♥ Kobiety - Susan Henning

Susan Henning, Miss Teen U.S.A. 1965, była młodsza od Elvisa o dwanaście lat. Kiedy zaczął się ich romans miała 21 lat, a on 33.

Elvis pierwszy raz zobaczył Susan Henning na planie filmu „Live a Little, Love a Little” (1968). Susan Henning wystąpiła tam tylko w epizodzie, w charakterze syrenki. Zdjęcia do filmu trwały od 13 marca do 1 maja 1968 roku. Jak mówi:

"Dopasowali mnie do ogona syreny siedzącego na wózku inwalidzkim – kiedy wszedł Elvis. Tak się poznaliśmy. Natychmiast zaiskrzyło. Potem zabierał mnie na przejażdżki swoim motocyklem".

Ponieważ Susan była unieruchomiona od pasa w dół, przez ogon syreny z długim trenem, po planie wożono ją wózkiem inwalidzkim. Elvis szybko podjął się tej roli. Już wtedy się zaprzyjaźnili, ale była to jeszcze relacja czysto towarzyska. Niemniej Susan zakochała się w nim od pierwszej chwili, pierwszego kontaktu. Urzekł ją nie tylko urodą, ale przede wszystkim swoją czułością, skromnością, humorem i wysoką kulturą, po prostu był czarujący pod każdym względem.

Alanna Nash, w swojej książce "Baby, Let’s Play House ELVIS PRESLEY and the WOMEN WHO LOVED HIM", tak opisuje początek ich relacji na planie filmu „Live a Little, Love a Little”:

"Poznali się tuż przed nakręceniem sceny, kiedy nie mogąc chodzić na rybim ogonie, została wprowadzona na wózku inwalidzkim. Potem przeważnie machali z daleka i nie rozmawiali zbyt wiele na planie.
Podszedł do niej (na planie) tylko w bardziej dramatycznym momencie, gdy wieloryb wyskoczył ze zbiornika i zjadł jej pączka z galaretką [kiedy siedziała unieruchomiona na trampolinie w Marineland of the Pacific].
Wróciła potem do swojej garderoby, a po chwili Joe zapukał do jej drzwi i powiedział, że Elvis chciałby się z nią zobaczyć i cała trójka pojechała na wysoką wieżę Marineland. Pomyślała, że to dziwne, że Joe im towarzyszy, ale romans i tak rozkwitł, a Elvis poprosił o jej numer telefonu, gdy kręcili się po szczycie. Nie mogła uwierzyć, jak długie i ciemne były jego rzęsy, a kiedy przyciągnął ją do siebie i objął, wiedziała, że zadzwoni ... - „Stało się to dość szybko. To był po prostu fajny, szczęśliwy i piękny czas”.
Ich chemia fizyczna była oczywista. Oboje wyglądali nadzwyczajnie i razem też – ona tak jasna, a on tak ciemny – wydawali się idealnym uzupełnieniem, cień i światło, yin i yang".

Jej rola nie wymagała obecności na planie zdjęciowym podczas całego cyklu produkcji, toteż wkrótce powróciła do domu. Jednak producentom spodobała się jej jasna, świetlista uroda (jej matka była Szwedką), więc poproszono ją o adres i numer telefonu. Ledwie kilka dni później zadzwonili... Nie tylko oni, Elvis także...

Później, właściwie z marszu, bo zaraz po „Live a Little, Love a Little”, zaczęły się przygotowania do programu "Comeback Special '68" (jego pierwotna nazwa "ELVIS"*). Szukano właśnie dziewczyny o niewinnym wyglądzie, do sekwencji "Bordello", która zagra początkującą prostytutkę:

"Podczas „Live a Little, Love a Little” zabrali mój numer i oddzwonili kilka dni później z ofertą. Byłam wtedy zaręczona, ale nie mogłam oprzeć się uczuciom, które miałam do Elvisa. Zerwałam zaręczyny. Moja postać została nazwana „dziewiczą dziwką” w 68 Special. Kiedy po raz pierwszy weszłam na plan, stał do mnie plecami. Podeszłam do niego od tyłu i dotknęłam go, a on wypowiedział swoją ulubioną wówczas kwestię „my boy, my boy”".

* Przed emisją w TV, program był zapowiadany jako "Singer Presents ELVIS", ponieważ to firma Singer była jego sponsorem.

