♥ Kobiety - Diana Webb

Diana Webb, to jedna z tych prawie nieznanych dziewczyn Elvisa z czasów wojska w Niemczech. Nie było jej na żadnej liście kobiet Elvisa z tych, na które trafiłam. Pojawiała się tylko w rozmowach na różnych forach, kilka razy wspomniano o niej w artykułach prasowych, a później, gdy stała się znaną celebrytką kulinarną (i nie tylko), o jej kontaktach z Elvisem mogliśmy usłyszeć z jej własnych ust.

W jednym z wywiadów, do których udało mi się dotrzeć, opowiedziała o swojej relacji z Elvisem nieco szerzej, w innych tylko wspominała w kilku zdaniach, że się z nim umawiała przez krótki czas, przez jakieś dwa miesiące poprzedzające jego poznanie Priscilli Beaulieu.

Diana Webb z natury jest osobą wierzącą w ingerencję sił wyższych w nasze życie, poprzez dawanie różnych wskazówek, takie zwiastowanie przyszłości (zapowiedź czegoś), a także stawianie na naszej drodze różnych ludzi w jakimś celu. Uważa, że zanim spotkała Elvisa, została o tym uprzedzona przez opatrzność. W wywiadzie tak przedstawia to zdarzenie:

"Najdziwniejszą rzeczą, która sprawiła, że uwierzyłam w magię i coś poza nią, był rok 1959. Byłam w klubie studenckim na UCLA, bardzo głośno grała muzyka, a ja ni stąd ni zowąd powiedziałam [w chwili gdy śpiewał Elvis Presley]: “Hej, możesz ściszyć muzykę”, co ktoś skomentował: “Diana nie lubi Elvisa Presleya”. Miałam wtedy ten nagły moment jasności, który był taki dziwny. Powiedziałam im, że go lubię i kiedyś się z nim umówię, a wszyscy patrzyli na mnie jakby im szczęka opadł. Mi też szczęka opadła, bo nie miałam pojęcia, skąd mi się to wzięło [odpowiedź jakiej udzieliła]. To była najdziwniejsza rzecz na świecie".

Pasją nastoletnie Diany Webb było gotowanie, a w szczególności kuchnia francuska. Mniej więcej dwa miesiące po tym zdarzeniu w klubie studenckim, mama obwieściła jej radośnie, że spędzą wakacje w Europie w formie objazdowej trasy kucharskiej, będą się przemieszczać poznając różne kuchnie, miast siedzieć w jednym miejscu.

Pierwszym przystankiem był Paryż we Francji. Zatrzymały się w hotelu Prince de Galles, niedaleko Łuku Triumfalnego, w którym właśnie przebywał Elvis ze swoimi przyjaciółmi*.

* Jeśli to było między 14 a 27 czerwca 1959 roku, to z Charlie Hodgem, Lamarem Fike i Rexem Mansfieldem. Był tam też wtedy Freddie Bienstock, menadżer w Hill and Range Music, odpowiedzialny za znajdowanie nowych piosenek dla Elvisa, razem ze swoim kuzynem Jeanem Aberbachem. Tydzień później Elvis ponownie wrócił do Paryża z Charlie Hodgem, Lamarem Fike i Rexem Mansfieldem.

Następnego dnia, gdy Diana szła ze swoją mamą przez hotel podbiegł do niej czternastoletni chłopiec, Bobby (prawdopodobnie poznały go już wcześniej). Powiedział Dianie, że Elvis Presley jest w jadalni, a on boi się go poprosić o autograf, więc czy ona mogłaby to zrobić. Zgodziła się. Poszli do jadalni, była zamknięta, ale Elvis stał tam z kilkoma osobami ze swojej świty, ze swoimi ochroniarzami:

"Podeszłam do niego i powiedziałam „Cześć, jestem Diana Webb z Beverly Ellis* i mój przyjaciel Bobby bardzo chciałby mieć twój autograf”".

* Podejrzewam, że chodzi o Beverly Hills, a nie o Beverly Ellis, ponieważ nie ma takiego miasta w USA, ani dzielnicy w Los Angeles, gdzie wtedy mieszkała.

