik zaprowadził ją do samego Elvisa, nie posiadała się ze szczęścia, zaczęła płakać i szlochać, co trwało do samego końca spotkania z Elvisem. Elvis próbował z nią porozmawiać, lecz obie kobiety ledwo mówiły po angielsku, ponieważ były z francuskojęzycznej części Kanady, do tego doszły jeszcze olbrzymie emocje i do Lise nic nie docierało. Elvis zdając sobie sprawę, że nie porozmawiają, chciał uciszyć płacz i emocje tulącej się do niego dziewczyny i zaczął cicho śpiewać bardzo niskim głosem. Lecz to odniosło wręcz odwrotny skutek, dziewczyna jeszcze bardziej się wzruszyła i zaniosła jeszcze większym szlochem. Później nie potrafiła nawet powiedzieć, co to była za piosenka, takim silnym przeżyciem było dla niej spotkanie z Elvisem.
Lise zawsze marzyła o koncercie Elvisa, a jej marzenie miało się spełnić, kiedy wyruszyła z Quebec City do Bostonu. Kiedy z siostrą Danielle dotarły do Boston Garden oczywistym stało się, że nie będzie mogła zająć swojego miejsca na krześle w 27 rzędzie. Próbowała znaleźć miejsce w pobliżu sceny, tłumacząc ludziom tam pracującym, że nie może siedzieć na normalnym krześle, tylko na specjalnie wyprofilowanym (jej wózek inwalidzki miał odpowiednie do jej potrzeb siedlisko) z uwagi na inne schorzenia (oprócz paraliżu dolnej części ciała). Jednak obsługa była nieprzejednana, powiedziano jej, że albo zostanie posadzona na miejscu wskazanym na bilecie, abo będzie zmuszona opuścić salę. Dziewczyna była zrozpaczona i płakała, błagając ich żeby pozwolili jej zostać na wózku pod sceną (jedynym miejscu gdzie się mieścił).
Pułkownik Parker był obok stołu mikserskiego i zauważył, że dziewczyny mają jakieś trudności i wyraźnie nie mogą dojść do porozumienia z obsługą. Podszedł i zapytał, co się dzieje, więc wyjaśniono mu sytuację. Parker powiedział człowiekowi siedzącemu w pierwszym rzędzie, wyglądającemu na silnego, żeby wziął Lise z wózka na ręce i wszyscy poszli za nim. Dziewczyny początkowo myślały, że prowadzi je do miejsca docelowego, skąd będą oglądać koncert, jednak nie. Dotarli do drzwi, które otworzył, a za nimi był Elvis z kilkoma przyjaciółmi.
Kiedy Lise zdała sobie sprawę, że Pułkownik zaprowadził ją do samego Elvisa, nie posiadała się ze szczęścia, zaczęła płakać i szlochać, co trwało do samego końca spotkania z Elvisem. Elvis próbował z nią porozmawiać, lecz obie kobiety ledwo mówiły po angielsku, ponieważ były z francuskojęzycznej części Kanady, do tego doszły jeszcze olbrzymie emocje i do Lise nic nie docierało. Elvis zdając sobie sprawę, że nie porozmawiają, chciał uciszyć płacz i emocje tulącej się do niego dziewczyny i zaczął cicho śpiewać bardzo niskim głosem. Lecz to odniosło wręcz odwrotny skutek, dziewczyna jeszcze bardziej się wzruszyła i zaniosła jeszcze większym szlochem. Później nie potrafiła nawet powiedzieć, co to była za piosenka, takim silnym przeżyciem było dla niej spotkanie z Elvisem.
Po tym spotkaniu siostry wróciły na salę, a Lise oglądała koncert siedząc na wózku pod sceną, czego dopilnował Pułkownik Parker. Lise zmarła na początku lat osiemdziesiątych.
Elvis w jumpsuicie "Black Peenwheel Suit" i pasie "Gold Attendance Belt" podczas występów na scenie
Elvis w jumpsuicie "Black Peenwheel Suit", pasie Gold Attendance Belt" i pelerynie do niego dedykowanej podczas występów na scenie
Elvis w jumpsuicie "Black Peenwheel Suit", pasie Gold Attendance Belt" i pelerynie do niego dedykowanej lub bez podczas występów na scenie - dwie pary zdjęć z różnych koncertów
"Black Matador Suit" przez jakiś czas był pokazywany na wystawie w hotelu Imperial Palace w Las Vegas - była to wystawa zorganizowana przez King's Ransom Museum
Podkład muzyczny pochodzi z koncertu, który odbył się 10 listopada 1971 roku, o godzinie 20:30, na obiekcie Boston Garden w Boston (MA), na którym Elvis wystąpił w jumpsuicie "Black Pinwheel Suit" i pasie "Gold Attendance Belt", ale obrazy są z całej trasy On Tour 4, z listopada 1971 roku
P. S.
Większość zdjęć po otwarciu w nowym oknie będzie można zobaczyć w większym rozmiarze.