Prawdopodobnie to za sprawą Elvisa zaproponowano jej tę rolę, który nie chciał jej tracić i mieć ją nadal w pobliżu. Susan ze swymi blond włosami i dziewczęcą urodą idealnie do niej pasowała, więc jej ją zaproponowano. Aczkolwiek Steve Binder długo nie wiedział o chemii między Susan a Elvisem, ale jak sam przyznawał, zawsze był ostatnim na planie, który zauważał takie rzeczy. Z kolei Elvis nie wiedział, że suma summarum jednak powierzono jej rolę w jego "Specjalnym" i spotka ją po raz drugi na planie przy kolejnej produkcji.

Zaraz po tym jak zaproponowano jej udział w "Comeback Special '68", zadzwonił do niej Elvis i zaprosił na kilka dni na wycieczkę do Arizony. Susan była zaręczona, ale wahała się tylko przez małą chwilę...

Susan tak wspomina ten moment:

"Powiedziałam mojemu narzeczonemu, że chcę się spotkać z Elvisem i mieć z nim związek, a „jeśli to nie zadziała, wrócę do ciebie”".

Tak więc, między ukończeniem filmu a rozpoczęciem programu NBC, Elvis wysłał po nią Learjet i zabrał na wypad do Arizony, gdzie wcześniej (w październiku i listopadzie 1967 roku) nakręcił film "Stay Away, Joe". Kiedy Susan wróciła po trzech dniach z eskapady, narzeczony zniknął... Jednak nigdy nie żałowała swojej decyzji.

Po kilku następnych dniach polecieli razem na kolejną wycieczkę, tym razem do Las Vegas. Alanna Nash pisze:

"Ponieważ był żonaty i ponieważ był Elvisem Presleyem, w większości przebywali w pokoju, zwłaszcza w Arizonie".

To wszystko miało miejsce zaledwie rok po ślubie Elvisa z Priscillą i trzy miesiące po urodzeniu Lisy Marie...

Elvis nie chciał widzieć Priscilli na planie NBC, kazał zostać jej w domu motywując, że jest tam zbyt wielu przystojnych mężczyzn. W rzeczywistości chodziło o swobodny dostęp do innych kobiet. A gdy okazało się, że w nagraniach programu będzie brać udział Susan Henning (o czym nie wiedział do dnia próby, bo Susan mu się do tego nie przyznała), to już tym bardziej Priscilla stała się persona non grata, będąc ostatnią osobą, którą chciałby tam zobaczyć.

Rex Martin pisze wprost:

"Wzajemna hipokryzja małżeństwa Elvisa i Priscilli ujawniła się po nagraniu specjalnego programu NBC w czerwcu. Elvis nie chciał mieć Priscilli w pobliżu, ponieważ „było tam zbyt wielu facetów”, jak jej powiedział. W rzeczywistości miał romans z Susan Henning, śliczną blondynką, która otwarcie pozostała z Elvisem na planie przez całą produkcję. Gdy Priscilla [wbrew woli Elvisa] przybyła na nagrania, przyprowadziła Steve'a Pecka [swojego kochanka, trenera tańca] wraz z kilkoma innymi tancerzami. Można ją zobaczyć siedzącą na widowni w "Specjalnym", w okularach przeciwsłonecznych".

Alanna Nash, również:

"Powiedział jej [Susan], że on i Priscilla nie są razem. W pewnym sensie to była prawda – pobrali się tylko z nazwy, a Priscilla większość czasu spędzała w domu przy Hillcrest Road [1174, Los Angeles]. Pomimo narodzin córki i założenia nowej jednostki rodzinnej, nadal prowadził potrójne życie i podtrzymywał emocjonalny trójkąt.
W dniach poprzedzających próby segmentowe „Elvis wprowadzał młode dziewczyny do swojej garderoby »taśmowo«”, wspomina Alan Fortas. I wtedy pojawiła się tancerka grająca „Virgin” - była to Susan Henning, syrena Elvisa z »Live a Little, Love a Little«. Nie miał pojęcia [Elvis], że tam będzie, a Binder nie był nawet świadomy, że Elvis znał Susan, kiedy ją zatrudniał".

Susan Henning o momencie swojego pojawienia się na planie "Specjalnego":

„Kiedy weszłam do pokoju, w którym mieliśmy ćwiczyć taniec, był odwrócony do mnie plecami. Miał swoją małą pozę macho, a ja podeszłam i wsunęłam nogę między jego nogi i pomachałam nią. Spojrzał w dół [i powiedział] swoje ulubione wyrażenie: „My boy, my boy!”"