Elvis dał chłopcu autograf, a potem jeszcze przez chwilę rozmawiał z Dianą Webb, po czym się rozstali. Wieczorem udały się do Moulin Rouge:

"Poszłyśmy na wycieczkę do Moulin Rouge i tak się stało, że Elvis i jego świta byli tam na balkonie, w Moulin Rouge i wszyscy robili z tego wielkie halo. W holu podczas przerwy zobaczyłam jego ochroniarzy [Elvisa nie, bo był w garderobie tancerek].

Gdy wróciłyśmy do hotelu, był tam już Elvis ze swoimi ochroniarzami i zapytał moją mamę, czy mógłby mnie zabrać do Lido tamtej nocy. Nie wiem, co się za tym kryło, kiedy o tym dziś myślę. Był taki wspaniały, nosił swój wojskowy mundur, miał krótkie włosy i był takim dżentelmenem. Myślę, że potrzebował dziewczyny na ramieniu ponieważ byłby rozszarpany na strzępy. Wiesz, jaki był przystojny, a w mundurze dwa razy bardziej".

Jej mama się zgodziła i tej nocy Elvis zabrał Dianę do Lido:

"Kiedy tam weszliśmy, naprawdę byliśmy bardzo oblegani, gdy zaczęliśmy wchodzić do Lido, który był klubem nocnym z tancerkami topless i takimi rzeczami. Miałam tylko 18 lat, byłam takim dzieciakiem, ale i tak to był wielki dreszczyk emocji. To było po prostu niebiańskie, gdy trzymał moją rękę kiedy wchodziliśmy, a prasa tam była. To było po prostu szalone.

Mieli dla niego ustawiony stół, który praktycznie prawie stał na scenie. Wokół biegają te wszystkie topless kobiety, ale on był po prostu bardzo uważny, uprzejmy i trzymał mnie cały czas za rękę, rozdając autografy. To było naprawdę słodkie, urocze.

A potem, gdy wróciliśmy do hotelu, zaprosił mnie do swojego pokoju. Miał tam gitarę i zaśpiewał dla mnie jedną piosenkę z Moulin Rouge, która go zafascynowała. Tak, były też pocałunki i to było wszystko na naszej pierwszej randce".

Potem Diana Webb wróciła do swojego pokoju. Następnego dnia miały się udać do kolejnego miasta z zaplanowanej trasy kulinarnej po Europie:

"Następnego dnia, kiedy wsiadałam już do autobusu, żeby jechać do następnego miasta, dostałam notatkę. Jeden z jego ochroniarzy podbiegł do mnie, gdy miałam wsiąść do autobusu. Wciąż mam tę notatkę. Dał mi swój numer telefonu w Bad Nauheim. Mieszkał poza bazą wojskową. To było mniej więcej w tym samym czasie, kiedy poznał Priscillę. Była młodsza ode mnie, ale mówię, to było kilka miesięcy przed jej poznaniem.

W każdym razie dał mi swój numer telefonu i powiedział, żebym zadzwoniła, kiedy dotrę do Bad Nauheim i zrobiłam to".

Zgadza się, Priscillę Beaulieu poznał kilka miesięcy później, 13 września 1959 roku (według innych źródeł 13 października 1959 roku, niektóre mówią nawet o listopadzie, ale to błąd), a Diana była w Europie już od czerwca.

Myślę, że Bad Nauheim nie było wśród miast planowanej trasy pań Webb po Europie, pojawiło się na niej dopiero po poznaniu Elvisa w Paryżu.

Kiedy dotarły do Bad Nauheim i zainstalowały się w hotelu* (jakim, nie wspomniała), Diana zadzwoniła do Elvisa. Powiedział, że po nią przyjedzie i ją zabierze, ale obawiał się, że fani mogą im przeszkadzać. Miał rację. Chociaż nie był tam nigdy wcześniej, oni się jakoś dowiedzieli i kiedy zatrzymał się na parkingu, oblegli samochód. Elvis pozostał w samochodzie, a jeden z ochroniarzy poszedł po Dianę.

* Tutaj nie mam pewności, czy był to hotel w samym Bad Nauheim, czy w okolicy, ponieważ Diana mówi, że kiedy Elvis odebrał ją z hotelu z "miejsca, w którym nigdy jeszcze nie był", to pojechali do Bad Nauheim. To sugeruje, że hotel nie był położony w Bad Nauheim. No chyba, że się nieprecyzyjnie wyraziła, mogło chodzić o położenie w innym rejonie Bad Nauheim, w którym dotąd nie był.

Tym razem Elvis nie był w mundurze. Miał na sobie turkusowy sweter z czarnymi sznurowadłami, był spocony i palił "coś jakby cygaro" (pewnie cygaretkę). Diana poczuła się trochę niepewnie: "Wyglądał tak uprzejmie i jak dżentelmen w swoim wojskowym mundurze, ale teraz było inaczej, to było bardziej rockowe". Mimo chwili zawahania, wsiadła do auta.

Prowadził Lamar Fike. Jechali do wynajętego domu Elvisa przy Goethestraße 14 w Bad Nauheim. Gdy skręcili w ulicę, zwróciła uwagę na stojący tam tłum ludzi i zapytała, czy to targ uliczny, czy co. Na co Elvis odparł: "Nie, tam mieszkam". Diana Webb:

"Jego dom był po prostu otoczony przez ludzi, którzy byli nim tak zaintrygowani. Więc weszliśmy, a ochroniarze ugotowali dla nas obiad".

Pewnie nie ochroniarze, tylko babcia Elvisa, Minnie May, a oni tylko podali. Natomiast zaciekawiło mnie jej następne zdanie:

"Miał tam instrumenty, mógł grać na pianinie, gitarze i chyba na puzonie, czy coś, może na saksofonie, dokładnie nie pamiętam".

Ciekawe. Kolejny raz pojawia się ten instrument w zestawieniu z Elvisem. Pewnie był to puzon lub trąbka, saksofon raczej nie. Tak sądzę. To, co dotąd udało mi się ustalić na temat jego gry na trąbce, zawarłam w poście "Elvis i instrumenty dęte".

Diana Webb mówi o jednym z tych instrumentów, ale nie wiemy, który z nich Elvis miał ze sobą w wojsku. Wiemy tylko, że uczył się wcześniej grać na trąbce, to było kilka lat wcześniej. Z braku innych informacji na ten temat, można było przypuszczać, że był to chwilowy zapał, a jednak nie, skoro zabrał ją nawet do wojska za ocean

Dalej Diana mówi:

"Śpiewał przez cztery godziny wszystkie piosenki, które znaliśmy, to była niesamowita rzecz. W pewnym momencie podszedł do okna i odsłonił roletę, były tam te wszystkie twarze, bo ludzie słuchali muzyki. Wróciłam do hotelu około 4 nad ranem, było całkiem ekscytująco".

Elvis i Diana spotkali się jeszcze kilka razy, a potem udała się na ciąg dalszy swoich wakacji po Europie:

"Później pojechałam dalej i nie wiedziałam czy go jeszcze kiedyś zobaczę. Kazał mi do siebie pisać".

Niemniej w kilku wywiadach powiedziała, że spotykali się w Niemczech przez prawie dwa miesiące. Dlatego myślę, że musiała wracać do Niemiec. To możliwe, Diana pochodziła z zamożnej rodziny i przyjechała z matką do Europy na całe lato. Być może spotkali się ponownie w Paryżu, podczas innego pobytu tam Elvisa. W materiach, do których dotarłam nic o tym nie ma, ale to nie on był tematem głównym tych wywiadów, tylko jej działalność w różnych dziedzinach (nie tylko kulinarnej) i książki. Elvis był tylko ciekawostką, którą okraszano rozmowę.

Gdy wróciła do Ameryki, a on był jeszcze w wojsku, pisali do siebie i dostała od niego kartkę na Boże Narodzenie.

Kiedy wrócił do Stanów Zjednoczonych, ich kontakt wcale się nie urwał:

"Wysyłał kartki świąteczne i robił to dalej. Mam też jego listy".

Co ciekawe, po jego powrocie z wojska do USA, widywali się jeszcze przez ponad dwa lata:

"A potem widziałam go jeszcze wiele razy w ciągu następnych dwóch lat".

To oświadczenie jeszcze bardzie zaskakuje zważywszy na fakt, że w źródłach, gdy mowa o kobietach Elvisa, zwykle nie jest wymieniana. Niestety nie doprecyzowała jaki charakter miały te ich późniejsze spotkania, już w USA, po jego powrocie z wojska, czy tylko towarzyski, czy bardziej intymny, ani jak były częste. Wrócę do tego.