Wtedy ich relacja rozwinęła się na dobre. Susan spędzała noce w garderobie Elvisa, a potem musiała wstać i biec do domu rodziców po córkę. Chociaż Binder nie zdawał sobie sprawy, że Elvis i Susan spędzali razem czas, dla wszystkich innych na planie było to oczywiste, że mają romans. Priscilla była w domu z dzieckiem, a Elvis i Susan otwarcie flirtowali. Po latach Steve Binder tak to wspominał:

"Rozumiem, że to był prawdziwy powód, dla którego Elvis nie chciał Priscilli w pobliżu. Kilka lat później powiedziała mi, że Elvis kazał jej zostać w domu, ponieważ na planie było zbyt wielu przystojnych mężczyzn. Elvis czuł się dobrze, mając Susan w pobliżu. Zawsze żartowali i drażnili się ze wszystkimi, a czas poza planem spędzali zawsze razem".

Elvis tak bardzo się zaangażował, że zażyczył sobie żeby Susan Henning pozostawała na planie przez cały czas, ilekroć on będzie nagrywany. Stała się jego muzą i natchnieniem. Tak więc tym razem, po ukończeniu sekwencji "Bordello", jedynej w której grała, nie pojechała do domu, tylko została do całkowitego ukończenia zdjęć.

Kiedy Elvisa czekały cztery koncerty przed publicznością, 27 i 29 czerwca 1968 roku, powiedział reżyserowi, że chce ze sceny zawsze widzieć Susan Henning. Jego prośbę spełniono. Aczkolwiek nie posadzono jej na widowni, nie wiem dlaczego (prawdopodobnie chodziło o Priscillę*, która przyjechała aby uczestniczyć w koncertach w charakterze widza na widowni), tylko poza nią, jednak tak żeby Elvis w każdym momencie mógł na nią spojrzeć, tak jak sobie tego życzył.

* Priscilla też miała tupet. Przyjechać wbrew woli męża na nagrania jego programu i zasiąść na widowni razem ze swoim kochankiem i to zaledwie dwa miesiące po porodzie. W tej materii Elvis i Priscilla byli siebie warci.

Przed pierwszym (27 czerwca), Elvis ćwiczył składankę gospel, nagrał fragment segmentu "Karnawał", a następnie poszedł do swojej garderoby, by odpocząć przed swoimi dwoma godzinnymi występami przed publicznością na żywo tego wieczoru. Ale krótko przed nagraniem o szóstej, wpadł w panikę, opanował go paraliżujący strach. Miał to być jego pierwszy od wielu lat występ przed publicznością na scenie. Bones Howe (inżynier dźwięku) zdał sobie sprawę z kryzysu: „Siedział w tym fotelu do makijażu i dosłownie się trząsł, zalewając przy tym potem”.

Elvis pytał: „Co mam zrobić, jeśli mnie nie polubią?”. Steve Binder przekonywał i poprosił Elvisa, aby wyświadczył mu osobistą przysługę: „Jeśli wychodzisz i nie masz nic do powiedzenia i nie pamiętasz żadnej piosenki, powiedz »dziękuję« i wróć. Ale musisz tam wyjść”.

Steve Binder tak komentuje stan Elvisa:

Chociaż był tak zdenerwowany, że ręka mu się trzęsła, występował jako wiecznie zielony i ponadczasowy artysta, który potwierdzał swoje osiągnięcia i jednocześnie nadawał im świeżości. Kiedy odpalił rockabilly i bluesa, które napędzały silnik jego życia, jego energia płonęła surowo i namacalnie, jego głos emanował twardym entuzjazmem, jego wygląd i spojrzenia telegrafowały zmysłowość, uległość i okrucieństwo.

Chodzi o to, że Elvis nigdy nie pozbył się tremy, każdy występ przeżywał tak, jakby to było jego pierwsze w życiu wejście na scenę.

Potrzebny był ktoś lub coś, co pozwoli mu zapanować nad sobą i przezwyciężyć strach. Wówczas była to Susan Henning, z czego Elvis doskonale zdawał sobie sprawę, kiedy zażyczył sobie, aby mógł ją widzieć podczas każdego nagrania. Była dla niego wsparciem. Susan też o tym wiedziała, chociaż Elvis nigdy nie powiedział jej o swoim niepokoju związanym z występem przed żywą publiką:

"Czułam, że byłam tam, by być jego siłą w tym czasie. Byłam z boku kiedy śpiewał, lecz można go zobaczyć, jak często patrzy w tę stronę".

Podczas następnych koncertów było już łatwiej Elvisowi pokonać tremę. Susan Henning, na którą spoglądał, działa wyciszająco na jego nerwy, a jednocześnie dodawała mu siły, będąc wyzwalaczem jego artystycznego talentu.

Podczas koncertu o godzinie 18:00, 29 czerwca 1698 roku, Elvis dał fantastyczny pokaz, który Steve Binder wiąże właśnie z obecnością Susan Henning i jego (Elvisa) pożądaniem do niej. Później powie o nim:

"(...) nie jest już zwykłym mężczyzną, lecz dziką panterą, w czarnej skórze, warczącą, grasującą, kroczącą po scenie".

Jego pełny ekspresji, emanujący energią, żywiołowością, seksapilem, zwierzęcy występ, momentami przypominający orgazmiczne uniesie i wszystko, co później nastąpiło (a o czym pisałam w poście "Mała wtopa na planie"), Steve Binder uzasadnia:

"Bodźcem mogła być Susan Henning, siedząca poza sceną, ale tam, gdzie Elvis mógł ją zobaczyć, tak jak o to prosił".

Po skończeniu "Specjalnego", teoretycznie każde z nich poszło w swoją stronę, acz tylko oficjalnie. W rzeczywistości dalej się ze sobą spotykali. Trwało to przez półtora roku, z przerwami spowodowanymi jego i jej pracą. Wtedy rzadko opuszczali sypialnię, w której kochali się i rozmawiali całymi godzinami. Zawsze też odmawiali wspólnie Modlitwę Pańską, gdyż oboje byli osobami wierzącymi. Mieli wiele tematów do wspólnych rozmów, łączyła ich także pasja do koni.

O czym rozmawiali podczas tych spotkań i jak spędzali ze sobą czas, Susan mówiła w kilku wywiadach i w swojej książce "68", a Alanna Nash wspomina o tym w kilku fragmentach swojej książki:

"Gdy zaczęli spędzać razem czas, rozmawiali o swoich największych rozczarowaniach i lękach oraz o tym, co oboje mieli nadzieję znaleźć w życiu. Był bardziej elokwentny, niż przypuszczała i była zaskoczona, gdy dowiedziała się, że był głębokim myślicielem. Opowiedział jej o swoim poszukiwaniu wewnętrznego spokoju i oboje przyznali się do frustracji związanych z karierą. Susan wyznała: „były chwile, kiedy płakałem, że nikt nie kocha mnie za nic, poza moim ciałem”. Związali się także wiarą. Rozmawiali o pismach świętych i o tym, jak „ludzie nadużywali religii”. Wspólnie odmawiali Modlitwę Pańską, z duszą, czując każde słowo. Przeważnie próbowali odciąć się od świata".

"Oprócz oczywistych zainteresowań, łączyło ich wiele spraw rodzinnych – oboje czcili swoje matki i oboje byli rodzicami małej córki. Dziecko Susan - Courtney - miało nieco ponad rok, a Lisa Marie trzy miesiące. Pokazali sobie nawzajem zdjęcia swoich dzieci".

Susan przez lata, nie tylko unikała rozmów o stronie seksualnej ich związku, ale nawet potwierdzenia faktu iż kiedykolwiek doszło między nimi do współżycia. Pytana o to wprost, odpowiadała wymijająco: „Możesz użyć własnej wyobraźni na temat dwojga zakochanych”, jak powiedziała w jednym wywiadzie: ”Ludzie, którzy naprawdę kochają Elvisa, szanują jego prywatność i myślę, że niektóre rzeczy należy pozostawić własnej wyobraźni”.

Jednak to się wkrótce zmieniło i oficjalnie przyznała, że seks i rozmowy były podstawą ich związku, jego dwoma głównymi filarami.

Stało się tak dlatego, że nie mogła już znieść różnych bredni jakie opowiadano o jego seksualnych skłonnościach i uwarunkowaniach. Jedną z nich mogła zdementować natychmiast, gdyż sama była jej żywym zaprzeczeniem. Chodziło o sytuację kiedy mężczyzna nie potrafi podjąć czynności seksualnych z kobietą będącą matką, co seksuologia określa terminem "kompleksu Madonny", wynikającym z "zespołu Madonny i ladacznicy". A przecież ona nią była - matką - o czym Elvis doskonale wiedział (w przyszłości rozwinę ten temat w poście o seksualności Elvisa i jego związkach z kobietami). Alanna Nash, nawet posuwa się dalej, mówiąc: "Poza planem Susan pomogła mu pozbyć się kompleksu Madonny", z czym ja bym polemizowała.