W jednym z wywiadów, ale jeszcze w kontekście ich spotkań w Niemczech, powiedziała:

"To nie była wielka miłość, ale myślę, że najważniejszą rzeczą, jaka z tego wyszła, było to, skąd wiedziałam, że spotkam Elvisa Presleya?".

Tutaj Diana znowu nawiązuje do swojego przeświadczenia o sygnałach od opatrzności, która niejako uprzedza ją o różnych zdarzeniach. Zastanawiam się, czy mówi prawdę o miłości. Ze strony Elvisa, to raczej faktycznie nie była wielka miłość, ale czy w jej przypadku również, czy to tylko taka przyjęta po latach neutralna poza? Obstawiam to drugie, ponieważ widzę na jej twarzy ekscytację, kiedy mówi o swoim czasie z Elvisem, nawet dziś, po 60 latach, mając za sobą dwa udane małżeństwa.

W jednym z wywiadów powiedziała:

"Moje przyjaciółki, nie wierzyły, że się z nim umawiałam, bo to było dla nich zbyt mało wiarygodne. Później zabrałam je do jego domu na przyjęcie urodzinowe i było naprawdę fajnie".

To świadczy przynajmniej o jednym, wzajemnej sympatii, skoro bywała na jego urodzinach. Owszem, zdarzało się, że na urodzinach Elvisa pojawiały się różne przypadkowe osoby, na przykład zaproszone spośród grupy fanów stojących pod bramą, ale jeśli chodzi o ludzi, których już dłużej znał, to tylko zaproszeni, rodzina i ochroniarze.

Diana Webb:

"Pewnego dnia byłam w domu w Beverly i byłam już zaręczona. Dom mojego ojca był na Sunset Boulevard. Usłyszałam klakson i limuzynę, a potem Elvis machnął do mnie. Chwilę później zadzwonił telefon i zapytał, czy może po mnie przyjechać, a moi rodzice byli bardzo podekscytowani".

Diana nie kończy wątku, nie dopowiada co było dalej, ale być może to było ich ostatnie spotkanie.

Prawdopodobnie ich spotkania ustały w 1963 roku, kiedy Diana Webb zaręczyła się. Nie wiem czy było tak rzeczywiście, ale tak przypuszczam. Możliwe, że później pozostawali w kontakcie telefonicznym, a może nawet Elvis poznał jej męża? Nie znam odpowiedzi.

Jak i na wiele innych pytań, które cisną się na usta. Aż się prosi by ktoś z badaczy życia Presleya, przeprowadził z nią wywiad pod kątem ich znajomości. Być może nawet coś takiego miało już miejsce, lecz nie mam wiedzy w temacie. Nic nie znalazłam z nią pod kątem Elvisa, zawsze jest o nim tylko "przy okazji". Alanna Nash, również przemilczała jej osobę, ale jak sama mówiła, nie dało się napisać o każdej z jego kobiet.

To tyle, co udało mi się "wyłowić" z jej wywiadów i programów, w których była gościem.

Aczkolwiek, mówiąc szczerze zastanawiam się nad sferą intymną ich relacji. Z wypowiedzi Diany nic takiego nie wynika, poza pocałunkami w Niemczech. Jednak to podtrzymywanie znajomości, najpierw listowne, gdy Elvis był jeszcze w Niemczech, a po jego powrocie do USA, w formie osobistych spotkań, daje do myślenia. Jak również ta zażyłość, która wyłania się z jej udziału w imprezie urodzinowej (lub imprezach), rodzi pytanie, czy była to tylko zwykła sympatia, czy doszło między nimi do zbliżeń.

Jej pełne dane personalne ---> Diana (Webb) [von Welanetz] Wentworth:
― Diana - imię pierwsze;
― Webb - nazwisko panieńskie;
― von Welanetz - nazwisko po pierwszym mężu;
― Wentworth - nazwisko po drugim mężu;
― von Welanetz Wentworth - nazwisko obecnie używane;

Kiedy zmarł jej pierwszy ukochany mąż, z którym dzieliła pasje kulinarne, wkrótce poślubiła kolejnego mężczyznę, ale zdecydowała, że w swoich personaliach zachowa nazwiska obu mężów.