Nie doszukałam się nigdzie kiedy dokładnie zakończyli swoją relację, jednak większość źródeł, mówi o końcu 1969 roku.

Dlaczego się rozstali? Zdania Elvisa nie znamy, lecz chyba nie trzeba szukać specjalnego powodu z jego strony, prawie zawsze był ten sam - z czasem każdy jego związek z kobietą tracił na atrakcyjności w zestawieniu z innymi, jakie w międzyczasie nawiązywał równolegle, a potem dochodziły następne i jeszcze kolejne.

Natomiast Susan tłumaczy to tak samo, jak większość kobiet, które rozstały się z Elvisem:

"W naszym związku zapadła decyzja – pamiętajcie, byłam młodą 21-letnią kobietą, miałam wiele marzeń, których jeszcze nie spełniłam, gdy on już żył swoimi marzeniami. Chciałam żyć swoim życiem, nie tyle życiem Elvisa. Była więc ścieżka, którą musiałam wybrać. Zdecydowałam się rozwijać i zobaczyć kim jestem. Szanuję wszystko, co zrobił. Jest królem i nigdy nie będzie drugiego Elvisa".

„Iskry i chemia przetrwały z nami. Ale nie byłam przygotowana na pójście za nikim. Nadal miałam wiele do zrobienia” - wyjaśnia. I oczywiście był też inny problem: „Miał mnóstwo kobiet” - dodaje.

Jak mówi w innym wywiadzie: „Oczywiście, rozmawialiśmy o przyszłości”. Jednak doszła do wniosku, że nie mają dość wspólnego. Dla niego była gotowa wycofać się z show-biznesu, a on wchodził w niego coraz głębiej. I chociaż łączyła ich miłość do koni, jego zainteresowanie było od czasu do czasu [jak pozwolił mu na to grafik jego obowiązków zawodowych], a jej pasją. Jak podkreśla: „Chciałam białych płotów, łąk i koni”.

I to się spełniło. Została jednym z najlepszych hodowców koni w Ameryce. Dziś na ranczu niedaleko Sacramento, wraz ze swoim trzecim mężem, Edgarem Schutte, hoduje konie pokazowe.

Susan zawsze bardzo pozytywnie i ciepło wypowiadała się o Elvisie, co robi do tej pory:

"Elvis pozostaje legendarny. Oprócz charyzmatycznego głosu, który był tak ujmujący iż przyczynił się do jego sławy, było jego podejście do życia. Elvis był hojny, miły, zabawny, inteligentny i oczywiście przystojny poza wszelką wyobraźnią. Był naturalnie wiodącym człowiekiem i piosenkarzem, który pozostał pokorny, bez względu na to, jak duży odniósł sukces".

"Czuję się niezmiernie zaszczycona, że poznałam go w czasach, kiedy mogę szczerze powiedzieć, iż spotkałam jednego z najpiękniejszych ludzi, który potrafił występować. Ale poza sceną, jaka piękna osoba, był taki szczery, prawdziwy, pokorny. Jak niewielu ludzi jest tak pokornych jak on. Mam na myśli, że niektórzy mężczyźni są przystojni, inni mają dobre osobowości, a on miał to wszystko. Nie znam niczego takiego [w sensie pozytywnej cechy], czego nie miałby Elvis".

"On wykracza poza płeć, dlatego przemawia do mężczyzn i kobiet. Jego seksapil. Jego charyzma. Możesz to mieć i być egocentrykiem. A on był naprawdę bardzo skromny, tak dotykalny. Dodaj to tego talent. Jest po prostu magnetyczny".

Ponieważ zdarzenia wzajemnie się przenikają, trochę gubi nam się chronologia. Dlatego dodaję krótkie podsumowanie punktowe:

1. Elvis poznaje Susan na planie filmu „Live a Little, Love a Little”;
2. Producenci proponują Susan udział w "Comeback Special '68" Elvisa, a ona przyjmuje;
3. Elvis zaprasza Susan na kilkudniowy pobyt w Arizonie;
4. Elvis zabiera Susan na kilkudniowy pobyt do Las Vegas;
5. Elvis i Susan pojawiają się na planie "Comeback Special '68";
6. Ich drogi zawodowe rozchodzą się na zawsze;
7. Ich romans przenosi się z planu filmowego na nowe, prywatne tory;
8. Po półtora roku, podejmują decyzję o rozejściu się.