Diana Webb urodziła się 4 marca 1941 roku, w Los Angeles w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych. Przyszła na świat jako córka Eugene i Marguerite (Rufi) Webb. W latach 1958-1960 studiowała na University of California w Los Angeles.

Jest autorką kilkunastu książek o różnej tematyce (prawie wszystkie nagrodzone, niektóre nawet kilkakrotnie), a także współautorką kilku kulinarnych.

Partner "Von Welanetz Cooking Workshop", Los Angeles, 1968-1985. Gospodarz serialu telewizyjnego "New Way Gourmet", 1983-1986.

Założycielka (wraz z mężem) Inside Edge Foundation Education, Kalifornia, od 1985 roku, która od prawie 30 lat gości najlepszych mówców na świecie na cotygodniowych spotkaniach śniadaniowych, która pomogła rozpocząć karierę wielu najbardziej znanych autorów i mówców naszych czasów. Postępowi liderzy biznesu wciąż gromadzą się w Inside Edge, aby omawiać nowe idee w psychologii, nauce, problemach globalnych, strategiach sukcesu, świadomości duchowej i sztuce.

Jest międzynarodowym prelegentem na temat zdrowia serca dla American Heart Association, którym się zainteresowała po swoim zawale w 2009 roku. Napisała na ten temat książkę "Love Your Heart: Follow the Red Thread to a Heart-Centered Life" (2013).

Jest też certyfikowanym life coachem (trenerem życia) i nauczycielem jogi.

Mieszka w Palm Springs w Kalifornii ze swoim mężem Tedem Wentworthem, redaktorem naczelnym „Enlightenment Lifestyle Magazine”. Ma trójkę dzieci.

Diana Webb współcześnie (obecnie Diana von Welanetz Wentworth), w wieku 70+

Diana (Webb) von Welanetz Wentworth i jej mężowie

Okładki różnych wydań książki "Send me Someone: a True Story of Lover Here and Hereafter", Diany von Welanetz Wentworth. Opowiada w niej o swoim pierwszym małżeństwie, chorobie męża, a później jego śmierci. Pierwsze wydanie ukazało się w styczniu 2001 roku, lecz z uwagi na popularność książki wyszło kilka wznowień, ostatnie w lutym 2012 roku. Prawa do ekranizacji „Send Me Someone” zostały zakupione przez Lifetime Network. Książka wielokrotnie nagradzana

Uznani przez przyjaciół za idealną parę, zostali nawet nazwani przez magazyn Los Angeles „Jedną z najbardziej romantycznych par w Los Angeles”. Ale pewnego dnia u Paula zdiagnozowano raka. Diana była zdruzgotana. Wkrótce potem, w szybko pogarszającym się zdrowiu, Paul powiedział jej: „Nie chcę, żebyś była sama”. Odpowiedziała: „Więc przyślij mi kogoś!” Odpowiedział: „Zrobię to”. Ta obietnica jest sednem niezwykłej historii opowiedzianej w "Send me Someone". Jest to zarówno romantyczna historia miłosna, jak i wiarygodny opis komunikacji z kimś z „drugiej strony” - wciągająca opowieść z prawdziwego życia, która udowadnia, że prawdziwa miłość nigdy tak naprawdę nie umiera.

Okładki dwóch książek kulinarnych, które współtworzyła z innymi autorami: "Chicken Soup for the Soul Cookbook: 101 Stories with Recipes from the Heart" (1 października, 1995) i "Chicken Soup to Inspire the Body & Soul: Motivation and Inspiration for Living and Loving a Healthy Lifestyle (10 grudnia 2003), sprzedanych w 500 milionach egzemplarzy

Rhonda Swan

Tony Durso

Diana von Welanetz Wentworth wystąpiła między innnymi w programie Rhondy Swam i Tony'ego Durso. Pod planszami programów są MP3 z jej wywiadami dla tych, którzy są biegli w angielskim.
U Rhondy Swan, dwa wywiady, a u Tony'ego Durso, jeden

Materiał z YouTube - Sezon 1, Epizod 3 "The Girlfriend Hour® TV", w którym prowadząca rozmawia z Dianą von Welanetz Wentworth