Jej pełne personalia to - Susan Patricia (Henning) [nie ustalono] [nie ustalono] Henning-Schutte:
― Susan - imię pierwsze,
― Patricia - imię drugie,
― Henning - nazwisko panieńskie,
― [nie ustalono] - nazwisko po pierwszym mężu,
― [nie ustalono] - nazwisko po drugim mężu,
― Schutte - nazwisko po trzecim i obecnym mężu.
Aczkolwiek posługuje się podwójnym nazwiskiem ― Henning-Schutte.

Susan Hennig została Miss Teen USA w 1965 roku

Susan Hennig w filmie „Live a Little, Love a Little” (1968), jako syrenka i Elvis obserwujący kręcenie sceny. To wtedy Elvis spotkał ją pierwszy raz

Elvis Presley i Susan Hennig na planie podczas kręcenia programu "Comeback Special '68", w scenie "Bordello" - wtedy ich romans trwał już w najlepsze

Podczas kręcenia programu "Comeback Special '68", Elvis i Susan spędzali ze sobą dużo czasu także poza planem, a wcześniej również na planie "Live a Little, Love a Little" (to właśnie zdjęcie z tego okresu, z marca 1968 roku). Jednym z prezentów, które dostała od Elvisa było futro z norek, ale nie wiem, czy to jest to, które trzyma na zdjęciu

W 2008 roku Susan Hennig napisała książkę, o krótkiej acz wymownej nazwie "68". Zdjęcia reklamowe pochodzą z jej strony

Susan Henning - zdjęcia z wczesnego okresu i jej pierwszych występów na scenie w produkcjach telewizyjnych

Susan Henning - wystąpiła między innymi w produkcji Walta Disneya "The Parent Trap" oraz w reklamie Pepsi

Susan Henning-Schutte była jako gość na Elvis Week 2008 w Graceland. Oprócz prelekcji i rozmów z fanami Elvisa, odwiedziła jego grób i zwiedziła posiadłość

Susan Henning-Schutte w ostatnich latach

Elvis Presley i Susan Henning w scenie uwodzenia w sekwencji "Bordello" na planie programu "Comebeck Special '68"

Świetny klip od Krzysztofa Potockiego, jaki wyszukał. Na minucie 00:53 można zobaczyć jak Elvis przez lornetkę patrzy na Susan siedzacą na trampolinie w stroju syreny. No jakość jest jaka jest, ale te zdjęcia mają ponad pół wieku! No super materiał jak dla mnie

Kilka słów o Susan Henning

Susan Henning urodziła się 20 stycznia 1947 w Los Angeles w Kalifornii. Była amerykańską modelką, która występowała również jako tancerka i aktorka.

Susan Patricia Henning urodziła się w północnym Hollywood i dorastała w dolinie San Fernando. Jej ojciec jest pochodzenia niemiecko-irlandzkiego, a matka urodziła się w Szwecji. Otrzymała swoje imię na cześć aktorki Susan Hayward i autorki Patricii Ziegfeld Stephenson.

Susan po raz pierwszy pracowała jako modelka w wieku sześciu lat i kontynuowała tę działalność przez okres dwunastu kolejnych.

Jej pierwsza rola filmowa była w odcinku "The Ella Lindstrom Story" westernu "Wagon Train", który został wyemitowany 4 lutego 1959 roku. Dwa lata później pracowała jako dublerka Hayley Mills w filmie z 1961 roku "The Parent Trap".

W 1965 została wybrana Miss Teen USA.

Susan urodziła córkę „Courtney” w 1966, której ojcem był aktor Robert Logan, ale wychowywała ją sama z pomocą swoich rodziców.

W 1967 zagrała drugoplanową rolę u Disneya w "Musical The Gnome-Mobile", a w 1968 syrenę w filmie "Live a Little, Love a Little" Elvisa Presleya, z którym Susan Henning nakręciła także finał sceny "Bordello" w "Elvis TV Special" z 1968 roku.

Następnie, tak jak to zapowiadała Elvisowi, wycofała się z show-biznesu telewizyjnego i filmowego, aby realizować się w swoim wielkim marzeniu - hodowli koni. Lecz w pierwszych latach po opuszczeniu show-biznesu można ją było jeszcze zobaczyć reklamach prasowych, ale później już tylko w filmach dokumentalnych.

Jak napisano w jednym materiale: "Dla Susan Henning-Schutte ścieżka prowadziła na ranczo niedaleko Sacramento, gdzie dzisiaj, z trzecim mężem Edgarem Schutte, hoduje konie pokazowe".